R.-K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
No. 2/0
De
Erfgename van
Goudzoeker.
Donderdag 18 November £920.
13e Jaargang
ABONNEMENTSPRIJS: j
Verschijnt dagelijkse
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon: REDACTIE c-33.
ADVERTENTIEPRIJS:
Spoorwegmisère.
Wat de Pers zegt
BUITENLAND
FhUILLHTC >N
PER KWART HAL i 12,—FRANCO PER POST I 250
MET GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD f 0.50 HOOQER. j
ADMINISTRATIE 433.
VAN 1-5 REGELS f 1.25; ELKE REGEL MEER I 0.2$;
RECLAMES PER REGEL f 0.75; RUBRIEK „VRAAO EN
AANBOD" BIJ VOORUITBETALINQ PER PLAATSING f 0.60
smmm
Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis ean polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van t 500.—f400.-, f 200.—, f 100f 6Cf 3b.-
f 15.-.
J
Niet ten onrechte prijst menigeen zich tegen
woordig gelukUig burger te zijn van den Neder-
landschen staat. Wie om zich heen kijkt, vindt
in deze lage landen zooveel, wat men ons elders
benijdt: een rustig bewind, zekere bestaansvoor
waarden, betrekkelijke welvaart. Maar in enkele
opzichten schijnen wij maar steeds de Chineezen
van Europa te moeten blijven, vooral op het ter
rein, waar heele of halve staatsinstellingen pu
blieke belangen behartigen.
Eenigen lijd terug publiceerden groote bla
den geregeld het tijdstip van afzending en ont
vangst van telegrammen, met vaak een tusschen-
ruimte van 20 of meer uren. De desorganisatie
van den dienst der posterijen en telegrafie was
na den wapenslilsiand hopeloos en gaf weer
eens een kijk, hoe slechte organisalors wij Ne
derlanders over het algemeen en onze ambtena
ren in het bijzonder zijn.
Nu beleven wij weer een spoorwegmisère, die
nlle perken te buiten gaat. Treinen naar Berlijn
vertrekken en komen geregeld te laat en de
schuld der vertraging moet alleen op het Neder
landsclie trajeel gezocht worden. In Duitsch
land zelf, waar men met revolulionnaire woelin
gen, stakingen, materiaalgebrek etc. oneindig
veel meer tobt dan bij ons, is de spoorwegdienst
al weer geregeld punctueel, als een goed loo-
pende klok. Maar in ons lieve vaderland zijn de
jroeger concurreercnde spoorwegmaatschappijen
samengesmolten met het gevolg, dat er met ieder
nieuw seizoen zooveel gewijzigd en gedelibireerd
wordt, dat de verwarring al maar toeneemt. De
vorige winterdienstregeling was betrekkelijk
goed; in Juni begon het al Ieelijk te haperen en
thans met den onlangs ingevoerden winterdiensl
ig de zaak zóó „geregeld" dat geen enkele trein
meer op tijd komt of vertrekt, vertragingen van
twintig minuten en een half uur regel, van een
tot twee uur geen zeldzaamheid zijn geworden.
Dagelijks worden wij dan ook bestormd met
klachten van reizigers, die een aansluiting heb
ben gemist, wat met den beperkten treinenloop
tot groote schade en ongerief aanleiding geeft.
De excuses door de directies aangevoerd, lij
ken ons niet geheel steekhoudend. De groote
fout schuilt o.i. in de slechte samenwerking dei
administraties van Amsterdam en Utrecht. Wordt
er tusschen de bureaucraten van H. IJ. S. M. en
S. .S .geen spelletje gespeeld van: „ik weet hel
'f beste lot schade van het publiek? In dit vel
band lijkt ons niet onjuist, wat een klagende
inzender in de „N. R. Crt." schrijft:
„Voor den oorlog wisselden Zomer- en Win
terdienstregeling elkander regelmatig 1 Mei en
Oeiober af; de veranderingen, die met die data
in de dienstregelingen gebracht werden, waren
betrekkelijk klein in aantal en bestonden alleen
in verbeteringen, die gewenscht gebleken waren,
terwijl verder in den zomer enkele treinen wer
den opgenomen, die in den winter wederom ver
vielen, omdat deze treinen in de drukkere zo
mermaanden in eene behoefte voorzagen, terwijl
zij in den winter te weinig reizigers zouden trek
ken. Stations, die door het vervallen van een
trein eene goede verbinding verloren, werden al-
lijd schadeloos gesield, b.v. door het stoppen
van een snellrein,
Gcruimen lijd voor het begin van iedere dienst
regeling werden de ontwerpen voor iederen be
langhebbende ter inzage gelegd op de gemeente
huizen en bij de Kamers van Koophandel en
menige wijziging "werd op verzoek van belang
hebbenden nog voor het begin van eene nieuwe
dienstregeling hierin aangebracht.
