r.-k. nieuws- en advertentieblad voor noord-holland de erfenis. No 251 BUITENLAND Dinsdag 26 October 1920 13e Jaargang ie Groot, van. irbericM iarkt ABONNEMENTSPRIJS Versohijnf dagelijks. Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: ScTiIm1" m ADVERTENTIEPRIJS De zweep van Wijnkoop. Wat tie Pers zegt FEUILLETON. =eap P" M >iran t-ledeii. fd. der Patronaats leden. fd. der Patronaats* leden 16 jaar oud zijn). ïaanil. en Woénsd. II Maandags en afü. III Woensd. isdags van 7—9, 9). dezen rooster uit wo op aller mee- wat trouw en ee- wordt voor allen n 7—8, Donderd. iet lokaal van de school, HAAST ER, Pr,, Directeur, IEÜLKN, lialingsonderwijs. s. ,.rdrtaai wor 5 IDNDER DE ng is bega aki: an di-enstpliclf- na afloop van rkelijken dienst te blij ven. Op m mandaat, na n Minister van voor gevallen, onder de wa- ict bet oog op bijzondere ge- particulier he re (waaronder van werkloos- eiijke pogingen het einde van kejijken dienst) ;ii om macifti- irden omkleed, behoeft in het igevraagd voor i, te wier aan- aAtiging' in al .v. ten aanzign itro-epen, werk- nobilisatieparki vangenbewaar- TEN. Zoelen, van Ier, is onth-e- ÉeUiug bii het nterie te Heb benoemd in( stelling van or de Land den Min. van erste-luitenant 21e reg. inf. verleend tot tn den dienst- het 21e reg. ed vrijsteüingi ütie verleend, ge j. Hofstra, Helder, is hei dienst bii .die Eaewsa» Contelis Vis- 25 Oct B-er- is, z. van Ber en Francina isca Josephina melius Joseph! aria Francisca tot matigen stelijfcen wind. x: wélkt, droog p 6.47. der .5-10 v.m. iP. n en motorrit- m zijn heden ochtend 6.17, m 5.42 tot 5.47 nariippeiettprif-- die e.jBaéh. f 6.50 t 4.Spuisctte bc blaas e f 89, genbf 66..5C Linib. industrie igen. LERINGEN. -;iars, Alkmaar, 26 Oct (plm 12 uur) 4 70—4 76 20.90—21.00 22.20—22.271^; 1.10—1.14 11 3211.34 3.26 PAPIER. 50—4.85 -a ms PER KWARTAAL i f 2.—, FRANCO PER POST f 250 MET GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD f 0.50 HOOOER. VAN 1-5 REQELS I 1.25; ELKE REQEL MEER f 0.25 RECLAMES PER REOEL t 0.75; RUBRIEK „VRAAQ EN AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSINO f 0.60 Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot ee» bedrag van t 500.f 400. f 200.f 100—, f 60—, f 35.—, f 15.—. i. Er is een tijd geweest, dat vriend Schaper in. ie 2de Kamer zei: Wanneer een vijand ons land binnendringt, neem ik nog de wapens op en suel naai* de grenzen; een tijd, waarin zelfs Troel stra zijn zoon wilde slachterieren ter verdedi ging van de Nederiandsche onafhankelijkheid. Hat is al weer meer dan zes jaren geleden en in dien lijd is er veel gebeurd. De groole ver schrikking aan onze Oost-grens is lam gesla gen; de Duitsche reus ligt te pletter. Door heel de wereld is een rilling van afschuw gegaan bij het zien van de verwoestingen aan goed en men- sclienlevens, aan geluk en vrede, welke het ge- 4 olg zijn Yan te ver gedreven vaderlandsliefde. En zooals het zoo vaak gebeurt in het particu lier leven Yan den enkeling, zoo ging het nu ook met deze afschuw van de massa; men viel van het ééne uiterste in hel andere: vandaag lot de tanden gewapend; morgen alle wapens in het vuur. Vandaag dronken van nationalisme; •ïorgen schimpen op vaderlandsliefde en hol- end achter de leuze: op voor internationalisme! De Nederiandsche sociaal-democratie toont v Aok hier weer haar warca aard van niet te eiden naar een bepaald doei, maar met den plkswaan mee te zwenken. „Het Volk" van Zaterdagavond bevat een rap- ort van den partijraad der S. D. A. P. over de •loading der partij tegenover hel militarisme. Na wat er in de laatste jaren is gebeurd, heeft de partijraad zijn standpunt inzake militarisme, aationale verdediging en dergelijke vraagstukken herzien en is tot de conclusie gekomen, dat men voortaan niet enkel meer