R..R. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORP-HÖLLANTD
SCHULD EN BOETE
r. KRUIS.,.
iPEL
Slant!
iNto 183
Zaterdag 7 Augustus 1920
13e Jaargang
FEUILLETON.
De ooriogsHquldatie.
ÜUü'KiNLAIND
Verschijnt dagelijks
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon: JES 43s-
Katboiiaken aller landen
Vfereenijgt UI
Maar aUe%
lonk precies eP
prestatie, waar
mees werd be-
Ischreef: „In de
J wij hare solula
■en-stijl. Toonde
li Paganwi niei
JlcChhischi: pro-
I ce ontroerde zij
Ing en haar zui-
Ipublrsk; dal de
pe, ga!' bij h. r-
•nh.'id niet h-cl
|ad.l jk lrol' ons
is zij auu haar
streek
en v.v.re iuko-
iöws
et H. B. van
fins: het „W.
ie ai'J. Hoorn
30 rn en H. L.
door de a?d.
Jier— Brouwer,
lineer de heer
Immermeer en
de heer O.
1—1.
genoewde wed
I ts. p V. C. I
|nd. Paitelijk ill
een ving spel
|d:n hal. Uit een
een strafschop,
Ir sporiicf werd
|v spel. Doordd
3. I veel te vev
In hij een hooi'
l-an i\ V. C. it
j beslist een fout
jmit nu flink op
let al de 11 spe
fafsciioppca wer
C. i de laatste.
IWeldra fiool ds
piiijken laak tr
partijen, in cos-
hel he! re.su) by?'
en Maria Petro-
illem van Vlie'
Wijbrm Meije»
hfe-ririj Jean de
|van der Border
en Alida Ma-
ie;is Berghuij?
van Driest.
Alida_ Kij;nari
patharina Bufcr
2 maanden.
gyt^srgaaaag^l
id uit veste
lewolkt tot bc
(Tgenbtnen. De
op5.29.
ier 12.57 n nl.
lltliK
NAAR
LU.
it uit Moskoi
i van meeninc"
aan'' Warschai'
-De Minister-
dat in verbant'
ren worden tot
ir blokkade,
e regeering; en
der Ententen
:n en bevind en
ar Krakau. in
de wanorde en
enregeering £r
daar de Rus-
itste dagen on-
(Irauimuirkt \vu-
oerd 177 zakken^
ggc nieuwe flS—
chev. f 2728,
aardeboonen f 21,
die booncn 1' 50,
jzand, 27 grauwt
vale f 2533,
Kaasmarkt wer-
stapels kans, we
commissie f 75;
sommissie f 78.—.
Goudsciie l'C0_
TEhiÜNGKS.
siers, Alkmaar
Aug.
(plu,, 12 uur)
0 5.50
21 b.'i
21(1)—22. tó
1 30— 1.6U
■U li- 10.1.-5
2 m-/i
- D-*'. AN - -
-e., AbonnomenSBpriJsi
Por kwartaal! I franco par post f 2.60}
Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.45 hooger.
fipöö
- 9
Advertentioprijci
Van 1—6 regels f 1.25elke regel mee.- f 0,25}
Reclames per regel t 0.76; Rubriek „Vraag- en aas-
bod" bjj vooruitbetaling per plaatsing f 0.60.
A art «tl* «bonnéte wordt op aanvraag gratis aen polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot oen bedrog van f600,400,I 200,—, ftOO,160,--, {38,f IS.
i" -i- '.5MML.1 1 -.m1-?.'-! «a"- „-JLjaJ. J—2 .A 2 f JA,-*-"1 - 111
Lr i'aat i£«enwo<ir-;aj>- iiiitna 2een week
voorbij, of uit de zwaar geteisterde oorlogs
landen, meest van midden- en Oost-Europa,
komt de een of andere afgezant de nooaza-
kelijkheid bepleiten van de oprichting van
een nieuwen, bond of een nieuw orgaan,
noodzakelijk met bet oog op die liidsomstau"
id-igiieden, of wel komt de belangen beplei
ten van een noodlijdende stichting, een op
sterven liggende vereeniging' of inrichting,
wier verdwijnen voor ae toch reeds zoo
zwaar beproeide bevolking een onoverkome
lijke ramp zou zijn.