Tegenwoordig evenwel komen nieuwe dienst
regelingen op willekeurig gekozen data en het
publiek krijgt hiervan eerst kennis enkele dagen
voor de nieuwe regeling begint.
De wijzigingen zijn veel ingrijpender dan vroe
ger; belangrijke verbindingen worden plotseling
verbroken, drukke treinen worden ineens opge
heven en dan dikwijls nog zonder eenige voor
ziening in het daardoor ontstane ongerief.
Hoewel er das des te meer redenen zouden
zijn de ontwerpen tijdig ter kennis van het pu
bliek te brengen, geschiedt dit de laatste jaren
niet meer. Het onvermijdelijk gevolg is, dat reeds
in de eerste dagen van eene nieuwe regeling een
belangrijk aantal wijzigingen worden aange
bracht, die wel op de stations worden aangeplakt
doch in de spdorboekjes uitteraard niet voor
komen; men reist reeds van den eersten dag
eener nieuwe dienstregeling met een spoorboekje
dat onvolledig is.
Naar mijne meening zou de grootste aanlei
ding tot dit soort klachten althans, zijn opge
heven, indien men de goede gewoonte van voor
den oorlog om de ontwerpen der dienstregeling
te publiceeren, wederom opvatte en daarbij zoo
veel mogelijk met tengevolge daarvan kenbaar
gemaakte wenschen van het reizend publiek re
kening hield."
-Wij zouden dezen juisten opmerker willen
zeggep: zorg, dat de fusie der spoorwegmaat
schappijen zich ook gaal uitstrekken tot de bu
reaux, waar de dienstregelingen worden ont
worpen, want daar schijnt nog een kleinigheid te
haperenl
De vorige week vertrok de laatste trein uil
Rolterdam naar Amsterdam een uur te laat. Bij
Halfweg kon de stooomwagen niet verder; de
passagiers mochten wachten en wachten en kwa
men te drie uur 's nachts in de hoofdstad aan.
Men heeft er nu deze aardigheid op gevonden:
wat is het verschil tusschen boemel- en snel
lrein? Een boemeltrein slopt aan alle stations,
een sneltrein er tusschen in.
Moge ook hier spoedig bewaarheid worden,
dat het belachelijke doodt. Belachelijk is de toe
stand in hooge mate, maar dood is de ver
keerde geest, die zooveel spoorwegmisère ver
wekt helaas nog niet.
Daar is Leiden in last. Wat drommel, hoe'
wagen B. en W. het, zulk een sollicitant af
te wijzen? Hij Treeft natuurlijk wel „geen
laars" verstand van ambtenaarswerk, maar
hij is je man in deze tijden van oproer en
verdwazing. En heel de „Telegraaf" staat vol
van hel geval. En de „Tribune" weidt er nog
eens extra over uit. En alreeds wordtin
communistische Raadskringen overwogen
naar aanleiding van deze kwestie een inter
pellatie aan te vragen".... En de heibel is
niet van de lucht.
En dan zegt men nog; dat er in de regee-
ringscolleges tegenwoordig zulke snerlzaakjes
behandeld worden. Hier is blijkbaar de anta-
gonie tusschen Wibaut en-Wijnkoop, tusschen
socialisme en communisme aan 't woord en
moet dan niet heel de wereld op stelten ge
zet worden? Zelfs als het er louter om ging
of de socialisten dan wel de communisten de
ambtenaarspostjes moeten bezetten, zou er
dagenlang over gedebatteerd kunnen wor
den."
En het arme volk laat die officieele vechters
bazen zulke zaakjes maai- goedmoedig op zijn
rug uitvechtenLet er echter op, dal men
ook dit heibeltje wel zóó weet te leiden, dat
men het voorstelt, alsof het volk' verongelijkt is
door die niet-benoeming.
