Hercules" op de planken
Van alles en nog wat
De een zijn geld,
de ander zijn haar kwijt
Nieuws uit De Rijp en Omgeving
ZUSTER GROOT
yy
De eerste uitvoering - in dit seizoen -
een groot succes
ABONNEMENTEN:
75 cent per kwartaal
bij vooruitbetaling,
franco per post 3.40 per jaar
plus incassokosten.
Losse nrs. 6 cent.
Ttijua. Coucant
ADVERTENTIES:
8 cent per millimeter.
Bij contract lagere tarieven.
Bewijsnummers gratis.
Bureau: Boekhandel Hoogcarspel,
De Rijp.-
voor De Rijp, Graft, Noordeinde, Oost- en West-Graftdijk, Zuid-Schermer en Noord-Schermer, Schermerhorn, Beemster en omstreken
39e JAARGANG No. 50
VRIJDAG 16 DECEMBER 1949
VERSCHIJNT VRIJDAGS
Piet!
Ja Gerrit.
Zat je weer te piekeren, jongen?
Nee Gerrit, piekeren niet, want dat
veronderstelt dat je ergens over loopt te
tobben.
Benne we dan geen tobbers, Piet! Je
weet dat ik een liefhebber ben van een
stukkie hartig zwijnevlees. 'n Tijdje ge
leden, toen het varkensvlees aardig in prijs
was gedaald, dacht ik: Gerrit, dat is nou
je kans, deze winter misschien een klein
hammetje op zolderMaar opeens
vliegt de prijs met 44 spie omhoog. Daar
sta je met je goeie gedrag. Weg hamme
tje. Afijn, de „houten ham" is er ook nog,
dus helemaal op zwart zaad zitten we toch
niet.
Gerrit, wat ben je toch een materia
list; eten en nog eens eten dat is bij jou
wat de klok slaat.
Ja Piet, het bikken moet je niet on
derschatten. Alle beschaving gaat door de
maag. Daar hebben we onze cultuur aan
te danken. En weet je nog wat er meer
bij komt, 'n goeie middagpot maakt te
vreden mensen. Je kunt me gerust gelo
ven, Piet, 'n rammelende maag geeft on
tevreden mensen. Jij zou eens zien mak
ker, hoeveel meer tevredenheid er zou
wezen, als ieder z'n gerookt hammetje op
zolder of in de kelder had hangen. Als ik
minister was zou ik zorgen dat ieder z'n
ham had. Dan kreeg je niet wat ze „troe
belen onder 't volk" noemen.
Jij praat over „as ik minister was", je
denkt zeker dat 't 'n makkelijke baan is,
Gerrit. Maar daar verkijk je je slordig
op. Als er één baan is waar 'n mens gauw
tot de naad toe versleten is, dan is het
een ministersbaan. D'r zijn er die met 'n
paar maanden op zijn. Op, totaal op en
uitgemergeld. En wat doet 'n regering, ze
geven zo'n menselijk wrak 'n pensioentje
toe.(Hiermee, en met de hoogtezon
en vitaminepillen weet zo'n slachtoffer
van het algemeen welzijn het vege lijf
Eddy Vilten is een bekende per
soonlijkheid in ons dorp, doch de
gene, die Eddy dezer dagen tegen
komt zal toch wel even verbaasd
kijken. Dat zit n.1. zo:
Zoals gewoonlijk was vorige week
Vrijdagavond de scheersalon van de
heer Piet Vilten weer gevuld met
vele klanten. Het gesprek ging over
koetjes en kalfjes en Eddy was druk
bezig de klanten van hun overtollig
hoofdhaar en baarden te bevrijden.
Bij een van hen stelde een andere
klant voor, hem voor een tientje ge
heel kaal te knippen. Dat rit ging
niet door, waarop Eddy opmerkte:
„Voor 25 gulden kan je het mij
doen!" en daar ging de klant op in.
