R.-K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
buitenland
fku1llk ton
lel en Markt
rtentiën
Ssgramiïie&i
md bankpapier,
k (rood) 5.05
No. 318
Woensdag 19 Januari 1921
13e Jaargang
ABONNEMENTSPRIJS i
VERSCHSJNT DAGELIJKS.
Bureau: HOF6# ALKMAAR. - Telefoon REDACTIELID
ADVERTENTIEPRIJS»
DE JUISTE TIJDc
Wat de Pers zegt
De wecisrgevonden dochter
V. Ned. Uiitivpieil Mij', con-
tnen enüioslseeren vioor uit'
g pOfc. van do kaas voor1-
temleirk, gedurende hot tijidi-
ec. 1920 tolt 2 Jan. 1921
Bicluconten die zich Sohrif-
'erbionden tot nakoming dor
•kking toit die binnenland-
iening opgelegde vetfplich-
1G PER POSTSTAKEBS.
vian Wateristjaflit heeft aif-
it dp een verzoek van don
erlandschen AmbienaatB-
doior de ambtenaren aain-
iBp tegen de strafvooréfel-
mbaar te dben behandelen
zullen düs thans' o>p de
dopr de bijl het dionstvat
lanente commissie van Be-
ehandeld.
OODE TERREUR.
Jan. Van de Russische grens
vaja Ruskaja Shien" bericht,
cl in het district Bal La bloe-
6 dorpen werden geheel ver-
da n 2000 personen terecht
verschijnende blad „Borba"
."hlenisneming van het Comité
van het Zwarte Zee-gebied,
hi van hel Uknainisöhe pcrs-
'rnowilz versloegen de anli-
feroepen van Maclmo, 2 Bols jc-
sies, beslissende in het
loisla.
'ebied van Samenia, Kroment-
islaw Nikolajewsk en Alexan-
anden der opstandelinjgerfc
ische Tel. Ag'entur. meldt, dal
iberië 85 personen, waaronder
JaliO'wlew wegens Sovjet vij-
Iheid zijn terecht gesteld.
MNëHpwmMI
19 Jan. De aardappelenprij-
len onveranderd. Aanvoer 8
17 Jan. R. K. Coöp. Tuin-
emerland". Boerenkool 1' 1—
wit té kool 4—7 et., g'r.oenö
sa vodje kool 512 ol. per st.
pieterselie 714 ct., selderie
bos; spruitjes f2132, uien
f2.254 per 100 IC.G.Brus-
1730 per 100 pond.
1ZEN, 17 Jan. Uien i'6.50,
oode kool i' 4.606, gele kool
1 fö.50, alles per 10Ü Iv.G.
\VlSSliLj\UiEERHMGEN.
•ive van
(JUAX, Kassiers, Alkmaar
18 Jan.
(plm. 12 uur)
4.90-4.95
19.00—19.10
19.95—20.05
17 Jan,
ff. koers)
4.92%
18.75
19.75
0.62%.
11.37%
3.Ó3
11.38%—11.39%
3.02—3.03
ng van het hpofdblad)
mVAARTLIJNEN.
r. MIJ. NEDERLAND',
isr. pass. 13 Jan. Kjapip Bom
EED: STB. MIJ.
Pallice n. Amsterdam pass.
leness.
trok 15 Jan. van Santos
HOLL. EEQYDi
rrtr. 17 Jan. van New Yprk
thuisr. vertrok 14 Jan.
lieo.
WES|T)-INDi MAILiD'.
vertr|oik 11 Jan. van Ouj-
i Amsterdam naait Claillapi,
J,an. Duugeness.
vertrok 12 Jan. van Port
ar Santiago d,© Ouba.
aii Amsterdam naar Yal-
5 Jan. te Colon,
s ELA ER aar. 17 Jan. van
lavre.
AND O.-AZIË LIJN.
thuisreis vertrok 15 Jan.
ioT>T. LLOYD.
luisreis pass. 15 Jan. Dom-
f
Z,UID-AMERIKAr LIJN
r'tiok 14 Januari' van B1.-
jtterdalm!.
