TWEEDE BLAD.
Hoe onze Priesters belasterd worden!
Ons Blad
MianiSag SIS Mü^gisiuss £920.
Een geval van fcepööwïwg, himderfijke weging, ©pesi*
foare beSeedËgssig (laster), toedreigsng, walsche foarcsü»
teekening, poging tot ehamtagei
Wij hebben ofschoon we weten,
dat het een wijs man eigen is; zich
over niéts te verwonderen „Iicht'lijk"
verbaasd gestaan over deiaten we
't maar noemen: brutaliteit van een ze
ker slag' menschen, toen wii in het hee-
ïemaal-uici-antigodsdienstige „dagblad
voor de arbeiderspartij" nl. „Het Volk"
Van Vrijdagavond de hiernavolgende
primeur" aantroffen een publicatie,
waarvan de redactie, of hij, die per slot
van rekening .den moed zal hebben,
'daarvoor de verantwoordelijkheid op
zich te nemen, nog pteizier beleven
kan' --
KEN KATHOLIEK ZEDEN-
SCHANDAAL,
liet recht brutaal op .zijn kop
gezet.
Onze partijgenoot C. van der Pol
schrijft ois:
Cp eet! aanklacht ten parkette lage
di-end door 'den kapelaan H. A. Bilars
(van de St. Laurentiuskefk aan het Ver-
dvunk'eiioord te Alkmaar) zijn op 6 Aug.
3.;. door de Aik'maarsc'he recherche aan
gehouden de metselaars A. N. van Doorn
en H. Vrij. Zij hieven resp. 3i/j en IE?
etmaal ten polifiebureele in hechtenis,
eerstgenoemde in een uiterst vieze cel-
Hun schijnt ten laste gelegd do voor
InfCpige informatie is in deze zaak nog
niet afgesloten berooving in gemeen-
fcch.ap gepleegd, en wel op Z! juli in het
fieiloëv bosch, toen genoemde kapelaan,
na ren afzondering in het kreupefh'out
met twee dames,zijn lorgnet kwijt
raakte, die door van Doorn als corpus
delicti is meegenomen, met Wet hërhaaJr
(deiijk uitgesproken doel het lorgnet weet
aan den kapelaan terug te geven.
De katholieke redactie van liet Aik-
tnaarsch orgaan „Ons Blad" en de deken
.van Alkmaar, de heer Ootns, die volledig
op de hoogte zijn van Ide geschiedenis
van het lorgnet en dus weten, dat hier
van geen diefstal of berooving sprake
mag zijn, deden tot dusverre niets om i
den loopenden laster te stuiten, volgons
welkt Van Doorn en 'Vrij-den kapelaan
geld afgedreigd 'hebben, zullende zij
anders bekend 'maken, dat zij hem in het
Heiloëer Bosch op schennis der eer
baarheid betrapt Webben. Terwijl bij -
name Van Doorn juist met verontwaar
diging heeft afgewezen liet aanbod van
'een der dames „om van Waar armoedje
les wat mogelijk is bijeen te schar
relen" als hij maar wilde zorgen, dat
er aan tie betrapping in het bosch' geen
ruchtbaarheid zou Wonden gegeven. Want
Wet zou toch jammer zijn voor dien
„goeien kapelaan", zijn moedor zou het
besterven als zij ervan h-ooide en zij.
dames, waren naam en broodwinning
pensiongasten, kwijt.
Van Doorn, die in ernst geloofde hier
iets goeds te zullen bereiken door een
gemoedelijk optreden, wijlde dan kape
laan en de jongste der dames, beidon
door Wem, zijn kameraad Viij en een
tot dusver onbekend gebleven arbei
der aangetroffen, (terwijl do oudere
dame blijkens de opgevangen gesprok
ken hierbij ais raadsvrouw een diep-
iveiachteiijke iro! speelde) bewezen eer
lijk te worden tegenover de wereld en
zichzelf door met elkaar te trouwen. Hij.
kreeg nu allerlei vertrouwelijk» raede-
dcClingen tie hooren, o.a. dat de liefdes
betrekking t|ussohen den kapelaan en de
jongste der dames reeds zes jaar oud
was, en zij hem na zijn overplaatsing
van Delft uit gevolgd was naar Alkmaar.