Maar dezer dagen kwam nu eens een
Oostenrijkscb priester .toi 011s, die niet kwam
pleiten voor een groep, een qoid, een stad,
een land, maar voor de geheele wereld.
En wat hij ons vertelde, verdient wel de
pandaclit vain breeder kring.
Dr, Max lozet Metzger uit Graz, voor
velen zeker geen onbekende, is naar ons land
gekomen en zai weldra in verschillende ste
den een rede gaan houden over een Ka-tho"
Ueken Wereld-vreaesbond
Dr. Metzger is een interessante man, een
man met groote ïdcaieu en breede gedachten
De idee van de gemeenschap aller Katho
lieken van eene kerk, broeders in het (beloof,
zonen van een vader, 'heelt ons allen vaak
bezig gehouden, toen wij vier jaren lang
de wereld in haat en razernii verdeeld za
gen. Doe meer de waarheid tot ons kwam,
dat de oorlog geen bescherming aer eigen
landsgrenzen, geen staid om het bestaan
iwas, maar een aischuwehjke kamp om ae
wereldheersdiiappii. hoe schrijnender de aan
blik van den menschenmoord werd.
En wanneer daa van tijd toi tiid Chris-
Ills' Stedehouder te Rome Z-ijn. stem verhiel
van de zeven heuvels en de verdwaasde we
reld toeriep: laat toch al van dat bloedver
gieten, nan kwam de stille maar vurige
vvensch bij ons boven, dat tochtenminste
alle Katholieken de handen ineen konden
slaan en den vrede terug brengen,
loen reeds was ar. Max Jozef Metzger een
heel eind verder. Hij stond aan het hooid
van ae Katholieke inwendige zending":
Het Witte Kruis, om in ziin arm Oostenrijk
langs charnatieven weg door middel van
vredesarbeid den werkelijken vrede een weg
te bereiden. „Hulp van iederen aard voor
den lichamelijken en geestelijken nood onzer
dagen," 'dat was het devies van „Het Wide
Kruis". Zielszorg stond nummer één op het
program, en daarachter een reeks charita
tieve middeien: verzorging van kraamvrou
wen en zuigelingen; verpleging van onder
voede kinderen, (waaruit de oproep naar
het buitenland voortkwam) drankbestrijding
in den meest uitgebreiden zin; rechtskundige
adviezen enz. enz.
Dit moge niets bijzonders lijken, het bij
zondere aan dit „Witte Kruis" was de be
zielende vredesgedachte. zich daadwerkelijk
uitend in oen oproep, nog tijdens den oor
log, om te komen tot de stichting van. een
wereld-vredesbond
Zoovele reeds half ongeloovige en tot het
soeiafMire vervallen arbeiders, heb ik weer
in onze rijen gekregen, door hen charitatief
te helpen en hen dan te wijzen op 't aige"
meene, tier kauioUeke van onzen gods
dienst, die alleen in zich de kiemen bevat
ivoor een werkelijke, een biijvende Interna
tionale, alleen de waarborgen kan geven
voor een eerlijken, hechten volkerenbond."'
Zoo zeide ons dr. Metzger en wij begrepen
opeen* zto vredesideaal.
Uiir eenige brochuurtjes, die Mi bij ons
achterliet, zien wij, hoe Paus Benedfctus
XV ireeds 27 Juni 1917 aan den wereld-
(Vrij naar het Engelsch van A. 8. gwa.nl
Geautoriseerde vertaling 2
3a
„Geen nood, beste. De meeste van haar
heb je al voor je gewonnen, en de ande
ren zullen vanzelf W©1 volgen. En wat de
jonge-meisjes-elub betreft, je irunt er nog
wel een oogje op houden, maar zuster
Catharina zal Or verder voor zorgen."
„Dus u vindt dat ik het doen moet,
Oom, vroeg Olara nogeens ae zag er
toch wel erg tegen op.
„God heeft je tot ons gezonden op het
oogenblit dat wij je noodig haddien, kind.
Hij zorgt altijd op het juiste 'eogenblii."
