Pt.R. mmjws- EN ADVERTENT!EBLAP VOOR NOORD-HOL» i NB
SCHOLD EN BOETE'
f
No 173
Dinsdag 27 Juli 1920
13e Jaargang
I
De kwestie der openbare
leeszalen.
BUITENLAND
FEUILLETON.
Verschijnt dagelijks
Bureaus HOF 6, ALKMAAR. - Telefoons êKSSÏE'SÏÏ!
De Russisch-Psoische Oorlog.
ONS BLAD
Abonncmentsprtlsi
Par kw»ri*«l f t V«r Post f 2*B0I
Mal GriBattrwwi Bomdsgablad f 0.4Ö booger.
Advortentleprijsi
Van 1B regels f 1.25 elke regel meur f 0.2$,
Reclames per regel 1 0.75; Rubriek „Vraag en ags-
bod" by vooruitbetaling per plaatsing i 0.60.
Aae all# atonné1» word! op senvrpeg gratis een polls verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van 1600,-, I 400,-, f 200,-, fSOO,-, 160, -, f33,- »W.--
De kwestie.I
Maar.d'r is eigenlijk heelmAal geen
kwestie I zou men op 't eerete gehoor
zessen.
Een ieder heeft thans wat zijn. hartje be-
Keert.
Van welke geestelijke richting men ook is,
men vormt maar een vereeniginkje van
igielijkgezinden. maakt voorbereidingen tot
inrichting van een openbare leeszaal op den
gewenschten grondslag, ziet wat donntie-'e
en contributie'» van particulieren les te
krijgen, vraagt subsidi„ aan van Rijk, Pro
vincie en gemeente, en.... klaar is Kees!
De Bevraagde siubsidie's worden natuurlijk
toegekend; wélke overheidsman toeh zou
bet durven bestaan, in déze tijden subsidie
te weigeren voor iels. dat geaoht wordt te
komen ten dienste der Volksontwikkeling?
Een ieder kan dus beperkende bepalin-
gen in aanmerking genomen zijn eigen
openbar leeszaal-illusie in vervulling doen
gaan.
Wat praten we dan van een kwestie?
WeLnu: de kwestie is voor ons juist dit:
dat er ten deze van geen kwestie sprake i»,
dat 't met de oprichting van openbare lees
zalen onder het huidige, ten deze. gevolgde
stelsel, 41 te zeer van 'n leien dakje gaat!
Thans is 't alemaal nog lief en aardig;
een ieder is bHi met de sedert ©enigen tijd
erlangde vrijheid en bevoegdheid tot op
richting van leeszalendie gesubsidieerd
moeten wordendocih zaï <üt zoo blij ven,
1 wanneer over ©enigen tüd eens zóóveel ge
bruik gemaakt wordt van die vrijheid en
bevoegdheid, alsverwacht moet worden,
als logisch te veronderstellen is?
Moet het met de iiefö'e-in-klinlkende
naam voor alle mogelijke openbare lees
zalen niet misloopen. als er eenmaal inder-
daad duizend-en-één openbare leeszalen zul
len worden gesticht als er in een middel
matige stad b.v. vijf, zes of zeven cf nog
meer openbar© leeszalen in het leveriX zul-
len worden geroepen
Staat hier niet een (meer dan noodzake
lijke) versnippering van krachten een (meer
dan noodzakelijke) geldkosterij te vreezen
zal men voor één algemeen belang niet
een onredelijk en onnoodig hoog bedrag uit
de zakken der belastingbetalende bnrgerjj
moeten kloppen?
En zal deze overweging er niet toe leiden,
dia; men van overheidswege weigerachtig
moet worden in het toekennen van subsi
dies voor openbare leeszalen?
De kwestie bestaat inmiddels sinds ©enige
dagen niet enkel en alleen meer in onzen
„voorspellenden" geest, die door boven
staande overwegingen reeds geruimen tijd
■werd bezig gehouden.
De kwestie is er all
Provinciale Staten van Noord-Holland
hebben blijkens een pas verschenen rapport
in afdeelingsvergadering de kwestio alveeds
geformuleerd en besproken.
