7
het politiebureau. "Dat gaat wel weer over,zei de kom-
missaris vriendelijk tegen een paar angstige vrouwen;u
moet een advokaatje nemen,daar zult u rustig op sla
pen". In feite was men het spoor "bijster. Jimmy was van
af het platte dak in de Lange Pijpenstraat op een schuur
gesprongen en verdwenen in de richting van de .Wester-
dijkstraat. Daar zou het heel lastig zoeken zijn,want de
ï/esterdijkstraat was een samenraapsel van "bouwvallige
huisjesbrokkelige schuurtjesrommelerfjesschrothopen
en werkplaatsenIn deze doolhof hielden zich eens drie
dieven,waarnaar de politie koortsachtig zochtveertien
volle dagen schuil
Jimmy bracht een ellendige nacht door. Bijna kreeg hij
er spijt van zijn kooi te hebben opgegeven voor dit va
gebondenleven. 't Mocht nog zo slecht zijn achter de
stalen spijlen van zijn kooi: je had tenminste een dak
boven je hoofd en je kreeg op tijd te eten. Maar,nee,
hoewel hij huiverde in zijn natte pels en honger aan zijn
ingewanden knaagdeverlangde hij toch niet terug naar
de dierentuin met zijn ruwe oppasser. De vrijheid was
hem lief boven alles. En vrij voelde hij zich onder deze
brug,waarheen hij tenslotte gevlucht was. Toen de man
op het platdak zich gereed maakte om het net over hem
te gooien,voelde Jimmy,dat dit zou mislukken. Deze
jungle-expert was te traag,dat zag je aan de hoekige
bewegingen van zijn armenDiep was Jimmy naar beneden
gezweefd en veilig geland op het dak van een schuurtje.
Vandaar steeds sneller verder,langs goten,over bouw
vallige gebouwtjes en garages,in looppas,want steeds
klonk beneden in de straten het geroep van zijn vervol
gers. Totdat nacht de gordijnen voor de dag schoof en
duisternis hem gelegenheid bood definitief te ontsnap
pen aan zijn talrijke achtervolgers. Snel als een water
druppel was hij langs de goot naar beneden gegleden en
onder deze brug verdwenen. Eindelijk veilig! Ver weg
hoorde hij de zoem-dreun van het verkeer,maar hier in
de straten bleef alles rustig. Tweemaal werd hij uit
zijn onrustige slaap opgeschrikt. Eerst door een late
feestgangerdie zijn grote vreugde uitte in een luid
lied en daarna tegen de lantaarnpaaldie zestig meter
van de brug stond,een redevoering begon. De tweede
keer was het de irriterendegelijkmatige tred van een
agent,die een half uur lang over de brug heen en weer
schilderde. De man verdween tenslotte. Het zachte ge-