Clara ion dien macht geheel niet sla
pen. En tooh, hoe vreemd het oolc- schij
nen mag, juist na gingen haar gedachten
ineer dan oeit terug naar haar vader en
,p»r de Paussite. Roods op haar tiende
jaar had ae voortdurend met de zoons
yan den heer Panssit omgegaan, en het
vredesbond van het Witte Kruis schreef:
„De Paus als plaaisbekleeder van den Vre-
deskoning op aarde.zegent uw gloeiende ver
langen naar het 'herstel van den vrede on
der de volkeren en wenscht vurig, dat de
algeheele vervulling van de door den God-
delijken Meester gepredikte bmnselen van
rechtvaarigheid en liefde, in het leven van
de enkelingen als der geheele maatschappij,
voor altijd den schrik van den oorlog van
de volkeren moge wegnemen."
Zoo zegende de vredespaus reeds 'in Juni
1917 het werk van dr. Metzger.
En thans, nu de hiternadonale van de
socialisten voor iheel de wereld een misluk
king is gebleken en blijkens het congres,
hetwelk nu dezer dagen in üeneve aan den
gang is, een mislukking blijven zal, nu de
andere, de bolsjewistische Internatonale van
Lenin en Troisky eer de omverwerping dan
de oprichting van de wereld voorspelt, nu
gevoelt deze Katholieke apostel des vredes
nog meer den drang in zich om ziin ideaal
van een Roomache inteniationa;e te verwe
zenlijken.
Hij is er de aangewezen man voor. De
groote internaiionaie vredesbijeenkomsten
der Laatste jaren woonde Mj alle bij. bn gij
moet hem met enthousiasme hooien verfha
len hoe protestantsche voormannen in een
vergadering te Bern opstonden en een plaats
voor den Paus eischten in den Volkerenbond,
den Paus des vreaes en hoe geheel de ver
gadering met luid applaus instemde. En
heett Lloyd George in zim nieuwjaarsbood
schap van dit iaar niet gezegd, dat van den
godsdienst alieen heil was te verwachten in
dezen verwarden tijd; dat de kerken de vol
keren moeten terugvoeren naar een betere
samenleving?
En wie zal dat beter doen dan de Room-
sche kerk? Maar wij izuiien geen paragra
fen-Volkerenbond stichten, zooals Wilson
deed. Daar te Versailles beging men de
dwaasheid van te zeggen, hoe de wereld in
elkaar moest worüen gezet om den vrede
te waarborgen: men maakte het geraamte,
het lichaam, imaar vergat de ziel. Wij ech
ter werken van te no en uit naar buiten: eerst
de menschen en den menschelijken geest ver
vormen en richten en dan een nieuwe ge
meenschap van volkeren opbouwen
Met zulke gedachten raakt dr. Meizger ,in
vuur.
Hij is hier gekomen om het 6de Interna
tionale Katholieke esperantistencogres in
Den Haag bii te wonen, hetwelk 15 Augus
tus a.s. begint. Want ook de wereldtaal wil
hij dienstbaar maken aan ziin ideaal.
En door heel /Nederland zal hii een rond
reis doen en van het succes van zijn wel
sprekendheid zijn wij. na ons kon onder
houd, nu reeds overtuigd. Aan hem zelf zul
len wij het verder overlaten ziin ideaal te
bepleiten. Een ding hebben wij hem nog moe
ten beloven en wel er onze lezers opmerk
zaam op te maken, dat ook deze propagan
da en het heilzame charitatieve werk van
het Witte Kruis niet zonder ruime middelen
kan worden verricht. En deze ontbreken to
taal in Oostenrijk. Mochten toch vooral de
Nedenandsche Katholieken, aldus was zijn
laatste woord, die in zuike gunstige om-
stanigheden verkeeren, begrijpen, dat met
weinige Hollandsche guldens door den la
gen valutastand, zoo enorm veel is te doen,
een wetenschap, die de Joden in Oos"
tenrijk zoo goed benutten!
Het adres van. Dr, ;Max Jozef Metz
ger is tijdens zijn verblijf in Nederland,
bij dea heer Heilker te Hoofddorp.
Wij, Hollanders, wij leven in ons kleine
landje ais in een paradijs van melk en
honing.
