R.-K. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR NOORD-HOLLAND BINNENLAND. No. 335 DINSDAG 8 FEBRUARI 1921 13e JAARGANG. ABONNEMENTSPRIJS PER KWARTAAL VOOR 'ALKMAAR f 2.-, BUITEN f 250 MET GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD f 0.50 HOOGER. VERSCHIJNT DAGELUHS. Bureau: HOF 6, ALKMAAR. - Telefoon ADM,NISTRATIE 433' ADVERTENTIEPRIJS: Crisis-raadselen. Binnenlandsch Nieuws, Kerk en School. ritsUlLLtiruN ye weueryevonden docïiter. ONS AD REDACTIE 633. Van 1 tot 5 regel» 1.25; elke rege! meer f 0.25; Reclames per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en Aanbod" bij vooruitbetaling per plaatsing f 0.60. Aan alle abonné's wordt op aanvraag gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van t 500.f 400.—, f 200.f 100.t 60—f 35.—, f 15.— II (Slot). DE OPLOSSING. Laten wij de oorzaak van de huidige crisis eens langs den eenvoudigsten weg- der-redeneering trachten .op te sporen. Hebben wij, stap na stap voortschrij dend die oorzaak gevonden, dan zullen de door ons en wellicht ook door menig ander geformuleerde „raadselen" ge leidelijk hun raadselachtigheid verloren hebben en allengskens doodgewone ver schijnselen geworden zijn. Alhoewel een crisis dót dient voor opgesteld te blijven een onbereikbaar iet! is in haar ontstaan, haar verloop en geEcn'crisis Wat is eigenlijk een crisis Onder „crisis" verstaan wij een toe stand plaatselijk, gewestelijk, lande lijk of internationaal waarbij het economisch evenwicht tusschen vraag en aanbod verbroken is, en vraag en aan bod kunnen zoowel grondstoffen als arti kelen, zoowel geld als menschen-maten- aal betreffen. Zoo'n toestand nu kan ontstaan en beïnvloed worden door ontelbare facto ren, waarvan er talrijk vele buiten het wilsgebied van den mensch liggen wat toch kan b.v. de cr aan 'doen, Vlier of daar in'eenig land een oogst mislukt? Ook het verioop en de al dan niet spoedige beëindiging van een crisis vallen hoegenaamd niet te berekenen. Hoe heel verschillend wordt er ook thans door de geleerdste koppen ten on zent geoordeeld over den duur en den toekomstigen aard der thans aangevan- gCWn, menschen, stfan nu eenmaal niet hoog genoeg boven alle economisch leven uit-.om het economische wereld-vraag stuk in zijn geheelen omvang op een moment te kunnen overzien, en al kon men dat ooi? wél, dan nóg zou de >iPj>Y~ chologie Van de massa" steeds een onbe rekenbare factor blijven, evenals de voort brenging van den bodem. Vandaar dat verschillende menschen hoe geleerd ieder op-zich zelf °°k verschillende óordeelen kunnen vellen over de economische wereldpositie. Doch., 't was niet onze bedoeling, ons te verdiepen in de wonderbaarlijkheid van een crisis in het algemeen, tot volley dg begrip waarvan de menschelijke geest te kort schiet om de gewone reden, dat niet de mensch, doch God het bestuur df-r wereld in handen heeft. Gelijk we hierboven zeiden we willen trachten laags den eenvoudigsten weg h e oorzaau van de huidige crisis op te s poren en zoodoende eenige crisis-raadse- en op te lossen, welke tot veel misver- tand en tot veel verkeerde gevolgtrek- Sking aanleiding geven. ue eenvoudigste weg lijkt ons een logische terug-redeneeringde huidige crisis-verschijnselen op te merken en ons terugredeneerend telkens af te vragen: hoe 't zoo kwam, om aldus de crisis-oorzaak, welker kennis veel berus ting en goeden moed kan -schenken, te benaderen. W.at is tot op heden net ergste, het verst gevorderde crisisverschijnsel Dat er werkloosheid ontstaat in steeds grooteren omvang. Waardoor ontstaat die werklooshei d .