«..ft. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOL*'*NB
SCHUlD en boete
|Vo i68
Woensdag 21 Juli 1920
13e Jaargang
Liberaal optimisme.
Wat de Pers zegt
BUITENLAND
FEUILLETON.
Verschijnt dagelijks
Bureaus HOF 6, ALKMMH. Telefoon i RKDACTuTlas* 4S3"
v ALS ÜE SOCIALISATIE ER
&0&IT
r
BLAD
Abonnementsprijs;
Pet kwartaal i f 8,—, franco per post f 2.50;
Met Geïllustreerd Zen dageblad f 0.45 booger.
Ad v e r ien tg e p r ij *i
Van 1—5 regels f 1.25elke regel meer f OÜS;
Reclames per regel t 0.75; Rubriek „Vraag en aan
bod" bg vooruitbetaling psr plaatsing t 0.60.
Aa„ a„. ebonné's wordt cp aertv^eg gratis een polis verstrekt, welks hon verxekert te8on ongevallen tot een bedrag van 1600,-, 400,-. 1200,-, HOP,-, <60, -, S3S,- 61S.-
Wij wezen, onlangs, naar aanleiding van
C Mr. R ink's pleidooi in bet „Vaderlaiid" voor
samenweilking tusacben de Yrtizinmige pa-r-
tijen bil noemde ze de vier diwe-rgpar-
tijtjes. op de onwaarsehipnliikheid. dat die
samenwerking vooralsnog zou tot stand
komen.
In dit verband vestigden wii de aandacht
op een bekende politieke figuur, den heor
Mr. Marchant, op den in politicis onhandel-
baren leider der Vrijzinnig-Democratische
partij, dioor wiens murksolia zelfstandigheid
de vrome wensob van Mt. Rink veel kans
bad om niet in vervulling te gaan.
Het blijkt, dat we daarin niet verkeerd
hebben gezien.
He ^Vrijzinnig-Democraat," Mr. Mar-
chant's orgaan, ontkent niet. dat. „binnen
de grenzen der liberale en neutrale fracties
de moodige eenheid-, waarop de nieuwe partij
Jnoet berusten, in voldoende mate aanwezig
is," maar wij, aldus merkt bet blad op,
„moeten va-n een samengaan van alle Vrij
zinnigen niets hebben. Naast onze partij
ia er slechts plaats voor één liberale partij."
Het blad gaat er groot op, dat bü de her
haalde samenwerking der drie vrijzinnige
fracties (drie dwergpartijtjes zou Mt. Rink
zeggen), in het af geloop en zittingejaar, die
fracties telkens tegenover de Vrijzinimg-
Democratische stonden.
Gezamenlijk namen zü door de aanne
ming der m-otie-Dresse-llhuys bij de oor-
ioigsdebatten stelling tegenover de motie-
Marohanit. Gezamenlijk dienden zij bet
«ub-amendiement-Treub in. dat leenen
iwilde voor de crisis-schuld en best-reden
Öaandloor bet denkbeeld-Oud. om li-ev-er
eerst oever de beffing-ineeus te beslissen.
Creaamsnlijk gaven zij bij de behandeling
dier anti-revolutie-wet de goede straf-
rechtsbeginselen prijs."
Hie<r wordt dus bet voorstel van Mr. Rinki
Ben hoofdman der Liberale Unie. kortweg
■afgewezen.
Hereenigt u, zoo bet u lust. zegt de
„Yrüzinnig-Democriaa/t'' tot de Undeliberate
en Vrij-liberal© fracties, misgaders tot
den Eoono-m-iscbea Bond. maar wii Vrijzin
nig-Democraten moeten niets van een vier-
boind bebben. We blijven o,p ons zelf staan,
desnoods, d. w. z. indien de omstand.ig-
beden dit vorderen, als in het afgeloopon
jaar, tegenover u.
De politieke hoofdredacteur van het
„Vad-.", de heer Roodhuizen, die met den
Voorzitter der Diberale Unie, Mr. P. Rink,
- in oprechtheid en vurigheid wedijvert voor
de bereeniging der „vier diwergpartijtjes."
aal nu toch w-el moeten inzien, dat bet
woord „onmogelijk" der Reehtsche per-s be
treffende die bereeniging, niet op zoo'n
denkbeeldigen grond werd geschreven, als
bij in zijn beminnelijk echt liberaal opti
misme. meende te kunnen vaststellen.
