ntkilt
DE,
BIjAD
p
IS!
kkerij,
11. PLAS,
ERS
kers,
I
DE ERFENIS.
ro
lachines
Wanmolens,
Bascul®^»
Disk,
N o 261^
Maandag 8 November 1920
13e Jaargang
v>
<s>
CO
C
P
O
CD
D
ÜILmaasi*.
ipeniag
Likmaar.
Artikelen
irii. pl^S.
laaflmolsns,
R.R, NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
ABONNEMENTSPRIJS
Verschijnt d a gg e S ij k s»
Bureau: HOF 6, ALKMAAR- Telefoon: jgKgg^«-
ADVERTENTIEPRIJS:
Wat de staking van 8 Juni
j.l. ons leert.
De nieuwe formule.
Wat de Pers zegt
BUITENLANI)
bHI Ill.l.hTON.
beidstijd bijna niet
idt U dan tot onder-
ede kwaliteit tegen
ZAAK zijn wij instaat
bieden.
logemaker-Goudsmid.
PER KWARTAALi f2.—, FRANCO PER POST I 2A0
MET QEILLUSTREERD ZONDAGSBLAD f 0.50 HOOOER.
VAN 1-5 REGELS f 1.25; ELKE REOEL MEER f 0.25 j
RECLAMES PER REGEL f 0.75; RUBRIEK .VRAAG EN
AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATSINQ f 0.60
I-
Aan aüe abonné's wordt op aanvraag gratis een polia verstrekt, welke hen verzekert tegen ongovallen tot een bedrag van f 500.—, f 400.-, f 200.—, f 100—f 69 f 35.—, f 15.—.
De „berechting" der Amsterdamsche gemeen
tewerklieden, die als protest tegen de anti-revo-
luliewet, gestaakt «hebben, wijst nietalleen op
een gezindheid van de Socialistische en Commu
nistische leiders der Vakvereenigingen, die naar
verdienste door sommige directeuren der ge
meentebedrijven aan de kaak der openbaarheid
gesteld is, zij is ook leerzaam in meer dan één
opzicht, omdat zij te aanschouwen gaf een
schromelijke dooreenhaspeling der begrippen
van Overheid en Onderdanen.
Die dooreenhaspeling en daardoor ontstane
Verwarring van fundamenteele, noodzakelijke
begrippen, zijn uitvloeisels van den modernen
tijdgeest, van den opstandigen geest tegen het
wettig gezag, van den geest die stelselmatig, ja
ren lang, door het Socialisme bij de arbeiders
gezaaid, gekweekt en tot wasdom is gebracht.
Met is deze volgroeide geestes- en gemoedsge
steldheid bij hun volgelingen, welke de Socia
listische en Communistische kopsiukken als
stormram gebruiken, om de juiste begrippen der
verhouding russchen Overheid en Onderdanen,
de pijlers waarop een ordelijke staat moet rus
ten, omver te beuken.
Wanneer eenmaal deze pijlers in brokstukken
len gronde geworpen liggen, dan kan met hoop
op den gewenschten uitslag een aanvang worden
gemaakt, met den opbouw van het rijk van
den vevolutionnairen chaos.
Deze gedachtengang is duidelijk te onderken
nen in het revolutiomiair socialistisch geschrijf
van de „Tribune" en blaadjes van soortgelijk
allooi.
't Is dan ook voor elk, die nadenkt, duidelijk,
dat hoven aangeduide begrippen, als onomstoo
lelijke waarheden in de volksziel overeind die
non te staan, wil de Staat zijn taak, liet geeste
lijk en stoffelijk welzijn van het geheele vol!;:
dus niet van één klasse, zooveel mogelijk te ver
zekeren, naar behooren kunnen volbrengen.
Van het boven omschreven, gewetenlooze drij
ven van een betrekkelijk gering getal volksmis
leiders, plukt in onze dagen de Gemeenschap
de wrange vruchten.
Voor iedereen zichtbaar wordt dit gedemon
streerd door hetgeen zich bij de „berechting
rgernis wekkende vertooning verdient genoemd
te worden?
