/potheken
en Credleten.
abriek.
ftaiÉI betreft
ïtbijtkoek.
p* MIELJWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOL?.A
SCHULD EN BOETf
agazijn
ren.
1)EN HELDER
IN o 180
Woensdag 4 Augustus 1920
en
Drankmlsbritik en
arbeidsduur.
BELASTING-ADVIEZEN
BUITENLAND
roor
3©si
@s?h f 2«-
sailfoaw.
llkmaaa*,
DlaïKN.
13e Jaargang
STEB3S.
«OUT If
IS
Omstreken.
idmipkt.
Telef. 526
M, BUSTE-
UIKGORDELS.
Verschijnt dagelijks
Bureau! HOF 6, ALKMAAR. Telefoon! 5Ï5ESFJJJ 4M'
ACCOUNTANTSKANTOOR FORTUIN
UTRECHT Oude Gracht 207bis Teleph. No. 1529
FEUILLETON.
a
nco geleverd.
5X6 meter, andert
;en geleverd.
p en te huur.
XI. 686.
et beihalen van
windmolen,
ran 2 en 5 P K.
te kap, 2 LAND-
voor Boot en
F.
ifwerking.
richten aan^R, VAN
lasstraat 75, Arnhem
lerw. Zustere.
irichtingeii.
-oma
J uib
abriek
den
Yerdronkenoord.
Oosterburgerstraat
Abonnementsprijs;
Per kwartaal: f S,—franco por post f 2.50;
Met Geïllustreerd Zondags Wad f 0.45 hooger.
Advertentieprijs:
Van 15 regels f 1.25 elke regel f 0.25;
Reclames per regel t 0.75; Rubriek „Vraag en ass-
bod" bjj vooruitbetaling per plaatsing f 0.60.
Aan elle sbcnrcé's wordt op esnvrsag gratis een polis verstrekt, wslke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van »600,-, f 400,-, I 200,-, flOOISO,--, f SS,- «10.-
De maandstaten van >de opbrengst der
rijksmiddelen geven voortdurend aanleiding
tot beschouwingen over de toeneming van
liet alcoholgebruik. Zooals wij aan de hand
van cijfers over de verhooging van den ac-
ajns voor gedistilleerd en uitvoer van alco
holhoudende dranken aantoonden, was die
conCiUsie verre van juist te noemen.
Toch is niet te ontkennen, dat liet alcohol-
verbruik in ons land de laatste jaren eer toe
dan afneemt. Herhaaldelijk zien wij dit feit
in verband gebracht met de verkorting van
den arbeidsduur. „Men werkt minder, drinkt
Klus een borrel meer" is een conclusie, die als
voor de hand ligt. Toch zijn zulke gevolg
trekkingen gevaarlijk, wanneer zii geen an
deren giond hebben dan een vermoeaen, zij
dit dan nog zoo waarschijnlijk juist.
Te gevaarlijker is zoo'n conclusie, omdat
zii een zware beschuldiging inhoudt: ver
korting van arbeid gegeven voor verheffing
nva oen arbeidersstand, zou het tegendeel
uitwerken, zou hem ten verderve zijn.
Daarom zal ieder met 'belangstelling ken"
uis nemen van volgende grondige beschou
wingen in de „Katholieke Vakbeweging",
naaiin de vraag serieus wordi onderzocht:
Sedert het einde van den oorlog is de ar
beidsduur over het algemeen verkort. Sinus"
dien is echter ook het drankmisbruik toe
genomen.
Twee feilen, die niet te ontkennen zijn.
Beslaat tusschen deze feilen echter een
oorzakelijk verband? Dat is de eerste vraag.
In de jaren, die aan den oorlog voorafgin
gen, i3 ook -te arbeidsduur regelmatig ver
kort, doen het drankgebruik nam in dien tijd
9ok regelmatig af.
Bestond tusschen die feiten ook misschien
«en ooizakelijk verband? Dat is de tweede
vraag.
Die beide vragen heffen elkander op, zoo
hoor ik zeggen.
Niet onlogisch geantwoord!
Maar, er ziin thans vele menschen, waar
ender niet de eersten de besten, die zeer
Sterk geneigd zijn, om de eerste vraag foe-
vesiigena te beantwoorden.
Onder hen, die van meening ziin. dat de
arbeiders door hun velen vrijen tiid aan het
drinken raken, is de eerste vraag al lang
beantwoord.
