R.-K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND
BINNENLAND.
No. 335
DINSDAG 8 FEBRUARI 1921
13e JAARGANG.
ABONNEMENTSPRIJS
PER KWARTAAL VOOR 'ALKMAAR f 2.-, BUITEN f 250
MET GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD f 0.50 HOOGER.
VERSCHIJNT DAGELUHS.
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon ADM,NISTRATIE 433'
ADVERTENTIEPRIJS:
Crisis-raadselen.
Binnenlandsch Nieuws,
Kerk en School.
ritsUlLLtiruN
ye weueryevonden docïiter.
ONS
AD
REDACTIE 633.
Van 1 tot 5 regel» 1.25; elke rege! meer f 0.25; Reclames per
regel f 0.75; Rubriek „Vraag en Aanbod" bij vooruitbetaling
per plaatsing f 0.60.
Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van t 500.f 400.—, f 200.f 100.t 60—f 35.—, f 15.—
II (Slot).
DE OPLOSSING.
Laten wij de oorzaak van de huidige
crisis eens langs den eenvoudigsten weg-
der-redeneering trachten .op te sporen.
Hebben wij, stap na stap voortschrij
dend die oorzaak gevonden, dan zullen
de door ons en wellicht ook door menig
ander geformuleerde „raadselen" ge
leidelijk hun raadselachtigheid verloren
hebben en allengskens doodgewone ver
schijnselen geworden zijn.
Alhoewel een crisis dót dient voor
opgesteld te blijven een onbereikbaar
iet! is in haar ontstaan, haar verloop en
geEcn'crisis Wat is eigenlijk een crisis
Onder „crisis" verstaan wij een toe
stand plaatselijk, gewestelijk, lande
lijk of internationaal waarbij het
economisch evenwicht tusschen vraag en
aanbod verbroken is, en vraag en aan
bod kunnen zoowel grondstoffen als arti
kelen, zoowel geld als menschen-maten-
aal betreffen.
Zoo'n toestand nu kan ontstaan en
beïnvloed worden door ontelbare facto
ren, waarvan er talrijk vele buiten het
wilsgebied van den mensch liggen wat
toch kan b.v. de cr aan 'doen,
Vlier of daar in'eenig land een oogst
mislukt?
Ook het verioop en de al dan niet
spoedige beëindiging van een crisis vallen
hoegenaamd niet te berekenen.
Hoe heel verschillend wordt er ook
thans door de geleerdste koppen ten on
zent geoordeeld over den duur en den
toekomstigen aard der thans aangevan-
gCWn, menschen, stfan nu eenmaal niet
hoog genoeg boven alle economisch leven
uit-.om het economische wereld-vraag
stuk in zijn geheelen omvang op een
moment te kunnen overzien, en al kon
men dat ooi? wél, dan nóg zou de >iPj>Y~
chologie Van de massa" steeds een onbe
rekenbare factor blijven, evenals de voort
brenging van den bodem.
Vandaar dat verschillende menschen
hoe geleerd ieder op-zich zelf °°k
verschillende óordeelen kunnen vellen
over de economische wereldpositie.
Doch., 't was niet onze bedoeling,
ons te verdiepen in de wonderbaarlijkheid
van een crisis in het algemeen, tot volley
dg begrip waarvan de menschelijke geest
te kort schiet om de gewone reden, dat
niet de mensch, doch God het bestuur
df-r wereld in handen heeft.
Gelijk we hierboven zeiden we willen
trachten laags den eenvoudigsten weg
h e oorzaau van de huidige crisis op te
s poren en zoodoende eenige crisis-raadse-
en op te lossen, welke tot veel misver-
tand en tot veel verkeerde gevolgtrek-
Sking aanleiding geven.
ue eenvoudigste weg lijkt ons een
logische terug-redeneeringde huidige
crisis-verschijnselen op te merken en ons
terugredeneerend telkens af te
vragen: hoe 't zoo kwam, om aldus de
crisis-oorzaak, welker kennis veel berus
ting en goeden moed kan -schenken,
te benaderen.