Diepbewogen (met het lot van dezo beide
ongeiuk'kkigen beloofde Van Doom er
den deken voor'.oopiig buiten ie laten en
ook verder geen ruchtbaarheid aan de
zaak te geven, mits hij den volgenden
namiddag nóg een ernstig woordje mei
den kapelaan in 't bijzijn van de beide
dames zou kunnen spreken.
De dames beloofden daartoe het hare
te doen, maar toen van Doorn op 23
Juli bij haar .aanbelde, werd hij niet
toegelaten, maar met bitse woorden af
gewezen. .Nu gingen hij e:i Vrij naai
den deken, die ,vrijwo'. zwijgend van
beide i.n een afzonderlijke kamer, de
meiedceiingen omtrent het in Wet Hei-
ïooer Bosch voorgevallene aanhoorde
en korte aank-ckenjiigen daarvan maakte,
l ot o Augustus werd omtrent deze zaak
mets meer vernomen, toen Van Doorn
en È'om°cde;ijk optreden van
wege naars zagen beloond door ais
V"1 berooving verdachten te worden on
gepast, j_.
Waarschijnlijk h de tegen Wen in ore
bDichte bescimkilrrhig Cva wanhoops-
daaJ. De v.-ei t-rch moeilijk meer
te smoren. Fr Lfeken minsten,- een zeven-
bi memel:-... i.iiu of neer goed vau
optie hoogte en zoo SJ-epo-xie lk-t nieuw?,
tv et, .M.:g/.vi.n, maar zeker door. Met
hqcig rpi'i re spelen dacht men dc pu-
Hl'ac i pin e nu in de öówi.uae.'ife bfcti-
titec te jtitisn.
iloe dez.e zaak juj .verdof moge Joo-
p-'i1, ;iie; blijkt dan toch ook uiterst ge-
vaaipjic spe: gespeeld. .Want een tot in
de kleinste bijzonderheden afdalend on
derzoek .bracht ons ongezocht op het
spoor van viezigheden door priesters
in Alkmaar uitgehaald, waarbij de liaison
van Bilars slechts onschuldig kindersptr
l's.
Maar tot zóó verregaande brutaliteit
als een Bilars, die eigen overtreding
tracht (e dekken door oiischujdigen diep
ongelukkig te maken, neen, daartoe
hebben nog maar weinigen moed of
aanleiding gevonden.
Van meer belang dan alle sexueele
of erotische excessen van priesters, die
men gaarne met dqn manie] der lfeftie
zon willen bedekken, Wanneer die men
schen niet zoo'n hoog woord durfden
voeren over de verdorvenheid van hun
niet-roomsche medemensch'en, van
meer belang is het optreden van de po
litie in deze zaak'. Over dat van
de justitie zullen we ons' oordeel nog
opschorten.
De voocloopige verhooren z.ijn Van
Doorn en Vrij afgenomen door den
hoorfdinspccteur van politie Van den
Berg. Dit heerschap heeft hier vo'jop
genoten van de gelegenheid, om verach
ting voor georganiseerde arbeiders on
gedienstigheid jegens de roomscffe gees
telijkheid bot te vieren. Hij heeft eigen
lijk geen verhoeren afgenomen, doch
liederlijke scheldwoorden als „patsers",
„dieven, „falsarissen" en beestachtige
vloekeu op elkaar gestapeld. Vrij bleef
bij zoo brutaje intimidatie zijn zenuwen
geen baas meer beiden hebben gewei
gerd het verbaal der verhooren te tee
kenen, die, gaven zij een juist Weel'di
van het verhandelde, geen ander resul
taat konden hebben dan dat zoo'n po-
litie-ambtenaar geen dag langer meer
op de menschheid zou wonden losgela
ten.
Ziehier enkele fragmenten
„Nou zullen we je groeten bek wel
eens int-oomenHad je verleden
jaar 't lef gehad van te blijven staan,
dan had ik. je met dit ding (de hoofd
inspecteur toonde z.ijn boksbeugel) de
hersens ingeslagen!" Tot goed begrip
diene dat dit sloeg op een relletje bij
een arbeidsconflict, waarna Van Doorn
als_ plaatselijk bestuurder zijner organi
satie een klacht had ingediend over het
niw .optreden der politie onder leiding
van den hoofd-inspecteur.
