den. zeer dringend toch vooral op tijd aanwezig te willen
zijn! Telaatkomersstoren het spel en verbreken de nood
zakelijke concentratie van de kleineactrices en acteurs.
Vergeet ook niet,dat de kinderen dan al enkele uren wach
ten,dit in verband met het grimeren van de grote groep.
Dusdamestot maandagavond 17 december. Bestuur
G_E_E_N?_L_0_E_G_I_J_Z_E_RV_0_Ö_RK_E_I_R_0_[k
"Dat is Mikaël,zegt vader; hij zit goed in de kleren".-
"Moet je die laarzen zien,zegt Keiro; ze blinken alsof ze
met boter zijn ingewreven".-"Ha! roept Mikaël reeds var-
ver,nog steeds de trijd tegen het woud niet opgegeven,zie
ik. Gooi die bijl erbij neer,man,en ga handelen". Ze kus
sen elkaarschudden handen en lachen. Mikaël heeft glin
sterend. kroeshaardat boven zijn oren en zijn hals netjes
is bijgeknipt."Wat sta je naar mijn laarzen te kijken,
zegt hij tegen Keiro; ze. zijn betaald hoor". De jongen-
lacht verlegen. "Handelen,moet je,vervolgt Mikaël entoe-
siast; handelen,werken,je handen en je hoofd gebruiken.
En als je dan wat geld verdiend, hebt -hij wendt zich tot
Keiro's vader- mag je je oude moeder niet-vergeten"Knip
ogend neemt hij afscheid. Keiro en zijn vader kijken hem
na tot hij de weg naar de bergtop,waar zijn moeder woont,
inslaat. Als hij uit het gezicht verdwenen is, gaan ze vieer
aan het werk. Zwi gend. Ze kappen het taaie struikgewas
bij de grond af. Er schieten ratten weg over de vochtige
grond. "Wat kosten een paar- laarzen?" wil de jongen weten
maar zijn vader hoort hem niet. Hij heeft het te druk met
een doornstruik,die hij voorzichtig,om zichzelf niet te
bezeren,tak voor tak moet afslaan. "Wat kosten een paar
laarzen?" vraagt de jongen weer,nu luider. "Weet ik niet,
klinkt het onverschillig antwoord van zijn vader; ik heb
altijd op blote voeten gelopen en ben er niet dood van ge
gaan" -"Zouden ze meer dan 20 dollar kosten?"denkt de jon
gen hardop. "Vraag het Mikaël!zegt vader onvriendelijk.
"Dat zal ik zeker" doen"\, antwoordt de jongen brutaal.
Dezelfde middag nog slaat hij de. wg in naar de bergtop,
waar, de hut van Mikaëls moeder sts.at. 'Je moet voorzichtig
lopen,\vant de regens hebben van het paadje een slikmassa
•gemaakt. De', hut van Mikaël's moeder verschilt niet van de
andër'e hutten: een ronde muur van houten palen met een
strooien dak erop. Keiro ho'ort opgewekte stemmen .als hij
de -hut nadert. Boven de andere uit klinkt een opgewonden
vrouwestem. Keiro blijft staan. Mikaël's moeder kan wei-
verheugd zijn,denkt hij bitter. Mikaël zal haar een nieuwe