met frasen op con gressen ergens in Duilschland of Zwitserland i oi internationale ontwapening moet roepen, maar dat ook nationaal voor entwapening moei /orden gestreden. Dat wil dus zeggen, dal de S. D. A. P. voortaan de credieten voor leger en vloot zal afstemmen en ook binnenslands anti-militaristische propa ganda zal gaan voeren. Op zichzelf zou dit geen aanleiding tot verwondering behoeven te, geven. Men zou zich er veel eer over kunnen verbazen, -lat een zich noemende revolutionaire partij daartoe niet veel eerder is overgegaan. Wat siCchts verwondering wekt is de geweldi ge inconsequentie, waartoe de S. D. A. P. mei deze nieuwe actie vervalt Men kan zoo maar niet opeens met de rauwe denkbeelden der bol- sjewiki komen, om alle landsgrenzen weg te doezelen en één groote wereld sovjet te ma ken onder opper-commaiido van Lenin, Dan zou men te veel tegenstand in eigen boezem ontmoeten. Daarom luidt 't in de eerste voorge stelde conclusie, dat de „aationale onafhanke lijkheid" zal worden gehandhaafd. Alleen de middelen daartoe zullen moeten veranderen. 3een nationale defensie meer, geen volksleger zelfs, maarpropaganda voor ontwa pening en propaganda voor democratiseering van den Volkenbond. Mocht Nederland in ceh gewapend conflict geraken (en dat is toch zoo ondenkbaar niell) en men vraagt aan de S. D. A. P. „wat moeten wij nu doen? Onze onafhan kelijkheid laten schenden; ons land laten be zetten; onzen Nederlandachen bodein prijsge ven?" dan luidt het antwoord: neent wij moe ten gezamenlijk onze onafhankelijkheid bevruren. Maar hoe dan, vraagt gij, een leger en vloot hebben wij niet meer, hoe moeten wij ons dan verdedigen? „Geen zorg, zal u Troelstra zeggen, ik heb toch tijdig propaganda voor het internationalis me gemaakt en een briefje aan den Volkenbond •jesclireveu. Ziedaar, tot welke dwaasheden en ongerijmd heden men komt, wanneer de vrees voor den zweep van Wijnkoop het verstand hervelt. DE GROEI VAN DE ZELFZUCHT. We lezen in de „Nederlander": „Iemand, die in het algemeen van oordeel is, dat de loonen van het postpersoneei her ziening naar boven behoeven, die bovendien den dienst van het bedrijf der Posterijen en Telegrafie uit eigen ervaring kent, bleek ge troffen door het feil, dat de roerigste ele menten onder degenen, die in de laatste da gen het land dupeerden, werden gerecruleerd uit «de jongeren. Dezen, voegde hij er aan toe, hebben het beter dan zij het ooit hebben ge had; hun verdiensten zijn zeer veel hooger geworden, maar hun uitgaven, althans van de jongelui, die in het ouderlijk huis kunnen blijven, zijn lang niet in diezelfde mate geste gen. Op kantoren- waar cantines zijn voor het personeel, ervaart men het best hoe royaal de ze jonge lieden het voor zich zelf nemen. Onz« zegsman zal zeker niet zonder ver wondering tenzij hij het blad kent uit „Het Volk" van gisterenavond vernomen heb ben, dat het personeel uit puren honger het werk heeft neergelegd. Wanneer wij zeiden, dat er niemand onder deze stakers is ge weest, die uit honger heeft gestaakt, zouden wij meer zeggen dan wij verantwoorden kun nen, maar „Het Volk" neemt het zoo nauw niet en gebruikt de woorden die zijn klanten het liefst hooren. Intussclien, hetgeen hier ge zegd werd,.is ons slechts aanleiding om iets anders te zeggen, dat ook alweer geen nieuws is, maar niet genoeg kan worden herhaald. Dit namelijk, dat met het toenemen der loo nen ook de zelfzucht groeit Wij hebben ge legenheid gehad om in den laatslen tijd her haaldelijk te ervaren, dat jonge menschen die loonen hadden van, laag genomen, der tig gulden p. w., die dan soms nog van eenig Armbestuur afhankelijk waren, niet meer dan een-derde van hun loon afdroegen, een be drag, waarvoor ze nergens onderkomen en verzorging zouden vinden, gelijk ze die