K3&
R.K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
Hei Zwaneneiland
No 213
Zaterdag 11 September 1920
13e Jaargang
1
ABONNEMENTSPRIJS
e r s e la ij as H s§ a g e 1 sj h s-
B u re au HOF 6, ALKMAAR* Telefoon: redactieRo33.1e ~"33'
ADVERTENTIEPRIJS:
DE IERSCHE „MARTELAREN".
FKLTLLKI TAN
Wat de Pers zegt
BIJITRNLANI)
het YA KVEREEN IGINGSGO NGRES
te i\"::ï "-rouTF.
M
4.J
PER KWARTAAL: 12.—, FRANCO PER POST f 2.50
MET GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD f 0.50 HOOGER.
VAN 1-5 REGELS f 1.25; ELKE REOEL MEER I 0.25 J
RECLAMES PER REGEL f 0.75; RUBRIEK „VRAAG EN
AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSINQ f0.60
Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van t 500.—, f 400.—, f 200. f 100 f 60 f 35.
f 15.
J
Steer dan vier weken heeft Mac Swiney, de
burgemeester van het lersche stadje Cosrk zijn
hongerkuur nu volgehouden, wanneer hij
althans op het oogenblik, dat wij dit schrijven,
nog niet is bezweken.
Den hongerdood sterven heeft altijd voor de
menschelijke verbeelding tot de grootste ver
schrikkingen en tot de ergste straffen behoord,
't Is dan ook geen wonder, dat de lersche
nationalisten, die zich zelf, vrijwillig, tot den
'hongerdood veroordeelen, de aandacht van de
geheele wereld tot zich trekken.
Het geval van den 'Corkschen burgemeester
heeft, behalve het sensationeele van den vrij-
willigen hongerdood, nog verschillende interes
sante kanten, welke het bekijken wel even waard
zijnhet lersche volk is Katholiek en juicht
N niettemin zulke proefnemingen met doodelijk
gevolg, toe. Men spreekt van het toedienen
der H.H. Sacramenten aan den zich zelf tot
den dood uithongerenden burgemeester. En
verderheeft deze ongemeene proef kans van
dagen enmag de Engelsche Regeering zulk
uithongeren dulden, of, airhans, doet zij ver
standig zulke „martelaren" te maken?
Ziedaar vragen, die zich bij het lezen van de
berichten over Mac Swiney voortdurend op
doen.
Is het geoorloofd door voedsel te weigeren
een eind aan zijn leven te maken Het geval
laat zich denken, b.v. een Israëliet, wien men
alleen verboden spijzen zou voorzetten en deze'
zou weigeren. Zoo iemand zou een martelaar
van zijn overtuiging kunnen worden. Maar het
.doel van den hongerstaker van Cork is een heel
.andergevangen genomen als Iersch nationa
list, op grond van rebellie tegen de Engelsche
regeering, wil hij de ovetheid door voedsel-
weigering dwingen, hem vrij te laten, haar met
zijn leven tartend tot het uiterste.
r.og eens aannemen, dat het doel
van Mb., ;s, dan gebruikt hij in
ieder geval onfTgrjc-i^. ken een ongeoorloofd
.middel, een rri r "t anders dan zelf
moord kan genoemd worde...
En nu lijkt het in onzen tiicl niet zoo moeilijk
verklaarbaar hoe de volksgeest zelfs van een
katholiek volk kan afdwalen, wanneer het
nationaal gevoel zeer sterk spreekt. De groote
oorlog, welke achter ons ligt, heeft daaivan
onder meer droeve bladzijden bewaard in uitin
gen van Fransche Katholieken tegenover Duit-
sche en omgekeerd. De vermanende stem van
den H. Vader uit Rome kwam dan tijdig ver
manend tusschen beide om te herinneren aan
het groote gebod van christelijke naastenliefde,
hetwelk den volkerenbond veroordeelt.
