R..R. TvttEUWS» EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLANS SCHULD m BOETE No 164 Vrijdag 16 Juli 1920 13e Jaargang Wat de Pers zegt BUITENLAND Verschijnt dagelijks Bureau: HOF 6, ALKW1AA5I. - T@S©l©©n De Conferentie te Spa. BINNENLAND FEUILLETON. Aboitnomentsprljii Pet kwartaal i f 8,—, hnco por poet f 2.S0; Met Geilluetrecrd Zondagsblad f 0.45 hooger. Advertentieprijs! Van 1-—6 regels f 1.25 elke regel me»; 1 0.2ft j Reclames per regel f 0,76; Rubriek „Vraag en Rta- bod" by vooruitbetaling per plaatsing f 0.60. ^^^né's wordt op SBnvrp«B Braiis een poll. ver.trekt, welke hen verzekert tegen omvallen tot een bedraa van 1600,-, *00,-, t 200,-, 1100,-, tSO, tSS. BELASTING EN SPAARZAAMHEID. De. belaetingsehroef wordt steeds ster- kor aangedraaid: een schijnbaar gemakke lijk middel voor de overheid om de steeds 1 zich uitzettende uitgaven te kunnen be strijden, zegt de „Standaard". D'e vraag rijst zelfs, of wij niet voor rijk en gemeen- te allengs bezig gaan, niet slechts een groot deel van de inkomsten te vragen, maar van het kapitaal te gaan nemen. Dit is voor de volkswelvaart een zeer ge vaarlijke zaak. Ook om den invloed dien het heeft op de algemeene volkszede. Er is verband tusschen belasting en spaarzaamheid. „Van onze naburen wordt ons bericht, dat zij zeer veel geld uitgeven voor al lerlei vermaak. Nimmer nam het pu bliek vermaak zulke afmetingen aan, als na den uitputtenden krijg. Hoe vreemd hot ook sohijne, een groot deel van het volk zoekt de meest lichtzinni ge verstrooiing. Als een van de redenen zagen wij aan gegeven, dat de belastingen zooveel vragen, dat de menschen er de voorkeur aan geven, om hun geld te verteren. De zware belastingdruk neemt den lust tot sparen weg. Nu speelt voor Duitsohland natuur lijk de wetenschap, dat de vroegere vij and aast op Duitseb lands hespaarden rijkdom en dat men eigenlijk voor ■vreemden werken en sparen moet, hier een rol. Het is te begrijpen, al moet het worden betreurd, dat de krachtsin spanning om er weer hoven op te ko men, zelfs na zware worsteling en druk, taog zoo weinig wordt gezien." Maar wat voor het Duitsehe volk geldt, gaat straks gelding krijgen voor elk an der volk, waar 't evenwicht tusschen wat nen als vrucht van eigen arbeid mag houden en wat het algemeen belang vraagt, verbroken wordt, zoo betoogt het blad. „Als het offer, dat de Staat vraagt, zóó groot wordt, dat spaarzaamheid geen persoonlijk voordeel meer afwerpt, dan komt de tijd, dat de. zucht om te verteren en op die wijze te genieten van hetgeen men verdient, bij velen alle andere overwegingen overstemt. En dan breekt men de volkswelvaart van alle zijden af. Wijze belastingpolitiek moet met dit verschijnsel dat, hoe. men er ook over denkt, toch niet kan worden ontkend, rekening houden. De overheid behoort haar volk in so berheid en bezuiniging een voorbeeld te geven. En hoever zijn wij daarvan thans verwijderd?" De kolenlevering. Volgens de „Petit Parisien" noodigde de nota van den Oppersten Raad Duitsch land uit, het tractaat vain Versailles be treffende de steenkolen, uit te voeren. Zij blijft de maandelijksche levering eisehen van twee millioeu ton. Zij zet uiteen, dat zelfs na die levering Duitschland, op het stuk van brandstoffen er nog gunsti ger aan toé is dan Frankrijk, België en Italië. Zij herinnert er aan, dat de leve ring een van de voorwaarden is die fa het tractaat is opgenomen bij wijze van vergoeding voor de vernieling van de mij nen in het noorden van Frankrijk, welke vernieling door geen enkel militair