In bet R.-K. Patroons-blad vinden wij on
derstaande zeer verdienstelijke tegenstelling
ituasohen d-en arbeidslust van thans en hoe di©
zal zijn in een gesocialiseerde maatschappij.
Als de socialisatie er komt.
Wel. dan wordt voor o-ns, die belast zijn
met de leiding van eene onderneming, het
leven gemakkelijk. Wamt dan krijgen wij
toch minstens óók den 8-urigen werkdag,
betaling van alle extra moeite en overwerk,
als we dat nog willen verrichten, en
v-an alle voor bet bedrijf gemaakte onkos
ten. Crediet hebben we dan persoonlijk niet
noodig en bet getob, om steeds over genoeg
zaam bedrijfskapitaal te beschikken, zooals
in dezen tijd zooveler ondernemers lot is,
behoort t-oit de dagen van olim. leeft nog
slechts in onze herinnering ais een nacht
merrie.
We zaten midden in het seizoen. Door Me
havenstaking waa reeds een mooi stuk ge
legenheid. om onze producten, waarvan
grootend-eels het buitenland afnemer is, te
verschepen, ongebruikt voorbij gegaan. Op
gestapeld lagen de mooie orders. Het was
kort dag. Niert onwaarschijnlijk zo-u na
eenige weken blijken, dat voor ons product
meer aanbod was dan vraag. In alie geval,
wie ziin zaak behartigde, moest met de
uiterste krachtsin,spanning zwoegen, om
veel en spoedig te verschepen. De resultaten
van een gah-eelen industrietak hingen daar
van af. Ook de mogelijkheid van verbetering
der arbeidsvoorwaarden.
Al onze firmanten spanden hunne werk
kracht en hunne zenuwen tot het uiterste.
Van den vroegen morgen tot 's avonds 1-aat,
werkdagen van 16 uren en langer, hin
gen we aan de telefoon, zaten we tusschen
de wielen, op den motor, snelden telegram
men naar de overzijde van zeeën en girenzen,
als ijlden zij elkander na in eindeloos spel
van vangen en vluchten.
De Scheepvaartmaatschappij had reeds een
dossier van brieven en telegrammen als een
boek zoo diik, alles over die ééne boot en die
tientallen waggons goederen, die erin moes
ten.
Stationschefs had-den meer last van ons
bezoek en aandiingen dan een nieuwe
dienstregeling hun veroorzaken kan.
't Was Donderdagavond; de waggons ston
den voor het grootste deel geladen. Dinsdags
daarna zo-u de boot, wier naam ons even
gemeenzaam was geworden als die van ons
compagnons onder elkander, varen. Vrijdag
verder laden. Zaterdag alles weg. Mooi op
tijd.
Daar ko-mt Donderdagavond een tele
gram; boot vaart Zaterdagmiddag.
Als de bliksem ware ingeslagen, kon hij
ons niat heftiger geëleotrjseerd hebben. On
middellijk korte beraadslaging. Heit werk
verdoelen. De eene de agenten in het bui
tenland. De andere gereedmaken der cog
nossementen. Weer een andere zorgen voor
onmiddellijk verder laden. W-eer een naar de
stations van afzending. Una. enz. enz.
En ilk naar de haven. Vrijdagochtend
kwam ik daar aam. Heit was snikheet en ver
was de tocht naar haven en kantoor. De
boot was in lossing; zou Vrijdagnacht of
Zaterdagochtend gelost zijn. Met een gevoel
van onbehaaglijkheid! denk ik terug aan dien
dag en aan de uren. op het reusachtige kan
toor der scheepvaartmaatschappij gesleten,
aan den overlast het personeel aangedaan,
hoe vaak drie telefoontoestellen tegelijk voor
mij in gebruik waren. En dan dat op-en-
neer-gehol. telkens 20 minuten ver. langs die
kade, door de brandende zon en het warre
lende stof, naar de ladingsplaats, waar
tegen den avond de waggons begonnen aan te
rollen.
Met weinig pereoueel, deels geïmprovi-
seetr, en zelf het hardist werkend, werden de
waggons gelost één voor één op de kade. tot
dat bergen zich opstapelden van het volu-
mineuse product, zóó hoog, dat oningewij-
d-en moesten twijfelen, of één boo-t dat alles
verzwelgen kon.
En da ar t-usschendoor de zorg voor nog
tientallen waggons, waarvan we niet wisten
waar ze momenteel waren op hunne reiia, of
zij o-p tijd zouden aankomen en nog -gelost en
geladen konden worden.
