#..f, NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOL»,4NB
SCHULD EN BOETE
Versohlfnt dagelijks
Bureau: HOF ALKMAAR. Telefoon: Sij?Ic?™ês3* 4S3'
Electrisch Siloenreparatie-en iaatwerkbedrsjf
fN o. 157
Donderdag 8 Juli 1920
13e Jaargang
Bij de opheffing der
Broodkaarten.
Wat de Pers zegt
BUITENLAND
De Conferentie te Spa.
FEUILLETON^
i CfTT""""™1l——l
Abonnementsprijss
Per kwartaal i f franco per post f 2.5Q;
Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.45 hooger.
Advertentieprijs*
Van 1—6 regels f 1.26 elke regel weer f 0,2-5j
Reclames per regel t 0.75; Rubriek „Vraag en aea-
bod" bjj vooruitbetaling per plaatsing f 0.60,
Aai* alle ebonite's wordt op eenvrnag gratis een poiis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van iSOO, 8^00, Ï2©0,~, 8100,880,--, I3S, 91S.
SET*
Met vmeugide zal allerwegen de minis-
teirieele mededeel mg vernomen zijn, dat
•met ingang vaia 12 Juli a.s. de broodkaar
ten van diverse waarden en kleuren wor
den opgeheven.
Niet omdat we dien laatsten tijd van
die broodkaarten zooveel last -hadden, niet
omdat we naar kleiner of groot-er brood
ifraarten-bezit onze spijziging moesten re
gelen, niet omdat we van de broodkaart
moesten aflezen, hoeveel eetlust we door
gaans mochten hebben; oeh neen! de
broodkaarten hadden reeds sindis gerui-
jnen tijd niets meer te beteekenen, ze wa
ren niet prettig, ze waren niet vervelend
sneer, zo lieten ons koud: we aten brood,
zoo-veel we beliefden, zonder ook nog
maar aan het bestaan van de brood-
uantsoeneeringiskaart te denken. Op com
mando in de krant lieten we de brood
kaarten nog afhalen, non ja, omdat 't
eenmaal zoo boorde en omdat je daar nu
eenmaal op gedresseerd was, en ais de
bakker het brood bezorgde en je dacht
ar aan, dan gaf je hem zoo nu en dan
ook wel eens een bundeltje broodkaarten,
allemaal, omdat 't zoo hóórde, maar ove
rigens
Broodkaarten-misère hebben we den
laatsten tijd niet meer gekend, om de
dood-eenvoudige reden, dat er geen
brood-misère meer was.
Waarom we dan tóch zoo blij zijn met
de opheffing der broodkaarten?
Onrdat die opheffing d'e beteekenis
heeft, dat we betere tijden ingetreden
zijn met onze levensmididelenvoorziening
en dat we ons dientengevolge spoedig ge
heel ontworsteld znllen hebben aan de
diiiizend-en-één crisismaatregelen, welke
„wij gedurende en na d'en oorlog, te „ver
duren" kregen.
Nu de suikerkaart en nog weg! en
we leven weer normaal, weer vrij, zonder
afgepaste appetijt, zonder wettelijk: voor
geschreven smaakl
Wie zou zich over de geleidelijke mor-
inaliseerin-g van het leven niet verheu
gen?
We hebben echter tè lang vertrouwelijk
omgegaan met dó broodkaart, we hebben
tè veel met baar meegemaakt in tijden
van nood -de broodkaart en wij, we heb
ben aan elkaar tè intieme, tè knusse en
tè gemoedelijke herinneringen, dan dat
we in di-en langen tijd aan mekaar niet
aoo'n beetje „gehecht" zonden zijn ge
raakt, dan dat we op dit moment niet wat
„weemoed" zonden voelen en niet afscheid
van haar nemen, zonden met een gevoelig
saluut!
De broodkaart heeft ons go-ed gediend;
Wat was er van ons volk terecht ge
komen, als de broodkaart in tijden van
dreigenden hongersnood het aanwezige
brood laat het dan weinig en slecht
geweest zijn niet zo-o gelijkelijk moge
lijk had do-en verdoelen o-ver alle ma
gen in Nederland'!