Verder: Wanneer Van Doorn zijn le
zing gaf van het voorgevallene op 21
Juli, stoof v. d. B. met de noodige
g.y.d.'s op: „Ik verdom' het, dat op te
schrijven!... Het is gelogen!... Poenen
patsers, denken jelui nou dat 't je glad
zal zitten een fatsoenlijke geestelijke te
belasteren!.... Je eigen ouwe grijze
moeder zegt clat 't geiOgen is!"
Bij weigering tot onderteekening van
't verbaal stortte deze voorbeeldige amb
tenaar nog eens de fiolen van zijn toorn
uit over liet hoofd van den hem onbe
kenden rechtskundigen raadsman van de
verhoorden.
Dat dit .alles .niet in den doofpot zal
gaan, daartoe zijn .plaatselijk reeds de
noodige maatregelen genomen.
We hebben bii de lezing van dit re
laas waaru.it wij enkele ai te stuitende
woorden hebben weggelaten „ljcht -
lijk verbaasd gestaan. Om meerdere re
denen.
Allereerst om het contrast tusschen
het hier verhaalde en.... de waarheid.
Wat dan wel de waarheid is omtrent
bovenstaand gevaarlijk-uitziend ver
haal
't Gebeurde op den snik-heeten zo
mermiddag van 21 Juli, dat de weleerw.
heer Kapelaan H. A. Bielars van de St.
Laurentiusparochie alhier een wande
ling maken ging door den Alkmaar-
schcn Hout.
Rustig kuierend langs den naar Hei-
loo leidenden Wiesterweg ontmoette hii
daar bii toeval zijn te Alkmaar wonende
65-jarige tante, in gezelschap ,van een
jongere, bii die tante sinds vele jaren
inwonende, dame.
De beide dames waren op weg naar
het „putje" van Heiloo en hadden ter
verfrissching' voor onderweg een flesch-
ie thee meegenomen (waarom we deze
futiliteit vermelden, blijkt later).
Toen de kennissen elkander gewaar
werden, voegden zij zich bij elkaar en
bleei men eenige oogenblikken op den
weg staan praten, waarbij de oude dame
klaagde, dat zii zich (zooals haar méér
overkomt) zeer onwel gevoelde, en wel
dermate, dat men besloot, een oogen
blikje naast dtm weg uit te rusten.
Daar langs den weg evenwel geen
verhevenheid aanwezig, wal waarop de
dame zich zou kunnen neerzetten, ging
men een eindje het naast den weg ge
legen bosch in, alwaar een berm ge
vonden werd, waarop de oude dame
een meer gemakkelijk plaatsje innemen
kon.
Langzamerhand week dc ongesteld
heid en inmiddels raakte het gezelschap
gemoedelijk aan 't praten.
'n Tien minuten zal jnen daar zoo
gezeten hebben, toen opeens (het ver
haai begint te lijken op een episode
uit een Buffalo-Bill-roman) een verdacht
geritsel en geschuifel van naderbij slui
pende personen hoorbaar werd....
Het gezelschap.hoorde, dat et' wel
licht als sein tot den aanval gefloten
werdv en tot aller ontsteltenis spron
gen opeens twee jnannen met rood-
opgewonden gezichten te voorschijn;
(op 't eerste gezicht namen de kapelaan
en de dam.es drie verschillende perso
nen waar, doch één van hen maakte
aanstonds rechtsomkeer, is niet meer ge
zien).
Als wilde beesten, losgelaten op een
prooi, zoo sprongen de beide overge
bleven mannen 't waren de hierbo-
vengenoemden, A. J. van Doorn (een
afvallig Katholiek), en H. Vrij (dit heer
solliciteerde kort geleden nog naar het
baantje van politieagent!), beide be
stuursleden der communistisch-aangeleg
de Federatie van bouwvakarbeiders,
thans uitgesloten ajs wilde beesten,
zóó sprongen zij op den priester toe,
onder den overrnoedigem uitroep:
„Wij zijn revoiutionnaire socialisten!
Ziezoo! nou hebben we ie! We
hebben propaganda noodighiervan
zullen we propaganda maken!"
't W.as vooral de politieagent-in-spe.
die zich zoo overmoedig uitliet, en die
zip: vuist dreigend balde voor het ge
zicht van den kapelaan onder de noo
dige verwenschingen aan het adres van
de Kerk en Haar priesters en aan een en
ander de vriendelijke belofte vastknoop
te: „Ophangen zullen we je!"