I n een dergelijken roes van nationalisme
verkeert ook Ierland weer en van dat land is
het meer to begrijpen, dat de vaderlandsliefde
tot uitersten voert; aan het Greene Erin met
zijn eeuwenlange historie van vertrapping en
onderdrukking is veel meer te vergeven.
In dien chauvistischen geestestoestand ziet
men op het oogenblik in allen, die voor de
lersche zaak lijden, martelaren en vergeet men
de middelen te toetsen, welke die strijders voor
lerland's onafhankelijkheid gebruiken. En zoo
juicht men ook den gevangene toe, die, om
iwille van de lersche zaak in den kerker gewor
pen, zich laat doodhongeren. Maar niettemin
is die volkswaan een Verkeerde en, wanneer
zelfs geestelijke personen er door blijken aange
tast, kunnen wij niet anders dan die misvatting
ten zeerste betreuren. Aan den anderen kant
dringt zich onmiddellijk de vraag opmocht
de Engelsche regeering het zóó ver laten komen
en mag zij Mac Swiney laten verhongeren
Wat dat laatste betreft, wij gelooven, dat de
Engelsche Overheid moeilijk terug kan. Lloyd
George heeft het reeds in verschillende inter
viewen wii en biygemeester
9 iVxij naai; het Fransen van E. Enauit,
<r 1 T-r ie sty jpq jv
Zij ging niet voort, maar strekte zich in
bevallige houding op de canapé uit, sloot de
oogen en met een aanminnig lachje op de
iipi en, gaf zij zich, aan zoete droomen
over
herman ha<l zioh vast voorgenomen niet
meer naar het Zwaneneiland te gaan, maar
hij bracht, met ten leesboek in de hand. op een
grasperk gezeten, een groot gedeelte van den
dag aan den oaver van het meer door. Hij had
•chter geen lust in het lezen en met diepen
weemced dacht hij aan de leringlijderes. Zijn
blikken dwaalden peinzend in de richting van
I-ei huis van majoor Ornulf. Ofschoon de
groote afstand hem belette iets te onder
scheiden, meende hij nu en dan Wilhelmina's
wit bootje van den tegenover gelegen oever
te zi: n afvaren. Dan stond hij ijlings op cn
snelde haar zijn schuitje. Een oogenblik later,
le.zij dat h.t bleek, dat hij zich vergist had,
jf hij i e. bij md.r inzien niet passend vond,
Le.r.ie hij zich om en ze'de zich weder op het
van Cork vrij laten, zou dat een vrijbrief zijn
aan, Sinnfeiners om met het moorden van
politieambtenaren met vernieling van regee-
ringsgebouwen enz., door te gaan.
En dat is juist. Maar dat is ook het ver
schrikkelijke in een eenmaal begane politieke
fout, dat zij zulke ernstige gevolgen na zich
sleept. Do Engelsche Regcering kan nu haar
prestige niet meer te grabbel gooien, nu zij een
maal tot gevangenneming van lersche opstan-
cligen moet overgaan. Maar zij had het zóó ver
niet moeten laten komen. De gerechtigheid
heeft al tal van jaren om recht voor Ierland
geroepen. Nooit heeft de Engelsche regeering
de kwestie zóó ter hand genomen, dat men den
indruk kreeg, dat alles gedaan werd om het
ongelukkige land in eere te herstellen. En deze
tijd na dezen oorlog, die immers ging om de
rechten der kleine staten te verzekeren,
schreeuwde om oplossing den lersche kwestie.
En nog werd de zaak sleepend gehouden. Het
volk, tot het uiterste gedreven, is in opstand
en begaat daden van geweld en vervalt tot
misdaad. Daden, des te erger, omdat zij niet als
misdaden worden gevoeld. De strijd, welken 't
lersche volk tegen de Engelsche ambtenaren
heeft aangebonden, beschouwt het als een
guerilla-oorlog, zooals indertijd de Transvaal-
sche boeren voerden. En wie er hunnerzijds
bij vallen, vereert men als martelaren.
Ongelukkig het Rijk, waar zulke dingen ge-
bwre. jujn grondvesten zijn wankel geworden.