De broodkaart heeft het Nederlandsche
volk een ons-ehatbarien dienst bewezen,
en haar laatste editie verd-ient gevat
in een keurig lijstje in lengte van da
gen te prijken aan d'en wand in iedere
huiskamer!
Broodkaart! a-Is wij vreugde betoonen
bij uwe verdwijning, d-an is bet niet; om
dat wij jegens u ondankbaar of omharte-
•telijk willen zijn, dan is het alléén, om
dat wij in uw verdwijning zien die afslui
ting van een naar erisistijdpertk en den
overgang tot heter© tijden!
Het zij zoo! luidt onze oprechte wensch.
Onze wensch!
Immers: zoo heel zéker zijn we daar
n-oig niet van.
Laat dan de levens middelenkwestie op
gelost wezen, misschien zijn we mo
menteel in andere economische opzichten
(mien denke eens aan de arbeids-, de loo-
nen- en d-e dunrte-kwestie!) nog vérder
van huis, dan toen de broodkaart alom
oppermachtig heerschte, en misschien
zal er nog heel veel beleid en heel veel
eensgezindheid noo-dig zijn om te voor
komen, dat er eenmaal getuigd zal wor
den „Och, hadden wij de tijden der brood
kaarten maar weer terug! We klaagden
toen wel véél, doch d-e tijden waren tóén
nog niet zoo slecht!"
KORTE ARBEIDSDAG.
Van verschillende zijden lezen we
in de „Tijd" wordt pp Minister Aal-
berse en op den Boog'en Raad van Ar
beid aandrang uitgeoefend om met het
invoeren van de 45-urige arbeidsweek bij
verschillende bedrijven groot© omzichtig
heid in acht te nemen. .OnverkLaarbaar
is zulks niet.
Daar, waar de 8-urige arbeidsdag reeds
eenigen tijd is ingevoerd, heeft men niet
de ervaring opgedaan, dat er evenveel
wordt afgeleverd. Men moet daarvoor
overwerken en over-betalen. Op verschil
lende inrichtingen had de 8-urige arbeids
dag geen ander gevolg, dan dat er als
vroeger 9 en 9Va uur gewerkt en voor
de iy3 uur overwerk hooger loon betaald
wordt.
„In de textielnijverheid, bij de bouw
vakken, op machinefabrieken en
scheepswerven zien de alï „V.L.fèo -dö 'gö-
dwnogen 45-urige werkweek met zorg
tegemo-et, omdat er dan, welk loon men
ook geven wil, van slechts enkele- uren
overwerk in liet jaar sprake js.
Minister Aalberse heeft bij zijn wets
voorstel daarop gerekend en verwacht
mag worden, -dat ook de Roo-g-e Raad
van Arbeid de no-o-dige soepelheid zal
aanwenden om de Arbeidswet niet te
doen uitloopen op een nadeel voor den
arbeider, wiens gezin dheot en indirect
het meeste belang heeft bij een grooter
productie.
„Het Volk" ziet in die verwachting
niet anders dan een „reactie" en doet
zijn best om weer „de arbeiders en hun
organisaties'" uit te spelen tegen elke
poging om bij de uitvoering der Ar
beidswet rekening te houden met de
werkelijkheid en de allerdringendste be
hoefte der bevolking."
De ondervinding leert echter, dat de
S. D. A. P. niet ov-er „d-e" arbeiders be
schikken kan. Haar eigen sommiteiten
hebben dat nu al meermalen erkend.
Het slechte begin.
Zooals gemeld, werd de zitting van Dins
dag vrijwel een mislukking, doordat de
Duitschers geen voldoende mededeelingen
konden doen over den militairen toestand.
Over het verloop dier iweede bijeenkomst
meldt -d-e vertegenwoordiger van het .Jilbld."
nog:
VKOOWEIÏSÏKA&T A 2. AL&H3AAK.
Speciaal ingericht p.
voor het maken van Isie S2LAS MAATWERK,
zoswe! in de moderne als gewone mraasSaSleii.