thuis hebben. Vraagt men dan waar de menschen de rest van hun geld laten, dan is liet ant woord in de meeste gevallen: de bioscoop, voor jonge meisjes vooral, de opschik. Het gevoel dat de kinderen in de eerste plaats geroepen zijn om voor de ouders te zorgen, althans mee le zorgen, schijnt gaandeweg af te slijten: de gemeenschap moet het maar doen. En zoo is er in menig opzicht al geen verandering van onze Staatsorde in de socia listische meer noodig, om te komen tot een toestand, waarbij een staatsburger van de wieg tot het graf aan de vaderlijke zorgen van den staat (of van do geniee-nte) en zijn ambtenaren overgelaten wordt. Al wat ideëel is, al wat aan het karakter bouwt, al wat zelfverloochening eischt, wordt meer en meer als onnoodige ballast beschouwd; zor gen wil men niet meer: de ouders wenschen geen kinderen vanwege*, de zorg, eu de kin deren verwijzen hun ouders liever naar „de bedeeling" dan dat ze zelf meezorgenen bovenal moet de Staat zorgen dat de loonei/ stijgen om aan de zorgen voor vermaak en kleedij het hoofd te bieden." De wereld verwacht misschien iets, voor ver betering van den ecconouiischen toestand, van conferenties en geleerde vertoogen, door staats lieden en economen met gioote kennis en toe wijding opgesteld. Maar zoolang er niet een krachtig verzet komt tegen het groeien, en het aankweeken vooral van de zelfzucht, waarvan de kiemen liggen in elk menschenhart, en die we dan ook niet alleen bij de arbeiders aan treffen, zoolang zal de wereld zien dat zij in al hare verwachtingen bedrogen uitkomt. DE MIJNWERKERSSTAKINB De vertegenwoordigers der mijnwerkersfede- ratie hebben gisterenmorgen de besprekingen met de regeering in het huis van den premier in Downingstreet herval. liet dagelijksch be stuur der mijnwerkers zou gisterenmiddag van de deputatie bij den premier verslag ontvangen. Woensdag zal er een buitengewone conferentie van het Vakvereenigingscongres plaats hebben om den toestand te overwegen. De bladen leggen bet feit, dat de besprekingen voortduren uit als een aanwijzing dat, ofschoon tot nog toe geen grondslag voor de hervatting van formcele onderhandelingen is verkregen, partijen er niet aan wanhopen, of zij zullen er wel één vinden. In welke richting zij naar de zen grondslag hebben gezocht, of hoe op het oogenblik de balans staat tusschen succes en mislukking, is onmogelijk te zeggen, doch aan alle kanten beschouwt men het verschiet als hoopvol. De houding der spoorwegarbeiders. Uit de berichten in de Engelsche bladen blijkt ten duidelijkste, dat het opschorten van de sta king van het spoorwegpersoneel niet slechts het gevolg is van het besluit om tijdens de onder handelingen tusschen de regeering en de mijn werkers niet tot een actie over te gaan, doch veeleer van het besef dat een eventueele staking bij een groot gedeelte van het personeel zeer weinig populair zou wezen. Tal van groepen heb ben resoluties aangenomen, waarin wordt ge protesteerd tegen een dergelijk besluit, op grond van de overweging dat tot zulk 'n ernsügen stap niet zonder toestemming dient le worden over gegaan. Volgens de „Daily Telegraph" is 't twijfelach tig of te Leeds de mannen aan een bevel tol staken zouden hebben gehoorzaamd. In de af- cteeling Macclesfield van de N.U.R, heeft slechts één lid vóór het voorstel tot staken gestemd, ter wijl te Dudley en Bradford een stemming over de kwestie werd gevraagd. Een algemeene klacht der spoorwegarbeiders is dat zij tot een drastisch optreden ter ondersteuning der mijnwerkers zou den worden opgeroepen, terwijl deze laatslen destijds, gedurende de spoorwegstaking hebben geweigerd om dc spoorwegarbeiders bij it staan. De weinige geneigdheid om tc staken schijnt, volgens het blad, algemeen te zijn, behalve in Zuid-Wales, waar do meeningen