SCHEERZEEP
A. KUIN
ZWART
SPORTNIEUWS
Nieuws van
de A.V.V. „de Rijp"
Het eerste elftal dat in Spier
dijk 12 minuten voor het einde
nog met 3—1 voorstond, leed op
onfortuinlijke wijze een 5—3 ne
derlaag.
Door hard en fors spel moes
ten achtereenvolgens Middelveld
en Bnnschoten door blessures het
veld verlaten.
Het begin is voor de Rijp hoop
vol, reeds na vijf minuien weet
v. Veen uit een corner van
Vilten keurig in te koppen.
Na wederzijdse aanvallen doel
punt de St. Qeorge 1. binnen,
echter in buitenspel positie zodat
scheidsrechter Hakhof, die ons
inziens te weinig tegen het te
forse spel optrad, dit doelpunt
afkeurde.
Het succes is weer aan de
Rijper zijde, thans Is het Hooij-
berg die uit een voorzet van rechts
inschiet 2—0.
De achterhoede van de Rijp
wordt danig aan de tand gevoeld,
zij staan echter met Zwaan die
eenmaal een zeker schijnend schot
voorkomt aan het hoofd, als een
rots in de branding. Even voor
de rust moeten zij echter zwich
ten, zodat deze ingaat met een
2—1 stand voor de Rijp.
In de tweede helft zijn beide
doelen in gevaar. St. Qeorge krijgt
wegens hands een penalty toege
wezen, deze wordt echter hard
overgeschoten.
Een prachtige kans voor Vilten
gaat door hardhandig op zij zet
ten verloren.
Het is Spaarman die keurig een
kans benut, en de stand is 3—1.
Dachten wij de overwinning vei
lig, helaas 12 minuten voor het
einde moet Middelveld zich aan
de strijd onttrekken.
FEUILLETON
Nadruk verboden
detective-verhaal door
13 Nico van Nigtevecht.
Hendriks gaf een schreeuw en rende
de schim na. „Hierheen, Artjc.. hij is
achter het schuurtje verdwenen. Artje,
die naast het loodsje had gestaan, greep
nu z'n zaklantaarn, welke in de goot
was blijven liggen en scheen langs het
schuurtje heen in de richting, die Hen
driks had aangegeven. Er was niets te
zien, doch nauwelijks had Artje zich
om den hoek gewaagd, of voor de twee
de maal weerklonk een schot. De in
specteur zag de vuurstraal bijna recht
voor zich. Hij viel zóó snel plat op den
grond, dat Hendriks, die de kogel langs
zich heen hoorde fluiten niet anders
dacht, dan dat zijn collega was geraakt.
Hij kwam tot beter inzicht, toen Artje
het vuur dadelijk vlug achter elkaar be
antwoordde
De agent in de straat was het nu
duidelijk, dat er iets bijzonders aan de
hand was. Drie, vier politiemannen
stormden den tuin in, waar zij door
Hendriks werden opgevangen. Ook in
de omringende huizen had het schieten
de aandacht getrokken en vele waran
de-deuren gingen open. „Vlug, Hen
driks, dit heele huizenblok afzetten! Laat
Versterking komen van het bureau. Die
vent is gevaarlijk."
„Dat begin ik ook te begrijpen," ant
woordde Hendriks in het donker, terwijl
hij zich snel verwijderde. Artje. die da
delijk na het eerste schot in den tuin
zijn lantaarn had uitgedaan, sloop nu
zelf behoedzaam in de richting van*
waar was geschoten. Een enkel maal
waagde hij het, de zaklantaarn ver van
zich afhondend, even het licht aan te
flintsen, maar hoe scherp hij ook keek
hij zag niets verdachts. Toch was het
uitgesloten, dat de schutter ver weg
was. Opmerkelijk, dat de achterkant van
St. Qeorge niet terneergeslagen
door de achterstand komt ver
woed opzetten en de middenvoor
brengt met 2 doelpunten de par
tijen op gelijke voet.
