R..R. TvttEUWS» EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLANS
SCHULD m BOETE
No 164
Vrijdag 16 Juli 1920
13e Jaargang
Wat de Pers zegt
BUITENLAND
Verschijnt dagelijks
Bureau: HOF 6, ALKW1AA5I. - T@S©l©©n
De Conferentie te Spa.
BINNENLAND
FEUILLETON.
Aboitnomentsprljii
Pet kwartaal i f 8,—, hnco por poet f 2.S0;
Met Geilluetrecrd Zondagsblad f 0.45 hooger.
Advertentieprijs!
Van 1-—6 regels f 1.25 elke regel me»; 1 0.2ft j
Reclames per regel f 0,76; Rubriek „Vraag en Rta-
bod" by vooruitbetaling per plaatsing f 0.60.
^^^né's wordt op SBnvrp«B Braiis een poll. ver.trekt, welke hen verzekert tegen omvallen tot een bedraa van 1600,-, *00,-, t 200,-, 1100,-, tSO, tSS.
BELASTING EN SPAARZAAMHEID.
De. belaetingsehroef wordt steeds ster-
kor aangedraaid: een schijnbaar gemakke
lijk middel voor de overheid om de steeds
1 zich uitzettende uitgaven te kunnen be
strijden, zegt de „Standaard". D'e vraag
rijst zelfs, of wij niet voor rijk en gemeen-
te allengs bezig gaan, niet slechts een
groot deel van de inkomsten te vragen,
maar van het kapitaal te gaan nemen.
Dit is voor de volkswelvaart een zeer ge
vaarlijke zaak. Ook om den invloed dien
het heeft op de algemeene volkszede.
Er is verband tusschen belasting en
spaarzaamheid.
„Van onze naburen wordt ons bericht,
dat zij zeer veel geld uitgeven voor al
lerlei vermaak. Nimmer nam het pu
bliek vermaak zulke afmetingen aan,
als na den uitputtenden krijg. Hoe
vreemd hot ook sohijne, een groot deel
van het volk zoekt de meest lichtzinni
ge verstrooiing.
Als een van de redenen zagen wij aan
gegeven, dat de belastingen zooveel
vragen, dat de menschen er de voorkeur
aan geven, om hun geld te verteren.
De zware belastingdruk neemt den
lust tot sparen weg.
Nu speelt voor Duitsohland natuur
lijk de wetenschap, dat de vroegere vij
and aast op Duitseb lands hespaarden
rijkdom en dat men eigenlijk voor
■vreemden werken en sparen moet, hier
een rol. Het is te begrijpen, al moet het
worden betreurd, dat de krachtsin
spanning om er weer hoven op te ko
men, zelfs na zware worsteling en druk,
taog zoo weinig wordt gezien."
Maar wat voor het Duitsehe volk geldt,
gaat straks gelding krijgen voor elk an
der volk, waar 't evenwicht tusschen wat
nen als vrucht van eigen arbeid mag
houden en wat het algemeen belang
vraagt, verbroken wordt, zoo betoogt het
blad.
„Als het offer, dat de Staat vraagt,
zóó groot wordt, dat spaarzaamheid
geen persoonlijk voordeel meer afwerpt,
dan komt de tijd, dat de. zucht om te
verteren en op die wijze te genieten
van hetgeen men verdient, bij velen alle
andere overwegingen overstemt. En dan
breekt men de volkswelvaart van alle
zijden af.
Wijze belastingpolitiek moet met dit
verschijnsel dat, hoe. men er ook over
denkt, toch niet kan worden ontkend,
rekening houden.
De overheid behoort haar volk in so
berheid en bezuiniging een voorbeeld
te geven.
En hoever zijn wij daarvan thans
verwijderd?"
De kolenlevering.
Volgens de „Petit Parisien" noodigde
de nota van den Oppersten Raad Duitsch
land uit, het tractaat vain Versailles be
treffende de steenkolen, uit te voeren. Zij
blijft de maandelijksche levering eisehen
van twee millioeu ton. Zij zet uiteen,
dat zelfs na die levering Duitschland, op
het stuk van brandstoffen er nog gunsti
ger aan toé is dan Frankrijk, België en
Italië. Zij herinnert er aan, dat de leve
ring een van de voorwaarden is die fa
het tractaat is opgenomen bij wijze van
vergoeding voor de vernieling van de mij
nen in het noorden van Frankrijk, welke
vernieling door geen enkel militair be
lang gerechtvaardigd is. Zij verlangt dat
Duitschland deze voorwaarde goedkeurt
eu het protoko! onderteekent. Andiers
zullen die vroeger aangeduide militaire
maatregelen hnn loop nemen.
