I»
Lesley en Sydney weten alles van elkaar, zelfs
op een afstand
Dit jaar geen emigratie meer
naar Canada
im •lam •lom door J. D. v«w Exter
DE RIJPER
2
Telepathie-per-radio in Engeland:
Australisch echtpaar voor de radio brengt
opschudding
(Van onze Londense correspondent)
WEINIG PROGRAMMA'S van de BBC hebben zo van zich doen spreken
als de huidige serie telepathische uitzendingen van het jonge Austra
lische echtpaar Piddington. Vele sceptici hielden in het begin stijf en strak
vol, dat deze verbazingwekkende demonstraties van het overbrengen en
het lezen van gedachten, waaraan millioenen Engelse luisteraars nu weke
lijks thuis deelnemen, om het zacht uit te drukken „afgesproken werk" was.
Zelfs de meest verstokte „bestaat niet, ik geloof er niet aan"-brigade
waaronder aanvankelijk de meeste dagbladen begint nu echter toe te
geven, dat men hier inderdaad te doen heeft met een ver ontwikkelde toe
passing der telepathie.
gevolgd door eein half dozijn pers-
auto's, die zich ervan wilden over
tuigen dat de taxi nergens stopte!
Daar heel Engeland naar deze uit
zending zat te luisteren, had Lesley
zo er bedrog in het spel was, immers
even uit kunnen stappen en een
luisterende vriend kunnen opbellen,
die dan het woord Oklahoma al over
de BBC had kunnen horen. De taxi
stop-te onderweg echter nergens en
tegen dait het half uur om was, gaf
Lesley de chauffeur opdracht naar
de BBC te rijden. Toen zij uit de
taxi stapte overhandigde zijeen
papiertje aan de op de stoep wach
tende jury, waarop zij onderweg het
woord Oklahoma had geschreven.
ledereen kan het leren
Donderdagsavonds
Toen de uitzendingen <irie
weken geleden begonnen, was
het eerst een kwestie van gedachten-
lezen tussen het publiek in de BBC
studio en de Piddingtons. De char
mante 23-jarige mevr. Lesley Pid
dington stond dan meestal geblind
doekt op het studiotoneel, met haar
rug naar het publiek, terwijl haar
man, Sydney Piddington, vooraan
in de zaal stond. Willekeurige leden
uit de zaal konden dan een woord
bedenken, of zelfs een hele zin, dit
op ©en papiertje schrijven en aan
Sydney overhandigden. Deze nam het
gegevene dan in zijn gedachten op
en zond het telepatisoh door naar
zijn geblinddoekte vrouw, die het na
enkele seconden hardop herhaalde. Op
dezelfde wijze kon het studiopubliek
een naam van een instrument aan
wijzen op een schoolbord waarop de
namen van alle muziekinstrumenten
geschreven stonden, en ook dit „sein
de" Sydney door naar zijn vrouw op
het toneel. Haar antwoorden waren
altijd juist.
Een sterker staaltje kreeg men,
toen men het BBC-orkest in de zaal
liet spelen en de blonde Lesley, die
met haar rug maar het orkest op het
toneel stond, telepatisch het ogen
blik moest „ontvangen" waarop haar
man haar zou „seinen" dat zy zich
om moest draaien, het orkest moest
stoppen door haar beide handen op
te heffen en de eveneens „geseinde"
naam te noemen van de volgende me
lodie die het orkest moest spelen.
Zowel het moment waarop zij het
orkest moest stoppen bij een be
paald woord in het refrein als de
naam van de volgende melodie, wer
den even van tevoren door wille
keurige leden van het studiopubliek
op een papiertje geschreven en aan
haar man overhandigd, die aan. het
andere eind van de zaal stond en
deze instructies dan naar zyn vrouw
op het toneel seinde. Keer op keer
draaide zij zich bij het bewuste
woord, dat steeds veranderd werd,
om. stopte het orkest en gaf de cor
recte naam van het volgende liedje.
