K3& R.K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND Hei Zwaneneiland No 213 Zaterdag 11 September 1920 13e Jaargang 1 ABONNEMENTSPRIJS e r s e la ij as H s§ a g e 1 sj h s- B u re au HOF 6, ALKMAAR* Telefoon: redactieRo33.1e ~"33' ADVERTENTIEPRIJS: DE IERSCHE „MARTELAREN". FKLTLLKI TAN Wat de Pers zegt BIJITRNLANI) het YA KVEREEN IGINGSGO NGRES te i\"::ï "-rouTF. M 4.J PER KWARTAAL: 12.—, FRANCO PER POST f 2.50 MET GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD f 0.50 HOOGER. VAN 1-5 REGELS f 1.25; ELKE REOEL MEER I 0.25 J RECLAMES PER REGEL f 0.75; RUBRIEK „VRAAG EN AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSINQ f0.60 Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van t 500.—, f 400.—, f 200. f 100 f 60 f 35. f 15. J Steer dan vier weken heeft Mac Swiney, de burgemeester van het lersche stadje Cosrk zijn hongerkuur nu volgehouden, wanneer hij althans op het oogenblik, dat wij dit schrijven, nog niet is bezweken. Den hongerdood sterven heeft altijd voor de menschelijke verbeelding tot de grootste ver schrikkingen en tot de ergste straffen behoord, 't Is dan ook geen wonder, dat de lersche nationalisten, die zich zelf, vrijwillig, tot den 'hongerdood veroordeelen, de aandacht van de geheele wereld tot zich trekken. Het geval van den 'Corkschen burgemeester heeft, behalve het sensationeele van den vrij- willigen hongerdood, nog verschillende interes sante kanten, welke het bekijken wel even waard zijnhet lersche volk is Katholiek en juicht N niettemin zulke proefnemingen met doodelijk gevolg, toe. Men spreekt van het toedienen der H.H. Sacramenten aan den zich zelf tot den dood uithongerenden burgemeester. En verderheeft deze ongemeene proef kans van dagen enmag de Engelsche Regeering zulk uithongeren dulden, of, airhans, doet zij ver standig zulke „martelaren" te maken? Ziedaar vragen, die zich bij het lezen van de berichten over Mac Swiney voortdurend op doen. Is het geoorloofd door voedsel te weigeren een eind aan zijn leven te maken Het geval laat zich denken, b.v. een Israëliet, wien men alleen verboden spijzen zou voorzetten en deze' zou weigeren. Zoo iemand zou een martelaar van zijn overtuiging kunnen worden. Maar het .doel van den hongerstaker van Cork is een heel .andergevangen genomen als Iersch nationa list, op grond van rebellie tegen de Engelsche regeering, wil hij de ovetheid door voedsel- weigering dwingen, hem vrij te laten, haar met zijn leven tartend tot het uiterste. r.og eens aannemen, dat het doel van Mb., ;s, dan gebruikt hij in ieder geval onfTgrjc-i^. ken een ongeoorloofd .middel, een rri r "t anders dan zelf moord kan genoemd worde... En nu lijkt het in onzen tiicl niet zoo moeilijk verklaarbaar hoe de volksgeest zelfs van een katholiek volk kan afdwalen, wanneer het nationaal gevoel zeer sterk spreekt. De groote oorlog, welke achter ons ligt, heeft daaivan onder meer droeve bladzijden bewaard in uitin gen van Fransche Katholieken tegenover Duit- sche en omgekeerd. De vermanende stem van den H. Vader uit Rome kwam dan tijdig ver manend tusschen beide om te herinneren aan het groote gebod van christelijke naastenliefde, hetwelk den volkerenbond veroordeelt. I n een dergelijken roes van nationalisme verkeert ook Ierland weer en van dat land is het meer to begrijpen, dat de vaderlandsliefde tot uitersten voert; aan het Greene Erin met zijn eeuwenlange historie van vertrapping en onderdrukking is veel meer te vergeven. In dien chauvistischen geestestoestand ziet men op het oogenblik in allen, die voor de lersche zaak lijden, martelaren en vergeet men de middelen te toetsen, welke die strijders voor lerland's onafhankelijkheid gebruiken. En zoo juicht men ook den gevangene toe, die, om iwille van de lersche zaak in den kerker gewor pen, zich laat doodhongeren. Maar niettemin is die volkswaan een Verkeerde