En als dan ook Bunschoten het
zelfde lot ondergaat als Middel
veld ruikt St. Qeorge de over
winning en weet nog 2 maal de
Rijper veste te doorboren. Eind
stand 5—3.
Het tweede elftal maakte een
tevergeefse reis naar Purmerend
II. Deze heren waren niet aan
wezig. Dit schijnt daar langza
merhand de gewoonte te worden,
ook verleden jaar viel ons dit
twijfelachtige genoegen ten deel.
Het programma voor a.s. Zon
dag 6 October vermeldt:
Purmersteyn A—de Rijp A 1
uur. De Rijp II—Monnikendam II
12 uur. De Rijp 1—Monnikendam
I 2 uur.
Voorwat het eerste elftal be
treft kunnen wij alvast wel op
een nederlaag rekenen, of er moet
een wonder geschieden, hoe of
het ook loopt, handhaaft een goede
stemming in het elftal.
Ook het 2e staat voor een moei
lijke opgaaf, alhoewel wij hun
kansen even beter mogen achten.
In 't vervolg begint de training
om 7.45 uur.
Het voorlopige programma voor
de Rijp 1 is: 20 October Sijbe-
carspel uit. 27 October WW
thuis. 3 November vrij. 10 Novem
ber EVC thuis. 17 November
Zouaven uit. 24 November SEW
thuis. 1 December Andijk thuis.
Jédé.
Reo-nieuws
In een vlugge en aantrekkelijke
wedstrijd Is het Reo 1 gelukt een
gevaarlijke tegenstander van het
lijf te houden. Met 5—3 werden
onze Oostelijke buren WBSV weer
naar de Beemster gestuurd. Er
was spanning totdat de scheids
rechter het einde aankondigde.
Ofschoon Reo met de rust reeds
een 3 - 0 voorsprong had behaald,
wisten de gasten binnen een
kwartier 3 tegenpunten te scoren
waartegen Reo slechts één keer
doelpuntte en zo was 25 minuten
na de rust de stand 4—3
Er kon toen nog van alles ge
beuren. Wan! WBSV is een ploeg,
die volhoudt tot de laatste minuut.
Maar Reo maakte aan alle on
zekerheid een einde, door de stand
op 5—3 te brengen. De cijfers
waren trouwens geenszins geflat
teerd daar er na de rust de laat
ste 20 minuten steeds op de helft
van WBSV werd gespeeld.
En nu a.s. Zondag zuilen we
zien of ons eerste elftal kampi-
oensillussles bezit, want dan gaan
we naar Broek in Waterland.
Deze ploeg is goed getraind
en wist Zondag jl. de oude 4e
klasser NVB Westzaan in eigen
huls een gelijk spel af te dwin
gen. Dus Reo-mannen a.s. Zon
dag de tanden op elkaar en zie
in elk geval één punt mee te
nemen naar de Rijp.
De volgende week LET WEL
is er een competitie-wedstrijd
vastgesteld op Zaterdagmiddag 4
uur tegen Blauw Wit uit Wormer.
Dit is een christelijke club en
deze speelt niet op Zondag.
Dus op Zaterdag 12 October
Reo I—Blauw Wit I.
Reo II speelt a s. Zondag om
2 uur thuis tegen EVC 4 van
Edam en de Atjes ook thuis.
De Sportverslaggever.
Q.S.V.-nieuws
Jl. Zondag speelde QSV1 tegen
Kwadijk 1. Daar de scheidsrech
ter verstek liet gaan, werd onder
leiding van den heer Kroon ge
speeld.
Na een weifelend begin kwam
Q er allengs beter in en wist
Leegw-te- 2 maal te scoren.
kan weer onbeperkt
geleverd worden
Apoth. ass.
Telefoon 30, de Rijp
Daarna verkleinde K de ach
terstand maar nogmaals wisten
de Q mensen de K keeper 2
maal te passeren waartegen K
nog 1 maal wist te scoren, en
kwam het einde meteen verdien
de 4—2 overwinning voor QSV I.
