WÏ .1SI J rli jaJP 4 IS Iwspen, enz. ihappif. WÏSK y 4 IJIF9 els. stsimscSiade R.-K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND Het Zwaneneiland Alkmaar. lOEDEIi. Het kapitalistische stelsel. ide Zaak wordt M» gevraagd het HOF, lie Tel. 498. ia II1S ut fcooge korting. l/ERKT 1KEND. Alkn B ihtigö collectie LS§? 4, Alkmaar» Oudkarspel 3ge premiên Dinsdag 21 September 1920 13e Jaargang ABONNEMENTSPRIJS Verschijnt d a §g e B ij k s« Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: Kct™e 433 ADVERTENTIEPRIJS i Wat de Pers zegt BUITEN LAND ai. i 8080, Bureau lolled werk. eenvoudige en luxe STOPPEN en alle NAAIMACHINES. ran ïtie sd. *- y PER KWARTAAL: 12.—, FRANCO PER POST f 2.50 MET OE1LLUSTREERD ZONDAGSBLAD f 0.50 HOOGER. [mm VAN 1-5 REGELS f 1.25; ELKE REGEL MEER f 0.25; RECLAMES PER REGEL* f 0.75; RUBRIEK „VRAAG EN AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSINQ f 0.60 Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevaiien tot een bedrag van f 500.—f 400.-, f 200.—, f 100—, f 60 f 35.—, f 15.—. Het behoort tot de machtsspreuken van deti «lag, dat het kapitalistische stelsel moet worden •fgeschaft; het heet de oorzaak van alle tegen woordige ellende, de oorzaak van den oorlog en van de daaruit voortgekomen treurige toestanden. Vraagt men echter, wat de afschaffers onder het „kapitalistisch stelsel" verstaan, dan zijn er maar (weinigen, dlie daarop een scherp antwoord kun nen geven, terwijl nog minder u een aanne melijk toekomstbeeld kunnen teekenen, waarin Van geen kapitalistische productiewijze meer 4>rake is. De meest verspreide, maar ook de domste neening is, dat, wanneer alle kapitaalbezit maar ongeoorloofd kon worden verklaard, het paradijs «p aarde zou terugkeeren. Een klein rekensoni- oetje toont dadelijk de dwaasheid van zulke op vattingen aan. Mr. Dresselhuys heeft die bereke ning een paar jaar geleden voor ons land toch waarlijk niet een van de armste! ge maakt. En toen bleek, dat, wanneer alle kapitaal ijl Nederland gelijkmatig over geheel de bevol king werd verdeeld, ieder inwoner per jaar een rente zou genieten vanéén rijksdaalder. En de socialist Muller heeft aan de hand van het nationaal vermogen vari het Duitsche volk yóór den oorlog, berekend, dat bij plotselinge socialiseering over geheel de linie, en aannemend, dat onder een stelsel van algeheele staatsexploi tatie even voordeelig gewerkt zou worden, ieder Duitscher, van het vrijkomend kapitaal, een jaar- Kjksche verhooging van inkomen zou hebben van 100 Mark 1 Deze allereenvoudigste oplossing is dus in het geheel geen oplossing. Zelfs die leidende geesten (ander de sociaal-democraten deniken er dan ook Biet over in deze richting te gaan. Men wil tot geleidelijke afschaffing der tegenwoordige kapi talistische productiewijze komen. In hoeverre kunnen wij, Katholieken, daarme de meegaan? Moet het kapitalistisch stelsel verdwijnen? De bekende socioloog, prof, Aengenent, heeft daarop in een rede, gehouden bij de installatie van den R.-K. Bedrijfsraad voor de metaalindustrie, een fcherp antwoord gegeven. „Ik antwoord, zeide hij, met bet noodlige on iderscheid". ,.Neen, die kapitalistische productiewijze moet niet verdwijnen, indien men er onder verstaat, bet feit, dat in onze dagers veel kapitaal, d.w.z. Veel productiemiddelen, in het productieproces (worden aangewend. Daar is dan ook niemand, die zulks zou wenschen. Zelfs een socialistische maatschappij zou in dien zin kapitalistisch moe ten zijn. Eveneens neen, wanneer men er onder ver staat het feit, dat het kapitaal zich bevindt in privaatbezit, m.a.w., dat onze maatschappij is gebouwd op het privaateigendom van productie middelen. In dien zin roepen de socialisten om afschaffing, zooals nog onlangs in de Eerste Ka mer door den heer Vliegen werd gezegd op io Febr.