W.at is tot op heden net ergste, het verst
gevorderde crisisverschijnsel
Dat er werkloosheid ontstaat in steeds
grooteren omvang.
Waardoor ontstaat die werklooshei d .-
Doordat fabrikanten (in den ruimsten
zin van het woord) hun fabrieken sluiten,
arbeiders ontslaan of korter laten werken.
Vvaarom handelen de fabrikanten zoo
Umüat zij noem .het dan uit vrees
voor sieeds grootere stroppen, noem het
dan met'het oog op het algemeen belang
om de maiaise bij voortduring niet nog
erger te doen worden tengevolge van die
stroppen onidat zij oen bestaanden
vooiraaü (aanbod) niet willen vergrooten
van en met artikelen, die tengevolge
a) van de hooge iooneh,
b) van den verkorten arbeidsduur en
c) van de hooge grondstoffen-kosten,
zóu duur van de hand gedaan moeten
worden, dat de tusschenhandel deze arti
kelen niet meer accepteert.
Waarom zoo kan men dan vragen
eccepteert de tusschenhandel niet meer?
Het publiek kócht toch nog aardig
Omdat de tusschenhandel meeF en meer
tot de ervaring kwam, dat hij voor de
tijden, welke zouden volgen, te duur
kocht, en omdat meer en meer de gelegen
heid opengesteld werd, zich te voorzien
van goedkooper buitenlandsch goed
daarbij kwam men over 't algemeen met
respektabele voorraden te zitten.
Doordat het buitenland zeer hoog en
schaarsch leverde, was het gewoonte ge
worden om twee of drie maal meer te
bestellen dan men noodig had. Totdat
plotseling in het laatste kwartaal van
1920 vele al lang vergeten gewaande or
ders uitgevoerd werden 1
En ten slotte hadden zeer vele voor-
raden-eiger^ars op hun voorraden groote'
credieten loopen, welke bij de vrij plotse-
inge verduurdering van het geld in de
tweede helft van 1920, vooral toen de
wereld-financiers met hun ruimeren blik
op het economisch leven de komende
crisis in ernst gingen vermoeden, doo
vele banken, (die in 't algemeen minder
meegaand werden) met min of meer aan
drang teruggevonden werden.
Zoo hebben meerdere factoren in de
laatste maanden van het vorig jaar ertoe
geleid, dat, de stname van den handel
in 't algemeen zeer stlig werd, in sommige
bedrijven tot niets werd gereduceer'd.
Toen heeft ook de kleinhandel, de
winkelier, den tijd gekomen gezien, dat
hij zich (liefst zoo snel mogelijk) van zijn
duren voorraad moest ontdoen en....
geld maken, niet uit grof winstbejag,
maar uit noodzakelijken drang tot zelf
behoud.
Tengevolge van het „trekken" van
hoogeraf moest er ook door den klein
handel geld gemaakt worden, en aller
schrikbeeld was hetmet zijn duren voor
raad nog te zitten, wanneer eenmaal de
handel opeens de voorraden moest zien
te loozen en geld te maken
Dat komt, doordat toen tamelijk plot
seling merkbaar is geworden, dat een
groot deel van het buitenland goedkoaper
leveren kon en ook inderdaad (toen de
economische grenzen meer en meer weg
vielen) leveren ging.
Waarom komt en kan een groot deel van
het' buitenland goedkooper leveren?
Omdat de grondstoffen aldaar (over 't
algemeen) goedkooper zijn, omdat de
loonen er niet zoo hoog zijn.
Omdat er langer gearbeid wordt
Als vierde reden zouden wij er nog bij
kunnen voegenomdat men (vooral in
het buitenland, dat de nederlaag leed)
minder hooge eischen aan het leven stelt
dan in Nederland. Omdat er alzoo
zouden wij kunnen resumeeren in het
buitenland voor een bepaalde eenheids-
waarde méér gewerkt en méér geleverd
wordt dan in Nederland.
Hoe komt het, dat de vier genoemde
factoren van zoo overwegenden invloed
zijn op de waarde der artikelen in Neder-
landsche munt, dusvoor óns
Doordat (en ziehier da epIcSslng van
een onzer raadseiendoordat de valuta
van de Hollandsche gulden zoo hoog is
een Hollandsche gulden is b.v. voor een
Duitscher héél veel, méér dan voor ons!