VAN IEMAND DIE EEN MOOI DROOG
PLAATSJE ZOEKT.
Bekend is, dat sinds jaar en dag socialisten
van allerlei richting overal in de baantjes krui
pen. Zelfs bolsjewieken zijn er niet vies van.
In de groote steden krioelen de bureaux van
die heeren en speciaal de voornaamste posten
hebben ze 't liefst. En er is onder hen zoo'n
soort camarilla, zoodat ze de vrijmetselaars
naar de kroon steken in het elkaar de hand
boven 't hoofd houden en de vriendjes vooruil
helpen. Hpt socialisme is dan ook niet voor
niets de vrijmetselarij van den vierden stand
genoemd.
Na deze inleiding vertelt Criticaster in de
„Resb.", van een zekeren Wesselingh, een ge
moedelijk heer die in de Hoofdstad rond
loopt, wiens identiteit niet zoo heel makkelijk
te bepalen is maar die toch zoo ongeveer tot
de anarchisten behoort.
„Deze heer was vroeger gemeentewerkman
en als zoodanig zette hij dikwijls den boel op
stelten. Later werd hij Gemeenteraadslid en
werkman af. Nu is hij weer Raadslid af en
hij kreeg wel zin in een mooi droog plaatsje
bij een der gemeentebureaux. Het „Volk" spot
met dat droge plaatsje, maar de heer Wesse
lingh heeft zijn hang naar dat plaatsje blijk
baar mooi van de geestverwanten van 't
„Volk" afgekeken.
Om 't even. De heer Wesselingh slapt naar
Wethouder Wierdels. Die is de kwaaiste niet
en zegt: nou ja, misschien is er wel kans op,
maar, gij hebt een verleden, die zaak moet
door B. en W. behandeld worden. Wesselingh
loopt ook toevallig wethouder de Vlugt tegen
't lijf en klampt ook hem over de zaak aan.
Deze, ookeniet onhebbelijk, zegt: nou, jij bent
wel een lastige kerel maar ik zou het met jou
wel klaar spelen, doch ik alleen kan er niet
over beslissen.
De zaak komt bij B. en W. en deze ketsen
ze kalmpjes af. Ze kunnen onruststokers als
Wesselingh missen.
DE TOESTAND IN IERLAND.
Sinn Ftiners 'jLiriesteci d
Zestien leden eener Sinn Fein-club zijn gis
lerenavond te Kingstown gearresteerd bij een
inval door politie en soldaten. Het gebouw
waarin de club vergaderde, kreeg brandschade,
Een protest uit Ulster tegen afscheiding.
Dezer dagen is te Belfast een protest namens
de provinci.; Uister gepubliceerd tegen afschei
ding (van het overige deel van Ierland.) Het ts
onderleekend door den mayor van Derry en
de voorzitters der graafs.hapsraden van Fer
managh, Tyrone, Cavan, Monaghan en Donegal,
alsmede verschillende vooraanstaande nationa
listen uit Ulster. Er wordt in dit protest gezegd,
dat de scheiding een zuivtr politiek plan is be
stemd om de Iersche natte te verzwakken en
haar eenheid te breken Au in strijd is met
wensch en doel van de groote meerderheid dei-
bevolking in iedere provincie van Ierland.
Aan het slot der verklaring wordt gezegd
dat men met alle mogelijke middelen weer
stand zal bieden aan hel voorstel der degeering
om hel land te verdeelen.
Aartsbisschop Mannix over Engeland.
Aartsbisschop Mannix zeide Zaterdag j.l. toen
hij te Radford een Iersche demonstratie toe
sprak, dat hij een der beste vrienden was van
het Britsche rijk. Doelende op een door kardi
naai Bourne gedane Hitspraak, dat er een door
een eed gebonden vereeniging van moordenaars
bestond, zeide de aartsbisschop dat er in Ier
land zeker niet meer mi .daden zouden worden
gepleegd dan in Engeland, indien men den Sinn
Feiuers in Ierland slechts een eerlijke kans
gaf. Hij veroordeelde heftig de besliste poging
der regeering Ierland uit te hongeren door het
stopzetten der spoorwegen, en dit kan slechts
voorkomen worden als de Engelschen als één
man zouden opstaan om zich daartegen te ver
zetten.