MÈajjfa- e<Sóar Law, plaatsvervanger van
"LlgyfltaiSig,, Ie dezer dagen deze teekenen-
de verirniHTig ai
„De regeeBftglSegrijpt zeer goed welk een groo
te rol het gevoel speelt in alle menschelijke han
delingen, en indien het mogelijk ware, zou zij
gaarne den Engelschen koning nagevolgd heb
ben, die van een' tegenstander verklaarde
Hij heeft besloten zich tot martelaar te maken
en ik ben vast voornemens, hem dat te beletten.'
Dit drukt den ernst van den toestand wel
zeer juist uit. Zoo is hethet hart van de wereld
klopt voor het recht, dat is voor Ierland, al
zegt het verstand, dat de lersche nationalisten
zich te buiten gaaan en de Engelsche overheid
dé handhaving van het gezag niet anders kan
doen.
Maar wee hem, die zulk een tweestrijd tus
schen gevoel en rede uitlokt l
bond gesteld, in 'de toekomst vervuld worden.
Een klein contingent, een korte oefentijd
die inderdaad ten voli'e oefentijd is, geen blij
vend gedeelte, al deze zaken liggen in de
lijn van een democratisch defensie^rogram:
elk ander is in dezen tijd onbestaanbaar en
onhoudbaar.
Tegen algemceme oefenplicht, die zoo min
mogelijk een mil'itairistisch karakter heeft,
plaatselijk kan worden vervuld en feitelijk
weinig anders is dan een behoorlijke licha
melijke ontwikkeling onzer jongelingschap,
kan 'niemand bezwaar hebben.
Ook al zouden wij het met e'en zeer kïein
leger het bekende politie-leger van profes
sor Van Vollenhoven kunnen stellen, en in
een niet ver verwijderde toekomst hopen wij
wat nu nog een ideaal ïijkt, te kunnen berei
ken, dan nog zou een betere en meer alge-
meene ontwikkeling der jongelieden dan we
thans kermen, alle reden van bestaan hebben.
Het kazernewezen kunnen we nu nog niet
geheel missen, en al moge het volgens den
hoofdaalmoezenier, kolonel Evers," niet zóó
zwart zijn als het vaak wordt voorgesteld
d'e ouders zullen het een zegen achten dat het
thans wordt ingeperkt, en niet rouwig zou
den zij er om zijn, indien het weldra geheel1 of
zoo goed als geheel tot het verleden ging be-
hooren."
Het Bossche Katholieke Orgaan acht het een
verbetering, dat de Minister van Oorlog door
uitbreiding van marechaussee en politietroepen
en door gebruikmaking van den vrijwilliger:
i'andstorm, het aandeel, dat het leger in het
handhaven der openbare orde kan toevallen, tot
een minimum wil terugbrengen.
Alles te zamen genomen, meent liet blad ten
slotte, getuigt het ontwerp van Minister Pop
van den ernstigen wenst r, het legervraagstuk
in democratischen en natijnalen geest op te tos
sen.
HE VOORSTELLEN VAN DEN
(MINISTER VAN OORLOG.
De plannen van den Minister van Oorlog lig
gen tnans voor ons.
Hij wil een jaarlijksclre lichting vair 13.000
man in plaats van 23.000.
De eerste oefenin'gstijd voor de onbereden
troepen zal 6 maanden duren.
De onberedenen zuilen in drie ploegen opko
men, zoodat een blijvend gedeelte niet noodig
is.
Zij, die in het gezin niet of bezwaarlijk ge
mist kunnen worden, zullen van den dienst
worden vrijgesteld'.
Aan de jongelieden, die niet worden ingelijfd,
zal, voor zoover noodig, oefenpi'icht worden op
gelegd.
Voor het handhaven dier openbare orde zui
len da onder 'de wapenen zijnde manschappen,
zoo min mogelijk worden gebezigd.
Dit zijn de hoofdlijnen van Minister Pop's
voorstellen.