Bij de bespreking van een voordracht, be
treffende subsidieering van openbare lees
zalen werd zoo luidt woordelijk het rap
port leedwezen uitgesproken over de aan
wezigheid te Hilversum van drie openbare
leeszalen. „Dit heeft ten gevolge versnippe
ring van krachten, reeds hieruit blijkende,
dat de christelijke leeszaal slechts 450 per
jaar ontvangt uit contributie van particulie
ren en vereenigingen. Het stelsel moet op
den duur leiden tot vernietiging van het
eigenlijke doel. Een leeszaal heeft alleen dan
beteekenis, ala zii is in waarheid openbaar
als ieder daar kan vinden wet hij wenscht
én niemand ©t uit geweerd w--öt: als daar
is een zoodanige gestie, welke niet leidt tot
versnippering van krachten. Met het geld,
dat te Hilversum voor de drie leeszalen
wordt aangewend, zou men één leeszaal in
totaal veel beter kunnen inrichten dan thans
liet geval is. Wie weet welke zorgen het
baart om op ait gebied wat moois te geven,
betreurt het dat de regeering met betrek
king tot subsidieering van openbare leesza
len een weg heeft gewezen welken zjj de
provincie wel noodzaakt om te volgen. Toch
kan er ©en moment komen, dat de provipoie
zal zeggen op dezen weg niet te willen door
gaan en zii organisatorisch den eisch zal
stellen slechts met één lichaam te doen te
krijgen, dat voor onderverdeeling zorg
draagt.
Het vermoeden werd nog geuit, dat de
regeering onder de nieuwe rijksregeling
reeds de voorwaarde zal stellen, dat in het
bestuur van iedere openbare leeszaal perso
nen van onderscheiden geestesrichting zit
ting moeten hebben.
Van andere zijde kon men zich met deze
beschouwingen niet vereenigen.
Voor het tegenwoordige meende intus
schen geen der leden tegen de voordracht be
zwaar te moeten maken.
In handen van de Commissie werd ook ge
steld het adres van de vereeniging „Open
bare leeszaal en bibliotheek te Hilversum",
waarin om een belangrijk booger subsidie
wordt verzocht dan Gedeputeerde Staten
zioh voorstellen te geven. Inwilliging van
dit verzoek is met de door de Commissie
juist geachte beginselen, welke Gedepu
teerde Staten zich voorstellen bij de bereke
ning der subsidiën toe te passen, niet over
een te brengen. Vermindering van eenmaal
toegekend© subsidie zal niet plaat» hebben,
maar verder kan ook naar het oordeel der
Commissie niet worden gegaan,"
Het behoeft geen betoog, dat wü het
slechts tot op zekere hoogte ééns zijn met
de eerste-weergageven beschouwingen, be
treffende doel en beteekenis en openbaar
heid eener leeszaal.
Wij zijn ervan overtuigd, dat. niet alle
menschen genoegzaam ontwikkeld en ver
standelijk genoegzaam evenwichtig zijn om
zonder gevaar alle theologische, sociologi
sche. enz. boeken te kunnen lezen, het
aantal van hen. die zulks wél kunnen, ach
ten wij zelfs heel, héél klein I en daarbij
huldigen wij. Katholieken, ten opzichte van
de zedelijkheid der lectuur noodzakelijker
wijze begrippen, welke vrijwel ieder anders-
gezinde te streng" acht.
Wat een niet-Katholiek over het alge
meen geschikte lectuur noemt, is voor den
Katholiek dus geenszins als zoodanig
te aanvaarden, en daarom is een Katho
liek in wat men noemt een openbare lees
zaal beslist niet op zijn plaats.
Wij stellen derhalve voorop, dat wij, Ka
tholieken, aparte openbar© leeszalen moeten
hebben, een eisch welken wii billijken en
eerbiedigen, ook wanneer hii van andersge-
zinde zijd© gesteld wordt.
Moeten wii dan ook maar de huidige rege
ling, waarbij een ieder bevrediging kam vin
den. bliiven aanvaarden en loven?
Mogen wii ten deze struisvogelpolitiek voe
ren en maar niet willen inzien, dat de conse
quentie van d© huidige regeling tot onge-
wensehte toestanden voeren moet. dat daar
door (wellicht) meer dan noodig jg met
het ooig op ieders princiep krachten ver
snipperd en gelden weggegooid worden?
Mogen wij niet willen zien, dat uit deze
overwegingen verschillende overheden gere
serveerd zullen komen te staan tegenover
subsidieering van openbar© leeszalen?
Het boven geciteerde rapport spreekt
toch!
oritiek op een stelsel ie gemakkelijk. geef
voor het huidige stelsel maar eens ©en beter,
als toch vastgehouden moot worden aan én
„openbare" én confessieneele leeszalen.
