STRIJD IN DE PAMPA
een verhaal van Bartholdy
(6) Dan gaat.cle hand van Rode Hand, de'tovenaarlangzaam
omhoog en wijst naar de sterrenhemel,die door het rookgat
in het d.ak zichtbaar is: "Hoofden van deze stam. Ziet naar
de lichten van de nachtWie kan ze tellen? Zo is het
volk der Slangen-PuelchenHet is groter dan alle stammen
van-de pampa. Onze vaderen breidden hun macht uit tot het
eind van de hemel en hun held.endad.en worden verteld, aan
8.11e kampvuren tussen de zoutmeren en de bergen van de
stervende zon. Zij brachten offers aan de zonnegod en de
ze gaf hun vuur om zich te warmen en wild om te eten; hij
gaf hun kracht aan hun armen,vastheid aan hun blik en
scherpte-aan hun pijlen. Zo ded.en zij en zo leerden zij
het ons. Maar zie,nu gaat gij een zwartrok in uw tenten
ontvanger. Hij zal u aftrekken van uw vaderen,zoals de
vijand de kinderen wegrukt uit de armen van hun moeders.
Durft gij die man uw vriend noemen? Hij zal u een andere
weg willen doen volgen als uw vaderen. Hij zal u andere
woorden doen spreken als zij spraken. Hij zal u anders la
ten doen dan-zij deden. Zijt gij dan beter dan uw vaderen
Ziet naar de lichten van de nacht. Zij zijn de kinderen
van onze zonnegod. Straks zult gij hem zelf zien komen en
de nacht verdrijven. Deze zwartrok zal u spreken over een
God,die ge niet ziet. Hij zal zlefs een huis voor hem bou
wen in uw dorp. Onze god heeft dat niet nodig. De blauwe
hemel is zijn tempel. Voor ons maakte hij de aarde. Hij
ziet ons en wij zien hein. Wij zijn zijn kinderen. Hem of
feren wij het bloed van onze beste paarden. Zo deden het
onze vaderen, zo hebben zij het ons geleerd.. Wuivend Gras
zegt,dat de woorden van onze blanke broeder Lopez dorre
bladeren zijn,die men vertrapt. Zijn soms ook de woorden
van onze vaders en de vaders van onze vaders als dorre
bladeren,die men vertrapt ond.er de -voet?Opent uw oren,
broedersvoor hun woorden. Dit 'zijn hun woorden,zoals mij
vader Groene Slang mij die leerde: De zonnegod maakte zijn
kinderen,de Puelchen,groothij ook zal ze vernietigen
als ze hem de rug toekeren. Laten de hoofden van mijn
volk dit gedenken". Even blijft hij zwijgend staan. Dan
zet hij zich weer neer op zijn oude plaats naast Menacho
Hij is de laatste spreken geweest en Namuncura geeft de
hoofden nu gelegenheid onder elkaar van ged.achten te wis
selen. Ze doen dit in korte woorden en veel plechtige ge
baren. De stemming is verdeeld. De meesten echter zijn te