En ik had neiging de mensohen te v©r-
wens-chen. die pp een zeker uur den dag lang
genoeg achtten en mil in den steek lieten,
op k-antoor en aan de kade.
Hot was iaat dien dag. toen ik kon gaan
eten en heel laat, toen ik rust kon gaan zoe
ken. want ik had nog eenige uren te pennen
en menigmaal te telefoneeren.
Om 5 uur des ochtends was ik reeds weer
aan de nog slapende haven, en zwoegde in
mijn eenzaamheid. Daarna bezoek aan de
verschillende terreinen der spoor, waar des
nachts waggons konden zijn aangeland. Als
een racer achter zijn gangmakenden motor,
aan niets.en aan alles denkend, vast beslo
ten gereed te komen, beb i-k dien dag achter
mii-n weTk gehangen. En 's Zaterdags was
ik om ruim 7 uur erin geslaagd, geheel de
zending verscheept te zien en de verzekering
te hebben, dat zij binnen een p-aar uren vei
lig de r-eis zou aanvaarden.
Toeu beb ik eens over miin voo-rhoofd en
oogen gestreken, mat- mijn armen een git in
de lucht geslagen, ben neergevallen o-p een
stoel om. met gesloten oogen, me weer in
te denken in de werkelijkheid van mijn
mensch-ziju.Dien avond kwam ik thuis
met den 1-aatsiten trein, vewelkomd en ge-
lukgewensoht door mijn medefirmanten on
met het gelukkig-ma-kende bewustzijn, méér
dan bet mogelijke te hebben gedaan en be
reikt.
Als de Socialisatie er komt?
Dan zal ik 't kalmer aanleggen, en toch
nog a-an niemand reden geven tot klachten
of misnoegen.
Als de Socialisatie er geweest was?
Dan was ik Vrijdags op gewonen tijd op
gestaan, had bijgevolg niet den eersten
trein kunnen nemen. zou het de directie
en den ambtenaren van de scheepvaartmaat
schappij minder lastig hebben gemaakt,
had zelfs waarschijnlijk een volgende boot
afgewacht, ha-d in alle geval de stations
chefs en la-dingmeesters geloofd, toen zij in
't eerst verklaarden, dat de waggons onmoge
lijk op tijd konden zijn. ik had zelf geen
hand uitgestoken om tb lossen. was om
half een kalm gaan lunohen. had om
uu-r den boel laten liggen en was eens goed
gaan eten en 's avonds uitgegaan, ik had
mii-n volle nachtrust genomen. was
's ochten-ds o-p mijn gewone uur naar
haven getippeld, ha-d om 1 uur gestopt,
om miin vrijen Zaterdagmiddag niet te mis
sen, en de waggons waren niict op tijd1 geko
men of gelost, de boot had slechts een
gedeelte misschien kunnen innemen, de
resit was blijven liggen méér dan een weefc
d© overzeesohe afnemers waren gedupeerd
en onze connecties in gevaar, de goede
tijd was voorbij gegaan, de orders weh
lich-t geannuleerd, wij waren blijven zit
ten met enorme voorraden tot een volgend
seizoen. we hadden waarschijnlijk de zaak
moeten inkrimpen, misschien stopzetten,
in alle geval waren tienduizenden guldens
verloren gegaan, want vlak daarop ziju de
prijzen enorm gekelderd.
Maar wij waren int-ussohen gelukkige
leden ©ener gesocialiseerde maatschappij
geweest. En niemand had mii luiheid, nala
tigheid of plichtsverzaking kunnen verwij
ten. Want van de zegeningen der socialisa
tie had ik mogen genieten met evenveel
recht, als waarmede anderen zich voorstel
len het zooveel en zoo-dra mogelijk te doen.
Courant" zegt over Katholieken en Joden.
Het blad schrijft:
„Het is een feit, dat een aanzien
lijk percentage der roode kopstukken
behoort tot de Zonen van het Oude
Volk. Een feit, dat grooten indruk
gemaakt heeft in Roomsche kringen
en waaraan do Katholieke Pers dan
ook meermalen beschouwingen gewijd
heeft.
Dat in die beschouwingen te wei
nig nadruk gelegd wordt op heit
feit, dat do „Jood Wijnkoop", de
„Jood Kle-erekooper" dergelijke
woordkoppelingen treft men telkens
aan met heit Joodsehe geloof even
raiddkaal gebroken hebben als bijv.