Wij zijn het leed van den oorlog al haast
vergeten en soms zou men neiging gevoelen
te wenschen dat de Nederianuers tot eige
ner heilzame leering maar wat nauwer met
het oorlogswee hacmen keunis gemaakt.
iniussciien danken wi den üoeaen God,
dat hij ons en ons lieve Vaaenand spaarae
en het de heerlijke ro-1 van trooster der be
drukten toebedeelde in het ontzettend tijds
gewricht. dat achter ons ligt.
Maar danken wij Hem genoeg?
En laat ons toch de oogen niet sluiten
voor de lessen, die. ais het ware viak voor
onze vensiers woraen gesenreven.
Wie wil leereu wat oonogswee is en welk
'n weldaad ons God verleende met ons van
aen oorlog te vrijwaren, try zie b.v. naar
Dutischiand.
Men is zoo licht geneigd de opleving der
Maatschappij in 't a.gemeen re meten naar,
wat wy viak in onze omgeving zien ge
beuren, maar reizigers.- die Dunscinand be
zochten we.en wat anaeis te vertellen.
Zij bevestigen de vernaieu, die gy en wij
van Duitschers, diep uit hun lanü. gekomen,
niet gelooven wiicen, dat, om niet vu'üer te
gaan dan wat aen voeüselnood aangaat,
aaar nog toestanden heeisteten. zooais oy
ons in den liiÜ van de scnerpsie aisinouue.
Hoe lang ligt die tiid at weer ais een ver"
schrikking- ver in onze heunnertng acuter
ons.
Maar daar, in dieper Duitschland. wordt
In de steden nog gedistnoueeiu. scherper
dan oi| ons ooit liet geval was; daar wordt
ook gehanisterd. door ieaereen ais nij kan,
hemel! want het gaat aaar 0111 uj-isoe-
houd voor zich en zijn gezin en met ang l
en schrik gegaard wat maar te e.en is;
eieren en meel .worden verstopt, vleescn en
boter voor laucy-prijzen in aen siuiküattdei
gekocht; coHimleé.u woraen om aen tuin ge
leid en, ais het kan. omgekocht. Wij. Hol
landers, die alles krijgen kunnen, zij het
dan voor aure prijzen, wij kunnen ons niet
indenken dat daar nog zooveel ïeed wordt
geleden.
Wij spraken een Haarlemschea zakenman,
die pas uit Duitschland is teruggekeerd,
Hij vertelde ons. hoe aties in Huuscmand
voor den grond ligt; hoe hij in rrankrori
op een Zondagmorgen getuige was van een
Sacramentsprocessie en noe zun viouw haar
tranen niet bedwingen kon bn het zien van
stumperige acht- en negenjarige communie-
kindertjes, die in de processie meeliepen,
met kleine hoofdjes, groote handen, oneven
redig groote voeten en scheeve scnouaers.-tn
dat was nog wel in een z.g. nuoaensianas-
kerk. „Dan moet u de kitiueren zien in de
arbeiderswijken'", zeide-men hem. het is 'n
generatie, die absoiuut veroordeeld is aoor
ondervoeding.
Een DunscHe fabrikant rekende den za
kenman voor dat b.v. een rijkaard in
Duitschland, die een mtllioen marsen hezu
nog 27000 mark inkomen per iaar over
houdt na zijn „steuer' hier en ziin „sieuer"
daar geofferd te heoben. 27000 mark k,intó
nog al goed in onze Hoilandscne ooren,
maar, zoo zeide de fabrikant, u moet eens
infonneeren wanneer u in Zuid-Duitscn-
land komt of een trambeambte of postman
daar niet 10 a 12000 mark per iaar ver
dient. Onze zegsman deed het en vroeg aan
een tramman. in Baden-Baden of hij 10000
mk, verdiende en deze bevesiigae het. „Maar
ik kom te kort" voegde hii er aan toe. „ik
heb een gezin met 3 kinderen. Ik moet min
stens vijftig mark per week voor brood al
leen uitgeven. En gelukkig dat het brood
slecht is want anders aten miin kinderen nog
meer. Wat blijft er echter op die manier van
200 mark per week over?" I11 dit licht be
zien kan zells de millionair zijn weelde van
'27000 mark wel op.
