R-K, NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
BERICHT.
buitenland
filo. 302
Dinsdag 28 December 1920
13e Jaargang
Wat de Pers zegt
FEUILLETON
BINNENAND
TO!
ABONNEMENTSPRIJS
Verschijnt dagelijksi
Z ho/oUT I Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon:
ADVERTENTIEPRIJS:
Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een'bedrag van f 500.—, f 400.-, f 200.—, f 100—, f 60—, f 35.—f 15.—.
Zij die zich met I Januari a.s. op
dit blad ahonneeren ontvangen (de
tot dien datum verschijnende num
mers gratis.
De Administratie.
Bij de aanstaande jaarwisseling steiien wij, evenals andere
jaren, wederom de gelegenheid open tot het plaatsen van
Nieuwjaarswenschen in het nummer v&n dit blad, dat 3i
December verschijnt.
De prijs dezer advertentiën bedraagt 50 cent per 5 regels,
elke regel meer 10 cent.
DE ADM IN IS RAT IE.
Pe weergevonden dochter
1
IE-BEWEGING.
e Russische greu?
jewislisclie bewe-'
slccds verder ons
rdea talrijke coni-
"fcrde menigte in
sgevoerd.
Krasnaja Gazela"
HBmissaris Rikow,'
s do Sovjet-regee-
i de boeren, die
tmaken, weigeren
iea.
>or bet Transporl-
Ksnlcitiing van de
rede, waarin hij
priemden van bet
slaking oproopen,
van kolen, brood
e voruercn en het
gelijk maken uit
aken."
4,
Russische grens
isebe persbureau
deelen van Po-
at. Dc oproerige
eken in Jentisefi-
sinds vier dagen
:e rooden gewik-
i, Preskurow en
dc rebellen be
en snc-I troepen
:n de bolsjewisten
den rug aange-
I RUSLAND,
gevolge van de
kt door het ijs:
tart naar Riga
sfaakf.
in zijn voome
nt er ecu gere-
Revaï, Haer-
lï& te hand-
4GEN.
eude de Kerst-
groote bont iC
n richtte groo-
jAIicamte werd
ijnd huis doos
>ao werd even-
n gebouw zwa-
tensch en tevens
aardappelen prijT-
f. Aanvoer 2 la'
"EEPJNGKfT.
:ers,cAlkmaar,
28 Deo. r
(plrn. 12 uur)'
4.3PA—4.3é
Ï&5518.63T
19,55—19.65
11.5211.24
tEHIKA LIJN.
o n. R'tlam pass.
Santander,
.L
OCEAAN*
23 te Suez.
21 r. Port Sai
daan 21 v. Hoiiv
Amsterdam art;
1>
EDERLAND". '->
26 v. A'dariïT*/
ass. 21 Perinr
Colombo. p
i v. Colombo. 9
ss. 23 Gibraltar
v. Batavia.
pass. 25 Kaajj
Nes-denham.
«ss. 26 Gibraltar
)ec. v. Colombo.
27 Dec. v. An F
P
te. v. 'A'mst ft
•INDIE LIJN.
ass. 25 OucssanA
érpen to R'darnf
c. v. Rotterdam!,
.1
GOT MIJ.
ïilbao naar Garf'
v
li pass. 26 Scilljj.
te A'dami j
0 Colomb-biai t(
V
1 pass. 26 Doyel
urluk.
fv
te Santander»
Genoa.
n. Chili
laktga.
te iValen^at
terdam pas?, Sé,
vdani.
un te
n. Malta.
id. Zee Jn$; Jj|
aje müpm
A'daint
inr te Ham&U^fc
A'darn
n. IVdasuL
te A'darn,
icpel n. Plraeu^"
OA S'
PER KWARTAAL i f2.-, FRANCO PER POST
Wet OE1LLUSTREERD ZONDAGSBLAD f 0.50
VAN 1—5 REGELS f 1.25) ELKE REOEL MEER f 0.2S
RECLAMES PER REGEL f 0.75 j RUBRIEK „VRAAG EN
AANBOD" BIJ VOORUITBETALING PER PLAATS1NQ fO.MI
J-
ROTTERDAM'S BURGEMEESTER OVER
ONZE TAAL.