Van Doorn was in zijn uiterlijken
doen minder heldhaftig, grijnsde maar
eens sarkastisch, zich veilig voelend ach
ter zijn gróóteren wapenbroeder.
De beide mannen stelden zich
zóó vervaarlijk, zóó dreigend te
genover den kapelaan aan, dat deze
niet anders verwachtte, oï men ging
hem vermoorden; de priester dacht
in zijn eersten doodelijken schrik niet
anders, of zijn laatste uur was gesla
gen.
't Was den priester in zekeren zin
een verlichting, toen hii pit het spec-
take! van, de mannen spoedig opmerkte,
dat men hem maar" van de allerschan
delijkste ontuchtigheden valschelijk wil
de beschuldigen, omwille van de pro
paganda! Dat hij het er tenminste le
vend van af brengen zou!
Wii achten de kolommen van ons blad
te heilig en wij hebben te grooten eer
bied voor de kieschheid van onze lezers,
dan dat wii hier op papier zoiiden bren
gen de gruwelijke taal, welke de .ver
woede kerels tegen den priester uit
braakten: 't zij genoeg, mede te dee-
len, dat de overvallers gedurende die
oogenblikken tegen beter w e t e n
in, den priester beschuldigd hebben van
de meest schandelijke slechtheden, die
in een verdorven brein kunnen worden
uitgedacht.
De kerels zagen, dat het niet waar
was, wat zii zeiden, doch zii wilden wel-
Tichf de stem van hun waarheidsgeweten
(li,smoren onder een onstuitb'ren vloed
van verwijten en verwenschingen,
zii wilden weliicht de schandelijkheid
en ae openlijkheid van i.un leugen be
dekken. door te doèn, alsof ze zelf hun
leugen geloofden, door te doen, alsof ze.
niet zagen, dat zii log„en.
Het overvallen gezelschap bekwam na
eenigen tijd in zooverre van den doode
lijken schrik, welke het gevolg was van
den overval, dat men besloot het bosch
uit, den weg op en naar huis te gaan.
De kapelaan zette den vanwege de
hitte afgezeltcn hoed weer op en wilde
juist de lorgnet, welke hii. bij den hoed
had neergelegd om zich het zweet van
het gezicht te wisschen, weer opnemen,
toen van Doorn de lorgnet plotseling
yóór hem weggriste met de woorden:
„Die zal voor mij het bewijs zijn!"
Op .den publieken weg gekomen her
ademde men.
Op den terugweg .naar Alkmaar is
het gezelschap echter voortdurend door
de beide kerels gevolgd, zelfs schan
delijk beleedigd tegenover *n paar voor-
bijfietsende dame's, die niet konden'na
laten, „foei hoe schandelijk!" te roe
pen, toen de kerels hun taal onder haar
gehoor over den priester uitsloegen;
gelukkig zijn de namen dezer dames
nadien beleend geworden, zoodat de
openbare beleediging bewijsbaar is,
zelfs buiten de getuigenis der beide
dames van het gezelschap.
Aan de Heilooërpoort te Alkmaar aan
gekomen, kreeg.de 65-jarige dame (wat
na de ondergane emotie's werkelijk geen
wonder was!) opnieuw een aanval van
haar kwaal en zag zij zich genoodzaakt
plaats te nemen op .de daar op de Vest
aanwezige bank.
De jongere dame blec-f hij haar.
de Kapelaan vervolgde zijn weg naar
de pastorie.
De brutaliteit der kerels duurde voort:
H. Vrij ging Joij de dames op de bank
zitten, van Doorn volgde den ka
pelaan tot aan de pastorie, alwaar hii
binnengelaten wilde worden, doch na
tuurlijk teruggewezen werd.
Toen de oude dame inmiddels weer
wat bekomen was, is zij in gezelschap
van haar huisgenoote gedeeltelijk
nog gevolgd door Vrij, die zijn taak
iater aan een ander (een zekeren Land
man) 'overdroeg (die Vrij blijkt over 't
algemeen de „zwakste" in het avontuur)
naar hare woning gesukkeld.
Ziehier de eerste feiten.