Piet Vilten nam de 25 pop in be
waring, de klant kreeg de tondeuse
in de hand en Eddy nam in de
scheerstoel plaats. De amateur-kap
per bracht er echter, hetzij door het
lachen of door zenuwachtigheid niet
veel van terecht, waarop Piet het
werk overnam en zijn broer van
zijn haardos ontdeed. De hilariteit
bij de aanwezigen was groot, doch
tijdens het verloop van de operatie
begon de royale klant, hoewel hij
zich groot hield, zich toch kennelijk
minder behagelijk te voelen. De
overige klanten leverden luidkeels
commentaar.
„Bij mij gebeurde het voor geen
100 gulden," aldus de een.
„Honderd gulden?", een ander, „ik
zou voor Piet op mijn knieën val
len en smeken of ik het eerst
mocht!"
Een van nature kaalhoofdig man,
met nog slechts een schaarse haar
groei op zijn achterhoofd, merkte
op: „Ik laat het voor een kwartje
doen, want als ik straks onder het
mes ben geweest, moet ik 'n kwartje
betalen."
De meningen waren dus zeer ver
deeld.
Het enigste waar Eddy nog wat
over in zat: de mening van zijn
vrouw! Maar ja, gedane zaken ne
men geen keer en zo ging Eddy die
avond naar huis, met een „geeltje"
in zijn portefeuille, maar zonder
haar!
De laatste berichten zijn, dat Ed
dy verkouden is, dag en nacht een
alpinopetje draagt en zijn kale sche
del alleen laat zien tegen betaling
van 10 cent, omdat de grote belang
stelling hem bij de uitoefening van
zijn werk hinderde.
De betreffende klant is als een ra
zende aan het spruitjesplukken om
de 25 piek weer terug te verdienen!
nog 'n tijdje ja, niet lang in lopende
toestand te houwen, maar dan is 't finis.)
Maar ik zou je vertellen waar ik zoëven
over zat te denken.
O ja, dat is waar. Maar 't wordt toch
hoop ik niet zo'n nare geschiedenis als van
die minister?
Nee Gerrit, dat zit zo. Je kent toch
wel die advertenties als „Aller ogen zijn
gericht op Kwatta" en dergelijke? Nou,
daar moest ik aan denken toen ze mij
vertelden dat op de laatstleden gehouden
raadsvergadering, in het College der Vroe
de Vaderen, onze namen werden genoemd.
Het gesprek wat wij laatst voerden was
het onderwerp. Het kon zich niet in de
algemene goedkeuring verheugen. Op
zichzelf is dat een verheugend verschijn
sel. Er zit voor een toneelmens ook nog
een zekere bekoring in. Gemeenteraad
contra Piet en Gerrit, met als ondertitel:
Uit de botsing der gedachten wordt de
Waarheid geboren. Klinkt dat niet mooi,
Gerrit. Jij, die in je topjaren nog „De
voddenraper van Pari.:s" hebt gespeeljd,
voor jou moet er wat in zitten.
Ja, Piet, dat is jammer genoeg ver
leden tijd. Dat waren nog' eens stukken.
Je moest oppassen, als je 's avonds de
schurkenrol had gespeeld, dat ze je na af
loop beneden niet een pak ransel gaven.
Ma^r wat wou je zeggen over dat inci
dent 'n goed woord niet? in de Twee
de Kamer der Stater-Generaal van de
Beemster?
Wel, Gerrit, dit:Door het gesprek
tussen de Beemsterlingen Piet en Gerrit
werd het College opmerkzaam dat er iets
aan de voorlichting van de Beemsterlin
gen hapert. En het resultaat of het ge
volg, al hoe men 't noemt, was, dat men
zou pogen hierin verbetering te brengen.
Alhoewel wij, jij en ik| dan uitgeschakeld
worden als voorlichte!) s en praatjesma
kers, juich ik het toch toe als ze dat voor
elkaar krijgen. Wat drommel, we hebben
landbouwvoorlichting, tuinbouw-dito, voor
lichting voor babyhoudende moeders,
afijn, noem maar op, maar voorlichting
voor Beemster-burgers; was er niet!
DE RIJP
Het laatste abonnementsconcert.
(R) Dinsdagavond werd in de Ned. Herv.