- Doordat fabrikanten (in den ruimsten zin van het woord) hun fabrieken sluiten, arbeiders ontslaan of korter laten werken. Vvaarom handelen de fabrikanten zoo Umüat zij noem .het dan uit vrees voor sieeds grootere stroppen, noem het dan met'het oog op het algemeen belang om de maiaise bij voortduring niet nog erger te doen worden tengevolge van die stroppen onidat zij oen bestaanden vooiraaü (aanbod) niet willen vergrooten van en met artikelen, die tengevolge a) van de hooge iooneh, b) van den verkorten arbeidsduur en c) van de hooge grondstoffen-kosten, zóu duur van de hand gedaan moeten worden, dat de tusschenhandel deze arti kelen niet meer accepteert. Waarom zoo kan men dan vragen eccepteert de tusschenhandel niet meer? Het publiek kócht toch nog aardig Omdat de tusschenhandel meeF en meer tot de ervaring kwam, dat hij voor de tijden, welke zouden volgen, te duur kocht, en omdat meer en meer de gelegen heid opengesteld werd, zich te voorzien van goedkooper buitenlandsch goed daarbij kwam men over 't algemeen met respektabele voorraden te zitten. Doordat het buitenland zeer hoog en schaarsch leverde, was het gewoonte ge worden om twee of drie maal meer te bestellen dan men noodig had. Totdat plotseling in het laatste kwartaal van 1920 vele al lang vergeten gewaande or ders uitgevoerd werden 1 En ten slotte hadden zeer vele voor- raden-eiger^ars op hun voorraden groote' credieten loopen, welke bij de vrij plotse- inge verduurdering van het geld in de tweede helft van 1920, vooral toen de wereld-financiers met hun ruimeren blik op het economisch leven de komende crisis in ernst gingen vermoeden, doo vele banken, (die in 't algemeen minder meegaand werden) met min of meer aan drang teruggevonden werden. Zoo hebben meerdere factoren in de laatste maanden van het vorig jaar ertoe geleid, dat, de stname van den handel in 't algemeen zeer stlig werd, in sommige bedrijven tot niets werd gereduceer'd. Toen heeft ook de kleinhandel, de winkelier, den tijd gekomen gezien, dat hij zich (liefst zoo snel mogelijk) van zijn duren voorraad moest ontdoen en.... geld maken, niet uit grof winstbejag, maar uit noodzakelijken drang tot zelf behoud. Tengevolge van het „trekken" van hoogeraf moest er ook door den klein handel geld gemaakt worden, en aller schrikbeeld was hetmet zijn duren voor raad nog te zitten, wanneer eenmaal de handel opeens de voorraden moest zien te loozen en geld te maken Dat komt, doordat toen tamelijk plot seling merkbaar is geworden, dat een groot deel van het buitenland goedkoaper leveren kon en ook inderdaad (toen de economische grenzen meer en meer weg vielen) leveren ging. Waarom komt en kan een groot deel van het' buitenland goedkooper leveren? Omdat de grondstoffen aldaar (over 't algemeen) goedkooper zijn, omdat de loonen er niet zoo hoog zijn. Omdat er langer gearbeid wordt Als vierde reden zouden wij er nog bij kunnen voegenomdat men (vooral in het buitenland, dat de nederlaag leed) minder hooge eischen aan het leven stelt dan in Nederland. Omdat er alzoo zouden wij kunnen resumeeren in het buitenland voor een bepaalde eenheids- waarde méér gewerkt en méér geleverd wordt dan in Nederland. Hoe komt het, dat de vier genoemde factoren van zoo overwegenden invloed zijn op de waarde der artikelen in Neder- landsche munt, dusvoor óns Doordat (en ziehier da epIcSslng van een onzer raadseiendoordat de valuta van de Hollandsche gulden zoo hoog is een Hollandsche gulden is b.v. voor een Duitscher héél veel, méér dan voor ons! Vandaar, dat hij voor een gulden ook meer werkt en levert dan wij I Wat nog mede tot funest gevoig heeft, dat de buitenlander met bespottelijk veel lagere valuta dan de Nederlandsche on mogelijk onze uitvoer-artikelen betalen kan, zoodat ook de export-inddstrle en -handel en zeer treurig aan toe i's. Alles wel beschouwd, meenen wij de oorzaak der huidige crisis dan per slot van rekening ook re moeten zoeken in tfe deer lijk geschokte internationaal-ecpnömische verhoudingen, aan de fatale verarming Noodzakelijkerwijze, om te kunnen zeggen, wat wij tot goed begrip hier zeg gen moesten, zijn wij van den weg onzer terugredeneering even afgedwaald. Vervolgen wij thans Hoe komt het, dat