REPAKATIEPKOS
H££RE^-Z92.EM en HAKKEN f 3.00—8 3.25
groote modellen tot f 3.60
DAGSEka-ZOLEH en HKXKëH f 2.50-tf 2.75
zeer groot model v 3.00
Beleefd aanbevelend, Fïr>snia L. Ik ©s>.
Wanneer men het verloop der gebeurte
nissen niet van ééne zijde hoort, maar het
zoowel in Duitsche als in Ententeklingen
laat toelichten, dan moet men we-1 tot de
conclusie komen, dat de Duitschers weer
eens voor de zooveelste maal een fout ge
maakt hebben door niet voldoende op de
wenken van de Entente en speciaal van
Lloyd George in te gaan. Toegegeven moet
worden, dat het oorspronkelijk geen slech
ten indruk maakte, dat zij niet de onnoodige
en onwaardige rol van boodscliaploopeis
wilden spelen en eerst wilden afwachten of
er met hen onderhandeld zou worden, al
vorens zij hun deskundigen lieten overko
men. Maar dat was dan natuurlijk voor het
geval, dat zij inderdaad volkomen onwetend
naar Spa gekomen waren. En het schijnt nu.
dat dit niet het geval is geweest. Zaterdag
middag nog moet de Engelsche gezant in
Berlijn Fehrenbach opgezocht hebben om
hem namens Lloyd George den ernstigen
raad te geven, zijn militaire deskundigen
mede te brengen, aangezien op den eersten
dag reeds de militaire kwesties ter sprake
zouden komen. En toen de Duitschers Zon
dag in Spa waren aangekomen, werden zij
opnieuw gewaarschuwd en werd hun ver
zocht Gessier onmiddellijk te laten komen.
Gelijk ik ir't- het .onderhoud dat Fehren
bach den volgende dag. Maandag, met ons
had, reeds seinde, verklaarde de rijkskanse
lier. dat -de Duitsche regeering niets van de
urgentie der militaire zaken geweten heeft,
het eerst Zondag vernam en toen van haar
kwartier uit nog geen eigen verbinding met
Berlijn had. Als-of ze voor een zoo dringend
geval niet van de lijnen dèr Entente had
kunnen gebruik maken.
Het blijkt nu, dat de Duitschers Dinsdag
in de tweede zitting inderdaad allesbehalve
weibeslagen ten ijs kwamen. Lloyd George
wilde in de eerste plaats de kwestie der in
levering van de wapens ter sprake brengen.
Men kon hem daaromtrent van Duitsche
zijde niet het minste materiaal verstrekken,
iiii vroeg naar besliste data van ontwape
ning. De Duitschers konden er geene op
noemen. Gessier sprak 1-ang en verward.
Men wi-1 het daaruit verklaren, dat hij ver
moeid was van de reis. Het 'blijkt in elk
geval, dat hii zich niet voorbereid had en
voor de vuist sprak. Zelfs de toch zeer han
dige en in ententekringen reeds gewaar
deerde minister van buitenlandsche zaken
di'. Simons kon met zijn aanvullende rede
niets goed maken. Ll-oyd George was zicht
baar verstoord en sprak met groote scherp
te, terwijl de Franschen als steenen beelden
dezen strijd zwijgend meemaakten. Maar de
groote „Schlappe" van de Duitschers was
daarop de rede van Fehrenbach. Een echte
Fehrenbachspeech. De op rederijkerseffect
berekende toespraak van een eerlijk ontroerd
man, die het goed met zijn volk meent, een
rede. die met breed armgebaar, met snikken
in de stem en m-et gebalde vuisten zoo noo-
dig wordt uitgesproken, maar die in deze
stemming natuurlijk een falikant verkeerden
indruk maakte. Het schijnt dat de Duitschers
steeds het verkeerde woord op de goede
plaats moeten hebben.
Het verloop van Woensdag.
De Duitsche ministers zijn gisterenoch
tend om 11 uur met Fehrenbach samenge
komen om het ontwerp voor de ontwapening
vast te stellen, dat zij aan de goedkeuring
der geallieerden moeten onderwerpen.
Ook Heintz, de Duitsche minister van ju
stitie en de afgevaardigden voor de waar
borgen en de steenkolenleveringen kwamen
te Spa aan.
