de optocht gezien had,. Eén van die grote stalen bromvlie
gen, die de mensen aan zich hadden, onderworpen om te dienen
als luchtkamelen,was laag over de wereld komen snorren en
toen,toen stond Max in de tocht en liep een stevige neus-
verkoudheid op. U had hem eens door de straten en steegjes
moeten zien waggelen met zijn natte neus. Hij was er wer
kelijk belabberd aan toe. De afgevallen bladeren der bomen
gebruikte hij als zakdoek en na gebruik legde hij ze net
jes op een hoop. Maar na een paar dagen waren alle blade
ren opgebruiktzo intens was zijn verkoudheid en Max was
ten einde raad. Hij had natuurlijk woef-waf-woef-pilletjes
moeten slikken,maar zijn baas zorgde niet al te goed voor
hem: hij leidde een waar hondenbestaan. Het is daarom ook
heel begrijpelijk dat hij opstandig werd en als u. het daar
niet mee eens bent,moet u deze levensgeschiedenis niet ver
der lezen,want dan begrijpt u niets van de smartelijke zie
leroerselen van ons aller Max. In zijn terrier-verdriet
ging hij zoeken naar de oorzaak van dit alles en als bij
intuïtie stootte hij op de pastoor die de optocht had ge
organiseerd. Max was niet van-huis-uit anti-clericaal,Blaar
vanuit zijn belabberde situatie is zijn onredelijke gedach
tensprong begrijpelijk. Daarom zon hij op wraak. En die
heeft hij genomen ook! Toen de pastoor zijn dagelijkse wan
deling maakte door de populierenlaanheeft Max toegeslagen
op een gruwelijke manier. Om het niet al te realistisch
uit te drukken kwam het hierop neer: Max heeft een bres
geslagen in het toch al niet omvangrijke lichaam van de
pastoor en is toén met die bres in zijn bek triomfantelijk
het hele dorp door gerend en heeft hem daarna, op een vei
lig plaatsje opgeborgen. De gevolgen waren zonder meer ca
tastrofaal, het hele dorp kwam in rep en roer want hun
pastoor was zonder bres. En wat is een herder van een pa.ro
chïe zonder bres? Dat is nog erger dan een café zonder
bier. Er werd in allerijl een geldinzameling gehouden om
het lichaam van de pa.stoor zo goed en zo kwaad als maar
mogelijk was aan te vullen,maar nergens was een bres te
krijgen van de maat van de pastoor. Er xverden commissies
in het leven' geroepen om het 'onderhavige -of liever bui=
tenhavige- geval te bespreken. In de Tweede Kamer diende
K.V.P.-lid Goedhart een motei van wantrouwen dn tegen het
huidige beleid van het departement van Volksgezondheid;
als reactie daartegen hielden de leden avn de Dierenbe
scherming een protestmars naar dén Haag; kortom het hele
land maakte een crisis door. Ten slotte is alles toch goed