Inderdaad, het ergerniswekkende dezer ver-
looning blijkt zóó middagheldcr, dat zelfs het
anders zoo kleurlooze en onaandoenlijke „Nws.
van den Dag" er de fiolen van haar rechtma-
tigen toorn over uitgiet.
Na de aandacht gevestigd te hebben, op hel
onbeschaamde karakter der vraag van den
heer Van Hinte, den verdediger der socialisti
sche ex-stakers: hoe komt het, dat sommige di
recteuren wel, en anderen niet de stakers voor
straf hebben voorgedragen? schrijft het Amster
damsche orgaan;
„Deze onbeschaamdheid werd nog versterkt
door bijvoegingen omtrent de politieke gezind
heid dezer directeuren. Daaruit bleek het doel
van do vraag: de stakers en hun verdedigers
wilden van de berechting een politiek debat ma
ken."
En verder:
„De staking van 8 Juni was een massale de
monstratieve staking met een politieken onder
grond. Als zoodanig behoort zij voor het
scheidsgerecht niet thuis. Het doel van het
scheidsgerecht is, den gemeentewerkman indi
vidueel zijn recht te waarborgen.
Bij een massale staking is het individueele
recht buiten spel en bij een demonstratieve po
litieke staking worden argumenten ter beoor
deeling voorgelegd, die ten nauwste verband
houden met het bestuursbeleid. Het gaat niet
aan, dat elke directeur naar eigen inzicht zelf
standig al dan niet de stakers bij zijn dienst
voor bestraffing voordraagt. Indien een sta
kingsactie uitbreekt onder personeel van alle ge
meentediensten, dan behoort daartegenover ovci
de geheele linie op gelijke wijze te worden op-
gelreden. Dat kan slechts geschieden, indien hel
college van B. en W. beslist, wat met de sta
kers moet geschieden. Eu wanneer de slaking
daarbij een politieken grond heeft, dan is er des
to meer reden om de politieke inzichten van de
directeuren buiten het geding te houden."
I
Dat lijkt ons juist gezien.
I-loe logetiov„. eca politieke slatting moet wór
den opgetreden, behoort naar recht en wet niel
lier gemeentewerklieden in de Hoofdstad hee"» !,e wo'de° beslist door hel hoofd van een dienst-
'ie slechts een beperkte verantwoordelijkheid
heeft, maar het moet worden uitgemaakt, het
zij door de justitie, hetzij langs administratieve»
weg door de verantwoordelijke overheid. Hel
heiemmeren van alle gemeentelijke bedrijven ei,
diensten te gelijker tijd door het personeel is
een gebeurtenis, die het gemeentebestuur direct
raakt. B. en W. zijn verantwoordelijk voor den
goeden gang van alle gemeente-bedrijven en
-diensten te zamen. Zoo dra deze verstoord wordl
zijn alleen zij gerechtigd en verplicht tot ingrij
pen. De maatregelen, waartoe zij in zulk een
geval meenen te moeten besluiten, zijn uilvloei-
sels van hun bestuursbeleid en als zoodanig al
leen aan de controle van den gemeenteraad on
derworpen. Het scheidsgerecht heeft daarmede
niets uit te staan.
Het lijkt een ernstige leemte in liet werklie-
dcnreglement van Amsterdam, dat massale sta
kingen niet nadrukkelijk zijn gehouden builen
de bemoeienis van het scheidsgerecht. De be
handeling van de zaak der stakers van 8 Juni
heeft duidelijk doen zien wtelke ongewenschle ge
volgen, zoowel voor de positie der directeuren
als voor een behoorlijke afdoening van de zaak
deze leemte kan hebben.
afgespeeld.
Daar toch konden allen, die, en met reden,
vasthouden aan het scherp omlijnd grondbegrip
fan Overheid en Onderdaan, zien, hoe, ten ge
valle en in 't belang van plichtvergeten stakers,
door het ten deele socialistisch gemeentebestuur,
alle mogelijke voorzorgen waren genomen, om
deze heeren in de gelegenheid te stellen zich van
hun strafwaardige handeling schoon te was-
schen, in casu, om vrij uit te gaan.
