R.-K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
Het Zwaneneiland
No 214
Maandag 13 September 1920
13e Jaargang
ABONNEMENTSPRIJS
Verschijnt dagelijks.
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: administratie 433.
ADVERTENTIEPRIJS:
De Katholieke Kerk in Rusland.
Mische Praatjes.
BUITKJNLAND
PhLTLLETDN.
PER KWARTAAL: f2.—, FRANCO PER POST f 2.50
MET OE1LLUSTREERD ZONDAGSBLAD f 0.50 HOOGER.
REDACTIE 633.
VAN 1-5 REGELS f 1.25; ELKE «REGEL MEER f 0.25;
RECLAMES PER REGEL f 0.75; RUBRIEK „VRAAG EN
AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSING f 0.60
Aan aile abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500.f 400.-, f 200.—, f 100—, f 60f 35.—, f 15.—.
Een Katholiek priester, die er onlangs in slaag
de uit Rusland te ontsnappen en te Rome aan
kwam, publiceert in de „Corriere d'Italia" een
belangwekkend artikel over de godsdienstige
toestanden in Rusland.
Deze priester, de Eerw. heer Kalpensky, was
getuige der geweldige gebeurtenissen, die zich
in de laatste jaren in zijn land afspeelden.
Over de godsdienstige toestanden in Rusland
spreekt hij dus met volle kennis van zaken. Ver
scheidene malen getuigt hij dat, benevens de eco
nomische crisis, het godsdienstig vraagstuk meest
al het onderwerp is der gesprekken van klein en
groot, arm en rijk, en meer nog van de leeken dan
van de popen, eertijds slaven, nu slachtoffers
van het verdwenen tsarisme.
De laatste jaren, die den oorlog voorafgin
gen, teekenden in Rusland niet alleen de ontbin
ding van het politiek regiem, maar ook het verval
van alle godsdienstig gezag. Het geweldigste
communisme en nihilisme werd er gepreekt van
alle daken. En de officieele kerk aan den troon
gebonden, ging er gebukt onder den haat en de
verdachtmaking, waarvan het tsaristisch regiem
het voorwerp was.
Heden heeft ae geestelijkheid alle gezag ver
loren. Doch het godsdienstig leven is in Rusland
vuriger dan ooitde kerken worden meer bezocht
dan eertijdsen menschen, die vroeger onver
schillig of ongeloovig waren, ziet men heden hun
troost en kracht zoeken in den godsdienst.
Feitelijk gaat de leiding der kerk heden uit
van de parochiale en diocesane comité's, waarvar
vooraanstaande leeken het bestuur hebbende
priesters hebben maar te gehoorzamen. De pries
ters worden dus niet meer beschouwd als geeste
lijke leiders en vaders, maar als ambtenaars der
kerkelijke bediening, 't is de eenige band die hen
nog aan het volk verbindt.
De regeering is bepaald anti-ohristelijk, beter
gezegd joodsch, daar de voornaamste leden, te
beginnen met Trotzki joden zijndaarom wordt
de joodsohe godsdienst alleen niet vervolgd, maar
beschermd. De reactie nu tegen deze anti-christe-
lijke regeering gaat uit van de leeken.
In I9IÖ was de Eerw. Kalpensky te Petrogra-
do getuige van een ontzagwekkende godsdienstige
volksbetooging tegen de bolsjewiki, die zich mees
ter wilden maken van het beroemde klooster van
den -H. Alexander. In dit geval wera de sovjet ge
dwongen aan den wil van het volk toe te geven,
en veie dergelijke gevallen in steden en dorpen
zou men kunnen aanstippen.
Het volk, dat in zijn groote massa nog diep
godsdienstig is, reageert dusde passieve geeste
lijkheid niet. Wanneer de bolsjewiki hun plannen
tegen den godsdienst uitvoeren, dan is het de
sohuld der geestelijkheid dia het volk niet steunt
de geestelijKuti^, eerujds slaafs, onderworpen
aan de reSo„i..ig, is voor oen strijd niet opgegroeid.
Wat we nu zien, aldus Kaepensky, is de laatste
crisis van den ziekedood of genezing.
't Russische volk wil leven.
't Russische volk zoekt met al de krachten
van zijn zielen wie zoekt, die vindt.
