Belofte
Boeklianiel Hoogcarspel
ZWART
Vervolg van pag. 1.
vergadering van burgemeester en
wethouders onder oogen te zien. Des
noods zal spreker de plaatselijke
sportvereeniglngen en de hoofden der
scholen hieromtrent in den arm ne
men.
Geen der sprekers verlangt verder
het woord en de begrooting wordt
dan als volgt vastgesteld
Gewone dienst:
Totaal/der inkomsten... 65.066.13
Totaal der uitgaven 64.836.99
Alzoo een batig slot van 229.14
Kapitaaldienst:
Totaal der inkomsten... 21.130.20
Totaal der uitgaven 21.130.20
Batig/Nadeelig slot Nihil
Rondvraag.
Allereerst neemt de heer Oudejans
het woord.
Hij wenscht te wijzen op de manier
waarop de groote bergen sneeuw in
de gemeente worden opgeruimd. De
gemeenschapszin acht spreker verre
van aanwezig. Is het niet mogelijk
om de algemeene politieverordening
aan te vullen met een artikel waar
bij de mannelijke ingezetenen, b.v.
tusschen 18 en 50 jaar, verplicht ge
steld worden om bij sneeuwval den
weg op te ruimen.
De voorzitter zegt toe deze zaak
te zullen onderzoeken.
De heer J. de Heer wil even wij
zen op den schoorsteen op de school
te Driehuizen. Deze begint gevaarlijk
te worden voor het publiek en de
omgeving.
De voorzitter zal deze kwestie on
derzoeken.
Verder deelt spreker mede, dat de
brandkranen te Driehuizen moeten
worden opgehaald. De voorzitter zal
deze kwestie doorgeven aan het
P.W.N. te Bloemendaal.
Vervolgens neemt de heer J. Kieft
het woord.
Spreker wijst allereerst op de ber
gen sneeuw in het dorp. Spreker
zou gaarne zien, dat de inwoners aan
zegging kregen om de sneeuw naar
den slootkant te werken.
De voorzitter zegt dit toe.
Vervolgens snijdt de heer J. Kieft
het woningprobleem aan. Zooals het
thans is, acht spreker den toestand,
onhoudbaar. Zijns inziens moet alles
in het werk gesteld worden om jonge
krachten in de gemeente te krijgen.
Spreker heeft in zijn bedrijf diverse
werkkrachten, die gaarne zouden
gaan trouwen, indien een woning ter
beschikking zou zijn. Spreker acht
aanvoer van jonge menschen zeer ge-
wenscht. Spreker wijst in dit verband
op het onderwijsprobleem. Hij zou
gaarne zien dat desnoods de ouden
van dagen bij elkaar gebracht zou
den worden. Hij wil dit punt in de
uiterste belangstelling van burge
meester en wethouders aanbevelen.
Zooals het thans gaat, gaat het de
verkeerde richting uit. Hij hoopt dat
er tenminste op dit punt iets ge
daan zal worden.
De overige raadsleden zijn het met
den heer Kieft volkomen eens.
De voorzitter zegt, dat het woning
probleem uiterst moeilijk is. Hij be
seft en begrijpt volkomen het stand
punt van den heer Kieft en hij is dan
ook van plan om een commissie in het
leven te roepen, .die desnoods deze
kwestie zal kunnen bestudeeren. Hij
zegt voorts toe deze zaak in B. en W.
uitvoerig te zullen bezien.
Hierna volgt sluiting.
Nog enkele exemplaren
van de bekende streekroman
SPORTNIEUWS
van
Visser - Roosendaal
ontvangen f 4.90
BOEKH. G. J. HOOGCARSPEL
FEUILLETON
Nadruk verboden
detective-verhaal door
32 Nico van Nigtevecht.
..Zie je geen sporen?" vroeg De
Waard lachend.
„Nee en ook van Weber is in
wijden omtrek niets te bekennen", zei
Artje.
Ze stonden nu op den spoordijk en
hadden een ruim uitzicht over de om
liggende weiden.
„Eigenaardig, die onderkomens hier
overal in het land", zei De Waard, wij
zend naar de grauw-betonnen blokken,
die, op groote afstanden van elkaar, in
de weide stonden. „Die in de verte lijken
wel vreemde, onnatuurlijke molshoopen.