en, wanneer zelfs geestelijke personen er door blijken aange tast, kunnen wij niet anders dan die misvatting ten zeerste betreuren. Aan den anderen kant dringt zich onmiddellijk de vraag opmocht de Engelsche regeering het zóó ver laten komen en mag zij Mac Swiney laten verhongeren Wat dat laatste betreft, wij gelooven, dat de Engelsche Overheid moeilijk terug kan. Lloyd George heeft het reeds in verschillende inter viewen wii en biygemeester 9 iVxij naai; het Fransen van E. Enauit, <r 1 T-r ie sty jpq jv Zij ging niet voort, maar strekte zich in bevallige houding op de canapé uit, sloot de oogen en met een aanminnig lachje op de iipi en, gaf zij zich, aan zoete droomen over herman ha<l zioh vast voorgenomen niet meer naar het Zwaneneiland te gaan, maar hij bracht, met ten leesboek in de hand. op een grasperk gezeten, een groot gedeelte van den dag aan den oaver van het meer door. Hij had •chter geen lust in het lezen en met diepen weemced dacht hij aan de leringlijderes. Zijn blikken dwaalden peinzend in de richting van I-ei huis van majoor Ornulf. Ofschoon de groote afstand hem belette iets te onder scheiden, meende hij nu en dan Wilhelmina's wit bootje van den tegenover gelegen oever te zi: n afvaren. Dan stond hij ijlings op cn snelde haar zijn schuitje. Een oogenblik later, le.zij dat h.t bleek, dat hij zich vergist had, jf hij i e. bij md.r inzien niet passend vond, Le.r.ie hij zich om en ze'de zich weder op het van Cork vrij laten, zou dat een vrijbrief zijn aan, Sinnfeiners om met het moorden van politieambtenaren met vernieling van regee- ringsgebouwen enz., door te gaan. En dat is juist. Maar dat is ook het ver schrikkelijke in een eenmaal begane politieke fout, dat zij zulke ernstige gevolgen na zich sleept. Do Engelsche Regcering kan nu haar prestige niet meer te grabbel gooien, nu zij een maal tot gevangenneming van lersche opstan- cligen moet overgaan. Maar zij had het zóó ver niet moeten laten komen. De gerechtigheid heeft al tal van jaren om recht voor Ierland geroepen. Nooit heeft de Engelsche regeering de kwestie zóó ter hand genomen, dat men den indruk kreeg, dat alles gedaan werd om het ongelukkige land in eere te herstellen. En deze tijd na dezen oorlog, die immers ging om de rechten der kleine staten te verzekeren, schreeuwde om oplossing den lersche kwestie. En nog werd de zaak sleepend gehouden. Het volk, tot het uiterste gedreven, is in opstand en begaat daden van geweld en vervalt tot misdaad. Daden, des te erger, omdat zij niet als misdaden worden gevoeld. De strijd, welken 't lersche volk tegen de Engelsche ambtenaren heeft aangebonden, beschouwt het als een guerilla-oorlog, zooals indertijd de Transvaal- sche boeren voerden. En wie er hunnerzijds bij vallen, vereert men als martelaren. Ongelukkig het Rijk, waar zulke dingen ge- bwre. jujn grondvesten zijn wankel geworden. MÈajjfa- e<Sóar Law, plaatsvervanger van "LlgyfltaiSig,, Ie dezer dagen deze teekenen- de verirniHTig ai „De regeeBftglSegrijpt zeer goed welk een groo te rol het gevoel speelt in alle menschelijke han delingen, en indien het mogelijk ware, zou zij gaarne den Engelschen koning nagevolgd heb ben, die van een' tegenstander verklaarde Hij heeft besloten zich tot martelaar te maken en ik ben vast voornemens, hem dat te beletten.' Dit drukt den ernst van den toestand wel zeer juist uit. Zoo is hethet hart van de wereld klopt voor het recht, dat is voor Ierland, al zegt het verstand, dat de lersche nationalisten zich te buiten gaaan en de Engelsche overheid dé handhaving van het gezag niet anders kan doen. Maar wee hem, die zulk een tweestrijd tus schen gevoel en rede uitlokt l bond gesteld, in 'de toekomst vervuld worden. Een klein contingent, een korte oefentijd die inderdaad ten voli'e oefentijd is, geen blij vend gedeelte, al deze zaken liggen in de lijn van een