We willen direct toegeven, dat we niet
zoomaar een volledige, '-sen in allen deele be
vredigend© regeling voor de bestaande in
d© plaats bunnen geven.
Echter willen wü zonder ©en en ander
reed» in de finesses Uit te werken een
idee opperen.
Wij zouden do kosten voor de openbare
leeszalen' (uit de overheidskassen) aanmer
kelijk willen reduceeren en terugbrengen tot
het absoluut noodige zonder verkwis
ting, door in iedere gemeente, welke be
hoefte heeft aan openbare leeszalen, een
Centrale Leeszaal (bibliotheek) te doen
«stichten, waarin slchta die boeken opgeno
men mogen worden, waaromtrent 'n commis
sie waarin alle ter zake en ter plaatse di
ligente richtingen met evengroote rechten
vertegenwoordigd zijn. eenparig van oor
deel is, dat ©r tegen opname geen beswaren
bestaan.
Stemt ook maar één richting tegen, dan
mag het betreffende werk niet opgenomen
worden.
Zoodoend© voorkomt men. dat een zeer
groot kwantum boeken (gedeeltelijk) op ge-
meenschapskosten vijf, zes, zeven of nog
meermalen moet wonden aangeschaft.
Naast die Centrale Leeszaal kan iedere
richting ©vena]» heden geschiedt haar
eigen leeszaal stichten, al dan niet nog te
snbsidieeren door de overheid.
Op die wijze krijgt meenen wij ook
iedereen zijn zin.
Met dien verstand© dat de versnippering
van krachten, en d© meer-dan-hoogst-nood-
zakelijke kosten tot het minst mogelijke
worden herleid.
Verder kunnen, mogen en willen wü niet
gaan.
De door ons gepropageerde regeling is
niet zonder bezworen we geven het aan
stond» toe.
Doch zijn de bezwaren daartegen zoo
groot, dat de door ona voorgestelde regeling
niet in overweging genomen zou kunnen
worden
Kan veeleer om will© van het alge
meen belang niet ernstig gepoogd wor
den, die bezwaren uit den weg te ruimea?
Wii hopeu het gaarne.
Wü durven het zelfs gelóóvenl
Alles goed en wei, zal menigeen zeggen;
Zaterdag heette het reeds, dat Rusland
het voorstel vooreen wapenstilstand met
Polen had aanvaard. Maar intusschen is er
nog lustig doorgevochten en maaikt Polen
zich op verdere verdediging tot het uiterste
gereed, wat blpken mag uit de volgende be
richten
Volgens berichten uit Warschau aan de
„Temp» zet de nationale raad van verde
diging krachtig zijn maatregelen voort om
het front te versterken. Een decreet roept
vüf nieuwe lichtingen onder de wapenen.
Met algemeen© stemmen heeft dé Raad zü'n
vertrouwen uitgesproken in maarschalk
Pilsoeaski.
Volgens een bericht der ,.Praukf. Ztg."
uit Warschau heeft de chef van de Fran-
sche nilitaire missie, generaal Hendy, na
zpn terugkeer van het fxont zijn oordeel
over den toestand aldus geformuleerd, dat
de crisis aan het zuidfront haar einde na
dert en dat de Poolsche verdediging
het vertrouwen in den loop der militaire ge
beurtenissen rechtvaardigt. D© eerste vrü-
wiiUigorBtroepen nemen reeds aan den strüd
deel.
Ter aanvulling van het besluit omtrent
de kwütschelding van straf voor deser
teurs. indien ze binnen veertien dagen te-
rugkeeren. maakt de minister van oorlog
thans bekend, dat er veldrechtbanken zul
len worden ingevoerd, die desertie en an
dere vergrüpen tegen het leger met den
dood zullen bestraffen.
Het blad ..Republik" waarschuwt tegen 't
Russische aanbod voor een wapenstilstand,
want deze geneigdheid tot den vrede zou
slecht» een dekmantel z;ja voor nieuwe oor
logsplannen.
De „Frankf. ütg." verneemt vorder nog
uit Warschau, dat in de positie van het
Poolsche leger een verbetering is gekomen.
Tussohen Bialistok en Grodno ondernamen
de Polen met frissche krachten een tegen
aanval, die gelukt is. De vüaud is tot dn
verdedigingswerken van Grodno terugge
drongen. In den loop van den dag werden 2
voorsteden heroverd. Dit beteekent het eer
ste stand houden sedert Wilna en het eer
ste merkbare optreden der reserves. In elk
geval wordt hiermede tüd gewonnen, wat
niet zonder beteekenis is voor den algemee-
nen toestand.