Op „Het Huisgezin1' maken die hoofdlijnen
een goeden indruk.
,.Er spreekt de wen-sclr uit, de persoonlijke
militaire lasten te verminderen voor zoover
de omstandigheden en verhoudingen thans
veroorloven.'
Grootere beperkingen zijn niet uitgesloten,
indien de verwachtingen, aan den Volkerv-
DE PÜQLSCH-RUS&ISCHE OGriLüG.
- - Va:: liet front.
ITet Litausche leccrbericlit van 9 dezet'
luidt: Aan het front van de troepen bij
Mariampoi vielen, de Po en gisteren den
geheelen -dag onze stellingen aan het Grind-
zymeer en de dorpen Logoi'telien en Fronz-
li aan. Alle aanvallen werden afgeslagen.
Aan de andere doelen van heet front is de
toestand onveranderd.
Het Poo'.eche jeger'berich't meldt daaren
tegen dat aan het Litausche front die aan
vallende Litausche afdeeïingen naar heft
Noorden werden teruggeworpen. Aan de
Narew werden bij een gewaagden uitval
500 bolsjewiki gevangen genomen. De res
ten van liet verslagen leger van Boedjeany
"rekken ever don Boeg in de richting van
Wladimir terug, waarbij Bocdjenny zware
verliezen leed.
De cntlcrliamdelingon.
ben draadloos N.T.A.-bericht uit- Horsea
meldt, dat wegens de moeilijkheid om een
schip te vinden voor het vervoer van de
Pooleche vrecesddogatie van Danzig naar
Riga, de Poolsehe regeering den wensch
heeft te kennen gegeven, dat een Britsche
kruiser de gedelegeerden zal overbrengen.
Mueschen komen er imrichtcn waaruit
blijkt, dat men in Polen gelijk dat in
Polen gebruikelijk is - zeer verdeeld is
over de te volgen politiek. In de commissie
voor bui'teniandsdiee zaken, waarin de 11a-
tionaal-democrateii oyerheerschende-n in
vloed hebben, is Stanislaw Grabski als
voorzitter gekozen, heigeen den leden van
linkerzijde en centrum aanleiding gaf de
bijeenkomst te verlaten. De oaii'dj van
Dmowski en Padereweki. die op medewer
king met de Russische contra-revolutie aan
stuurt en bij wie dus generaal Makhrof, die
voor oen gemeenschappelijke actie van Po
len uit Wrangel en de andere contrarevo
lu-tioanaire elementen in Rug and propa
ganda maakt, op instemming kan rekenen,
treedt steecs scherper op tegen Pilsoedski,
die nu solidair sdiij.nt te ziin met de regee
ring van Wi'tos en Daszynski en voor de
vredessluiting met de bolsjewiki is.
Hoe de toestand in Po'en is. is met
het ook op de groote politieke verwarring
en. vordee'tfheid, waarbij de tegenstelling
tusschen Dui'tsche, Galicische en enfifres-Po
len zich eveieens sterk doet gevoelen, moei
lijk te zeggen, maar dit is wel zeker, da't er
te Warschau invloeden aan het werk zijn
om het vredeswerk te belemmeren en zoo
mogelijk te verijdelen, in hoevrrre deze sue
oes zullen hebben .zal voor een deel zeker
ook afhangen van de verdere houding der
bolêjewiki. onder wie ook twee stroomingen
naar oorlog en naar vrede kan waar
nemen.
DE DREIGENDE MIJNWEE KERSr
STAKING.
Vernomen wordt, dat op de mislukte con
ferentie tusschen Sir Robert Home, den
president van den Board of Trade, en hét
uitvoerend comité der mijnwerkers federatie,
eerstgenoemde de beslissing van de regee
ring mededeelde, dat d kwestie der verla
ging van d'en priis van steenkool voor
huishoudelijk gebruik door het parlement
moest," worden beslist, terwijl de ooneisch
diende te wonden onderworpen aa,n de uit
spraak van een industrieel hof. Na een
"1angdurige bespreking van de bijzonderhe
den pleegde het uitvoerend comité der mijn
werkers afzonderlijk cerlesr. Smillie bracht
daarna aan Sir Rsbert Home. o'e meering
der mijnwerkers ov:;\ cr was volgens hen
geen nieuw voorstel iri £'f> verklaring van
Sir Robert Home, cat tot een bevredigende
op'ossuig zou leiden. Sir.Robert Home be
tuigde zijn spijt, waarop de conjferentie
eindigde.