„Wat het kapitalistisch stelsel betreft, wij weten precies wat dat is: het tegenwoordig pro ductiestelsel, waarbij de productiemiddelen in tanden zijn van particuliere personen of van groepen van particuliere personen.'' Welnu, aan dien strijd doen wij, Katholieken Biet mee. Wij houden ons aan de Encycliek „Re- rum Novarum", waarin niet alleen rechten maar ook plichten staan aangegeven. En niemand on zer zal zich aan de onrechtvaardigheid willen schuldig maken om alleen de rechten te urgeeren, welke in die grondwet van onze sociale actie duidelijk staan omschreven, maar de even 6trenge plichten te verwaarloozen. Welnu Leo XIII zegt daar o.a. dit: „Bij alle pogingen tot leniging van den nood des volks moet vóór alles dit beginsel worden vastgehouden: de persoon lijke eigendom is onschendbaar." En na dieze onrechtvaardigheid als strijdig met het natuurrecht en met de rede verder te heb ben uiteengezet, ging de redenaar voort.: „Maar wel erkennen wij katholieken en chris- telijken, dat aan de kapitalistische productiewijze een einde moet komen, indien men er onder ver staat het misbruik, dat van kapitaalbezit ge maakt is tot eenzijdige egoïstische doeleinden. Wij erkennen, dat de menschelijke arbeid de primaire factor is bij de productie, dat dus vóór alles aan allen, die medearbeiden, een behoorlijk menischwaardig bestaan moet zijn verzekerd, en dat het een misstand moet genoemd worden, wanneer aan een factor, die bij de productie slechts secundair is, n.l. het kapitaal, een al te hooge, een onevenredige winst wordt toegekend. Verstaat men dus onder kapitalistische productie wijze bet feit, dat de belangen van het kapitaal meerdere malen te eenzijdig werden gediend met achterstelling van de belangen van den arbeid, dan staan de christeüjken voorop in de erkenning dat daaraan een einde komen moet. Want de christelijke sociologie -heeft vari den beginne af de grondstellingen verworpen van de liberale eco nomie, die een ongebreidelde vrijheid proclamee- de tot het vruohtbare beginsel van volkswelvaart, hetgeen in de practijk neerkwam alleen op de vrijheid van den economisch sterkere. Het ligt du-s volkomen in de lijn der christelijken. om te streven naar afschaffing der liberale vrijheid in het economise/: leven; wij willen geen desorgani satie maar organisatie van het bedrijfsleven met ktachtige inperking der ongebondenheid.'' Inperking dus van. de ongebondenheid. Wij weten, hoe eerst langs den weg der vak- vcreenigin-g, dan door middel van de collectieve arbeidscontracten in het einde der vorige en het begin dezer eeuw, gestreefd is naar meerdere organisatie in het door het liberale vrijhei-dsstcl- sel totaal ontredderde economisch bedrijfsleven. Het einde van den oorlog drong plots de so ciale problemen op het voorste plan en nieuwe sociale verhoudiugen werden niet meer gezocht maar opgeëischt. De oude utopieën van commu nisme en socialisatie deden opnieuw opgeld, waartegenover van katholieke ziide het stel sel van bedrijfsraden met als einddoel de rege ling van het gild-ewezen, n.m. de publiek-reohter- lijke vakorganisatie, werd gesteld. In de gisting der geesten, welke wij thans doormaken mag een beschouwing van den strijd tusschen beide richtingen niet overbodig wor den geacht. DE ACHTUREN-WERKDAG