Uit Spa wordt gemeld, dat dt Buiit-
sehers op zekere voorwaarden de voor
stellen der geallieerden inzake de kolen-
levering hebben aangenomen.
Do bijzondere berichtgever van Havas
meent te kunnen mee doelen, dat dr. Bonn
Woensdagavond Lloyd George uit naam
van de Duitsehe delegatie is komen mede-
doelen, dat zij da voorwaarden van dt ge
allieerden voor de levering van steenkool
dus van twee millioeu ton in de maand,
aurnam. De, aanneming is voor het ove
rige vastgeknoopt aan voorwaarden, die
het noodig maken, dat men goed uit zijn
oogen kijkt, voegde de" correspondent er
aan toe.
De tegenvoorstellen komen hierop neer:
ie. De Duitsehe regeering verklaart
zich bereid van 1 Augustus 1920 af zes
maanden lang twee millioen ton per
maand te leveren.
2e. De geallieerden moeten den hinnen-
landschen prijs dezer Duitsehe kolen be
talen, welk bedrag op het conto van het
herstcllingsfoinds wordt geschreven.
3e. De vier punten, die door de Enten
te in de kolenkwestie den 9en en den llen
Juni j.l. vastgesteld werden, zijn voorloo-
pjg niet van kracht.
4e. Er wordt een overeenkomst getrof
fen betreffende Opper-Silezië, waarbij
Duitsekland de aan Polen te leveren
1.500.00 ton behoudt.
5e. Er wordt intussehen een commissie
benoemd ter bestudeering van de levens
omstandigheden der mijnwerkers, verbete-
ring van woningen enz.
6p. D'e geallieerden verklaren zich be
reid voorschotten te verleenen voor le
vensmiddelen, woningbouw enz.
Opwinding in het Ruhrgebied.
11e Duitsehe bladen meldden gister uit
het Ruhrgebied, dat de onderhandelingen
te Spa over de kolenleverrngen onder de
mijnwerkers levendige onrust hebben ge
wekt. Vele arbeiders maken zich nu reeds
met het denkbeeld vertrouwd het Ruhr
gebied te verlaten, zoodra dit bezet zou
worden. In een Woensdag te Essen ge
houden zitting van de groep van werkne
mers uit de Kamer van Arbeid voor de
mijnindustrie in het Ruhrgebied werd een
beslissing genomen, waarin werd gepro
testeerd tegen het dictaat van de entente
in zake de kolenkwestie en in verhand
hiermee elke overeenkomst inzake het
verrichten van overwerk werd geweigerd.
Boven de eisehen van de entente staat
het recht der arbeiders op vrijheid en on
afhankelijkheid. Dit recht zullen de ar
beiders niet prijs geven, zeifis indien de
Duitsehe delegatie zieh aan het dictaat
onderwerpt.
Hué zond een telegram aan minister
Simons, waarin hij den toenemenden af
keer van de mijnwerkers om verder over
werk te doen motiveert niet de slechte
voeding en vooral met de berichten uit
Spa over dwangmaatregelen tegen het
Ruhrgebied.
14 JULI IN FRANKRIJK.
Een draadloos N. T. A. berichit uit Parijs
meldt, dat op het feest vian den 14en Juli
dezelfde drukte heersohte als op dergelijke
feeeten van voor dien oorlog weer. De volks-
feesten slaagden buitengewoon.
President Wilson beeft een telegram a<n
Deschaniel gezonden, waarin gezegd wordt,
dat de oncfliiankeliikheideverklaTing dter V.
S. eveneens aam de wereld beduidde, dat
menschen niet langer zouden onderworpen
worden aan die tyrannic en het despotisme
van een willekeurige miaCht. doch allen ge
lijk zouden ziin voor de wet. De president
voegde eraan toe, dat de natuurlii'ke ban
den, die Frankrijk en de V. S. verbinden,
niet te vetrnietigen zijn en duurzaam zullen
blijven.
