maar.
'tijst,
iiisevoort,
ia
itad", Hasrlem.
MtELJWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HO!.LAN6
SCHULD EN BOETf
'No. 140
13e Jaargang
BUITENLAND
Alkmaar.
te houden
slaan f2.50.
ot - 1.
.rijgbaar:
SAN DE.
Zaterdag 19 Juni 1920
Verschijnt dagelijks
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: gfoAc1#,™*™ 433
Door Centraal Europa
FEUILLETON.
'WEHKINGfc
izins bekwaam
:1e administratie
en, niet op»aaf
Alkmaarsche
ygljanr zf)n aan het
it' Zaterdag 19 Juni
I
1END
Juni»
Vis
>o
77l'l2
5615/if
Vit
n
x^/ie
SVi
iabl*
14^
ni/i
59
88
89
Bo
3
17
3i
56,
H1/*
8°
>5
3
7IS
M
39*
3l 'f
ïS
5+
14
25'li
73'T
53
57
3S
ss'/ta
7]'lj
H'/s
i7l/t
(3
7V4
7
32
24
28
53V4
35
2ÖVl6
ïviaag
Aborinementeprljss
Per kwartaal2,—, franco par post f 2.50;
Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.45 hooger.
Advertentieprijs;
Van 1—6 regels f 1.25 elke regel meer f 0.26;
Reclames per regel 1 0.75; tlubriek „Vraag en aan
bod" bjj vooruitbetaling per plaatsing 1 0.60.
Aart alle abennéJs wordt cp «onvrpac gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van tSOO,-, 1400,- f200,-, «100,-, 60,f33,- H3.-
BRIEVEN UIT DUITSCHLAND.
II.
HOE MEN IN ZUID DUITSCHLAND
DEN TOESTAND BEOORDEELT.
DE KWESTIE DER AFSCHEIDING.
DE AANSLUITING VAN DU1TSCH-
OOSTENRIJK.
Het belioeft geen verwondering te
.wekken, dat 'men in Zuid-Duitschland den
toestand, vooral den politieken gang van
zaken, in vele opzichten anders beoordeelt
dan in Noord-Duitschland.
De Zuid Duitscher is nu eenmaal een
heel ander mensch dan de Noord-Duitscher,
hij is gemoede.ijk, luchthartig, tempera
.nentvol, kortom hij is zuide.ijik van
karakter, terwijl de Noord-Duitcher zich
nog heden ten dage een waardig afstam
meling betoont van hen, die in oer-oude
tijden de woeste, sterke, geduchte goden
der Germaansche mythologie aanbaden en
vereerden vanwege de geestelijke en ze
delijke verwantschap.
Nu is het een feit, dat de Zuid-Duitsche
sinds de éénwording van het groote Duit-
<sche rijk steeds door de Noord-Duitschers
door „Berlin" overheerscht zijn; men
heeft het in de Zuid-Duitsche staten wel
gevoe.d, en meermalen vóór, gedurende
en jia den oorlog hebben min. of
meer aiarmeerende berichten de rondte ge
daan betreffende de verhouding tusschen
•Noord en Zuid.
Na den oorlog is men zich in Zuid-
■Duitschiand meer en meer bewust gewor-
den, en het gevolg is geweest, dat men
genoèg kreeg van de Berlijnsche over-
Heersching, dat Beieren èvenveel te zeg-
gen wilde hebben als Pruisen, en toen
b.v. de slappe regeering van Ebert al te
groote concessie's wi'.de (of zeide te willen)
doen aan de Noord-Duitsche revolulionnai-
>en ten tijde van de revolutie in het Roer
gebied, toen heeft het in Beieren, in
Vurtemburg, enz. gevaarlijk, d eigend ge
gromd, toen werd er zelfs gewaagd van
>fscheiding.
Men accepteert in Zuid-Duitschland niet
langer zonder meer alles, wat het Berlijn
behaagt te decreteeren; men levert cri
tiek en eischt, dat er ernstig rekening ge
houden wordt met Zuid-Duitsche politieke
inzichten.