In „Eigen Haard" behandelt JVIr- Zim
merman, de Burgemeester van Rotterdam
een eigenaardige kwestie, die .verdient,
wel eens aan de" orde gesteld em van na,-
i>ij bekeken to worden.
Ieder liefhebber van de Nederland-
BCb,e taal aldus de Burgervader
zal met leedwezen getuigen, dat 'ons
volk meer en meer vervreemd geraakt
.van de sck.oo.nste, de krachtigste voort
brengselen .onzer letterkunde en dat met
name onze klassieke schrijvers en dich
ters uit de 17e eeuw vrijwel vergieten
zijn door li;et thans volwassen geslacht
!en vermoedelijk nog grooter vergetel
heid zullen zijn als de jeugd van he
lden tot wasdom zal zijn gekomen.
Mi'. Zimmermann stelt daarvoor de
Sich,rij vers van 1880, voor een deel verant
woordelijk en gaat dan vo-ort:
„Er is nog een andere oorzaak aan
te wijzen, en die is de gewoonte om
de oudere schrijvers steeds uit te ge-
yen in de spelling, welke in hun da-
igen de gebruikelijke was. Niemand
denkt er .aan, dit in 't buitenland te
doen. Bij ons echter volhardt men in
den ouden schrijftrant: ghij, waerheit,.
bfroght (bracht) traegh, reehtvaordighi
sterek enz.
t Voor sommige oudheidkundige taai-
beminnaars hpefb het .aanzien dat
die wijs gespelde geschriften bieden,
iets aantrekkelijks, ik geef h,et gaar
ne toe. Alleen maar: men bedenke wel
dat de overgroote meerderheid van het
Volk h,et onbegrijpelijk virndt, in elk
geval meer moeite met de lezing heeft
ten er zoodoende v.an vervreemd ge
raakt. De werken onzer 17e ee-uwsehje
schrijvers'zijn uiterlijk gemaakt tot an
tiquiteiten of tot curiositeiten, zij zijn
door hun ouderwetsch kleed uit de he-
dendaagsche lectuur gedrongen. Het
yolk ziet er niet meer de door .alle tij
den blijvende schoonheid in, zoo,als het
die wel ziet in de 17c ecuwsche schil
derijen. De schooljeugd krijgt in de
voor het onderwijs samengestelde
bloemlezingen uitsluitend een sinds
.eeuwen verlaten spelling onder h|et oog
Het gevolg is, dat zij metde oude
Nederlandschje schrijvers niet ver
trouwd geraakt, dat de ongewone vorm
haar' afgeschrikt en in ieder geval haar
verhindert de prachtige taal, de ster
ke gedachten, do verheven strekking
op hun waarde te schatten en als iets
.eigens in zich op te nemen.
D.e burgemeester van Rotterdam
Spreekt dan als zijn vaste overtuiging
uit, dat de Nederlandscke beschaving, de
beoefening der Nederlandsche lettieren
jernstig benadeeld zijn geworden door den
afkeer om het' schoonste, dat in onze
taal geschreven is, weer te geven Jn de
letter voeging waarmede h,et volk thans
Vertrouwd is.
Hij ncodigt belanghebbenden uit eens
öe proef te nemen en voor de beste ge
deelten van Vondel bijv. onze tegen
woordig© spelling te gebruiken.
„En vooral: late men op de scholen
er mede aanvangen. De eerste indruk houden in de bereikt^ stellingen, maar de legi-
der leerlingen^ Wanneer zij met de en- j onairen openden het vuur en doodden een. eara-
vergankeiijke schatten hunner moeder- binieri en wondden een soldaat; dientengevolge
taal kennis 'maken, zij niet deze, dat
h,et' zoo vreemd, zoo ongewoon, zóó an
tiek is. De schep pingen v,ain gro,ote
geesten, onverschillig of zij ligigen op
het gebied der beeldende kunsten, der
muziek of der letteren, zijn los y.an den
'tijd h,unn,er geboorte. Hun verheven
heid blijft voor alle tijden, evenzeer
.als trouwens h;un schoonheid door alle
klassen der maatschappij kan worden
gewaardeerd. Waarom dan te volharden
bij een inkleeding, die vreemd is cn
afschrikten waarmede toch eigenlijk
alleen eenige geleerden ten v.oile ver
trouwd zijn?"
DE F1UME-OORLOG.