Het Hoogerhuis en de Home-ltule-wet.
Ais de Home Rule-wet op 23 November In
het Hoogerhuis in tweede lezing zal worden
behandeld, zal door Lord Dunraven worden
voorgesteld te weigeren voort te gaan met een
wet, die geen stean vindt bij de groote meer
derheid van het Iersche volk en geen vooruit
zicht biedt op een duurzame regeling. Dit voor
stel zal worden gesteund door Lord Midleton
en leden der unionistische anti-verdeeiing-
parhj.
De oplossing der Britsche arbeiderspartij.
De Iersche arbeidersconferentie heeft de
voorstellen der Britsche arbeiderspartij voor de
oplossing der Iersche quacstie goedgekeurd.
De grondslag dezer voorstellen is: lo. ontrui
ming van Ierland door de troepen; 2o. bijeen
roeping eener constituante gekozen volgens
evenredige vertegenwoordiging; 3o. hel ontwer
pen door die constitueerende vergadering van
een grondwet, waaraan twee voorwaarden zijn
verbonden, n.l. bescherming der minderheden
en het verhinderen, dat Ierland een militaire
en maritieme bedreiging wordt.
ENGELAND EN RUSLAND,
Dv „Daily Telegraph" verneemt, dat Krassiu
ingelicht is, dat, indien de bolsjewieken vluch
telingen uit de Krim, en in het bijzonder Brit
sche vrijwilligers van Wrangei's leger vermoor
den, een vreedzame overeenstemming met En
geland onmogelijk is. Het blad voegt erbij, dal
geen enkel lid van het kabinet in ernst geloort
aan een Russisch surplus en aan de mogelijk
heid van uitvoer van graan. De toestand van
Europa eischt echter groote voorzichtigheid in
zake de behandeling der delicate Russische
quaestie.
Een proces tegen de sovjet-regeering.
Namens meer dan twealf honderd Britsche
firma's en particulieren zal, bij het sluiten eener
handelsovereenkomst met Sovjet-Rusland, ecu
proces worden begonnen tegen de sovjet-regee-
ring voor het geld, dat de cischers verloren
hebben door de verbeurdverklaring hunner el
gendommen en effeqfen in Rusland. De eisch zai
worden ingesteld op grond van de overweging,
dat het sluiten van een handelsverdrag een di
plomatieke erkenning is van het sovjet-bestuur
als een de facto-regeering. Ook zal een eiscb
tegen Krassin worden ingediend om hem te be
letten aver het bolsjewieksche goud te beschik
ken voor de zaak berecht is. Het gaat hier om
tientallen millioenen ponden.
DE PRIJZEN DER LEVENSBEHOEF
TEN IN ENGELAND.
Een handelsman schrijft aan de „Manchester
Guardian" dat de prijzen der ecrsle levensbe
hoeften in den groothandel reeds sedert eenigen
tijd dalende zijn en het publiek zich begint ai
te vragen, waarom het daarvan nog niet de ge
volgen ziet in den kleinhandel. De zaak is, dus
legt hij uit, dat tot op zekere hoogte de prijzen
nog hoog gehouden worden door afspraken ou
der de handelaars en het terughouden van pro
duclen van de markt, doch het is aan te nemen,
dat spoedig de natuurlijke wetten van vraag en
aanbod zich zullen doen gelden.
Hij noemt dan eenige producten o.a. suiker,
graan, vleesch en bacon. Wat suiker betreft, kan
gezegd worden dat de oogsten goed zijn en dat
de prijs er van reeds twee stuivers per pond is
gedaald en die daling zou nog meer zijn geweest
als de koopers voor de regeering in het voorjaai
Let hoofd niet hadden verloren. Nu men eerlang
de ontbinding der suiker-commissie te wachten
heelt, kan men ook opnieuw verlagiug der sul
kerprijzen tegemoet zien.
Hetzelfde geldt feitelijk voor farwe. De oog
sten zijn overvloedig geweest en de daling dei
prijzen in Noord-Amerika met eenzelfde beww
ging in Australië en Argentinië, beteekent een
bijna doodelijke prijsverlaging in Engeland en
als men de tarwe-commissie zou kunnen over
halen haar verliezen te aanvaarden, zou men mi
reeds goedkooper brood kunnen hebben, ook al
blijft de rijkssubsidie nog gedeeltelijk bestaan.