Zoo niet,de stok staat achter de
deur, hoewel de Zuid-Duitschers ho
pen, het tuchtmiddel (de afscheiding) nooit
te behoeven te gebruiken, hoewel zij
er in gemoede ook niet aan dénken.
In München hebben wij door de meest
..vooraanstaande katholieke politici harde
noten hooren kraken over de politieke
geste van de Noord-Duitsche ook van
Katholieke politici in de laatste jaren.
Der Duitsche rijksregeering onder Ebert,
piet welke meerdere katholieke Staatslieden
Volgens Zuid-Duitsche meening véél te
,\er méé-liepen, heeft men véél te verwij
ten; het Centrum had zich' volgens
ide meening van een der door ons gein-
tervieuwde Beiersche politici, die geacht
'mag worden de meening van een groote
fnassa weer te geven, niet mede mogen
^bezondigen" aan de averechtsche regeer-
$aktiek tier in meerderheid roode rijks-
/fegeering, die in alle opzichten, waar het
Algemeen volksbelang straffe maatregelen
•Sischte, veelte slap optrad.
Alle macht hadden de socialisten,
5joo klinkt het verwijtend, en niets
positiefs hebben zij tot stand gebracht.
Het arbeids-, het verkeers-, het woning
vraagstuk, 't is alles in steeds peni
beler stadium komen fe verkeeren.
In vele aangelegenheden waarin de re
geering in 't algemeen belang had kunnen
ingrijpen, bleef zij energieloos toezien,
den speculanten b.v. in de papier- en
in de schoen-industrie ruimschoots ge
legenheid latend tot schandelijke speculatie
het leer is gcedkooper geworden, maar de
schoenen worden immer duurder, zóó, dat
welhaast niemand uit het volk nog nieuwe
schoenen koopen kan.
Er moest hard gewerkt worden, de
regeering moest daartoe krachtig aanzet
ten, doch er wordt nog lang niet zoo
veel arbeid geleverd als voor den oorlog,
we gaan met de arbeids-praestatie nog
eerder achteruit dan vooruit.
Er is geen ijzer voor de Binnenlandsche
industrie, er zijn geen steenen voor den
huizenbouw, en men laat de arbeiders
maar róók staken, met politieke cogme.ken,
om loonsverhooging, zoovéél ze willen.
Al wordt tiet vaderland ook met den
ondergang bedreigd, de regeering du.d
het, dat een groot deel van het volk geen
hand uitsteekt om dien ond:^;ang af te
wenden, dat die ondergang veeleer
nog verlióast wordt.
En dat alles, omdat ze in meerderheid
socialistisch is, omdat ze krachtens haar
leer en haar politiek verleden de zedelijke
kracht mist om in afwijking van de
vroeger door haar verkondigde stellingen
het volk, ook de arbeiders, zóó te re-
geeren, als het (tot haar ontnuchtering)
in de praktijk onvermijdelijk noodzake
lijk blijkt, wil het volk niet geheel gerui-
neerd worden.
„Wat denkt u van Duitschjand's toe
komst?" zoo vroegen wij aan meer
dere politici in Zuid Duitscn.and; en
treffend is het dat eensluidend de antwoor
den klonken (de verkiezingen moesten
toenmaals nog gehouden worden):
„Duitschland kan alléén weer op krach
ten komen, wanneer het de al te linksche
politiek, welke het de laatste jaren uit
sluitend voerde, Iaat varen; wanneer er
gewerkt gaat worden met a.rbeidsdwang
met staakverbod, met (bedachtzame) op
heffing of vermindering van werkioozen-
ondersteuning, met paap en perkstelling
aan de anatchie in de looneischen, met
krachtige maatregelen tegen d,e duurte,
tegen de speculatie, enz.