De Amerikaanische minister v<am oo/.og
Baker heeft, ter gelegenheid van den 14en
Juli meegedeeld, dlat hij de graven der sol
daten. gevallen voor de zaak der vrijhead,
zou bezoeken.
DE VOE,DING SNOOD IN
DUITSCHLAND.
De rijksminister voor de volksvoeding dr.
Hermes heeft d© Duitsehe delegatie te Spa
een overzicht doen toekomen van. de voe-
drngs-eJlendle in Duitschlamd', met verzoek
dit ter kennis te brengen van de conferentie.
Aan dit overzicht zijn. de volgende bijzon
derheden ontleend. De opbrengst per hectare
daalde van 1913 tot 1919 voor broodgraan
met 21 voor voedergraan met 25, voor
aardappelen met 31, voor suikerbieten met
30" f". De totale oogst verminderde in die
jai-en voor broodgraan van 13.3 tot 8.5 mil
lioen ton, voo,r aardappelen van 40.3 tot
21.4, voor suikerbieten vain 1-2.9 tot 5.8 mil
lioen ton. Het aantal rundieren daalde in
dien tijd van 18 tot 16.5, het aantal melk
koeien van 9.1 tot 7.8, het aantal varkens
van 18.5 tot 11.5 millioen. Een koe leverde
in 1913 2700 liter melk, in 1919 1200. De
melkproductie daalde van 24.4 milliard liter
in 1913 tot 10 milliard in 1919. Het slacht-
gewieht der runderen Verminderde in dien
tijd miet 30 tot 50
Het aantal levend geborenen bedroeg In
1919 in 365 plaatsen met 25 miillioen inwo
ners 459.768 tegen 633.816 in 1913. In Prui
sen stierven kinderen van 1 tot 5 jaar in
1914 52.924, in 1918 67.369, niettegenstaan
de het geboortecijfer tijdens den oorlog met
circa 40 achteruit ging. In Pruisen stie-r-
ven kinderen van 5 tot 15 jaar in 1914
25.730. in 1918 50.391. In de genoemde 365
plaatsen met een bevolking van. 25 millioen
inwoners stierven in 1913 van de 10.000
menschen 15.7 aan tuberculose, n 1919
27.1.
Duitschlanid zal in het aanstaande oogst
jaar, wil het de bevolking behoorlijk kunnen
voedlon, moeten invoeren 2 millioen ton
broodgraan. 2 millioien ten voedergraan,
750.000 ton oliehoudende vruchten, ISO.000
ton spek en vleesch, 184.000 ton vet. 500.000
ton visdh, 500.000 ton ruwe fosfaten, totaal
voor mecg dan 3 milliard mark in goud.
HET INCIDENT VOOR HET FRANSCHE
GEZANTSCHAP.
Rijkskanselier Fehrenbach zond Millerand
een brief, waarin hij verontschuldigingen
aanbiedt voor het wegnomen van de vlag op
het Fransehe ambassadegebouw te Berlijn,
hieraan toevoegend©,, dat de schuldigen ver
volgd en gestraft zullen worden.
GEMENGDE BU1TENL BERICHTEN.
Hindenburg; aangerand.
Het „Berl. Tagebl."' vermeldt de vol
gende bijzonderheden over ©en aanranding
van veldmaarschalk von HindenLurg. Hij
was Maandagavond alleen met zijn be
diende in zijn villa, toen hij plotseling
in de achterkamer jets hoorde. Hij ging
tie kamer binnen, zag voor een kleine
kast een jonge man staan in de grijze
uniform. Hindenburg dacht dat het een
schrijnwerker was, die iets in het buis
moest repareeren en vroeg: „Wat doe
je daar?" De onbekende draaide zich om
en smeekte: „Laat mij gaan. Ik ben op
den verkeerden weg geraakt, maar zal
het niet meer deen.De oude veldmaar
schalk pakte hem echter bij den krae.
en trachtte hem in dc werkkamer te du
wen. Er ontstond .een worsteling, waa -
bij een paar meubels omvielen. Toen dc
inbreker zag dat hij niet kon loskomen,
trok hij een revolver uit de borstzak
en zei: „Dan zal ik het zoo probeeren."
Hij schoot, doch het schot ging vlak Langs
den ouden man, die bijtijds togen den
revolver sloeg. Hindenburg bleef den jon
gen vasthouden. Toen Hindenburg de
hand uitstrekte om den bediende te bel
len, slaagde de inbreker er in zich los
te werken en te vluchten. Hij vuurde,
al wegloopende, nog een paar malen op
den veldmaarschalk, zonder hem te ra
ken.