Uit Stockholm wordt ook nog aan de
„Frankf. Ztg." geseind: Sovjet-Rusland
schenkt steeds meer aandacht aan de in
standhouding van zün Oostzee-vloot. Op 't
oogenblik zün twee slagschepen, vijf krui
sers. vier torpedobooten en vier onderzee-
booten in dienst, terwül binnenkort nog
vier kruisers in gereedheid zullen worden
gebracht.
Hoe dit allee te rijmen is met het reeds
verspreide bericht, dat de roode legers bevel
hadden gekregen zich terug te trekken,
vindt wellicht in het volgende zün verkla
ring
De correspondent van de „Times" te
Stockholm weet büzonderheden te vertellen,
omtrent de oneenigheid in Sovjet-kringen
over de quaestie v-an oorlog of vrede. Deze
correspondent beweert, dat Lenin en zün
aanhangers vrede willen, omdat ze vreezen
de inneming van Warschau door een zege
vierend Russisch generaal, wiens populari
teit zoo groot zou worden, dat hq in de
verleiding zou kunnen komen, om naar de
macht te grüpen en dictator te worden.
Naar zulk een oplossing verlangt, aldus de
correspondent, het grootste deel van Rus
land en de Sovjetleiders vreezen er voor en
sommigen zouden zelf» al maatregelen
hebben genomen om te kunnen vlucktei).
Trotzky daarentegen zou tegen den vrede
zün. Vrede zou d© ontbinding beteeken en
van het hem toegewijde leger, zou de patrio-
tische impuls doen bekoelen, welke hem den
steun geeft van vele niet-bolsjewistische ele
menten, en zoovele officiere* van het oude
regime in het leger doet dienen. De corres
pondent ziet in de door Trotzky in de
„Pravvda" gevoerde campagne, een poging
om Lenins vree» voor het succes van een
Tsaristisch generaal te doen bedaren.
Trotzky doet in de „Prawda" liet voor
komen alsof de rol van Broesilof en andere
Tsaristische officieren onbelangrük is en
alle succes uitsluitend te danken is aan den
oud-luitenant Toeghatsjevski en den ex-
sergeant Boedeny onder d© leiding van de
zuivere bolsjewisten Kamenef en Lebedef.
Zün groote argument echter is dat de ep-
marsch in Polen een revolutie in Warschau
zou veroorzaken die zou leiden tot een pro
letarisch regime in Polen. Tot zoover de
correspondent van de „Times."
Intusschen verneemt de „Daily Mail," dat
de bolsjewistische regeering aan de Britsche
regeering kennis gaf, dat ze er in toestemt
een vredesconferentie te Londen te houden.
De bolsjewiki echter willen, als voorwaarde,
dat vóór die conferentie generaal Wrange!
zich zal overgeven, onder waarborging van
zün persoonlijke veiligheid.
DE CHRISTELIJKE INTERNATIONALE.
Naar Reuter uit Rome seint heeft Cavaz
zoni in de „internationale commissie" van
de R.-K. volkspartij rapport uitgebracht
over de reis. die hij onlangs in het buiten
land lieeft gedaan om propaganda te maken
voor de stichting van een christelijke inter
nationale. In het buitenland, met name Ne
derland, is dit denkbeeld mot instemming
ontvangen. Oavazzoni is ©r in geslaagd in
contact te komen met Nederlandsehe, Belgi
sche en Duitscne politici.
De commissie heeft n<> Cavazzoni's uiteen,
zetting besloten een internationale byeen-
komst te beleggen en 'n internationaal tijd
schrift uit te geven.
DE KOLENOVEREENKOMST VAN SPA.
In een Zondag te Bochum gehouden con"
ferentie van mijnwerkers uit het Ruhrgebied
bracht de afgevaardigde Hue verslag uit
over Spa. De regeering was gedwongen ge
weest, de kolenovereenkiomst te onderteeke-
néli om het Rijk niet ie laten verminken. In
een met algemeene stemmen aangenomen re.
solutie »werd geprotesteerd tegen bezetting
van het Ruhrgebied en veiklaard. dat de
mijnwerkers zich daartegen te weer zu.ler
stellen. De mijnwerkers zijn vrijwillig 'bereid
de kolenproductie met 80 pet. op te voeren
om de door de Entente geëishte kolenhoe-
veelheid, en bovendien de voor Duiischland
noodige kolen benevens de ingevolge de ge
sloten overeenkomsten te leve;en hoeveelhe
den kolen aan Nederland, Zwitserland en
Scandinavë tc kunnen leveren. De voor
waarde daarvoor is echter een betere voe
ding der mijnwerkers.