be lang gerechtvaardigd is. Zij verlangt dat Duitschland deze voorwaarde goedkeurt eu het protoko! onderteekent. Andiers zullen die vroeger aangeduide militaire maatregelen hnn loop nemen. Uit Spa wordt gemeld, dat dt Buiit- sehers op zekere voorwaarden de voor stellen der geallieerden inzake de kolen- levering hebben aangenomen. Do bijzondere berichtgever van Havas meent te kunnen mee doelen, dat dr. Bonn Woensdagavond Lloyd George uit naam van de Duitsehe delegatie is komen mede- doelen, dat zij da voorwaarden van dt ge allieerden voor de levering van steenkool dus van twee millioeu ton in de maand, aurnam. De, aanneming is voor het ove rige vastgeknoopt aan voorwaarden, die het noodig maken, dat men goed uit zijn oogen kijkt, voegde de" correspondent er aan toe. De tegenvoorstellen komen hierop neer: ie. De Duitsehe regeering verklaart zich bereid van 1 Augustus 1920 af zes maanden lang twee millioen ton per maand te leveren. 2e. De geallieerden moeten den hinnen- landschen prijs dezer Duitsehe kolen be talen, welk bedrag op het conto van het herstcllingsfoinds wordt geschreven. 3e. De vier punten, die door de Enten te in de kolenkwestie den 9en en den llen Juni j.l. vastgesteld werden, zijn voorloo- pjg niet van kracht. 4e. Er wordt een overeenkomst getrof fen betreffende Opper-Silezië, waarbij Duitsekland de aan Polen te leveren 1.500.00 ton behoudt. 5e. Er wordt intussehen een commissie benoemd ter bestudeering van de levens omstandigheden der mijnwerkers, verbete- ring van woningen enz. 6p. D'e geallieerden verklaren zich be reid voorschotten te verleenen voor le vensmiddelen, woningbouw enz. Opwinding in het Ruhrgebied. 11e Duitsehe bladen meldden gister uit het Ruhrgebied, dat de onderhandelingen te Spa over de kolenleverrngen onder de mijnwerkers levendige onrust hebben ge wekt. Vele arbeiders maken zich nu reeds met het denkbeeld vertrouwd het Ruhr gebied te verlaten, zoodra dit bezet zou worden. In een Woensdag te Essen ge houden zitting van de groep van werkne mers uit de Kamer van Arbeid voor de mijnindustrie in het Ruhrgebied werd een beslissing genomen, waarin werd gepro testeerd tegen het dictaat van de entente in zake de kolenkwestie en in verhand hiermee elke overeenkomst inzake het verrichten van overwerk werd geweigerd. Boven de eisehen van de entente staat het recht der arbeiders op vrijheid en on afhankelijkheid. Dit recht zullen de ar beiders niet prijs geven, zeifis indien de Duitsehe delegatie zieh aan het dictaat onderwerpt. Hué zond een telegram aan minister Simons, waarin hij den toenemenden af keer van de mijnwerkers om verder over werk te doen motiveert niet de slechte voeding en vooral met de berichten uit Spa over dwangmaatregelen tegen het Ruhrgebied. 14 JULI IN FRANKRIJK. Een draadloos N. T. A. berichit uit Parijs meldt, dat op het feest vian den 14en Juli dezelfde drukte heersohte als op dergelijke feeeten van voor dien oorlog weer. De volks- feesten slaagden buitengewoon. President Wilson beeft een telegram a<n Deschaniel gezonden, waarin gezegd wordt, dat de oncfliiankeliikheideverklaTing dter V. S. eveneens aam de wereld beduidde, dat menschen niet langer zouden onderworpen worden aan die tyrannic en het despotisme van een willekeurige miaCht. doch allen ge lijk zouden ziin voor de wet. De president voegde eraan toe, dat de natuurlii'ke ban den, die Frankrijk en de V. S. verbinden, niet te vetrnietigen zijn en duurzaam zullen blijven. De Amerikaanische minister v<am oo/.og Baker heeft, ter gelegenheid van den 14en