Ook vleesch moet eerstdaags in prijs dalen
Inlandsch vleesch is duur, omdat de controle
op den veestapel daartoe aanleiding gaf, maar
de veestapel neemt toe in omvang en spoedig
zal er meer geslacht kunnen worden en zulten
de prijzen van vleesch dalen.
Onderlusschen zitten de pakhuizen met inge
voerd schapenvleesch; werd dat goedkooper ver
kocht dan tot dusverre, dan zou het publiek
reeds veel gebaat zijn.
De prijs van bacon (ontbijtspek) is hoogei
dan die wezen moest, zegt de schrijver, omdat
het voedingsministcrie ten aanzien van dit ar
tikel „gegoocheld" beeft met koloniale bescher.
ming. De regeering besloot de vorige week de
Canadeesche baconnijverheid te helpen, door
een preferentie van 20 sh. per quarter-ton te gu
ven. Maar aangezien Deensche bacon in Enge
land meer gevraagd wordt dan Canadeesche,
legde de regeering 2 2sh. per „hundredweight"
op den prijs van het Deensche product. Boven
dien heeft zij nog eeu groole hoeveelheid Ameri-
kaanschc bacon, voor een groot deel ondeugde
lijk, die zij voor hoogen prijs van de hand wil
zetten.
Een andere fout is, dat 't voedsel-ministerie
den maximum-prijs voor appelen heeft gesteld
op 10 stuivers per pond. Als dat alleen gold vooi
de beste soorten, zooals Tamanians, zou daariw-
gen niets in te brengen zijn, doch dit maximum
geldt voor alle appelen, ook voor die soorten,
tot dusverre verkocht voor vier of zes sluivers
per pond.
De prijzen der overvloedige levensmiddelen
worden dus, zegt de schrijver, kunstmatig hoog
gehouden en daarin, kan slechls verbetering ko
men, als de regeering haar handels-afdeelingeu
opdraagt de bestaande voorraden te verkoopen
tegen handelsprijzen van het oogenblik, om daar
na de wetten van vraag en aanbod weder te
doen geldén. Hij meent dat zulks met gerustheid
kan worden gedaan.
MAATREGELEN TEGEN DE DUURTE IN
SPANJE.
Volgens de bladen heeft de Minister van Fi
nanciën in Spanje, verklaard, dat de regecring
besloten is alle noodige maatregelen te nemen,
oirl de duurte te bestrijden. Alle uitvoeren zuil™
worden verboden, zoolang het openbaar belang
dik noodig zal maken. De Minister van Buiten'
landsehe Zaken zat nauwkeurig alle handelsver
dragen nagaan. De Minister van Financiën zal
een. statistiek opmaken van produelie en ver
bruik en zal de douanerechten herzien.
DE GRIEKSCHE REGEERINGSCRISIS.
Naar „l'Oeuvre" meldt, heeft men in Griek
sche kringen een telegram ontvangen, meldende
dal Venizelos naar Egypte is gevlucht aan boord
van een Grieksch stoomschip.
Volgens de verschillende correspondenten van
Fransche bladen te Athene is de oorzaak, welke
lol het echec van Venizelos heeft geleid, de be
lofte van Goenaris van demobilisatie en vermin
dering van de fiscale lasten, benevens het feit,
dat Venizelos gedurende twee jaar Griekenland
vreemd is gebleven.
Te Luzeru is men in de omgeving van Kon-
slanlijn druk in de weer; een groot aantal tele
grammen komt uit Griekenland, geadresseerd
aan: Z. M. den Koning der Grieken.
SËHEftGDE SUSïüHL. BERiSHTEH*
EEN GEVECHT TUSSCHEN WHISKY-DIEVEN
EN POLITIE.
