BETERE MEUBELEN
IM©INIBCA
Voer St Niooiass
K. BIJVOET, Kerkstr. 37, Purmerend
PIET DE JONG
Nuttige geschenken
A. OOSTERBAAN
M. G. Klijzing - Purmerend
Natuurlijk bij:
KOEMARKTIO - PURMEREND - TEL.44
Voor Speelgoederen
Cruyff's Bazar
Boekhandel Honijk J. H. Witte
MERKRIJWiELEN, KINDERRIJWIELEN
AUTOPEDS, enz
HORLOGES
C. KOOPMAN
Sigarenmagazijn J. DORLAND
D. GROOT, Banketbakker-Kok
D R U K K E R I| S. R IJ S E R
Garag© Spuitinrichting
FEUILLETON
door BERTA RUCK
18 NOVEMBER 1949
BE DRIE MEREN
RIJPER COURANT
TWEEDE BLAD
WESTM
Heerlijke SPECULAAS, TAAI-TAAI
BANKETLETTERS, enz. S
Daar wordt over gepraat
Dus naar Bakkerij
N. BEUMKES,
in de NIEUWSTRAAT, PURMEREND
Een mime keuze ST. NICOLAAS GESCHENKEN
kunnen wij U aanbieden, o.a.:
POPPENWAGENS,
ROTTING MEUBELEN,
NAAIMANDEN, enz.
HENGELSPORT-ARTIKELEN
REPARATIE AAN AL UW MAND- EN RIETWERK.
HET MATTEN VAN ALLE SOORTEN STOELEN.
LEES- en PRENTENBOEKEN voor elke
leeftijd. VULPENHOUDERS met gou
den pen, één jaar garantie. VULPOT
LODEN. Ruime sortering EAU DE
COLOGNE en PARFUMERIEëN.
Pracht sortering LEDERWAREN.
WESTERSTRAAT 65a PURMEREND
VOOR AL UW
BOEKWERKEN, LUXE GESCHENKEN,
KALENDERS, ZAKAGENDA'S NAAR
Hoogstraat 38, (bij de nièuwstraat)
Telefoon 109 Purmerend
Neem een sprong naar
PEPERSTRAAT 24
Met zijn pracht collectie
Prachtige cadeaux voor de Sint Nicolaas
Een uigebreide sortering
voor Dames en Heren vindt U bij Modemagazijn
KAASMARKT 4 PURMEREND
Telefoon 386
vindt U in ruime keuze bij
WILLEM EGGERTSTRAAT 38
TELEFOON 245 PURMEREND
UW KEUZE KAN KORT ZIJN!
Voor ST. NICOLAAS koopt U Uw ïtOOKWERK bij:
Sinds 1816.
PEPERSTRAAT
Telefoon 249
PURMEREND
ONS BANKET IS WEER HEERLIJK
DE SLAGROOMBORSTPLAAT IETS APARTS
MARSEPAIN MET AMANDELEN
PEPERSTRAAT 23
Telefoon 65
PURMEREND
Een aardig Sint Nicolaas geschenk
EEN BOOS LUXE POST OF EEN
DOOSJE VISITEKAARTJES
U SLAAGT HIERVOOR HET BEST BIJ
OUDE VISMARKT 4 (Weerwal) - Tel. 287 - PURMEREND
REPARATIE
REVISIE
UITDEUKEN
SPUITEN
Heeft U een oude wagen of een mooie slee
VAN BRUGGEN stelt IJ weer tevrêe.
NIEUWSTRAAT 3 Telefoon 355 - PURMEREND
Koemarkt 14
Telefoon 220
UW SIGAREN-
WINKELIER
Nu weer grote keuze in
Pijpen, Aanstekers,
kortom een keur van
Sint Nicolaas-artikelen.
ZIET VOORAL
DE ETALAGES
Zonder te weten, wat ik deed, moet ik
mijn jas weer uitgegooid hebben en in de
branding gesprongen zijn, want even later
besefte ik, dat ik met krachtige slagen
voort zwom.
Ik herinnerde mij echter niet, hoe ik in
het water gekomen was en waarom. Ik
wist alleen, dat een menselijk wezen in
levensgevaar was, en dat ik hulp moest
trachten te verlenen.
Ik dacht er niet aan, wie het was! Het
was in geen geval omdat er Nancy ge
roepen was!
Het was niet met het doel om Still
Waters te redden!
Het was de stem van een menselijk
wezen, die ik gehoord had, en ik zwom
dus in die richting voort. De afstand leek
mij eindeloos.
Onwillekeurig dacht ik aan wat ons op
de zwemles geleerd was, dat het gevaar
lijk is om in de buurt van de handen van
een drenkeling te komen omdat als die
je vast grijpen, je samen verdrinkt.
„Blijf achter hem," zei ik tot mij zelf.
„Blijf achter hem."
Ik had echter geen vrees behoeven te
hebben, dat hij mij zou vastgrijpen.
Toen hij sprak, bemerkte ik, dat hij,
hoewel in zo groot gevaar, kalmer was
dan ik.
„Kramp in mijn linkerbeen," hoorde ik
hem zeggen. „Je zuu ~^ten slepen.
Kun je op je rug zwemmen?"
„Ja."
Of ik het kon of niet. ik zou het toch
moeten proberen dacht ik.
Ik gooide mij dus ook op mijn rug en
greep hem onder zijn sterke armen.