MIJ OCEAAN.
air. 15 Jan. van Amster-
irg.
aTfl. 17 Jan, van Java! te
ek van eenige
:ht het bestuur
tot aanschaffing-
tme voldoende zij
vervoegen bij de
Vlej. M. BOOM,
ord 71
Het Bestuur.
PER KWARTAAL VOOR ALKMAAR f 2.-, BUITEN I 2.50
MET GEÏLLUSTREERD ZONDAOSBLAD f 0.50 HOOGER.
Van 1 tot 5 regelt t 1.25; elke regel meer f 0.25; Reclames per
regel E 0.75; Rubriek „Vraag en Aanbod" bi] vooruitbetaling
per plaatsing t 0.60.
Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van t 500.—, t 400.—, f 200—, t 100.— t 60—t 35.-, t <5.—
Professor Veraart heeft in een der laatste
nummers van „De Tijd" een merkwaardig ar
tikel geschreven over de heerschende en drei
gende economische crisis en de vraagstukken,
.welke zich daarbij van zelf naar voren dringen.
,Wij vinden daarin vele vragen gesteld en beant
woord, die gedurende de laatste maanden ook
hij ons opkwamen en welke wij te dezer plaatse
behandelden.
Zoo hebben wij kort na de arbeidsconflicten
an Italië, zich uitend in bezetting van fabrieken,
gepaard gaande met bloedige opstanden, de
vraag gesteld, of het geen lijd werd, dat de
mooie orrganisalic van K.K. Bedrijfsraden hier
te lande zich wat bereeder ontplooide; de eigen
leden nog met wat meer kracht tot uitvoering
ider staluaire bepalingen dreef en ook trachtte
andere, met-Katholieke werkgevers en werkne-
mersgroepen tot het bedrijlsradenstelset te be
wegen. Het bleek ons n.m. voortdurend, dat
Vooral in werknemers Kringen nog zoo weinig
van den levenden geest van het bedrijfsradensy-
steem bemerkt werd, terwijl zij over de letter
zooveel lazen en hoorden spreken.
Nu komt prof. Veraart ons meedeelen, dat
in en bij enkele groepen van groote en kleine
Katholieke werkgevers een pijnlijke inzinking
van het enthousiasme valt waar te nemen, het-
.welk de deelnemers van het eerste bedrijfsra-
dencongres van Juli 1919 bezielde.
Van de edelmoedige uitvoering der beslui
ten kwam in verscheiden gevallen niets terecht,
al moet hier aanstonds worden bijgevoegd, dat
de zoo ruimschoots aan de arbeiders-leiders ge
schonken gelegenheid lot inialief in de Bedrijfs
raden vaak onbenut bleef, en ook: dat de vol
strekte afzijdigheid van het overgroole deel van
het niet-KathoIieke volk onze werkgevers en
.werknemers wel in hun vaart moest stuiten".
En in het Katholieke Palroonsblad kwam nog
voor kort de ook door ons besproken mededee-
Jing voor, dat er uit enkele kringen van Katho
lieke patroons tegenstroomingen tegen het be-
drijfsradensysleem worden verwekt, geheime
ondermijning, die terecht verderfelijker dan
openlijke bestrijding werd geacht
En over de kans, dat de toch zoo noodzake
lijke medewerking van niet-Kath. Patroons-
en werkliedenorganisaties met het Katho
lieke bedrijfsradenstelsel in de naaste toekomst
te verwachten is, doet prof. Veraart uitvoerige
mededeelingen, die ook al weinig hoopvol stem
men. De somberste daarvan is wel de klacht
over de totale onverschilligheid in de kringen
der protestan'sch-christelijke vakorganisatie.
Van deze zijde toch, die principieel met ons den
•klassenstrijd verzaken en het beginsel der soli
dariteit der standen voorstaan, had wat meer
sympathie voor het stelsel der bedrijfsraden
mogen worden verwacht .Niet zonder .grond
schijnt prof. Veraart hier te vragen: is het de
vrees voor de macht van Rome, die hier tegen
houdt?