Welken weg zal het godsdienstig gevoel de
natie inslaan Een duDbele veronderstelling
is mogelijkOfwel ontaardt de Russische kerk
in een liberale gemeente in protestantscnen zin
ofwel verrijst ze tot de ware, universeeie leven
wekkende Kerk van Rome.
Enkele geestelijken, vooral onder de hooge
geestelijkheid, sturen de zielen in de eerste Ren
ting en iedereen weet in West-Europa, dat de
Anglicanen sedert lang hana en goud reiken om
de orthoaoxe kerk in hun water te doen varen.
Doch wat vöör den oorlog mislukte, heeit nu min
der dan ooit kans op succes, daar het volk een
geweldigen haat koestert tegen al wat Engelsch
is. Overigens vat het Russische volk den godsdienst
kerkelijk op mee al het uiterlijke der liturgie en
sacramenten, met zang en bee.den, processies en
bedevaarten. Het protestantscn rationalisme,
het protestantsch individualisme is tegen den
aard der Russische natie zelt.
Blijtt dus de andere hypothese de vereeniging
met Rome. Is de vereeniging mogelijk, vraagt
Kaepensky, is ze uitvoerbaar ja, antwoordt hij
beslist, e is mogelijk en uitvoerbaar. De algemeene
sympathie, welke de Katholieke Kerk, eus onder
de geleerden, geniet,-is daar een duidelijk bewijs
voor. Hare vijanden van weleer acnten naar he
den als een universeeie kracht, als de eenige Kerk,
die aan de verwoesting der laatste jaren ontsnap
te. Hare vrienden worden Katholiek ofwel be
lijden in het openbaar hun onverdeelde sympathie
voor de Kerk van Rome. Onder dezen schittert
een vooraanstaand professor der universiteit
van Petrogrado, Karsavin, beroemd om zijn wer
ken over de middeleeuvvsche geschiedenis. Vóór
een jaar of twee pubiiceerde hij een werk over
het Kahtolicisme, een ware apologie der Kerk,
die diepen indruk maakte. Hij begon ook de uit
gave der Katholieke mystieken doch, daar de
sovjets het monopolie der drukmaterialemhebben,
heeft hij dit werk moeten onderbreken.
Is het uitgeven van boeken onmogelijk, de
propaganda gaat toch actief voort door het woord
Men zoekt de Katholieken, men benijdt ze zij
tenminste hebben vastheid in leer, leiding en or
ganisatie in werken. Zoo zijn de individueele be
keeringen niet zeldzaam, zelfs had men reeds het
geval eener algemeene bekeering tot Rome in
een parochiekerk van 6000 zielen in het district
Charkoff.
De geestelijkheid is wantrouwig, doch haar
fanatisme tegen Rome is gevallen sedert de vrij
heid van godsdienst door Kerensky werd uitge
roepen. Kerensky kan andere fouten bedreven
hebben, daarvoor zijn we hem toch dankbaar.
Meer hoop op toenadering tot Rome bestaat
er voor de zoogezegde „Oude Kerk" van Rusland,
die ongeveer .20 millioen leden telt, en die zich
in de zeventiende eeuw van de officieele kerk los
scheurde om dezer slaafsohe onderwerping aan
het tijdelijke gezag.
De „oude geloovigen" „starobrjadzy" of
met misprijzen „raskolaiki" zijn kerkelijk goeo
georganiseerd hun hiërarchie werd vóór enkele
jaren door Rome geldig erkend v/egens hun oude
veete tegen de officieele kerk, hellen ze veel meer
over tot Rome. In een vergadering van Katho.
lieken en oud-geloovigen, heeft een hunner bis.
schoppen zelfs klaar en beslist de vraag der ver_
eeniging met Rome gesteld.
rui ANSPLAN TAÏTE,
W at verstaan wij m cte geneeskunde on
zer Trsnspla niatie Ziedaar de eerste vraag,
die wij te beantwoorden hebben. Welnu,
wij bedoelen niet Transplantatie het over
brengen van een losgemaakt weelsclstuk
of orgaan van de eene plaats van het lichaam
ja zelfs van het eene individu op het andere.