Tegen de bezetting door kleurlllnjgion.
Woensdagavond werd in de universiteit
van Berlijn een vergadering gehouden,
bijeengeroepen door de vereenigde vrou
wenliga's, waarin eenige Amerikanen pro
testeerden tegen het -bezetten van het
Rijn'andsche gebied met kleurlingen. Een
Amerikaansche wekte alle vrouwen van
de wereld op tot samenwerking om de
vrouwen in het bezette gebied te bevrij
den. Een Amerikaansche auteur wees er
op, dat de bezetting door geklemde trop-
pen een Amerikaansche aangelegenheid
was 'geworden, omdat dit voorbeeld slecht
werkt op de lagere gevoelens yan de
Amerikaansche negers.
De voorzitter las een telegram voor uit
Londen ontvangen van den Engelsclien
pacifist E. D. Morel, waarin deze de te-
zetting van Duitsch gebied door gekleur
de troepen een beleediging van elk fat
soenlijk en menschelijk gevoel noemt. Het
loochenen der Franschea van on' ehoor-
lijk optreden dezer troepen is volkomen
ongeloofwaardig, daar er een groot c hoe
veelheid bewijsmateriaal is verzameld.
Een draadloos telegram werd verzonden
aan alle vrouwen der wereld, waarin de
Duitsehe vrcuw haar zusters vraagt om
sympathie en steun tegen deze onïeering
van de Duitsehe vrouw.
De levensmiddelen-onlusten in Dres
den zijn Woensdag voortgezet. De artike
len in verschillende winkels werden door
de hetoogers tot goedkoopen prijs aan
het publiek verkocht. De winke's, die
levensmiddelen en kleeren verkoopen,
werden hierop gesloten. Daarna brachten
de demonstranten een bezoek aan de kof
fiehuizen, p'underden de provisiekamers,
verkochten het meel en de boter tegen 2
mark het pond.
De onlusten zijn nog niet geëindigd,
breiden zich integendeel uit tot de buiten
wijken.
Reuter seint aan de Engelsche bladen
uit Calcutta een bericht, voorkomende in
de „Englishman," een te Calcutta verschij
nend blad, volgens hetwelk gedurende de
laatste weken vele Afgkaansche kooplie
den de grens zijn overgestoken om zich
in Britsch Indië te vestigen uit vrees
voor de Bolsjewiki. Ei- zouden in Afgha
nistan twee partijen zijn, waarvan de ec-ne
aan de Bolsjewiki vrijen doortocht door
Afghanistan naar Britsch-Indië wil ver
leenen en aan den aanval op Britsch-
Indië zou willen deelnemen, terwijl de an
dere, bestaande uit de bezittende en meer
ontwikkelde klassen, een dergelijke han
delwijze met zelfmoord gelijk stelt en de
Bolsjewiki aan de grens wil weerstaan.
De houding van den Emir is weifelend
en men spreekt ze'fs van zijn vermoede
lijk aftreden en voorspelt dat hij zieh
onder de bescherming zal ste len óf van
de Engelsclien óf van de Bol-jawiki.
De Lord Mayor van Londen heeft
een ernslig bercep gedaan op de offer-
aardigheid der burgers van Lond.n ter
-strijding van den honger en de ver
schillende ziekten, inzon erhoïl typ; u
-iie groote gebieden van Luii pa, en Kbin-
Azië, in den komenden winter, bedreig n.
DE NOOD IN DUITSCHLAND.
In de jongste hoofdbestuursverga lering
vaar het R.-K. Huisvestings-Comité wer
den droeve dingen meegedeeld over den
grooten nood, die nog In talrijke stelen
van Duitschland keerscht. Vooral ken
schetsend daarvoor was een brief van
„Katol. Caritasverband" te Breslau. die
van een eigenhandige aanbeveling van
den Vorst-Blssehop van Breslau was
voorzien en waarin hulp wordt gevraagd
voor de Kloosterzusters, die de middelen
ontbreken om zich zelfs de weinige levens
middelen te verschaffen, die de autoritei
ten o-jn ieder toebedeelen.