Het toppunt van brutaliteit! zuil men
denken.
Dat ïs het ook voor den doorsnee-
„bourgois".
Vooi bolsjewisten en wel tegen
over een priester jig.t dit toppunt
echter nog héél wat hooger!
Luister maar:
's Anderendaags vervoegde v. Doorn
zich bii .de bewuste dames, deed aan
dc deur uiterst beleefd, wilde de da
mes even snreke'n. informeerde bin
nengekomen of niemandhem af
luisteren' kon, toonde een brief,
waarin hetgeval-volgens-zijn-aantijging
uiteengezet stond, welken brief van
Doorn aan den Deken dreigde te zul
len sturen, indien de kapelaan op een
bepaald moment voor Z.Ed, ten huize
der dames niet te spreken was;
de kapelaan behoefde maar Óen stuk
te teekenen, dat alle beweringen waar
waren, en men zou-hem niet langer
lasiig vallen, verder geen ruchtbaarheid
aan het geval geven.
De dames meenden nog naïef ge
noeg! met goede woorden verder
te komen ein trachten den man liet
schandelijke van zijn handelwijze onder
het oog te brengen:
„Weet iU welj wat u doet? Een goe
den priester zóó te behandelen! 't Is
zoo'n beste man, hii is altijd zoo goed
voor ons geweest! Toen niémand
hielp, zoo zeide kapelaan's 1ante
toen heeft hij mij geholpen in aller
lei moeilijkheden; vroeger in Den
Haag al, toen hij daar kapelaan was.
Wat willen, jullie .toch van hem?
Hii heeft' een oude moeder; wat
zou diè er niet onder lijden, als er
zulke praatjes verspreid werden;
•en die oude moeder wilde hii nog zoo
graag goéd doen gedurende haar leven!
En denk toch eens aan, wat u ons
aandoet! Als u ons schandalen maakt,
dan zou die nette m'nheer, die hier op
kamers woont, ('t is een leeraar, ziet u
maar, hier staan z'n studieboeken) bok
niet langer bii ons willen blijven".
Onbeholpen bang voor schandaal-
makerijen aan de deur beloofden de da
mes den kapelaan te zullen vragen op
hei bepaalde uur tot een onderhoud
bii haar aanwezig te willen zijn.
De kapelaan was echter zoo verstan
dig, te laten weten, dat hij voor dat
soort volk niet te spreken -was, en
toen Van Doorn zich wederom bii
haar vervoegde, gaven zii hem dan
ook - zeer gedecideerd te kennen, dat
de kapelaan voor een onderhoud daar
niet te vinden was.
Het topp-iint van brutaliteit bereikt?
Nóg niet!
Op Vrijdagmiddag vervoegden Van
Doorn en 'Vrij zich aan.de Pastorie om
den Deken ie spreken!
In afzonderlijke spreekkamers werden
zii toegelaten.
De beide iieeren hadden hun lesje
tameiiik goed van buiten geleerd: Vrü
echter bleek minder vast in de leer.
Hii praatte maar zoowat'van „onzede
lijke handelingen", .zonder nu juist de
bijzonderheden, die ieder toeschouwer
toch had moeten weten, te kunnen aan
duiden.
De heer Deken, die door Kapelaan Bi
lars natuurlijk reeds lang .ingelicht was.
wist aanstonds wel, waar den bezoekers
de schoen wrong.
Inmiddels: de kerels hadden het plan
ten uitvoer gebracht, den Deken van
een en ander op de hoogte te stellen.
Nóu zou de bom wel barsten, dachten
ze in hun „naieviteit."
Zóó stonden de zaken, toen wij
doordat pen employé van „Ons Blad" in
de' stad het gerucht ter oore kwam
van het „geval" kennis namen.
Bii intuitie voelden wij, dat hier gru
welijke laster verspreid werd. Afgezien
natuurlijk van het vlekkeloos karakter
van Kap. B. kwam het ons even on
waarschijnlijk als ongelooflijk voor, dat
voor dergelijke geprejugeerde uitspat
ting de „open lucht" en hel -zelschap
een er .achtenswaardige oude ante werd
uitgekozen, en ras-besloten gingen
wii de zaak onderzoeken.
Alleereerst vernamen wij op ons on
derzoek van den heer Deken, wat Z.
