«..ft. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOL*'*NB SCHUlD en boete |Vo i68 Woensdag 21 Juli 1920 13e Jaargang Liberaal optimisme. Wat de Pers zegt BUITENLAND FEUILLETON. Verschijnt dagelijks Bureaus HOF 6, ALKMMH. Telefoon i RKDACTuTlas* 4S3" v ALS ÜE SOCIALISATIE ER &0&IT r BLAD Abonnementsprijs; Pet kwartaal i f 8,—, franco per post f 2.50; Met Geïllustreerd Zen dageblad f 0.45 booger. Ad v e r ien tg e p r ij *i Van 1—5 regels f 1.25elke regel meer f OÜS; Reclames per regel t 0.75; Rubriek „Vraag en aan bod" bg vooruitbetaling psr plaatsing t 0.60. Aa„ a„. ebonné's wordt cp aertv^eg gratis een polis verstrekt, welks hon verxekert te8on ongevallen tot een bedrag van 1600,-, 400,-. 1200,-, HOP,-, <60, -, S3S,- 61S.- Wij wezen, onlangs, naar aanleiding van C Mr. R ink's pleidooi in bet „Vaderlaiid" voor samenweilking tusacben de Yrtizinmige pa-r- tijen bil noemde ze de vier diwe-rgpar- tijtjes. op de onwaarsehipnliikheid. dat die samenwerking vooralsnog zou tot stand komen. In dit verband vestigden wii de aandacht op een bekende politieke figuur, den heor Mr. Marchant, op den in politicis onhandel- baren leider der Vrijzinnig-Democratische partij, dioor wiens murksolia zelfstandigheid de vrome wensob van Mt. Rink veel kans bad om niet in vervulling te gaan. Het blijkt, dat we daarin niet verkeerd hebben gezien. He ^Vrijzinnig-Democraat," Mr. Mar- chant's orgaan, ontkent niet. dat. „binnen de grenzen der liberale en neutrale fracties de moodige eenheid-, waarop de nieuwe partij Jnoet berusten, in voldoende mate aanwezig is," maar wij, aldus merkt bet blad op, „moeten va-n een samengaan van alle Vrij zinnigen niets hebben. Naast onze partij ia er slechts plaats voor één liberale partij." Het blad gaat er groot op, dat bü de her haalde samenwerking der drie vrijzinnige fracties (drie dwergpartijtjes zou Mt. Rink zeggen), in het af geloop en zittingejaar, die fracties telkens tegenover de Vrijzinimg- Democratische stonden. Gezamenlijk namen zü door de aanne ming der m-otie-Dresse-llhuys bij de oor- ioigsdebatten stelling tegenover de motie- Marohanit. Gezamenlijk dienden zij bet «ub-amendiement-Treub in. dat leenen iwilde voor de crisis-schuld en best-reden Öaandloor bet denkbeeld-Oud. om li-ev-er eerst oever de beffing-ineeus te beslissen. Creaamsnlijk gaven zij bij de behandeling dier anti-revolutie-wet de goede straf- rechtsbeginselen prijs." Hie<r wordt dus bet voorstel van Mr. Rinki Ben hoofdman der Liberale Unie. kortweg ■afgewezen. Hereenigt u, zoo bet u lust. zegt de „Yrüzinnig-Democriaa/t'' tot de Undeliberate en Vrij-liberal© fracties, misgaders tot den Eoono-m-iscbea Bond. maar wii Vrijzin nig-Democraten moeten niets van een vier- boind bebben. We blijven o,p ons zelf staan, desnoods, d. w. z. indien de omstand.ig- beden dit vorderen, als in het afgeloopon jaar, tegenover u. De politieke hoofdredacteur van het „Vad-.", de heer Roodhuizen, die met den Voorzitter der Diberale Unie, Mr. P. Rink, - in oprechtheid en vurigheid wedijvert voor de bereeniging der „vier diwergpartijtjes." aal nu toch w-el moeten inzien, dat bet woord „onmogelijk" der Reehtsche per-s be treffende die bereeniging, niet op zoo'n denkbeeldigen grond werd geschreven, als bij in zijn beminnelijk echt liberaal opti misme. meende te kunnen vaststellen. In bet R.