„Ondanks al die teleurstellingen schrijft
profa Veraart op onzen weg van weldra twee
jaren, en juist om de inzinking, die het orga-
nisalieleven bedreigt, willen wij ons uiterste
best doen, dat onverwijld aan de publiekrechter
lijke bedrijfsorganisate worde begonnen. Wij
willen niet rusten, voor wij haar hebben bereikt
en dat wel in den kortst mogelijken tijd,"
't Is op deze conclusie, dat wij even de aan
dacht willen vestigen, omdat zij ons van groot
belang lijkt.
Langs welken weg komt de schrijver van het
artikel in „De Tijd" lot dit besluit? Op de
eerste plaats waarschuwt hij tegen de reeds
aangeheven leus: „de loonen moeten omlaag".
Ook onzerzijds is reeds eenige weken op dit
punt lot voorzichtigheid gemaand, toen wij ons
artikel „Niet te haastig" schreven. Prof. Veraart
gaat verder en wil, dat geen enkele loonsver
laging zonder medezeggingschap van de vertrou
wensmannen der werknemers worde goedge
keurd.
„Wij aanvaarden het zoo maar niet schrijft
hij van de werkgevers, dat de loonen naar
beneden moeten. Wij willen door de oogen van
onze vertrouwensmannen zien, of het wel moet.
En wij willen er eens terdege op letten of er
niet iets anders kan worden gevonden, b.v. een
stevige vermindering van de winst, misschien
zelfs een tijdelijk schrappen van het dividend,
,n compensatie voor de dividenden van de ver-
loopen oorlogsjaren."
Zijn andere motief is de werkloosheid. Ook
hierbij heeft meent de sehrijver de vakor
ganisatie der werklieden een hartig woordje
mee te spreken, wanneer het er om gaat een
fabriek te sluiten.
„Of denkt men soms vraagt hij dat het
maar aangaat, dat een fabrikant het risico van
zich afschuift im deze dagen van malaise en dat
hij zich verder niet bekommert om hen, die in
dagen van voorspoed bij de productie helpen?"
En hij besluit:
„Wie met ons nog maar alleen de vraagstuk
ken van loonsverlaging en werkloosheid be
schouwt, gevoelt dat zich juist in deze tijden
van crisis aan ons opdringt de2e eisch: dat
onverwijld de medezeggenschap der arbeiders-
organisatiën in het bedrijfsleven op wettelijken
grondslag worde tot stand gebracht."
Het doet zeker goed aan te zien, dat in deze
woelzieke en gevaarlijke tijden, in ons land
wetenschappelijke mannen gevonden worden,
die de zwakste der maatschappelijke klassen
bijstaan met hulp en voorlichting en die zoe
ken en streven naar een nieuwen bedrijfsvorm
om te komen tot socialen vrede. Wij hebben
onze voldoening over deze pogingen al her
haalde malen uitgesproken, zoodat wij niet ver
dacht zullen worden van te weinig sympathie
voor het instituut der R.K. bedrijfsraden, wan
neer wij tol voozichtigheid manen by het nemen
van die laatste conclusie.
Ook ons lacht als einddoel van het werk van
den R.K. Centralen Raad van bedrijven toe de
publiekrechterlijke erkenning der organisatie.
Maar is het nu wel het juiste oogenblifc om
daarop aau te dringen? Prof Veraart geeft zelf
toe, dat de vakvereenigingen verslappen onder
den druk der malaise; dat er van onder en van
boven af aan de vakorganisatie wordt geknaagd.
Nu hebben wij ons steeds den gang van zaken
zóó voorgesteld de natuurlijke ontwikkeling
der vakorganisaties groeit langs den weg der
collectieve contracten en het vrijwillig aanvaar
den der werkgevers van de medezeggenschap
der werknemers (volgens de statuten der R.K.
bedrijfsraden)tot de wettelijke erkenning van
een in het vrije leven ontslanen toestand.