Die verkorting van arbeidsduur tot 8 uur
per dag, en dan den geheelen vriien Zater
dagmiddag; neen, daar .kunnen de arbeiders
niet tegen.
De arbeiders. zoo wanen velen van hen,
zijn nu eenmaal minder geciviliseerd en
kunnen hun velen vrijen tiid niet behoorlijk
benutten.
Ze belanden daardoor, soms tegen hun
zin, in de kroeg.
Voor de onuenning. dat er zoo zijn, heb
ben wii geen bewijzen Het is helaas waar,
dat de kroegen beter bezet ziin, dan in de
laatste jaien vóór den oorlog.
Maar is dat met de le klasse café's en de
sociëteiten niet het geval?
Men kan thans helaas wel meer zwaaien
de arbeiders zien loopen. doch de inhoud van
snorrende auto's is niet ie controleeren.
Dat het drankmisbruik alleen bii de arbei
ders is toegenomen, valt minstens te betwij
felen. Dan is het echter aan eve-n grooten
tw.jtel onderhevig of het treurige verschijn
sel uit de verkorting- van den arbeidsduur
te verklaren is.
En daar gaat het om!
Wij zijn integendeel zeer sterk geneigd de
eersie vraag ontkennend te beantwoorden en
gevoelen veel voor een bevestiging van de'
tweede.
Op de tweede toch is te antwoorden met
het historische feit, dat met de verkorting
van den arbeidsduur de vermindering van
het drankmisbruik samenging.
Voorts met het andere historische feit, dat
met de verkorting van den arbeidsduur niet
alleen het drankmisbruik afnam, doch ook
het waardigheidsbesef en de lust voor ont
wikkeling en .organisatie in gelijke mate
steeg.
Wij zeggen niet, dat de verkorting van den
arbeidsduur daarvan de oorzaak was, doch
wel dat de verkorting aan de drankbestrij
ders en aan hen, die zich beijverden de ar
beidersmassa op hooger zedelijk peil te bren
gen, de bereiking van hun dioel heeft moge
lijk gemaakt.
De voornaamste voorwaarde voor hun wel
slagen was: de verkorting van arbeidsduur.
Nu de eerste vraag.
Wij ontkennen zeer beslist, dat het toege
nomen drankmisbruik een gevolg is van de
verkorting van den arbeidsduur.
Wat vóór den oorlog tot vermindering
heeft geleid, kan nu, zonder meer. niet tot
verhooging leiden.
Wat is dan wel de oorzaak?
Wel, heel eenvoudig; de oorlog heeft ook
in ons land het zedelijk bewustzijn, niet al
leen van de arbeiders, maar van het geheele
menschdom, omlaag gehaald.
Het zedelijk weerstandsvermogen heeft
ernstig geleden.
Gedurende den langdurigen oorlog, heb
ben hoogst fatale invloeden hunne funeste uit
werking op het menschdom niet gemist.
Moeten wij er enkele noemen?
Kon het aan den eerbied voor het men-
schelijk levensrecht ten goede komen, dat de
regeeringen der meest geciviliseerde staten
van Europa hunne onderdanen, ruim 4 ja
ren lang. bij duizenden in den dood joegen?
Moest dit het menschelijk bewustzijn niet
verlagen? Zijn al die gruwelijke moorden en
doodslagen van den laatsten tiid. niet alleen
in het buitenland zoo onverklaarbaar?
De zeer verregaande verflauwing van eer
lijkheid in handel en wandel, die we gedu-
renae den oorlog ook in ons land hebben
kunnen waarnemen, waardoor een linale ver
schuiving van bezit heeft plaats gehad;
moest dat niet verwilderend werken?
Er zijn „nieuwe armen" gekomen, die hun
eerlijk 'bezit zagen overgaan op menschen,
die liet hen afhandig maakten op een wijze,
die zeer ernstig in botsing kwam met het
7e gebod.
is het te verwonderen, dat daardoor de
eerbied voor het persoonlijk bezit ernstig
heet geleden?
Deze hoofdpijlers van het algemeen zede
lijk rechtsbegrip zijn inderdaad algemeen en
ernstig ondergraven en het is niet zoo onver"
klaarbaar. dat zich verstrekkende gevolgen
openbaren.
Neen daarnaast de geweldige stoffelijke
ontberingen, door werkloosheid, voedseltekort
en duurte veroorzaakt, door de arbeiders
massa gedurende den oorlog geleden, een
ellende, die te zwaarder drukte, doordat fat
terige O.-W.ers zich een leven van verkwis
tende weeicle permitteerden, dan schijnt het
ons zielkundig volkomen verklaarbaar, dat
het zedelijk weerstandsvermogen in breeden
kring is gedaald.
