r.-k. nieuws- en advertentieblad voor noord-holland
de erfenis.
No 251
BUITENLAND
Dinsdag 26 October 1920
13e Jaargang
ie Groot, van.
irbericM
iarkt
ABONNEMENTSPRIJS
Versohijnf dagelijks.
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: ScTiIm1" m
ADVERTENTIEPRIJS
De zweep van Wijnkoop.
Wat tie Pers zegt
FEUILLETON.
=eap
P"
M
>iran t-ledeii.
fd. der Patronaats
leden.
fd. der Patronaats*
leden
16 jaar oud zijn).
ïaanil. en Woénsd.
II Maandags en
afü. III Woensd.
isdags van 7—9,
9).
dezen rooster uit
wo op aller mee-
wat trouw en ee-
wordt voor allen
n 7—8, Donderd.
iet lokaal van de
school,
HAAST ER, Pr,,
Directeur,
IEÜLKN,
lialingsonderwijs.
s.
,.rdrtaai wor
5
IDNDER DE
ng is bega aki:
an di-enstpliclf-
na afloop van
rkelijken dienst
te blij ven. Op
m mandaat, na
n Minister van
voor gevallen,
onder de wa-
ict bet oog op
bijzondere ge-
particulier he
re (waaronder
van werkloos-
eiijke pogingen
het einde van
kejijken dienst)
;ii om macifti-
irden omkleed,
behoeft in het
igevraagd voor
i, te wier aan-
aAtiging' in al
.v. ten aanzign
itro-epen, werk-
nobilisatieparki
vangenbewaar-
TEN.
Zoelen, van
Ier, is onth-e-
ÉeUiug bii het
nterie te Heb
benoemd in(
stelling van
or de Land
den Min. van
erste-luitenant
21e reg. inf.
verleend tot
tn den dienst-
het 21e reg.
ed vrijsteüingi
ütie verleend,
ge j. Hofstra,
Helder, is hei
dienst bii .die
Eaewsa»
Contelis Vis-
25 Oct B-er-
is, z. van Ber
en Francina
isca Josephina
melius Joseph!
aria Francisca
tot matigen
stelijfcen wind.
x: wélkt, droog
p 6.47.
der .5-10 v.m.
iP.
n en motorrit-
m zijn heden
ochtend 6.17,
m 5.42 tot 5.47
nariippeiettprif--
die e.jBaéh. f 6.50
t 4.Spuisctte
bc blaas e f 89,
genbf 66..5C
Linib. industrie
igen.
LERINGEN.
-;iars, Alkmaar,
26 Oct
(plm 12 uur)
4 70—4 76
20.90—21.00
22.20—22.271^;
1.10—1.14
11 3211.34
3.26
PAPIER.
50—4.85 -a
ms
PER KWARTAAL i f 2.—, FRANCO PER POST f 250
MET GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD f 0.50 HOOOER.
VAN 1-5 REQELS I 1.25; ELKE REQEL MEER f 0.25
RECLAMES PER REOEL t 0.75; RUBRIEK „VRAAQ EN
AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSINO f 0.60
Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot ee» bedrag van t 500.f 400. f 200.f 100—, f 60—, f 35.—, f 15.—.
i.
Er is een tijd geweest, dat vriend Schaper in.
ie 2de Kamer zei: Wanneer een vijand ons land
binnendringt, neem ik nog de wapens op en suel
naai* de grenzen; een tijd, waarin zelfs Troel
stra zijn zoon wilde slachterieren ter verdedi
ging van de Nederiandsche onafhankelijkheid.
Hat is al weer meer dan zes jaren geleden en
in dien lijd is er veel gebeurd. De groole ver
schrikking aan onze Oost-grens is lam gesla
gen; de Duitsche reus ligt te pletter. Door heel
de wereld is een rilling van afschuw gegaan bij
het zien van de verwoestingen aan goed en men-
sclienlevens, aan geluk en vrede, welke het ge-
4 olg zijn Yan te ver gedreven vaderlandsliefde.