Juli meegedeeld, dlat hij de graven der sol daten. gevallen voor de zaak der vrijhead, zou bezoeken. DE VOE,DING SNOOD IN DUITSCHLAND. De rijksminister voor de volksvoeding dr. Hermes heeft d© Duitsehe delegatie te Spa een overzicht doen toekomen van. de voe- drngs-eJlendle in Duitschlamd', met verzoek dit ter kennis te brengen van de conferentie. Aan dit overzicht zijn. de volgende bijzon derheden ontleend. De opbrengst per hectare daalde van 1913 tot 1919 voor broodgraan met 21 voor voedergraan met 25, voor aardappelen met 31, voor suikerbieten met 30" f". De totale oogst verminderde in die jai-en voor broodgraan van 13.3 tot 8.5 mil lioen ton, voo,r aardappelen van 40.3 tot 21.4, voor suikerbieten vain 1-2.9 tot 5.8 mil lioen ton. Het aantal rundieren daalde in dien tijd van 18 tot 16.5, het aantal melk koeien van 9.1 tot 7.8, het aantal varkens van 18.5 tot 11.5 millioen. Een koe leverde in 1913 2700 liter melk, in 1919 1200. De melkproductie daalde van 24.4 milliard liter in 1913 tot 10 milliard in 1919. Het slacht- gewieht der runderen Verminderde in dien tijd miet 30 tot 50 Het aantal levend geborenen bedroeg In 1919 in 365 plaatsen met 25 miillioen inwo ners 459.768 tegen 633.816 in 1913. In Prui sen stierven kinderen van 1 tot 5 jaar in 1914 52.924, in 1918 67.369, niettegenstaan de het geboortecijfer tijdens den oorlog met circa 40 achteruit ging. In Pruisen stie-r- ven kinderen van 5 tot 15 jaar in 1914 25.730. in 1918 50.391. In de genoemde 365 plaatsen met een bevolking van. 25 millioen inwoners stierven in 1913 van de 10.000 menschen 15.7 aan tuberculose, n 1919 27.1. Duitschlanid zal in het aanstaande oogst jaar, wil het de bevolking behoorlijk kunnen voedlon, moeten invoeren 2 millioen ton broodgraan. 2 millioien ten voedergraan, 750.000 ton oliehoudende vruchten, ISO.000 ton spek en vleesch, 184.000 ton vet. 500.000 ton visdh, 500.000 ton ruwe fosfaten, totaal voor mecg dan 3 milliard mark in goud. HET INCIDENT VOOR HET FRANSCHE GEZANTSCHAP. Rijkskanselier Fehrenbach zond Millerand een brief, waarin hij verontschuldigingen aanbiedt voor het wegnomen van de vlag op het Fransehe ambassadegebouw te Berlijn, hieraan toevoegend©,, dat de schuldigen ver volgd en gestraft zullen worden. GEMENGDE BU1TENL BERICHTEN. Hindenburg; aangerand. Het „Berl. Tagebl."' vermeldt de vol gende bijzonderheden over ©en aanranding van veldmaarschalk von HindenLurg. Hij was Maandagavond alleen met zijn be diende in zijn villa, toen hij plotseling in de achterkamer jets hoorde. Hij ging tie kamer binnen, zag voor een kleine kast een jonge man staan in de grijze uniform. Hindenburg dacht dat het een schrijnwerker was, die iets in het buis moest repareeren en vroeg: „Wat doe je daar?" De onbekende draaide zich om en smeekte: „Laat mij gaan. Ik ben op den verkeerden weg geraakt, maar zal het niet meer deen.De oude veldmaar schalk pakte hem echter bij den krae. en trachtte hem in dc werkkamer te du wen. Er ontstond .een worsteling, waa - bij een paar meubels omvielen. Toen dc inbreker zag dat hij niet kon loskomen, trok hij een revolver uit de borstzak en zei: „Dan zal ik het zoo probeeren." Hij schoot, doch het schot ging vlak Langs den ouden man, die bijtijds togen den revolver sloeg. Hindenburg bleef den jon gen vasthouden. Toen Hindenburg de hand uitstrekte om den bediende te bel len, slaagde de inbreker er in zich los te werken en te vluchten. Hij vuurde, al wegloopende, nog een paar malen op den veldmaarschalk, zonder hem te ra ken. Tegen de bezetting door