Juist die achteruitgang in den zedelijken
weerstand van talrijke arbeiderskringen is,
naar onze overtuiging de oorzaak, dat de
vroegere ondeugd van ons volk zich opnieuw
invloed heeft Kunnen verschaffen.
Het waardigheidsbesef, het ideëels streven
naar eigen zedelijke verheffing, naar ver
standelijke ontwikkeling en andere deugden,
die met zooveel moeite en opoffering waren
aangekweekt, zijn meer of minder verloren
gegaan.
Dit verlies beteekende winst voor de nega
tieve eigenschappen, waaronder de lust, die
voor vele menschen in de bedwelming door
alcohol gelegen is.
Dit verlies is te beschouwen als een oor
logsverlies, dat wii moeten trachten met alle
krachten zoo spoedig mogelijk te herstellen.
Maar met de verkorting van den arbeids
duur heeft het absoluut niets uit te staan!
Juist door %e verkorting van den arbeids
duur is het geschokte moreel van ons volk
wellicht spoediger te herstellen!!
Laten wij hopen, dat „de Katholieke Vak
beweging" juist heeft gezien. In ieder ge
val kan de leiding onzer Roomsche vakbe
weging er veel toe bijdragen, dat het ver
onderstelde verlies ia weinige jaren wordt
ingehaald.
Afdeoling, onder leiding van den Heer M. HARTMAN,
Oud Adj. Accountant der Rijks Oir. Bei
lüRiCKTEil, BMCOODIH e» CO»?f?39.E£R£M vara ADSBIsSISTSATEÉ;'!.
DE POOLSCH-RUSSISCHE OORLOG.
Wat zal Engeland doen?
Do ..Evening Standard" meldt dat een
troepenmacht van achtduizend man bolsje
wistische ruiterij een punt halverwege
Grodno en Warschau bezet.
De bladen erkennen den ernst van. den toe
stand en wijden hun aandacht aan het feit,
dat Krassin en Kameneff heden te Londen
aankomen.
In verband daarmede spreekt de „Daily
Chronicle" de hoop nit. diat het „aan de
regeering te Moskou buitengewoon duidelijk
aal worden gemaakt, dat met haar afgezan
ten geenerlei onderhandelingen zullen kun
nen worden gevoerd, noch over het herstel
der handelsbetrekkingen noch over liet slui
ten van een algemeenen vrede, aivoTens de
wapenstilstand met Polen is geteekend.
„De oorlog gericht tegen het bestaan van
Pollen keert zioh in waarheid tegen de ge
allieerde mogendheden, die bij verdrag ver
plicht zjjn Polen te beschermen.
„Dit feit moet al onze handelingen ten
opzichte van de handelsafgevaardigden d'er
Sovjietregeering besturen."
De „Daily Telegraph" raadt den geallieer
den aan zich voor te bereiden op een mis
lukken der onderhandelingen over den
wapenstilstand.
De geallieerde regeeringen mogen geen
tijd verliezen voor het opmaken van een al
gemeen© politieke gedragslijn ter redding
van den Poolschen staat.
„Het is de eerste plicht dezer regeeringen
in overleg met de volksvertegenwoordiging
vast te stellen, welke deze politiek, welke
deze maatregelen zulten of liever kunnen
ziin. met het oog op d'o macht als wol het
verlangen van de vrienden va.n Polen, of
deze maatregelen in hoofdzaak van militai
ren dan wel van economisehen of diploma-
tieken aard zullen zii.n.
„Het moet eiken voorstander van de vrij
heid, do demooratie en den vrede in Europa
duidelijk zijn, dat deze hoofdpunten van de
moderne beschaving bii den intocht van de
bolsjewiki in Warschau een slag zouden ont
vangen schier te vergelijken met dien, wel
ken zij zouden hebben gekregen indien
Wilhelm in September 1914 in Parijs was
binnengetrokken."
Vorderingen der Russen.
Een Russisch draadloos bericht meldt, dat
Brest-Litoiwsk door de Russen bezet is; de
Russen hebben de N&rew-linie doorbroken
en de Polen bij Ko wel op de Stochod terug
geworpen.
Het Russische leger moet daarentegen
het bericht erkennen, dat generaal Wrangel
bii Alexandrowsk een groot succes hoeft
gehad en over een afstand van 80 K.M, is
vooruitgerukt.