Vandaar, dat hij voor een gulden ook
meer werkt en levert dan wij I
Wat nog mede tot funest gevoig heeft,
dat de buitenlander met bespottelijk veel
lagere valuta dan de Nederlandsche on
mogelijk onze uitvoer-artikelen betalen
kan, zoodat ook de export-inddstrle en
-handel en zeer treurig aan toe i's.
Alles wel beschouwd, meenen wij de
oorzaak der huidige crisis dan per slot van
rekening ook re moeten zoeken in tfe deer
lijk geschokte internationaal-ecpnömische
verhoudingen, aan de fatale verarming
Noodzakelijkerwijze, om te kunnen
zeggen, wat wij tot goed begrip hier zeg
gen moesten, zijn wij van den weg onzer
terugredeneering even afgedwaald.
Vervolgen wij thans
Hoe komt het, dat de Nederlandsche
prijzen zoo vrijwel plotseling te duur
.geacht gingen worden, zoodat de tusschen-
nandel stug werd (de fabrikanten wegens
slapte gingen sluiten) en zoodat de klein
góedkoopere artikelen opdemarkt zoudenl van een gr"00t' dee] d ,d -
zyn en tengevolge daarvan voor zijn yoor4gevolg is geweest van den mensch
raad de inkoopwaarde met meer terug mensen
te erlangen, wat natuurlijk groote strop
pen en.... faillissementen veroorzaken
zou.
Toen hebben wij het vooral in de
grootere steden zien gebeuren, dat er
door de winkeliers als 't ware een wedloop
gehouden werd om het eerst met „uitver-
uoop" klaar te komen een ieder wilde
en möest zijn duren voorraad loozen,
de een vreesde met zijn voorraadloozing
na den ainjer te komen, en vandaar de
geweldige concurrentie in uitverkoop-
haast. en in lage prijzen, waarvan het
publiek, dat momenteel geld te missen
nad, in de eerste dagen een heel dankbaar
gebruik maakte.
Totdat héél spöedig een psychologische
factor zich deed gelden nauwelijks had
het publiek zich er rekenschap van gege-
-ven, dat ae prijzen omlaag gingen, of
men ging veronderstellen, dat de prijzen
nog veel méér zouden zakken, en...,
staakte het koopen, althans voor een zeer
groot deel.
Waarbij nog kwam, dat het besef van
de komende crisis tot de massa doordrong
en velen bang maakte, velen voorzichtig
en zuinig stemde.
Het publiek weigerde te koopen, zonder
te bedenken, dat net daardoor de crisis,
die komen ging, nog verergerde, het
industrieele leven tot groot nadeel
van héél de samenleving 1 geheel en
al tot stilstand zou dwingen.
Ook hier valt den z.g. „vicieusen
cirkel" op te merken:
Geen kooplust geen kleinhandel-
omzet geen tusschenhandel-afname
geen fabricatie werkloosheid ver
arminggeen koopkracht geen klein-
handelomzet, enz. enz.
Zoo zouden we telkens het cirkeltje
weer óm kunnen loopen 1
gevolg is geweest van den mensch
onteerenden oorlog.
Zoodat de conclusie voor de hand ligt,
dat er in alle landen,, óók in ons land,
hard"gewerkt en veel ontbeerd zal.moeten
worden, willen we de crisis doorstaan,
willen ew de geschokte internationaat-
economische verhoudingen weer herstel
len, willen we de wereld haar vroegeren
welvaart wcderschenken.
Wat niet wegneemt, dat wellicht ook
andere middelen als b. v. bescherming
van industrie en handel tot op zekere
hoogte (penibel vraagstuk 1) te baat
genomen mogen worden, voorzoover
daarmede bereikt zou kunnen worden,
dat het verloop der crisis niet al te gewel
dige schokken met zich brengt.