-K. Patroons-blad vinden wij on derstaande zeer verdienstelijke tegenstelling ituasohen d-en arbeidslust van thans en hoe di© zal zijn in een gesocialiseerde maatschappij. Als de socialisatie er komt. Wel. dan wordt voor o-ns, die belast zijn met de leiding van eene onderneming, het leven gemakkelijk. Wamt dan krijgen wij toch minstens óók den 8-urigen werkdag, betaling van alle extra moeite en overwerk, als we dat nog willen verrichten, en v-an alle voor bet bedrijf gemaakte onkos ten. Crediet hebben we dan persoonlijk niet noodig en bet getob, om steeds over genoeg zaam bedrijfskapitaal te beschikken, zooals in dezen tijd zooveler ondernemers lot is, behoort t-oit de dagen van olim. leeft nog slechts in onze herinnering ais een nacht merrie. We zaten midden in het seizoen. Door Me havenstaking waa reeds een mooi stuk ge legenheid. om onze producten, waarvan grootend-eels het buitenland afnemer is, te verschepen, ongebruikt voorbij gegaan. Op gestapeld lagen de mooie orders. Het was kort dag. Niert onwaarschijnlijk zo-u na eenige weken blijken, dat voor ons product meer aanbod was dan vraag. In alie geval, wie ziin zaak behartigde, moest met de uiterste krachtsin,spanning zwoegen, om veel en spoedig te verschepen. De resultaten van een gah-eelen industrietak hingen daar van af. Ook de mogelijkheid van verbetering der arbeidsvoorwaarden. Al onze firmanten spanden hunne werk kracht en hunne zenuwen tot het uiterste. Van den vroegen morgen tot 's avonds 1-aat, werkdagen van 16 uren en langer, hin gen we aan de telefoon, zaten we tusschen de wielen, op den motor, snelden telegram men naar de overzijde van zeeën en girenzen, als ijlden zij elkander na in eindeloos spel van vangen en vluchten. De Scheepvaartmaatschappij had reeds een dossier van brieven en telegrammen als een boek zoo diik, alles over die ééne boot en die tientallen waggons goederen, die erin moes ten. Stationschefs had-den meer last van ons bezoek en aandiingen dan een nieuwe dienstregeling hun veroorzaken kan. 't Was Donderdagavond; de waggons ston den voor het grootste deel geladen. Dinsdags daarna zo-u de boot, wier naam ons even gemeenzaam was geworden als die van ons compagnons onder elkander, varen. Vrijdag verder laden. Zaterdag alles weg. Mooi op tijd. Daar ko-mt Donderdagavond een tele gram; boot vaart Zaterdagmiddag. Als de bliksem ware ingeslagen, kon hij ons niat heftiger geëleotrjseerd hebben. On middellijk korte beraadslaging. Heit werk verdoelen. De eene de agenten in het bui tenland. De andere gereedmaken der cog nossementen. Weer een andere zorgen voor onmiddellijk verder laden. W-eer een naar de stations van afzending. Una. enz. enz. En ilk naar de haven. Vrijdagochtend kwam ik daar aam. Heit was snikheet en ver was de tocht naar haven en kantoor. De boot was in lossing; zou Vrijdagnacht of Zaterdagochtend gelost zijn. Met een gevoel van onbehaaglijkheid! denk ik terug aan dien dag en aan de uren. op het reusachtige kan toor der scheepvaartmaatschappij gesleten, aan den overlast het personeel aangedaan, hoe vaak drie telefoontoestellen tegelijk voor mij in gebruik waren. En dan dat op-en- neer-gehol. telkens 20 minuten ver. langs die kade, door de brandende zon en het warre lende stof, naar de ladingsplaats, waar tegen den avond de waggons begonnen aan te rollen. Met weinig pereoueel, deels geïmprovi- seetr, en zelf het hardist werkend, werden de waggons gelost één voor één op de kade. tot dat bergen zich opstapelden van het volu- mineuse product, zóó hoog, dat oningewij- d-en moesten twijfelen, of één boo-t dat alles verzwelgen kon. En da ar t-usschendoor de zorg voor nog tientallen waggons, waarvan we niet wisten waar ze momenteel waren op hunne reiia, of zij o-p tijd zouden aankomen en nog -gelost en geladen konden worden. En ik had neiging de mensohen te v©r- wens-chen. die pp een zeker uur den dag lang genoeg achtten en mil in den steek lieten, op k-antoor en aan de kade. Hot was iaat dien dag. toen ik kon gaan eten en heel laat, toen ik rust kon gaan zoe ken. want ik had nog eenige