In dezen gedachtengang kan dus de vakorga
nisatie slechts veilig als wettelijk orgaan optre
den, wanneer de macht, welke men haar geven
wil, reeds vrijwillig door het grootste en beste
deel der vrije maatschappij is aanvaard.
Nu schijnt prof. Veraart den anderen kant
uit te willen. Het is, alsof hij aldus redeneert:
nu de groei van de vakoiganisatie eer stilstaat
dan vooruitgaat, nu zij zich door de tijdsom
standigheid niet wil of kan ontplooien tot den
bloei, dien wij van haar verwacht hebben, nu
zullen wij de gewenschte ontwikkeling forceeren
door aan de vrije maatschappij een wettelijke
sanctie der vakbeweging op te dringen.
Is dat niet gevaarlijk? Zuilen wij dan geen
kasplant krijgen, die straks in deu storm des
levens knakt? Is de geleidelijke en natuurlijke
weg niet veel verkieslijker, n.m. opnieuw te wer
ken aan den bloei der vakorganisatie en aan
hare verdere volmaking door verdeeling van de
macht lusschen werkgevers en werknemers in
de bedrijven zelf, opdat de publiekrechterlijke
organen als van zelf groeien uit het particulier
initiatief?
Met het omgekeerde zou men o.L de goede
zaak, welke men voorslaat, wei den slechtsten
dienst bvwfjzen,
DE LIBERALE IDEE.
De „Tijd" merkt aan, dat de opkomst van de
liberale partij in de staatkunde en dc opkomst
van het materialisme in de wijsbegeerte geen
toevallig samentreffen was, zooals de heer
Treub wil doen gttooven.
„Het materialisme bij de volksmassa is
eene nawerking van het liberale regime, een
weerslag van he.i ikzuchtig individualisme der
liberalen. Nu hebben de liberale inlellectuee-
len dc ondervinding opgedaan, dat daar in
het ongebreideld egoïsme, in hun ideaal, het
ware geluk der menschheid niet te vinden is.
Zij zien thans met ontsteltenis, dat het ma
terialisme in de levenspractijk van een volk
een gevaar is voor de maatschappelijke orde.
Daarom moet de propaganda van het mate
rialisme in liberale kringen worden stopge-
gezet; maar in één adem wordt tevens ver
kondigd, dat door den wetgever aan het
winstbejag, aan dc ikzucht, aau het mate
rialisme der liberale ondernemers in geen
geval mag worden geraakt!
Dat de nieuwe liberale partij een poging
wil doen om aan het onvruchtbaar en afbre
kend anti-clericalisme in liberale kringen een
einde te maken, noemt het blad een verheu
gend verschijnsel, waarvan de practische uitwer
king door de Roomsch-Kathoiieken op tijd en
stond zal worden gewaardeerd.
„Maar wanneer de liberalen het nega
tieve deel, het anti-clericalisme, uit hun pro
gramma schrappen, is daarmee nog niet alles
in orde; vooral het positieve deel van een
politiek beginsel-program heeft een stevigen
grondslag noodig. Tusschen materialisme,
ongebreidelde ikzucht en Christelijke zelfver
loochening beslaat geen plaats voor een doo-
dende neutraliteit. Vasthouden aan het in
dividualisme is de verloochening van Chris
tus' liefdeleer. En alleen de toepassing van
deze leer bevat de duurzame oplossing van het
sociaal-probleem, waar de liberale econo
misten tevergeefs In een andere richting naar
zoeken.
DE TOESTAND IN IERLAND
De strijd tegen Sinn Fein.
De parlementaire medewerker van de „Times"
meldt, dat er een nieuwe commissie zat worden
benoemd voor hei instellen van een Onderzoek
naar de branden in Cork.
Volgens de „Times" is in Waterford de com
mandant der hulppolitie tot een jaar gevangenis
straf veroordeeld, wegens diefstal van 75 pond.
Er zijn zes man gearresteerd, verdacht van
poging tot brandstichting in Wandsworth.
