and er" geen idee van heeft,waar ze-eigenlijk zit- Xpten. Ze verschieten baarbij kostbare munitie. Zo- 1 dra het vuren ongeveer geëindigd is komt 'Witte Stier Vlug Hert en 3e 11a een handje helpen. Hij steekt zijn deken aan een lange tak en heft die boven de struiken,zo dat de Apachen die net kunnen zien. Dan kruipt hij een stuk uit de buurt. De list lukt prachtig; het regent kogels op de deken,maar de rest van het eiland wordt er aanmerkelijk veiliger door,. Van tijd tot tijd neemt de Utah de deken weg en vertoont ze op een andere plaats. Telkens-met sukses. Toch neemt het vuren langzaam af. De schemering valt en het zicht wordt slechter. 7/itte Stier kruipt naast Vlug HertZe beraadslagen wat hun te doen staatHet is te verwacht en, dat de vijand van de duisternis zal profiteren om opnieuw aan te vallen. Maar dat zal de eerste uren niet zijn. De twee groepen moeten immers eerst een gemeenschappelijk aanvalsplan opstellen nu hun opperhoofd is uitgevallen. Ze zullen dus eerst gaan beraadslagen. Maar na middernacht zal het gevaar lijk worden. De belegerden maken van de rust gebruik om wat te eten. Veel krijgt Bel la niet naar binnen. De vreselijke angst om hun leven knijpt haar de keel dicht. De moordtonelen,die ze vandaag heeft gezien,hebben haar geheel van haar stuk gebracht. Op de beide oevers worden vuren aangestoken. Ha! de Apachen willen tijdens de beraadslaging een oogje in het zeil houden en ver lichten de rivier rondom het eiland. Aan elke kant branden drie vuren. Dit geeft de belegerden een enige kans om onvoorzichtige vuurstokers neer te vellen. Er brandt drie keer een geweer los; drie keer bijt een vijand in het zand. Nu de Apachen merken met wat voor gevaarlijke schutters ze te doen hebben.laten ze de twee middelste vuren op beide oevers,die het dichtst bij het eiland liggen, uit gaan. Langzaam gaat de nacht voorbij. Zacht kabbelt de rivier tussen het oeverriet. 3ella droomt,dat een Indiaan het eiland betreedt,met een messteek Witte Stier doodt en dan op haar toekomt met een opgeheven tomahawks. "Hulp!" Be11a voelt een hand voor haar mond. Ze opent haar ogen en kijkt in 't ruwe gezicht van haar redder Vlug Hert. "De ziel van mijn blanke zuster streedt met de Apachen"fluistert hij terwijl hij haar toelachtBella rilt van angstDe

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Op De Hoek, weekblad voor Akersloot | 1954 | | pagina 10