De beklaagden hadden volle vrijheid van spre
ken en onbeperkte vrijheid om zich hun eigen
verdedigers te kiezen.
Daarentegen was hun Overheid, waren de di
recteuren zonder verweer overgeleverd aan alles
wat de heeren ex-stakers hun naar het hoofd
geliefden te werpen.
De werklieden, die op 8 Juni hun werk in den
steek lieten, konden recht op hooger beroep
laten gelden; de directeuren misten dit beroep
ten eencnmalc.
Wel stelden B. en W. een poging in 't werk
om tegenover zooveel ongelijkheid van rechten,
de directeuren te beschermen, door hen alleen
te doen hooren in besloten zitting en buiten te
genwoordigheid van hun ondergeschikten, maar
hef scheidsgerecht riep ook hen op voor de
openbare zitting. En toen zaten ze daar om te
«anbooren, wat hun personeel, dal op 8 Jon»
zich aan plichtsverzaking had schuldig gemaakt,
wei van hen zou durven zeggen en om te ant
woorden op de vragen, die de gewezen heeren
stakers hun wel zouden gelieven te stellen.
Wij vragen in gemoede, of dit, in een op orde,
wet en recht gegrondveste maatschappij, geen
dels op, dat het geweldige noodlot van een al-
gemeene mijnwerkersstaking, met als gevolg
werkloosheid voor miltioenen arbeiders ook in
de andere groote bedrijven, niet over Engeland
komen zal. De leiders der mijnwerkersorganisa
ties hebben geadviseerd weer aan 't werk te
gaan en op verschillende plaatsen is de arbeid
ook weer hervat.
Alle kans bestaat dan ook, dat de regeerings-
voorstellen toch zullen worden aanvaard en dat
Lloyd George inderdaad het tooverwoord heeft
gesproken om deze en volgende crises Le be
zweren, n.m. alleen meer loon voor meerdere
productie.
Het bemiddelingsvoorstel immers komt hier-
op neer, dat de mijnwerkers wel hun gevraag
de loonsverhooging zullen krijgen, maar op de
volgende voorwaarden: De loonsverhooging zal
gedurende de maanden November en Decem
ber worden uitgekeerd.
Indien blijkt, dat de productie in November
en December gedurende den proeftijd geschiedt
volgens een jaarlijksch cijfer van 246 millioen
ton, wordt de verhooging van het loon met 2
sh. in Januari bestendigd. Maar indien die pro
ductie gelijk staat met een jaarlijksche op
brengst van 242 millioen Ion, zou de verhoo
ging in Januari dalen tot 1J4 sh. Daarna zou
elke vermindering of vermeerdering met 4
millioen ton een verlaging of verhooging van
het loon met 6 stuiver per schoft tengevolge
hebben.
Voor elke 4 millioen ton cxlra krijgen de
mijnwerkers na Januari 6 stuivers extra. Er is
geen"maximum vastgesteld.
Wat deze regeling beteekeni? Dat de werklie
den direct belang krijgen bij verhooging der
productie. De loonscliommelingen zullen van
hun eigen praestalies afhangen en automatisch
werken. Er komt als het ware een onderling
controlesysteem van den eenen arbeider op den
andere; immers traagheid van enkelen betee-
kent verlies voor allen.
Hiertoe moest de economische crisis der laat
ste jaren wel voeren. Want de meest sociaal-
voelende mensch kan ten slote zijn versland het
zwijgen niet opleggen, wanneer dit hem zegt:
nu een algemeene schaarschte aan grondstof
fen en levensbehoeften gepaard ging met een
sterk waarneembare arbcidsmoeheid en wette
lijke verkorting van arbeidsdag, terwijl
loonsverhooging en prijsstijging met elkander
krijgertje bleven spelen, de maatschappelijke
ruïne nabij was,
In Duilschland en elders begon men dan ook
al weer heel spoedig met het eens zoo gehate
stukwerk in te voeren en kreeg dit systeem zelfs
verdediging van soeiaal-lemocralen.