En zooals het zoo vaak gebeurt in het particu
lier leven Yan den enkeling, zoo ging het nu ook
met deze afschuw van de massa; men viel
van het ééne uiterste in hel andere: vandaag lot
de tanden gewapend; morgen alle wapens in
het vuur. Vandaag dronken van nationalisme;
•ïorgen schimpen op vaderlandsliefde en hol-
end achter de leuze: op voor internationalisme!
De Nederiandsche sociaal-democratie toont
v Aok hier weer haar warca aard van niet te
eiden naar een bepaald doei, maar met den
plkswaan mee te zwenken.
„Het Volk" van Zaterdagavond bevat een rap-
ort van den partijraad der S. D. A. P. over de
•loading der partij tegenover hel militarisme.
Na wat er in de laatste jaren is gebeurd, heeft
de partijraad zijn standpunt inzake militarisme,
aationale verdediging en dergelijke vraagstukken
herzien en is tot de conclusie gekomen, dat men
voortaan niet enkel meer met frasen op con
gressen ergens in Duilschland of Zwitserland
i oi internationale ontwapening moet roepen,
maar dat ook nationaal voor entwapening moei
/orden gestreden.
Dat wil dus zeggen, dal de S. D. A. P. voortaan
de credieten voor leger en vloot zal afstemmen
en ook binnenslands anti-militaristische propa
ganda zal gaan voeren. Op zichzelf zou dit geen
aanleiding tot verwondering behoeven te, geven.
Men zou zich er veel eer over kunnen verbazen,
-lat een zich noemende revolutionaire partij
daartoe niet veel eerder is overgegaan.
Wat siCchts verwondering wekt is de geweldi
ge inconsequentie, waartoe de S. D. A. P. mei
deze nieuwe actie vervalt Men kan zoo maar
niet opeens met de rauwe denkbeelden der bol-
sjewiki komen, om alle landsgrenzen weg te
doezelen en één groote wereld sovjet te ma
ken onder opper-commaiido van Lenin, Dan
zou men te veel tegenstand in eigen boezem
ontmoeten. Daarom luidt 't in de eerste voorge
stelde conclusie, dat de „aationale onafhanke
lijkheid" zal worden gehandhaafd. Alleen de
middelen daartoe zullen moeten veranderen.
3een nationale defensie meer, geen volksleger
zelfs, maarpropaganda voor ontwa
pening en propaganda voor democratiseering
van den Volkenbond. Mocht Nederland in ceh
gewapend conflict geraken (en dat is toch zoo
ondenkbaar niell) en men vraagt aan de S. D.
A. P. „wat moeten wij nu doen? Onze onafhan
kelijkheid laten schenden; ons land laten be
zetten; onzen Nederlandachen bodein prijsge
ven?" dan luidt het antwoord: neent wij moe
ten gezamenlijk onze onafhankelijkheid bevruren.
Maar hoe dan, vraagt gij, een leger en vloot
hebben wij niet meer, hoe moeten wij ons dan
verdedigen?
„Geen zorg, zal u Troelstra zeggen, ik heb
toch tijdig propaganda voor het internationalis
me gemaakt en een briefje aan den Volkenbond
•jesclireveu.
Ziedaar, tot welke dwaasheden en ongerijmd
heden men komt, wanneer de vrees voor den
zweep van Wijnkoop het verstand hervelt.
DE GROEI VAN DE ZELFZUCHT.
We lezen in de „Nederlander":
„Iemand, die in het algemeen van oordeel
is, dat de loonen van het postpersoneei her
ziening naar boven behoeven, die bovendien
den dienst van het bedrijf der Posterijen en
Telegrafie uit eigen ervaring kent, bleek ge
troffen door het feil, dat de roerigste ele
menten onder degenen, die in de laatste da
gen het land dupeerden, werden gerecruleerd
uit «de jongeren. Dezen, voegde hij er aan toe,
hebben het beter dan zij het ooit hebben ge
had; hun verdiensten zijn zeer veel hooger
geworden, maar hun uitgaven, althans van
de jongelui, die in het ouderlijk huis kunnen
blijven, zijn lang niet in diezelfde mate geste
gen. Op kantoren- waar cantines zijn voor het
personeel, ervaart men het best hoe royaal de
ze jonge lieden het voor zich zelf nemen.