„We begrijpen wel, dat een (in meer
derheid socialistische regeeting) dergelij
ke maatregelen niet zal kunnen treffen,
en 't is juist daarom, dat wij alleen
heil zien in een samengaan van het Cen
trum met de burgerlijke partijen, wan
neer alle burgerlijke partijen gelijk op-
ïnarcheeren, dan kan er (behoudens den
uitslag der verkiezingen) wat tot stand ge
bracht werden.
„Het socialisme is nu toch eenmaal on
mogelijk? Dat is toch gebleken?"
,,'t Is maar jammer, dat de verkiezings
zin van het rechtsche volk over 't alge
meen zoo slap is
„En denkt u, dat een burgerlijke re
geering, waarin het Centrum deel neemt
voor niet gering deel, dat alles zoo maar
klaar spelen zal?
„Ik geef u toe, 't zal véél last
geven, 't zal gedurende eenigen tijd
geweldig spoken, maar't móet! Het
langzaam werkende vergift, waarmede wij
ons thans dooden, is érger dan een periode
van onrust, hoe catastrophaal die sommi
ge oogenblikken ook dreigen mag.
„Wat denkt u van rechtscne „Put-
sche"?" informeerden wij.
„Och kom! Van rechtsche „Putsche"
komt niéts! Die „Putsch"-vrees-aanjaging
is een deel van de verkiezingsactie van
links, die met geen leuzen voor den dag
kan komen. Let u maar eens op; wan
neer de verkiezingen voorbij zijn, hóórt
men van geen rechtsche „Putsche" meer!
„Wat moeten wij gelooven van de
geruchten en berichten betreffende plan
nen tot afscheiding van Zuid-Duitschland
van Ptuisen?"
,,'t Valt niet te ontkennen, dat er een
strooming geweest is onder de Zuid Duit-
schers, om Zuid van Noord te scheiden,
om beterswil voor het Zuiden, zoo
ss met de Zuid-Duitsche meeningen eu
wenschen niet genoegzaam rekening werd
gehouden, en op 't oogenblik zijn er
ook nog wel menschen, die tot op zekere
hoogte en voor zekeren tijd het Zuiden
van het Noorden afgescheiden en „vrij"
zouden willen maken, en die menschen
hebben nog wel een aanvoerder ook.
Maar over 't algemeen kan men gerust
zeggen, dat de tegenstelling tus
schen Noord en Zuid v o o r b ij is.
In 't buitenland, vooral in Frankrijk,
had men wel graag gezien, dat het tot
een afscheiding gekomen was, maar 't zijn
laatstelijk vooral de Fransche dwaasheden
in Frankfort, Darmstadt, Hanau, enz.
geweest, die bewerkt hebben, dat bij geen
ernstig mensch de gedachte aan afscheiding
nog een rol speelt
Wil men Noord- en Zuid-Duitschland
sterk aaneen hechten, dan moet men han
delen, zooals de Franschen daar
„Hoe vat men in Zuid-Duitschland,
en meer speciaal in Beieren, de poging-en
tot aansluiting van Duitsch-Qostemijk bij
Duitschland op?"
„Geen Duitscher, geen Zuid-Duitschei
en vooral geen Beier is er, die de aan
sluiting niet hartelijk begroeten zou.
Voorloopig niet- om het voordeel: we
weten hier in Duitschland heel goed, dat
de aansluiting zoowel economisch als
sociaal-politiek voor Duitschland een
zware belasting beteekenen zal: Oostenrijk
produceert niet -genoeg voor zichzelf (en
wij zelf kunnen orip momenteel niet eens
iètvvat behoorlijk voe len 1) èn het open
bare leven in Oostenrijk is zoo verschrik
kelijk „korrump^rt - letteüj'k alles is
in Oostenrijk „kaputt"
Wanneer de Dnitschers desniettemin d.
aansluiting goedkeuren, ja, toejuichen, dar.
moet de verklaring hierin gezocht worden:
Duitschers, vooral Zuid-Duitschers, en
Duitsch-Oostenrijkers't zijn brcèders!