De dingen hebben nooit dienst gedaan
ze zijn niet eens af gemaakt, maar
nu zijn ze toch wel wat al te stevige
schuren."
„Misschien gebruiken de boeren ze
daar nu wel voor", zei Artje. „Ik zou
zoo'n betonnen geval wel eens van nabij
willen bekijken", deelde hij mede.
„Er is niet veel aan te zien", ver
zekerde De Waard, terwijl hij achter den
inspecteur aan den spoordijk afliep.
„Dat hier ook al weer een plank ligt,
is eigenlijk verdacht", vond Artje. „Als
je die planken over de spoorsloten
tenminste met den open waggon in ver
band brengt
„Jij komt óók nooit vrij van je vak,
hè?" keuvelde De Waard. „De man van
de krant ziet overal een nieuwtje in
als je bij de politie bent, vind je alles
verdacht. Moet je zien, wat een dikte
die betonnen wanden hebbenhet
moest mogelijk zijn, er een raam in te
hakken in plaats van die kijkgaten, of
die deur open kanhelp eens een
handje.dat ding is als loodzoo'n
deur bij je thuis, Artje."
Al pratende stond De Waard aan het
kleine, zwaar met ijzer beslagen deurtje
tc rukken, terwijl Artje meer aandacht
voor de scharnieren scheen te hebben.
Tot verwondering van den verslag
gever ging de deur na eenige krachts
inspanning open en dadelijk maakte hij
naar Artje een uitnoodigend gebaar:
„Treedt binnen, edele heerde jonk-
De woorden bleven hem in de keel
steken. Hij zag Artje plotseling niet meer.
Waar was die kerel zoo gauw heen?
Als je niet beter wist, zou je denken, dat
hij door den grond was gezakt!
De Waard keerde zich om teneinde te
kijken, waar z'n metgezel was gebleven.
Op hetzelfde oogenblik, dat hij dit
deed, werd hij bij een. enkel vastgepakt
een ruk volgde en De Waard viel
plat voorover in het smalle, voor de deur
van den bunker ingegraven gangetje.
Dit ging zóó snel in zijn werk, dat De
Waard aanvankelijk dacht, dat hij strui
kelde. Dadelijk daarop merkte hij wel
beter. Want nauwelijks lag hij op den
grond, of hij werd met zulk een kracht
aan z'n enkel getrokken, dat De Waard
zoo lang als hij was naar binnen werd
gesleept. Hij was daar te verbaasd over
om ook maar een kik te gevenhij
spartelde zelfs niet tegen. Eerst toen het
deurtje, dat hij met zoveel moeite had
opengekregen, dicht werd geduwd en hij
in het schemerdonker lag, begon de ver
slaggever moeite te doen, z'n enkel uit
den ijzeren greep te bevrijden. Hij voel
de, dat hij tegen een hand trapte, maar
dadelijk werd z'n andere been stevig
vastgepakt en een zware stem bromde
hem toe: „Als je nog lef hebt, je te ver
zetten, zal je de zaak nog erger ma
ken."
De man, die had gesproken, hield nog
steeds z'n enkels stevig omklemd en
juist begon De Waard, die door de
lichtstraal, welke dóór een uitkijkspleet
in de bunker viel, zijn omgeving wat
beter te zien, toen de man weer begon
te praten. „Die kameraad van je is wel
zoo verstandig geweest, er vandoor te
gaan. Houd er rekening mee, dat ik ge
wapend ben. Als je ook maar een poging
tot verzet doet, schiet ik je neer."
De Waard dacht er niet aan, verzet
te bieden, zoolang de reus zijn enkels
omklemd hield. „Wat wil je eigenlijk van
me?" begon hij. „Ik moet zeggen, dat ik
de behandeling niet wat-je-noemt vind.
Woon je hier? Verdenk je me van huis
vredebreuk?Dan kan ik je wel zeg
gen, dat ik met de meest vreedzame be
doelingen die deur open deed
Hij had het nog niet gezegd, of de
zware deur van den bunker ging lang
zaam open. In het volle licht stond daar
Artje, die op het oogenblik, dat De
Waard naar binnen was gesleept, juist
om den bunker heen liep. „Als je me
nou deed de rechercheur verbaasd,
„ben je gevallen?" Hij zag alleen maar
het hoofd van den verslaggever, dat bij
den ingang lag, maar nog vóór deze
zijn kameraad kon waarschuwen, hoorde
hij de zware stem verheugd zeggen: „In
specteur Palstra! U komt of u bent ge
roepen. Ik heb hier een treinroóver te
pakken!"