uren te pennen en menigmaal te telefoneeren. Om 5 uur des ochtends was ik reeds weer aan de nog slapende haven, en zwoegde in mijn eenzaamheid. Daarna bezoek aan de verschillende terreinen der spoor, waar des nachts waggons konden zijn aangeland. Als een racer achter zijn gangmakenden motor, aan niets.en aan alles denkend, vast beslo ten gereed te komen, beb i-k dien dag achter mii-n weTk gehangen. En 's Zaterdags was ik om ruim 7 uur erin geslaagd, geheel de zending verscheept te zien en de verzekering te hebben, dat zij binnen een p-aar uren vei lig de r-eis zou aanvaarden. Toeu beb ik eens over miin voo-rhoofd en oogen gestreken, mat- mijn armen een git in de lucht geslagen, ben neergevallen o-p een stoel om. met gesloten oogen, me weer in te denken in de werkelijkheid van mijn mensch-ziju.Dien avond kwam ik thuis met den 1-aatsiten trein, vewelkomd en ge- lukgewensoht door mijn medefirmanten on met het gelukkig-ma-kende bewustzijn, méér dan bet mogelijke te hebben gedaan en be reikt. Als de Socialisatie er komt? Dan zal ik 't kalmer aanleggen, en toch nog a-an niemand reden geven tot klachten of misnoegen. Als de Socialisatie er geweest was? Dan was ik Vrijdags op gewonen tijd op gestaan, had bijgevolg niet den eersten trein kunnen nemen. zou het de directie en den ambtenaren van de scheepvaartmaat schappij minder lastig hebben gemaakt, had zelfs waarschijnlijk een volgende boot afgewacht, ha-d in alle geval de stations chefs en la-dingmeesters geloofd, toen zij in 't eerst verklaarden, dat de waggons onmoge lijk op tijd konden zijn. ik had zelf geen hand uitgestoken om tb lossen. was om half een kalm gaan lunohen. had om uu-r den boel laten liggen en was eens goed gaan eten en 's avonds uitgegaan, ik had mii-n volle nachtrust genomen. was 's ochten-ds o-p mijn gewone uur naar haven getippeld, ha-d om 1 uur gestopt, om miin vrijen Zaterdagmiddag niet te mis sen, en de waggons waren niict op tijd1 geko men of gelost, de boot had slechts een gedeelte misschien kunnen innemen, de resit was blijven liggen méér dan een weefc d© overzeesohe afnemers waren gedupeerd en onze connecties in gevaar, de goede tijd was voorbij gegaan, de orders weh lich-t geannuleerd, wij waren blijven zit ten met enorme voorraden tot een volgend seizoen. we hadden waarschijnlijk de zaak moeten inkrimpen, misschien stopzetten, in alle geval waren tienduizenden guldens verloren gegaan, want vlak daarop ziju de prijzen enorm gekelderd. Maar wij waren int-ussohen gelukkige leden ©ener gesocialiseerde maatschappij geweest. En niemand had mii luiheid, nala tigheid of plichtsverzaking kunnen verwij ten. Want van de zegeningen der socialisa tie had ik mogen genieten met evenveel recht, als waarmede anderen zich voorstel len het zooveel en zoo-dra mogelijk te doen. Courant" zegt over Katholieken en Joden. Het blad schrijft: „Het is een feit, dat een aanzien lijk percentage der roode kopstukken behoort tot de Zonen van het Oude Volk. Een feit, dat grooten indruk gemaakt heeft in Roomsche kringen en waaraan do Katholieke Pers dan ook meermalen beschouwingen gewijd heeft. Dat in die beschouwingen te wei nig nadruk gelegd wordt op heit feit, dat do „Jood Wijnkoop", de „Jood Kle-erekooper" dergelijke woordkoppelingen treft men telkens aan met heit Joodsehe geloof even raiddkaal gebroken hebben als bijv. Oombes, Viviani e. a. Fraasche Irerk- ve-rvolgers met het Katholieke ge loof, heeft in Joodsehe kringen tot misverstand aanleiding gegeven. Deze Kerk vervolgers hebben ifn Frankrijk ook 't Protestantisme ver volgd. Maar wat zou d-en we zeggen, wanneer e.en protestant ons verweet, dat de „Katholieke Combes" de Pr-o- testan-tsche kerken van Frankrijk vervolgde? Wij zouden zoo'n beschuldiging met verontwaardiging van d-e hand wij zen en antwoorden dat de Kerk niet verantwoordelijk is voor de daden v. afvalligen- Maar dan is ook de verontwaar diging van geloovige Israëlieten te begrijpen, wanneer men schrijft over dien haat jegens de R.