Of de fabrikanten in Duitschland dan
nog hoopvol de toekomst inzien, vroegen
wij onzen zegsman.
„Absoluut- niet", antwoordde hij," Wij
werken, wij willen het probeeren" zeggen de
Dttitsche fabrikanten met de oude energie
die hun eigen is. „maar wii wanhopen er
aan dat wij slagen zullen. Wii zwoegen,
maar als er nog wat verdiend wordt, komt
de „steuer"-man en vraagt zijn aandeel in
den buit. Wij leven van den eenen dag in
den anderen."
Zij alien vervloeken den oorlog en hun
eigen verblindheid van vroeger, die heil zag
in wapengeweld.
Dat is oorlogsleed, viak bii onze grenzen.
Het is niet nieuw wat wii neerschrijven,
maar het is actueel.
En misschien cat eenige onzer lezers, in
dezen vacanuetiid, een oogenblikje vinden
om eens te denken aan leed dat in onze
nabijheid wordt geleden, terwijl wii feitelijk
geen gebrek kennen. Misschien dat zij dan
wat luister de waarde schatten van het
groote voorrecht dat God ons schonk den
ooriog langs den drempel van ons land te
laten voorbijgaan.
was een heerlijke tijd geweest met de vier
jongens haar eig-en broers waren er
natuurlijk ook aJtijd bij. Haar kindsheid
was inderdaad een tijd van heerlijk ge
luk geweest al was ze dan ook zelden
ia gezelschap van andere meisjes ge
weest. Ze had altijd evenveel van de vier
jongens gehouden en was voor hen allen
een trouwe kameraad geweest.
Hoe droevig waren thans de dingen ver
anderd, hoezeer waren die gelukkige da
gen weggezonken in den nacht der ver
getelheid, hoe weinig had de herinnering
er aan kunnen bijbrengen om Geoffrey op
den rechten weg te houden! Ze vroeg zich
af waar hij nu toch wel zijn mocht! Heef
dikwijls wanneer ze hier de een of andere
droeve ervaring had opgedaan, was niet
plotseling aijn gelaat haar voor den geest
gekomen, terwijl ze zich afvroeg of hij to
gronde gegaan dan wel er in geslaagd
was aan den anderen kamt van den Oce
aan een beter leven te beginnen.
Ze dacht niet meer aan Geffrey met de
liefde van vroeger die was gestorven
maar wel met een eindeloos medelijden,
en dskwfjte viel ze in slaap met een ge
bed over hem op de lippen.
De volgende dag was het Zaterdag, een
Da PUULbuH-riÜSSidlihE. uOllUuS
Het antwoord uit Moskou,
De Matin geeft het antwoord van Mos
kou aan IKoyd George, dat Kamenef van
daag' zal overhandigen, als volgt weer:
JJe boisjewiki kunnen op bet oogenblik
den opinarsch togen Polen niet staken.
Zij meenen van militair en volkenrechte
lijk stan-upunt het recht te hebben dien
voort te zetten. Zij zijn bereid de wapen-
stilsürads- en vredesonderhandelingen te
hervatten, zoodra de Pooische afvaaruiging
volgens afspraak, te Minsk terug is. Zij
zijn bereid Polen volkomen onafhankelijk-
hüid en een voordeelig-e grens toe te staan
zoodra de onderhandelingen werkelijk zijn
aangeknoopt.
Moskou antwoord dan ook op de Brit-
sche nota van 29 Juli. die na de confe
rentie te Boulogne gezonden is en welke
aandringt op deelneming van de randsta
ten aan de vredesconferentie te Londen.
Moskou verklaart dat de gedelegeerden
voimaeht hebben, om een vredesverdrag
niet welk Entente-land ook of Polen te
teekenen, maar het kan niet meer dan een
vertegenwoordiger per Russische rand
staat op de conferentie toelaten.
Eransehc persstemmen.
De Fransche bladen zien Polen's mili
tairen toestand wat lichter in. De meeste
dringen op onverwijlde zending van geaiy
lieerde af deelingen naar Polen aan. Nu
kunnen deze nog beperkt zijn, later zou
den vele divisies naar den Rijn moeten
gezonden w-ordeu.
in offic-ieele kringen meent men dat dit
niet zoo makkelijk is. Met zwakke deta
chementen zouden Engeland en Frankrijk
niet kunnen volstaan en het zou lang
uuren voor ze daar zijn.