In Engeland zal nu een geweldige kracht
proef worden geleverd óp groote schaal, om
een oplossing voor de loon- en productie cri
sis te vinden; een proefneming, die ons aller
belangstelling overwaard is. Moge het prac-
tische Engeland ook hier den weg hebben ge
vonden, om tot meer evenwicht in het zwaar
geschokte bedrijfsleven te komen!
Ofschoon in Engeland onder de mijnwerkers
geen meerderheid zich voor de aanvaarding van
het regecringsvoorstel heeft uitgesproken, is
nog veel minder het vereischte stemmenaantal
van twee derde bereikt, noodig om de staking
voort te zetten. Alle teekenen wijzen er inmid-
lijke en geregelde betrekkingen te staan.
Ja, als men nagaat, dai de maatschap
pelijke vraagstukken minstens evenzeer
als de staatkundige aandacht zullen vor
deren en de li. iSiocl daarbij reeds dertig
jaar geleden leiding wist te geven.
„Het is geen katholiek, maar een alge
meen, een nationaal belang, d,at om een
vaste vertegenwoordiging bij het Va-ti-
caa-n vraagt", schrijft de „Volkskrant"'
„Wanneer, zooals uit het voorloopig
verslag der (Tweede Kamer blijkt, pro-
testautsche leden in lil t instellen van
een blijvend gezantschap bij don Paus
een erkenning van diens geestelijke sou-
vereiniteit en een krenki g van hun
go^saienslige gevoelens zien, dan ver
plaatsen zij de zaak naar een terrein
waar ze niet thuis lnoort en dichten ze
den minister van Huitenlandsche Za
ken een bedoeling toe, die hem abso
luut vreemd is.
Wanneer de socialistische leden in
het Vatieaan een brandpunt van reac
tie zien en daarom geen gezant wen
schen, dan mi kennen zij volkomen, en
men zou ha„st zeggen tegen beter we
ten in, het karakter van niet VaJcaan,
van waar juist de stoot tot de groote
sociale hervormingen is uitgegaan.
Als de sooiaiisten billijk nonnen zijn
en zich tot de hoogte van een man als
Van Lillen konuen opwerken, moesten
zij in ue benoeming van een gezant, cn
in het opnemen van den Paus bij
den Volkenbond, een waarborg zien voor
het nastreven van een gezonde, stevig
vooruitstrevende sociale politiek.
De Paus en ook de Nederlandsche ka
tholieken zouden over een weigering tot
het instellen van een vast gezantsehUp
kunnnen heenkomen, maar internatio
naal zou in een dergelijk geval ons land
een dwaas figuur maken en o-ni redenen
van kleine politiek tot een stap besluiten,
die ons aanzien in Europa niet zou ver-
hoogem
EEK NATIONAAL BEHANG.
Of het voor ons, katholieken, een vol
doening zou zijn, liet gezantschap bij biet
Vatieaan. bestendigd te zien, is een vraag,
die bij de beslissing, waarvoor de Staten-
Generaal eerlang gesteld zullen worden,
geen gewicht in de sebkial legt.
De kwestie is, objectief en nuchter ge
steld, eenvoudig deze of bij het instellen
van een vast gezelschap bij den H. btoel
een nationaal belang gemoeid is, ja of
neen.
Ja, zegt men, als men ziet, hoe niet-
katholieke, zelfs anti-katli.olieke landen
op een gezant bij het Vatieaan prijs stel
len.
Ja, als men bedenkt, dat de politieke
constellatie van ons werelddeel nog vaste
vormen moet aannemen en het dus zeker
voor de kleine landen van beteekenis is
met de groote zedelijke mogendheid die
de H. Stoel meer dan ooit is, in ontniddeL-
DE TOESTAND IN IERLAND
Nieuwe aanvallen.
De Engelsche bladen melden dat luitenant
Hambleton, van het 1ste Northantsregiment, ter-
wijl hij zich op een motorfiets naar Tcmplemore
begaf, anderhalve mijl builen Nenagh doodge
schoten is. Daarop zijn te Nenagh, waar reeds
vroeger in de week represailles waren geweest,
eenige herbergen en een drukkerij in de ascli
gelegd. Een boterfabriek werd met bommen
vernield, nadat de machines onbruikbaar ge
maakt waren. Twee mannen die le Nenagh thuis
hoorden, werden door de soldaten in hechtenis
genomen onder verdenking dat zij met den
moord op den luitenant te maken hadden en.
bij een poging om le ontsnappen, doodgeschoten.