I-lavas meldt omtrent het voorbereiden
de werk der Duitschers nog:
Na tot laat in den nacht gewerkt te
hebben aan de voorstellen nopens de ont
wapening, hebben de Duitschers ook weer
don he-elen ochtend vergaderd. De Duit
sche deskundigen moesten een rapport op
stellen voor Fehrenbach, teneinde ©en be
slissing voor de bijeenkomst met de geal
lieerden van vanmiddag mogelijk te ma
ken.
De Duitschers geven voor, dat het hun
uiterst moeilijk valt ooi zoo snel een plan
voor d-e vermindering van het leger in el
kaar te zetten. Wij (Havas) weten echte)
uit vertrouwbare bron, dat Zaterdag' al
de Enge-lsehe gezant te Berlijn namens
Lloyd George een bezoek aan den rijks
kanselier heeft gebracht om hem aan te
raden militaire de-skundigen naar Spa t-c
laten kom-en. De Duitschers wisten dus
voor hun vertrek naar Spa reeds, dat de
kwestie van de ontwapening te berde zou
worden gebracht.
De derde zitting
Op d-e conferentie van gisteren nam
dr. Simons voor de Duitschers d'e leiding
De Rijkskanselier heeft no-g een paar in
leidende woorden woorden gesproken
maar Gessier, de minister van oorlog
heeft nn geheel gezwegen. Het technische
gedeelte is door generaal von Seeckt be
handeld.
D© minister van buitenlandseh-e zaken
heeft met bijzonderen nadruk er op ge
wezen dat de Duitschers voorstellen be
treffend© de verdere ontwapening heb
ben gc-daan, omdat zij anders de conferen
tie zouden hebben doen mislukken. Voor
dit d'ilema zijn ze gezwicht. Hun voorstel
len blijven echter heel ver van d-e eisehon
der Entente af. Zij willen een beperking
van het leger tot 100.000 man tot stand
brengen in 15 maanden en ze willen daar
bij in den beginne uiterst langzaam te
werk gaan. Eerst in het laatst© gedeelte
van dezen termijn zou dan snel gedemo
biliseerd worden.
Zij bedoelen hiermede dus een specula
tie op een verbetering van den binnen-
landsclien toestand in den loop van het
volgend jaar.
Daartegenover staat de eisch van de
Entente, die heuon een laatste concessie
wordt genoemd, namelijk een verlenging
van den termijn der ontwapening met 3
maanden. De Duitschers beschouwen dit
als onmogelijk. Morgen om 12 uur zullen
zijde definitieve beslissing"der Entente
in ontvangst nemen. Ten opzichte van de
ze beslissing heerschte in de Duitsche de
legatie groote zenuwachtigheid. Naar alle
kanten werd gelamenteerd, dat de crisis
nog niet overwonnen was en dat de be
slissing der Entente do conferentie nog
zou kunnen deen mislukken. Het lijkt
echter niet zeer waarschijnlijk, dat do
Duitschers het hierop over deze kwestie
zullen laten aankomen, hoe dc beslissing
dei' Entente ook uitvalt.
Tot conflicten is het gisteren niet meer
gekomen. Lloyd George sfeld-o- zijn vra
gen weer met zijn gewone zakelijkheid
en nauwkeurigheid. Hij verklaarde dat de
cijfers, die generaal von Seeckt hem op
gaf over de bewapening van Duitschland
niet klopten met die van de commissi?
der geallieerden, maar bij hot cón-statee-
ren van dit verschil kwam geen wan
trouwen of beschuldiging van misleidende
voorstelJ^ig tot uiting. Men besloot dit)
eenvoudig door cle deskundigen van beide
kanten te laten uitmaken.
Lloyd George verklaarde o.a. dat hij1
niet begreep, hoe de Buitsclie regeering
een toestand kon duiden waarbij nog mii-
lioenon geweren ouder het volle verdeeld
waren. Hij zelf zou geen 3 dagen vrede
daarmee nemen, zeide hij, aangezien hij
het veel te gevaarlijk vond.