Onz« zegsman zal zeker niet zonder ver
wondering tenzij hij het blad kent uit
„Het Volk" van gisterenavond vernomen heb
ben, dat het personeel uit puren honger het
werk heeft neergelegd. Wanneer wij zeiden,
dat er niemand onder deze stakers is ge
weest, die uit honger heeft gestaakt, zouden
wij meer zeggen dan wij verantwoorden kun
nen, maar „Het Volk" neemt het zoo nauw
niet en gebruikt de woorden die zijn klanten
het liefst hooren. Intussclien, hetgeen hier ge
zegd werd,.is ons slechts aanleiding om iets
anders te zeggen, dat ook alweer geen nieuws
is, maar niet genoeg kan worden herhaald.
Dit namelijk, dat met het toenemen der loo
nen ook de zelfzucht groeit Wij hebben ge
legenheid gehad om in den laatslen tijd her
haaldelijk te ervaren, dat jonge menschen
die loonen hadden van, laag genomen, der
tig gulden p. w., die dan soms nog van eenig
Armbestuur afhankelijk waren, niet meer dan
een-derde van hun loon afdroegen, een be
drag, waarvoor ze nergens onderkomen en
verzorging zouden vinden, gelijk ze die thuis
hebben. Vraagt men dan waar de menschen
de rest van hun geld laten, dan is liet ant
woord in de meeste gevallen: de bioscoop,
voor jonge meisjes vooral, de opschik. Het
gevoel dat de kinderen in de eerste plaats
geroepen zijn om voor de ouders te zorgen,
althans mee le zorgen, schijnt gaandeweg af
te slijten: de gemeenschap moet het maar
doen. En zoo is er in menig opzicht al geen
verandering van onze Staatsorde in de socia
listische meer noodig, om te komen tot een
toestand, waarbij een staatsburger van de
wieg tot het graf aan de vaderlijke zorgen
van den staat (of van do geniee-nte) en zijn
ambtenaren overgelaten wordt. Al wat ideëel
is, al wat aan het karakter bouwt, al wat
zelfverloochening eischt, wordt meer en
meer als onnoodige ballast beschouwd; zor
gen wil men niet meer: de ouders wenschen
geen kinderen vanwege*, de zorg, eu de kin
deren verwijzen hun ouders liever naar „de
bedeeling" dan dat ze zelf meezorgenen
bovenal moet de Staat zorgen dat de loonei/
stijgen om aan de zorgen voor vermaak en
kleedij het hoofd te bieden."
De wereld verwacht misschien iets, voor ver
betering van den ecconouiischen toestand, van
conferenties en geleerde vertoogen, door staats
lieden en economen met gioote kennis en toe
wijding opgesteld. Maar zoolang er niet een
krachtig verzet komt tegen het groeien, en het
aankweeken vooral van de zelfzucht, waarvan
de kiemen liggen in elk menschenhart, en die
we dan ook niet alleen bij de arbeiders aan
treffen, zoolang zal de wereld zien dat zij in
al hare verwachtingen bedrogen uitkomt.
DE MIJNWERKERSSTAKINB
De vertegenwoordigers der mijnwerkersfede-
ratie hebben gisterenmorgen de besprekingen
met de regeering in het huis van den premier
in Downingstreet herval. liet dagelijksch be
stuur der mijnwerkers zou gisterenmiddag van
de deputatie bij den premier verslag ontvangen.
Woensdag zal er een buitengewone conferentie
van het Vakvereenigingscongres plaats hebben
om den toestand te overwegen.