Stilzwijgend koesteren wij dan de hoop,
dat dit weefselstuk of oigaan na ovsibiui-
gtng op - een ander lichaam of lichaams
deel zijn functie niet, zal inboeten. Nu zijn
dit alle groote woorden, doch een ieder weet,
dat men niet in staat is iemand een nieuw
lidmaat, een nieuw oog etc. etc te geven en
hoewei beproefd, zijn deze proefnemingen
op niets uitgeloopen. Bij wormen en andere
lagere dieren gelukte dit alles echter betel
en slaagde men er b. v. in, den kop van de
één te zetten op den romp van de ander,
terwijl het dier zich blijkbaar kiplekker voel
de. Bij hooger dieren n: 1. zoogdieren en
in hoogste instantie bij den mensen, zijn der
gelijke transplants ties in veel geringere mats
mogelijk. Wij mogen echter op 't oogenblik
tevreden zijn. Zoo iaat de huid en het bind
weefsel (b. v. datgene, dat onder den huid
ügtj zich zeer gemakkelijk overbrengen
van de eene plaats naar de andere of van
het eene hchaam op het andere. Men msa.tt
hiervan dan ook gretig gebruik bij vrij groo
te verwondingen, waarbij de k<ns op in
fectie zeer germg is gebleken. Wij kunnen
dan op verschillende manier te werk gaan
en op de plaats, waar het groote huiddefect
is, taf van kleine lapjes leggen of 1 of 2 groo
te liuidLappen aldaar in planten, 'fc Zal U
duideLyk zijn, wij hierdoor vaak in staat
zijn den genezingsduur van een vrij grooi--
te huidverwoaiuing, die soma weken zou
duren, zeer kunnen bekorten en vei volgens
heeft 't nog een bijzonder groot voordeel
dat net scnrompenngsproces, dat bij een
htteeken plaats grijpt, hierdoor tot een mi
nimum woidt teruggebracht. Immers is
een groote huidverwondmg 111 de biurt van
een groot gewricht, b. v. Knie of elleboog,
uan Kan door een buidschrompeliug n. 1.
het litteeKenweefsel) zoo'n gewricht zeer
in zijn functie belemmerd worden.
Klieren zijn veel moeilijKer te transplan-
aan de Gui/a Lipa, die wij eenige dagen geleden
hadden moeten opgeven.
Langs den Dnjepr bleef het rustig.
teeren met Kans op succes, altnans zoodanig Het draadloos bericht van Moskou van 10 de-
dat hun functie na de overbrenging benou
den blijft. Bij die klieren echter, die geen uit-
voergang hebben en de z. g n. klieren die
inwendige afscheiding bewerkstelligen, heb
ben we nog het meeste kans van slagen.
Zoo heeft men schitterende resultaten be
reikt met het overplanten van een schild
klier, die zijn functie niet verliest van de
transplantatie.
Zenuwweefsel is het minste geschikt voor
deze bewerking, zoodat wij prac'tisch wel
kunnen zéggen, dat alle pogingen dienaan
gaande mislukt zijn.
Tusschen deze genoemde vveefselsoorton in
staat nu het beenweefsel en net spierweefsel,
Wij kunnen over 't algemeen dit zeggen,
dat we doorgaans do schitterendste resul
taten zien, wanpeer we het stuk, dat we over
brengen in dezelfde situatie brengen dus
een stuk huid zat zich liet beste ihuis ge
voelen tusschen en omgeven door huid,
spierweefsel tusschen spierweefsel, been
weefsel, tusschen beo ïweefsel e ïz. enz. Het
spreekt van zelf dat men ook weefsel van
verschillende diersoorten heeft trachten over
te brengen op dea mensen, doch men is tot
de conciusie gekomen, dat tie Kans op succes
hierdoor zeer verminderd wordt en tiet
overgebrachte stUK van een dier afKomstig
spoethger en vaKer alsterft dan dat van een
mensen. Wat de andere organen betrelt,
zooals lever, nier ,miit etc., dat alles r> jam-
merlijk rmsluKt. Bij dierproeven (liondj
is men er een enKelen keer in geslaagd een
nier, na deze geheel losgemaakt te Lebben
en uit het lichaam genojnèn te hebben, na
korten tijd wederom op zijn plaats te brengen
en de bioedsverzoigmg weer te hersteken.