sterk verdeeld zijn. Hier echter blijken de uiterste elementen de bovenhand te hebben. HET I. V. V. EN HET RUHRGEBTED. Het secretariaat van het Internationaal Ver bond van Vakvcreeriigmgen schrijft: Vrijdag en Zaterdag had le Amsterdam de maand el ijksélie vergadering plaats van het be stuur van het I. V. V. Aanwezig waren #.a.: L. Jouhaux (Frankrijk), C. Mcrtens (Belgic) en de beide secretarissen Edo Fimnien en J. Oude- geesl. Dc voorzitter, W. A. Applelon, was, in verband met de staking der mijnwerkers verhinderd. Behalve ten behoeve van de voorbereiding van het op 22 November te Londen te houden bui tengewoon internationaal congres van het I. V. V. hadden uitvoerige besprekingen plaats over den toestand in CentraaLEuropa en over de gevolgen, welke een mogelijke bezetting van hel Ruhrgebied door de troepen der Entente voor de verdere ontwikkeling van den toestand in Europa zou kunnen hebben. Op verzoek van het 'bestuur van het Verbond waren bij dez.e besprekingen ook tegenwoordig twee afgevaardigden vra het Duilsche Vakver bond (G. Legien en rGrassmaii) - Na uitvoerige besprekingen werd besloten, dat nog in den loop dezer week een délegatie van het bestuur van het I. V. V. zich naar het Ruhrgebied zal begeven, ten einde zich daar van den stand van zaken op de hoogte le stellen. De delegatie bestaat uit Jouhaux (Frankrijk), Mer- lens (België) en den secretaris, Edo Fimmen, alsmede uit een nog door de Engelsche vakbe weging aan te wijzen vertegenwoordiger, HET MIN1STERIE-DELACROIX. In een ministerraad heeft Delacroix, de Bel gische minister-president, aan zijn collega's me degedeeld, dat hij een schrijven had opgesteld tot het vragen van collectief -ontslag, hetwelk hij den koning bij diens terugkeer zou ter hand stellen. DE TOESTAN© IN IERLAND. Militairen, die de kazernes verlieten, hebben Zaterdagavond op groote schaal le Bandon eigendommen vernield, naar het heet uit weer wraak over het uit hinderlaag overvallen eener militaire patrouille op Vrijdag jJ, Een nieuwe strijdmacht. De recrutcering voor de „Special Constabulary Force" in Ierland zal dezer dagen een aanvang nemen. In unionistische kringen worden de voor waarden voor het toetreden tot deze nieuwe strijdmacht, welke de actie der Sinn Feiners de finitief hoopt te breken, gunstig ontvangen. Ver wacht werd dat generaal Knox liet opperbevel over het corps zou aanvaarden, doch daar deze heeft geweigerd, zal een kolonel uit het geregel de leger wellicht met de aanvoering worden belast. Naar verluidt zou de recruteering zeer vlot loepen. De onderstaatssecretaris afgetreden De „Morning Posi" verneemt uit Belfast, dat James Mc. Mahon, onderstaatssecretaris voor Ierland, zal aftreden, wegens meeningsverschil met den staatssecretaris. Mc. Mahon had zich eerst kort naar zijn nieu we post begeven. DE RAAD VAN DEN VOLKENBOND.' De Raad van den Volkenbond hoorde in der* namiddag van 24 Oct. het rapport van de mili taire commissie, uitgezonden om een onderzoek 8. Nog even keken zij om naar den roover, til'e "ea.. "^geleide had gedaan en i»en zagen zij e.kanider met vreofijken blik te vreden aan. Rechts reed de graaf en links zijn knecht, terwijl op 't midden van den .weg tusschen beide in de Italiaan ging, vrooltjk huppelende, siomtijds springende en allerlei melodieën zingendei trl fluita'®- „En nu naar Panna) Friedrich, en ons werk begonnen, ik gelo.of toch, dat die reoversgeschiedenis ergens goed voor <re. ^veest is, ik zal je straks wel eens zeg<?en Jritarotn; het iis mij welhaast duizend laai ders waard, dat ik rut weet, wat ik meen te hebben ontdekt." Friedrich' zei niets'. „O wat zal mijn moeder blij zijn en mijn Marietta", riep de jonge Italiaan uit, „wat zullen we van avond pleizierig bij elkaar zitten en dan", liet hij er iets minder; vroojijTc