De vredesvoorwaarden van
Polen.
De Poolsche Minister Daszynski lieeft aan
een journalist de voorwaarden meegedeeld,
welke de Poolsche delegatie te Baranowitsji
zal voorstellen
le. De onafhanbeijkiheid v.an den Pool
schen Staat. Wü zuilen den Bolsjewiki nooit
'het minste recht geven zich te mengen in de
binnenlandsche aa gelegenheden van ons
land.
2e. Geen enkele ontwapening, onder wek
ken vorm ook; elke partieele of ge'heele ont
wapening is volstrekt onaannemelijk; op dit
punt zullen wij onwrikbaar zijn.
3e. De demarcatielijn voor den wapen
stilstand is die, welke d'oor Lloyd George is
vastgesteld, ofschoon wij ook die lijn zouden
kunnen aanvaarden, waarin de troepen zijn
op het oogeuhlik van de onderteekeni.ng van
den wapenstilstand.
Als essentieels vredesvoorwaarden noemde
Daszynstki de onafhankelijkheid1 van Polen
en het zelfbeschikkingsrecht der volken, die
zioh van Rusland hebben losgemaakt; dit
puint is het card'inale punt van de bevrijden
de Poolsche politiek.
Sprekende over de moeilijke positie van
Polen tusschen Duitschland en Rusland, ver
klaarde Daszynski: Wii zijn verplicht de
politieke gedragslijn te volgen, welke ons de
sympathie en vriendschap waarborgt van de
groote westelijke democratische mogendhe
den. Wii willen altijd in nauwe voeling, vol
komen sympathie en waaraobtige vriend
schap leven met Frankrijk, Engeland en
Italië.
Vandaag een beslissing in de
onderhandelingen.
De „Voesiscke Zeitaag" meldt uit
Weenent, dat, volgens een (Russisch
draadloos bericht, de Poolsche wapen-
stitetandscommissie op 2 Augustus aan
Sapieka, den Poolschen minister van bui-
tenlandsche zaken, seinde, dat de Russi
sche onderhandelaars te Baranowitsji
niet alleen over dien wapenstilstand, maar
ook over den vrede willen onderhandelen
Deze onderhandelingen zonden op 4 Au
gustus beginnen. Aangezien echter de
Poolsche wupcnstilstandsoommissie geen
volmacht tot het voeren van vredeson
derhandelingen bezat, vroegen die Sow-
j et-vertegenwoordigers, dat de volmach
ten van de Poolsche afgevaardigden zou
den worden uitgebreid of dat nieuwe on
derhandelaars van nieuwe volmachten
voorzien, zouden worden gestuurd.
De Poolsche onderhandelaars wilden
op 2 Augustus naar Warschau terug-
keeren.
Intusschen ontving echter de opperbe
velhebber der Sow jet-troepen een tele
gram van Rozwadowski, den chef van
den Poolsohen genieraten staf, waarin
deze verzocht, dat men aan de leiders
van de Poolsche delegatie de mogelijk
heid zou geven zich met hen in verbin
ding te stellen. Tsj its j erin» de Russische
Volkscommissaris van buitenlandsche za
ken, antwoordde daarop aan minister Sa-
picha, dat het telegrafisch verkeer tus
schen de Poolsche wapenstilstandcommLs
sie en het Poc.lsch opperbevel niet z,n>
worden verhinderd. Hij wees er echter
op, dat de Sovjet-regeering de onderhan
delingen tot vredesonderhandelingen
wilde maken.
In tegenstelling met dit bericht meldt
een correspondentiebureau uit Warschau
dat men aldaar in parlementaire krin
gen beweert, diat indien op 4 Augustus
ia den namiddag de wapenstilstand niet.
is c.nderteekonid, de Poolsche onderhan
delaars naar Warschau terug zullen
keeren. De strijd! zou in dit geval met alle
middelen worden voortgezet.
Een draadloos bericht uit Moskoe
meldt, diat de wapens tils taiulsondorh an
ti eli ng'eu gestaakt zijn-
De Poolsche afgevaardigden keeien
naar Warschau terug om machtiging
van de Poolsche regeering te krijgen om
niet slechts den wapenstilstand doch ook
de fundamonteele vredesvoorwaarden,
door de sovjet-regeering gestelek te tee
ltenen.
EEN INTERVIEW MET MINISTER
SIMONS.