EN HET HOOGER LEVEN VAN DEN ARBEIDER In het „Liturgisch Tijdschrift'' wordt de aandacht gevestigd op het „kloeke woord" door L. F. J. M. Baron van Voorst tot Voorst, blij kens de Notulen, in de zomerzitting van de Staten van Gelderland gesproken. Het ging over de arbeidsvoorwaarden van het personeel in dienst der Provincie. De katholieke afgevaardigde sprak daarover als volgt: „Wanneer de -mensch gedurende 8 uren is bezig geweest met de zorg voor zijn materieel bestaan, dan mogen de overige uren wel wor- den besteed aan de godsdienstige en zedelij ke belangen van hem en zijn gezin. De mensch heeft een hooger doel dan het wroeten in de aarde of het bedienen der ma chine. Zeker, wij weten het, als straf voor de zonde, moet de mensch in het zweet des aanschijns zijn brood verdienen, maar toch, we zijn geschapen om Ham te dienen, in dit leven en Hein hiernamaals na dit kort stondige leven eeuwig te aanschouwen. Daarvoor zijn wij op de w-ere-ld; dit alleen geeft waarde aan het leven. Wij moeten dus in de eerste plaats dien tijd hebben om God onze hulde en dank te brengen. En dan ziet spreker als gevolg van den 8-urigen werk dag de Roomsche arbeiders dagelijks tegen woordig zijn bij het hoogheilig offer dier Mis en dagelijks aanzitten aan de Tafel des Hee- ren-, waardoor een stroom van genade en ze gen over hen en de -wereld zal neerdalen en waardoor zij inniger met God en de Heilige Kerk verbonden zullen worden en behoed zul len blijven voor de verderfelijke leerstellin gen van dezen tijd, terwijl de vrede Gods hun deel zal word-en en de sociale kwestie want deze is in zijn diepsten grond een godsdien- stig-zedelijk'e kwestie een goed stuk na der tot haar oplossing zal worden gebracht. Denk voorts aan de opvoeding der kinderen, hoeveel huisvaders en huismoeders missen den tijd zich te bemoeien met de opvoeding hun ner kind-eren, terwijl toch de ouders en deze alleen den plicht hebben hunne kinderen op te voeden voor God. Onze geest zweeft naar omhoog; elk on zer heeft in zich den draing naar kennis, naar wetenschap. Ook onze arbeiders moeten aan dien drang kunnen voldoen. Zij moeten in staat zijn zich te ontwikkelen door het bijwo nen van cursussen, het lezen van goade boe ken en van een goed dagblad". Het tijdschrift verwijst ook' naar het werken der parochiale afdeelingen" der arbeidersorga nisaties in den Bosch die werken op het gere geld bijwonen dier H. Mis door de arbeiders. Daar dezeen den achturendag heeft zijn zij in derdaad over het algemeen heel goed in staat dit te doen. Zij hebben 's avon-dis geen werk meer, zooals zoovelen, en niets -weerhoudt hen tijdig uit de veeren te zijn. DE P00LSCH-RUSSISCHE U0RL0G. De vredesconferentie te Riga. H-e-t Letsche Persbureau bericht: Maandag hielden d-e delegatie-presidenten Domski en Joffe een- conferentie. Heden, Dinsdag, zal de eerste voltallige bijeen komst te Riga plaats vinden. De regeering van Letland1 ontving een telegram v.an graaf Sapieha, meldende dat de Poo-lsehe regeering voo-rn-emens is, Litliauen uit te ncodigen d-e onderhandelingen, diie 14 dezer te Kalvaria zijn begonnen, naar Riga ta verplaatsen. H-et volgende antwoord (wer-cü van d-e Liithausehe regeering ontva-ng-en; „Ofschoon de regeormg van Lithauen het voorstel v-an Lotiaüd in beginse-l aan neemt, zal zij eerst zoowel den uitslag van de onderhan-deii-ngeu. die te Kalvaria ziju begonnen, ais de beslissing van den Vol kenbond afwachten. Van bet front. Het Poo-lsche leger bericht van 18 Sept. luidt Onze detachementen heben. bij de ach