De omsingeling van een stads
wijk in Dublin.
Veertig uren heeft, naar men heeft gelezen,
de omsingeling van een bepaalde stadswijk in
Dublin geduurd. Zij veroorzaakte groote stoor
nis in het dagelijksch leven der stad, en een
niet geringe ontstemming en ongerustheid onder
de bewoners.
Terwijl wachtposten de bruggen bezet hielden,
die tot de wijk toegang geven, patrouilleerden
pantserauto's en tanks door de straten. Huls
aan huis werd doorzocht om daarna met ijzer-
draad te worden afgesloten. Bij het vallen van
den avond werd het cerdon om de stadswijk
wat nauwer toegehaald. De melkleveranciers
waren de eenige personen, die tot hel afgezette
gebied toegang hadden. Zij werden evenwel van
een geleide voorzien.
Na de Mis van elf uur, werd aan alle man
nen in de kerk bevolen te blijven zitten; terwijl
Je vrouwen hel gebouw moesten verlaten. De
k mannen werden daarop grondig onderzocht.
Meer dan andcrhalven dag bleven de troepen,
voorzien van veldkeukens en tal van materiaal,
in de straten gelegerd. Het doel van hun optre
den is evenwei niet met juistheid bekend gewor
den. Men vermoedde aanvankelijk dat zij op
zoek naar De Valera waren; later werd ge
zegd, dat er naar een geheim arsenaal moest
worden gezocht.
DE DUURTE IN DUITSCHLAND.
Het persbureau van de stad Dusseldorf heeft
de loffelijke taak op zich genomen, te onder
zoeken of en in welken omvang door de ge
deeltelijke opheffing van de ranlsoeneering van
een groot aantal producten van dagelijksch
gebruik in Duilschland de levensstandaard is
verlaagd. Het resultaat bewijst, dat degenen, die
reeds dadelijk na de ineenstorting in het jaar
1918 de opheffing van elke soort van dwang
eischten, ongelijk hebben gehad. Ook wanneer
men in aanmerking neemt, dat Dusseldorf als
een van de duurste plaatsen in Duitschiarfrt
geldt, zijn de door hel genoemde bureau ver
zamelde cijters zeer interessant Voor de bere
keningen is als basis genomen het normale ge
bruik gedurende vier weken van een uit vijf per
sonen bestaande familie, waarbij wordt aange
nomen. dat in de behoeften zooveel mogelijk
wordt voorzien door de van overheidswege ge
distribueerde levensmiddelen. De bedragen kun
nen natuurlijk niet als absoluut juist worden
aangenomen; in het algemeen zal hel totaal der
behoeften veel grooter zijn, maar zij geven toch
eenige houvast om het gemiddelde cijfer te
weten te komen.
Volgens deze statistiek was het bedrag in
December 1919 450 mark, in Maart 1920 838
mark, in Mei 1020 mark, in Juni 980 mark, in
Augustus 905 mark, in October 935 mark, in
November 1027 mark, om in December den
hoogsten stand van 1936 mark en daarmede het
dubbele van het Juni-bedrag en meer dan vier
maal het bedrag van het eind van 1919 te
bereiken. Hel teruggaan van het bedrag van Mei
tot September werd veroorzaakt door hel dalen
der prijzen in den vrijen handel ais gevolg
van den groo teren aanvoer van enkele produc
ten, zooals fruit, groente enz. De daarop vol
gende snelle toeneming van het bedrag is niets
anders dan het gevolg van de gedeeltelijke op
heffing van de distributie.
DE SJAH VAN PERZIë TREEDT NIET AF.
Uit een telegram uil Brilsche officieele bron
te Teheran, gedateerd 15 Januari, blijkt dat, in
tegenstelling met de hardnekkige geruchten, de
Sjah niet heeft geabdiceerd. Hij is, naar ge
meld wordt, thans besloten een stevige regee
ring te vormen om het bestuur des lands' te
voeren en in het bijzonder om de verhouding
lot het buitenland te regelen, met inbegrip van
hel bolsjewistisch vraagstuk. Ter uitvoering van
dit besluit heeft de Sjah zijn eersten minister
en andere leden van het kabinet, dat eerst se
dert November optreedt, uit hun functie ontzet.