Kerk te De Rijp het laatste concert in de
serie van 5 abonnementsconcerten gege-
cyen. De uitvoerenden waren de heren Ger
brand Hop, piano, en Hans Keuning, piano
en orgel. De opkomst van het publiek was
voor dit laatste concert matig. Het mid
dengedeelte der kerk was wel aardig ge
vuld, maar concerten als deze dienen
toch veel meer in de belangstelling van
het publiek te staan.
Degenen die echter het slechte weer ge
trotseerd hadden en aanwezig waren, heb
ben kunnen genieten van buitengewoon
mooie muziek.
Hans Keuning opende de avond, nadat
hij een korte inleiding had gegeven over
de te spelen composities, met de bekende
„Toccata en Fuga in d van Bach'\ Dit
prachtige werk, dat door Hans Keuning
op het kerkorgel werd uitgevoerd, kwam
zeer goed tot haar recht in de rustige sfeer
van de Rijper kerk.
De twee volgende nummers, beide Po
lonaises van Chopin, resp. „Polonaise no. 1
in cis, op. 26 nr. 1" en de bekende, zo
goed in het gehoor liggende „Polonaise
no. 6 in As, op. 53", waarvan de eerste
op een gevoelige wijze door de heer Hop
werd gespeeld, en de tweede, die op twee
piano's werd uitgevoerd, konden ons zeer
bevredigen.
In het hierop volgende „Scherzo in bes,
op. 31" van Chopin, wist de heer Hop op
een sublieme wijze de strekking van dit
fijne werkje weer te g<-ven. In één woord
prachtig!
Hans Keuning nam het vijfde nummer
van het concert, de „Sonate in bes, op.
35" van Chopin voor zijn rekening. Dit
af en toe zeer zware stuk, met de geheim
zinnige sfeer die uit Verschillende delen
spreekt, vergt veel ven de kunstenaar.
Hans Keuning" heeft dit op een zeer ver
dienstelijke wijze vertolkt.
Wat ons opviel was* het verschil van
spelen tussen de beiue musici, waarbij
het spel van Gerbrand Hop iets meer be
heerst en rustiger blijkt dan het levendige,
af en toe, naar onze opvatting, iets te for
se spel van Hans Keuning. Dit verschil
kwam vooral in de twee laatste nummers
naar voren.
Als laatste numrheï%ionu op het pro
gramma het „Pianoconcert in a, op. 16"
van Grieg, met als solist Gerbrand Hop.
Dit mooie werk werd op een zuivere ma
nier uitgevoerd. Begeleiding en solist wa
ren goed op elkander ingesteld. Dit was
dan ook een waardig besluit van de prach
tige avond.
Na afloop werd in een korte speech door
de heer Albertz, hulpprediker te Groot
schermer, dank gebracht aan de beide
kunstenaars, en in het bijzonder aan de
initiatiefnemer voor deze concerten, de hr.
Hans Keuning. Spreker hoopte dat we
Toen Zuster Groot tien jaar in de verpleging werkzaam
was geweest, schreef Lota onderstaand gedichtje. Vijftien
jaar zijn sinds verlopen. Vijftien jaar waarin Zuster Groot
dezelfde weg is gegaan als toen. Nu is het vijfentwintig
jaar. Lees in dit gedicht voor tien jaar een kwart eeuw,
en dan is het nog altijd van toepassing op dit rijke, bewo
gen leven.
Tien jaar in de verpleging, dat klinkt heel gewoon,
Sober van woordkeus, en bescheiden van toon;
De moeite niet waard, zal Zuster wel denken,
Ik begrijp niet, waarom de mensen daar aandacht aan schenken.
Was het nu nodig, dat in „plaatselijk nieuws" kwam te staan:
Tien jaren achtereen heeft zij haar plicht gedaan.
Jawel, Zuster, want als je fiets eens kon praten,
Zou die vertellen van bemodderde wegen en straten,
Van verre tochten door sneeuw en regen,
Van moeizaam trappen, met stormwind tegen.
Van ijzel en mist, kortom het klimaat,
Dat je als behoorlijk mens soms vloeken laat.
Maar de plicht, nietwaar, Zuster, die eist toch de daad.