Het vakvereenigin gs-congres te Ports
mouth heeft Donderdag het plan tot het in
stellen van een gentralen staf .cm liet oog
te houden oo alle industrieel e bewegingen
en gecoördineerde actie in alle kwesties als
die van loon en arbeidsduur" met groote
meerderheid van stemmen goedgekeurd. Het
ligt in het voornemen om den generalen
staf te kiezen op dezen grondslag, dat de
groepen der mijnwerkers.der spcorweglieden
en -der transportarbeiders elk drie verte
genwoordigers krijgen en de andere arbei
ders vier.
Over het verloop der zitting van gisteren
wordt gemeld: Op hit Vakvereenigingscon-
gres is heden het in het leven roepen van
een generalen staf voor den arbeid bespro
ken Gosling, die 't onderwerp inleidde, her
innerde het congres er aan dat de zaak
reeds verscheidene iaren besproken was.
Het voornaamste doel van dezen generalen
staf was de 'bevordering van de samen
werking der vakvereenigingen. Het was
echter niet de bedoeling, in te grijpen in de
autonome rechten van de onderscheidene
vakvereenigingen. Hij voegde hieraan toe,
dat het bestaande ontwerp voorzag in de
benoeming van een parlementair comité tot
het besturen van de landelijke arbeiders
aangelegenheden en reeds ettelijke iaren ge
leden was opgesteld.
Clynes, die zich tegen de resolutie ver
zette. betreurde het. dat een dergelijk revo-
lutionnair voorstel moest worden besproken
onder een tiicsbegrenzing. In beginsel was
hij het van harte eens met elke poging om
de doeltrelfenciheid van het landelijke sa
menstel van de arbeidersbeweging te ver
beteren. Het voorgestelde ontwerp ging niet
één stap in de richting, welke men alge
meen vanzelfsprekend wenschte.
Een laigdurige discussie volgde, waarbij
bleek dat het congres scherp verdeeld was
over hst onderwerp.
De president achtte het beginsel van het
ontwerp van zoo ingrijpende beteekenis. dat
hij een stemming door middel van briefjes
wenschte. Deze stemming had tot resultaat
dat het beginsel van het ontwerp met
4.853 OOO stemmen tegen 1.767.000 werd
goedgekeurd.
DE TOESTAND IN DPPEK-SILEZI6.
De inter goal lieerde regeerings- en plo-
biscietcommissie heeft den staat van hei
leg voor den kreits Kafctowitz opgoCiei-
ven.
Een moerderheidssocialistische corres
pondentie uit Kattowitz m-eldit, dat geen
enkele Engelsche kreits-controleur ont-
sLag heeft gevraagd. Deze controleurs heb
ben niets meer gedaan dan het handha
ven valu de onvoorwaardelijke neutrali
teit, overeenkomstig de bepalingen van 't
vredesverdrag, Zij oefenen hun functie
nog. steeds uit.
DE TOESTAND IN IERLAND.
De lord-mayor van Oorlc
De Daily Telegraph" geeft het vol
gende verslag van den toestand van Mae
Swiney den burgemeester van Oork: Mao-
Swiney is veel zwakker geworden. De
doktoren hebben zijn familieleden van-
zocht, niet met hem te praten. Mrs. Mao
Swiney bezocht haar echtgenoot in den
namiddag- en bleef 21/3 uur bij hem. Zij'
deelde aan een persman mede, dat die
lord-mayor verscheidene keeren op het
punt stond in zwijm te vallen, doch zijd
bewustzijn tenslotte niet verloor. De dok
ter had haar medegedeeld, dat haar echtf-
genoot thans op zijn wonderbaarlijke let-
venskracht teerde.
