6
van de Kerk in deze tijd! Maar: dan is kritiek op de Kerk
maar gerechtvaardigd in zover het zelf-verwijt is! Maar:
dan vergissen zich allen,die de Kerk zien als een zaakje
van een stelletje paarse buiken,of als een instelling van
de geestelijkheidof als een instituut tot het uitvaardigen
van verbodsbepalingenof als een koncentratie van vrijheid-
beknottende machthebbers.. Als God zegt dat wij de Kerk
zijn, dan mogen wij niet meer spreken van de andere, van een
i!zij",maar nog slechts van een "wij". Als we dan de Kerk ou
derwets noemen of autoritairdan kan het alleen nog bete
kenen, dat wij of sommige van onze medeleden ouderwets zijn
of autoritair! Dan mogen wij de kogels van onze ontevreden
heid niet richten op iemand buiten ons,op "haar",maar moe
ten we in klubverband onze grieven en wensen,onze eigen
fouten en ons beter-willen onder ogen nemen. Waarom vrach
ten we altijd de leiding af? Waarom brengen we onze moei
lijkheden niet naar de overheid? Gehoorzaamheid aan de lei
ding in de Kerk betekent niet stomheid,stompzinnigheid.
Wij zijn door onze volgzaamheid niet gedoemd tot passiviteit
en eeuwig afwachten. Wij mogen gerust vragenveranderingen
voorstellenverbeteringen voordragenwant we zijn volwaar
dige leden. We hebben ongelijk met in een hoekje te gaan
zitten mokken als er dingen zijn, die we graag anders zou
den zien. Het is wel gemakkelijk maar niet faire tegenover
de leiding zich als een ledepop te gedragen en dan achter
af te kankeren. Dat helpt niet! Het helpt wèlS Feitelijk is
het zo,dat alle veranderingen in de Kerk van onderaf komen.
De kerkelijke leiding luistert juist naar wat er van onder
af aan grieven en verlangens naar boven komt en probeert
dan het kerkelijk leven aan te passen aan de behoeften en
noden van de tijd. Het stands- en klasseverschil is terecht
een steen des aanstoots in de Kerk,want het is onevange
lisch, het is in flagrante tegenspraak met wat de H.-Geest
door St.-Jakobus openbaarde. Maar:in heel ons land is men
bezig dit euvel uit de Kerk te werken. Soms gebeurt dit
diocesaanzoals in Limburg en in het aartsbisdom,soms ge
beurt dit plaatselijk of parochieel. Leken komen op de
preekstoel om de financiële toestand van de parochiekerk
uiteen te zetten en aan de gelovigen voor te rekenen wat
ieder van hen heeft bij te dragen. In heel wat parochies
bestaat reeds een parochie-raaddie deze en andere aange
legenheden bespreekt. In sommige parochies is gestemd over
de manier waarop de geldkwesties zullen worden opgelost.