tervolging van den vijand de Slrypa gefor ceerd en den vijandelijken tegenstand gebro ken. Zij naderen de Se-re-th, na de ver meestering van Ilooszow. Bin-ale en Olesko, en de bezetting va,n de St-yr en de Sto-chod. O-nze achtervolging duurt voort. Een d-raa-dloois telegram, bevattende het Russische legerberieht van 17 Sept. zegt: Westelijk van Grodno en Wolkowystk ge vechten van plaatselijke beteekenis. Onze troepen trekken met succes v-oornit in de richting naar Kobe. In den sector Kowel en L-oezik wordt hardnekkig gevochten. Dooi den sterken viiandeliliken druk moesten on ze troepen in -den sector Lamberg teruggaan tot de linie Srt-anislaw—KolowskiB-elka- mi-n. Krimfoo-rt. In den sector Obrechnow moesten onze tro-epen teruggaan tot den spoorlijn Solnje-wke-Silezi. Het Poolsche persbureau van heden meldt, dat de Poolsch-Oekrajiems-che strijdkrachten den algemeenen opmarsch in Woihy-nië voort zetten. De Russische troepen ziin opnieuw versla-gen en trekken over de geheel-e linie terug. DE PRESIDENTSCRISIS. De gezondheidstoestand van Deschauel is sinds twee dagen verbeterd. Aan het einde van de week zal -hij Rambouillet verlaten en zich naar Bretagne begeven, waar hij den win ter zal doorbrengen. Zijn gezin blijft te Pa-1 rijs. Millerand blijft van oordeel dat hij op zijn post van minister-president moet volhar den en dat men in den persoon van Jonnart een waardigën president zal vinden. Het „Journal d-es Débats'' is het hiermede geheel eens. Het blad betoogt, dat het koele verstand van .Millerand volkomen juist heeft onderschei den wat de politieke toestand van Frankrijk eischt. Tot dusver, zoo gaat het blad voort, heelt men tegenover het standpunt van Mil lerand geen argumenten gesteld, doch slechts ovaties en men schijnt van plan hem er nog meer te bereiden. Dit beroep op het sentiment is een zonderlinge politieke methode, wanneer liet een figuur als Millerand betreft een zulke duidelijke nationale belangen. Het blad eindigt met de opmerking, dat het lusschen het genoegen Millerand op het Ely- sée te zien en hem zijn huidige taak te zien voortzetten, gekozen heeft en het eens is met den premier. Het onderhoud tusschen Mtillleramd en De. schanel was zeer bewogen, schrijft de Matin". Paul Deschanel is volkomen in het bezit van ziju verstandelijke vermogens, zoodat de daar omtrent in omloop gebracihte gerucht-en onjuist zijn. Zijn geest is even helder en scherp als im mer. Zijn herinneringsvermogen is volkomen normaal, alleen heeft hij zijn zenuwen niet meer ai zijn macht. Hij verkeert voortdurend onder den invloed van vrees en angst, welken hij niet kan onderdrukken. Hij is onderhevig aan cri ses, welke zijn omgeving verontrusten. Hij is bang om uit te gaan, om in contact te komen m-et de buiten-wereld. De geneesheeren verlan gen volstrekte rust, maar 'hoe is dat mogelijk voor een staatshoofd, dat honderd hand-teeke- n-in-gen m-oet zetten per dag en op de hoogte wil blijven van hetgeen er omgaat in de we reld. Deschanel betoonde zich tegenover Millerand, dien hij te bed ontving, zeer hartelijk. Met groote belangstelling luisterde bij naar diiens verslag van zijn reis door Rijnland en naar Savoye, waarna hij den premier mededeeling deed van zijn onherroepelijk' besluit om zijn hoog ambt -neer te leggen-. Hij verklaarde, dat naar zijn meening, dat am-bt, vooral in deze tij den, den gelieelen mensch eisch-t van den func- tionnanis. En daartoe voelde hij zich thans niet in staat. Daarmede was i.i. zijn plicht aange duid: hij moet het hoogste ambt van de