Er uit, en op weg, hoe of het ook gaat,
Want daar buiten wachten mensen, klein en groot,
Worstelend met ziekte, ellende of dood.
Kinderen, voor wie het leven nog alles had
En wij, de vermoeiden, der dagen zat.
Mensen, gekweld door eeuwige vragen
Waarom? Waarom moeten wij dit alles dragen?
En Zuster, die komt, spreekt woorden van troost,
Vraagt tevens belangstellend naar moeders kroost,
Verbindt hier een been, masseert daar een arm,
Maakt spoedig wat melk voor de baby warm,
Schikt elders een kussen of leidt de wank'le schreên
Van een, die het reeds leerde, zo lang geleên.
Beluistert de wordende mens in z'n eerste kreet,
Hult de scheidende mens in z'n laatste kleed.
Verfrist een gelaat, vertrokken van smart,
Zeg, Zuster, het is zo moeilijk, dat mensenhart.
Dat kan je niet verbinden en toch doet het pijn,
Zou je daarom? Ja juist, dat zal 't zijn,
Wanneer je hand niet kan helpen, is er die wens
Naar 'n steun, naar 'n zuster, 'n medemens.
En dan geef je wat hoop en je brengt weer wat licht
En dan glijdt er een glimlach over 't moede gezicht.
De plicht van de één ligt hoger als die van 'n ander
En wie sprak de woorden: Helpt elkander!
Nietwaar? S. O. S. betekent toch „Mensen in nood".
En dan weet je, de plicht roept voor Zuster Groot.
nogmaals in de gelegenheid zouden zijn
eenzelfde serie concerten bij te wonen.
Dit korte dankwoord was wel zeer op
zijn plaats aan het eind van deze laatste
kunstavond.
H. T.
Burgerlijke stand.
(R) Geboren: Trudy Geerte Marjen, d.
v. P. J. Barreveld en van H. C. A. Brüheim.
ZONDAGSDIENST DIERENARTSEN.
(De RijpPurmerendOosthuizen.)
Zondag 19 December 1949: J. Stapel,
Oosthuizen. Tel. 11.
(Zie vervolg pag. 2.)
(B) Een kleine twintig nummers gym
nastiek bespreken zou tenslotte een een
tonige historie worden. En zoals de voor
zitter, de heer M. Spaans, in zijn vlotte
openingsrede vertelde, er zou deze avond
door „Hercules" goed en minder goed werk
worden gebracht. Want ook de mindere
goden uit de „Hercules"-familie kregen de
ze avond hun kans. Dus zullen wij uit dit
goede en minder goede werk enkele gre
pen doen.
Alvorens de leiding over te geven aan
directeur D. Oly, memoreerde de voorzit
ter verschillende successen door „Hercu
les" in het afgelopen jaar behaald. Dat
waren er niet weinig. Kampioenstitels,
wedstrijdlij sten met series van klinkende
„Hercules"-namen, ontmoetingen met zus
terverenigingen in de kop van Noord-
Holland, kortom een indrukwekkende lijst.
Dan bracht hij in herinnering dat in Maart
1950 „Hercules" haar 65-jarig bestaan
hoopt te herdenken. En men wil er een
daverende herdenking van maken. Een
feestrevue die door de leden zelf in el
kaar zal worden gezet, zal dan in woord,
beeld en beweging de geschiedenis van
„Hercules" doen herleven. Dat zal gezien
de veelzijdigheid op ieder kunstgebied van
haar leden voor het bestuur geen pro
bleem zijn. Na de hoop te hebben uitge
sproken dat het werk van „Hercules" het
talrijk publiek een prettige avond zou be
zorgen, gaf hij de leiding over aan de
directeur.
De afdeling „Decor- en Toneelaankle
ding" had weer gezorgd voor een originele
entrée waardoor de verschillende groepen
opkwamen. Dit openingsnummer, een keu
rige combinatie van kleur en beweging,
culmineerde in Vaandelgroet en het zin
gen van het Turnlied.