De Regeering zij dit vraagstuk een
onderwerp van voortdurende- zorg 1
De tijden klemmen I
Automatisch zijn in dit artikel door
drie door ons uitgestippelde crisis-raad
selen opgelost
Dat de huidige „goedkpopte" geen
symptoom van welvaart is,én dat onze
„hooge" Hollandsche gulden juist een
groote strop voor ons is, dat zal'een ieder
thans vanzelf duidelijk geworden zijn.
Een enkel woordje alleen nog over de
leuze „méér productie 1"
„Heeft men die leuze opgevat zóódanig:
hoe meer artikelen er (zonder meer)
in Holland vervaardigd worden, des te
goedkooper zal het leven worden (bij
groote aanbod immers worden automa
tisch de prijzen lager), dan is die leuze 'een
leelijke vergissing geweest,, want dan re
kende men daarbij buiten den waard
buiten de buitenlandsche concurrentie,
welke zich binnenkort zou moeten moéten
laten gelden.
Bedoelde men met die leuze echter, dat
er in den arbeidstijd intensief gewerkt
moest worden, zóó, dat er zooveel moge
lijk artikelen vervaardigd worden in den
kortst mogelijken tijd, z dat de arti
kelen derhalve zoo goedkoop mogelijk
geproduceerd zouden worden,- dan kan't
zijn, dat men zich in de mate der komende
buitenlandsche concurrentie nog eenigs-
zins vergiste, doch dan heeft men met zijn
leuze in ieder geval geduid in de goede
richting.
En voorzoover de Nederlandsche in
dustrie in gang gehou'den kan worden
(God geve, dat we niét een uiterste crisis
te do.orstaan krijgen in zooverre mogen
we op intensieven arbeid duidend
alsnog gerustelijk ons hoüden aan de
eu le':„Meer productie 1"
DE VASTEN EN ONTHOUDINGSWET
VOOR DE 40-DAAGSCHE VASTEN.
Volgens de kerkelijke wetgeving,
de verleende dispensatie en de gelden
de gewoonte, zijn de verplichtingen
der Groote Vasten (volgens Communi-
canda no. 94) aldus samen te vatten
I. De Vastenwet.
le. Zij verplicht van den 21 sten tot
en met den 59 sten verjaardag, indien
men niet door ziekte, zwaren ar-beid,
of om een andere wettige reden ont
slagen is.
2e'. Zij verbiedt meer dan eens per dag
een vollen maaltijd te nemen, doch
staat toe des morgens "iéts te gebrui
ken en 's avonds eeij avondmaal óf
collatie te nemen, mits daarbij geen
vleesch of andere zware spijzen ge
bruikt worden.
Het is ook geoorloofd het middag
maal (den vollen maaltijd) en" het
avondmaal om te ruilen.
3e. In de veertigdaagsche vasten
geldt zij op alle dagen, behalve de Zon
dagen en behalve Paasch-Zaterdag
van 's middags 12 uur af.
II. De Onthoudingswet.
le. Zij verplicht allen, die den leef
tijd van 7 jaren bereikt hebben, en
niet om wettige redenen ontslagen
zijn.
2e. Zij verbiedt het gebruik van
vleesch en jus uit vleesch doch niet
van eieren, melkspijzen en spijzen
met dierenvet bereid.
3e. In de veertigdaagsche vasten
geldt zij op Aschwoensdag, op alle
Vrijdagen, op de Quatertemperdagen,
(Woensdag, Vrijdag en Zaterdag na
den eersten Zondag,) en op Paaschza-
'tc.'dag tot 12 uur 's middags.
Uit het bovenstaande volgt
a. dat op de Zohdagen in de Vasten
allen meermalen vleesch mogen gebrui
ken
b. dat ailen, die niet onder de ver
plichting der vastenwet vallen, of om-
een of andere reden daarvan ontslagen
zijn, op alle dagen, die geen onihou
dingsdagen zijn, meermalen vleesch
mogen gebruiken
c. dat allen, die door de vastenwet
gebonden zijn, (dus.zij die hun 21 sten
verjaardag wèl en hun 60 sten verjaar
dag nog niet gevierd hebben, en niet
om een of andere reden van de vasten
wet ontslagen zijn,op die dagen in de vas
ten, die geen onthoudingsd .gen zijn,
slechts eenmaal vleesch mogen gebrui
ken en wel bij den vollen maaltijd.
d. dat op Goeden Vrijd g geen bijzon
dere onthouding van zuivel en eieren is
voorgeschreven
e. dat, indien het gebruik van vleesch
is toegestaan, nimmer verboden is aan
dienzelfden maaltijd ook visch te ge
bruiken.