Sterk
Zoveel verdeeldheid kwam er na
de eerste uitzendingen van de kant
der luisteraars thuis, die meenden
dat het studiopubliek omgekocht was,
dat men de demonstraties tot buiten
de studio ging uitstrekken. De vol
gende keer werd Lesley in de Lon
dense Tower gezet, een half uur rij
den van de studio verwijderd, ter
wijl haar echtgenoot van de studio
uit telepatische „opgaven" naar haar
zond, die hem ter plaatse gegeven
werden door een „jury", samengesteld
uit ongelovige luisteraars en een
paar doctoren, zodat ©r van trucs
of bedrog geen sprake kon zijn. Zon
der haperen kwamen Lesley's ant
woorden correct over de in de Tower
opgestelde microfoon terug.
Sterker
Verleden week Donderdag kwam de
meest sensationele uitzending, die nu
zelfs de meest wantrouwende dag
bladen van de „echtheid" der Pid
dingtons heeft overtuigd. Terwijl
Sydney in de studiozaal was, werd
ergens op straat een willekeurige
taxi aangeroepen, waar men Lesley
in deed stappen. De chauffeur die
geen idee had wie zijn vrachtje was
en zelfs niet kon vermoeden, dat
h\j deel uit zou maken van de meest
sensationele show der BBC, kreeg
opdracht om een half uur rond te
gaan rijden. In deze wereldstad krij
gen taxi's wel meer zonderlinge op
drachten en de man stelde dan ook
geen vragen, maar ging In het wilde
weg rondrijden.
Een uit publiek bestaande „jury"
in de studio waaronder o.a. we
derom een paar doctoren en uiterst
sceptische krantenmannen koos
inmiddels de naam van een in Lon
den lopende revue, Oklahoma ge
naamd, die toen aan de zich even
eens in de zaal bevindende Sydney
gegeven werd. Sydney concentreer
de zich op zijn vrouw, die ergens
in Londen in haar taxi rondreed,
Sterkst
Later in hetzelfde programma die
avond, demonstreerde Sydney Pid
dington een nog sterker stukje, dit
maal met de luisteraars thuis. Over
de studiomicrofoon kondigde h\j aan
dat hü met tussenpozen van vijf
minuten telepatisch namen van da
gen, getallen, kleuren en voorwer
pen zou „seinen" naar alle luister
aars in Engeland. Men moest slechts
stil bij zijn radio blijven zitten, naar
het plafond kijken, en dan zou men
het door hem gewilde begrip ont
vangen. Duizenden brieven bereikten
hierna de BBC met de correct „ont
vangen" telepatische beelden. Voor
al de „geseinde" naam van een dag
bleek een groot succes. Ontelbare
luisteraars hadden op de aangegeven
minuut een beeld in hun gedachten
gekregen van een wasljjn met wap
perend goed eraan. Piddington's se
lectie was Inderdaad „Maandag" ge
weest en htj had geconcentreerd op
het beeld van een waslijn.
Nieuwe sport
De Fiddington-show is nu zo lang
zamerhand een nieuwe sport gewor
den. Zondag jl. „zond" Piddington
beelden uit vanaf de stoel van de
hoofdredacteur van de Sunday Dis
paton, höt Zondagsblad van de Daily
Mail. De uitzending was om drie
uur 's middags en de resultaten van
de ontvangst door het publiek, die
a.s. Zondag in het blad zullen wor
den aangekondigd, zullen waarschijn
lijk de proef op de som worden. Elke
vijf minuten zond Piddington een be
grip uit naar de thuiszittende drie
millioen lezers van het blad. Het
eerste was een kleur, het tweede een
dier en het derde een huishoudelijk
voorwerp. De oplossingen, nl. welke
kleur, welk dier en welk voorwerp,
werden tegelijkertijd door Pidding
ton in een gesloten enveloppe aan de
hoofdredacteur overhandigd, en zul
len eveneens Zondag gepubliceerd
worden, tegelijk met een analyse
van de enorme stapels brieven met
oplossingen van lezers die intussen
bij de krant zijn binnengestroomd.