Naar d.d. 26 dezer uil Milaan wordt gemeld,,
heeft d'Annunzio op het ultimatum van gene
raal Caviglia geen direct antwoord gegeven,
maar vaardigde hij een proclamatie uit aan
de stad Fiume, waarin het verdrag van Ra-
pallo afschuwelijke bedriegerij wordt genoemd.
Men heeft, heel het daarin, Fiume aan den vij
and versjacherd en daarom bestaat er slechts
één plicht: tegenstand te bieden. De burgers
en soldaten van Fiume vormen thans het ware
Itaiië. Fiume moet óf in den glans van" de
Italiaansche driekleur leven, óf te gronde gaan.
Intusschen is de belegering van Fiume be
gonnen. De Italiaansche troepen hebben alli?
toegangen naar de zee afgesneden, gesteund
door de zee-strijdkrachten, die de toegangen
tot de drie kanalen van Quarnero streng be
waken. In Fiume moeten nog slechts voor
twee weken levensmiddelen voorradig zijn; de
duurte neemt dan ook ontzettend toe. Op de
eilanden Veglia en Arbe heerscht reeds hon
gersnood. Deze eilanden hebben afgevaardigden
naar Fiume gezonden om hulp te vragen, ech
ter zonder succes. Zij kregen ten antwoord, dat
Fiume zelf slechts kleine voorraden had en
niets kon missen. Onder deze omstandigheden
is ae oorlogszuchtige geest ónder de bevolking
erg aan het tanen.
Vele burgers van de stad en alle daar wo
nende buitenlanders hebben Fiume vferlalen.
Het regentschap tracht d'Annunzio met alle
middelen tot toegeven in de quaestie der eilan
den te bewegen, tot nu toe echter tè vergeefs.
D'Annunzio houdt hardnekkig aan zijn eischen
vast. Een der regenten van de stad heeft, daar
hij het met den commandant niet eens kon wor
den, na een heftige woordenwisseling Fiume
verlaten.
Het heeft er allen schijn van alsof de Ita
liaansche regeering door een geregeld beleg
Fiume wit uithongeren en zoo d'Annunzio tot
toegeven dwingen.
De eerste slagen.
Tengevolge van de jongste incidenten en de
dreigende houding van den commandant van
Fiume heeft generaal Caviglia Vrijdag gelast
de vooruitgeschoven stellingen rondom Fiume
te bezetten. Deze bezetting is thans geschied.
Heden verzetten zich de legionairen met wa
pengeweld tegen het oprukken der troepen;
er vielen dientengevolge vijf dooden en 30 ge
wonden onder de geregelde troepen.
Het communiqué van generaal Caviglia van
24 en 25 Dec. meldt: De geregelde troepen
i hebben, teneinde de bevolking van Fiume den
indruk te geven, dat de blokkade effectief is,
de insluiting van de stad nog vermeerderd.
Voor de haven kruisten schepen, de troepen
trokken over de grenzen van het Regentschap,
de legionairen trokken in de stad terug zon
der verzet te bieden, enkele partieele gevech
ten uitgezonderd.
Het communique van 26 December meldt:
De geregelde, troepen kregen bevel halt te
hervatten de geregelde troepen 's morgens hun
opmarsch naar de stad.
Havas meldde gisteren nog idt Triest:
Alplni kregen op 24 December contact met
de legionairen. Dezen noodigden den comman
dant van het detachement uit met hen overleg
te komen plegen; toen deze kwam, doodden de
legionairen hem met geweerschoten. Vrijdag
avond bezetten de geregelde troepen o.m. de
gasfabriek, waarbij zij vijf gesneuvelden kregen,
benevens vijf officieren en twintig man gewond
werden. Zondagochtend bezetten zij de eerste
huizen van Fiume. Fiumaansche legionairen
en Dalmatische vrijwilligers, die zich Te Zara
bevonden geven zich over aan de geregelde troe
pen. In den nacht van 25 December trachtte een
afdeeling van 27 legionairen zich meester te ma
ken van het oorlogsschip „Marsala", de equipage
weigerde echter mede te doen, de 27 legionairen
werden gevangen genomen en naar Ancoue ge
bracht, waar zij Werden ontscheept, onder het
gejuich der matrozen, die riepen; „leve de
koning"!
COÖPERATIE OP GROOTE SCHAAL.