Toen begon de strijd, om het strand zo
spoedig mogelijk te bereiken.
Het v/as gelukkig vloed, en zo lang we
in het diepe water waren, was het niet
zo moeilijk.
Toen we in de branding kwamen werd
het lastiger. De wind kwam van het land
af, en ik werd half verblind door het
schuim van de golven.
Ik hijgde, proestte....
„Rust een ogenblikje," zei een stem
dicht bij mij. „Er is geen haast bij. De
vloed gooit ons wel op het strand."
Maar zodra ik weer wat op adem was,
zwom ik weer verder. Weer kreeg ik mijn
mond vol; proestte,' hoestte.
„Het komt wel in orde kalm maar
aan kalm maar aan," zei de stem.
Ik kon er geen acht op slaan. Het was
mij niet mogelijk. Met al mijn krachten
zwom ik verder, om met het zware ge
wicht, dat ik sleepte, zo spoedig mogelijk
aan land te zijn. Ik schrikte, toen hij mij
met zijn sterke schouders opeens een duw
gaf zodat wij van richting veranderden.
„Je zou ons daar tegen het rif hebben
laten stoten," zei hij. „Ik zal wel sturen
vermoei je toch niet zo Ik hijgde
No. 100.
als enig antwoord.
„Probeer je'kalm te houden, Nancy!"
„Nancy!" Ja, nu besefte ik eerst, wie
het was die ik meesleepte alsof mijn leven
er van af hing. Ik had zijn leven in mijn
hand. Een uur geleden had ik bepaald
moorddadig gevoeld en nu had ik hem
het leven gered.
„Hij heeft het niet verdiend," dacht ik
in mijn opgewondenheid. „Hij heeft het
niet verdiend; maar dat zal ik hem be
duiden ook; ik zal hem leren, mij nog
eens te kussen!"
Ik weet niet, of ik dit alles hardop zei
of niet. In alle geval was het mij als
hoorde ik stemmen in mijn oren een
daarvan was de zijne, die herhaalde, wat
ik hem gisteren had horen zeggen:
„Zeg, is het niet fijn, om zo'* dag als
vandaag mee te maken?"
Toen voelde ik, alsof ik niet meer kon
en ik hoordé me zelf zuchten.
Het eerste, waarvan ik mij weer bewust
was, was het schuren van mijn schouders
tegen het zand.
Wij waren er dus!
Ik had schijnbaar de eerste ogenblikken
zozeer al mijn krachten moeten bijeen
verzamelen, dat ik niet eens het verschil
in de temperatuur van het water gemerkt
had.
Ik liet hem- los, kwam overeind, dom
pelde mij daarop nog eens onder en ging
een eindje verder op het zand liggen.
Het was voorbij wij war eb veilig.
En wat nu?
Ik wist het niet.
Ik lag daar een ogenblik, niet in staat
om overeind te komen, of te spreken. Ik
legde mijn arm over mijn ogen.
Toen merkte ik, dat hij naar mij toe
geschoven was. Hij leunde over mij heen
en zei iets, maar ik was te versuft, cm
het in mij op te nemen.
Ik wilde het ook niet horen. ïk wilde
niet, dat hij iets zou zeggen. Hij behoefde
niet te denken, dat ik van plan was ge
weest, zijn leven te redden. Hij behoefde
niet te denken, dat deze ontzettende crisis
enig verschil had gemaakt.
Wat er die morgen gebeurd wasv stond
nog tussen ons beiden en zou er altijd
staan. Dit had geen verschil er in ge
maakt. Absoluut geen verschil.
Ik stond op, mijn tanden klapperden.
Ik liep naar de rots, waar ik mijn bad
mantel had neergegooid, en terwijl ik
dit deed, hoorde ik hem met enige ver
heffing van stem mij toeroepen:
„Zeg, ik kan niet alleen lopen, je zult
me naar boven moeteri helpen. Ik ben
bang
Ik keek om. Hij zat overeind. Hij zag
wat bleek, maar zijn gelaat was kalm en
rustig. En terwijl ik hem aanzag, zoals
hij daar hulpeloos ter neer zat met in de
verte de klip met de vlaggestok en het
beeld kwam iets wonderlijks over mij.
Droomde of waakte ik? Was het het
gevolg van de schok en de te grote in
spanning, net als die stemmen, die daar
straks onder het zwemmen mij in de
oren geklonken hadden? Ik weet het niet,
maar opeens zag ik duidelijk mijn eigen
beeld, zo als ik daar was in mijn bad
pak met mijn wapperende haren, want
ik had mijn oranje hoofddoek verloren,
ik zag het in de verte drijven.
Ik zag, hoe dat beeld van mij zich op
de knieën naast hem liet vallen zich
in zijn armen wierp, die koud waren en
nog dropen van het zeewater; zag het
het gelaat tegen zijn schouder leggen en
hoorde het, duidelijker dan in een droom
zelfs snikkend roepen: „O, Billy, je had
kunnen verdrinken! Ik had je kunnen
verliezen!"
Toen verdween het beeld weer en ik
sloeg mijn badmantel om, terwijl ik op
koele toon zei:
„Ik zal je naar boven helpen op
één voorwaarde, dat je niet tegen me
spreekt."
„V/ou je dat liever?", vroeg hij kalm.
„Alleen op die voorwaarde," herhaalde
ik.
(Wordt vervolgd.)