democratisch defensie^rogram: elk ander is in dezen tijd onbestaanbaar en onhoudbaar. Tegen algemceme oefenplicht, die zoo min mogelijk een mil'itairistisch karakter heeft, plaatselijk kan worden vervuld en feitelijk weinig anders is dan een behoorlijke licha melijke ontwikkeling onzer jongelingschap, kan 'niemand bezwaar hebben. Ook al zouden wij het met e'en zeer kïein leger het bekende politie-leger van profes sor Van Vollenhoven kunnen stellen, en in een niet ver verwijderde toekomst hopen wij wat nu nog een ideaal ïijkt, te kunnen berei ken, dan nog zou een betere en meer alge- meene ontwikkeling der jongelieden dan we thans kermen, alle reden van bestaan hebben. Het kazernewezen kunnen we nu nog niet geheel missen, en al moge het volgens den hoofdaalmoezenier, kolonel Evers," niet zóó zwart zijn als het vaak wordt voorgesteld d'e ouders zullen het een zegen achten dat het thans wordt ingeperkt, en niet rouwig zou den zij er om zijn, indien het weldra geheel1 of zoo goed als geheel tot het verleden ging be- hooren." Het Bossche Katholieke Orgaan acht het een verbetering, dat de Minister van Oorlog door uitbreiding van marechaussee en politietroepen en door gebruikmaking van den vrijwilliger: i'andstorm, het aandeel, dat het leger in het handhaven der openbare orde kan toevallen, tot een minimum wil terugbrengen. Alles te zamen genomen, meent liet blad ten slotte, getuigt het ontwerp van Minister Pop van den ernstigen wenst r, het legervraagstuk in democratischen en natijnalen geest op te tos sen. HE VOORSTELLEN VAN DEN (MINISTER VAN OORLOG. De plannen van den Minister van Oorlog lig gen tnans voor ons. Hij wil een jaarlijksclre lichting vair 13.000 man in plaats van 23.000. De eerste oefenin'gstijd voor de onbereden troepen zal 6 maanden duren. De onberedenen zuilen in drie ploegen opko men, zoodat een blijvend gedeelte niet noodig is. Zij, die in het gezin niet of bezwaarlijk ge mist kunnen worden, zullen van den dienst worden vrijgesteld'. Aan de jongelieden, die niet worden ingelijfd, zal, voor zoover noodig, oefenpi'icht worden op gelegd. Voor het handhaven dier openbare orde zui len da onder 'de wapenen zijnde manschappen, zoo min mogelijk worden gebezigd. Dit zijn de hoofdlijnen van Minister Pop's voorstellen. Op „Het Huisgezin1' maken die hoofdlijnen een goeden indruk. ,.Er spreekt de wen-sclr uit, de persoonlijke militaire lasten te verminderen voor zoover de omstandigheden en verhoudingen thans veroorloven.' Grootere beperkingen zijn niet uitgesloten, indien de verwachtingen, aan den Volkerv- DE PÜQLSCH-RUS&ISCHE OGriLüG. - - Va:: liet front. ITet Litausche leccrbericlit van 9 dezet' luidt: Aan het front van de troepen bij Mariampoi vielen, de Po en gisteren den geheelen -dag onze stellingen aan het Grind- zymeer en de dorpen Logoi'telien en Fronz- li aan. Alle aanvallen werden afgeslagen. Aan de andere doelen van heet front is de toestand onveranderd. Het Poo'.eche jeger'berich't meldt daaren tegen dat aan het Litausche front die aan vallende Litausche afdeeïingen naar heft Noorden werden teruggeworpen. Aan de Narew werden bij een gewaagden uitval 500 bolsjewiki gevangen genomen. De res ten van liet verslagen leger van Boedjeany "rekken ever don Boeg in de richting van Wladimir terug, waarbij Bocdjenny zware verliezen leed. De cntlcrliamdelingon. ben draadloos N.T.A.