Oombes, Viviani e. a. Fraasche Irerk-
ve-rvolgers met het Katholieke ge
loof, heeft in Joodsehe kringen tot
misverstand aanleiding gegeven.
Deze Kerk vervolgers hebben ifn
Frankrijk ook 't Protestantisme ver
volgd. Maar wat zou d-en we zeggen,
wanneer e.en protestant ons verweet,
dat de „Katholieke Combes" de Pr-o-
testan-tsche kerken van Frankrijk
vervolgde?
Wij zouden zoo'n beschuldiging met
verontwaardiging van d-e hand wij
zen en antwoorden dat de Kerk niet
verantwoordelijk is voor de daden v.
afvalligen-
Maar dan is ook de verontwaar
diging van geloovige Israëlieten te
begrijpen, wanneer men schrijft over
dien haat jegens de R.-K. Kerk van
den „Jood Wijnkoop" en den „Jood
Kle-erekooper".
Tegenover heit gevaar, dat ons Ka
tholieken dreigt van de zijden der
rood© Jodien-zomder-geloof, kan niet
genoeg gewaariselmwd worden en
moeten we paraat zijn. En dat ge
vaar bestaat ook in ons land, ook in
Twente, waar men hoort vertellen,
van vermogende Joden zond-er ge
loof, die het Bolsjewiswe financieel
steunen.
Maar die geloovige Joden, d. i. het
gros der Israëlieten, hebben met de
wandaden van hun bolsjewistische
rasgen-ooten niets gemeen.
De Katholieke pers denkt er dan
ook niet aan, tegen hen stemming te
maken.
In ons land, en bijzonder in Over
ijssel heerseht ;een goadje verstand
houding tusschen Katholieken en
Joden en het zou zeer te betreuren
zijn, wanneer daarin door een mis
verstand een verandering ten kwade
kwam."
1
Het leugenachtige van bovengenoemde
geruchten springt na de aandachtige le
zing van bovenstaande beschouwing en
uiteenzetting direct in het oog.
KATHOLIEKEN EN JODEN.
In verband met de leugenachtige ge
ruchten, di© in do laatste weken worden
rondgestrooid, als zou in d'e Katholieke
Pers een „Hetze" tegen de zonen van het
Oud© Volk op touw gezet worden, is het
van belang te lezen wat de „Twenteche
NIEUWE ONRUST IN DUITSOILLAND.
Het Wolff bur eau meldt:
De „Berliner Lokalanzeiger" publiceert
bijzonderheden over de vorming van een
links-radicale strijdorganisatie te Berlijn.
Onder het mom van arbeidersspo-rtclubs
oefenen eiken avond militaire arbeiders
compagnieën zich in krygsverrichtingen,
zelfs in het werpen van handgranaten.
Het blad vermeldt verder dat er een over
eenkomst gesloten is tusschen de links-
radicalen en den republikeinschen aan-
voerdersbond. De militaire leiding is op
gedragen aan een buitenlander, Limpa li
genaamd, die reeds aan do zijde der bol
sjewisten gestreden moet hebben.
De Berlijnsche correspondent van liet
„Hbl." meldt daaromtrent nader:
Over de voorbereidingen der links-ra
dicale geheime organisaties voor liet op
gewelddadige wijze verkrijgen van de po
litieke macht in Duitschla-nd publiceert <le
„Lokal Anzeiger" weder berichten, die
een bewijs leveren voor het voortdurende
werken der iinks-radicalen om de regea-
ring ten val te brengen. In-tor es-sant is
hierbij de deelneming vau den republi
keinschen aanvovTclersbond en van de on-
alhankelijken. De onai'hankelijken nomen
dus deel aan een organisatie- van be
kend bolsjewistische richting. Het blad
wijst er o.a. -op, dat de militaire arbeiders
compagnieën, ter verberging van hun ei
genlijke doeleinden, als arbeiders-sport
clubs optreden en als zoodanig eiken
avond militaire oefeningen houden, in het
bijzonder oefeningen in het werpen met
handgranaten. De poging der politie om
deze oefeningen te verbieden werd van
hqpgerhand belet, daar zoolang deze clubs
geen oefeningen hielden met wapens in
de ha%d er geen aanleiding was om in
te grijpen. Deze links-radicale militaire
centrale heeft echter na het bekend wor
den der oefeningen deze vooiloopig ge
staakt. De voorbereidingen worden ech
ter in anderen vorm op broeden grond
slag v c-ortgezet.