-K. Kerk van den „Jood Wijnkoop" en den „Jood Kle-erekooper". Tegenover heit gevaar, dat ons Ka tholieken dreigt van de zijden der rood© Jodien-zomder-geloof, kan niet genoeg gewaariselmwd worden en moeten we paraat zijn. En dat ge vaar bestaat ook in ons land, ook in Twente, waar men hoort vertellen, van vermogende Joden zond-er ge loof, die het Bolsjewiswe financieel steunen. Maar die geloovige Joden, d. i. het gros der Israëlieten, hebben met de wandaden van hun bolsjewistische rasgen-ooten niets gemeen. De Katholieke pers denkt er dan ook niet aan, tegen hen stemming te maken. In ons land, en bijzonder in Over ijssel heerseht ;een goadje verstand houding tusschen Katholieken en Joden en het zou zeer te betreuren zijn, wanneer daarin door een mis verstand een verandering ten kwade kwam." 1 Het leugenachtige van bovengenoemde geruchten springt na de aandachtige le zing van bovenstaande beschouwing en uiteenzetting direct in het oog. KATHOLIEKEN EN JODEN. In verband met de leugenachtige ge ruchten, di© in do laatste weken worden rondgestrooid, als zou in d'e Katholieke Pers een „Hetze" tegen de zonen van het Oud© Volk op touw gezet worden, is het van belang te lezen wat de „Twenteche NIEUWE ONRUST IN DUITSOILLAND. Het Wolff bur eau meldt: De „Berliner Lokalanzeiger" publiceert bijzonderheden over de vorming van een links-radicale strijdorganisatie te Berlijn. Onder het mom van arbeidersspo-rtclubs oefenen eiken avond militaire arbeiders compagnieën zich in krygsverrichtingen, zelfs in het werpen van handgranaten. Het blad vermeldt verder dat er een over eenkomst gesloten is tusschen de links- radicalen en den republikeinschen aan- voerdersbond. De militaire leiding is op gedragen aan een buitenlander, Limpa li genaamd, die reeds aan do zijde der bol sjewisten gestreden moet hebben. De Berlijnsche correspondent van liet „Hbl." meldt daaromtrent nader: Over de voorbereidingen der links-ra dicale geheime organisaties voor liet op gewelddadige wijze verkrijgen van de po litieke macht in Duitschla-nd publiceert <le „Lokal Anzeiger" weder berichten, die een bewijs leveren voor het voortdurende werken der iinks-radicalen om de regea- ring ten val te brengen. In-tor es-sant is hierbij de deelneming vau den republi keinschen aanvovTclersbond en van de on- alhankelijken. De onai'hankelijken nomen dus deel aan een organisatie- van be kend bolsjewistische richting. Het blad wijst er o.a. -op, dat de militaire arbeiders compagnieën, ter verberging van hun ei genlijke doeleinden, als arbeiders-sport clubs optreden en als zoodanig eiken avond militaire oefeningen houden, in het bijzonder oefeningen in het werpen met handgranaten. De poging der politie om deze oefeningen te verbieden werd van hqpgerhand belet, daar zoolang deze clubs geen oefeningen hielden met wapens in de ha%d er geen aanleiding was om in te grijpen. Deze links-radicale militaire centrale heeft echter na het bekend wor den der oefeningen deze vooiloopig ge staakt. De voorbereidingen worden ech ter in anderen vorm op broeden grond slag v c-ortgezet. Het blad meldt verder, dat zooals reeds bekend is, de oprichting van een verbond tusschen de radicalen en den republikein schen aanvoerdersband, een feit gewor den is. Vo-or de algemeene staking iD Duitschl-and zullen de richtsnoeren van liet Bamberger comité uitgewerkt wor den. Verleden Zondag heeft de strijdorga nisatie te Berlijn