op volgen, „dan aan 't werk, om die honderd daalders te krijgen voor u, mijnheer." De graaf zei niets1. „Gelukkig", vervolgde het jongmensch „gelukkig, dat ik vioeger een goede op voeding- heb gehad, dat mijn vader mij vroeger naar goede scholen kon sturen, want anders" hij pinkte een traan uit zijn oog „anders zou het er nu onge lukkig uitzien met mijn moeder, en van... vantrouwen zai vooreerst toch' wel [niet kunnen komen." „Leeft je vader niet meer?" vroeg de graaf op deelnemend en toon. „Neen-, signore", was het antwoord, „Hij is nu vijf jaar geleden plotseling overleden; hij was aara.'t schrijven, gaf een gil en voor dat wij er bij konden komen, was hij dood. Juist oip denroifden dag had bij bezoek gehad van een heer, die naast ons in| ld en „Hertog van Tos'kane" logeerde en die dikwijls bij ons kwam. Het was een Duitscher, net als u en als ik u goed aankijk, dan lijkt u wel Wat op hem! De graaf zag' Friedrich' aan, die ook verjast opkeek, maar zei niets: „Ja', net zoo iets als u, dezelfde oogen, maar ouder en met een grooten baard. Die Duitsche mijnheer kwam1 vaak bij ons had blijkbaar met vader zaken. Later, toen vader dood was, hebben we ook 'alle moeite gedaan om hem te vinden, want in te stellen inzake de grenskwestie tusschen Li- tauen en Polen. Paderewski en Woldemar rullen Dinsdag de zitting van den Raad bijwonen. De Raad hield zich vervolgens bezig met bepaalde zaken betreffende de organisalie van de com missie voor de mandalen. SMOKKELEN AAN DE NEDERLANDSCHE GRENS. Reeds herhaaldelijk maakten wij melding van een uilgebreiden smokkelhandel aan de Neder- landsoh-Duitsche grens. Het Berliner Tageblatt komt thans met correspondenties van oen zijner medewerkers, waaraan liet volgende is ontleend: Reeds gedurende de reis naar Kaldenkirehen valt het buitengewoon drukke verkeer op deze vroeger zoo stille lijn op. Terwijl vroeger op de lijn KempenKaldenkirchen slechls een enkele eleclrische tram reed, moet ei* thans een einde- iooze trein, hoofdzakelijk uit vierdeklas-wagens beslaande, worden samengesteld en dan zijn nog soms de passagiers zoo dicht opeengepakt, dat ze bijna niet kunnen staan. In Kaldenkircben wordl een onafzienbare stroom van vrouwen, jonge meisjes, jongens en mannen over het station uiigegoten, terwijl de trein dadelijk weer vol stroomt met terugkcerende smokkolaars, En zoo gaal het niet alleen overdag, maar ook nachts, want de spoorwegdirectie is wei zoo goed er voor te zorgen, dat de smokkelaars ook 's nachts zoo snel mogelijk worden vervoerd. De meeste» hun ner hebben een abonnement en reizen soms op één dag driemaal heen en weer. Hoe groot het aantal beroeps-smokkelaars is, is moeilijk te zeg gen, inaar in elk geval zal het wel ten minste tienduizend bedragen. En wanneer men dan be denkt, dal één persoon gemiddeld twintig tot dertig pond smokkelwaren vervoert, kan men zich eenigszins voorstellen, welk een reusachtigen omvang deze onwettige grenshandel lieoft aan genomen. Want zooals het in Kaldenkirchen gaal, gaat het langs de heeie Nederiandsch- Duitsclie grens, al is Kaldenkirchen wel het drukste punt. „Het was reeds donker, toen ik vergezeld van eenige ervaren personen, aan de grens kwam. Een meier van de grenslijn af zitten de Neder iandsche handelaars: ze hebben groole zakken met gebrande koffie en groote balen ruwe tabak voor zich slaan. Aan den anderen kant ziet men de donkere massa's der koopers. Ze weten precies waar ze wezen moeten en liebben niet lang noodig om een koop af te sluiten. Met kleinighe den houden ze zich niet op. Ieder koopt voor eenige honderden marken. De Nederlanders nemen de papieren marken in onbeperkte hoe veelheid aan, en als de zaken zijn afgeloopen, hebben ze groote waschraanden vol papier, dal ze met de voeten goed instampen. „Mijn