re- geering opgeven. DE TOESTAND IN IEREAND. De Lcrd-May-or Tan Cork De toestand van den Lord Mayor va-n Cork was Zondagmiddag onveranderd. Hij is zeer zwak, doch bij zijn bewustzijn. Een officieele verklaring, li-eden uitgege ven, zegt omtrent de behandeling va,n den Lord-M-ayor van Cork: „V,an den aan vang aan zijn hem alle voorrechten to-ege ke-nd van een politiek gevangene. Nooit is hem bevolen gevangenis-Meeding te dragen. Door voeds-el te weigeren, bpaclit hij zich zelt' in zulk een zwakken toestand, d-a-t hij in een hospitaal-vertrek in bed blijft en den best mogelijken medischen bijstand geniet. Hij wordt verpleegd do-oa- twee bekwame verpleegsters, die dag en nacht bij hem zijn en alles doen o-m Rem goed te helpen. Uitmuntend voedsel staat steeds naast zijn bed en de verpleegsters hebben alLes gedaan om h-e-m over te ha len daarvan te gebruiken." Nieuwe overvallen. V-an een te Abbeyfeale in het graaf schap Limmerick in hinderlaag liggende politie-p-atrouille werden een politie-agent gedood en twee gewond. D-e politie omringde heden e-en aantal mannen, die te Enniskerry in de Wick- land-bergen bezig ware-n met militaire oe feningen. Er ontstond een gevecht, waar bij een der Sinn Feiners werd gedood en eên aantal gewond. Veertig werdeia met h un wapens gevangen genomen. Uit Dublin wordt d.d. 19 dezer gemeld; Do militairen hebben vandaag in de ber gen van Dublin een zeer succesrijken s-lag geslagen. Om ongeveer 11 uur arriveerde een groep van 36 soLdate-n in bufgerkle-e- ding in motorlorrie-s in de plaats, genaamd Kilniashogue. Zij verlieten liet dorp in verschillende richtingen en omsingelden een plek waar ongeveer 100 Sinn Feins-cho vrijwilligers bezig waien met militaire oefeningen en zich in het werpen va,n bommen te bekwamen. De bomosfeningen w-are-n in vollen gang toen de militairen, ddie in groepjes genaderd waren, plotse ling van de vrijwilligers eischten, zich over te geven. De bommenwerpers wa ren totaal verrast, to-en zij zich o-mringu zagen door naar het scheen 36 bargerr met geweren en revolvers. Zes-en-de-rtig hunner gaven zich over en iverden ge vangen gen-omen, doch enkelen der an deren negeerden het bevel om zich over te geven en openden vuur op de soldaten. De sold-aten beantwoordden het vuur, met lie-t gevolg, dat één rua-n dood ter aarde stortte en een tweede ernstig gewond werd. Daar de militairen reeds 36 man gevangen hadden, deden zij geen pogin-gl om ook de anderen te arrest-eeren, die ti-fuguuekken, hun gewonden kameraad meifehefflend. De gevangenen werden naar SaintTl-blumba's College gebracht, dat on geveer een mijl van het to-oneel ligt, en later vand-aar naar Dublin. Onder hen, dis gevangen zijn genomen, bevindt zich, naar gemeld wordt, een hooggeplaatst officier van he-t Iersche republikeinschie leger. Ee>n hoeveelheid .vuurwapens, bommen en ont ploffing,smiddelen werd in bes-Lag geno men. Officieel wordt uit Cappamoro in Lim merick gemeld, dat Vrijdagnacht een bur ger een poging deed om een officier dood te schieten, die een detachement van het eerste Lancashire-regiment commandeer de Het revolverschot ging nirf af: de man schoot daarop op der. officier toe en sloeg hem met de revolver op het hoofd. De of ficier greep den burger aan. die echter wist te ontsnappen. BULGARIJE EN DE KLEINE ENTENTE. De correspondent van de „Teintxs" te So fia bericht, dat de per» het er over eens is dat er geenerlei beletsel is voor de toetre ding vau Bulgarije tot de kleine Entente. Bulgarije, dat bewijzen van oprechtheid en goeden wil