Dinsdag werd de jaarlijkse z.g.
veteranen match gespeeld tussen
Oost- en West.
In een aardig gespeelde strijd
wist West met 2—1 te winnen.
Ruststand 0—0.
Daarna vond onder grote belang
stelling het touwtrekken plaats.
Al met al was het een goed ge
slaagde middag.
Burgemeester Dalenberg gaf
ook blijken van belangstelling
door de wedstrijden bij te wonen.
Programma voor a.s. Zondag:
2.30 uur PSCK1—QSV 1 te Zaan
dam vertrek 1 uur. 12 uur Pur
merend 3—QSV 2 te Purmerend
vertrek 10.45 uur. P.P.C.
Handbal-nieuws
Het is SDL niet gelukt haar
uit-wedstrijd tegen AVA te win
nen. De Alkmaarse dames waren
hen over alle linies te vlug af
zodat het einde kwam met 5—3
voor de thuisclub.
A.s. Zondag 10.30 uur SDL—
MOC te Groot-schermer. Wij
rekenen op een sportive wedstrijd
en hopen dat de puntjes thuis
blijven.
de huizen lang niet zo goed verduisterd
was als de ramen, die aan de straat
zijde lagen. Als de vluchteling te voor
schijn zou komen, zou Artje hem door
het licht, dat uit verscheidene huizen
naar buiten straalde, wel moeten op
merken.
Tegenover hem waren een paar deu
ren opengegaan en de buren, die op de
warandes verschenen, begonnen een in
formeerend gesprek: of meneer óók had
hooren schieten of hij óók niet vond,
dat het dichtbij was en dat afweerge
schut anders klonkdat het net re
volverschoten lekenIn de verte
blafte een hond en dit bracht °Artje op
de gedachte, dat het niet kwaad zou
zijn, de tuinen met een paar politiehon
den te doorzoeken. Misschien zou
Hendriks ook op dat denkbeeld komen
hij deed er beter aan, niet langer in
den tuin te blijven. Zoo goed als hij
vluchteling zou zien, had hij zelfs de
kans, dat de man hèm op den korrel
nom. En risico wilde Artje niet nemen.
Voorzichtig kroop hij terug. Bijna had
hij de tuindeur van het huis in de Wat-
teaustraat bereikt, of wederom kraakte
er een schot.
De inspecteur zei een leelijk woord,
toen hij de kogel hoorde fluiten en da
delijk beantwoordde hij het vuur. De
agenten, die door Hendriks waren mee
genomen, keerden dadelijk terug, doch
Artje dreef ze door de deur.
„De vent schiet uit een hinderlaag
hij zou ons stuk voor stuk kunnen
raken en dan nóg ontsnappen. We moe
ten op de versterking wachten. Heb je
ook de politiehonden aangevraagd,
Hendriks?"
,.De inspecteur is naar den melder,
chef," antwoordde een der agenten.
„Moeten we op de honden wachten?....
Mogen we er niet op af?.... Het is toch
te dol, dat één zoo'n kerel"
„Het zou nóg doller zijn, als een
von ons werd geraakt," snauwde Artje
den agent toe, ofschoon hij wel waar
deerde, dat de man niet werkeloos wilde
blijven.
Ze stonden nu met elkaar in den
gang, naast de tuindeur en tuurden
scherp den duisternis in. De menschen
op de warandes, die ook niets bijzon
ders meer ontdekten, trokken zich stuk
voor stuk terug: deuren sloegen dicht.
„Die vinden, dat de voorstelling al is
afgeloopen," fluisterde een der agenten.
„Het is te hopen, dat ze nog moet be
ginnen, en dat we straks dien schutter
eruit kunnen halen."