Broeders, die 't go-cd met' elkaar meenen
en die elkaar niet in nood kunnen zien.
Moge spoedig ook cle staatkundige „Aus-
gleich" komen; —'wij gelooven, dat die
komen móet.
lu Engeland wordt dit laatste, Gode
zij dank!, alreeds ingezien.
Een politiek-cultu.eel belangrijk gevolg
van ide aansluiting zal wezen, dat Zuid
Duitschland tegenover NooTd-Duuschland
van grootere beteekenis woedt, we komen
meer gelijkwaar-d'g tegenover elkander te
staan, dat zal welhaast dwingen tot
goede verstandhouding.
De katholieken van Zuid-Duitschland heb
beu nog heel bijzondere redenen om de
aansluiting met vreugde te begroeten:
door de aansluiting toch zullen
5 a 6 ani i 11 i o-e n Katholieken komen
b' ij D ui t s c h 1 a tl d, dat zich bij den vre
de door den afstand van groote ge
bieden, ongeveer 6 miilipen Katholie
ken ontnomen zag worden; het Noor
den verliest, het Zuiden wint Ka
tholieken, en zóó zal de aansluiting
van Duit-ch-Oosienrijk bij Duitschland
tevens oorzaak zijn, dat een katho.lek Zuid-
Duitschland tegen een niet ka.ho.iek Noor
den in alle opzichten opwegen zal.
We helpen het den Duitschers, speciaal
den Zuid Duitschers, en nóg specia.er den
katholieken Zuid-Duitschers, van ganscheï
harte hopen, dat de aansluiting tot een
feit worde.
Doch in de eerste plaats omwille van...
het arme Duitsch-Oostenrijk, omwille
van het voortbestaan van gansch een volk!
DE DUITSCHE KEGEERINGSCRISIS.
Fehrenbaeh had, toen hij zich bereid
verklaarde tot samenstelling' van het ka
binet uitdrukkelijk verklaard, dat hij
slechts zou trachten een coalitie van cen
trum,, democraten en Duitsche volkspar
tij te vormen. Donderdagavond had to-en
bij president Ebert een conferentie plaats
waaraan Fehrenbaeh en Trimborn van
bet Centrum, Petersen en Haussman van
de democraten en de meerderheidssocia-
iisten Mueller en Loebe deel namen en de
vertegenwoordigers van de Du|itscK!e
volkspartij schijnbaar niet waren uitge-
noodigd.
De democraten schenen thans weer veel
te voelen voor bet handhaven, der oude
coalitie en ook de linkerzijde van het
centrum schijnt deze coalitie terug te
wenschen. Men gaat van het standpunt
uit, dat de sociaal-democraten, die voor
een groot deel zelf den vrede van Ver
sailles sloten, ook te Spa moeten verte
genwoordigd zijn. Maar de Duitsche
volkspartij wil in geen geval een welwil
lende neutraliteit tegenover de oude coa
litie innemen. De democraten hebben
Donderdag vergaderd om hun houding
tegenover een eventueel burgerlijk kabi
net tc bepalen. Er werd in deze zitting
echter geen besluit genomen.
ZooaLs wij reeds in een deel onzer vori
ge oplage vermeldden, was Fehrenbaeh
er gisterennacht nog niet in geslaagd
zijn coaiitie-kabinet samen te stellen. De
sociaal-dcmocraten hebben intusschen
nogmaals verklaard, dat zij niet zullen
mediedoen en zij hebben zelfs verzocht
om .van verdere niitnoodigingen ver
schoond te blijven.
Met het oog op de conferentie van Spa
zullen die sociaal-dtemoeraten tegenover
het burgerlijk kabinet geen oppositie
voeren 'zoolang dit kabinet er niet toe
overgaat een politiek te voeren die te
gen die arbeiders zou zijn gericht. De
soeiaal-demoeraten zouden natuurlijk
kuu vertrouwen in de nieuwe regeering
niet uitspreken, maar zouden ook geen
motie van vertrouwen wenschen.