heeft gigeven om het vre desverdrag na te leven en om weer goede betrekkingen aan te kcoopen met de buren, kan plaats nemen te midden van de ge allieerden van de kleine Entente en zal den invloed daarvan doen toenemen. GEMENGDE BUSTi.NL. BERIGHTEi, Een kinderenmoordenares. Dezer -dagen arresteerde de politie in Kopenhagen Dag-mar Overby. een gehuwde vrouw, die eerst bii haar arrestatie bekende dat zij 11 kinderen, die zt) had aangeno men. had vermoord. Thans verklaart zij, dat zij in al deze gevallen daarvoor geld ha-d ontvangen. Wanneer zij geld ontving als de kinderen aan haar werden toever trouwd, vermoorde zii hen onverwijld, doch anders wachtte zii -daarmede tot het tijdstip dat zij het geld kreeg. Haar werk zaamheid als pleegmoeder begon in 1904 en voor zoover bekend, heeft zii de zorg gehad voor meer dan 100 kinderen. In de meeste gevallen, verklaarde zii maakie zij met de moeders de afspraak, dat deze haar kinderen nooit zouden terugzien. Gedelegeerden van de syndicaten der Fran-sche dokwerkers, inserdts maritime». FLL U.l .li ION. .Vrij naar. liet Frausch van E. Euault t tW - .M, „Hartkwaal heeft, wilt ge zeggen. Ik zie wel dat de majoor ,u goed ingelicht lieeft. Maar is dat nu een reden om-niet te huwen? Herman is schatrijk; zij zit vol schuld! Haar schuldieischers krijgen -hun geld. En dan en dan. ma-ar wat gaat ons het aan; het is haar zaak." „Hoe laag!" zuchtte Wilhelmina, die moeite had haar verontwaardiging te bedwingen, ter- Wijl dia dokier vervolgde: „Kom tot bedaren, lieve engeL Gij moet U all-e menschelijke ellende zoo niet aantrekken, jVVat drommel! Wat drommel! als de ontelbaar sk-eiigheden, dei deze booze -wereld oplevert zulle 'n diepen indruk op ons moesten maken' 'zou nnen spoedig menschenhater en zwaar moedig worden, en dat zou dwaasheid zijn. Maar wat babbel ik nu toch," ging hij haastig en ontevreden over zich zehen voort, „ik ge- loof aarlijk, dal ik Iraoan in uw oogon zie. /Dat komt zekar van mijn zwartgalligheid. Luister niet naar mijn treurige wartaal, lieve, „ik ben maar een oude gek." „En min of meer zwaartillend ook!" voegde dis majoor er mei een grijnslach bij, „Van hart© wensoh ik er u geluk mede, dat gij zelf zoo opgeruimd zijt, waarde lieer Or- nulf," hernam Savarus stekelig,, want vroo- lijkh-eid is het voorrecht der edele zielen!" Onder dit gesprek wandelde Aurelia met den glans der zegepraal op 't gelaat aan Her man's arm door de salons. Wilhelmina had, na 't geen zij gehoord had, de kracht niet dit grievend tooneel bij te wonen. „Ik ben afgemat en gevoel mij niet wel kom laat ons gaan," zeide zei tot haar voogd. M-el dezen verliet zij het bal, terwijl Sava rus hen tot aan de deur uitgeleide deed. „Wel, wel," mompelde hij, toen hij alleen was, „ik zou mij zeer moeten vergissen, als dit meisje niet verliefd is op Herman. Merk waardig verschijnsel inderdaad! Een lering- lijd-eres verzot op een hartlijder. Helaas! wederom een liefde, die niet lang duren zal, evenmin als zoovele andere." Het plan, dal mei zooveel "slim overleg tusschec Aurelia en den majoor was beraamd, kwam niet tot uitvoering. De hitte van tien zomer had' voor- een koeler temperatuur plaats gemaakt. Savarus had er niais legen ten reisje naar. het Zuiden voor te schrijven en 's anderen daags reeds, stond een rijtuig ge reed voor het hek der villa. Wilhelmina had zonder veel tegenkanting haai- toestemming tot de reis gege!en. Zij waand© zich door Herman's handelwijze ge krenkt en diep getroffen door het e/rloo/e plan van Aurelia, dat zij nu duidelijk