Het blad meldt verder, dat zooals reeds
bekend is, de oprichting van een verbond
tusschen de radicalen en den republikein
schen aanvoerdersband, een feit gewor
den is. Vo-or de algemeene staking iD
Duitschl-and zullen de richtsnoeren van
liet Bamberger comité uitgewerkt wor
den. Verleden Zondag heeft de strijdorga
nisatie te Berlijn een vergadering gehou
den. Deze houd-t zich in het bijzonder
bezig met een intensief aanwerven voor
de Rijksweer. Naar het blad mededeelt,
strekt de beweging zich niet alleen uit
over Berlijn, maar o-ok over Hamburg.
Daar wil men zich, indien de strijd uit
breekt, van de groote hoeveelheden le
vensmiddelen in de li-aven meester maken.
Opmerkelijk is, dat ook weer d© „Frei-
heit," in tegenstelling met den „Lokal
Anzeiger," over reactionaire drijverijen
weet te berichten. Het blad wil weten,
dat de reactionairen nu hun werkzaam
heid van Pommeron naar de mark Bran
denburg verplaatst hebben, waar de leden
der vrijcorpsen openlijk ondergebracht en
in afdeelingen ingedeed worden. Als or-
ga.iisatcr dezer reactionaire beweging
noemt het bLad kapitein von Pfeffer, te
gen wien wel is waar een bevel tot in-
he hte ris neming is uitgevaardigd, maar
die zich nog altijd in Arnswalde be
vindt. Tot staving zijner beweringen pu
bliceert het blad een bevel van kapitein
von Pfeffer, dat in bet bijzonder betrek
king heeft op de wijze van organisatie
en van kleeding enz. der aangewon-ven
reactionaire, soldaten.
DE TOESTAND IN IERLAND.
Drie waggonladingen, bevattende voor
raden voor de militairen aan het Kings,
bridge Station te Dublin, die reeds e«n
w-eeik daar gestaan hadden, omdat die spoor
wegarbeiders weigerden, dat ©en militairs
macht ze begeleiden zou bü het vervoer, zijn
overvallen en door het vuur vernietigd.
Het officieel© militaire rapport over da
gevechten, te Cork in den nacht van Maan
diag. zegt, <Jat ongewapende soldaten, diio
door de stad wandelden, mishandeld werden
en beschoten. De patrouilles die de stad
werden ingezonden, werden v-a-n af die daken
[Vrij naar het Engelsch van A. S. Swan
Geautoriseerd© vertaling
Hij raadpleegde zijn horloge het was
tien minuten vóór vieren. Hij herinnerde
zich dat een der mailtreinen uit Schotland
1 om tien minuten voor half zeven te Durham
stopte. Wanneer hij dezen trein haalde, kon
hij vóór twaalven te Londen zijn. Maar hij
was verplicht de groote wegen te vermijden,
zoo vroeg in den morgen trekt een man die
te voet gaat en een tascli oij zich heeft,
allicht verdenking. Maar in de nabijheid
van Branetliorpe en Catley was tot het
kleinste paadje hem oekend en om half vijf
had hij wat hij „de gevaarlijke zone" noemde
achter zien en zag hij dca rook die boven
Dumam ping aan den horizon. Tegen half
zes bereikte hij het b. koo; lijke stadie en
twintig niir.ut.-i v*o .r het vertrek van den
Dein Stond j in net r-inUm:. Een half unr
iuLr /..e i.jj m Zijii dnuj-klassc-coapé cn
kigpn i-jj eens over zijn ontbijt tc denken.
In zijn uiterlijk was nu niets meer dat de
aandacht trekken of verdenking wekken zou.
Geoffrey was overigens altijd in staat geweest
om een goeden indruk te maken. Zijn weinige
bezittingen lagen in een hotel in New-Castle
hij schreef een telegram om ze opgezonden
te krijgen naar een klein hotel in Soho, waar
hij wist dat het rustig en gezellig was. het
verdere gedeelte van de reis ging zonder iets
bijzonders voorbij en op den avond van den
zelfden dag verzwolg hem de groote wereld
stad. In zijn hotel gekomen schreef hij een
expres-brief aan Annie Fletcher. Hij gaf
haar geen adres op, maar verzocht haar den
volgenden dag met een door hem aangegeven
trein Catley te verlaten. Hij zou haar te
King's Cross opwachten.