kleurlllnjgion. Woensdagavond werd in de universiteit van Berlijn een vergadering gehouden, bijeengeroepen door de vereenigde vrou wenliga's, waarin eenige Amerikanen pro testeerden tegen het -bezetten van het Rijn'andsche gebied met kleurlingen. Een Amerikaansche wekte alle vrouwen van de wereld op tot samenwerking om de vrouwen in het bezette gebied te bevrij den. Een Amerikaansche auteur wees er op, dat de bezetting door geklemde trop- pen een Amerikaansche aangelegenheid was 'geworden, omdat dit voorbeeld slecht werkt op de lagere gevoelens yan de Amerikaansche negers. De voorzitter las een telegram voor uit Londen ontvangen van den Engelsclien pacifist E. D. Morel, waarin deze de te- zetting van Duitsch gebied door gekleur de troepen een beleediging van elk fat soenlijk en menschelijk gevoel noemt. Het loochenen der Franschea van on' ehoor- lijk optreden dezer troepen is volkomen ongeloofwaardig, daar er een groot c hoe veelheid bewijsmateriaal is verzameld. Een draadloos telegram werd verzonden aan alle vrouwen der wereld, waarin de Duitsehe vrcuw haar zusters vraagt om sympathie en steun tegen deze onïeering van de Duitsehe vrouw. De levensmiddelen-onlusten in Dres den zijn Woensdag voortgezet. De artike len in verschillende winkels werden door de hetoogers tot goedkoopen prijs aan het publiek verkocht. De winke's, die levensmiddelen en kleeren verkoopen, werden hierop gesloten. Daarna brachten de demonstranten een bezoek aan de kof fiehuizen, p'underden de provisiekamers, verkochten het meel en de boter tegen 2 mark het pond. De onlusten zijn nog niet geëindigd, breiden zich integendeel uit tot de buiten wijken. Reuter seint aan de Engelsche bladen uit Calcutta een bericht, voorkomende in de „Englishman," een te Calcutta verschij nend blad, volgens hetwelk gedurende de laatste weken vele Afgkaansche kooplie den de grens zijn overgestoken om zich in Britsch Indië te vestigen uit vrees voor de Bolsjewiki. Ei- zouden in Afgha nistan twee partijen zijn, waarvan de ec-ne aan de Bolsjewiki vrijen doortocht door Afghanistan naar Britsch-Indië wil ver leenen en aan den aanval op Britsch- Indië zou willen deelnemen, terwijl de an dere, bestaande uit de bezittende en meer ontwikkelde klassen, een dergelijke han delwijze met zelfmoord gelijk stelt en de Bolsjewiki aan de grens wil weerstaan. De houding van den Emir is weifelend en men spreekt ze'fs van zijn vermoede lijk aftreden en voorspelt dat hij zieh onder de bescherming zal ste len óf van de Engelsclien óf van de Bol-jawiki. De Lord Mayor van Londen heeft een ernslig bercep gedaan op de offer- aardigheid der burgers van Lond.n ter -strijding van den honger en de ver schillende ziekten, inzon erhoïl typ; u -iie groote gebieden van Luii pa, en Kbin- Azië, in den komenden winter, bedreig n. DE NOOD IN DUITSCHLAND. In de jongste hoofdbestuursverga lering vaar het R.-K. Huisvestings-Comité wer den droeve dingen meegedeeld over den grooten nood, die nog In talrijke stelen van Duitschland keerscht. Vooral ken schetsend daarvoor was een brief van „Katol. Caritasverband" te Breslau. die van een eigenhandige aanbeveling van den Vorst-Blssehop van Breslau was voorzien en waarin hulp wordt gevraagd voor de Kloosterzusters, die de middelen ontbreken om zich zelfs de weinige levens middelen te verschaffen, die de autoritei ten o-jn ieder toebedeelen. „Een klooster van 130 personen al dus wordt in dit schrijven gezegd ver zocht ons dezer dagen dringend om hulp, wijl men ook niet voor slechts één enke len maaltijd het