Zondagavond is het te Newark bij New-York
tot een gevecht gekomen tusschen 20 whisky-
dieven en ongeveer een dubbel aantal politie
agenten. Meer dan honderd schoten werden ge
lost, zonder dal er intusschen iemand werd ge
raakt. Het terrein van den strijd was het goede
renemplacement van de Pennsylvania-Railway,
waar voor een waarde van tweehonderddui
zend gulden aan whisky in drie goederenwagenr
geladen was. De dieven verschenen in den voor
avond met zeven gestolen vrachtauto's, vooraf
gegaan door een automobiel, waarin de ingeze
tenen den wachthebbenden politieagent ontvoer
den, hem een heel eind wegreden en in een grep
pel deponeerden.
De dieven hadden aldus zes uren ongestoord
werk voor den boeg. De whisky was zorgvuldig
verpakt en de dieven moesten de wagens open
breken en de rekken, waarop de vaten laggen.
doorzagen, voor zij in staat waren hun buit wog
te nemen. Er waren reeds twee vrachtauto's weg,
toen er een locomotief het terrein opreed. Een
jongmensch, dal er uitzag als een spoorweg
ambtenaar, vroeg den machinist den whiskytrein
een eind te doen oprijden, opdat de „arbeiders"
bun vrachtauto's tegen den goederenwagen kon
den zetten. De machinist was al op het punt om
te gehoorzamen, toen zijn achterdocht gewekt
werd door het aanbod van een vaatje whisky.
Een uitvlucht bedenkende beloofde bi) over tien
minuten terug te zijn, zoodra hij een wagen van
Billy O'Rourke, zoo heette deze „partner,"
was mijn vriend geworden. In de slaapzaal ston
den onze bedden naast elkander, een mijnlamp
verlichtte ons beiden, als wij na volbrachten ar
beid uren lang rookende en lezende, of elkander
vertellende, op onze legersteden lagen. Wat hij
bezat, gebruikte ik, wat mij toebehoorde en hij
gebruiken kon, nam hij zonder lang te vragen.
Ondanks het groote verschil in jaren O, Rour-
ke was omstreeks vijftig, ik nauwelijks half zoo
oud pasten wij bij elkander gelijk wij zelf en
and-eren 'meermalen opmerkten, als twee
druppelen water, 't Duurde niet lang ©f de
kwinkslagen over de dikke vriendschap tus
schen den zoon van den „Ierschen lord" en den
Duitscheh student mettertijd geheel achterwege
hadden gelalen. Ten deele had wel mijn ernstige
wilskracht alsmede cie niet onaanzienlijke li
chaamskracht, waarmede ik elke bezigheid van
mijn nieuw beroep aanvatte en uitvoerde aan
dezo voor het meerendeel onbeschaafde, doch
eerlijke naturen ontzag ingeboezemd, doch an
derdeels ook O' Rourke's in de bres sprin
gen voor mij, toen eenige bijzonder ruwe Ieren
den nieuweling aan een soort van dekenwipping
wilde onderwerpen, een heilzame afleiding ver
schaft hij had namelijk aan allen verklaard, dat
zij zich eerst met mes en revolver met hem te
meten hadden, indien zij het waagden, mij ook
maar met zen enkelen vinger aan te raken
Bij deze gelegenheid gunde ik mij het ver
maak de ruwe gasten met eene prceve van
mijne in Gadingen verkregen geoefendheid
in het schieten den noodden eerbied voor
mij in te boezemen. Ik haaide mijn groot-en
Coit'schen revolver voor den dag en vuurde
op een ongeveer vijf err twintig ellen verwij
derden balk -en wel op een zoogenaamtien
kwast; alle zes de kogels zaten op een af
stand van een duim van alkcndqr in het
gekozen doel.
Verlangen de heeren soms nog eene proëvé
van onze bekwaamheid?" had O'Rourke met
een grimmigen lach aan de geheel verbluft
toeziende mijnwerkers gevraagd ea er bijge
voegd: „Bij een hernieuwden twist zou zulk
een kogel door vleesch en been heendrin
gen. Denkt daar wel aan, mijne heeren, en
weest op uw hoede."