Minister Simons heeft in een onderhoud
met het Berliner Tageblatt eenige verklarin
gen gegeven omtrent de grondslagen van
zijn buitenlandsohe politiek. Zulks ter ver
duidelijking van zijn rede in d«i Rijksdag.
De minister zeide, dat toen hij zijn ambt
aanvaardde de toestand tameiijk vtrwaA
was. Het verdrag van Versailles was onder
teekend en Duitschiand had zich onderwor
pen aan de enorme eischen, die de En terne
stelde. Doch aan de uitvoering er van ha
perde het, zoodat er voortdurend wrijvingen
'bestonden. Hij zelf wensebte aans-muds tot
k aarheid te komen ui dit vrat. a'hen moge
lijk, wanneer men de bepaihigui van Ver
sailles zonder eenig voorbehoud erkende als
basis voor de buitenlandsche politiek Dit
programma heeft hij in de conleientie van
Spa duidelijk uiteengezet Het werkte daar
vrijwel als een verrassing op de vertegen
woordigers de Entente, in wier lander, de
oude legende over Duitsdilands slechtheid
nog steeds opgeld deed. Zooveel in mijn
vermogen stond, zeide de minister, heb ik
alles gedaan om schoon schip te maken.
Zoolang het gaat oin de uitvoering van
het verdrag van Duitschland af te dwingen,
zeide Engeland, zullen de Ententelanden,
Italië inbegrepen, wet eensgezind blijven.
Maar naar ik hoop zal het btiixen, dat de
hervatting der economische betrekkingen mei
Italië gemakkelijker zal gaan en met minder
wrijving .gepaard zal zijn dan die met Erank
rijk en Engeland. In dit verband wees hij
er op, dat Frankrijk de Duifecise voorstel,
ien om mede te werken tot den herbouw van
de verwoeste streken in Noord-Frankrijk
heeft geketst. Blijkboad hecht men in Parij»,
zeide de minister grooter waarde aan een
soorj vereeniging tot liet behoud van natuur
monumenten langs de noordgrens, dat de
haat tegen Duitschlaud 'evendig moet hou-
ïVrij
37.)
naar het Engelseh van A S.
Geautoriseerde vertaling
swan]
Al de liefde en de toewijding van een oprecht
minnend vrouwenhart stonden in haar oogen
te lezen, en dit gaf aan haar een nieuwe,
echt vrouwelijke bekoorlijkheid. Nooit had
Geofney zich gelukkiger gevoeld in haar
bezit dan op dit oogenblik cn er vormde zich
een heldhaftig besluit in zijn binnenste.
Hij wilde haar geloof in hem rechtvaardi
gen en maakte het heilige voornemen zijn
plicht jegens haar zoo goed mogelijk te ver
vuilen.
„En wat wil je nu gaan beginnen," vroeg
ze, niet in staat den draad zijner gedachten
te volgen, doch begrijpend hoe deze zich op
Te eerste plaats met haar bezighielden ze
jïag zijn oogen voortdurend in groote tecder-
hexd op haar gericht. Wanneer een vrouw
sten zeker weet van dc liefde van haar man
nebben dc slagen van 's levens tegenspoed
L-1 vrat minder vat op. haar.
„Ik zal er Maandag op uit gaan om werk
te zoeken, en dan moeten we heel goedkoop
ergens onder dak zien te komen voor den
eersten tijd," sprak Geoffrey. „Het zal vooral
in het begin heel vervelend en misschien
zwaar voor je zijn, Annie, maar zoo spoedig
we kunnen trekken we naar Canada. Ik zal
de volgende week ook onderzoeken of er nog
niet een goedkooper middel is om aan den
overkant van den Oceaan te komen, maar
natuurlijk, de zorg dat we de eerstvolgende
dagen te eten hebben is verreweg de voor
naamste. Je moet geen reden hebben om te
wenschen dat je maar liever niet met me ge
trouwd was, kind."
„Dat zal ik nooit denken, wat er ook moge
gebeuren," sprak ze met warmte.
„Dank je, beste. Zooiets doet iemand goed.
En nu klagen we tegen niemand he, maar
samen zullen We de moeilijkheden te boven
kornen. Ik verlang er naar te kunnen tconen
dat de oude Geoffrey in nijj' gestorven hs en
dat ik een ander mensch geworden bon."
„Ik ben trorsch op je,t' sprak Annie met
tranen in de oogen „Maar denk er aan dat
ik je niet alleen wil laten werken. Als we op
kamers wonen zal ik immers met mijn ledigen
tijd geen raad Weten, en ik ben geWoon hard
te werken."