een vergadering gehou den. Deze houd-t zich in het bijzonder bezig met een intensief aanwerven voor de Rijksweer. Naar het blad mededeelt, strekt de beweging zich niet alleen uit over Berlijn, maar o-ok over Hamburg. Daar wil men zich, indien de strijd uit breekt, van de groote hoeveelheden le vensmiddelen in de li-aven meester maken. Opmerkelijk is, dat ook weer d© „Frei- heit," in tegenstelling met den „Lokal Anzeiger," over reactionaire drijverijen weet te berichten. Het blad wil weten, dat de reactionairen nu hun werkzaam heid van Pommeron naar de mark Bran denburg verplaatst hebben, waar de leden der vrijcorpsen openlijk ondergebracht en in afdeelingen ingedeed worden. Als or- ga.iisatcr dezer reactionaire beweging noemt het bLad kapitein von Pfeffer, te gen wien wel is waar een bevel tot in- he hte ris neming is uitgevaardigd, maar die zich nog altijd in Arnswalde be vindt. Tot staving zijner beweringen pu bliceert het blad een bevel van kapitein von Pfeffer, dat in bet bijzonder betrek king heeft op de wijze van organisatie en van kleeding enz. der aangewon-ven reactionaire, soldaten. DE TOESTAND IN IERLAND. Drie waggonladingen, bevattende voor raden voor de militairen aan het Kings, bridge Station te Dublin, die reeds e«n w-eeik daar gestaan hadden, omdat die spoor wegarbeiders weigerden, dat ©en militairs macht ze begeleiden zou bü het vervoer, zijn overvallen en door het vuur vernietigd. Het officieel© militaire rapport over da gevechten, te Cork in den nacht van Maan diag. zegt, <Jat ongewapende soldaten, diio door de stad wandelden, mishandeld werden en beschoten. De patrouilles die de stad werden ingezonden, werden v-a-n af die daken [Vrij naar het Engelsch van A. S. Swan Geautoriseerd© vertaling Hij raadpleegde zijn horloge het was tien minuten vóór vieren. Hij herinnerde zich dat een der mailtreinen uit Schotland 1 om tien minuten voor half zeven te Durham stopte. Wanneer hij dezen trein haalde, kon hij vóór twaalven te Londen zijn. Maar hij was verplicht de groote wegen te vermijden, zoo vroeg in den morgen trekt een man die te voet gaat en een tascli oij zich heeft, allicht verdenking. Maar in de nabijheid van Branetliorpe en Catley was tot het kleinste paadje hem oekend en om half vijf had hij wat hij „de gevaarlijke zone" noemde achter zien en zag hij dca rook die boven Dumam ping aan den horizon. Tegen half zes bereikte hij het b. koo; lijke stadie en twintig niir.ut.-i v*o .r het vertrek van den Dein Stond j in net r-inUm:. Een half unr iuLr /..e i.jj m Zijii dnuj-klassc-coapé cn kigpn i-jj eens over zijn ontbijt tc denken. In zijn uiterlijk was nu niets meer dat de aandacht trekken of verdenking wekken zou. Geoffrey was overigens altijd in staat geweest om een goeden indruk te maken. Zijn weinige bezittingen lagen in een hotel in New-Castle hij schreef een telegram om ze opgezonden te krijgen naar een klein hotel in Soho, waar hij wist dat het rustig en gezellig was. het verdere gedeelte van de reis ging zonder iets bijzonders voorbij en op den avond van den zelfden dag verzwolg hem de groote wereld stad. In zijn hotel gekomen schreef hij een expres-brief aan Annie Fletcher. Hij gaf haar geen adres op, maar verzocht haar den volgenden dag met een door hem aangegeven trein Catley te verlaten. Hij zou haar te King's Cross opwachten. Het is hier de plaats om den lezer mee te deelen dat noch andere leden der familie Faussit, noch Clara wisten, dat Geoffrey met Annie Fletcher in stilte gehuwd was, en dat zij dus nog vee) meer reden had dan men meende om in angst en spanning naar berich ten van hem uit te zien. Het arme meisje dat zich door de vleitaal van den lichtzinnigen jongen man had laten