Oefening
Piddington zelf ontwikkelde deze
kunst van het gedachten overbren
gen en -lezen, terwijl hij in Japanse
krijgsgevangenschap was gedurende
de oorlog. Hij oefende het in het
kamp met zijn vriend Russell Brad-
don, om de tijd te doden. Na de oor
log ontmoette h\j de jeugdige actrice
Lesley Pope in Australië, waar zij
trouwden. Al spoedig merkten zij dat
beiden volkomen telepatisch waren en
eikaars gedachten konden lezen, zelfs
als zij kilometers van elkaar ver
wijderd waren, hetgeen soms ook
zijn bezwaren Had!
Sydney, die nu vijf jaar lang met
telepathie geëxperimenteerd heeft, is
ervan overtuigd, dat de menselijke
hersenen een klein maar uiterst ge
voelig- zend- en ontvangststation zijn,
dat in staat is om golven uit te
zender die, wanneer een ander stel
hersenen op „ontvangen" zijn inge
schakeld, met even grote nauwkeu
righeid kunnen worden opgevangen
als waarmee een radiotoestel radio-
uitzendingen opvangt.
Volgens Piddington z\jn vrouwen
over het algemeen betere „ontvan
gers" dan mannen, hoewel het zend-
vermogen bij beiden even groot is.
Iedereen zou het, naar hjj zegt, kun
nen leren! Tijd en afstand maken
geen verschil in het zenden en ont
vangen. De enige vereiste is dat de
ontvanger volkomen rustig is en
zjjn gedachten „blank" houdt, zodat
de „draadloze" verbinding het beste
tot stand kan komen. In het begin,
aldus Sydney, kan men het het beste
proberen door tegenover elkaar aan
een tafel te gaan zitten en te con
centreren. Indien men iets verder
is en men gedachten gaat overbren
gen op afwezige personen, moet men
beginnen zich die persoon duidelijk
voor ogen te halen. Het eenvoudigste
zendbeeld is een kleur, en daarna
voorwerpen, speelkaarten, getallen
en wiskundige vormen.
Indien men dit bemachtigd heeft,
kan men beginnen met het seinen
van hele jjiunen, boodschappen, vra
gen en instructies. Er zijn geen ver
dere regels om te „seinen", behalve
dat men op het ogenblik dat men
begint aan niets anders moet denken
dan aan het begrip dat men wil
overbrengen en aan de persoon aan
wie het gericht is. Alleen met het
eenden van kleuren gebruikit Pidding
ton een soort systeem, door naast
de kleur op een bepaald beeld van
die kleur te concentreren. Als hij
„rood" wil zenden concentreert hij op
een beeld van vlammen, voor „blauw"
op een golvende zee, voor „wilt" op
met sneeuw bedekte bergtoppen, voor
„groen" een oerwoud en voor „geel"
een opgaande zon.
Piddington zweert, dat hij geen
mechanische middelen gebruikt en
dat hij beslist niet zoals een
verontwaardigde luisteraar hem had
geschreven een radio-ontvangtoe
stel had vastgebonden aan het been
van zijn vrouw.
(Ter informatie van onze lezers,
die zich eventueel met deze BBC-
show willen vermaken, kan men de
Piddingtons voorlopig elke Donder
dagavond horen om 9 uur op het
Light Programm van de BBC, 1500
meter golflengte).
BENOEMING
PURMEREND. De heer Dijksen,
dijkgraaf van de Purmer is benoemd
tot lid van het* Hoogheemraadschap
van Hollands Noorderkwartier.
16 December naar Nieuw-Zeland:
Beste land voor boeren
zoons
(Eigen bericht)
HET EMIGRANTEN-vervoer naar
Canada voor 194Ö is practisch
beëindigd, doch het volgend voor
jaar hoopt men reeds vroeg te kun
nen beginnen met de verscheping,
zodat de Nederlandse emigranten on
middellijk het gehele seizoen hun
krachten kunnen inzetten. Dit is
vanzelfsprekend de Canadese boeren
welkom, maar de Nederlanders zelf
hebben er ook alle voordelen van,
dat zij in de zomermaanden hun
nieuwe vaderland beter leren kennen.