Maar bij deze woorden schudde Geoffrey
ernstig het hoofd.
„Gij zijt mijn vtouw," sprak hij, „en voor
mijn vrouw zal ik werken. Als we straks in
Canada zijn, is het wat anders. Dan zal ik
je hulp hard noodig hebben, maar ook dan
zal de tijd aanbreken dat gij dienstboden
hebt om het werk te doen en voorloopig moet
je mij nog maar een beetje opvroolijken met
je vriendelijke, prettige gezicht," besloot hij.
Met een soort van goedhartigen spot bekeek
hij zichzelf in den goedkoopen spiegel boven
den schoorsteenmantel, rolde een versche
sigarette_ en sprak„Eerst mag intusschen
dat fraais wel van mijn gezicht af, ander
behoef ik nergens om werk te gaan."
Hij ging naast Annie zitten en leunde zwaar
op de wormstekige tafel, die kraakte onder
zijn gewicht.
„Luister eens, Annie," sprak hij opeens,
„ik moet eens alle geheimen tusschen ons
opruimen. Laat mij je vertellen wat er den
laatsten avond te Branethorpe gebeurd is."
„Wat dan," vroeg ze rustig afwachtend.
„Toen ik die heftige woordenwisseling met
vader gehad had, ging ik naar huis, greep
mijn reistasch en trok naai New-Castle.
En ik zwoer een duren eed dat zc mij niet
meer zouden terugzien. Maar tcrwiji ik zoo
onderweg was, kwam er een duivelschc ge
dachte bij mij op. Ik vroeg mij af Waarom ze
thuis zooveel geld moesten hebben, terwijl
ik bijna zonder iets de wijde wereld inge
zonden werd. En ik liet toe dat die booze ge
dachte mij zoo geheel overmeesterde dat ik
terugkeerde en als een gewone misdadiger in
het duister van den nacht mijn slag poogde
te slaan."
Annie luisterde verschrikt, en voor een
oogenblik verdween de blij-opgewekte uit
drukking van haar gelaat.
„Het kostte mij weinig moeite het huis
binnen te komen, want er was geen enkele
grendel of andere afsluiting waar ik geen raad
mee wist, en de honden, die geduchte bescher
mers van het huis konden mij natuurlijk en
deden mij geen kwaad. Ik brak de kast open,
waarin mijn vaders curiositeiten-verzameling
geborgen was. Heb ik je van die kostbaar
lieden verteld
„Ja, heel dikwijls."
„Nu, ik pakte mijn tasch vol en had juist
mjjn slaggeslagen toen ik gestoord werd.
„Door je vader," vroeg Annie angstig.
„Neen, door miss Clara Anerley en haai
kamenier. Ik wist niet dat zij gek,men was
cn nog minder dat zij een nacht overbleef.
Ze had eenig geruisch gehoord en eer ik het
wist stond ze aehtc: mij, met haar voet op
de tasch. dwong mij alles weer op zijn
plaats te leggen."
„O Geoffrey, wat was dat goed en dapper
van haar."
„Dat was het zeker, te meer omdat ik op
dat oogenblik half Wanhopig en' eigenlijk tot
alles in staat Was. Wat ze zeide O, van alles.
En wat ze zeide, het was allemaal zoo waar,
Annie, en het werkte zoo in mij na. Ze gaf mij
ai haar geld te leen haar geld dat mij nu
ontstolen is, en ik beloofde haar een eerlijk
en werkzaam leven te gaan leiden. Vind je
niet dat je eigenlijk een prachtstuk van een
man hebt, Annie, en meost je eigenlijk nog
Wel het minste vertrouwen in mij stellen
Ze stond op, trad tot vlak naast hem en
sprak met een uitdrukking van trouwe liefde
op haar gelaat„Dat alles is nu voorbij,
nietwaar mijn Geoffrey, God zal ons helpen
om betere menschen te worden ook ik
heb schuld tegenover mijn vader."
Geoffrey sloeg zijn arm om haar heen en
trok haar vast tegen zich aan. „Je zult er
nooit spijt van hebben, lieveling, dat je zoo
veel vertrouwen in mij steit. Ik zal alle moei
lijkheden overwinnen en slagen, en met iou
liuip zal ik een beter mensch Worden 1"
„Dat ben ie al," fluisterde ze.
DAoi.dt xwyolgjd.)