De Oeuvre vindt den toestand op het
oogenblik niet m iin der ernstig dan toen,
G jaar geleden, in het Oogten de wolken
opkwamen, waaruit de oónJbg ontsproten
is. De bladen achten mogelijke hulp vau
Tsjeoho-Siowakije enRoemenië aan Po
len uitgesloten. Volgens %en verklaring
van Benefi, schijnt eerstgenoemde wanneer
het wordt aangevallen, slechts defensief
te willen blijven.
De Matin" verneemt, dat Roemenië,
dat S maanden lang volstrekt niet dooi
de boisjewiki bedreigd is, niet aan een
initiatief tegen hen denkt.
Het „Journal" gelooft, dat de reis van
Ven ze los naar Londen eer met de Russi
sche gebeurtenissen dan met het Itali-
aanseh-Grieksche geschil verband houdt.
Het Helleensche leger zou zoo noodig een
belangrijk deel van het Engelsche voor
Polen kunnen vervangen.
Engelsche persstemmen.
De „Daily News" meldt, dat Londen
aan de Polen verzocht heeft, bijzonder
voorzichtig te zijn en zich niet in metho
des te begeven, welke de Russen als
trouwbreuk van hun kant zouden kunnen
beschouwen. Het is zoodoende duidelijk,
dat de Britsehe regeering, ofschoon zij
haar vastberaden houding handhaaft, tot
steun een billijke en liberale regeling
voor Polen, alle mogelijke voorzorgen
neemt, om een gebeurtenis te vermijden,
die aan den voorspoedigen afioop van die
buitengewoon kiesche en ingewikkelde on-
derbjuideluigen afbreuk zou kunnen doen.
Bijna alle Engelsche bladen zien den toe
stand ernstig in.
De „Daily Telegraph" erkent dat er
geen enkele westelijke democratie is, die
niet met den grootsten weerzin de gedack
te van een nieuwe oorlogoperatie zou
overwegen. De Engelsche natie en de
Fransche natie willen niet met de Russen
of met iemand anders vechten, maar eer
en plicht staan op het spel. Zü zullen aan
redelijke beroepen, dié hun regeeringen op
hen mochten doen, gehoor geven.
De „Daily Chronicle" zegt: Lloyd Ge
orge had, zooals de keele wereld weet, zijn
hart gezet op de conferentie, die tot vol-
iedigeo. vrede in het oosten zou moeten lei
den en tot hervatting van het verkeer met
Rusland. Niets ontbreekt daaraan dan
alleen de wil tot vrede van de Russen
zeiven, de deur is niet gesloten; indien
de boisjewiki hun onstuimigen opmarsch
tegen de Poolsehe hoofdstad willen sta
llen, zal er vrede komen
Protest der Engelsche arbeiders,
Arthur Henderson heeft een telegram
gezonden aan alle plaatselijke afdeefingen
van de arbeiderspartij, aandringende op
betoogingen om tegen een tusschenkomst
in Polen te protesteeren en vredesonder
handelingen en opheffing van de blokkade
te vereischen.
De voorwaarden \an Rusland
De „Petit Parisien" meent te weten,
dat Xsjiibjerin in antwoord pp het Eu-
geische ultimatum, dat den stilstand van
aen opmarsch van het roode leger dat
tegen Warschau optrekt, eisclite, o.a. ver
klaart
ie. dat de Sovjet-regeering bereid is
een ai zonderlijken vrede met Polen te
sluiten;
ze. uat zij bereid is, de onafhankelijk
heid van roien te erkennen;
3e. dat de krijgsverrichtingen yan 't
rooüe leger voortgezet moeten worden,
tot de Roolsche aLgcvuaraigaen met vol
machten om een wapenstilstand en den
vrede te siuiten, terugkeeren.
4e. de Sovjet-regeering is nietyan
plan vredesvoorwaarden te stellen, die
evenredig zijn aan het 'succes van de
kry gs verrichtingen.