begoochelen maar nu reeas lang wist wat ze van hem te deiiken had, was wanhopig van angst dat hij zonder haar r.aar Canada zou vertrekken, ze had hem met al zijn gebreken nog zoo UefP Geoffrey ging uit om voor zijn zaken te zorgen en zijn overtocht voor te bereiden. Het verblijf aan de universiteit had hem volkomen op de hoogte gebracht met de methode en de middelen om op kostbaar heden geld voorgeschoten te krijgen, of om ze voor de halve waarde in contant geld om te zetten. Dien middag te vier uur had hij alle kostbaarheden van de goede Clara weten te verzilveren. Hij telde zijn geld na en bevond dat hij zeven en dertig pond bezat, een bedrag dat nauwelijks voldoende was voor twee passage-biljetten naar Canada, zoodat hij daarginds weer absoluut zonder middelen zou zijn. Toen hij zich op straat bevond, was er een fijne motregen beginnen te vallen, maar dat verheugde hem mee: dan dat het hem ergerde, omdat hij in dit wee veel minder gevaar liep kennissen te ontmoeten of her kend te worden. Hij had nog een langen dag vóór zich voordat Annie zou aankomen en er was dan geen reden voor eenige haast. Misschien zou ïntusschen de fortuin hem begunstigen en hem de een of andere kans aanbieden om in zijn weinig beniidenswaar- digen toestand verandering te brengen. Het hotel waar hij zijn intrek had genomen was een van den tweeden rang, maar toch netjes en confortabel genoeg voor menschen die hun eischen niet al te hoog s .ellen. De prijzen waren er matig en daardoor kwamen er veel menschen, die op een beschaafde en fatsoenlijke omgeving gesteld waren, doch niet veel konden betalen. Geoffrey was er vroeger verscheidene malen geweest, maar nu in den laatsten tijd niet meer, en de kell- ner herkende hem niet. Hij trad de ietwat sombere eetzaal binnen, ging in een hoekj a zitten en bestelde een maaltijd. ZEVENDE HOOFDSTUK MAKKERSEN HET ONGELUK Met een uitdrukking van diepe m stroos- tigheid op het gelaat liep Aaron Fletcher op het pad dat van Catley-station naar het dorp voerde. Over een uur moest hij op een heide, die ongeveer een kwartier gaans ver wijderd was van de Lely-mijn, waarin hij als knaap en als man samen ongeveer dertig jaren gewerkt had, een massa-vergader ng van de mijnwerkers bijwonen. Voor sommige menschen is het verlaten van een plaats en een taak, waar men een menschenieven lang aan gewoon geworden is, een vreeselijk ding. Akron voelde zich met iederen vezel van zijn lichaam aan Catley verbonden. Bovendien hij had er zijn huis en zijn twee zoons, die ook spoedig mijnwerkers zouden worden. ïntusschen ging liij niet ver weg. Er was overvloed van werk in het graafschap, en hij had juist een overeenkomst geteekend voor belangrijk hooger loon in een mijn, die ongeveer elf mijlen van het terrein zijner vroegere werkzaamheid ver wijderd Was. De nieuwe mijn waarheen hij ging lag in het Noorden van Durham, meer naar den kant van New-Castle en in het centrum dei geheele mijn-industrie. Zijn nieuwe patróón had zich in het geheel niet nieuwsgierig be toond naar de redenen waarom Aaron Fletcher te Branetliorpe ontslagen was, en dit ofschoon hij met den ouden heel Faussit bijzonder bevriend was, maar Aaron had met een soort ruwe openhartig heid er op gestaan alles mede te deelen, „Ik ben geen stokebrand, meneer," had hij gezegd. „Ik haat alle takingen en al-, het aan mij lag zou er nooit meer een staking uitbreken. Ze zijn onnoodig en misdadig, Als iemands loon hem te laag is, laat hij dan ergens anders beengaan. Ik voor mij had het daarginds heel best naar mijn zin,en alleen die- ellendige familie-omstandigheden zijn oor zaak van mgn heengaan." (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1920 | | pagina 1