De „Cooperative Wholesale Society" in Enge
land, heeft een plan op touw gezet om met een
groot kapitaal de lusschenpersonen uit te schake
len, die aan coöperatieve vereenigingen leveren.
De vereeniging heeft, naar de „Daily Chro
nicle" van een der hoofdbeambten vernam, on
langs een bedrag van 1.100.000 pond sterling
besleed om land cn gebouwen te koopen in ver
schillende deelen des lands. Het voornaamste
doel is geweest de bronnen te ontwikkelen
waaruit de grondstolfen, enz. te halen zijn, om
te kunnen fahriceeren wat de coöperatieve ver
eenigingen noodig hebben. Er zijn o.a. aange
kocht fabrieken voor de fabricatie van katoenen
en wollen goederen. Men zal ook hout invoeren
voor de meubelfabricage, alsmede voor huizen
bouw en het grootste gedeelte van het timmer
hout thans in de dokken-te Manchester, is
door de vereeniging aangevoerd.
Er worden ook schoenfabrieken opgericht te
Derby en Northampton; meubelfabrieken tè Bir
mingham en Bristol, on een vischrookerij te
Fleetwood, terwijl voedingsmiddelen zullen wor
den geproduceerd te Hull, Cardiff en Manchester.
Een bedrag van 120.000 peftst. is besleed aan uit
breiding der administratie-gebouwen te Man
chester.
Plannen zijn in bewerking voor het oprichten
van een weverij te Dobeross in Yorkshire en
een houtzagerij te Salford. Alles is er op bere
kend om de coöperatieve vereenigingen geheel
vrij te maken van den tussehenhandel.
Korten tijd geleden werd door de Vereeniging
de veemarkt te Clsburn in Lancashire gekocht,
om daar een veemarkt te doen houden ten be
hoeve van coöperatieve vereenigingen in liet
noorden van Engeland. Ten einde die vereenigin
gen van visch te voorzien, zijn centrale levering-
plaatsen opgericht te Lowestoft, Yarmouth en
South Shields.
Men is voornemens in samenwerking met de
„Scottish Wholesale Cooperative Society", 33.000
acres te koopen in Indië en Ceylon om thee te
planten, zoódat men aan de -leden der vereeni-
gingeij meer zal kunnen leveren dan de 50 inil-
liocn pond thee, die de twee groote vereenigingen
thans jaarlijks leveren. In Britsch West Afrika
is land aangekocht voor cacao-aanplant.
Als nu maar niet de winst weer door vak-
vereenigingsbureaucratie verslonden wordtl
VERSCHERPT TOEZICHT IN RIJNLAND.
De intergeallieerde Rijnland-commissie heeft
gisteren een verordening uitgevaardigd, waardoor
het toezicht op het vereenigingswezen wordt ver
scherpt. Volgens deze verordening is het aan alle
vereenigingen cn inrichtingen van onderwijs,
zonder dat wordt gelet op den leeftijd van de
leden, resp. de leerlingen, verboden zioh met
militair? zaken bezig te houden, de leden of leer
lingen in het gebruik van wapens te oefenen,
of met het ministerie van oorlog, het leger of
met eenige militaire autoriteit in verbinding te
staan. Behalve met vrijheidsstraffen en boeten,
kan overtreding der verordening worden gestraft
met-ontbinding der vereeniging of opheffing der
inrichtingen van onderwijs. Door deze straffen
worden ook afzonderlijke personen getroffen,
die aan de vereenigingen zijn verbonden en
legen de verordening handelen. Op grond van
deze verordening wordt zelfs aan de onschuldige
schuttersvereenigingen de mogelijkheid van be
staan ontnomen.
TWEE DOODEN.
De vroegere Duitsche Rijksdag- en Landdag
afgevaardigde, „Oberlandesgeriohlsrat" Roeren is
in' den ouderdom van 79 jaar overleden. Roeren-
speelde vroeger in de centrumspartij een groote
rol. Hij trad in de jaren omstreeks 1890 hij-
zonder op den voorgrond door zjjn slr'ijd legen
de onzedelijkheid in verband met de lex Heinze.
Door zijn streven werd aan de destijds sterk om
zich heengrijpende onzedelijkheid, waarvan de
rijkshoofdstad het middenpunt was, paal en
perk gesteld.