„Een klooster van 130 personen al
dus wordt in dit schrijven gezegd ver
zocht ons dezer dagen dringend om hulp,
wijl men ook niet voor slechts één enke
len maaltijd het geringste meer bezat en
geen geld had om iets te koopen. Een
kinderasyl gaf in dezen versohrikkelijkcu
nood zijn eigen kleinen voorraad aan
aardappels, hoewel 't daardoor zelf groot
gevaar loopt over eenige dagen eveneens
niets meer te bezitten.
Het slot van het klooster verbergt een
ellende, die niemand vermag te beschrij
ven. Men leeft meest van slechte gedroog
de groente, die, alleen in pekelwater afge
kookt ter tafel wordt gebracht, want
voor zoover de kloosters niet zelf tuinen
hebben, kunnen zij de hooge prijzen vooj
versehe groenten niet betalen. Tengevolge
van de ondervoeding lijden vele klooster
zusters aan longen- of beenderen-tubercu
lose. Zij sterven en men spreekt er niet
meer over, zij zieken door en niemand
kent hare ellende. Niet eens de voorge
schreven geneesmiddelen kunnen vele
huizen zieh voor hunne zieken aanschaf
fen, wijl de middelen daartoe ontbreken.
Men geeft het laatste wat men heeft aan
zijn beschermelingen en lijdt zelf honger.
Het hart doet ons wee, wanneer wij door
zulke armen om hulp worden verzocht,
zonder te kunnen helpen. En desondanks
herhaalt zich dag voor dag hetzelfde treu
rige spel."
Aan ons Comité werd gevraagd levens
middelen, levertraan voor de zieken, zeep
ea olie te zenden. Maar wij smeeken u,
smeeken u helpt spoedig! Zoo eindigde de
brief.
En bet R.K. Huisvestings-Comité heeft
geholpen Dadelijk werden maatregelen
getroffen om een wagon met eetwaren en
geneesmiddelen naar Breslau te zenden.
Doch daarmee is slechts een inrichting
geholpen En er zijn er zoovele die hulp
behoeven, waar dezelfde ellende Keerscht,
als in bovenstaaxjden brief beschreven
wordt. Komt, Nederlaadsche Katholieken,
laat de christelijke charitas, die gij zoo
prachtig beoefent, ook weer tot uiting ko
men ten opzichte van deze noodlijdenden
en stelt het R.K. Huisvestings-Comité.
Centraal Bureau te 'sHertogenbosch, door
uwe giften in staat om in gevallen alt
leze onmiddellijk hulp te bieden.
[Vrij naar^ket Engelsch van A. S. Swan;
Geautoriseerde vertaling
2L)
Hij slaagde er in armenverzorging! van
een gedeelte van Londen voor zijn reke
ning te krijgen, en daar, waai' zijn rijpe
•mdervinding en zijn edelmoedig hart die
meest onschatbare diensten konden be
wijzen, vergat hij bij het zien van zooveel
armoede öii diepe ellende zijn eigen ver
driet. Twintig jaar had hij nu te Londen
gewerkt, en geen persoonlijke banden had-
Jen hem belet of weerhouden zieh geheel
aan het werk der christelijke liefde te
geven. Hij had nu in zijn tallooze armen
een uitgestrekte familie dij al zijn krach
ten en hulpbronnen in beslag nam en hij
was tegelijk de meest beminde en de
meest gehate man van Londen. Bemind
or al deg'enen die in nood
(Verkeerden en hem noodig hadden <»e-
Tfecsd door de misdadigers en luiaards
die niet aan zijn waakzaamheid ontsnap
ten.
Maar er kwamen ook oogenblikken,
waarin vermoeienis en uitputting hem
dreigden te overweldigen, Vaeantie nam
hij nooit wel ging hij dikwijls op reis
om overal ongelukkigen die geholpen kon
den worden op te sporen en tevens om
door persoonlijk vragen de middelen bij
een te brengen die hij voor zijn liefde
werken van zoo reusachtigen omvang noo
dig had. Deze dag, waarop wij hem in
zijn studeerkamer vinden, was buitenge
woon vermoeiend geweest, en er was dien
avond gelukkig geen enkele vergadering
waar hij noodzakelijk zijn moest. Hij was
te vermoeid om te lezen, zelfs te vermoeid
om rustig te denken hij droomde maar
een beetje, en zijn gedachten gingen on
willekeurig naar zijn verwanten te Fel-
cote, met wie hij regelmatig op de meest
hartelijke wijze briefwis e.ing onderhield.