Het is hier de plaats om den lezer mee te
deelen dat noch andere leden der familie
Faussit, noch Clara wisten, dat Geoffrey met
Annie Fletcher in stilte gehuwd was, en dat
zij dus nog vee) meer reden had dan men
meende om in angst en spanning naar berich
ten van hem uit te zien. Het arme meisje
dat zich door de vleitaal van den lichtzinnigen
jongen man had laten begoochelen maar nu
reeas lang wist wat ze van hem te deiiken had,
was wanhopig van angst dat hij zonder haar
r.aar Canada zou vertrekken, ze had hem met
al zijn gebreken nog zoo UefP
Geoffrey ging uit om voor zijn zaken te
zorgen en zijn overtocht voor te bereiden.
Het verblijf aan de universiteit had hem
volkomen op de hoogte gebracht met de
methode en de middelen om op kostbaar
heden geld voorgeschoten te krijgen, of om
ze voor de halve waarde in contant geld
om te zetten. Dien middag te vier uur had hij
alle kostbaarheden van de goede Clara weten
te verzilveren. Hij telde zijn geld na en bevond
dat hij zeven en dertig pond bezat, een bedrag
dat nauwelijks voldoende was voor twee
passage-biljetten naar Canada, zoodat hij
daarginds weer absoluut zonder middelen
zou zijn.
Toen hij zich op straat bevond, was er
een fijne motregen beginnen te vallen, maar
dat verheugde hem mee: dan dat het hem
ergerde, omdat hij in dit wee veel minder
gevaar liep kennissen te ontmoeten of her
kend te worden. Hij had nog een langen dag
vóór zich voordat Annie zou aankomen
en er was dan geen reden voor eenige haast.
Misschien zou ïntusschen de fortuin hem
begunstigen en hem de een of andere kans
aanbieden om in zijn weinig beniidenswaar-
digen toestand verandering te brengen.
Het hotel waar hij zijn intrek had genomen
was een van den tweeden rang, maar toch
netjes en confortabel genoeg voor menschen
die hun eischen niet al te hoog s .ellen. De
prijzen waren er matig en daardoor kwamen
er veel menschen, die op een beschaafde en
fatsoenlijke omgeving gesteld waren, doch
niet veel konden betalen. Geoffrey was er
vroeger verscheidene malen geweest, maar
nu in den laatsten tijd niet meer, en de kell-
ner herkende hem niet. Hij trad de ietwat
sombere eetzaal binnen, ging in een hoekj a
zitten en bestelde een maaltijd.
ZEVENDE HOOFDSTUK
MAKKERSEN HET ONGELUK
Met een uitdrukking van diepe m stroos-
tigheid op het gelaat liep Aaron Fletcher
op het pad dat van Catley-station naar het
dorp voerde. Over een uur moest hij op een
heide, die ongeveer een kwartier gaans ver
wijderd was van de Lely-mijn, waarin hij
als knaap en als man samen ongeveer dertig
jaren gewerkt had, een massa-vergader ng
van de mijnwerkers bijwonen. Voor sommige
menschen is het verlaten van een plaats
en een taak, waar men een menschenieven
lang aan gewoon geworden is, een vreeselijk
ding. Akron voelde zich met iederen vezel
van zijn lichaam aan Catley verbonden.
Bovendien hij had er zijn huis en zijn
twee zoons, die ook spoedig mijnwerkers
zouden worden. ïntusschen ging liij niet
ver weg. Er was overvloed van werk in het
graafschap, en hij had juist een overeenkomst
geteekend voor belangrijk hooger loon in
een mijn, die ongeveer elf mijlen van het
terrein zijner vroegere werkzaamheid ver
wijderd Was.
De nieuwe mijn waarheen hij ging lag in
het Noorden van Durham, meer naar den
kant van New-Castle en in het centrum dei
geheele mijn-industrie. Zijn nieuwe patróón
had zich in het geheel niet nieuwsgierig be
toond naar de redenen waarom Aaron
Fletcher te Branetliorpe ontslagen was,
en dit ofschoon hij met den ouden heel
Faussit bijzonder bevriend was, maar
Aaron had met een soort ruwe openhartig
heid er op gestaan alles mede te deelen,
„Ik ben geen stokebrand, meneer," had
hij gezegd. „Ik haat alle takingen en al-, het
aan mij lag zou er nooit meer een staking
uitbreken. Ze zijn onnoodig en misdadig,
Als iemands loon hem te laag is, laat hij dan
ergens anders beengaan. Ik voor mij had het
daarginds heel best naar mijn zin,en alleen die-
ellendige familie-omstandigheden zijn oor
zaak van mgn heengaan."
(Wordt vervolgd.)