De rijksdagafgevaardigde Legien, voorzitter
van het Algemeen Verbond van Duitsche Vak-
vereenigingen nationale Arbeidersbureau te
Genève is hedenmorgen gestorven.
DË TOESTAND IN IERLAND.
Dertig gewapende en gemaskerde mannen
hebben Vrijdag een inval gedaan rin de kanto
ren van het blad de „Cork Examiner" en heb
ben er de drukpersen en deelen van het ge
bouw vernield.
In de Hibernianbank te Drogheda is in
gebroken, waarbij een bedrag van 36.000 pond
is gestolen.
OPTIMISME VAN EBERT.
Over den toestand in Duitsohland zei, vol
gens de „Berl. Morgenpost", rijkspresident
Ebert tot een' vertegenwoordiger van de inter
nationale mis te Frankfort a. Main: Voor alles
hebben wij noodig optimisme van "de daad' en
den wil. Het zou onjuist zijn den vooruitgang
van het afgelooper: jaar te ontkennen en te
loochenen, dal met het terugkeeren van de rust
ook de vooruitzichten van den handel en de
nijverheid verbeterd zijn. Indien Duilschland
dezen,, sedert menschenhengenis moeilijksten
winter te bóven komt. dan kan het zich geven
aan het groote vredelievende werk, het land
van de veredeling te zijn, welks geestelijke en
economische producten in de geheele wereld
als vroeger gewaardeerd zullen worden.
DUITSCHE DANK.
De rijkspresident heeft aan den vooravond
van het Kerstfeest een schrijven gericht tot
den rijkskanselier, waarin hij hem verzoekt den
dank van hel Duitsche volk over te brengen
aan allen, die door hun milddadigheid mee
helpen den nood in Du'tschland te lèiiigen Met
name worden genoemd: Denemarken, Finland,
Nederland, Noorwegen, Zweden en Zwitser
land. Speciaal en uitvoerig wordt herdacht, wat
de Vereenigde Staten doen, niet alleen de Qua
kers met hun „grootsche hulp" in Duitschland
zelf, doch ook door het zenden van levensmid
delen en geld.
£Ef<^GDE BUITEKL. 6EP.ICHTEM,
DE WERKLOOSHEID.
Een telegram van den correspondent der
„Daily Mail" le Winnipeg wijst er op dat in
landverhuizing naar Canada de oplossing der
heerschende werkloosheid niet is te zoeken.
In het begin van den winter verhuisden lal
van oud-strijders met slechts weinig geld bij
zich naar Canada en zijn nu broodeloos in Al
berta en Britsch Columbia. Officieele personen
verklaren dal landverhuizing uit Engeland
naar Canada, Engeland niet zou balen en de
werkloosheid in Canada slechts vermeerderen.
Soepkeukens worden in lal van steden van
Britsch Columbia en Alberta en le Winnipeg
geopend.
DE GEVOLGEN VAN EEN STAKING.
De vorige week is een Eugelscli' schip, de
„Themislocles", naar Hamburg gezonden om
daar tot landverhuizersschip te worden inge
richt, daar tengevolge van een staking der
scheepstimmerlieden op de Britsclie werven dit
werk niet in Engeland kon Jvorden verricht en
een duizendtal gegadigden al ongeveer een
week op emigratie-gelegenheid wachtten ten
einde in Australië werk te vinden. Men is voor
nemens nog meer schepen voor dit doel naar
Hamburg te zenden.
HET „ONGEVAARLIJKSTE" LAND.
Te Moskou, dat door de Hollandsch-Russi-
sche Communisten als de Boom des Levens
van het Bolsjewistisch Paradijs wordt vereerd,
heeft enkele dagen geleden, een vergadering
van 2000 Sovjet-menschen plaats gehad, waar
op de bolsjewistische dictator Lenin, de eene
oekase na de andere uilvaardigde.
In een 'dezer oekasen gaat het over het ver-
leenen van concessies aan 't buitenland, een
bewijs, dat men in het land waar de menschen
als musschen in den winter verhongeren, de
„kapitalisten" niet kan missen.
„Maar alle hout is geen timmerhout," zegt Le
nin, „en al de kapitalisten zijn geen kapitalisten
voor ons. We dienen voorzichtig te zijn!"