Officieel wordt medegedeeld, dat de
premier geen rechtstreeksch voorstel
heeft gedaan te,n behoeve van de voor
waardelijke invrijheidssiteiling van den
lord-mayor. Dit wil niet zeggen, dat het
gisteren gepubliceerde interview onjuist
is, doch het herhaalt eenvoudig wat Lloyd
George zeide als een nadere uiteenzet
ting van de houding der regeering, nl.
dat indien een waarborg werd gegeven
dat de moorden ia Ierland zullen wor-
den gestaakt, de regeering volkomen be
reid zou zijn, de kwestie Van de invrij1-
heidssbelling van den lord-mayor van
Cork en andere hangerstakers te over
wegen.
Asquit.h heeft het volgende telegram
verzonden als antwoord op een beroep
van het Lagerliuislid Whjteihouse„Ik
meen, dat de beslissing om den lord-
mayor van Cork toe te staan in de ge
vangenis te sterven, een politieke blunder
van de eerste grootte is. Ik zou gaarne
tiulehenbeide komen, indien een beroep
mijnerzijds thans zelfs kon ciden tot wij
zere raadgevingen, doch ik vrees, dat
de jongste ministerverklaringen een der
gelijke hoop buitensluiten."
Nieuwe overvallen.
Een aantal invallen door Britsche sol
daten en Sinn Peiners hebben in Ierland1
wederom plaats gehad in plaatsen, waar
wapens verborgen waren.
ÜEÜ3ENGDE BUITEfüL. BERICHTEN.
Kolen uit nscli.
Gisteren hebben wij medegedeeld, dat
de „Grusonwerke" te Maagdenburg
beboerende tot Krupp 'patent hadden
aangevraagd voor een uitvinding om ko
len uit asch te halen. Volgens de „Köln.
plekje nodcr, vanwaar hij wellicht, zij het
ook van verre, een oogenblik het jonge meisje
zou kunnen zien.
„Stellig," zeide hij bij zich zelf, „is er een
leiding, waaraan men niet ontgaan kan;
immers, ofschoon ik mij vast had voorge
nomen haar voorlaan ta vermijden, zou ik er
al mijn levensjaren wel voor veil hebben om
slechts één dag, één uur zelfs, bij haar te
mogen zijn. Ik wil niet meer aan haar denken
en toch zie ik, dat ik haar onmogelijk ver
geten kan."
Terwijl hij aldus zijn gevoelens van liefde
zoo vurig en op zulk ten droefgeestige wijze
lucht gaf, hield zich Wilhelmina, die geiheel
bekomen was van haar ongesteldheid van den
vorigen dag, voor een raam der villa gezeten,
dat op het meer uitzag, met een handwerkje
bezig. Do heldere lucht o mie zoele atmos
feer wekten in haar den lust naar een
watertochtje op.
Nauwelijks was zij ingestapt en had zij de
riemen Ier hand genomen, of haar voogd
kwam de trappen van een aan den oever
staand prieel af en vroeg haar, waarheen ze
zicli begaf.
„Ik vaar mijn zwanen tegemoet," zeide zij
ernstig en gemelijk. „Ziel ge dan niet, dat
ze reeds hierheen komen? Ge zult mij toch
hoop ik, niet verbieden met hen te spelen?"
Ornulf zag in de aangewezen richting uil
en kreeg weldra de zwanen in het oog, die
in eikaars gezelschap, statig kwamen aan
zwemmen.
„De hemel beware mij er voor," zeide hij
met een geveinsde vriendelijkheid, „u ooil de
eenigo afleiding le verbieden, die ge u ver
oorloven kunt. En toch vrees ik, dat hel
roeien u vermoeien en de avondlucht u geen
gced doen zal."
„Het weder is heerlijk," antwoordde Wil
helmina cenigszins korzelig, „en ik gevoel mij
sterk genoeg. Daarbij zal ik niet te ver gaan.'