de Nederlandsche prijzen zoo vrijwel plotseling te duur .geacht gingen worden, zoodat de tusschen- nandel stug werd (de fabrikanten wegens slapte gingen sluiten) en zoodat de klein góedkoopere artikelen opdemarkt zoudenl van een gr"00t' dee] d ,d - zyn en tengevolge daarvan voor zijn yoor4gevolg is geweest van den mensch raad de inkoopwaarde met meer terug mensen te erlangen, wat natuurlijk groote strop pen en.... faillissementen veroorzaken zou. Toen hebben wij het vooral in de grootere steden zien gebeuren, dat er door de winkeliers als 't ware een wedloop gehouden werd om het eerst met „uitver- uoop" klaar te komen een ieder wilde en möest zijn duren voorraad loozen, de een vreesde met zijn voorraadloozing na den ainjer te komen, en vandaar de geweldige concurrentie in uitverkoop- haast. en in lage prijzen, waarvan het publiek, dat momenteel geld te missen nad, in de eerste dagen een heel dankbaar gebruik maakte. Totdat héél spöedig een psychologische factor zich deed gelden nauwelijks had het publiek zich er rekenschap van gege- -ven, dat ae prijzen omlaag gingen, of men ging veronderstellen, dat de prijzen nog veel méér zouden zakken, en..., staakte het koopen, althans voor een zeer groot deel. Waarbij nog kwam, dat het besef van de komende crisis tot de massa doordrong en velen bang maakte, velen voorzichtig en zuinig stemde. Het publiek weigerde te koopen, zonder te bedenken, dat net daardoor de crisis, die komen ging, nog verergerde, het industrieele leven tot groot nadeel van héél de samenleving 1 geheel en al tot stilstand zou dwingen. Ook hier valt den z.g. „vicieusen cirkel" op te merken: Geen kooplust geen kleinhandel- omzet geen tusschenhandel-afname geen fabricatie werkloosheid ver arminggeen koopkracht geen klein- handelomzet, enz. enz. Zoo zouden we telkens het cirkeltje weer óm kunnen loopen 1 gevolg is geweest van den mensch onteerenden oorlog. Zoodat de conclusie voor de hand ligt, dat er in alle landen,, óók in ons land, hard"gewerkt en veel ontbeerd zal.moeten worden, willen we de crisis doorstaan, willen ew de geschokte internationaat- economische verhoudingen weer herstel len, willen we de wereld haar vroegeren welvaart wcderschenken. Wat niet wegneemt, dat wellicht ook andere middelen als b. v. bescherming van industrie en handel tot op zekere hoogte (penibel vraagstuk 1) te baat genomen mogen worden, voorzoover daarmede bereikt zou kunnen worden, dat het verloop der crisis niet al te gewel dige schokken met zich brengt. De Regeering zij dit vraagstuk een onderwerp van voortdurende- zorg 1 De tijden klemmen I Automatisch zijn in dit artikel door drie door ons uitgestippelde crisis-raad selen opgelost Dat de huidige „goedkpopte" geen symptoom van welvaart is,én dat onze „hooge" Hollandsche gulden juist een groote strop voor ons is, dat zal'een ieder thans vanzelf duidelijk geworden zijn. Een enkel woordje alleen nog over de leuze „méér productie 1" „Heeft men die leuze opgevat zóódanig: hoe meer artikelen er (zonder meer) in Holland vervaardigd worden, des te goedkooper zal het leven worden (bij groote aanbod immers worden automa tisch de prijzen lager), dan is die leuze 'een leelijke vergissing geweest,, want dan re kende men daarbij buiten den waard buiten de buitenlandsche concurrentie, welke zich binnenkort zou moeten moéten laten gelden. Bedoelde men met die leuze echter, dat er in den arbeidstijd intensief gewerkt moest worden, zóó, dat er zooveel moge lijk artikelen vervaardigd worden in den kortst mogelijken tijd, z dat de arti kelen derhalve zoo goedkoop mogelijk geproduceerd zouden worden,- dan kan't zijn, dat men zich in de mate der komende buitenlandsche concurrentie nog eenigs- zins vergiste, doch dan heeft men met zijn leuze in ieder geval geduid in de goede richting. En voorzoover de Nederlandsche in dustrie in gang gehou'den kan worden (God geve, dat we