De bladen leggen bet feit, dat de besprekingen
voortduren uit als een aanwijzing dat, ofschoon
tot nog toe geen grondslag voor de hervatting
van formcele onderhandelingen is verkregen,
partijen er niet aan wanhopen, of zij zullen er
wel één vinden. In welke richting zij naar de
zen grondslag hebben gezocht, of hoe op het
oogenblik de balans staat tusschen succes en
mislukking, is onmogelijk te zeggen, doch aan
alle kanten beschouwt men het verschiet als
hoopvol.
De houding der spoorwegarbeiders.
Uit de berichten in de Engelsche bladen blijkt
ten duidelijkste, dat het opschorten van de sta
king van het spoorwegpersoneel niet slechts het
gevolg is van het besluit om tijdens de onder
handelingen tusschen de regeering en de mijn
werkers niet tot een actie over te gaan, doch
veeleer van het besef dat een eventueele staking
bij een groot gedeelte van het personeel zeer
weinig populair zou wezen. Tal van groepen heb
ben resoluties aangenomen, waarin wordt ge
protesteerd tegen een dergelijk besluit, op grond
van de overweging dat tot zulk 'n ernsügen stap
niet zonder toestemming dient le worden over
gegaan.
Volgens de „Daily Telegraph" is 't twijfelach
tig of te Leeds de mannen aan een bevel tol
staken zouden hebben gehoorzaamd. In de af-
cteeling Macclesfield van de N.U.R, heeft slechts
één lid vóór het voorstel tot staken gestemd, ter
wijl te Dudley en Bradford een stemming over
de kwestie werd gevraagd. Een algemeene klacht
der spoorwegarbeiders is dat zij tot een drastisch
optreden ter ondersteuning der mijnwerkers zou
den worden opgeroepen, terwijl deze laatslen
destijds, gedurende de spoorwegstaking hebben
geweigerd om dc spoorwegarbeiders bij it
staan.
De weinige geneigdheid om tc staken schijnt,
volgens het blad, algemeen te zijn, behalve in
Zuid-Wales, waar do meeningen sterk verdeeld
zijn. Hier echter blijken de uiterste elementen de
bovenhand te hebben.
HET I. V. V. EN HET RUHRGEBTED.
Het secretariaat van het Internationaal Ver
bond van Vakvcreeriigmgen schrijft:
Vrijdag en Zaterdag had le Amsterdam de
maand el ijksélie vergadering plaats van het be
stuur van het I. V. V. Aanwezig waren #.a.: L.
Jouhaux (Frankrijk), C. Mcrtens (Belgic) en de
beide secretarissen Edo Fimnien en J. Oude-
geesl.
Dc voorzitter, W. A. Applelon, was, in verband
met de staking der mijnwerkers verhinderd.
Behalve ten behoeve van de voorbereiding van
het op 22 November te Londen te houden bui
tengewoon internationaal congres van het I. V.
V. hadden uitvoerige besprekingen plaats over
den toestand in CentraaLEuropa en over de
gevolgen, welke een mogelijke bezetting van hel
Ruhrgebied door de troepen der Entente voor
de verdere ontwikkeling van den toestand in
Europa zou kunnen hebben.
Op verzoek van het 'bestuur van het Verbond
waren bij dez.e besprekingen ook tegenwoordig
twee afgevaardigden vra het Duilsche Vakver
bond (G. Legien en rGrassmaii) -
Na uitvoerige besprekingen werd besloten, dat
nog in den loop dezer week een délegatie van
het bestuur van het I. V. V. zich naar het
Ruhrgebied zal begeven, ten einde zich daar van
den stand van zaken op de hoogte le stellen. De
delegatie bestaat uit Jouhaux (Frankrijk), Mer-
lens (België) en den secretaris, Edo Fimmen,
alsmede uit een nog door de Engelsche vakbe
weging aan te wijzen vertegenwoordiger,
HET MIN1STERIE-DELACROIX.
In een ministerraad heeft Delacroix, de Bel
gische minister-president, aan zijn collega's me
degedeeld, dat hij een schrijven had opgesteld tot
het vragen van collectief -ontslag, hetwelk hij
den koning bij diens terugkeer zou ter hand
stellen.