Wil men er echter zeker van zijn,
dat men bij de eerst-vertrekkenden
behoort, dan moeten de aanvragen
ook lang voor de winter ingediend
worden, zodat degenen, die zich met
de plaatsing in Canada bezig houden,
de boeren kunnen bezoeken vóór de
wegen onbegaanbaar worden. Dus:
wie ernstig van plan is om naar Ca
nada te emigreren, moet tjjdig ge
noeg, doch uiterlijk vóór October,
Een moderne diogcncs
Een zestienjarige leerling
bakker uit Den Haag heeft
diogenes willen copiëren. Hij
was ruim drie weken geleden
van huis weggelopen, kwam
in Rotterdam terecht en moest
kostte was kost een onderdak
hebben. In een volkstuintje
aan de Laanslootseweg zag hij
een flinke ton staan en richtte
die tot slaapplaats in. Maar
de ton was korter dan de
jongeman en deze moest daar
om met de benen buiten boord
slapen. Twee jongens uit de
buurt passeerden in het sche
merdonker. Ze vonden die ton
met twee eruit bengelende be
nen nogal -griezelig en stap
ten, bleek om de neus, naar
de politie. Die wist het myste
rie op te lossen. Het spelletje
is nu uit, want de zestienjarige
zal zich in de residentie weer
in het bakken moeten gaan
bekwamen.
99. En nu rijden Pim, Pam en
Pom door de dorpsstraat. De wagen
zig-zagt heen en weer, door dat Pam
en Pom elk aan een poot van Pim
trekken. „Stop die wagen toch" gilt
Pam wanhopig. „Dat kan ik niet!
Ik weet niet hoe ik het doen moet",
roept Pim terug. Oh, daar staat de
veldwachter aan het eind van de
dorpsstraat. Hij heeft zeker al alles
van 't geval gehoord.
100. Nu heft hij een groot rond
bord in de hoogte, waarop STOP
slaat. „We moeten stoppen Pim",
zegt Pam weer. „Ja, maar ik weet
niet hoe!" antwoordt Pim angstig.
De veldwachter blijft met 'n kwaad
aardig gezicht midden op de weg
staan. „We kunnen hem toch niet
overrijden!" roept Pom. „Opzy, op
zij", roepen ze alle drie, als ze de
veldwachter genaderd zijn.
101. De veldwachter is zojuist dooi
de heer Vossema opgebeld, die hem
verteld heeft, dat er drie hondjes in
zijn garage een grote verwoesting
hebben aangericht. En nu staat hij
met zijn stopbord midden op de weg
om Pim, Pam en Pom tegen te hou
den. Maar ze kunnen niet stoppen,
want ze weten niet wat ze daarvoor
moeten doen! „Opzij!" gilt Pim weer,
als hij do veldwachter genaderd is.
102. „Stoppen moeten jullie*', brult
deze. „Ik arresteer jullie. Je hebt
niet eens een rijbewijs". Ook dat
nog. Alweer iets waaraan Pim, Pam
en Pom helemaal niet gedacht heb
ben. „We kunnen niet stoppen", gilt
Pim terug. Met een reuze sprong
weet de veldwachter nog op het
laatste ogenblik opzij te springen en
de jeep raast weer verder. Waar
heen?
zijn aanvraag indienen. Wie het eerst
komt, het eerst ook maalt.
De tot nu toe ingediende aanvra
gen, waarvoor nog geen plaats ge
vonden was, worden opnieuw alle in
behandeling genomen. De Centrale
Stichting Landbouw Emigratie ver
wacht, dat al degenen, die voor 1949
vergeefs op vertrek gewacht hebben,
in 1950 eindelijk scheep kunnen gaan.
Landbouwland
Het is verwonderlijk, dat nog steeds
zo weinig aanvraag is voor Nieuw-
Zeeland, de landbouwstaat, die als
het beste emigratieland kan aange
merkt worden voor jonge, ongehuw
de boerenzoons en landarbeiders tot
een leeftijd van 32 jaar. Akkerbou
wers, veeverzorgers, zuivelbereiders,
mits vakbekwaam, kunnen zich daar
een uitstekende toekomst opbouwen.