begeleiders namen mij daarna mede op een wandeling van eenige kilometers langs de grens. In de plaats van liet vroegere siunlle beipaadje is reeds lang een breede rijweg geko men, waar fangs onafgebroken de scharen koopers zich bewegen. Af en loe ontmoeten we een Nedcrlandschen douanebeambte op de fiets, die langs de grens patrouilleert en er zonder twijfel voor zorgt, dat de grens niet overschre den wordt. Voor de rest gaat de hcele grens handel hem niets aan. Wat kan het liem schelen, of de Hollanders zaken doen met de smokke laars, als ze maar geen verboden waar uit voeren! „Het is merkwaardig, hoe ongegeneerd dc smokkelaars le werk gaan, vooral de vrouwen. Haar kleeren, ook de onderkleeren, zijn er op gemaakt om zooveel mogelijk smokkelwaar te kunnen bergen, en meestal zien ze er niets in, op den openbaren weg alle zakken vol te stoppen, „En dit zijn nu nog alleen de kleine smokke laars, die er genoegen mee nemen zooveel weg te sleepen als zo zelf kunnen dragen. Maar er wordt ook in het groote gesmokkeld, Dan zijn het heelo benden, die soms zelfs me! vrachtauto's de goederen vervoeren. Voor een deel zijn ze gewapend, zoodat geen douane-be ambte iets tegen hen kan uitrichten. „Een enkelen keer trachten de Duitsche douanebeambten, die over het algemeen mach teloos zijn, de smokkelaars in hun werk te be lemmeren. Juist toen ik in Kaldenkirchen aan het station was, werd die tot de laatste plaats gevulde trein, die juist zou vertrekken, aange houden door gewapende douane-beambten. Alle passagiers inoeslen den trein verlaten en zich aan de visitatie onderwerpen. En nu volgde een merk waardige scènei Gebrande koffie kletterde op den grond, pakken tabak en sigaretten werden weggeslingerd, en weldra lag er een hooge berg smokkelwaren, voor honderdduizenden marken. „En het zijn niet noodzakelijke levensbehoeê len, die worden binnengesmokkeld da levens middelen zijn bij de tegenwoordige valuta in Duilschland goedkooper dan in Nederland ea worden dan ook naar Nederland gesmokkeld maar voornamelijk gebrande koffie en labak, en werder nog cacao eu zeep. Nog afgezien van do schade, die deze smokkelhandel berokkent aan de Duitsche schatkist en aan de valuta, beeft hij een zeer nadeeligen invloed op het econo misch leven in Duilschland. Vele tabaksfabrie ken aan de grens moeten worden stopgezet en de arbeiders ontslagen, doordat de fabrikanten niet kunnen concurreeren met de prijzen dor* smokkelaars." MILITAIRE DR'.TATUUR IN ITALTë. De „Avanti", bet orgaan van de Italiaansche socialisten, komt met onthullingen over bet be slaan van een militaire samenzwering, die ten doel zou hebben het ministerie-Giolitti ten val le brengen en te vervangen door een kabinet, dat in slaat is de bolsjewistische revolutie te verhin deren en de financiën weer in orde te makel; door verhooging van den broodprijs, verlenging van den arbeidstijd tot 10 uur en absoluut ver bod van staken. Volgens de „Avanti" hebben de samenzweerders de beschikking over 100.000 man, met name over alle troepen in Poia, Zaraf Fiumo en Triest. Tot de leiders behoort o.a. ook d'Annunzio. Als plaatsen vanwaar de Putsch moet uitgaan zijn Milaan, Bologna en Rome aange» wezen. Uit Lugano wordt gemeld, dat Giolitti Zondag oen conferentie van twee uur had niet den minis ter van oorlog, den chef van den generaien staf', den onderstaatssecretaris van binuenlandsche zaken en den directeur-generaal van den open baren veiligheidsdienst. Gisteren werd een minis terraad gehouden, waarin de maatregelen zullen worden besproken, die ten aanzien van den biu- nentunlschen toestand noodzakelijk zijn. SESdLNeOR BUiTENL BERICHTEN, b HET IDEALE LOON. Lord Cowdrey, rector der universiteit van Aberdeen, verklaarde in een door hem gehou den redevoering over het loonvrp.agstuk, dat