Het telegram voegt hier aan toe, dat de Sjah
ervan overtuigd is, dal hij in staat zal zijn de
mannen te vinden, die de bekwaamheid bezil-
ten, het werk van nationale reconstructie ten
uitvoer te leggen.
EEN INTERNATIONALE ARBEIDSCONFE-
RENT1E.
Naar uit New-York aan de Engelsche bladen
wordl gemeld, heeft Gompers de uitnoodigingen
verzonden voor de Internationale Arbeidscon-
ferenlie, welke den 23en Februari in Washing-
Ion zal worden gehouden. Het voornaamste
onderwerp der beraadslagingen zal zijn de
toestand, die uit den grooten oorlog is voort
gesproten.
EEN WAARSCHUWING AAN HET FRAN-
SCHE VOLK.
Prof. Scelie van de rechtsfaculteit te Dyon
bespreekt in de „Progrès Civique" den toestand
in de wereld en komt tnt de conclusie, dat er
in 1920 meer aanleidingen tot oorlog zijn dan
in 1914.
Na een opsomming van al de moeilijkheden
en onnatuurlijke verhoudingen, welke lot bot
singen kunnen leiden, keert prof, Scelie zich
tot 't Fransohe volk en verwijt 't zijn apathie
Dat alles, schrijft hij, is jullie schuld. Ge
stelt niet het minste belang in de buiteniand-
sche politiek. Ge weet er niets van. En laai
u blindelings lijden door uw geheime diplomas
tie. Niets doet ge om den oorlog te voorkomen,
welke u meer bedreigt dan in 1914. j
«EMtfHsDÊ BU1ÏÊNL BSUilCHTOf,
SNEEUW IN BERLIJN.
Een sneeuwval zooals die in Berlijn nog bij-
na nooit is voorgekomen, begon Maandagavond
laat en duurde den geheelen nacht voort. In
zeer korten tyd was het sneeuwkleed een hals
ven meter dik, zoodat een groot aantal wagens
op straat moesten blijven staan en niet naar
huis konden rijden. Ook de sneeuwploegen
konden niet vooruit komen. Gisterenochlend
lag de stad onder een dikke witte deken be*
graven, zoodat de tram eerst niet kon rijden.
In den loop van den ochtend konden enkelel
lijnen den dienst hervatten. Het verkeer stond
overal stil.
Opmerkelijk is het feit, dat van. de ongeveer
50 lol 60.000 werkloozen, die in het gevolg vai«
de communisten bijna elke week demonstrees
ren, omdat ze door den honger worden ges
plaagd, zich slechts 1300 hebben aangemeld
voor het opruimen van de sneeuw.
Het spoorwegverkeer kon vrijwel volgens da
dienstregeling worden gehandhaafd. De uit het
Oosten komende treinen kwamen meestal met
ongeveer een kwartier vertraging aan. Het ins
tercommunale telefoonverkeer heeft sterk geles
den; de verbindingen mei het zuidoosten var»
het rijk zijn zwaar beschadigd. De lijn Berlijn
Weenen lijdt aan hetzelfde euvel, zoodal het
telefoonverkeer Beriijn-Weenen gestaakt moest
worden.
Eenige dagen geleden hebben wij mei*
ding gemaakt van de hongerstakende juffrouw
Sadie Harrington, de vrouw van een slager,
die een drukbeklanle zaak heeft te Danville in
den staat Illinois.