geringste meer bezat en geen geld had om iets te koopen. Een kinderasyl gaf in dezen versohrikkelijkcu nood zijn eigen kleinen voorraad aan aardappels, hoewel 't daardoor zelf groot gevaar loopt over eenige dagen eveneens niets meer te bezitten. Het slot van het klooster verbergt een ellende, die niemand vermag te beschrij ven. Men leeft meest van slechte gedroog de groente, die, alleen in pekelwater afge kookt ter tafel wordt gebracht, want voor zoover de kloosters niet zelf tuinen hebben, kunnen zij de hooge prijzen vooj versehe groenten niet betalen. Tengevolge van de ondervoeding lijden vele klooster zusters aan longen- of beenderen-tubercu lose. Zij sterven en men spreekt er niet meer over, zij zieken door en niemand kent hare ellende. Niet eens de voorge schreven geneesmiddelen kunnen vele huizen zieh voor hunne zieken aanschaf fen, wijl de middelen daartoe ontbreken. Men geeft het laatste wat men heeft aan zijn beschermelingen en lijdt zelf honger. Het hart doet ons wee, wanneer wij door zulke armen om hulp worden verzocht, zonder te kunnen helpen. En desondanks herhaalt zich dag voor dag hetzelfde treu rige spel." Aan ons Comité werd gevraagd levens middelen, levertraan voor de zieken, zeep ea olie te zenden. Maar wij smeeken u, smeeken u helpt spoedig! Zoo eindigde de brief. En bet R.K. Huisvestings-Comité heeft geholpen Dadelijk werden maatregelen getroffen om een wagon met eetwaren en geneesmiddelen naar Breslau te zenden. Doch daarmee is slechts een inrichting geholpen En er zijn er zoovele die hulp behoeven, waar dezelfde ellende Keerscht, als in bovenstaaxjden brief beschreven wordt. Komt, Nederlaadsche Katholieken, laat de christelijke charitas, die gij zoo prachtig beoefent, ook weer tot uiting ko men ten opzichte van deze noodlijdenden en stelt het R.K. Huisvestings-Comité. Centraal Bureau te 'sHertogenbosch, door uwe giften in staat om in gevallen alt leze onmiddellijk hulp te bieden. [Vrij naar^ket Engelsch van A. S. Swan; Geautoriseerde vertaling 2L) Hij slaagde er in armenverzorging! van een gedeelte van Londen voor zijn reke ning te krijgen, en daar, waai' zijn rijpe •mdervinding en zijn edelmoedig hart die meest onschatbare diensten konden be wijzen, vergat hij bij het zien van zooveel armoede öii diepe ellende zijn eigen ver driet. Twintig jaar had hij nu te Londen gewerkt, en geen persoonlijke banden had- Jen hem belet of weerhouden zieh geheel aan het werk der christelijke liefde te geven. Hij had nu in zijn tallooze armen een uitgestrekte familie dij al zijn krach ten en hulpbronnen in beslag nam en hij was tegelijk de meest beminde en de meest gehate man van Londen. Bemind or al deg'enen die in nood (Verkeerden en hem noodig hadden <»e- Tfecsd door de misdadigers en luiaards die niet aan zijn waakzaamheid ontsnap ten. Maar er kwamen ook oogenblikken, waarin vermoeienis en uitputting hem dreigden te overweldigen, Vaeantie nam hij nooit wel ging hij dikwijls op reis om overal ongelukkigen die geholpen kon den worden op te sporen en tevens om door persoonlijk vragen de middelen bij een te brengen die hij voor zijn liefde werken van zoo reusachtigen omvang noo dig had. Deze dag, waarop wij hem in zijn studeerkamer vinden, was buitenge woon vermoeiend geweest, en er was dien avond gelukkig geen enkele vergadering waar hij noodzakelijk zijn moest. Hij was te vermoeid om te lezen, zelfs te vermoeid om rustig te denken hij droomde maar een beetje, en zijn gedachten gingen on willekeurig naar zijn verwanten te Fel- cote, met wie hij