vader, die juist de kamer binnenkwam. Alice trok wel even-
een lang gezicht,maar begreep dat zij zich had te schikken
en drong niet verder aan. "Ik zal je een keurig rapport
uitbrengen"beloofde Edward gul. Een kwartier later ston
den vader en Edward voor de deur van Mon Repos en belden
aan. Vader ging met mijnheer van Vlieten,die hen had zien
aankomen en zelf opendeeddadelijk de huiskamer binnen. Ed
ward bleef alleen achter in de hal. Hij zat eerst enige tijd
op een bank en toen hem dat begon te vervelen liep hij wat
heen en weer in de ruime hal en bekeek de schilderijen, de
antieke kasten en oude klokken. Hij hoorde voetstappen op
het grint en keek naar buiten. Onder het raam passeerde de
tuinman, die een emmer witkalk of iets dergelijks droeg. In
eens scheen de man te struikelenhij greep zich nog juist
vast aan een boompje,maar de emmer schoot uit zijn handen
en de witte massa vloeide over het tuinpad,dat geen enkel
sprietje onkruid vertoonde. Edward zag nu,dat de massa
geen witkalk was,want het spul werd bijna onmiddellijk hard.
Even later kwam de tuinman terug met een brede schop. Hij
nam de witte koek voorzichtig op en ging er mee weg.Vreemd
dacht Edward,ik zou de zaak gewoon omgespit hebben; maar
misschien mag zo iets wel niet in de tuin van rijke mensen.
Edward zette zijn wandeling door de hal voort. Ineens viel
zijn oog op iets glinsterendsdat van onder de rand van een
Perzisch tapijt uitkwam. Hij schoot er op af, lichtte het
kleed een beetje op en zag een kleine zilveren lepol lig
gen. Hij wilde het meteen oprapen,maar bedacht zich,nam zijn
zakdoek en rolde het lepeltje daar in zonder het met de
vingers aan te raken. Op deze manier zouden eventuele vin
gerafdrukken niet verloren gaan. Hoe kwam dat lepeltje nu
hier verzeild? Hebben kinderen het verloren en is het on
der het kleed geraakt? Maar Edward kon zich moeilijk inden
ken, dat de deftige kinderen van van Vlieten in de hal zou
den spelen met tafelzilver. Heeft de dief het verlóren?
Maar...dan heeft hij de buit niet goed ingepaktdus geen
tijd gehad... en dan heeft hij het huis langs de voordeur ver
laten... Edward's speurdersinstinkt was nu volledig gewekt
en met bijzondere nauwlettendheid bekeek hij de hal. Elk
venster en elke vierkante meter muurvlak nam hij onder de
loepe,maar hij bemerkte niets bijzonders. Dan bekeek hij de
deur. Hé,...wat steekt daar tussen de deur en de deurpost
uit?... Voorzichtig opende hij de deur op een kier. Tussen
een der schroefjes van het slot was een geel-rode draad
vastgehaakt. Hij wurmde de draad los en sloot de deur.