1) Vraagt men, wat onder „iets ge
bruiken," collatie" en „zwaardere spij
zen" in dit bisdom moet worden ver
staan, dan zullen daarop mogelijk niet
allen hetzelfde antwoord geven. Het
staat echter vast, dat zij, die tot de
vastenwet waren gehouden en "wien
het daarmede ernst was, 's morgens
zeker niet. meer dan één sneedje brood
met een Kbp koffie of dergelijke gebrui
ken, terwijl-zij zich als collatie n atuur
lijk meer brood, alsook het gebruik van
een weinig kaas en zelfs van één <5f twee
eieren veroorloofden. (Communicanda
no. 96.)
DE ZIEKTEWET.
Vrijdag zijn te Amsterdam samengeko
men de vertegenwoordigers van de Ver-
eeniging van Nederlandsche Werkgevers,
het R.K. Verbond van Werkgevers-Vak-
vereenigingen, de Vereeniging van Chris
telijke Werkgevers en Groothandelaren in
Nederland, het Nederlandse!) Verbond
van Vakverenigingen, het Bureau voor
de R.K. Vakorganisatie, het Nationaal Ar
beiders-Secretariaat, het Algemeen Neder-
landsch Vakverbond, en van Centraal
Overleg, die, onder leiding van den heer
Paul Nygh, te Statuten en het Reglement
voor de bedrijfsziekte-risico-vereenigingen
en de daarbij behoorende IioofdYereeni-
gmg, hebben vaslgesuu zooals 2ij' m]
zuilen worden toegezonden aan de ver
schil ende bondep van werkgevers en
enkele grool-industriëelen. Hiermede is
het overleg tusschen de werkgevers- en
werknemers-centralen beklonken en kan
worden aangenomen, dat ten aanzien van
de beginselen van de ziekte-verzekering
die zoowel voor georganiseerde als onge
organiseerde werkgevers en werknemers
zat kunnen werken, éénheid is verkregen
In de vergadering was ook tegenwoor-
ig de heer mr. H. W. Groeneveld, Chef
van de Afdeeling Arbeiders-verzekering
aan het JDepartement van Arbeid, die in
opdracht van den Minister van Arbeid de
verschillende vergaderingen van de inge
stelde commissie heeft medegemaakt.
Ten aanzien van een eventueel wetsont
werp dat deze ziekteverzekering zal kun
nen sanctioneeren, werd medegedeeld,
dat, wanneer de Minister principiëel zicli
acooord zou verklaren met de thans
door werknemers en werkgevers ontwor
pen regeling, de technische uilvoerbaar-
fn NeT T'knCmerS C" werkgevers
m Nederland door de regeling te doen
bestrijken, daarin zou bestaan, dat, voor-
zoover de werkgevers niet aangesloten
Z1Jn ™J.een van de bedrijfs-ziekte-risico-
vereemgingen van de hoofdvereeniging
ftekte-Risieo of voorzoover zij niet als
„eigen-risico-dragers" daartoe zijn toege
treden, zouden kunnen worden belast met
nL °P ,ag °P hun «^^alien-premie.
fonds rag Z°U daU ln 6611 aderlijk
fonds kunnen wor(ien verzaraeW m
bestuur van dat fonds kunnen worden ge
legd in handen van de gezamenlijke
gevers en werknemers, dio het be
stuur van Ziekte-Risico vormen. Uit dien
opslag zou worden betaald de ziekte-
n0g .Van de hij die werkgevers
werkzaam zijnde werknemers. Op deze
Wijze zou worden verkregen, dat alle
wer nemers, al of niet georganiseerd, en
donr A ëZe"' 81 °f ldet 6eorganiseerd,
door dezelfde wettelijke maatregelen wor-'
den getroffen;
Verkeer met Duilschland. Naar de „N.