Juffrouw Harrington achtte het voor het
zieleheil van haar man noodzakelijk, dat deza
zich als evangelist zou aansluiten bij haar kerk
genootschap, en bovendien het vloeken, den
borrel en het sigaartje zou laten varen. Slager
Harrington dacht er niet aau. en om hem te
dwingen ondernam zijn vrouw een hongersta-
king. Zij heeft het 47 dagen volgehouden
(misschien niet al te streng) maar ten slolta
heeft zij, nog voor hel te laa twas, afgezien
van haar pogen. Er was met manlief ook geen
eer te behalen. Deze toch stelde zich op het
standpunt, dat. indien zijn vrouw van honger
wilde sterven, dat haar zaak was. Hij zou er
zijn drie maaltijden daags niet om laLen staan.
Van toetreding tot de kerk van zijn vrouw,
wilde hij niet weten; „eerst moet ik mijn for
tuin gemaakt hebben en dan zuilen wij nog
wel eens zien" was het standpunt, waarop hy
bleef staan.
Toch hebben de publiciteit en de verveling,
die hij van 't geval had, slager Harrington
wei aangepakt, hij is gedurende de hongersta
king van zijn vrouw in gewicht afgenomen, en
de indiscrete belangstelling van buitenstaander!
maakte hem af en toe dol.
Een ondernemende bioscoop-opnemer dia
hem kwam filmen, werd voor de moeite aller-
onvriendelijkst bejegend. Harrington sloeg het
toestel stuk, en beschadigde de dentuur van den
bioscoopman. Onverrichterzake nam deze den
volgenden trein huistoe.
Alle vecht-eskaders van de Engelsche vloot
voor den Allantschen Oceaan zijn gisteren uit
Portland naar Spaansclip wateren vertrokken.
Het was de grootste vloot, die sedert deH
oorlog, zee koos. Zy bestond uit de Queen Eli
zabeth (vlaggeschip van Sir Charles Madder)
en het eerste en tweede eskader linie-schepen/
het eskader linie-kruisers, gevormd uil de Hood,
l
Naar bet Fransrh van HAOUL DE NAVERt
4^ bewerkt door
L. M. VAN P1NXTEKEN, R.-K. Pr,
24
Matiancu durïde niet aanstonds ITaar
Kuis binnengaan, hare vreugde benam haat
de gewone kalmte. Zij nam de kralen van
haren rozenkrans ter hand, en herhaalde
ivcortdurend tot Josepha: Dezen avond
jveldra zal hij komen.
Zij dacht er aan dat de schipbreukeling
honger en koude zou hebben, daarom gal'
zij Josepha last een avondeten klaar te
maken, zooals in langen lijd niet meer op
hare tafel geweest was. Toen alles gereed
Iwas en het vuur vlamde in den haard, viel
zij op een bankje neder en luisterde naar
alle geluiden van den weg. Het weer
klinken \an een vluggen slap op de stee-
nen, deed haar sidderend uitroepen: Hij
is het En met geopende armen liep zij paar
Ide deur
Laurent zag haar, zette Dolores, die hij
CL den arm droeg neder en drukte zijne
I^vder met wafe J^ttfjieid aau zijn hari
„Eindelijk zijt gij er, sprak zij."
Hoe koud Laurent ook was, hoe on-
verschil.ig de strijd om het bestaan hem
ook gemaakt had, een oprechte aandoening
msuikte zich van hun meester. Hij begreep
op da; oogonblik de bewo.iderenswaardige
opoffering zijner moeder, hij zag hare
armoede, die zijn werk was en beschul
digde zich zei ven dat hij haar zooveel
tranen had doen storten. Hij bracht
zijne moeder vol beaorgJiieid naar binnen
terwijl Dolores, in dat eerste oogonblik
vergeten, de kleine hand van Josepha
greep. Een oogenblik later stak de doof
stomme de lamp aan en Marianou nam
naast haar zoon plaats aan tafel.
„Daar heb ik u nog niet van Dolores
gesproken, aeide Laurent, het kind van
een passagier, wij door hare moader toe
vertrouwd, toen het echip ging zinken.
„En gij hebt het kind gered? Dat is
braaf", hernam de blinde.
Marianou stak hare hand uit en legde
die op bet voorhoofd van Dolores.
„Mevrouw, vroeg deze, zal ik weldra
mama terugzien?"