Volgens een later bericht, zijn de burgers
buiten de stad gevlucht. Men hoorde den
ïeelen nacht schoten lossen en bommen ont
ploffen. De stralen waren bezaaid met gebroken
ruiten.
Te Belfast is een sergeant die bij een aanval,
op een kazerne in het graafschap Fermanagh
zwaar gewond was, aan zijn wonden bezweken.
Bij een aanval op een station van de kust
wacht bij Skibbercen is een matroos van de
koninklijke marine gedood en zijn twee andere
ernstig gewond.
Eindelijk loopt er een nog niet bevestigd ge
rucht, dat 17 man van de hulppolitic, die bij
Mullingar in een hinderlaag waren gevallen, met
machinegeweervuur gedood zijn.
Een bemiddelingsvoorstel.
De aartsbisschop van Tuam heeft een vredes
boodschap van Ierland tot Groot-Briltannië ge
richt, waarin hij de onverwijlde afkondiging van
een godsvrede voorstelt. Hij breekt evenzeer den
staf over de moorden op de polilie als over de
represailles, .maar stelt voor, dat de Engelsche
regeering het eerst over de brug zal komen.
„Indien," schrijft hij, „de dienaren van de
Kroon hel verlangen van het (Iersche) volk naar
vrede beantwoordden, zou er, geloof ik, dadelijk
een godsvrede tot stand kunnen komen. De
eerste stap moet echter van de regeering komen.
Laat zij een wapenstilstand voorstellen, een wcl-
gevenden maatregel indienen en doen aannemen,
die volledige Home Rule verleenl met uibcgrip
van volledige fiscale conlrole (van de Ieren over
de Iersche financiën) en, naar mijn meening, zin
de ernstige strijd dan onmiddellijk ophouden.
„Ongetwijfeld zullen een groot aantal ;»cn-
schen om een republiek blijven vragen als etn
logisch recht voorvloeiende uit de aanvaarding
van Wilson's veertien punten, maar de vverkelijit
lieid van Home Rule, in de praktijk, zai d«
massa te zamen smelten."
Dr. Gilmartin de bisschop van Tuaiu, begluurt
het grootste diocees van Ierland, welk eeu proot
gedeelto van Galway en Mayo omvat, en wordt
als de invloedrijkste bisschop in Ierland be
schouwd.
NA DE VERKIEZING IN DE VER. STATEN.
Naar de Martin mctdl geven de thans vrij vol
ledig ingekomen verkiezingsresultaten aan Har
ding 404 stemmen in het kiescollege en 117 aan
Cox.
Harding heeft, na zich tegenstander te hebben
verklaard van den volkenbond in zijn huidige»
vorm, gezegd, dat zoodra de nieuwe regeering
in de Ver. Staten aan het bewind zou zijn ge
komen. hij aan de naties zou verzoeken, zich
nun te sluilen om in het belang van het recht
te komen tot een vereeniging van naties, die de
opoffering van geen enkele der Amerikaansche
vrijheden rou noodig maken.
Naar het heet heeft Harding in een vergade
ring te Marion, zjjn woonplaats, verklaard, „dal
de Volkenbond overleden was".
Senator I' h (een .Republikein, die echter
vrij onalhai staat tegenover de p'iitij) heeft
verklaard dal mj els bondgenootschap met sen
Ruropeesche mogendheid tot het uiterst zal
bestrijden. Daarentegen xal bij' er op aandringen,
dat niet Duilschland een afzonderlijken vrede
wordl gesloten op den grondslag van het ver
drag van Versailles.
De verslagen candidaat voor het president
schap Cox zal In het begni 1921 een rei» maken
in Europa en dan ook Duilschland bezoeken.
DE 11-NOVEMBEHHEROKNR1NG IN
ENGELAND.