-bericht uit- Horsea meldt, dat wegens de moeilijkheid om een schip te vinden voor het vervoer van de Pooleche vrecesddogatie van Danzig naar Riga, de Poolsehe regeering den wensch heeft te kennen gegeven, dat een Britsche kruiser de gedelegeerden zal overbrengen. Mueschen komen er imrichtcn waaruit blijkt, dat men in Polen gelijk dat in Polen gebruikelijk is - zeer verdeeld is over de te volgen politiek. In de commissie voor bui'teniandsdiee zaken, waarin de 11a- tionaal-democrateii oyerheerschende-n in vloed hebben, is Stanislaw Grabski als voorzitter gekozen, heigeen den leden van linkerzijde en centrum aanleiding gaf de bijeenkomst te verlaten. De oaii'dj van Dmowski en Padereweki. die op medewer king met de Russische contra-revolutie aan stuurt en bij wie dus generaal Makhrof, die voor oen gemeenschappelijke actie van Po len uit Wrangel en de andere contrarevo lu-tioanaire elementen in Rug and propa ganda maakt, op instemming kan rekenen, treedt steecs scherper op tegen Pilsoedski, die nu solidair sdiij.nt te ziin met de regee ring van Wi'tos en Daszynski en voor de vredessluiting met de bolsjewiki is. Hoe de toestand in Po'en is. is met het ook op de groote politieke verwarring en. vordee'tfheid, waarbij de tegenstelling tusschen Dui'tsche, Galicische en enfifres-Po len zich eveieens sterk doet gevoelen, moei lijk te zeggen, maar dit is wel zeker, da't er te Warschau invloeden aan het werk zijn om het vredeswerk te belemmeren en zoo mogelijk te verijdelen, in hoevrrre deze sue oes zullen hebben .zal voor een deel zeker ook afhangen van de verdere houding der bolêjewiki. onder wie ook twee stroomingen naar oorlog en naar vrede kan waar nemen. DE DREIGENDE MIJNWEE KERSr STAKING. Vernomen wordt, dat op de mislukte con ferentie tusschen Sir Robert Home, den president van den Board of Trade, en hét uitvoerend comité der mijnwerkers federatie, eerstgenoemde de beslissing van de regee ring mededeelde, dat d kwestie der verla ging van d'en priis van steenkool voor huishoudelijk gebruik door het parlement moest," worden beslist, terwijl de ooneisch diende te wonden onderworpen aa,n de uit spraak van een industrieel hof. Na een "1angdurige bespreking van de bijzonderhe den pleegde het uitvoerend comité der mijn werkers afzonderlijk cerlesr. Smillie bracht daarna aan Sir Rsbert Home. o'e meering der mijnwerkers ov:;\ cr was volgens hen geen nieuw voorstel iri £'f> verklaring van Sir Robert Home, cat tot een bevredigende op'ossuig zou leiden. Sir.Robert Home be tuigde zijn spijt, waarop de conjferentie eindigde. Het vakvereenigin gs-congres te Ports mouth heeft Donderdag het plan tot het in stellen van een gentralen staf .cm liet oog te houden oo alle industrieel e bewegingen en gecoördineerde actie in alle kwesties als die van loon en arbeidsduur" met groote meerderheid van stemmen goedgekeurd. Het ligt in het voornemen om den generalen staf te kiezen op dezen grondslag, dat de groepen der mijnwerkers.der spcorweglieden en -der transportarbeiders elk drie verte genwoordigers krijgen en de andere arbei ders vier. Over het verloop der zitting van gisteren wordt gemeld: Op hit Vakvereenigingscon- gres is heden het in het leven roepen van een generalen staf voor den arbeid bespro ken Gosling, die 't onderwerp inleidde, her innerde het congres er aan dat de zaak reeds verscheidene iaren besproken was. Het voornaamste doel van dezen generalen staf was de 'bevordering van de samen werking der vakvereenigingen. Het was echter niet de bedoeling, in te grijpen in de autonome rechten van de onderscheidene vakvereenigingen. Hij voegde hieraan toe, dat het bestaande ontwerp voorzag in de benoeming van een parlementair comité tot het besturen van de landelijke arbeiders aangelegenheden en reeds ettelijke iaren ge leden was opgesteld. Clynes, die zich tegen de resolutie ver zette. betreurde het. dat een dergelijk revo- lutionnair voorstel moest worden besproken onder een tiicsbegrenzing. In beginsel was hij het van harte eens met elke poging om de doeltrelfenciheid van het landelijke sa menstel van de arbeidersbeweging te ver beteren. Het voorgestelde ontwerp ging niet één stap in de richting, welke men alge meen vanzelfsprekend wenschte. Een laigdurige discussie volgde, waarbij bleek dat het congres scherp verdeeld was over hst onderwerp. De president achtte het