niét een uiterste crisis te do.orstaan krijgen in zooverre mogen we op intensieven arbeid duidend alsnog gerustelijk ons hoüden aan de eu le':„Meer productie 1" DE VASTEN EN ONTHOUDINGSWET VOOR DE 40-DAAGSCHE VASTEN. Volgens de kerkelijke wetgeving, de verleende dispensatie en de gelden de gewoonte, zijn de verplichtingen der Groote Vasten (volgens Communi- canda no. 94) aldus samen te vatten I. De Vastenwet. le. Zij verplicht van den 21 sten tot en met den 59 sten verjaardag, indien men niet door ziekte, zwaren ar-beid, of om een andere wettige reden ont slagen is. 2e'. Zij verbiedt meer dan eens per dag een vollen maaltijd te nemen, doch staat toe des morgens "iéts te gebrui ken en 's avonds eeij avondmaal óf collatie te nemen, mits daarbij geen vleesch of andere zware spijzen ge bruikt worden. Het is ook geoorloofd het middag maal (den vollen maaltijd) en" het avondmaal om te ruilen. 3e. In de veertigdaagsche vasten geldt zij op alle dagen, behalve de Zon dagen en behalve Paasch-Zaterdag van 's middags 12 uur af. II. De Onthoudingswet. le. Zij verplicht allen, die den leef tijd van 7 jaren bereikt hebben, en niet om wettige redenen ontslagen zijn. 2e. Zij verbiedt het gebruik van vleesch en jus uit vleesch doch niet van eieren, melkspijzen en spijzen met dierenvet bereid. 3e. In de veertigdaagsche vasten geldt zij op Aschwoensdag, op alle Vrijdagen, op de Quatertemperdagen, (Woensdag, Vrijdag en Zaterdag na den eersten Zondag,) en op Paaschza- 'tc.'dag tot 12 uur 's middags. Uit het bovenstaande volgt a. dat op de Zohdagen in de Vasten allen meermalen vleesch mogen gebrui ken b. dat ailen, die niet onder de ver plichting der vastenwet vallen, of om- een of andere reden daarvan ontslagen zijn, op alle dagen, die geen onihou dingsdagen zijn, meermalen vleesch mogen gebruiken c. dat allen, die door de vastenwet gebonden zijn, (dus.zij die hun 21 sten verjaardag wèl en hun 60 sten verjaar dag nog niet gevierd hebben, en niet om een of andere reden van de vasten wet ontslagen zijn,op die dagen in de vas ten, die geen onthoudingsd .gen zijn, slechts eenmaal vleesch mogen gebrui ken en wel bij den vollen maaltijd. d. dat op Goeden Vrijd g geen bijzon dere onthouding van zuivel en eieren is voorgeschreven e. dat, indien het gebruik van vleesch is toegestaan, nimmer verboden is aan dienzelfden maaltijd ook visch te ge bruiken. 1) Vraagt men, wat onder „iets ge bruiken," collatie" en „zwaardere spij zen" in dit bisdom moet worden ver staan, dan zullen daarop mogelijk niet allen hetzelfde antwoord geven. Het staat echter vast, dat zij, die tot de vastenwet waren gehouden en "wien het daarmede ernst was, 's morgens zeker niet. meer dan één sneedje brood met een Kbp koffie of dergelijke gebrui ken, terwijl-zij zich als collatie n atuur lijk meer brood, alsook het gebruik van een weinig kaas en zelfs van één <5f twee eieren veroorloofden. (Communicanda no. 96.) DE ZIEKTEWET. Vrijdag zijn te Amsterdam samengeko men de vertegenwoordigers van de Ver- eeniging van Nederlandsche Werkgevers, het R.K. Verbond van Werkgevers-Vak- vereenigingen, de Vereeniging van Chris telijke Werkgevers en Groothandelaren in Nederland, het Nederlandse!) Verbond van Vakverenigingen, het Bureau voor de R.K. Vakorganisatie, het Nationaal Ar beiders-Secretariaat, het Algemeen Neder- landsch Vakverbond, en van Centraal Overleg, die, onder leiding van den heer Paul Nygh, te Statuten en het Reglement voor de bedrijfsziekte-risico-vereenigingen en de daarbij behoorende IioofdYereeni- gmg, hebben vaslgesuu zooals 2ij' m] zuilen worden toegezonden aan de ver schil ende bondep van werkgevers en enkele grool-industriëelen. Hiermede is het overleg tusschen de werkgevers- en werknemers-centralen beklonken en kan worden aangenomen, dat ten aanzien van de beginselen van de ziekte-verzekering die zoowel voor georganiseerde als onge organiseerde