„Een treinroover?"
G.S.V.-nieuws
A.s. Zondag:
2 uur G.S.V. I—Purmerland I.
2.30 uur W.B.S.V.II-G.S.V. III.
2.30 uur W.V.S.V.—G.S.V. II.
P.P.C.
D.R.E.O.-nieuws
Als de voortekenen niet be
driegen, dan zal a.s. Zondag na
maanden van rust de voetbal ook
in onze afdelingen weer gaan
rollen.
Dreo I zal de strijd moeten
aanbinden met Westzaan I. Dit
zal zeker geen gemakkeiyke mid
dag worden, temeer daar we niet
thuis, maar uit moeten spelen.
Maar als het elftal zo vurig speelt
als tegen Graftdijk en zich met
hetzelfde élan in de strijd werpt,
dan behoeft er niet verloren te
worden. Vertrek per bus Hooijberg
om kwart voor één.
Supporters, die mee willen en
dat zullen er velen zijn, moeten
zich bijtijds opgeven bij |b. van
Straaten.
Verder meldt het voorlopig
programma om 12 uur thuis
Dreo A Jr.—G.V.O. Jr. en om
half 3 Dreo 3Br. in Water
land 2. Dreo 2 heeft een vrije
dag.
Op 12 April, dus Donderdags
na Paschen, testavond voor leden,
en ook vooral voor supporters.
Onthoudt deze datum en laat een
LICHT OP
▼oor AUTO's en RIJWIELEN
Zaterdag 7.37 uur
Zoudag 7.38
Maandag 7.40
Dinsdag 7.42
Woensdag 7.44
Donderdag 7.46
Vrydag 7.48
Zaterdag 7.49
groot aantal voetbalvrienden hier
bij tegenwoordig zijn.
Nu Westzaan—Zaansche Boys,
Westzaan—P. S. C. K. en Br. in
Waterland—P. S. C. K. ongeldig
zijn verklaard, is de stand op
heden van de afdeling van Dreo I
als volgt:
Br. in Waterland 10 6 3 1 15 32-17
Dreo 7 5 1 1 11 22—11
Westzaan 6 3 3 0 9 17—11
Purmerland 8 3 2 8 8 20—18
Blauw Wit (W) 8 4 0 4 8 16-16
Zaansche Boys 6 3 1 1 7 6—4
P. S. C. K. 8 2 2 4 6 21-10
Graftdijk 7 2 2 3 6 12—20
W. B. S. V. 11 2 1 8 5 19—31
Kwadijk 10 2 1 7 6 21—42
Volgens deze stand zijn er nog
4 gegadigden voor de bovenste
plaats nl. Broek, Westzaan, Zaan
sche Boys en Dreo.
De Sportverslaggever.
VREEMDE POSTZEGELS
SPEELKAARTEN
Het is niet te zeggen, wie deze vraag
stelde: De Waard of Artje. Maar de
eerste voelde tot zijn genoegen, dat de
handen om zijn enkels los lieten: hij zag,
dat er een groote zware man vlug langs
hem heen ging, waarna de zware bunker
deur weer dicht ging en De Waard weer
in schemerdonker lag.
Hij krabbelde met moeite overeind,
maar plotseling ging hem in schemer
donker een licht op. Hij had toen de man
langs hem ging heel even uniformknoo-
pen zien schitteren. Natuurlijk zóó
was het: degene, die hem zoo hardhandig
naar binnen had gehaald, was niemand
anders dan Weber, de chef-veldwachter,
dien ze dien geheelen middag al zochten.
De Waard had genoeg gevoel voor
humor om lachend naar buiten te stap
pen, toen de bunkerdeur wederom werd
geopend en Artje hem vriendelijk ver
zocht, maar „uit z'n hok" te komen, daar
de zaak al was opgehelderd. „Dat komt
er nu van, mannetje, als je een leegstaan-
den waggon gaat inspecteuren. Je merkt
wel, dat zelfs hier de politie op haar
qui vive is."