De sociaal-democratische ministers
zouden hun ontslag indienen en de soci-
aal-democratisdhe st a a t ss e eretarl: s se u
zouden dat ook doen voor zoover ze z.g.
parlementaire staatssecretarissen zijn.
Alle anderen zouden als ambtenaren be
schouwd worden en dus in functie kun
nen blijven.
Over 'de weigering van dr. Mayer ver
neemt de „Lokal Anzeiger" nog, dat deze
geen vergunning had gekregen van de
Beiersche volkspartij om het voorstel
van president Ebert te aanvaarden. Bo-
vendiien had Trimbom zich niet eens
met de Beiersche volkspartij in verbin
ding gesteld. Men heeft zich dus tot dr.
Mayer gericht zonder met zijn partij re
kening te houden.
HET VREDESVERDRAG MET
TURKIJE.
Di welingelichte kringen te Londen, zoo
meldt de „Daily Mail", werd Woensdag
avond verzekerd, dat na de protesten
van den Turkschen grootvizier bij zijn
aankomst te Parijs gehoerd te hebben, de
opperste raad het ontwerp van het vre-
destractaat met Turkije zal intrekken.
De Fransche bladen gelooven intus
schen niet aan een herziening van het
vredesontwerp voor Turkije, waarvan be
richten uit Londen gewagen. De „Matin"
schrijft dat de Geallieerden wellicht van
gedachten hebben gewisseld over de toe
passing en uitvoering van het vredesver
drag, maar gelooft niet dat zelfs het
woord „herziening" daarbij is gebezigd.
De „Matin" is Romanos, de Grieksche
gezant te Parijs gaan intrviewen en deze
verklaarde dat Griekenland, de voor
naamste belanghebbende, tegen elke her
ziening is en besloten is de toepassing
van het verdrag met eigen middelen te
verzekeren.
DE BESPREKINGEN MET KRASSIN.
De permanente commissie van den op
persten economiischen raad heeft te Lon
den Krassin ontmoet. Er was aanvanke
lijk afgesproken, dat men zou wachten
besprekingen met Krassin te houden tot
dat deze de vragen beantwoord zou heb
ben, die Vrijdag tot hem gericht waren.
Zijn antwoord was gisteren nog niet bij
de commissie ingekomen. Maar, schrijft
het „Petit Journal", Lloyd George, die
van zijn kant ook voorwaarden voor het
openen van economische besprekingen
gesteld had, zou van Krassin zekere toe
zeggingen ontvangen hebben. Bovendien
was Lloyd George er op gesteld, dat de
besprekingen met Krassin plaats zouden
hebben vóór Avenol, de voornaamste
Fransche afgevaardigde naar Parijs ver
trokken was en vóór de conferentie te
Boulogne, opdat daar het Russische
vraagstuk in zijn vollen omvang bespro
ken zou kunnen worden.
DE BOYCOT, TEGEN HONGARIJE.
Der Abend publiceert de door lipt Ooa'-1
tenrijksclie sj.oorwegper-once! getroffen
maatregelen om de boycot tegen Honga
rije uit te voeren. Het sneltrein- en per
sonenverkeer van en naar Hongarije
wordt voorloopig gehandhaafd.
Naar het blad verder meedeelt heeft
de vakvereenigiug van spoor- en tele
graafpersoneel besloten den 19en Juni te
middernacht de zending van brieven, post
pakketten, telegrammen en draadlooze te
legrammen vane n naar Hongarije geheel
stop te zetten. Uitgezonderd zijn de
berichten voor de Ententemissies.
FRANKRIJK BLIJFT .WANTROU
WEND.