In verband met deze nieuwste politieke truc
der Sovjet-mannen, wordt nu uit Helsingfors
aan „Stockholms Dagblat" gemeld, dat 't „on
gevaarlijkste"^ kapitalistische land Ne
derland schijnt te wezen; Nederland, het land
volgens David Wijnkoop met de „slappe re
actie."
Om nu de Hollandsche geldmannen over te
halen hun geld in die soliedef?) Russische on-
1 dernemingen te steken, scheldt David hun de
huid in zijn „Tribune" vol. Stommeligen zijn
ze, die niet heseffen waar hun heil ligt en niet
naar Russische schatten willen gaan graven.
Die schatten lijken ons in een land waar
alles, niet het minst de persoonlijke veiligheid
op zulke losse schroeven staat, vooralsnog vrij
denkbeeldig en onze landgenooten met kapi
taal, zullen er vermoedelijk in denzelfden geest
over denken.
ONZE ZEEP, ONZE WARMTE, ONS
WATER EN ONZE M9LLI0ENEN
De bekende Amsterd'amsche geneesheer E. v.
Dieren, schrijft in de „Controleur":
In hel Wilhelmina-Gasthuis le Amsterdam
werd een zuster, die zich reeds eenmaal ver
oorloofd had „een half fleschje melk" leeg le
drinken, betrapt, toen zij in haar vrijen lijd
een paar kous enwaschle in een warm zecp-
sopje; toen zij deswege onderhanden werd ge
nomen, heeft zij op eenigszins satirische wijze
excuses aangeboden, m-emt het gevolg dat haar
o-dslag werd gegeven!
De wethouder Dr. Abrahams heeft dit geval-
1 je toegelicht in den Gemeenteraad; verout-
Naar het Fransch vau RAOUL DE NAVERY,
bewerkt door
L, M. VAN PINXTEREN, R.-K. Pr.
6.
Dc twee mannen voerden een langdurig
gesprek. Zij letten niet bange zorg op de
steeds grooter wordende stip, daarna gat de
kapitein eenige korte bevelen en de zeile:?
van het schip yverden verminderd. De angst
,van Grand-H unier was aan Laurent niet ont
gaan en hij vroeg hem ot er iets te vree
zen was.
„Ja," antwoordde deze, „ik vrees die zwarte
wolk daar, die ons vóór den avond een storm
?al brengen."
Laurent kon niet van dienst zijn, hij ver
wijderde zich en begat zich naar gravin de
Hcssigny, Deze had de brug niet verlaten;
de toon van Grand-Hunier, de bevelen van
den kapitein, de drukte die aan dek heersekte,
alles vereenigde zich om haar angstig te
maken, Zij nacl spijt zoo spoedig aan hc|
Welslagen harer plannen gelooid te Rebben
De dag gin" voorbij onder hoop cn vrees,
ilel schip naderde de kust cn het kon zijn
dat de storm niet zou losbarsten voordat
schip en passageirs in veiligheid waren. Tegen
den avond scheen dc kapitein gerust gesteld.
„Morgen," zeide hij, „zal het land in het
gezicht zijn en wij aan het einde onzer reis
geko-inen zijn."
r De passagiers gingen naar hunne hutten en
mevrouw de Flessigay sliep in met hare doch
ter in de armen. Blijde droomen verkwikte
haar; zij zag haren echtgenoot op de kus!
van liet Koningseiland en door een wonder
dat zij niet kon verklaren, een grijsaard met
lange ivilte haren, waarin zij den ouden
Jacques de Flcssigny herkende, die haar toe
lachte en haar zijne doehter noemde. Zij
ontwaakte uit dien droom door een vreeselijic
geweld en wanhopig geschreeuw.
„Het schip maakt water, ,wjj zijn in ge
vaar."
HOOFDSTUK IH.
DJi HUT DER GEVLOEKTEN.
\lak bij de kust, verborgen achter reusk
achljge rotsen, waartegen zij' steunde, be
vond zich een ellendige hul, vervaardigd uit
klompen., graniet en hardgemaakte aarde, ge
dekt met brem, slechts aan den zeekant
voorzien van een opening, waardoor beurte
lings de stormwind en de talrijke leden der
tamilie Kermai' binnendrongen. Héller, hel
hootd der tamilie, was meer dan 100 jaren
oud. Hij liep nog rechtop cti zijn reuzen
gestalte toonde een woeste tierheid. Lange
witte haren hingen over zijne schouders. Hij
droeg een ruw visscherspak, maar men be
weerde iu den omtrek, dat als Kermar een
adelijk landgoed had willne koopen en gebor
duurde kleederen dragen, hij het aanstonds
liad kunnen doen.