Weber zelf nam de zaak wat ernsti
ger en maakte wel honderd verontschul
digingen, dat hij meneer zoo stevig had
aangepakt. „Het is dom van me, dat ik
meneer Artje niet dadelijk heb herkend",
voegde hij eraan toe. „Maar als u binnen
nu eens door dat gat wilt kijken, dan zult
u zien, dat ik hem maar een oogenblik
in het vizier had, terwijl ik u in den
waggon zag staan. Ik dacht niet anders,
dan dat de ander de uitkijk was en dat
u het groote werk deed. Het is heel jam
mer, dat het zoo is geloopen, te meer,
omdat ik nu weer op wacht kan gaan
zitten."
„Zat je dan óp wacht?Hield je
den waggon in het oog?" vroeg Artje.
„Precies en als u hier in die twee
de afdeeling eens ziet, wat de heeren
al hebben opgeslagen, dan zult u wel met
mij eens zijn, dat het de moeite nog
wel loont, die dieven, te pakken te ne
men' zei Weber, terwijl hij weer de
bunker inliep. „Als u mee wilt kijken",
vervolgde hij tegen De Waard. „Pas
op, u kunt niet heelemaal overeind staan,
wacht, ik zaJ. u bijlichten ik heb m'n
zaklantaarn hier."
Artje grinnikte even om de bezorgd
heid waarmede Weber hen voorging.
Dat was dezelfde kerel, die een paar
minuten geleden zijn metgezel zonder
vorm van proces naar binneu sleurde en
die nu bang was, d^t „meneer" zijn
hoofd zcu stooten!
In de tweede afde.-eling van de bunker,
die wederom door een deur van het eer
ste gedeelte was gf;scheidei$ het nog
donkerder dan vooraan, maar toch kon
den zij zien, dat er een heele voorraad
goederen stond opgeslagen.
„Ik heb het spul al nagekeken", ver
telde Weber, „en ik kan u de verzeke
ring geven, dat die boel niet uit dien
eenigen waggon is gekomen. De hemel
zal weten hoe lang dat tuig al hier aan
het opereeren is."
„Het komt mij voor, dat ze alles ver
zamelen, om dan in één keer den boel te
vervoeren", meende Artje, terwijl ze de
meest uiteenloopende goederen bekeken.
„Dat is nou stukgoed", zei De Waard,
waarop Weber grimmig antwoordde, dat
hij er wel voor zou zorgen, dat deze
zaak voor de heeren zou worden stuk
gemaakt. „Al zou ik hier een paar maan
den in de bunker moeten bivakkeeren
hébben zal ik ze!"
„Het is gewoon onbegrijpelijk, dat ze
dien voorraad hier opslagen", zei Artje
peinzend. „Ze hebben toch altijd de kans,
dat een of ander hier een kijkje komt
nemen."
„Die kans lijkt me niet groot", vond
Weber. „Dezelfde bunkers staan hier
veel in het land. Als je zoo'n ding een
maal hebt gezien, ga je niet in tweede.
Bovendien ligt het ver van den open
baren wegIk zou juist zeggen, dat
het een heel goede bewaarplaats is. Het
was toch ook heel toevallig, dat meneer
hier naar binnen kwam
„Het is maar wat je toevallig noemt",
grinnikte De Waard, die er aan dacht,
hoe hij door den chef-veldwachter was
binnengehaald.
„Van wie is dit land, Weber?" vroeg
Artje.
Weber dacht even na. „Ik weet het
niet zeker, maar ik geloof, dat dit stuk
aan Veder hoort. Als dat zoo is
„Veder? Is dat dezelfde, waar we die
clandestiene slachting achterhaalden?"
vroeg Artje.
„Dezelfde", antwoordde Weber. „Als
het waar isik zal het onmiddellijk
nagaan."
„Dan zouden we hem in één moeite
door het plunderen van treinwaggons in
de schoenen kunnen schuiven", vond
Artje.
„En dan had hij geen kans om dadelijk
weer op vrije voeten te worden gesteld",
voegde Weber er wraakzuchtig aan toe.
„Je had den ellendeling moeten hooren,
toen ik hem weer op vrije voeten moest
stellen, enkel en alleen, omdat er geen
plaats was. Dat is een voortdurende er
gernis. Je moet je uiterste best zoo'n stel
onmaatschappelijke individuen achter
slot en grendel te krijgen èn als je daar
(Wordt vervfolfldj»