Tenslotte werd onverw 1de soialisatie ver
langd. Voorts werd nog een voorstel aange
nomen, om voor die landen, waar separa
tisme wordt nagestreefd, -den koientoevoer
stop te zetten.
Volgens mededeelingen van den vertegen
woordiger der regeering zullen de mijnwer.
kers voor overwerk een toelage ontvangen
van 200 gram spek. 1000 gr. vet en 500
gram worst boven bet gewone rantsoen.
Bovendien is een aanmerkelijke verhooging
van het 'broodrantsoen in voorbereiding. Ver
der wil men den mijnwerkers nog meer con
cessies in zake de voedselvoorziening doen.
DE ARRESTATIE VAN DR. DOlRTEN.
Volgens inlichtingen uit betrouwbare bron
is dr. Dorten gearresteerd door politie uit
Frankfort en naar Leipzig gebracht op
grond van een bevel van 2 Juni 1919 we
gens misdaden strafbaar gesteld bii de art
81 en 82 van het Duitsche strafwetboek. De
intergeallieerde hooge commissie, van he'
gebeurde in kennis gesteld, heeft de Duit
sche autoriteiten opheldering gevraagd. De
intergeallieerde commissie moet de invrij-
heidsstellng van Dorten hebben gelast.
DE TOESTAND IN IERLAND.
Het aantal dooden te Belfast is gestegen
tot 17, nu in den nacht van Zondag nog
een man en twee vrouwen zijn overleden.
In verband met het onderhoud, dat Lloyd
George met Thomas, den secretaris var
den bond van spoorwegarbeiders, over
den Ierschen toestand gehad beeft ©n
waarbij Dominion Home Rule ter spra
ke kwam, meldt de „Daily Mail", dat Si
'Edward. Carson na dat gesprek steeds
in nauwe aanraking bleef met zijn tegen
standers. Het heet, dat hy, indien iets is
den geest van .Thomas' wensch gedaan
zou worden, de regeering zal aanpakken
en trachten haar ten val te brengen, wa'
hem, met zijn Engelsche en Iersche unio,
nisten, zeer wel mogelijk zou wezen. Men
rij naar het r.ngolsch van A S, §wanj
Gaantn.rise.erde vertaling i
30.)
i Wü hebben Immers macht over den
boer Faussit te klagen gehad! Weg met
de staking dus, mannen-"
Dit zeggende daalde hü van de helling
ai en stapte naar huis want hü wilde
niet dat de jongens thuis kwamen, zon
der dat er iemand was om, voor hen te
torgen.
Intussc/hjen was de j-onge vrouw die al
ieze opschudding veroorzaakt had tegen
acht uur te King's Cross aangekomen.
Het was natuurlijk donker en er zijln
heel wat plaatsen, waar een jonge vrouw,
due niet gewioon is te reizen* méér op'
haar gemak zou zün dan aan dien uit
gang van een druk station in een groote
E-tad. Annie hield het eenvoudige mand
je, waarin heel haar aards,oh bezit gebor
gen was, krampachtig vast, terwijl ze uit
jlien trein stapte, en met o^m ©enigszins
verwarden blik keek ze daar in de druk
te om zich heen. In haar blouse droeg ze
het korte briefje van Geoffrey Faussit,
waarin eenige aanwijzingen stonden, en
dat ze reeds lang van buiten kende.
Voor een ooglenblik sfcotnd ze verlegen en
niet wetend, waarheen in die groote me-
tigte, en ze keek ietwat hulpeloos rond
met ihaur maindje in de eene, haar para-
pluie en mantel in de andere hand. In
alle richtingen zocht haar blik of ze
Geoffrey toeh niet zag. Wanneer hü haar
hier niet ontmoette, dan wist ze inder
daad niet wat te beginnen, want er stond
geen adres in den brief, waarheen ze zich
w/enden kon, en ze had niet meer dan
eenige stuivers in den zak. De reis had
haar weinige spaarpenningen bijna ge
heel verzwolgen en ze had niet meer dlan
haar eig.en opgespaard geld van huiis wil
len meenemen.