rn t. meldt, zijn de bepalingen voor
het verkeer in het bezette gebied belang
rijk verscherpt.
zetl01 7L'°e Tas het moeeiiJ'k het be
zette gebied te bereiken met een bewijs
van Nederlandschap. Daarop is echter de
aandacht der intergeallieerde commissie
gevallen, die de Duitsche politie hierte
gen gewaarschuwd heeft. Thans mogen
Nederlanders zonder pas niet meer inliet
bezette gebied worden toegelaten. Zij
moeten m het bezit zijn van een Neder
landsche paspoort geviseerd door den
üuitschcn consul. Binnen 2 maal 24 uur.
nadat zij de Duitsche grens overschre
den, moeten zij zich hiermede bij de
Duitsche politie-autoriteifen aanmelden.
Overtreding hiervan wordt gestraft met
boete, gevangenneming of uitzetting.
DANKBAAR VOOR INLICHTINGEN,
MAAR NIET VOLDAAN.
In een Zaterdag speciaal voor dit doel
belegde buitengewone aigemcene verga
dering van de R. K. Kiesvereeniging
„Recht en Plicht" te Zaandam, die zeer
druk bezocht was, hebben de beide ka
tholieke ledden van de Commissie voor
de bedrijven in antwoord op -tot hen ge
richte vragen, inlichtingen verstrekt om
trent de noodzakelijkheid van de reis.
Uit het debat dat daarop volgde, bleek
echter, dat bedoelde leden ondanks de
zeer uitvoerige inlichtingen er niet in
waren geslaagd de vergaderirng van de
noodzakelijkheid le overtuigen.
Verschillende leden lieten ditr.Sangaan-
de en onder instemming der vergadering
SCÏïérpe Crildck hooren.
_De vergadering vond echter geen aan
leiding tot het doen van een uitsprraak.
UIT DE KLEEDING-INDUSTRIE.
Het landelijk contract itussciien de
werkgevers- en werknemersbonden in de
kleedingindustrie loopt 15 Februari a.s.
af. In verband hiermede verneemt de
„Tel." dat de gezamelijke werknemers
bonden Zaterdag een schrijven hebben ge
zonden aan den werkgevershond, waarbij
zij voorslellen het contract voorloopig
met een .maand te verlengen, om gele
genheid te hebben over het nieuwe ccon-
tract rustig te confereeren.
De melkvoorziening van de Hoofdstad.
In haar rapport over de verbetering
der melkvoorziening van Amsterdam,
geeft de. commissie van belanghebbenden
uit de zuivelnijverheid in overweging tot
het in beginsel aanvaarden van een ge
meentelijk melkmonopolie.
Staking ondervoorwaarde. In een
vergadering van de Amsterdamsche Fe
deratie van Personeel in Openbaren
Dienst is meldt het Hbtd. met be
trekking tot de voorgenomen bestraffing
der 8 Juni-stakers. do'or B. en W. een
motie aangenomen, waarin wordt be
treurd /lat 4e Moderrne en Neutral?
Bond nalieten, om de vertegenwoordigers
der gestaakt hebbende arbeiders bij 'el
kaar te laten komen om hun houding te,
doen bepalen en wordt gezegd, dat het
Federatiebestuur slechts tot staking zou
willen besluiten als de arbeiders daar
voor zelf klaar zouden zijn.
Bedreigingen. Het „Hbl." verneemt,
dat bij de staking van. 8 Juni betrokken
gemeentewerklieden-organdsaties wordt
overwogen, om, als deze stakers worden
gestraft, hunne vertegenwoordigers terug
te nemen uit de Centrale Commissie
voor georganiseerd overleg.
69 SOLLICITANTEN VOOR EEN ON
DERWIJZERSBETREKKING.
Voor de betrekking vin onderwijzer(es)
aan de openbare lagere school te Rijs
wijk, hebben zich 69 sollicitanten aange
meld.