Nret zelden heeft men- ook te kampen
met de geringe biocdvautvoorzicmug bij
Let overbiengcn van huidlappen, waardoor
dan zoo'n huidlap, die moet teren op zijn
voorraad en wachten tot hij vastgegroeid is
op de onderlaag of zijkanten, waardoor bloed
kan toestroomen door menvc vaatverbm-
amgen, komt te sterven'."wij hebben dan
nog een pijl op onzen boog en Wol de z. g. u.
gesteelde iranspiantatie.Wij kunnen dan vlak
nabij de wond een huidrecp nemen en dien
dicht bij de wond a-n zijn onderlaag be
vestigd fat n. We draai 11 nu eenvoud'g hec
uuidweefsel ongeveer 180 graden om. Daar
zoo'n huidlap aan één zijde van vaten
voorzien wordt, is de kans van afsterven
veei en veel minder en de kans op succes
dus veel en veel grooter. Door het draaien
van het huidweetsel over de wondviakte
neen, krijgt men een verdikking van de nuid
op de plaats waar het L pje nog vastzit,
uocli deze levert geen bezwaar op, daar die
dikte zeer spoedig pleegt te verdwijnen.
ik heb U ditmaal eens een ldjkje willen
geven 111 een niet zoo ahedaagscli onderwerp,
om U tevens een denkbeeld te geven van
het gezwoeg der medici naar steeds beter.
MEDICUS.
DE PtiOLSÜtf-RUSSlsCHE UOriLUS,
Hst Poolsche leserbericht van 11 September
luidt
ln de streek van Soevvalki hebben onze afdee-
lingen Sejny en Kranopol hernomen. Teil zui
den van Brest in Litauen hedden schermutse
lingen tusschen verkenningsafdeelmgen pi'aats.
De troepen van generaal Balachowitsj namen
300 krijgsgevangenen. Tusschen den Boeg en Ka-
mionka werd de vijand, die er in geslaagd was
door onze Boeglinie -heen te breken, gedwongen
tot een overhaasten terugtocht. Ten Oosten van
Knibynitze bezette wij Rohatyn en de stellingen
zer meldt:
Ten Zuid-Oosten van Grodno plaatselijke ge
vechten. Ten Westen van Brest-Litowsk in de
streek van het station Woiinka zijn de gevech
ten aan den gang. In de streek van Wlodawa en
Wiadimir Woi'inski leveren wij slag om de
krachtsinspanning van den vijand te breken, die
op enkele punten op den rechteroever van den
Boeg is gekomen. In de streek van Lemberg zijn
hevige gevechten aan den gang om bezit van den
sector van Boesk.
Wij namen krijgsgevangenen en vermeester
den kanonnen. In de streek van Rohatijn zijn
hevige gevechten gaande.
In den Krimsector hebben wij verschillende
dorpen bezet 35 werst ten Zuiden van Oekof.
Be vredesonderhandelingen.
De Russische nanueiszenamg te Lonuen neep
een telegram van Tsjitsjerin ontvangen,-waarin
medegedeeld wordt, dat de Russisch Oekranische
afvaardiging vandaag naar Riga is vertrokken.
ENGELAND EN SOVJET-RUSLAND.
De tiiuj' Ten-graph zegt uat ïvauienei en
Krassin een langdurige bespreking met Lloyd
George hebben gehouden, over de bolsjewisti
sche propaganua en de han-aeisbetreklungen. Hei
olad gelooft dat Lloyd George eenige zeer klem
mende opmerkingen heeft gemaakt over de ma
nier waarop de bolsjewistische afgevaardigden
run belofte van geen propagande te maken ge
durende hun verblijf in Engeland zijn nage
komen.
Bovendien worSt de anti-Britsche propagan
da van de bolsjewisten in het Oosten uiteraard
door de regeerilig onvercenigbaar geacht met het
hervatten van de handelsbetrekkingen.
Kamenef, die vandaag naar Moskou vertrekt,
brengt een verzoek van Engeland om duidelijke
verklaringen en waarborgen over.
Kamenef heeft Zaterdag Londen .verlaten om
naar Rusland terug te keeren. Men verwacht dai
hij naar Engeland zal terugkomen, Krassin blijft
te Londen.
DE VOLKENBOND.