Lefèvre, de minister van oorlog, heeft
in de Fransche Kamer uiteengezet, waar
om Frankrijk nog gedurende een zekeren
tijd den tweejarigen dienstplicht zal moe
ten hebben. Vooreerst moet het zijn rech
ten aan den Rijn, in het Oosten en ia
Marokko kunnen verdedigen. Maar zij,
op wie de taak rust de verdediging van
Frankrijk te verzekeren, bekommeren
zich meer om den geest van Duitschtand,
waar men zich niet gemakkelijk bij de
nederlaag neerlegt en waar men, ondanks
bet vredesverdrag voortgaat oor ogsmate-
riaal te maken. Wij moeten, zeide de mi
nister, zeker niet pessimistisch zijn, maar
er is geen enkele reden om al te opti
mistisch te zijn. Dit wil niet zeggen, dat
Frankrijk zich zijn overwinning niet be
wust is, maar liet vergeet zijn anderhalf
miilioen dooden, zijn tien verwoeste de
partementen niet. En het wil niet, dat
dit opnieuw begint. Trouwens, de betoo
gingen, die Frankrijk onlangs aan den
rechter Rijn-oever gehouden heeft, bewij
zen wel, dat Frankrijk besloten is het
verdrag te doen eerbiedigen. De gevol-
l
YVrij naar bet Engelseh van A S. Swan;
4
\L
Geautoriseerde vertaling
Geoffrey had met zijn laatste woorden het
;bart zijns vader pijnlijker getroffen dain hij
«elf vermoedde. Want veel was in strijd
met de woorden welke Arthur Faussit tot zijn
jongslen zoon gesproken had, had hij in
rijii jeugd zelf de zaden gestrooid voor den
^bitteren oogst dien hij thans maaidej.>t
HOOFDSTUK II. T
j, DONKERE SCHADUWEN.
j keer Faussit voelde zich na de opwin
dende scène met zijn oudsten zoon niet meer
^-tot werken in staat en geein tien mi|nulen
nadat hij Geoffrey zoo met geweld uit zijn
'kantoor verwijderd had, drukte hij op de
.«eclrische schel en gaf last dat men het
^tuigje zou inspannen, waarin hij gewoonlijk
ten huis naar de mjjnem en terug reed.
Het was nu zes dW en zeven uur was
•«enttixL - --—J-- --
De bediende, die Geoifrey het kantoor had
zien verlaten, had zich gehaast aan de an
deren te vertellen wat hij gezien had, en de
heer Faussit werd door degenen, die dito
bij de vensters zaten, bij zijn vertrek mol
meer dan gewone belangstelling gadegesla
gen. Maar niemand bemerkte iets van dan
schok dien de oude heer te doorslaan nad
gehad. Zijn gelaat stond misschien nog wal
strenger dan gewoonlijk, maar dat was alles.
Hij nam zelf de teugels en liet den knaap,
die hem gewoonlijk reed ,op het achter
bankje plaats nemen.
De afstand tusschen de mijnen en het sla-
tige landgooed Branethorpe Hall was onge
veer twee mijlen en de weg liep midden
door de dorpen Branethorpe en Galley. Bij
een klein huisje in roode en witte steen,
dat aan den ingang van Branethorpe stond,
een eindje van den weg af, hield Faussit
de paarden in om rustiger te kunnen kijken.
Het was een lust om te zien hoe helder eu
goed verzorgd huis en tuinlje er uitzagen.
Het gras was kort geknipt en al was de lijd
voor bloemen er niet. een enkeie groejj na-
jaarsbloemen verlevendigde toch nog het as
pect en het geheel was een voorbeeld van
wat goed,e smaak en zin voor orde van eelt
eenvoudige werkmanswoning maken kunnen.
ASron Fletcher was een der beste werk
lieden van de Faussits. Maar ter,vijl de oude
lieer langzaam het huisje voorbij reed, dacht
hij minder aan dwuitmunletide karaktereigen
schappen van den vader dan aan de dochter.