De majoor zweeg. De dokter had hem den
vorigen dag uitdrukkelijk bevolen, zijn pupil
zoo zacht hij kon le behandelen en hij deed
zijn best- dit voorschrift zoo stipt mogelijk
op te volgen. Toen hij echter, andermaal het
meer overziende, in de verte hel bootje van
Herman Wrangel meende te zien, dat koers
zette naar liet eiland, liet zijn voorzichtig
heid hem in da steek. Mei een smadelijk lach
je deelde hij hc-t aan Wilhelmina tnêde; deze
werd verlegen en bloosde.
„Begrijpt gij wel," hernam Ornulf mei een
ironisch lachje, „dat ik, als ik jaloersch was,
allo reden zou hebben om mij ongerust le
maken over uw ontmoetingen bij uw uitstap
jes le water? Op reis vooral is men aan al
lerlei toevalligheden blootgesteld. Stel u eens
voor, dat ge een koenen zeeroover ontmoet,
die uw vaartuig buit maakt en u overhaalt
zijn avontuurlijk leven te deelen. Wat zou er
dan van mij worden? Ik kon dan gerust rnijn
huwelijk met u uit het hoord zeiten en mij er
op voorbereiden treurig, eenzaam en onge
huwd te sterven."
Deze laffe scherts hinderde het jonge
meisje en joeg haar zelfs vrees aan. Be
schroomd als zij was, zocht zij tevergeefs
naar een geschikt antwoord. Langzamerhand,
echter, en terwijl haar voogd haar voort
durend met zijn steeds bij tender wordende
spotternijen overlaadde, kreeg zij haar tegen
woordigheid van geest terug en antwoordde
vastberaden:
„Gij hebt om mijn hand gesmeekt, mijnheer
de majoor, en ik heb ze u geschonken. Bij het
intreden van mijn achtiende jaar zou ik uw
vrouw worden en binnenkort zullen wij het
huwelijkscontract dus teekenen. Dit zij zoo.
Toch wil ik hei niet verzwijgen, dat, als gij
liet nog eenmaal durft wagen, mij Uarae woor
den toe t-3 voegen, zooals gij gisteren gedaan
hebt, of mij door uw spotternijen te beleedi-
gen, zooals gij nu doet, ik wellicht het minder
wenschelijke van een wel wat overijlde ver
bintenis zou gaan overwegen en er voorzich
tigheidshalve misschien een einde aan zou
maken. Ik lioud er niet van iemand te over-
vahen, doch ik meen u nu genoeg gewaar
schuwd te hebben."
Bij die bedreiging verdween, als door een
leeverslag, du uitdrukking van spot en
wrevel, die nog zocevcn het gelaal van den
majoor ontsierde en op zijn gewonen, ern
stigen en defligen toon zeide hij
„Gij moet u niet zoo boos maken, Wilhel
mina. Mijn scherts was zoo onschuldig moge
lijk. Ik had er niet de minste kwade bedoe
ling mee. Ach, vervolgde hij, terwijl hij zijn
Lest deed om een zucht te slaken, als gij
wist wat ik weet, zoudt gij begrijpen, dat ik
wel krankzinnig zou moeben wezen, om mij
ongerust le maken
Hier hield hij op. Verwonderd keek Wil
helmina hem aan.
„Wat weet gij dan toch," vroeg zij hem,
„en wat zou ik begrijpen, als.
Na eenige aarzeling schudde de majoor het
hoofd en zeide op geveinsde medelijdende
toon
„Dan zoudt gij begrijpen, dat ik geen reden
heb, mij ernstig te verontrusten over uw
tochtjes op het meer of naar het eibind en uw
onlmcetingen me uw armen vriend Herman
Wrangel. Hoe jong, knap en rijk hij ook zij,
toch kan hij nooit een gevaarlijke mededinger
voor mij wordyn. De wetenschap heeft kort
geleden het vonnis over hem uilgesproken."
(Wordt verv.olgd.)