werkgevers en werknemers zat kunnen werken, éénheid is verkregen In de vergadering was ook tegenwoor- ig de heer mr. H. W. Groeneveld, Chef van de Afdeeling Arbeiders-verzekering aan het JDepartement van Arbeid, die in opdracht van den Minister van Arbeid de verschillende vergaderingen van de inge stelde commissie heeft medegemaakt. Ten aanzien van een eventueel wetsont werp dat deze ziekteverzekering zal kun nen sanctioneeren, werd medegedeeld, dat, wanneer de Minister principiëel zicli acooord zou verklaren met de thans door werknemers en werkgevers ontwor pen regeling, de technische uilvoerbaar- fn NeT T'knCmerS C" werkgevers m Nederland door de regeling te doen bestrijken, daarin zou bestaan, dat, voor- zoover de werkgevers niet aangesloten Z1Jn ™J.een van de bedrijfs-ziekte-risico- vereemgingen van de hoofdvereeniging ftekte-Risieo of voorzoover zij niet als „eigen-risico-dragers" daartoe zijn toege treden, zouden kunnen worden belast met nL °P ,ag °P hun «^^alien-premie. fonds rag Z°U daU ln 6611 aderlijk fonds kunnen wor(ien verzaraeW m bestuur van dat fonds kunnen worden ge legd in handen van de gezamenlijke gevers en werknemers, dio het be stuur van Ziekte-Risico vormen. Uit dien opslag zou worden betaald de ziekte- n0g .Van de hij die werkgevers werkzaam zijnde werknemers. Op deze Wijze zou worden verkregen, dat alle wer nemers, al of niet georganiseerd, en donr A ëZe"' 81 °f ldet 6eorganiseerd, door dezelfde wettelijke maatregelen wor-' den getroffen; Verkeer met Duilschland. Naar de „N. rn t. meldt, zijn de bepalingen voor het verkeer in het bezette gebied belang rijk verscherpt. zetl01 7L'°e Tas het moeeiiJ'k het be zette gebied te bereiken met een bewijs van Nederlandschap. Daarop is echter de aandacht der intergeallieerde commissie gevallen, die de Duitsche politie hierte gen gewaarschuwd heeft. Thans mogen Nederlanders zonder pas niet meer inliet bezette gebied worden toegelaten. Zij moeten m het bezit zijn van een Neder landsche paspoort geviseerd door den üuitschcn consul. Binnen 2 maal 24 uur. nadat zij de Duitsche grens overschre den, moeten zij zich hiermede bij de Duitsche politie-autoriteifen aanmelden. Overtreding hiervan wordt gestraft met boete, gevangenneming of uitzetting. DANKBAAR VOOR INLICHTINGEN, MAAR NIET VOLDAAN. In een Zaterdag speciaal voor dit doel belegde buitengewone aigemcene verga dering van de R. K. Kiesvereeniging „Recht en Plicht" te Zaandam, die zeer druk bezocht was, hebben de beide ka tholieke ledden van de Commissie voor de bedrijven in antwoord op -tot hen ge richte vragen, inlichtingen verstrekt om trent de noodzakelijkheid van de reis. Uit het debat dat daarop volgde, bleek echter, dat bedoelde leden ondanks de zeer uitvoerige inlichtingen er niet in waren geslaagd de vergaderirng van de noodzakelijkheid le overtuigen. Verschillende leden lieten ditr.Sangaan- de en onder instemming der vergadering SCÏïérpe Crildck hooren. _De vergadering vond echter geen aan leiding tot het doen van een uitsprraak. UIT DE KLEEDING-INDUSTRIE. Het landelijk contract itussciien de werkgevers- en werknemersbonden in de kleedingindustrie loopt 15 Februari a.s. af. In verband hiermede verneemt de „Tel." dat de gezamelijke werknemers bonden Zaterdag een schrijven hebben ge zonden aan den werkgevershond, waarbij zij voorslellen het contract voorloopig met een .maand te verlengen, om gele genheid te hebben over het nieuwe ccon- tract rustig te confereeren. De melkvoorziening van de Hoofdstad. In haar rapport over de verbetering der melkvoorziening van Amsterdam, geeft de. commissie van belanghebbenden uit de zuivelnijverheid in overweging tot het in beginsel aanvaarden van een ge meentelijk melkmonopolie. Staking ondervoorwaarde. In een vergadering van de Amsterdamsche Fe deratie van Personeel in Openbaren Dienst is meldt het Hbtd. met be trekking tot de voorgenomen