Op de voorloopige agenda voor de eerste ver
gadering van den Volkenbond staat o.a.de toe
lating van de staten, die niet genoemd zijn in
iiet Voikenbondsverdrag; de zetel' van den bond,,
plannen voor een permanent Internationaal ge
rechtshof; permanente organisaties voor de
volksgezondheid en de verbindingen; een hof
voor de regeling van de geschillen, die genoemd
zijn in de artikelen 336, 337, 376 en 386 van
het verdrag van Versailles; aanbevelingen voor
een internationale financieele conferentie; voor
bereidselen, veredscht voor het gebruik van het
economische wapen van den Bond; de voorsteL
len der Scandinavische regeeringen ter verbete
ring van het verdrag, en, op verzoek van de
Nederlandsche regeeringhet oppertoezicht op
de uitvoering der opium-regelingen, volgens art.
23 van het verdrag.
DE COMMUNISTISCHE ACTIE
IN ITALIë.
Be Temps bevestigt, dat te Milaan be.
halve de metaalfabrieken nu ook de chemi-
Bche fabrieken en t-e Turijn fabrieken van
allerlei aard door de arbeiders bezet zijn.
De arbeidersraad van de scheepstimmer
lieden te Palermo heeft last gegeven om
de pakhuizen, waarin voor miljoenen aan
goederen zün opgesagen in bezit te nemen
Dit is geschied. De enkele politieagenten,
die de gehouwen bewaakten werden over
man!. De arbeiders hebben ook de kantoren
bezet.
Volgens de Milaneesche bladen hebben bij
de besprekingen in den raad van het A. V.
A. verschillende sprekers er op gewezen, dal
voor het welzijn van het land de voort
brenging verhoogd moet worden en dat air
het patroonstelsel zich hiertoe niet in staat
toont, het proletariaat zelf de verantwoor
delijkheid en de uitvoerende macht op ziet
moet nemen.
De Frausehe consul-generaal heeft bij dr
Itaiiaansche regeering officieel protest aau-
geteekend tegen de bezetting van de banden
fabriek van Aiiohelin te Turiin door de ar
beiders, daar de fabriek het'eigendom is van
een Pransche maatschappij. Het pro-test wijst
er op, dat hierdoor inbreuk ig gemaakt op
de wet nouens dc bescherming van het
eigendom van vreemd® onderdanen.
DE IERSCHE HONGERSTAKERS.
Een berichtgever van de Daily News t&
Cork heeft do gevangenis bezocht, waar el.'
mannen reeds lot den aerligsten dag van
hun hongerstaking zijn gekomen. De bericht
gever zegt: Elf regecringsartscn behande
len alreeds dezo gevangenen. Negen van
hen hebben om ancl-er werk gevraagd. Do
twee overbliivende artsen moesten uit Lon-
den worden gehaald. Beide doctoren v-erkla
ren. dat het bericht, dat de geiangenen ia
het geheim word-en ge-voed, niet waar is.
DE AANSLAG OP VENIZELOS.
De Ath.eensche bladen maken het volle
dige rapport van den rechter openbaar, die
concludeert, dat er een uitgebreide samen
werking bestond, cp touw gezet tusschen
aanhangers van den gewezen koning Kon-
stantijn in Zwitserland, en zekere aanhan
gers en officieren van het oud-o bewind in
Griekenland. Hei rapport zegt. d-at er tot
den aanslag op Venizeios werd besloten in
een bii oenkomst, die te St. Morita werd ge
houden, onder leiding van prins Am-dries,
den broeder van koning Ko.nstanti.in.
üp den dag van don aanslag had de revo
lutie tc Athene moeten uitbreken met het
in bezit nemen van de openbare macht.
De rechter stelt voor de za-ken van prins
Andries, Paparigopouips, Theolokis, I-Car-
taüs-Petralias en Streit te ver-wiizen n-aar
de rechtbank onder aanklacht van hoogver*
raad. Deze vertoe-ven allen in Zwitserland
en behooren t-o-t het- gevolg van den geweeen
koning.
Wegens de samenzwering te Athene wor
den een vijftiental personen naar de recht
bank verwezen, onder wie de afgevaardig
de Pierre Mavromichalis.