door zag. Maar toen zij den voet op de fredc naa gezet om in het rijtuig te stappen, begaven haar heur krachten en zij viel in zwijm. De majoor zou zich hierdoor niet hebban laten terug houden en wilde reeds de zweep over de pa-arden laten leggen, toen de dokter, die er bij tegenwoordig was, onder zulke omstan digheden de reis voor onmogelijk verklaarde. Wilhelmina moest het bed houden. Hevig» en afmattende koortsen volgden elkaar op cn onder een benauwd ijlen kwamen herhaalde lijk de namen van Herman en mevrouw Fries burg over haar lippen. Dan uitte zij weer kreten vol gramschap, medelijden, veront waardiging en minachting, tot zij nfgetobt en krachteloos als een gunst smeekte op het Zwan-gneiland te mogen ga-an sterven aap de zijd© van nem, dien zij liefhad. Weken ach tereen bleet' zij aldus aan het ziekbed ge kluisterd. i M-et angstig gemoed- zwievr Herman eiken avond om dj villa van m-aoojr Ornulf. Hij vreesde voor, het leven van Wilhelmina-. dat. zooals d-a dokier hem gezegd had, in gevaar verkeerde. Gaarne had hij den laats'.en drop pel van zijn bloed veil gehad voor het voor recht aan hel ziekbed der lijdcres te mogen zitl-en, om haar alle zorgen en liefde te kun nen wijden, om haar, al w-are het ten koste van zijn eigen leven, te mogen redden. Hce vreemd het ook schijnen moge, hij wist niet heler of hij had haar nog slechts nis een broe der lief. Hij zou zelfs zeer verbaasd pjeweest zijn, als hij voor het jonge meisje had, niets anders was dan liefde en wel de vurigste en zuiverste liefde, vermengd met bewondering -en medelijden. i Op een avond, dat hij zich nabij de bezit ting van den majoor op liet meer bevond, meende bij als een zacht, klagend gpruisch de stem van de zieke te hooren. Zonder rich uen oogenblik te bedenken sprong hij uit de schuit -en liep na-ar de villa, waar.van de deur openstond. Hij tra-d binnen, maar hij had nauwelijks eenigie schreden gedaan, of hij stond tegenover den majoor. Be-ide maoinen lt-eken eikkaar even verbaasd als bedremmeld aan. T-e-rwijl Herman naar een geldige reden zocht om zijn tegenwoordigheid te billijken, deed de majoor zijn best bedaard en kalm ie Wijven, .hetgeen hem veel inspanning kostte; Na -een omrenWik gezwegen <e hebben openrta de laatste de deur van zijn stude,er\ertrek en li-et er den o-nverwachten bezceker binnen. „Wilt gij zoo goed zijn mij te zeggen, welko die reden zijn, waarom gij hier komt?" vrc-eg hij hem o-p ijskouden toon, „en wilt gij mij tevens mededeelen waarom gij zoo vrijpostig zijt mijn erf van de achterzijde te betreden Herman zag te goed het onrechtmatiffe zijner handelwijze in, om niet te erkennen, da die majoor htet recht had hein zoo onloi- sohaamd koel 1e ondervragen. Ook hij moest zich geweld aandoen om het gevoel van bloo- heid, zoo eigen aan zijn karakter en aan zijn leeftijd, en dat door -het bewustzijn zijnen onkiiesche handelwijze nog verhoogd werd, I» onderdrukken. Reeds wilde hij zich hierover gaan verontschuldigen, maan op eens bracht hij zich alles te binnen wat li«m rqeds ten oora was gekomen, betreffende het verachte, lijk stnsvea van den majoor om d-en zieke pupil uit geldzucht te huwen. Verontwaardi ging ©n minachting gaven hem nu moed. „Houd mij ten goede, majoor," antwoordd» hij hoogachtig, terwijl hij zijn blikken uit dagend op den majoor vestigia, „het is mij! hekend, dat mejuffrouw Wilhelmina Aurtott ziek is, en ik stel even veel belang ln als wang bet mijn zusten. i rwortt «flutwy

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1920 | | pagina 1