bestraffing der 8 Juni-stakers. do'or B. en W. een motie aangenomen, waarin wordt be treurd /lat 4e Moderrne en Neutral? Bond nalieten, om de vertegenwoordigers der gestaakt hebbende arbeiders bij 'el kaar te laten komen om hun houding te, doen bepalen en wordt gezegd, dat het Federatiebestuur slechts tot staking zou willen besluiten als de arbeiders daar voor zelf klaar zouden zijn. Bedreigingen. Het „Hbl." verneemt, dat bij de staking van. 8 Juni betrokken gemeentewerklieden-organdsaties wordt overwogen, om, als deze stakers worden gestraft, hunne vertegenwoordigers terug te nemen uit de Centrale Commissie voor georganiseerd overleg. 69 SOLLICITANTEN VOOR EEN ON DERWIJZERSBETREKKING. Voor de betrekking vin onderwijzer(es) aan de openbare lagere school te Rijs wijk, hebben zich 69 sollicitanten aange meld. Een bewijs dat liet gebrek aan onder wijskrachten niet zoo groot is, als be weerd wordt. DE HOOGEERW. PATER THEISSLING De Hoogeerw. pater Lud. Theissling, Magister-Generaal der Orde der Predik- hceren, is naar de -Tijd" verneemt in den besten welstand te Rome aan gekomen en heeft het bestuur der Orde hervat. EEN NIEUW RETRAITENHUIS. Naar de „Maasb." verneemt zal door de Eerw. paters Redemptoristen in Twen te een retraitenhuis worden opgericht. Wanneer en op welke plaats het retrai tenhuis zal verrijzen, is nog niet bekend. Naar het Fransch van 'RAOUL DE NAVERY, - bewerkt door L. M. VAN PINXTEREN, R. K. Pr. 37. Er werd toca reeds leven genoeg ge- piaakt, zonder er nog dat van praten en lachen bij te voegen, door den stap der paarden. Naarmate de jagers dich ter hij hel ravijn der vogelen kwamen, moesten zij grootere voorzorgen in acht nemen, om het wezen, dat zij zoch ten, niet schuw te maken. Achter de jagers sloot zich de kring der boeren steeds nauwer aan en liet weldra niet meer dan een halve mijl ruimte over, aan alle kanten door een levenden muur omringd. „Mjjnheer de burggraaf," zeide Au- Iic, „mijn raad is: dat de jagers allen van hun paard moeten steigen, wjj zul len de paarden in het hout verbergen. Wij moeten in list wedijveren met een wezen, dat even geslepen is als wjj en dat meer belang er bij heeft om te ontsnappen, dan .wij om befte .vingen," De raad van Auhc werd opgevolgd. De jagers hielden de honden vast, die met krachtige sprongen aan hunne kop pelriemen rukten en men kwam over een, dat niemand een geweerschot zou. lossen. Een langgerekt gehuil trok weldra dó aandacht der jagers naar den kant van de open plek op den weg. Een woli was er verschenen en scheen gevaar ruikend gereed om slag te leveren. Milic gaf aan Antonin een teeken om hem te volgen en beiden naderden, door de struiken voortsluipend, de plek vanwaar het'gehuil was gekomen. Maar terzelfder tijd doortrilde een stroom van vroolijke toonen als een uitdaging tot het wilde dier gericht, de lucht en het jonge meisje, dal tie burg graaf en de boschwachter deii so..6a. avond gezien hadden, betrad de open ruimte. De Wblf, op zijn achterpoolen gebogen, de hoeken der lippen opge trokken rondom bet blank gebit, wacht te haar af in een dreigende houding. „Als wij eens van dit ©ogenblik ge-1 bruik maakten?" zeide Anionin. „Neeti, mijnheer de burggraaf," ant woordde Aulic op zachten toon, „gij zult zonder tmjjfel van een zonderling schotpvspel getuige zijn," „Maar wat kan een kind legen een wolf van dio grootte?" „Het zal altijd nog vroeg genoeg zijn haar te helpen als zij in gevaar is." Antonin bleef onbewegelijk, maar hij klemde zijn jachtmes in de hand. Een oogenblik ging het wilde meisje voor htare welluidende trillers te doen hoeren, waarop het dofte gehuil van den wolf antwoordde. Zij scheen te ge- niej-gn van de aangroeiende woede van liet wilde dier. Tegenover hem ge komen, hare heldere oogen strak ge richt op de met bloed beloopen oogen van het monster, scheen zij het door de kracni van een hoogeren wil te tem