DE TOESTAN© IN IERLAND.
Militairen, die de kazernes verlieten, hebben
Zaterdagavond op groote schaal le Bandon
eigendommen vernield, naar het heet uit weer
wraak over het uit hinderlaag overvallen eener
militaire patrouille op Vrijdag jJ,
Een nieuwe strijdmacht.
De recrutcering voor de „Special Constabulary
Force" in Ierland zal dezer dagen een aanvang
nemen. In unionistische kringen worden de voor
waarden voor het toetreden tot deze nieuwe
strijdmacht, welke de actie der Sinn Feiners de
finitief hoopt te breken, gunstig ontvangen. Ver
wacht werd dat generaal Knox liet opperbevel
over het corps zou aanvaarden, doch daar deze
heeft geweigerd, zal een kolonel uit het geregel
de leger wellicht met de aanvoering worden
belast.
Naar verluidt zou de recruteering zeer vlot
loepen.
De onderstaatssecretaris afgetreden
De „Morning Posi" verneemt uit Belfast, dat
James Mc. Mahon, onderstaatssecretaris voor
Ierland, zal aftreden, wegens meeningsverschil
met den staatssecretaris.
Mc. Mahon had zich eerst kort naar zijn nieu
we post begeven.
DE RAAD VAN DEN VOLKENBOND.'
De Raad van den Volkenbond hoorde in der*
namiddag van 24 Oct. het rapport van de mili
taire commissie, uitgezonden om een onderzoek
8.
Nog even keken zij om naar den roover,
til'e "ea.. "^geleide had gedaan en i»en
zagen zij e.kanider met vreofijken blik te
vreden aan. Rechts reed de graaf en links
zijn knecht, terwijl op 't midden van den
.weg tusschen beide in de Italiaan ging,
vrooltjk huppelende, siomtijds springende
en allerlei melodieën zingendei trl fluita'®-
„En nu naar Panna) Friedrich, en ons
werk begonnen, ik gelo.of toch, dat die
reoversgeschiedenis ergens goed voor <re.
^veest is, ik zal je straks wel eens zeg<?en
Jritarotn; het iis mij welhaast duizend laai
ders waard, dat ik rut weet, wat ik meen
te hebben ontdekt."
Friedrich' zei niets'.
„O wat zal mijn moeder blij zijn en mijn
Marietta", riep de jonge Italiaan uit, „wat
zullen we van avond pleizierig bij elkaar
zitten en dan", liet hij er iets minder;
vroojijTc op volgen, „dan aan 't werk,
om die honderd daalders te krijgen voor u,
mijnheer."
De graaf zei niets1.
„Gelukkig", vervolgde het jongmensch
„gelukkig, dat ik vioeger een goede op
voeding- heb gehad, dat mijn vader mij
vroeger naar goede scholen kon sturen,
want anders" hij pinkte een traan uit
zijn oog „anders zou het er nu onge
lukkig uitzien met mijn moeder, en van...
vantrouwen zai vooreerst toch' wel
[niet kunnen komen."
„Leeft je vader niet meer?" vroeg de
graaf op deelnemend en toon.
„Neen-, signore", was het antwoord, „Hij
is nu vijf jaar geleden plotseling overleden;
hij was aara.'t schrijven, gaf een gil en voor
dat wij er bij konden komen, was hij
dood. Juist oip denroifden dag had bij
bezoek gehad van een heer, die naast ons
in| ld en „Hertog van Tos'kane" logeerde
en die dikwijls bij ons kwam. Het was
een Duitscher, net als u en als ik u
goed aankijk, dan lijkt u wel Wat op hem!
De graaf zag' Friedrich' aan, die ook
verjast opkeek, maar zei niets:
„Ja', net zoo iets als u, dezelfde oogen,
maar ouder en met een grooten baard.