Simons antwoordde daarop met er op
te wijzen, dat ook in andere landen wa
pens in omloop waren, die de regeering
niet vermocht in handen te krijgen. Hij
bedoelde daarmede natuurlijk Ierland,,
zonder dat hij het ech|ter noemde. Deze
opmerking verwekte veel vro-olijkheid en
vooral de Fransehen schenen h(aar te
waardeeren.
Na de conferentie bleef men in den in
druk, dat men aan Engelsche zijde er
niet aan twijfelt of de kwestie der ont
wapening zal in der minne worden ge
schikt.
Millerand heeft gisteren toespelingen er
op gemaakt, dat de conferentie te Spa
geen slotconferentie zou zijn, doch slechts,
inleiding tot de vredesonderhandelingen
die dan zouden uitloopen in een defini
tieve conferentie. Als plaats voor deze
definitieve conferentie is reeds Ostende
genoemd.
DE BOYCOT VAN HONGARIJE.
Minister-president Simo-nyi Semadan
heeft aan verslaggevers van blad-en ver-
kLaard, dat de regeering besloten was
om buitenLandsclie goederen, die in sche
pen op den Don,au liggen, niet van hun
bestemming af te houden. Waren uit het
Hongaars-olie platteland m-ogen op denDor
nau niet vervoerd worden, voorzoover de
plaats van hun bestemming ligt in een
Land, waartegen door den Hoiigaarschen
staat dwangmaatregelen tengevolge van
het uitspreken van den boycot zijn ge
nomen.
GEMENGDE BUITENL. BERICHTEN,
Stakingen in Duitschland.
S-edert Dinsdagavond is in het gobeéle
bruin,k,olenige-biod van Midden-Diiitschlaiid
een al-gemeene staking uitgebroken; 80 to-t
90.000 arbeiders hebben het werk neerge
legd, nadat de werkgevers met algemeens
stemmen haddeD besloten den eisch van een
loonsverhooging van 15 Mk. per dag niet in
te willigen.
prjj naar het Engelsch van A gwftnj
Geautoriseerde vertaling
15.)
Ze was de eerste aan de ontbijttafel
,met bleek en met eenigszins zwaar hoofd,
inaar toch kalm en in de meest volkomen
zelfbeheersching.
Zoodra de gangklok' Haat zware slagen
deed hooren trad de heer Faussit de
ontbijtkamer binnen.
„Goeden morgen, beste kind", klonk het
hartelijk, „Mijn vrouw komt liever niet
beneden. Zij heeft natuurlijk' een zeer slech
ten nacht gehad. Hoe hebt gij geslapen?"
„Dat gaat nog al", antwoordde Clara,
terwijl zij; op de tafel toetrad om' thee
'fe zetten.
„Het is een prachtige morgen. Bryan
aeide dat Hij den vroegtrein wilde nemien
ign voor het ontbijt nog, thuis te zijn
Ha, daar is Hij al".
fj" klonk inderdaad eet» geratel yajn
wielen voor het huis, en een oogen-
blik later trad Bryan binnen.
„Zoo, je bent wel duchtig vroeg op
moeten staan om voor negenen al uit
New-Castle hier te zijn, sprak Clara zelfs
eenigszins vroolijk' het was een op
lichting dat Bryan nu hier was. Nu zou
het gesprek' vanzelf in veiliger banen
komen.
„Er Heeft mij' iemand ingefluisterd dat
ik' jou hier zou vinden", was het ant
woord, „Ik kon net nog den trein van
6.50 halen. Met Coutanehe is Het in orde,
vader, ik' sprak hem- gisterenavond in zijn
hotel de zaken zullen op den ouden
voet voortgezet worden".
De heer Faussit keek' verlicht op
hij was er niet zoo gemakkelijk toe ge
komen om Bryan uit te zenden op moei
lijke onderhandelingen met een betrekkelijk
nog jonge handelsrelatie, en de zekerheid
dat de jonge man de zaak tot een goed
einde gebracht had was Hem' bijzonder
aangenaam,
„Hoe is Bet met moeder", vroeg; Bryan
bezorgd.