De wijze waarop Laurent de hand
zijner moeder drukte, deed deze beg. ij pen
dat zij het kind moest geruststeUen, en
zij (ajiiwftvsM9 Am >A«te SRoeiitt.'"
Toen. het maal geëindigd was bracht
Josepha het kind weg en legde het in
haar eigen bed te ruste. Laurent en
zijne moeder waren alleen.
De schrikbeelden van den vorigen nacht
waren verdwenen, de schaduw van den
duivel ontvluchtte het huis der brave
weduwe. Ais er in den geest van Laurent
nog eenig spoor der noodlottige raadge
vingen van Paul Avène was overgebleven,
dan werd dit nu uitgewischt.
Marianou bracht een langen avond door
met luisteren naar de verhalen van naar
zoon. Zij trachtte in den geest de land
streken te zien, die hij haar met een ze
kere welsprekendheid afschilderde. Zij
beefde als hij verhaalde van zij.i gevaar
lijke jachtavonturen, als hij1 berekende
lioeveei duizend voet hij in de inge
wanden der aarde was doorgedrongen, en
welk een massa water boven zijn hoofd
stond toen hij te Guayaquil naar parelen
vischte.
„Dat alles is voorbij, en schijnt mij
ver weg," zeide de blinde, „maar uwe
schipbreuk ia van gisteren."
„Wie load u de ramp van de Terrible
medegedeeld?"
„De pastoor had juist van morgen een
br.taf van een zijner yriend,cn mt Parijs,
een oom van Gaspard Tavance, ontvangen
waarin de tijding hem werd medegedeeld,
zoodat ik één oogenblik, maar dat mij
een eeuw toescheen, meende u voor goed
verloren te hebben".
„Maar gij stond mij! toch aan de deur
af te wachten?"
„Ja, en daarvoor kan ik Paul Avène
niet dankbaar genoeg zijn."
„Paul Avène? Hoe kwam hij hier?"
„Hebt gij hem niet ontmoet in de her
berg van Janicotte?".
„Ja", antwoordde Laurent op bijna som
beren toon.
„Welnu, de goede jongen wilde dat ik
twee uren vroeger blijde kon zjjn, en daar
om is hij, d«*r de veldengaande in
pLaats van langs den grooten weg, mij
uw terugkomst komen melden, toon de
pastoor mij van do schipbreuk verhaalde.
Ik had hem dezen avond hier willen
houden".
„Gij hebt gelijk gehad hem niet uit
te noodigen, moeder".
„Zeker, van avond is het beter 4at
wij samen zijn. Maar morgen is het
wat anders. Hij heeft mijne uitnoodiging
voor morgen aangenomen".
„Zoo," zeide Laprent, „hij. wil ^ijne
ppguig. her%idcn'>
„Wat bedoelt gij?"
„Wel moeder, Avène boezemt mij geea
sympathie en vertrouwen in."
„Gij overdrijft zijne fouten".
,Ik schrijf hem zelfs ondeugden toe
,','aIs hij u niet bevalt, behoeft gij niet
met hem om te gaan, maar ontvang hen*
morgen goed uit Lefde voor mij".
„Ik beloof het u moeder".
„En spreek mij thans eens over hei
engeltje, dat gij hebt meegebracht."
„Hare moeder is bij den storm omge
komen, maar haar vader woont op tief
Koningseiland. Hij zou dat eiland binnen
kort verlaten, de tijd van zijn terugkeer!
naar Frankrijk hing af van een tijding,
zijner echtgenoot© omtrent een zaak dia
ik niet weet, maar die op een ernstign
famiLoomstandiglieid betrekking heeft", j
„Dus zal dat kind rijk zijn?"
„Millioenen, de gravin heeft mij eea
koffertje toevertrouwd met de woorden^
Ziehier het er.deel van Dolores".
„Hebt gij dat koffertje geopend?" 1
„Ik meende Biet er het recht toe XA
hebben"*
IWordt yervolgd.) j