men. Ejndelijk week zij achteruit, nam haar aanloop- en de hnad uitstekend naar den smallen lederen riem, die haar dierenhuid om het middel sa menhield,, trok zij den greep van een korte knots, en deed dien met een ongeloofclijke behendigheid om haar hoofd draaien. Hare bewegingen waren vlug en behendig. Haar blik straalde van genoegen, zij voelde zich bestand tegen bet gevaar dat zij ging loopen en rekende reeds van te oren op de oer winning, De wolf volgde met verblinde oogen de draaiiugen van de harde bou ten knots, tot ook hij eensklaps ach teruit week en met woede op haar toesprong. Zonder te verbleeken, zon der te beven, wachtte zij hem af en op het oogenblik, dat hij haar zou bereiken, evlde zij hem met een blik- semenden slag van hare knots aan harë voeten neder. Toen stiet zij, in plaats van den zang der vogelen, dien zij eerst had doen hooren, een woesten kreet uit, wierp zich op liet stupitrekkende dier, greep het bn .de keel en gaf het den genadeslag. Toen zij overeind rees, schopte zij den wolf met den voel weg en scheen het reusachtig dier te verachten. Men,zou zeggen, dat zij het gedood had alleen om het genoegen een der vreeselijkste monsters - van het woud gedood te hebben. „Thans 'is het onze beurt, mijnheer de burggraaf!"-zeide Aulic. Beiden waren in een oogenblik op de been en wierpen zich in de open ruim te. Hun vertrek was het ^teeken voor de jagers ,die onder allerlei vreugde kreten het vreemde schepsel begonnen te vervolgen. Toen zij de jagers bemerkte, gevorl- de het wilde meisje een waren angst Zij, die wolven doodde, durfde de men schen niet trotseeren.Echter begrij pend, dat zji niet kon strijden tegen de jagers, die baar vervolgden eu tegen de honden, die door de drijvers waren losgelaten, zocht zij haar heil in de vlucht en verdween in het hout met een snelheid, die de vlugste loopers ver overtrof. Weldra egreep zbij, dat het gevaar overal voor haar hetzelfde bleef en daar zij wanhoopte aan hare vervolgers in het bosch te ontkomen, ging zij plotseling naar bet ravijn der vogelen en wilde zich in de grot ver bergen. Maar Aulic was liaa? voor en toen zij halverwege gekomen was, zag zij iict- hcofd van den boschwachter voorzichtig nader komen. Met dezelfde snelheid klom zij weer naar boven naar den muur der rotsen, maar nau welijks had zij den top bereikt of zes honden wierpen zich huilend op haar. Aulic wachtte haar heneden, de honden hoven. Het arme pchepsel was op dat cogenblik in een veel moeilijker toe- siand. dan toen zij den groeien wolf be streed. Toen was zij te midden van oen open ruimte en niets belemmerde hare bewegingen. Als het gevaar haar toen te dreigend geschenen bad, koai zij naar een boom loopen en daar een schuilplaats zoeken, maar thans stond Zjj boven op een smalle rots en de min ste mistred kon haar in den afgrond storten. Zij nam een snel besluit, deed hare knots rond zwaaien en rechts en links slaanae verbrijzelde zij de poolen van twee honden, die naar haar op sprongen, greep ze daarna bij den nek en slingerde ze in de diepte van het ravijn. Zij kon denken dat zij vrij was, toen Antonin, die haar, terwijl zij tegen de honden streed, genaderd was, de hand op haren schouder legde. Dank /ij een gevaarlijken sprong ontsnapte /ijen stiet dien kreet uit, die hare vervolgers reeds eenmaal zoo ver schrokken had. Antonin achtervolgde haar, eveneens Aulic; de drijvers kre gen het hevel de honden vast te hou den en een verwoede jacht begon tus schen dc jagers en bot wilde meisje. Weldra was de ongelukkige terugge drongen naar de open piek, waar het lijk van den wolf iag. Voor haar, achter haar, rondom haar zag zij menschen. De vrouwen, die begrepen, dat het drama zijn einde naderde, waren even een svooruit gekomen. Sommigen bo den haar heerlijke vruchten, anderen voorwerpen van opschik aan. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1921 | | pagina 1