„Ja, ze heeft natuurlijk een slechten
nacht gehad", antwoordde de Beer faus
sit. i
Rigys, ga jje gang inaar, We zulten ons
zelf wel bedienen. Is er koffie voor mr.
Bryan
„ïk zal dadelijk versche brengen, me
neer, antwoordde de bottelier en verliet
de kamer.
„Heb je misschien Geoffrey, fe New-
Castle gezien," vroeg de heer Faussit
zoodra de deur achter den dienaar dicht
gevallen was.
„Neen, papa, Ik ben bijna voortdurend
in het hotel gebleven omdat ik niet wist
hoe laat de heer CoutancHe thuis zou
komen, en ik' wilde hem tot geen prijs
missen. Is Geoffrey, niet teruggekomen?"
„Neen, we hebben niets meer van hem
gehoord. Uw: moeder heeft aan Miss Clara
geschreven daardoor hebben wij' Bet
genoegen haar hier bij ons te zien". Met
vaderlijke goedheid !zag hij' Baar aan
zonder te Bemerken dat zij zijü bli'k ont
week
Bryan echter bemerkte het zeer goed
en vroeg trouwens naar weinig dingen;
Clara oetreffende, die hem' ontgingen. Zoo
had hij aanstonds gezien Boe bleek en
ontdaan zij er uitzag, alsof zij' heel den
nacht niet geslapen had.
Het ontbijt duurde langer dan giewoon
lijk. Toen het algeloopen was ging Bryan
eerst even naar koven om zijn moeder" te
begroeten, waarna de beide heer en zich
naar de kantoren begaven. Ze namen har
telijk afscheid van Clara, die zeide dat ze
voor den lunch naar huis moest. „Papa
wilde mij slechts toestaan te gaan als ik
beloofde vandaag voor twaalf uur weer
thuis te zijn", sprak ze. Ze vergezelde de
heeren tot op het terras en wuifde ze
hartelijk na.
„Het is tocH een goed kind, Bryan",
sprak de heer Faussit, terwijl hij de teu
gels in de handen nam: „Wat zou ik 'toch
gaarne willen dat het mijn dochter was."
„Ik niet minder", had Bryan bijna ge
zegd, doch hij slaagde er in zich' te be
heerschen.
Nooit was het bij den Heer Faussit op
gekomen dat zijn tweede zoon meer dan
gewone belangstelling voor Clara Anerley
kon koesteren, ''t Is waarlijk verbazingwek-
met welk 7n blindheid yvijl soms geslagen
zijn ten opzichte der innerlijke gevoe
lens van hen met wie wij dagelijks
omgaan hoe weinig wij eigenlijk van
hun leven weten.
Toen Clara in huis terugkeerde, trad
Rigys op haar toe met de mededeeling
dat Lady Eleanor opgestaan was en haar
gaarne bij zich" boven zou zien. Een
ocgenbHk bleef Het jonge meisje in ge
dachten staan om ziel; voor te bereiden
op een natuurlijk onvermijdelijk lang ge
sprek over Geoffrey. en voor ze de trap
op ging verzocht ze Rigys te willen zor
gen dat haar rijtuigje over een uur voor
stond.
Lady Eleanor wachtte haar geheel ge
kleed in haar boudoir en begroette haar
als ware Clara haar eigen kind.
„Arthur is nog even hardvochtig ais
gisteren, Clara", sprak ze. „Hij wil let
terlijk niets voor Geoffrey, doen. Ik heh
heel den nacht over den armen jongen
liggen denken, en mij afgevraagd waar
hij toch wel zijn zou. Als hij zoo héelemaal
zonder geld is en meer dan eenige
'shillings kan hij niet hebben waar moet
hij dan wel geslapen hebben"?
„Beste Lady Eleanor, maakt u toch
niet al te ongerust." sprak Clara met
hooggekleurd gelaat. „Ik ben er van over
tuigd dat het met Geoffrey niet zoo erg.
is als gij u in uw moederlijke bezorgd
heid voorstelt. Hij weet zich' te redden
en zich door moeilijkë omstandigheden
heen te slaan.
(Wordt vervolgd.)