Eerw. wedervaren was, en dat weder
varen was van dien aard, dat wij
de hoofdredacteur van dit biad met als
getuige bii zich den bovengenoemden
employé de „heeren" van Doorn en
V ril in hunne respectievelijke woningen
gingen opzoeken.
De „heer" van Doorn boven in de
Korte St. Ja cobs straat, stond ons zeer
„welwillend" te woord: 't was allemaal
h'èusch zóó 'gebeurd.... en we kregen
een schildering van obsceniteiten, wel
ke alleen in bepaalde breinen, uitge
dacht kunnen worden en welke wji .on
zen lezers 'uit christelijken eerbied
natuurlijk besparen.
„En dan 'hadden ze zooiets als wijn
bii zich!", zoo klonk het geheimzinnig
uit 's heeren van Doom's mond.
,vZe schonken maar in!" (De lezer
zal begrijpen, dat het hier een slokje
onschuldige thee geldt!)..
„Is het waar, dat er gesproken is
van propaganda voor de partij?" infor
meerden wij.
„Ja, dat heeft m'n vriend Vrii ge
zegd: .maar dat had ie eigenlijk piet
moeten zeggen; weet u, hoe ik erover
denk (ik denk natuurlijk anders dan u)
die kapelaan moet zich losvechten van
de Kerk, hii .moet met die juffrouw
trouwen. Ziet u, dat zou voor mij een
succes zijn: als die geestelijke „in de
wereld" kwam. Hii moet z'n ,,pit"(J)
uittrekken, anders zal ik zien, hoe ik
handelen moet!"
We hadden van van'Doom „getuige
nis" genoeg.
Aanstonds daarna zonder dat de
beide „heeren" zich met elkander had
den kunnen verstaan -- begaven wii
ons naar overvaller nr. 2: H. Vrii in
de Boomkampstraat.
Dat heer was minder op .z'n gemak.
'Ternauwernood durfde hij in onze
aanwezigheid in z'n eigen huis op .het
puntje van 'zijn eigen stoel gaan zitten,
en „Als ii me permitteert"klcvnk het
vóór ieder antwoord, dat we hem1 uit
dei: mond trokken.
Tusschen de verklaringen van van
Doorn en die van Vrij omtrent de eigen
lijke onzedeiijkhede.il, welke gepleegd
óp t
zouden zijn. merkten wji .wel zóó groot
qnderscneid op, dat we voelden dat hier
(èn elders!) gelogen werd; niettemin
lieten we den man uitspreken, tot we
ten slotte heengingen na er even
ais bii van Doorn op gewezen te
hebben, dat hii gesproken had met een
katholiek journalist, die natuurlijk zijn
onderzoekingen verder voort zou zetten
en van de mededeelingen gebruik ma
ken zou naar het hem goeddaoht.
„Maar u gaat het toch niet in de krant
zetten!" klonk het bedeesd.
„Niet in de krant zetten? Laat u dat
maar aan ons over: wij zullen weten,
wat ons te doen staat!"
„Ja, maar, ziet uj ik wil daar verder
geen praatjes over hebben: 't is zoo'n
kiesehe zaak!"
,,'n Kiesehe zaak, jawèl! Maar yvii
bewijzen er u toch een dienst mee, als
we het in de krant zeitenU had toch
propaganda noodig! U wilde dit geval
toch gebruiken voor propaganda?"
De man trachtte te ontkennenhij had
zooiets niet gezegd; we brachten hem
echter onder 't oog, dat „kameraad'
van Doorn 't ons zelf meegedeeld had,
en toénja, dat had ie dan ook ge
zegd, maar... dat was in z'n zenuw
achtigheid gebeurd: „ik was erg opge
wonden, weet u. en toen heb ik
dat gezegd, maar ik zou er nu toch
heusch maar liever verder niks van hoo
rener moet niks van in de krant ko
men. ,ook niet in de kranten van onzen
kant!"
„We kunnen u niet beloven, dat er
niets van in de krant komt" aldus
was ons afscheid.