regelmatig op de meest hartelijke wijze briefwis e.ing onderhield. Terwijl hij zoo nog aan hen zat te denken klonk er een lichte tik op de deur, en er trad iemand binnen met zacht ruischende zijden kleeren en met een zachten glim lach, op het gelaat. „Ik hen het, oom Olaude Clara. Ik had geen tijd om u te schrijven. Ook wilde ik u niei deen schrikken door ©en telegram, en daarom kom ik. zóó maar zonder voorafgaand bericht."' Hij kuste haar recht hartelijk. „Zoo, kindje,"' sprak hij, „en wat ;s er aan de hand „O, iets heel gewichtigs, iets waarbij ik uwe hulp en sympathie h,ard noodig heb. Ik ben op het oogenblik eenvoudig een der velen, die naar deze plaats toe komen om troost en opbeuring te zoe ken.'" „Zoo kind, maar dan moeten we eerst toch eens zorgen dat je het bier goed hebt Het is al niet erg fraai dat je mij hier op de sofa vond zitten suffen toen je mijn kamers binnen kwam. Er is geluk kig een kamer open: een van de Zusters is wegens ziekte naar huis," „O, wie is dat," vroeg .Glara vel be langstelling. „Zuster Ursula. Eerlijk gezegd twijfel ik er aan of zij wel ooit terug zal komen. Vertel eens, waarom ben je niet in je hotel gebleven en heb je mij niet laten roepen? Je vader ja zeker piet met je meegekomen?" „Neen, en ik zou hier in de stad nooit ia een hotel willen slapen, al hadt u geen andere plaats yoof mjj dan op de vloermat," -v - - -i •->, „Ja ja, je bent niet veeleischend. Kom, j laat ik je je kamer wijzen, en al is de 'tijd voor het diner dan voorbij, je zult' toch koud vleesch en brood en koffie hebben, kind, zoo eenvoudig het hier ook i3." „Och kom, een enkel broodje is ge noeg, maar ik heb liever een kopje thee dan koffie, oom,"' antwoordde Olara, ter wijl zij opstond om hem te volgen. Het was een klein maar allergezelligst ka mertje, waar hij haar bracht. Alles was er even eenvoudig en toch prettig om te zjen, en Olara keek er met een zucht van tevredenheid rond. „Ik zal de overste bij je zenden, en als Je me straks noodig hebt, yind je mij op mijn kamer.'" Ze liet hem niet lang wachten en nam er alleen den tijd voor om zich te was- ach en en haar mooie haar te borstelen. „Ik h eb een vuurtje voor je laten aan leggen, beste," sprak hij en schoof den gemakkeüjksten stoel naar haar toe. „Het is wel niet koud zonder kachel, maar zóó is het toch aangenamer en gezelliger. Ook helpt het mij dikwijls gemakkelijker en hartelijker praten met degenen die mjj hier komen opzoeken."* Olara keek de kleine kamer rood, waar van een groot deel der wanden dcor boe-: ken werd ingenomen. Er was niets over tolligs in het kleine vertrek, en van de hoogste boekenplank tot het oude grijze Perzische kleed op den grond droeg het den stempel van den bewoner. „Hoe maakt je vader het?"' „O, vader is heel opgewekt en vrco- lijk," antwoordde Clara met een onzeke- ren glimlach terwijl zij zich in den ge- makkelijken stoel liet neervallen. „Ik heb u wel duizend dingen te vertellen die ik onmogelijk kon schrijven. Laat ik maar beginnen met papa. Hebt u geen brief van hem gehad?'" „De Laatste dagen niet." „Dan zal hij wel gauw komen. Hij zei dat hij u dadelijk wilde schrijven. Ik' zou wel eens willen weten of het u erg verbaast te hooren dat hij gaat hertrou wen.'" Het gelaat van oom Dlaude veranderde even en een uitdrukking alsof hij iete moest verdedigen dat hem heel Bef was, kwam op zijn gelaat. Maar de volkomen' kalmte en opgewektheid, die op Ctara'fl gelaat te leaen standen stalden hem .ge rost»

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1920 | | pagina 1