Die Duitsche mijnheer kwam1 vaak bij ons
had blijkbaar met vader zaken. Later,
toen vader dood was, hebben we ook 'alle
moeite gedaan om hem te vinden, want
in te stellen inzake de grenskwestie tusschen Li-
tauen en Polen. Paderewski en Woldemar rullen
Dinsdag de zitting van den Raad bijwonen. De
Raad hield zich vervolgens bezig met bepaalde
zaken betreffende de organisalie van de com
missie voor de mandalen.
SMOKKELEN AAN DE NEDERLANDSCHE
GRENS.
Reeds herhaaldelijk maakten wij melding van
een uilgebreiden smokkelhandel aan de Neder-
landsoh-Duitsche grens. Het Berliner Tageblatt
komt thans met correspondenties van oen zijner
medewerkers, waaraan liet volgende is ontleend:
Reeds gedurende de reis naar Kaldenkirehen
valt het buitengewoon drukke verkeer op deze
vroeger zoo stille lijn op. Terwijl vroeger op de
lijn KempenKaldenkirchen slechls een enkele
eleclrische tram reed, moet ei* thans een einde-
iooze trein, hoofdzakelijk uit vierdeklas-wagens
beslaande, worden samengesteld en dan zijn nog
soms de passagiers zoo dicht opeengepakt, dat ze
bijna niet kunnen staan. In Kaldenkircben
wordl een onafzienbare stroom van vrouwen,
jonge meisjes, jongens en mannen over het station
uiigegoten, terwijl de trein dadelijk weer vol
stroomt met terugkcerende smokkolaars, En zoo
gaal het niet alleen overdag, maar ook nachts,
want de spoorwegdirectie is wei zoo goed er voor
te zorgen, dat de smokkelaars ook 's nachts zoo
snel mogelijk worden vervoerd. De meeste» hun
ner hebben een abonnement en reizen soms op
één dag driemaal heen en weer. Hoe groot het
aantal beroeps-smokkelaars is, is moeilijk te zeg
gen, inaar in elk geval zal het wel ten minste
tienduizend bedragen. En wanneer men dan be
denkt, dal één persoon gemiddeld twintig tot
dertig pond smokkelwaren vervoert, kan men
zich eenigszins voorstellen, welk een reusachtigen
omvang deze onwettige grenshandel lieoft aan
genomen. Want zooals het in Kaldenkirchen
gaal, gaat het langs de heeie Nederiandsch-
Duitsclie grens, al is Kaldenkirchen wel het
drukste punt.
„Het was reeds donker, toen ik vergezeld van
eenige ervaren personen, aan de grens kwam.
Een meier van de grenslijn af zitten de Neder
iandsche handelaars: ze hebben groole zakken
met gebrande koffie en groote balen ruwe tabak
voor zich slaan. Aan den anderen kant ziet men
de donkere massa's der koopers. Ze weten precies
waar ze wezen moeten en liebben niet lang
noodig om een koop af te sluiten. Met kleinighe
den houden ze zich niet op. Ieder koopt voor
eenige honderden marken. De Nederlanders
nemen de papieren marken in onbeperkte hoe
veelheid aan, en als de zaken zijn afgeloopen,
hebben ze groote waschraanden vol papier, dal
ze met de voeten goed instampen.
„Mijn begeleiders namen mij daarna mede op
een wandeling van eenige kilometers langs de
grens. In de plaats van liet vroegere siunlle
beipaadje is reeds lang een breede rijweg geko
men, waar fangs onafgebroken de scharen
koopers zich bewegen. Af en loe ontmoeten we
een Nedcrlandschen douanebeambte op de fiets,
die langs de grens patrouilleert en er zonder
twijfel voor zorgt, dat de grens niet overschre
den wordt. Voor de rest gaat de hcele grens
handel hem niets aan. Wat kan het liem schelen,
of de Hollanders zaken doen met de smokke
laars, als ze maar geen verboden waar uit
voeren!
„Het is merkwaardig, hoe ongegeneerd dc
smokkelaars le werk gaan, vooral de vrouwen.