De menigte begon spoedig zich te ver
spreiden, en c-en groote angst verving op
het gelaat de,r arme jonge vrouw de aan
vankelijke uitdrukking van verwarring
en van niet-wetjen-waarheen.
Een vriendelijke krui,er merkte op, Roe
bezorgd zij er uitzag.
,,Kan ik u misschien terecht wijzen,
miss, of een rijtuig voor u roepen," vroeg
hifj beleefd.
„Neen, dank u, ik wacht hier op iemand
Hü zal wel spoedig komen en ik kan on-
mogelük iets anders doen dan hier op
hem wachten."
D© kruier knikte en ging züms weegs,
maar in zijn goedhartigheid was hij toch
niet erg op zün gemak over den duide-
lük zichtbaren angst en de uitdrukking
van diepe ellende op het gelaat der jon
ge vrouw daar aan den uitgang van het
station; Een ooglenblik later kwam hü
weer haar kant uit en vond haar nog
steeds op dezelfde plaats.
„Ik geloof niet, dat n hier langer moet
wachten, miss," sprak hü. „Degene dien
gü verwacht schijnt niet te komen. Mis
schien is er iets gebeurd, dat heon belet
heeft hier te zajn. Hebt u geen adres?"
„Neen," antwoordde ze bevend. ^TTij
schreef zoo stellig en zeker dat hij aan
dien trein zou zün."
Terwyl ze deze woorden «prak, nam ze
dien brief uit haar blouae en liet hem
aan den vriendelijken kruier zien. Het
was heelema,al geen teeder© liefdesbrief,
maar een eenvoudige aanwüzing, hoe ze
baar rei» moest inrichten, met de verze
kering, dat hü haar aan het station zou
afhalen.
Maar Geoffrey had er in het geheel
niet aan gedacht, om geld in te sluiten
voor het betalen van haar reis. Blük-
baar had hü zich geen oogenblik
vermoeid met de gedachte, dat ze mis
schien moeite zou hebben om het reisgeld
bü elkaar te krijgen. De kruier, dié ge
woon was om scherp op te letten, be
merkte dat de brief met een zeer nette
hand en heel beschaafd geschreven was,
en zün gelaat droeg een uitdrukking van
gxp-ote bezorgdheid' voor de jónge vrouw,
toen hü hem terug-gaf.
„Ja, daar kunt u niet veel mee begin
nen," sprak hü. ,,Het béste zal zyn, dat u
een beseheiden hotel hier-in de, buurt op
zoekt. Daar is het eigenlijk al laat genoeg"
voor," sprak hij met een blik op de groo
te stationsklok.
Amue voelde zioh wanhopig worden.
Ze toonde haar byua ledig beursje.
„Ik heb niet meer dan enkele stuivers bij me
benende ze, „en ik kom heel van New- Castle
Ik kan dus onmogelijk de terugreis betalen.''
„Neen dat gaat natuurlijk voor zoo'n beetje
geld niet," was het antwoord. „Weet u wat,
miss, kom u maar mee naar mijn vrouw, als u
daar in de wachtkamer wil gaan zitten
om negen uur is mijn dienst afgeloopen en
dan kunt u met mij mee gaan."
Annie dankte hem zeer verlicht en met de
grootste hartelijkheid ze dacht er zelfs niet
eens aan hoe gevaarlijk het voor haar kon zijn
zooveel vertrouwen aan een wildvreemde te
schenken. De armen zijn nu eenmaal niet
Wantrouwend jegens elkander.
HOOFDSTUK IX.
WAT ER MET GEOFFREY FAUSSIT GE
BEURD WAS.
Geoffrey Faussit had zijn verplichtingcr.
jegens zijn jonge vrouw, die hij gevraagd had
hem aan het Londensche station te ontmoe
ten, in het geheel niet vergeten. Tijdig had hij
zich er heen begeven maar hoe het kwam
dat hij Annie toch teleurgesteld had, zou hi)
onmogelijk hebben kunnen zeggen.
Wat hij alleen wist was dat hij nu in een lanf
smal bed lag in een zaal die wel niet anders
kon zijn dan de ziekenzaal van een der grootft
Londensche gasthuizen.
Hij trachtte zich op te richten, doch voeldt.
dadelijk een scherpe pijn in het hoofd, en
bemerkte nu ook dat zijn heele hoofd in een
verband zat. Uitgeput zonk hij weer in de
kussens terug en trachtte zijn gedachten te
verzamelen. Wordt vervolgd
