9
KERK IN 0_P S P_R_A_A_K
- II -
HOE ZIET "MEN11 DE KERK? Iemand, die door jarenlang inten
sief en intiem kontakt met de mensen het weten kan,zei me
het op een zeer plastische manier:"voor hen is de Kerk een
stelletje paarse buiken". Inderdaad ziet men de Kerk vaak
als een zaakje van de hogere geestelijken. Een enquête, on
der allerlei slag van mensen gehouden,is niet bepaald hoop
gevend voor de visie van de mensen op de Kerk. Heel velen
zien de Kerk als iets,wat buiten de persoon in kwestie
staat,als een andere. De Kerk is niet een "wij",maar een
"zij". Men voelt zich niet als staande-in~de-Kerk,maar veel
eer als staande-tegenover-de-Kerk. Men ziet de Kerk als
een instituut om in de hemel te komen. Ofwel als een in
stelling die als taak heeft onze geestelijke rust (gerust
heid) te bevorderen Ofwel als een apparaat om de volkeren
rustig te houden en revoluties te voorkomen (ofschoon in
de katolieke landen revoluties niet onbekend zijn,men denke
maar aan zuid Amerika'). Ofwel -oambtelijke Nederlanders
als een openbare dienst voor godsdienstige aangelegenheden.
Slechts een enkeling ziet de Kerk als een gemeenschap in
Kristus of als de Kristus-verbondenheid. Niemand van de
ondervraagde personen zag de Kerk als de voortlevende Heer;
niemand ook als vinculum caritatisals liefde-gemeenschap.
KLACHTENBOEK. Die enquête leverde een dik klachtenboek op,
dat een direkteur van een hotel wanhopig zou maken. Alge
meen ergert men zich aan het stands- en klasseverschil in
het kerkelijk en parochiale leven. Sterk is de afkeer van
dwang (in schoolbiechtkindermisrozenkransgebed)Talrijk
ook zijn de klachten over een onbegrijpelijke liturgie. Ande
re klachten zijn: het roomse hoera-geroephet schermen met
het "katolieke volksdeel"het ijveren tot eigen verheerlij
king,slechte preken (te dogmatischte lerend doch niet ge
tuigend, te vermanend maar niet aanmoedigend). Wat de pries
ters aangaat,men vindt ze te autoritairte zelfverzekerd,
te zelf genoegzaam; ze laten niets aan anderen over ;ze zijn
teveel bezet door baantjes die met goed fatsoen aan leken
kunnen worden overgelatenze zijn te angstvalligze houden
te star vast aan het oude, Naast deze kritiek op de pries
ters is er echter ook veel lof voor priesters die kritiek
van hun overheid riskeren bij het zoeken naar nieuwe vor
men ;steed.s meer priesters blijken doordrongen te zijn van een
nieuwe geest, (vervolg op bladzijde 11)