Tot nu toe had Faussit het bestaan van net
jonge meisje nauwelijks vermoed. Hoe recht
vaardig en welwillend [>atroon hij ook was.
met de gezinnen en de particuliere zaken en
belangen zijner ondergeschikten liet hij Zich
heel weinig in.
Terwijl hij nog opzij uitkeek, ia de hoop
het meisje voor een der vensters te zien
verschijnen, vroeg hij zich af of hij het ge
vat aan zijn vrouw zou vertellen. In ieder
geval zou hij eenige verklaring moeten geven
van Geoffrey's vertrek, maar hij dacht er
niet aan op zijn woorden van straks terug
te komen. Toc-h had hij "voor zichzell ziju be
dreiging in zooverre verzacht, dat hij zicii
voorgenomen had met zijn zoon te spreken
over een vestiging iu Canada, en hem daar
voor de noodige middelen te verschaften^
mits de jonge man waarborgen wilde geven
voor een solieder levensgedrag.
De fortuin was hem gunstig, want juist
toen hij het huisje voorbijreed, trad er een
meisje uit naar buiten, dat haastig den weg
overstak. Het was een slank kind met eeh
mooi l'riscli gelaat, voorzoover Jut door den.
rand vao haar zwart-fluweelen lioed te zien
was. Ze zag er eenvoudiger uit dan de meeste
meisjes uit den werkmanssiand. Haar gelaat
was bleek, maar zij bloosde toen de lieer
Faussit haar aankeek.
„Weet je soms of dal de dochter van Aaron
Fletcher is, Tom," vroeg Faussit aan zijn
bediende.
„Ja meneer."
„Is het zijn eenige dochter?"
„Dat geloof ik wel. Er z(jn ook nog twee
zoons dat zijn een paar rare kerels."
„Zoo, en doet het meisje de huishouding?"
„Ja, want de vrouw van Fletcher is al lang
dood,"
„Zoo," was het eenige antwoord van
Faussit, en er kwam een harde trek om zijn
mond bij de gedachte hoe wreed liet was den
vrede in liet gemoed van een meisje te ver
storen dat zutke ernstige plichten te ver
vallen had. Maar hij wist nu eenmaal, dat de
gedachte aan anderen bij Geoffrey's hande
lingen nooit voorzat. De heer ea mevrouw
Faussit hadden eenige hoop gekoesterd, dat
hierin verbetering zou komen toen hij spoe
dig na zijn terugkeer uil Oxtorl zich verloofde
met Clara Auerley, de vriendin ea speelge-
noole van ziju kinderjaren, maar dit engage
ment was heiaas slechts van korten duur ge
weest. Hel was door Clara's vader met haar
volkomen toestemming verbroken en de oude
heer had alleen verklaard, dat Geoifrey eerst
maar eens wat meer levensernst moest toonen.
Maar tot dusver had de jonge man niet da
minste poging gedaan om zijn leven te bete
ren cn intusschen was alle verkeer tusschen
Branethorpe Hall en het huis te FeLeslcf^
waar de familie Auerley woonde, verbroken,
De heer Faussit eu zijn vrouw betreur
den dil ten zeerste Geoffrey's vader, of
schoon allesbehalve teergevoelig in harts
aangelegenheden, had Clara leeren liefhebben
en waardeeren alsol het zijn eigen kind was.
Om haar geen verdriet te doen had hij Geof
frey veel vergeven en had hij gezwegen oven
heel wat dingen, die hij omtrent den lichtzin-
nigen knaap gehoord had in de hoop, dat
Clana, als ze eenmaal getrouwd waren, een(
beier mensch van hem maken zou. t
„iNiels meer aan te doen," sprak hij nu bij
zichzelf, „alleen de hardheid van het leven
en bittere nood kunnen hem thans nog opj'
het goede pad brengen."
In deze weinig opgewekte stemming reed
hij door de mooie lanen vaa Branethorpe
Park naar het oude landhuis, dat al zooveel'
zorgen binnep zijn muren had zien dragen.
(Woitft m.vpigdj
J i