Het klimaat is er zeer gunstig, de
lonen en sociale verzorging uitste
kend en de vooruitzichten absoluut
goed. Reisgelegenheid wordt geboden
per ss. Volendam, dat op 16 Decem
ber vertrekt. Uitvoerige inlichtingen
vrage men zo spoedig mogelijk aan
bij de organisaties, samenwerkend in
de Centrale Stichting Landbouw
Emigratie, namelijk: de Christelijke
Emigratie Centrale, Raamweg 28,
Emigratie-Stichting van de K.N.B.
T.B., Badhuisweg 91, Emigratie-com
missie van het K.N.L.C., Raamweg
28, allen te 's-Gravenhage.
Zoals reeds is medegedeeld, worden
van Nederlandse en Argentijnse zijde
pogingen aangewend om te komen
tot een kolonie van zelfstandige Ne
derlandse veehouders in Argentinië.
Eer het echter zo ver is, dat men
kan beginnen, zal nog wel enige tijd
verlopen. Intussen is er voor vele
flinke Nederlanders, gezinnen van
veehouders, ruim voldoende gelegen
heid om zich op te werken en in te
werken tot bedrijfsleider op de Ar
gentijnse bedrijven.
Besloten is, dat degenen, die reeds
in dat land ervaring hebben opge
daan, voorrang zullen krijgen bij de
te vormen kolonie, en daarvan de
kern moeten uitmaken. Gegadigden
kunnen zich dus nu reeds melden,
maar de vakbekwaamheid moet wel
degelijk vaststaan, d.w.z. men moet
in staat en bereid zyn per persoon
15 tot 20 'stuks vee zelfstandig ge
heel te kunnen verzorgen. Een goe
de voorbereiding voor het leven in
dit land zal noodzakelijk zijn. Men
vervoege zich om inlichtingen by de
organisaties, samenwerkend in de
Centrale Stichting Landbouw Emi
gratie, Raamweg 28, Den Haag.
BINNENLANDS LUCHTVERKEER
VAN K.L.M. WORDT STOPGEZET
Overeenkomstig de aankondiging,
gedaan bij het ingaan van de zomer
dienst, zal de K.L.M. haar zomer-
diensten op het binnenlandse lucht
net met ingang van 1 September
stopzetten.
De voortzetting van de exploitatie
gedurende de wintermaanden stuit
namelijk op ernstige practische be
zwaren.
Het vraagstuk van de exploitatie
van het binnenlandse luchtverkeer in
het algemeen vormt nog een onder
werp van studie bij het ministerie
van Verkeer en Waterstaat en de
K.L.M.
Speciale prijzen voor
de Grgte Prijs van
Europa
De automobielclub van Italië
heeft de premies en prijjzen be
kend gemaakt, welke zullen
worden uitgeloofd voor de gro
te prijs van Europa, die op 11
September op de autobaan van
Monza zal worden verreden.
De premies bestaan uat:
a. ƒ30.000 voor de construc
teur, die tenminste twee race
wagens in de grote prijs van
Europa laat starten. De wa
gens moeten van een nieuw
type zijn. Biedt meer dan een
fabriek twee wagens aan, dan
komt het bedrag aan diegene,
die inde races het beste resul
taat bereikte.
b. ƒ15.000 aan de construc
teur van de racewagen, die
tijdens de rennen het circuit
record verbetert, dat op naam
staat van J. P. Wimille met
177,111 km. gemiddeld per uur.
c. ƒ5.000 aan de bouwer van
die renwagen, die het ronden-
record van Sanesi (188372
km. gemiddelde uursnelheid)
gedurende de training of de
races verbetert.
Deze speciale pry'zen kunnen
ook door niet-Italiaanse bou
wers van racewagens gewon«
nen worden en staan naast
de officiële wedstrtjdprtjzen.