Toen we buiten het huisje gekomen
waren, waarin de bewoner gedurende
onze_ aanwezigheid niet rustig op het
puntje van z'n eigen stoel had durven
zitten, toen hebben we tegen elkaar
gezegd
„Die man vliegt 'er dirèkt in, als ie
gerechteriijk ondervraagd wordt, die
valt direkt door den mand, die kan
niet goed liegen
Dien middag hebben ,we den beiden
belaagden dames nog een bezoek ge
bracht: hier vernamen wij nog eens
opnieuw, in bijzonderheden, hoe schan
delijk brutaal de kerels zich bii den
eersten overval en later hadden gedra
gen.
Toén hebben wil verder stappen ge
daan om de zaak zoo spoedig mogelijk
bii de justitie aanhangig.gemaakt te krii-
gende „heeren" mogen gerust we
ten, dat onze geestelijkheid in chris
telijke edelmoedigheid nog. overwegin
gen wilde laten gelden als*: „die arme
vrouwen en die arme kinderen van de
verblinde mannen!" enz.
Maar dat wij gemeend hebben, dat
daarmede thans geen rekening gehou
den mocht wordön, nu die ke
rels toch poogden de g.ansche Kerk
en de gansche Geestelijkheid sma
delijk te treffen in den belaagden ka
pelaan.
De vervolging moest aangegaan wor
den.
Gelijk geschied is.
Met d't gevolg, dat op .Vrijdag, 6 Au
gustus de beide „heeren" door de Alk-
nxaarsche recherche „gearresteerd zijn,
en in .hechtenis zijn gesteld in zeer
behoorlijke, natte cellen (we hebben der
politie gevraagd, ons daarvan met eigen
oogen te mógen overtuigen).
Wegens berooving, in gemeenschap,
van de lorgnet onder zeer bezwarende
omstandigheden.
In deze cellen hebben de „heeren"
in^verband m^t het voorioopig politie-
zig de sovjec-repubfiêliTièlfbeïTgevestigd
en. de blukirade tegen Polen afgekondigd.
Jüe Duitsche beveiiiebber van de haven
heeft geweigerd de Pransche ooriogssehc
pen te iaten ankeren.
n JTrt i"'ViftKP.f!riinr van den Amerikaan-
Men moet ti.l. weten, dat „kamcraau
Vrii (nadat hii aanvankelijk zijn bewe
ring' had volgehouden) voor de po
litie verklaard en in concept
ook on derteek end heeft:
DAT HO ALLES HAD STAAN LIE
GEN, DOCH DAT HIJ DAT GE
DAAN HAD, OMDAT VAN DOORN
HEM HAD ÜEZEOD: j*. ZEG
OEN, DAT JE DIT EN DAT OEZiEN
HEB, EN VOLHOUDEN!!!
VAN DOORN WAS HET DIE HEM
DAARTOE HAD OPGEI IJ TST. VAN
WEGE DE UITSLUITING VERKEER
DEN BEIDEN IN OPGEWONDEN
STEMMING.
„Maar" zeide de hoofdinspecteur
die het verhoor afnam, „je heb zeil
een verklaring onderteekend, dat je a'
die onzedelijkheden gez>en heb", en
hii toonde Vrii het briefje, dat van
Doorn door hemzelf ai met den
naam Vrii ouderteekemi -- aan den De-
keu h,ad willen zenden, en dat tegelij
kertijd met meerdere paperassen en met
de lorgnet bii van Doorn in huis in
beslag was genomen.
..Die hand teekening heb ik niet ge
zet", verklaarde Vrij.
Toen werd geconcludeerdVriena
van Doorn was „maar zoo vrij''.geweest!
Wit weten zulks zoo precies, daar
de employé van ons b!ad, hij ontsten
tenis van ons..als getuige aanwezig was
bii bet verhoor ten politiebureeele, bii
welke gelegenheid ,Vrij (als hierboven
weergegeven) door de mand viel.
Van Doorn was mee.' vasthoudend
van aard, die heeft liet V. paar dagen
langer uitgehouden, doch eindelijk is liet
ook hèm te machtig geworden.
Naar ons blijkt uit metier!echte,gen van
den heer Bilars (de heer var. den Berg,
hoofdinspecteur van politie, die deze
zaak onderzocht en dank zij veel takt
en psychologische kennis tot een (voor
Ibopig) goed einde bracht, wenschte ons
in verband mét zijn ambtsgeheim niet
dc gewenschte inlichtingen te geven»
HEEFT OOK VAN DOORN AL
ZIJN OORSPRQNKFLIJKE AAN
>18.