Een bewijs dat liet gebrek aan onder
wijskrachten niet zoo groot is, als be
weerd wordt.
DE HOOGEERW. PATER THEISSLING
De Hoogeerw. pater Lud. Theissling,
Magister-Generaal der Orde der Predik-
hceren, is naar de -Tijd" verneemt
in den besten welstand te Rome aan
gekomen en heeft het bestuur der Orde
hervat.
EEN NIEUW RETRAITENHUIS.
Naar de „Maasb." verneemt zal door
de Eerw. paters Redemptoristen in Twen
te een retraitenhuis worden opgericht.
Wanneer en op welke plaats het retrai
tenhuis zal verrijzen, is nog niet bekend.
Naar het Fransch
van 'RAOUL DE NAVERY,
- bewerkt door
L. M. VAN PINXTEREN, R. K. Pr.
37.
Er werd toca reeds leven genoeg ge-
piaakt, zonder er nog dat van praten
en lachen bij te voegen, door den stap
der paarden. Naarmate de jagers dich
ter hij hel ravijn der vogelen kwamen,
moesten zij grootere voorzorgen in acht
nemen, om het wezen, dat zij zoch
ten, niet schuw te maken.
Achter de jagers sloot zich de kring
der boeren steeds nauwer aan en liet
weldra niet meer dan een halve mijl
ruimte over, aan alle kanten door een
levenden muur omringd.
„Mjjnheer de burggraaf," zeide Au-
Iic, „mijn raad is: dat de jagers allen
van hun paard moeten steigen, wjj zul
len de paarden in het hout verbergen.
Wij moeten in list wedijveren met een
wezen, dat even geslepen is als wjj en
dat meer belang er bij heeft om te
ontsnappen, dan .wij om befte .vingen,"
De raad van Auhc werd opgevolgd.
De jagers hielden de honden vast, die
met krachtige sprongen aan hunne kop
pelriemen rukten en men kwam over
een, dat niemand een geweerschot zou.
lossen.
Een langgerekt gehuil trok weldra dó
aandacht der jagers naar den kant van
de open plek op den weg. Een woli
was er verschenen en scheen gevaar
ruikend gereed om slag te leveren.
Milic gaf aan Antonin een teeken om
hem te volgen en beiden naderden,
door de struiken voortsluipend, de plek
vanwaar het'gehuil was gekomen.
Maar terzelfder tijd doortrilde een
stroom van vroolijke toonen als een
uitdaging tot het wilde dier gericht, de
lucht en het jonge meisje, dal tie burg
graaf en de boschwachter deii so..6a.
avond gezien hadden, betrad de open
ruimte. De Wblf, op zijn achterpoolen
gebogen, de hoeken der lippen opge
trokken rondom bet blank gebit, wacht
te haar af in een dreigende houding.
„Als wij eens van dit ©ogenblik ge-1
bruik maakten?" zeide Anionin.
„Neeti, mijnheer de burggraaf," ant
woordde Aulic op zachten toon, „gij
zult zonder tmjjfel van een zonderling
schotpvspel getuige zijn,"
„Maar wat kan een kind legen een
wolf van dio grootte?"
„Het zal altijd nog vroeg genoeg zijn
haar te helpen als zij in gevaar is."
Antonin bleef onbewegelijk, maar hij
klemde zijn jachtmes in de hand.