beginsel van het ontwerp van zoo ingrijpende beteekenis. dat hij een stemming door middel van briefjes wenschte. Deze stemming had tot resultaat dat het beginsel van het ontwerp met 4.853 OOO stemmen tegen 1.767.000 werd goedgekeurd. DE TOESTAND IN DPPEK-SILEZI6. De inter goal lieerde regeerings- en plo- biscietcommissie heeft den staat van hei leg voor den kreits Kafctowitz opgoCiei- ven. Een moerderheidssocialistische corres pondentie uit Kattowitz m-eldit, dat geen enkele Engelsche kreits-controleur ont- sLag heeft gevraagd. Deze controleurs heb ben niets meer gedaan dan het handha ven valu de onvoorwaardelijke neutrali teit, overeenkomstig de bepalingen van 't vredesverdrag, Zij oefenen hun functie nog. steeds uit. DE TOESTAND IN IERLAND. De lord-mayor van Oorlc De Daily Telegraph" geeft het vol gende verslag van den toestand van Mae Swiney den burgemeester van Oork: Mao- Swiney is veel zwakker geworden. De doktoren hebben zijn familieleden van- zocht, niet met hem te praten. Mrs. Mao Swiney bezocht haar echtgenoot in den namiddag- en bleef 21/3 uur bij hem. Zij' deelde aan een persman mede, dat die lord-mayor verscheidene keeren op het punt stond in zwijm te vallen, doch zijd bewustzijn tenslotte niet verloor. De dok ter had haar medegedeeld, dat haar echtf- genoot thans op zijn wonderbaarlijke let- venskracht teerde. Officieel wordt medegedeeld, dat de premier geen rechtstreeksch voorstel heeft gedaan te,n behoeve van de voor waardelijke invrijheidssiteiling van den lord-mayor. Dit wil niet zeggen, dat het gisteren gepubliceerde interview onjuist is, doch het herhaalt eenvoudig wat Lloyd George zeide als een nadere uiteenzet ting van de houding der regeering, nl. dat indien een waarborg werd gegeven dat de moorden ia Ierland zullen wor- den gestaakt, de regeering volkomen be reid zou zijn, de kwestie Van de invrij1- heidssbelling van den lord-mayor van Cork en andere hangerstakers te over wegen. Asquit.h heeft het volgende telegram verzonden als antwoord op een beroep van het Lagerliuislid Whjteihouse„Ik meen, dat de beslissing om den lord- mayor van Cork toe te staan in de ge vangenis te sterven, een politieke blunder van de eerste grootte is. Ik zou gaarne tiulehenbeide komen, indien een beroep mijnerzijds thans zelfs kon ciden tot wij zere raadgevingen, doch ik vrees, dat de jongste ministerverklaringen een der gelijke hoop buitensluiten." Nieuwe overvallen. Een aantal invallen door Britsche sol daten en Sinn Peiners hebben in Ierland1 wederom plaats gehad in plaatsen, waar wapens verborgen waren. ÜEÜ3ENGDE BUITEfüL. BERICHTEN. Kolen uit nscli. Gisteren hebben wij medegedeeld, dat de „Grusonwerke" te Maagdenburg beboerende tot Krupp 'patent hadden aangevraagd voor een uitvinding om ko len uit asch te halen. Volgens de „Köln. plekje nodcr, vanwaar hij wellicht, zij het ook van verre, een oogenblik het jonge meisje zou kunnen zien. „Stellig," zeide hij bij zich zelf, „is er een leiding, waaraan men niet ontgaan kan; immers, ofschoon ik mij vast had voorge nomen haar voorlaan ta vermijden, zou ik er al mijn levensjaren wel voor veil hebben om slechts één dag, één uur zelfs, bij haar te mogen zijn. Ik wil niet meer aan haar denken en toch zie ik, dat ik haar onmogelijk ver geten kan." Terwijl hij aldus zijn gevoelens van liefde zoo vurig en op zulk ten droefgeestige wijze lucht gaf, hield zich Wilhelmina, die geiheel bekomen was van haar ongesteldheid van den vorigen dag, voor een raam der villa gezeten, dat op het meer uitzag, met een handwerkje bezig. Do heldere lucht o mie zoele atmos feer wekten in haar den lust naar een watertochtje op. Nauwelijks was zij ingestapt en had zij de riemen Ier hand genomen, of haar voogd kwam de trappen van een aan den oever staand prieel af en vroeg haar, waarheen ze zicli begaf. „Ik vaar mijn zwanen tegemoet," zeide zij