Hel lijk van den onbekenden Engelschen sol
daat dal op den dag van den wapenstilstand in
de Westminster abdij wordt bijgezet, zal met den
Britschen torpedo-jager Verdun naar Dover
overgebracht worden. Bij de landing ml een
veldinaarschalkssaluut gelost worden.
Donderdagochtend wordt de kist op een affuit
geplaatst en bedekt met een Union Jack,
atkoiustig van een van de Fransche slagvelden.
De stoel zal zich dan naar de Cenotaaf begeren.
Onder de slippeudragers zijn Lord Beatty en
andere admiraals. Lord French, Lord Haig enz.
De Koning zal met de prinsen van den
bloede liet lijk opwachten hij de Cenotaaf in ge
zelschap van ongeveer 40 tegenwoordige en ge
wezen ministers, den aartsbisschop van Kaniet-
borg, liooge commissarissen van ét D«ut-
nions, Indische vorsten en vele andera «aardig-
heidsbekleeders.
Wanneer Big Ben, de groote klok in West-
minster, den laatsten slag van het elfde uur slaat
zal de Koning de Cenotaaf onthulleu en zal eeu
stille van twee minuten intreden. De korte plech
tigheid zal besloten worden met het blazen var
den Laagsten Post door trompetters.
De stoet zal zich dan opnieuw opslellen. Dg
aartsbisschop en de andere hoofden van gods
dienstige gezindten zullen vlak voor de kisl
loopen en achter hen de Koning en de prinsen.
In de Abdij zijn zetels en staanplaatsen ge
reserveerd voor familie-leden van gesneuvelde
18.)
Door een klein gaat in den muur was,
tusschen do toppen der hoornen, juist nog
het dak van 's markiezen kasteel te be-
speuie.i, zocdat van hier de daar gegeven
seinen konden worden gezien.
Ze tradon ia liet ruim van het kerkje.
Hrer was laijos nog zooals het vroeger
was geweest; alleen bewezen dikke lag0n
slot cu spin rag en, benevens vele v.eor-
muizen, die aan de muren hingen, dat er
nooit iemand kwam. Het was, zooals nog
kon worden opgemerkt, een zeer mooi
gebouwtje geweest.
„Maar, waar is nu 't graf van mijn
.vader ?J' zei de graaf, na een wcemoedi-
gert bid'k op 't altaar, dat s-inds jarenj
van zijn kostbaarsten schat, God zeiven,
Der.cofd was geweest-
De roover schoof een bank ter zijde.
Daaronder lag een zerk met den naam
van een der voorvaderen van den markies
ér in gebeiteld.
t: tide rad. dat Ij ij gislcpcn met den graaf was
geloopen, maar hij bespeurde niets of niemand,
dande slem van den roover werd zach
ter „dan doet u ook eens een goed
woordje voor mij."
„Dat beloof ik," zei de graaf, „maar net
wordt donker, wijs mij nu den weg naar de
stad."
Zij daalden een trapje af en langs hetzelfde
pad, dat zij dien morgen waren gegaan, braclil
de roover den graat op den straatweg naar
Parma.
De markies Blanctii liep onrustig op zijn
kamer heen en weer. Telkens "zag Iiij uit het
vensier in de richting van liet park, langs hel-
„Hiaronder ligt liet u zoo dierbare lijk,
'teer graaf, ik heb het eigenhandig in een kist
gelegd, welke hier stond, zonder dat ik wist,
waarvoor zij moest dienen."
De graaf had naar de laatste woorden niet
eens meer geluisterd, maar was op de zerk
neergeknield en met tranen in de ooreu in
gebed verzonken.
De roover bleef stil staan, ook in gedach
ten verdiept; en beiden kwam, den een mét
weemoed, den ander met wroeging, het ver
leden voor de
(Eindelijk stond de graaf op: „Als ik in 't
bezit van het gezochte geld kom, en de mar
kies is ontmaskerd, dan zal ik deze kapel
koppen en hier pp, deze plaats zelf, voor de
rust zijner ziel en tot dank voor mijn wel
slagen, zal hel H. Offer weer worden opge
dragen."
Plechtig, alsof hij een eed had gedaan,
waren deze woorden gesproken.
„Maar nu ga mee naar buiten, opdat wij
vorder overleggen, wat ons te doen staat."