Haar kleeren, ook de onderkleeren, zijn er op
gemaakt om zooveel mogelijk smokkelwaar te
kunnen bergen, en meestal zien ze er niets in, op
den openbaren weg alle zakken vol te stoppen,
„En dit zijn nu nog alleen de kleine smokke
laars, die er genoegen mee nemen zooveel weg
te sleepen als zo zelf kunnen dragen.
Maar er wordt ook in het groote gesmokkeld,
Dan zijn het heelo benden, die soms zelfs me!
vrachtauto's de goederen vervoeren. Voor een
deel zijn ze gewapend, zoodat geen douane-be
ambte iets tegen hen kan uitrichten.
„Een enkelen keer trachten de Duitsche
douanebeambten, die over het algemeen mach
teloos zijn, de smokkelaars in hun werk te be
lemmeren. Juist toen ik in Kaldenkirchen aan
het station was, werd die tot de laatste plaats
gevulde trein, die juist zou vertrekken, aange
houden door gewapende douane-beambten. Alle
passagiers inoeslen den trein verlaten en zich aan
de visitatie onderwerpen. En nu volgde een merk
waardige scènei Gebrande koffie kletterde op
den grond, pakken tabak en sigaretten werden
weggeslingerd, en weldra lag er een hooge berg
smokkelwaren, voor honderdduizenden marken.
„En het zijn niet noodzakelijke levensbehoeê
len, die worden binnengesmokkeld da levens
middelen zijn bij de tegenwoordige valuta in
Duilschland goedkooper dan in Nederland ea
worden dan ook naar Nederland gesmokkeld
maar voornamelijk gebrande koffie en labak,
en werder nog cacao eu zeep. Nog afgezien van
do schade, die deze smokkelhandel berokkent aan
de Duitsche schatkist en aan de valuta, beeft
hij een zeer nadeeligen invloed op het econo
misch leven in Duilschland. Vele tabaksfabrie
ken aan de grens moeten worden stopgezet en
de arbeiders ontslagen, doordat de fabrikanten
niet kunnen concurreeren met de prijzen dor*
smokkelaars."
MILITAIRE DR'.TATUUR IN ITALTë.
De „Avanti", bet orgaan van de Italiaansche
socialisten, komt met onthullingen over bet be
slaan van een militaire samenzwering, die ten
doel zou hebben het ministerie-Giolitti ten val
le brengen en te vervangen door een kabinet, dat
in slaat is de bolsjewistische revolutie te verhin
deren en de financiën weer in orde te makel;
door verhooging van den broodprijs, verlenging
van den arbeidstijd tot 10 uur en absoluut ver
bod van staken. Volgens de „Avanti" hebben de
samenzweerders de beschikking over 100.000
man, met name over alle troepen in Poia, Zaraf
Fiumo en Triest. Tot de leiders behoort o.a. ook
d'Annunzio. Als plaatsen vanwaar de Putsch moet
uitgaan zijn Milaan, Bologna en Rome aange»
wezen.
Uit Lugano wordt gemeld, dat Giolitti Zondag
oen conferentie van twee uur had niet den minis
ter van oorlog, den chef van den generaien staf',
den onderstaatssecretaris van binuenlandsche
zaken en den directeur-generaal van den open
baren veiligheidsdienst. Gisteren werd een minis
terraad gehouden, waarin de maatregelen zullen
worden besproken, die ten aanzien van den biu-
nentunlschen toestand noodzakelijk zijn.
SESdLNeOR BUiTENL BERICHTEN, b
HET IDEALE LOON.
Lord Cowdrey, rector der universiteit van
Aberdeen, verklaarde in een door hem gehou
den redevoering over het loonvrp.agstuk, dat
z.i. het ideale loon moet zijn dat, betaald voor
stukwerk, met een gewaarborgd minimum en
een aandeel in de winst. Daardoor zou de
werkman bewaard blijven voor armoede; zou
een premie gesteld worden op ziin bekwaam
heid en zou hij belang hebben bij de resultaten
van zijn arbeid. Logisch zou hem daarbij toe
komen eenig zeggingschap in het beheer der
ouderneming en de verdeeling der winsten.