Alle andere afgevaardigd-en en journalis
ten. die tot dusver te Athene in hechtenis
hebben gezeten, zijn gisteren in vrijheid ge
steld wegens gebrek aan vold-o-ende bewijs
en omdat hun schuld niet kon worden vast
gesteld.
DE TOESTAND IN OPPER-SILEZIii.
De Berlijnsche bladen vernemen, dait er
in het boven-Silezische grensdorp Scho-p-
pinitz dingen zijn voorgevallen, die men als
het sein voor een te verwachten nieuwen
staatsgreep der Polen kan beschouwen. Het
vertrek van de Pransche bezetting uit da
bedoelde plaats verwekte ond-er de bevolking
groote opgewondenheid, 'b Middags w>erd
van de Katholieke kerk de klok geluid en
tevens een lichtsein gegeven om de Pool
sche bevolking de straat op te lokken. Spoe-
dig was er een opgewonden menigte op de
been, waaruit men uitroepen kon vernemen
als: Hier met de wapens 1 's Middags pa
trouilleerden er al gewapende polen door de
straten.
Naar nader gemeld wordt, rijn de wapens,
die na den jon As ten o-pstand door de Po-len
de grens overgebracht waren, naar Schoppi-
nits teruggebracht. Ook hierin zien de
bladen een aanwijzing, dat d-e vermoedens
nopens een nieuwen opstand der Polen juist
zijn.
■VTij naar liet Fransch van E. Jinault
Ï5.
'IÉ
P-i hS a 1
„Een vonnis, stamelde zij als verplelterd.
,.Wat be.eekent dit?"
„Dat Leleekent, dat het doodvonnis over
hem is geveld. Lie doktoren hebben -lem reeds
opgegeven. Hij lijdt aan een hartkwaal,'1
\ViiLelmina sprong op, een diebt waas ver
spreidde zich voor haar oogen en een akelige
bleekheid verving den purpergloed barer
lippen.
„.Spreekt gij in -ernst," hernam zij met in
spanning. ,,'t Is onmogelijk Ik wil gploov-en,
dat iiij een zeer teer ge-steld heeft, maar niet,
dat hij in doodsgevaar verkeert."
„Schijn bedriegt, lief kind, vraag het dok
ter Savarus, hij zal u zeggen, wat hij mij "ge
zegd heeft: dit jongmensch lean geen jaar
meer leven."
Diepe ontzetting greep haar aaii en tnaaKte
haar sprakeloos. Roerloos zat zij als een
toonbeeld der diepste smart toen haar voogd
haar zoo voorkomend mogelijk de onvermij
delijke gevolgen der levensgevaarlijke kwaal
uitlegde. „Zij heeft thans zulke vorderingen
gemaakt," zeide bij, „dat volgens den dokter
geen aardsch geneesmiddel iets meer uit
werken kan. Ja, hgt zou zelfs niet veel moeite
kosten op een paar dagen na uit te rekenen,
wanneer het noodlottig uur voor hem daar
zal zijn."
„Zwijg!" riep Willielmina -eindelijk snik
kende uit, „ziet ge niet, hoe zwaar ik lijd1'
De gedachte, dat die jonge mn reeds het
leeken des doods draagt, grieft mij Lot in hel
diepst der ziel. Ik bid u, zwijg; uw woorden
zijn een afgrijselijke marteling voor mij!"
De opgewondenheid van Wiüielmina deed
den majoor ontstellen. Hij duclitle een loe-
val en verweet zich, dat hij geen voorzich
tiger uitdrukkingen had gebezigd om zipi
pupil op den wanhopigen toesland, waarin
lierman Wrangel verkeerde, voor te bereiden.
„Dit grillig schepsel," dacht Ornulf, terwijl
hij zijn best deed, haar tot bedaren te bren
gen, „is in staat mij te vroeg te ontglippen
en, zooals Savarus mij gezegd üeefl, door een
plotselinge schrik of een schielijk toeval te
sierven. H-et is dus zaak, dat ik haar zooveel
mogelijk ontzie en haar nukken verdraag."
Toen hij naar zijn meaning genoeg gedaan
had om de treurige gedachten van zijn pupil
ia verdrijven, ging hij weer naar het prieel
en liet haar alleen. Aanvankelijk zag zij van
liet tochtje naar h-et eiland ai', omdat zij
vreesde den ongelukkigen jongeling daar te
ontmoeten.