Het stil afwachten bevredigde Artje
geenszins. „Als er vrijwilligers zijn,"
stelde hij voorzichtig voor, „dan zouden
we misschien al kunnen probeeren met
elkaar die tuinen te doorzoeken. Dat
moet dan heel voorzichtig gebeuren
we mogen niet te veel risico nemen en
we zouden tiralleursgewijs te werk moe
ten gaan. Stuk voor stuk naar buiten en
dan onmiddellijk verspreiden.... we zijn
met vier man, maar als een van jullie
liever wacht, dan moet-ie het maar
zeggen."
De agenten waren alle drie van oor
deel, dat ze het varkentje maar dadelijk
moesten wasschen en dat het heelemaal
niet noodig was, op versterking te
wachten.
Artje aarzelde even, doch juist toen
hij bevel wilde geven, er dan maar op
af te gaan, kwam Hendriks haastig de
gang in. „Ze zijn gewaarschuwd ik
heb tegelijk gevraagd, Vinke met zijn
politiehond te laten komen," zei hij
triomfantelijk. „De vent heeft zich niet
meer laten zien?"
Hij had de woorden nog niet gezegd,
of een der agenten gaf een schreeuw en
vuurde tezelfder tijd. „Daar over de
schutting! Ik heb hem niet geraakt."
„Dan had je niet moeten schieten,"
bromde Hendriks, die vergeten was. dat
hij zelf ook een keer den aanvaller had
gemist.
„We zullen toch maar even wach
ten, tot de versterking is gekomen,"
besloot Artje. „Dan moet jij maar eens
precies zeggen, waar je den vent over
den schutting zag wippen."
„Dat kan ik u wel zeggen, inspec
teur," antwoordde de agent. „Hier recht
tegenoverals u even meegaat?"
Achter den agent aan ging Artje den
tuin in recht op de plaats af, waar
de indringer het laatst was gezien. De
inspecteur heesch zich op de schutting
hoewel hij er zich ten volle van bewust
was, dat hij wederom als schietschijf kon
dienst doen. Het bleef evenwel rustig.
Daarna liet Artje het licht van zijn
zaklantaarn door het kleine, keurig aan
gelegde tuintje schijnen. „Niks te zien,
inspecteur, maar ik weet zeker, dat het
deze schutting was," bromde de agent,
die zich naast hem had opgeheschen.
„De vent is vast en zeker hier naar
binnen geschoten."
„Dat zullen we gauw genoeg weten,"
antwoordde Artje. „Ga mee!"
Artje kwam licht als een veer in het
tuintje terecht, doch de agent viel als
een blok naast hem.
„Doorbuigen als je springt," mopper
de Artje. „Je veroorzaakt een aardbe
ving."
De agent grinnikte, maar krabbelde
dadelijk weer overeind. „Ik kan me niet
foorstellen, dat we goed zijn," vervolg
de Artje, terwijl hij zijn zaklantaarn
weer liet lichten. „Ik zie geen enkele
voestap."
„Hij zal wel doorgebogen zijn," vond
de agent. „U kunt ook niet zien, waar
u zélf bent neergekomen."
Artje deed er het zwijgen toe, maar
in zijn hart moest hij den agent gelijk
geven; de grond van het gladgeschoren
grasveldje waar hij op was terecht ge
komen, was zoo hard, dat hij met geen
mogelijkheid de plaats kon vaststellen,
waar hij was neergekomen. Zelfs de
gevolgen van de „aardbeving" waren
niet terug te vinden, hoe scherp Artje
den grond ook afzocht.
„Ga maar mee," voegde hij den agent
toe, terwijl hij het tuintje doorliep en
naar een deur stapte. „Hou je revolver
gereed."
Dat hoefde Artje niet te zeggen. Da
delijk toen de agent merkte, dat zijn
chef er niet aan dacht, weer terug te
gaan, had hij z'n revolver al getrok
ken. „Als die menschen van niets weten,
jagen we ze de stuipen op het lijf,"
verzekerde Artje, terwijl hij voorzich
tig aan de deur voelde of die misschien
open kon. „Hum.... op slot.... ik ben
bang, dat we verkeeerd zijn.... Enfin
we zullen zien."
(Wordt vervolgd)