Een oogenblik ging het wilde meisje
voor htare welluidende trillers te doen
hoeren, waarop het dofte gehuil van
den wolf antwoordde. Zij scheen te ge-
niej-gn van de aangroeiende woede van
liet wilde dier. Tegenover hem ge
komen, hare heldere oogen strak ge
richt op de met bloed beloopen oogen
van het monster, scheen zij het door
de kracni van een hoogeren wil te tem
men. Ejndelijk week zij achteruit, nam
haar aanloop- en de hnad uitstekend
naar den smallen lederen riem, die
haar dierenhuid om het middel sa
menhield,, trok zij den greep van een
korte knots, en deed dien met een
ongeloofclijke behendigheid om haar
hoofd draaien. Hare bewegingen waren
vlug en behendig. Haar blik straalde
van genoegen, zij voelde zich bestand
tegen bet gevaar dat zij ging loopen en
rekende reeds van te oren op de oer
winning, De wolf volgde met verblinde
oogen de draaiiugen van de harde bou
ten knots, tot ook hij eensklaps ach
teruit week en met woede op haar
toesprong. Zonder te verbleeken, zon
der te beven, wachtte zij hem af en
op het oogenblik, dat hij haar zou
bereiken, evlde zij hem met een blik-
semenden slag van hare knots aan harë
voeten neder. Toen stiet zij, in plaats
van den zang der vogelen, dien zij eerst
had doen hooren, een woesten kreet
uit, wierp zich op liet stupitrekkende
dier, greep het bn .de keel en gaf het
den genadeslag. Toen zij overeind rees,
schopte zij den wolf met den voel
weg en scheen het reusachtig dier te
verachten. Men,zou zeggen, dat zij het
gedood had alleen om het genoegen een
der vreeselijkste monsters - van het
woud gedood te hebben.
„Thans 'is het onze beurt, mijnheer
de burggraaf!"-zeide Aulic.
Beiden waren in een oogenblik op de
been en wierpen zich in de open ruim
te. Hun vertrek was het ^teeken voor
de jagers ,die onder allerlei vreugde
kreten het vreemde schepsel begonnen
te vervolgen.
Toen zij de jagers bemerkte, gevorl-
de het wilde meisje een waren angst
Zij, die wolven doodde, durfde de men
schen niet trotseeren.Echter begrij
pend, dat zji niet kon strijden tegen
de jagers, die baar vervolgden eu tegen
de honden, die door de drijvers waren
losgelaten, zocht zij haar heil in de
vlucht en verdween in het hout met
een snelheid, die de vlugste loopers
ver overtrof. Weldra egreep zbij, dat
het gevaar overal voor haar hetzelfde
bleef en daar zij wanhoopte aan hare
vervolgers in het bosch te ontkomen,
ging zij plotseling naar bet ravijn der
vogelen en wilde zich in de grot ver
bergen. Maar Aulic was liaa? voor en
toen zij halverwege gekomen was, zag
zij iict- hcofd van den boschwachter
voorzichtig nader komen. Met dezelfde
snelheid klom zij weer naar boven
naar den muur der rotsen, maar nau
welijks had zij den top bereikt of zes
honden wierpen zich huilend op haar.
Aulic wachtte haar heneden, de honden
hoven. Het arme pchepsel was op dat
cogenblik in een veel moeilijker toe-
siand. dan toen zij den groeien wolf be
streed. Toen was zij te midden van
oen open ruimte en niets belemmerde
hare bewegingen. Als het gevaar haar
toen te dreigend geschenen bad, koai
zij naar een boom loopen en daar een
schuilplaats zoeken, maar thans stond
Zjj boven op een smalle rots en de min
ste mistred kon haar in den afgrond
storten. Zij nam een snel besluit, deed
hare knots rond zwaaien en rechts en
links slaanae verbrijzelde zij de poolen
van twee honden, die naar haar op
sprongen, greep ze daarna bij den nek
en slingerde ze in de diepte van het
ravijn. Zij kon denken dat zij vrij was,
toen Antonin, die haar, terwijl zij tegen
de honden streed, genaderd was, de
hand op haren schouder legde. Dank
/ij een gevaarlijken sprong ontsnapte
/ijen stiet dien kreet uit, die hare
vervolgers reeds eenmaal zoo ver
schrokken had. Antonin achtervolgde
haar, eveneens Aulic; de drijvers kre
gen het hevel de honden vast te hou
den en een verwoede jacht begon tus
schen dc jagers en bot wilde meisje.
Weldra was de ongelukkige terugge
drongen naar de open piek, waar het
lijk van den wolf iag. Voor haar, achter
haar, rondom haar zag zij menschen.
De vrouwen, die begrepen, dat het
drama zijn einde naderde, waren even
een svooruit gekomen. Sommigen bo
den haar heerlijke vruchten, anderen
voorwerpen van opschik aan.
Wordt vervolgd.