„Als ik hem zag," zeide zij, „zou ik de
kracht niet hebben om het diep medelijden
te verbergen, dat hij mij inboezemt. -Je uit
drukking van mijn gelaat alleen, zou hem
zeggen, bo-azeer ik om zijnentwil lijd."
Maar teen zij voet aan wal wilde zetten en
in den geesl liet eiland een afscheidsgroet toe
zond, bemerkte zij halverwege de beide zwa
nen, d!e onbeweeglijk met voorover gebogen
kop cp haar schenen te wachten. Hoezeer
aan haar gewoon, bleven zij op een behoor-
lijken afsland van den o-ever, omdat zij te
schuw waren zich in de nabijheid van wonin
gen te wagen. Het was echter als riepen zij
van verre h-et jonge meisje loe: ,,Wij hebben
de helft van den weg afgelegd om. u te zien
en verwachten nu, dat gij de andere helft
voor uw rekening neemt. Waarom komt gij
niet? Laat ge ons aan ons lot over?" Eerst nog
besluiteloos, kon zij aan de verzoeking haar
gevederde vrienden even te gaan liefkoozaii
geen weerstand bieden en stapte zij in het
schuitje. Snel roeide ze naar de zwanen, die
zich over haar komst zichtbaar verheugd
toonden. Zij draaiden vroolijk cn bevallig om
baar heen, klapwiekten met de vleugels, be
twistten elkander haar iiefkoozingen en streel
den zacht met hun snavels haar gelaat en
tiaar handen.
Die bewijzen van vriendschap deden haar
zóó goed, dat zij allengs haar droevige stem
ming vergat. Ook merkte zij eerst op, dat
liaaf schuit door wind en stroom zachtjes
voortdreef in de richting van het eiland, toen
zij er reeds zeer nabij was.
Dadelijk 'besloot zij legen den stroom op te
werken, doch toen zij te dien einde haar
riemen weder opnam en deze wilde losmaken
van de waterplanten, die er zich als omvloch
ten hadden, had zij het ongeluk er een te
breken. Toen kon zij den vrij bevigen stroom
geen weerstand meer bieden en dreef baar
schuit den vijver van liel eiland in, waar zij
tegen den oever stiet en bleef liggen naast
een ander bootje, waarin een jongmensen ge
zeten was, in wien zij Herman Wrangel her
kende.
Ofschoon deze zich duizendmaal had voor
genomen, het samenzijn met de teringachtige
te ontwijken, had hij ten laatste geen weer
stand kunnen bieden aap de bekoring, die
hem dreef naar de plaats, waar zij, die hij
niet meer ontmoeten mocht, wellicht zou ko
men. Zij groellen elkaar ernstig en bewogen,
ofschoon zij trachtten de smartelijke gedach
ten, die in hun geesl opkwamen, 4 verzetten.
Vervolgens namen zij elkander met aandaclit
op, alsof zij op eikaars g-eiaat bet noodlottige
kenmerk hunner kwaal wilden lezen. HerrnaR
nam het eerst het woord.
„Gij hebt uw riem gebroken," zeide hij
vriendelijk, „gun mij bel genoegen lieni zoo
goed mogelijk te herstellen. Ik heb daartoe
alles, wat ik noodig heb, in dit kistje, hetwelk
ik, om bij mijn tochtjes op alles voorbereid
te zijn, gewoonlijk in mijn schuilje mede-
neem."
Nog te zeer aangedaan om te spreken, reik
te Willielmina hem zwijgend de stukken .van
tiaar roeiriem toe.
De jongeling nam een hamer, spijkers cn
touw en ging aan hel werk. Sprakeloos en
peinzend bleef het jonge meisje uit be
schroomdheid en ook uit vrees haar droefheid
le laten blijken, aan den achtersteven va(n het
schuitje zitten. Maar op een wenk van Her
man, die haar hulp noodig had, zette zij zich
naast hem neder.
Onder het werk, waarbij hun handen voort
durend met elkaar in aanraking kwamen,
wierpen beiden steelsgewijze, bezorgde blik
ken op elkanders gelaat. Zij dachten aan de
sombere voorspellingen, die zij omtrent el
kaar hadden geboord; toch konden zij ze be
zwaarlijk gelooypa. - i