Terwijl hij zoo nog aan hen zat te denken
klonk er een lichte tik op de deur, en er
trad iemand binnen met zacht ruischende
zijden kleeren en met een zachten glim
lach, op het gelaat.
„Ik hen het, oom Olaude Clara. Ik
had geen tijd om u te schrijven. Ook
wilde ik u niei deen schrikken door ©en
telegram, en daarom kom ik. zóó maar
zonder voorafgaand bericht."'
Hij kuste haar recht hartelijk. „Zoo,
kindje,"' sprak hij, „en wat ;s er aan de
hand
„O, iets heel gewichtigs, iets waarbij
ik uwe hulp en sympathie h,ard noodig
heb. Ik ben op het oogenblik eenvoudig
een der velen, die naar deze plaats toe
komen om troost en opbeuring te zoe
ken.'"
„Zoo kind, maar dan moeten we eerst
toch eens zorgen dat je het bier goed hebt
Het is al niet erg fraai dat je mij hier
op de sofa vond zitten suffen toen je
mijn kamers binnen kwam. Er is geluk
kig een kamer open: een van de Zusters
is wegens ziekte naar huis,"
„O, wie is dat," vroeg .Glara vel be
langstelling.
„Zuster Ursula. Eerlijk gezegd twijfel
ik er aan of zij wel ooit terug zal komen.
Vertel eens, waarom ben je niet in je
hotel gebleven en heb je mij niet laten
roepen? Je vader ja zeker piet met je
meegekomen?"
„Neen, en ik zou hier in de stad nooit
ia een hotel willen slapen, al hadt u
geen andere plaats yoof mjj dan op de
vloermat," -v - - -i •->,
„Ja ja, je bent niet veeleischend. Kom,
j laat ik je je kamer wijzen, en al is de
'tijd voor het diner dan voorbij, je zult'
toch koud vleesch en brood en koffie
hebben, kind, zoo eenvoudig het hier
ook i3."
„Och kom, een enkel broodje is ge
noeg, maar ik heb liever een kopje thee
dan koffie, oom,"' antwoordde Olara, ter
wijl zij opstond om hem te volgen. Het
was een klein maar allergezelligst ka
mertje, waar hij haar bracht. Alles was
er even eenvoudig en toch prettig om
te zjen, en Olara keek er met een zucht
van tevredenheid rond.
„Ik zal de overste bij je zenden, en als
Je me straks noodig hebt, yind je mij op
mijn kamer.'"
Ze liet hem niet lang wachten en nam
er alleen den tijd voor om zich te was-
ach en en haar mooie haar te borstelen.
„Ik h eb een vuurtje voor je laten aan
leggen, beste," sprak hij en schoof den
gemakkeüjksten stoel naar haar toe. „Het
is wel niet koud zonder kachel, maar zóó
is het toch aangenamer en gezelliger. Ook
helpt het mij dikwijls gemakkelijker en
hartelijker praten met degenen die mjj
hier komen opzoeken."*
Olara keek de kleine kamer rood, waar
van een groot deel der wanden dcor boe-:
ken werd ingenomen. Er was niets over
tolligs in het kleine vertrek, en van de
hoogste boekenplank tot het oude grijze
Perzische kleed op den grond droeg het
den stempel van den bewoner.
„Hoe maakt je vader het?"'
„O, vader is heel opgewekt en vrco-
lijk," antwoordde Clara met een onzeke-
ren glimlach terwijl zij zich in den ge-
makkelijken stoel liet neervallen. „Ik heb
u wel duizend dingen te vertellen die ik
onmogelijk kon schrijven. Laat ik maar
beginnen met papa. Hebt u geen brief
van hem gehad?'"
„De Laatste dagen niet."
„Dan zal hij wel gauw komen. Hij zei
dat hij u dadelijk wilde schrijven. Ik'
zou wel eens willen weten of het u erg
verbaast te hooren dat hij gaat hertrou
wen.'"
Het gelaat van oom Dlaude veranderde
even en een uitdrukking alsof hij iete
moest verdedigen dat hem heel Bef was,
kwam op zijn gelaat. Maar de volkomen'
kalmte en opgewektheid, die op Ctara'fl
gelaat te leaen standen stalden hem .ge
rost»