ernstig en gemelijk. „Ziel ge dan niet, dat ze reeds hierheen komen? Ge zult mij toch hoop ik, niet verbieden met hen te spelen?" Ornulf zag in de aangewezen richting uil en kreeg weldra de zwanen in het oog, die in eikaars gezelschap, statig kwamen aan zwemmen. „De hemel beware mij er voor," zeide hij met een geveinsde vriendelijkheid, „u ooil de eenigo afleiding le verbieden, die ge u ver oorloven kunt. En toch vrees ik, dat hel roeien u vermoeien en de avondlucht u geen gced doen zal." „Het weder is heerlijk," antwoordde Wil helmina cenigszins korzelig, „en ik gevoel mij sterk genoeg. Daarbij zal ik niet te ver gaan.' De majoor zweeg. De dokter had hem den vorigen dag uitdrukkelijk bevolen, zijn pupil zoo zacht hij kon le behandelen en hij deed zijn best- dit voorschrift zoo stipt mogelijk op te volgen. Toen hij echter, andermaal het meer overziende, in de verte hel bootje van Herman Wrangel meende te zien, dat koers zette naar liet eiland, liet zijn voorzichtig heid hem in da steek. Mei een smadelijk lach je deelde hij hc-t aan Wilhelmina tnêde; deze werd verlegen en bloosde. „Begrijpt gij wel," hernam Ornulf mei een ironisch lachje, „dat ik, als ik jaloersch was, allo reden zou hebben om mij ongerust le maken over uw ontmoetingen bij uw uitstap jes le water? Op reis vooral is men aan al lerlei toevalligheden blootgesteld. Stel u eens voor, dat ge een koenen zeeroover ontmoet, die uw vaartuig buit maakt en u overhaalt zijn avontuurlijk leven te deelen. Wat zou er dan van mij worden? Ik kon dan gerust rnijn huwelijk met u uit het hoord zeiten en mij er op voorbereiden treurig, eenzaam en onge huwd te sterven." Deze laffe scherts hinderde het jonge meisje en joeg haar zelfs vrees aan. Be schroomd als zij was, zocht zij tevergeefs naar een geschikt antwoord. Langzamerhand, echter, en terwijl haar voogd haar voort durend met zijn steeds bij tender wordende spotternijen overlaadde, kreeg zij haar tegen woordigheid van geest terug en antwoordde vastberaden: „Gij hebt om mijn hand gesmeekt, mijnheer de majoor, en ik heb ze u geschonken. Bij het intreden van mijn achtiende jaar zou ik uw vrouw worden en binnenkort zullen wij het huwelijkscontract dus teekenen. Dit zij zoo. Toch wil ik hei niet verzwijgen, dat, als gij liet nog eenmaal durft wagen, mij Uarae woor den toe t-3 voegen, zooals gij gisteren gedaan hebt, of mij door uw spotternijen te beleedi- gen, zooals gij nu doet, ik wellicht het minder wenschelijke van een wel wat overijlde ver bintenis zou gaan overwegen en er voorzich tigheidshalve misschien een einde aan zou maken. Ik lioud er niet van iemand te over- vahen, doch ik meen u nu genoeg gewaar schuwd te hebben." Bij die bedreiging verdween, als door een leeverslag, du uitdrukking van spot en wrevel, die nog zocevcn het gelaal van den majoor ontsierde en op zijn gewonen, ern stigen en defligen toon zeide hij „Gij moet u niet zoo boos maken, Wilhel mina. Mijn scherts was zoo onschuldig moge lijk. Ik had er niet de minste kwade bedoe ling mee. Ach, vervolgde hij, terwijl hij zijn Lest deed om een zucht te slaken, als gij wist wat ik weet, zoudt gij begrijpen, dat ik wel krankzinnig zou moeben wezen, om mij ongerust le maken Hier hield hij op. Verwonderd keek Wil helmina hem aan. „Wat weet gij dan toch," vroeg zij hem, „en wat zou ik begrijpen, als. Na eenige aarzeling schudde de majoor het hoofd en zeide op geveinsde medelijdende toon „Dan zoudt gij begrijpen, dat ik geen reden heb, mij ernstig te verontrusten over uw tochtjes op het meer of naar het eibind en uw onlmcetingen me uw armen vriend Herman Wrangel. Hoe jong, knap en rijk hij ook zij, toch kan hij nooit een gevaarlijke mededinger voor mij wordyn. De wetenschap heeft kort geleden het vonnis over hem uilgesproken." (Wordt verv.olgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1920 | | pagina 1