Bij een dergelijke regeling zou ouder het oog
moeten worden gezien hetgeen aau het kapitaal
toekomt voor het gebruikt en dc risico daar
van; hoeveel dient te wordep betaald voor her-
sen-arbeid, onder-vinding en bijzondere werk
zaamheden, hoe na aftrek van dergelijke on
kosten de winst moet worden verdeeld voor
kapitaal-verslerking, administratie en beheer, en
de werklieden.
Dil alles zou, meende Lord Cowdrey, afzon
derlijke regeling eischen voor elk bedrijf en de
verdeeling der winst voor elke categorie moet
plaats hebben in verhouding tol hetgeen zij
scheppen.
De dienst van de posterijen en telegrafie iu
Duilschland leverde vóór den oorlog voor de
schatkist een winst van 60 millioeu mark op.
Nu werkt deze dienst met een verlies van twee
milliard. De technische chef van het postwe
zen, dr. Bredow, heeft; in een vergadering van
Duitsche technici le Leipzig verklaard, waar
aan dit le wijten is. Niet zoo zeer aan de Ioons-
verhoogmgen voor het personeel al zijn de
salarissen gestegen met G tot 800 pet. als wol
aan het nog steeds duurder wordende mate
riaal. Deze prijsstijging bedraagt voor ijzerdraad
3000 pet., koperdraad 1200, ondergrondsche ka
bels 2000, andere kabels 3 tot 1000; telefoon-
toestelleii 2000 tol 3000 proc.
Het leggen van een aansluiting, inclusief de
behoerkosten, kwam vroeger voor een stad als
Berlijn op S00 mark. Thans op tl.000 inark.
De regeering is van plan het telefoontarief to
wijzigen, zoo dat zij die veel spreken meer
zullen moeten betalen, dan zij, die weinig spre
ken,
- In Berlijn werd gisterepochlcnd een Duil
sche Hoogeschool voor politiek in tegenwoordig
heid van president Ebert in dc groole gehoor
zaal van dé Academie voor Bouwkunde geopend.
Minister dr. Simons hield een rede, waarin hij be
toogde, dat juist het ministerie van buitenland-
wij hadden vroeger een aardig sommetje
geld. in effecten belegd en die vader altijd
ui zijn lessenaar had, maar toen hij dood
was, konden we er niets meer van vinden,
en wat zouden we 't nu graag hebben,
want dan zou ik een zaak kunnen koopem
en met mijn Mariette trouwen en wat zou
mijd moeder 't dan gemakkelijk hebben."
„Dat moet je me nog eens uitleggen",
zei de Dnitscher, „dus met dien Duitschen
meneer was ook dat geld verdwenen?"
- „Ja, signore, ze denken allemaal, flat
liet een en het ander wel gestolen zal zijn."
„Maar is er dan geen enkel spoor van
overgebleven, geen papier of zoo iets?"
Neen, niets, signore' o ja' toch', ja,
dat is waar, er is nogi iets, een groote
enveloppe vonden we later in vaders
kieeren, met een zegel ©r op van rood
'tak, maar toen we hem1 openmaakten, zat
er niets in, dan een paar snippers papier."
„Snippers papier' En stond daar niets opï
En had je vader die geschreven of een na»
der?"' vroeg do graaf met groote belang*
stelling, daar hij vermoedde, hfer op een
spoor te zijn,
„Ja, signore, er stond iets op, op iederen
snipper aan den eenen kant een getal en
aan den anderen 'een paar Ie tiers, 't Zijn
Duitsche letters, die vader niet geschreven
heeft; ik heb 't al eens laten zien aan mijn*
heer den advocaat, die Duitsch kent, maar,
hoa je da papiertjes ook legt, er is niets
van te maken."
„Wat j© doet," zei de graaf na eenig na*
denken, ,,je bent me nog honderd daalders
schuldig, is niet?"
„Ja, pignore, maar ik zal..,''
(Wordt vervolgd))