Ze.s zonen van een ruw uiterlijk, met zwarte
haren en eeltige handen, die door 'talrijke
wonden misvormd waren, schaarden zich om
den oude. Daarna kwamen de kinderen zij
ner zonen, een woelige drom, reeds listigheid
met brutaalheid vereenigend, gehaat in den
gehceleu omtrek, en dien haat voortdurend
verdienend.
Hunne hut werd de hut der gevlochten
!gencomd. De reiziger, die er voorbij kwam,
maakte een kruisteeken en de herders van
het strand, de inzamelaars van wier, de
schelpcnvisschcrs, allen gewoonlijk brave en
rustige lieden, lioLcti nooit na een woord van
haat en vervloeking' te murmelen, wanneer
zij een der leden van die tamilie tegenkwamen.
De pastoor van het dorpje had in zijne on
uitputtelijke .liéfdc getracht die sLecneu har
ten te verloederen, maar Heller Kelmar liad
den priester .weggejaagd en de kinderen ver
volgden hem met hun spot als zij hem zijn
krevicr biddend op den weg tegenkwamen.
De oudste bewoners der omstreken beweer
den dal Heiier Kelmar gedoopt was, maar
verder wisten zij niets van de godsdienstige
gevoelens der familie. De huwelijken dor zo
nen waren, zeide men, in verafgelegen paro
chies gesloien cn men wist zeker dat de
jongste kleinkinderen niet gedoopt waren. Ja,
de Keimars waren gevloekt door God en de
menschen. Zij werden verdacht van allerlei
misdrijven, maar bewijzen tegen hen konden
nooit gevonden worden.
Een enkele deelde niet geheel in den al-
gemeeneti alkeer.. Michel, de jongste en mis
schien de minst bedorvene van die familie,
itad een dochter van Pcnmark gehuwd en haar
in zijne hut binnengevoerd. Het was een
vreesachtig cu 'zwak schepseltje, dat door
Michel uit een dreigend gevaar gered, er in
liad toegestemd zijne vrouw te worden. Zij
voelde zich diep ongelukkig te midden van
die familie, die haar niet erkende. God schonk
haar ecu dochtertje, en de vreugde van het
moederschap scheen haar eerst een troost,.
maar werd haar later een bron van smarten.
Haar man, vreezend voor de spotternijen zij
ner broeders,"weigerde het te laten doopen.
Van af dat oogenblik verlangde zij naar den
dood. Somwijlen, wanneer de mannen op hun
tochten uil waren en de vrouwen de na innige
dorpen afliepen om hun voorraad te vernieu
wen, zag zij kans met haar kindje op den
a nu naar de kerk te gaan, om daar te biddeu
en lo weenen. Bij een van die gelegenheden
had een priester haar kleine Maria Anna
gedoopt.
Zes maanden later stierf zij op een warmen
zomeravond.
Dc naam, die de priester aan het meisje
bij het doopsel gegeven had, was slechts aan
hem en aan de overledene bekend, leder (ten
leden van die familie had een bijnaam, aan
zijn karakter of een of ander belangrijk feit
ontleend. Het kind van Michel was een teer
schepseltje met zachte, golvende haren, dia
kleur van rijpe korenaren, hadden. Dia'
haren verschaften haar den bijnaam van
Tolle-avoine, de wilde tarwe. Zij vond geen
enkelen vriend onder hare familie, maar werd
door de vrouwen en kinderen evenzeer ver
foeid otn haar aangeboren bevalligheid.
Op zekeren dag trok Michel met drie zijner
broeders op een expeditie uit, hij kwam niet
terug en fToiLle-avoine® was wees, 'n lam tte
midden van een troep wolven. De vrouwen,
meenden van toen af het recht te hebben
liaai* nog meer te vervolgen,, maar de óude
Kelmar stond op cu zeide met een gezag,
dat niemand hem durfde betwisten: „De
kleine is het kind van mijn zoon,, wie haar
durft mishandelen, krijgt mei mij te doen."
(Wordt vgrvolgd.)