z.i. het ideale loon moet zijn dat, betaald voor stukwerk, met een gewaarborgd minimum en een aandeel in de winst. Daardoor zou de werkman bewaard blijven voor armoede; zou een premie gesteld worden op ziin bekwaam heid en zou hij belang hebben bij de resultaten van zijn arbeid. Logisch zou hem daarbij toe komen eenig zeggingschap in het beheer der ouderneming en de verdeeling der winsten. Bij een dergelijke regeling zou ouder het oog moeten worden gezien hetgeen aau het kapitaal toekomt voor het gebruikt en dc risico daar van; hoeveel dient te wordep betaald voor her- sen-arbeid, onder-vinding en bijzondere werk zaamheden, hoe na aftrek van dergelijke on kosten de winst moet worden verdeeld voor kapitaal-verslerking, administratie en beheer, en de werklieden. Dil alles zou, meende Lord Cowdrey, afzon derlijke regeling eischen voor elk bedrijf en de verdeeling der winst voor elke categorie moet plaats hebben in verhouding tol hetgeen zij scheppen. De dienst van de posterijen en telegrafie iu Duilschland leverde vóór den oorlog voor de schatkist een winst van 60 millioeu mark op. Nu werkt deze dienst met een verlies van twee milliard. De technische chef van het postwe zen, dr. Bredow, heeft; in een vergadering van Duitsche technici le Leipzig verklaard, waar aan dit le wijten is. Niet zoo zeer aan de Ioons- verhoogmgen voor het personeel al zijn de salarissen gestegen met G tot 800 pet. als wol aan het nog steeds duurder wordende mate riaal. Deze prijsstijging bedraagt voor ijzerdraad 3000 pet., koperdraad 1200, ondergrondsche ka bels 2000, andere kabels 3 tot 1000; telefoon- toestelleii 2000 tol 3000 proc. Het leggen van een aansluiting, inclusief de behoerkosten, kwam vroeger voor een stad als Berlijn op S00 mark. Thans op tl.000 inark. De regeering is van plan het telefoontarief to wijzigen, zoo dat zij die veel spreken meer zullen moeten betalen, dan zij, die weinig spre ken, - In Berlijn werd gisterepochlcnd een Duil sche Hoogeschool voor politiek in tegenwoordig heid van president Ebert in dc groole gehoor zaal van dé Academie voor Bouwkunde geopend. Minister dr. Simons hield een rede, waarin hij be toogde, dat juist het ministerie van buitenland- wij hadden vroeger een aardig sommetje geld. in effecten belegd en die vader altijd ui zijn lessenaar had, maar toen hij dood was, konden we er niets meer van vinden, en wat zouden we 't nu graag hebben, want dan zou ik een zaak kunnen koopem en met mijn Mariette trouwen en wat zou mijd moeder 't dan gemakkelijk hebben." „Dat moet je me nog eens uitleggen", zei de Dnitscher, „dus met dien Duitschen meneer was ook dat geld verdwenen?" - „Ja, signore, ze denken allemaal, flat liet een en het ander wel gestolen zal zijn." „Maar is er dan geen enkel spoor van overgebleven, geen papier of zoo iets?" Neen, niets, signore' o ja' toch', ja, dat is waar, er is nogi iets, een groote enveloppe vonden we later in vaders kieeren, met een zegel ©r op van rood 'tak, maar toen we hem1 openmaakten, zat er niets in, dan een paar snippers papier." „Snippers papier' En stond daar niets opï En had je vader die geschreven of een na» der?"' vroeg do graaf met groote belang* stelling, daar hij vermoedde, hfer op een spoor te zijn, „Ja, signore, er stond iets op, op iederen snipper aan den eenen kant een getal en aan den anderen 'een paar Ie tiers, 't Zijn Duitsche letters, die vader niet geschreven heeft; ik heb 't al eens laten zien aan mijn* heer den advocaat, die Duitsch kent, maar, hoa je da papiertjes ook legt, er is niets van te maken." „Wat j© doet," zei de graaf na eenig na* denken, ,,je bent me nog honderd daalders schuldig, is niet?" „Ja, pignore, maar ik zal..,'' (Wordt vervolgd))

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1920 | | pagina 1