Sinds had ik rust; ja, men kwam mij voor
komend te gemoet cn poogde mijn arbeid te
verlichten. De voorman Jones had blijkbaar
al deze voorvallen en den omkeer in de
gezindheid in stilte opmerkzaam gadegesla
gen, al liet hij daarvan in ambtelijke eigen
schap niet veel blijken. Eens, kort na het
geschilderde voorval, inspecteerde hij de vor
deringen van -den arbeid aan het einde van
dep gang, waar O'Rourke en ik werklen, en
zeide tol mij, juist toon ik een „ho-nd" (yen
ongeveer een haiv© ton bevallende, gewoon
lijk op houten riggels loopeude kar) volgela
den en de kostbare zilver&rtslading een eind
ver voortgesclioven had:
„Het doet mij pleizier, Terra, dat gij u
zelv-en eerbied hebt neten te vërschaffón én ik
niet genoodzaakt was ambtelijk te uwen be
hoeve op te treden, rplijk de heer Emit Schack
voor sommige dringende gevallen voorge
schreven heeft. Gij hebt den onbeschaafder,
maar overigens gelijk gij reeds zelf bij onder
vinding zult weten, niet slechte gezellen ont
zag afgedwongen en daarmede eens en voor
altijd rust. Uwe vriendschap met O'Rourke
verheugt mij. Hij heeft een mijnwerker uit u
gemaakt en js geheel aan u verknocht. Be
proef liet toch, hem een Wederdienst te be
wijzen, hem van zijn gewoon le om1 zich te
bedrinken af te brengen. Een fatsoenlijk man
als hij auchteren is, wordt O Rourke een wal
gelijk en liederlijk sujet als hij zich volge-
dronken heeft. Weet gij dat Y'
„Helaas, ja, Jones. Maar ik vrees, dat voor
Billy verbetering onmogelijk geworden is. Al
zou hij zich ook maar mijne wenschen willen
voegen, zijn ondermijnd gestel verlangt ge
biedend naar spiritus."
„Gij kunt wel gelijk hebben. Het is jammer,
waarlijk jammer van den man! A propost
de heeren Schack laten u vriendelijk groeten
zij begrijpen niet, waarom gij des Zondags
niet eens naar bet dal rijdt ein de heeren én
het „camp" een bezoek komt brengen. Ettnil
Schack was reeds geneigd te veronderstel
len, dat ik u ten slotte het voorbehouden
Zondags-verlof niet bekend gemaakt had. Ik
moest uitvoerig omtrent u berichten ©n da(t,
wal ik berichten kou, heeft beneden veel ge
noegen gedaan. De heer Schack heeft bevolen
dat gij voorlaan gelijk de overige „bekwame
mijnwerkers" vier dollars ontvangen zult.
Gegroet!"
Lang oogde ik den vriendelijkein man of
beter gezegd het alleen nog zichtbare vlam
metje van zijn inijiiljcht na. Het is waar, ik
had al wel oens haar het dal moeten rijden en
mij bij de lieden moeten vertonnen, die mij
zoo voorkomend bejegend en aangenomen
hadden. Ik nam mij voor bet binnen weinige
dagen te doen.
IV.
Het was weder Zaterdag {geworden en tK
was vail plan daags daarna' naar het „camp"
te rijden, ORourke had een „pocket" ont
dekt, dat is eene kleine, tusschen schiefer
samengedrongen-, in geen verband met eqi
regelmaligen ertsader staande laag zihercris
en boorde en groef als een hamster in en.egel-
matige bocht den ontdeklen schat na. Ik had,
daar ik mij, terwijl de Ier met de bewerking
va,n den „pocket" bezig was, an'ers niet n-.i-
tig maken kon, den door hem naar ben t n
geworpen waardeloozen afval opgeladen crt
weggereden. Toen ik met den ledigen „hond"
terugkeerde, deed een toeroep van Bill mij
spoedig onder de plek in het v-erwulfsel vam
de schacht snellen, van waar uit de ervaren
bergwerker zich op de wijze der mollen in
de hoogte gewerkt bad.
„Ik heb hier voor u eene lading van liet
rijkste zilvererts gereed liggen, dat ooit uit
de „Apaehia" aan bet dagliciit gebracht >s,
riep hij. „Bekijk het eens nauwkeurig, my
boy! Strooken gedegen zilver komen in me
nigte voor en ik moet er mij wel zeer in be
driegen als „de ton van deze stof niet nare
drie tot vier duizend dollars waard is. Zoo
dra- gij buiten komt, mioet gij een der jongens
naar Jones zonden; hij zai de lading waar
schijnlijk van het overige erts Afgezonderd
willen laten Haten. En nu opgepast."
(Wordt vervolgd.')