Zij gingen weg.
In liet portaal gekomen, keek dc roover
door bet gat: „Daar waait ai een vlagje, aat
eest vraag beteekent, of ik nog niet ben ge
slaagd," zei hij; „we moeien haastig over
leggen. Wilt u hooren naar hel plan, dat ik
zoosven vormde, lieer graaf?"
„We zijn hier toch wel veilig," was de ang
stigs wedervraag.
„O, ja geheel veilig, voorloopig koml de
markies hier niet, maar wil nu eens naar mij
hooren. Vooreerst moet u mij de enveloppe
get en, de inhoud behoudt u zelf natuur
lijk dan kan ik die toonen aan den markies,
die op mij zit te wachten. Het is gauw donker
-an dus zullen zij geen nadere onderzoekingen
gaan doen; bovendien vertrouwen ze mij ook
voldoende."
De graaf knikte en haalde de enveloppe
uit zijn zak, die hjj, nadat hij den inhoud
zorgvuldig in zijn portefeuille had geschud,
den roover overhandigde.
„Nu moet u echter vooral niet near fet
hotel lerugkeeren," vervolgde deze, maar u
nog vanavond bij den clief der politie aanmel
den; die zal wel voor logies zorgen en aan
kunt u met hem Iegelijk overleggen, wat u
morgen te dpen staal. Op de plek, waar het
kamp is geweest, zult u niets vinden, maar
de waard en de markies zullen op 't kasteel
zijn; daar kunt u h-en gevangen nemen. Eei
In gedachten verdiept bleef hij staan: eeu
vreemde geschiedenis en, achieraf beschouwd,
ook dom. Veel te overhaast bleek bij Je werk
gegaan te zijn, met den graaf te laten ver
moorden, want nu was wei de enveloppe ge
vonden, die had zijn onderhoofdman mee
gebracht, maar zij was open en ledig, wat
hadden zij daaraan? Had de man het lijk wel
goed onderzoent? Daar twijfelde hij nog altijd
aan, maar hij was, hij moest het eerlijk be
kennen, te vreesachtig om het nog eens le gaan
opgraven en bet beter te onderzoeken; van hét
geloof, waarin hij door zijn brave ouders
was opgevoed, was nog zooveel overgebleven,
dat hij somwijlen een grooten angst voelde
over zijn misdaden, zonder dat eclner deze
wroeging over ging in een vruchtbaar berouw.
Of zou zijn onder hoofdman de snippers zelf
bobben gehouden, om daarna te trachten in
't bezit van ds andere enveloppe te koruan?
Had ijj in den laatsten tijd niet reeds dikwijls
reden gehad, de trouw van dezen man te
verdenken? Had hij niet reeds somtijds zijn
bipvelen len lialve uitgevoerd? Maar dan was
h-et toch altijd in tegengestelden zin, hij werkls
altijd in 't voordeel der slachtoffers. Maar
als hijals dia graai eens niet dood was
als
Op hetzelfde oogenblik werd er gescheld,
even daarna kwam een bediende zeggen, dat
daar pen vreemdsoortig man was, die vroeg
vroeg ol' zijn heer niet op het kanteel was.
„Wplke lieer V
„Ja, hij zegt, dat zijn meester, een Duit-
scne graaf, hier gisteren op bezoek is ge
weest en daarna niet in 't hotel teruggekeerd."
„Z.eg aan den man, dat zijn heer hier gis
teren een paar uur is geweest en toen naar
de stad teruggekeerd, verder weet ik ér niéts
vam,"
Nauwelijks was de bediende weg, of zjju
strak gelaat ontspande zich, de laatste ver
onderstelling, dat de graaf niet dood zou zij rit
was dus ongegrond. E,n dan zouden de snip
pers ook wel tereciit komen, misschien waren
za wel in da bagage in 't hotel en dan zou
da waard ze ongetwijfeld meebrengen. Maar
waar bleef die toch? Een zacht tikje werd
op die deur gehoord en bijna onbixxrbaan
ging deze open. Laura kwam binnen,"
„Vadsr, is u alleen f' f
CBJorélf
