6
duisternis in. Buiten haasten de leden van de gemeenteraad
zich huiswaarts door de regenachtige nacht. Enkele wagens
starten en de koplampen werpen een bundel licht over het
geasfalteerde wegdekt,dat glinstert in de neergutsende re
gen. "Altijd maar die wegen!" mompelt de edelachtbare heer
met een boordevolle beuheid in zijn stem. Hij kijkt de wa
gens na, die als zwarte schimmen v/egschieten in de donkere
nacht. Langzaam vervagen hun rode achterlichten. Het lij
ken spoken op de vlucht. Het is stil geworden in de verga
derzaal. De openstaande ramen spuien de rook van dure si
garen en de sfeer van heftige debatten naar buiten en een
frisse lucht maakt plaats voor een bezadigd burgemeester
lijk oordeel. "Altijd maar die wegen"zegt opnieuw de bur
gervader maar hij laat er zacht op volgen:"En toch...ei
genlijk. tjaHet was weer eens vergadering van de ge
meenteraad geweest en er was geducht op tafel geslagen.
Alle gemeentenaren,die enig voordeel hadden van toeristen,
en dat 'waren er niet weinig, stonden er op,dat de Spoor
straat nu eindelijk maar eens hersteld moest worden. Het
was per slot van rekening de enigste verbinding va.n het
stadje met de buitenwereld en het was geen overdreven luxe
als die weg tenminste perfekt wasDit zou ten goede komen
aan de hotelhouderswinkeliers,aan tachtig procent der be
volking. Dat zo'n vernielde weg het eerste jaar niet werd
hersteld,dat konden ze nog begrijpenmaar dat dê weg naar
hun "stad" bijna zes jaar long praktisch onbruikbaar moest
liggen,dat vonden ze te gek! De burgemeester had toen ge
sproken over de stand van de gemeentekas en over de onkos
ten voor zulke wegen; hij had nog geschermd met bewaar
school en H.B.S.,maar de notabelen verlangden op de eerste
plaats goede wegen. "Over goede wegen naar goede scholen,
dat is mijn devies!" had kaféhouder Borkhans geschreeuwd»
"Die Borkhansdacht de burgemeester; nauwelijks drie jaar
tjes hiernauwe li jks drie maanden in de gemeenteraad, of hij
is al de grote voorvechter van de Spoorstraat. Maar ja,ze
hebben eigenlijk toch wel gelijk,en.als het een beetje
mee wil vallen..." En met een inschikkelijk knikje lachte
hij een deuntje,dat de doorslag gaf. En zou iemand van de
zo juist vertrokken raadsleden dit lachen hebben gehoord,
dan zou de volgende dag heel de stad geweten hebben,dat
de Spoorstraat spoedig werd hersteld. Tien dagen na deze
vergadering had de aanbesteding plaats. De kranten ston
den er vol van en de mensen vonden,dat hun burgervader een
