7
HOE Z I T_ _D_A_T
VRAAG: Waarom zingt het koor na een lof het liedje zo ont
zettend vlug? Het is haast niet bij te houden. Vinden ze-
dat zo mooi of hoort het zo? Parochiaan
ANTWOORD: Zélf hebben vie het al lang opgegeven mee te zin
gen maarwend u tot de direlctie van het koor.
DE JACHTVAR USBALD_ER_OLFERT
door Pé Mühren
(11) Het monsterdat Olfert bewaakteliep ongedurig de hut
op en neer en keek met steelse blikken naar de stille ge
stalte op de baar. Hij vertrouwde die rustige jager maar
half en ging zo nu en dan met zijn lelijke kop dicht bij
Olfert staan,die daar dood-zenuwachtig van werd. Zo'n in
tense spanning kon de sterkste man jjiet verdragen en toen
dan ook de aap weer eens zijn weerzinwekkendetronie dicht
bij Olfert's gezicht bracht,zodat zijn hetewalgelijke a-
dem voelbaar was,gaf de jonge man een luide schreeuw van
angst en ellende. Langzaam trok het monster de dikke bo
venlip op en liet een afgrijselijk gegrom horen. Het Ge
vleugelde Hert wachtte de aanval niet af. Hij sprong van
de baar en gaf de aap een snelle opdoffer tegen de kaak,
zodat de kolos brullend achteruit week. Op dat ogenblik -
Olfert voelde het als een verlossing- hoorde hij een beken
de stem zingen. Heel ver af,maar hij begreep dadelijk dat
het Usbald moest zijn. Olfert huilde van vreugde: IJsbald
was nabij! Alles was nog niet verloren als de jongeman er
nu maar in kon slagen de bobilla op een afstand te houden
tot Usbald hem te hulp zou komen. De aap stond nog te sui
zelen van de harde mep en daar kreeg hij een nieuwe vuist
slag tegen zijn lelijke kop,hard en fel,waardoor een oog
werd getroffen. Het beest ging vreselijk tekeer. Het bloed
gutste over zijn tronie.. Met de sterke klauwen boven zijn
kop geheven,vloog de aap razend op Olfert aan alsof hij
met één slag hem zou verpletteren. Olfert dook snel ineen
en plaatste zijn hoofd hard tegen de buik van het monster
en trok tegelijk uit alle macht diens poten onderuit. De
bobilla had daar niet op gerekend en tuimelde voorover. De
jager kreeg een ogenblik om op adem te komen. Had hij maar
een wapen! Maar neen,hij moest het met zijn handen zien
klaar te spelen,en dan was er zijn snelheid,die hem ten
dienste stond. Jankend rees de bobilla op en kwam nu,ineen
gedokenlangs de grond,schommelend op Olfert aan. Dat was