De „Deutsche Algemeine Zeitung" zegt
uit goede bron bericht te hebben over
de Russische vredesvoorwaarden. De pool
sehe troepen zouden ontwapend moeten
moeiüjke dag in menige Londenseke huis
houding. Het is de betaaldag, maar welk
gedeelte van de loonen komt aan de huis
houding ten goede- Dat is de vraag waar
mede menige vrouw zich pijnigde terwijl
ze ziek in den grauwen Septembermorgen
aan de dagelijksehe plichten begaf.
Na den Zondag, die geheel aan allerlei
oefeningen van godsvrucht en christelijke
naastenliefde gewijd, was, kwam de dag
waarop Glara haar eerste groote vrouwen-
bijeenkomst liad. Ze werd 's middags te
balf drie gehouden ia bet gebouw, dat
voor dit doei door een edelmoedigen on
bekende geschonken was.
Die bijeenkomst was altijd een heerlijk
tooneel. De sprekers die van tijd tot tijd
kwamen om over deze groote vergadering
oen rede te houden, namen altijd een kos-
teüjken indruk van deze bijeenkomsten
mede. Rij aan rij zaten daar de vouwen,
dicht op elkander, alle even eenvoudig
gekleed, de meeste met gelaatstrekken die
van een zuur en moeilijk leven spraken,
en alien luisterden in stilte naar de ver
klaring der godsdienstige waarheden, die
alleen nog in staat waren wat kleur aan
haar overigens zoo somber leven te geven;
Toen de slanke figuur van zuster Glara,
aan deze allen reeds zoo i&fed bekend, op
do kleine verhevenheid verscheen, die
juist hoog genoeg v, as omde spreekster in
staat te stellen de geheels; Vergadering te
overzien, ging er een zacht gemompel
van bewondering eii syhflplthie door de
vergadering. Ze was nog zgp jong en zoo
echt vriendelijk en goedhartig, en de
vrouwen voelden haar hgr.fi: sneller klop-
jien als ze haar aanzagen. Wat kon zulk
een jonge vrouw, een kind haast nog, te
zeggen hebben tot zooveel ouders, over
wie de stormen des levens waren heenge
gaan! Wat kon ze voor hen doen? Wat
ze doen kon, ze kon zichzelf geven. Ze had
een heerlijk welluidende dtem, en haar
woordën, hoe eenvoudig ké ook klonken,
waren vol hoop en vertrouwen, ze waren
moedgevend in de hoogste mate. In ee
nige korte zinnen, met een glimlach op
dat oogenblik, een traan eventjes later,
deelde ze deze vrouwenschaar mede* dat
zij aangewezen was om gedurende eeni
gen tijd hare bijeenkomsten te leiden.
Op deze mededceliag brak een storm
van vurige toejuichingen los sommige
van de vrouwen juichten letterlijk, ande
re zwaaiden met haar zakdoeken. Er viel
niet aan te twijfelen «f het nieuws was
dubbel en dubbel welkom. Clara stond een
oogenblik verbaasd en als verdoofd.
„Beste zusters," sprak ze eindelijk, „ik
zou u nog even willen zeggen dat ik nooit
de pretentie zou willen hebben bier te
staan als iemand die u komt onderwijzen
de meesten van u weten immers van
het leven meer dan ik. Als uw zuster en
uw vriendin kom ik hier tot u. Wij zul
len met elkaar praten over betgeen God
al voor ons gedaan heeft en over wat Hij
nog voo ons kan loep en zoo zullen wo
eenig begrip en inzicht krijgen omtrent
de werken van Gods Voorzienigheid."
Zoo wist Glara den juisten toon aan te
slaan om het gemoed van allen die onder
haar gehoor waren te treffen. Ze wist zelf
niet hoe gauw het uur, voor de vergade
ring bestemd, om was. Aan het eitade van
de bijeenkomst zeide ze nog dat ze na
afloop een half nur blijven zon en dat
iedereen die wat bijzonders te zeggen of
te bepraten had bij haar kon komen. Het
scheen wel of niemand haast had om to
gaaa. Ze luisterde naar de eêne ontboeze
ming na de andere, en ze beloofde heel
wat bezoeken te brengen op plaatsen,
waar ze tot nu toe nog nooit geweest was,
(Wordt vervolgd), st