Als eerste nummer de allerjongsten, de
butanten op de uitvoeringen van de gro
ten. Na ettelijke selectieproeven waren
dat dan de uitverkorenen die met hun
nummer grondgymnastiek het publiek, en
speciaal ouders en leden, zouden laten
zien dan de toekomst van „Hercules" bij
hen in vertrouwde handen was. En het
was goed. Ernstig en vol overgave hebben
ze hun serie oefeningen gebracht. Nee,
daar ging geen lachje af. Ze hebben ge
toond dat de keuze van de directeur de
juiste is geweest.
Leen Schoon en Bets Bakker kregen
nog een extra pluimpje van de directeur
voor hun uitstekend werk gedurende de
repetities.
Nu een minder goed nummer. Tremplin-
Brug, Heren B. Jongens als turner heb ik
m'n hart vastgehoden. Ik wist niet dat
er zo veel kromme armen, benen en rug
gen in de Beemster waren. Gelukkig dat
de gebroeders Noome en de kleine Tim
merman mij door hun correcte werken
deze geestelijke schok te boven deden ko
men. Maar ze hebben het zelf begrepen,
want toen hun meer geoefende turnmak-
kers, Heren A, hun hoge brug-nummer
afwerkten, hebben ze elkander eens aan
gekeken en in henzelf de wil voelen
groeien: „Dat willen wij ook bereiken".
Brug Heren A was natuurlijk een der
beste nummers van de avond. Naast het
werken van de kampioen Piet Molenaar
vielen op de jonge turners: Kees Klink
hamer, Chris Wiedijk en Dick Köhne. Het
ziet er naar uit dat er een strijd is te
wachten binnen niet te lange tijd om de
hoogste plaats in de heren-afdeling.
Eén opmerking. Probeer zoveel moge
lijk de loze zwaaien te vermijden. Zorg dat
de bouw van je oefening logisch is. En
denk aan de afwerking. Deze wenk geldt
natuurlijk voor iedere turner en turnster
.Maar speciaal voor de keurploegen van
„Hercules".
Aan net paard domineerden broeder en
zuster Klinkhamer. Dat is een prachtstel
dat tweetal. Keurig en beheerst worden
de oefeningen aan het toestel door hen
uitgevoerd.
Hoge brug dames A en B. Uitstekend,
goed, en minder goed werk. Maar als ge
heel een nummer dat er wezen kon. Een
damesploeg waar „Hercules" trots op kan
zijn. Annie Klinkhamer, Mary Zijp, Dieuw
MolenaarUbbels en Bets Pauw en Jannie
Koeman waren hier de uitblinksters.
Toch wordt er wel eens naar te zware
oefenstof gegrepen, wat zich dan wreekt
in een minder correcte en beheerste af
werking.
Hoogrek heren. Voor een deel van het
publiek is dit het hoogtepunt van de
avond, voor 'een ander deel is het een
ijzingwekkende vertoning, welke hun een
zucht van verlichting doet slaken als het
afgelopen is. Nu, de eerstgenoemde groep
kon het hart ophalen, want de reuzen-
slingers waren niet van de lucht, en de
laatstgenoemden konden hun ogen weer
openen, want er was niets gebeurd. Het
waren weer de drie jongeren die de aan
dacht op zich vestigden, Chris, Kees en
Dirk, ernstige candidaten voor de hoogste
plaats. Nog steeds is Piet Molenaar hun
ook aan dit toestel de baas. Maar de drie
eerstgenoemden gaan hard vooruit. Ook
voor hen de opmerking: Grijp nog niet te
hoog, maar zie de onderdelen goed te be
heersen en bouw dan verder.
Bij: Brug meisjes-adspiranten waren het
Guus Mayer, Betty Timmerman, Tiny van
Meurs en Nel Marrees wier turnen op
merkelijk beter was dan van de anderen.
Dans en Vrije Oefening van dezelfde af
deling oogsten een dankbaar applaus.
Het nummer Knodsen van de dames
voldeed, gymnastisch bezien, veel beter als
de Wals. Hiervoor was de ruimte te klein;
het werd nu een te drukke vertoning.
Evenals de Knodsen- werd de Vrije Oefe
ning van de B-dams keurig uitgevoerd.
„Standen" hebben altijd succes. Hoe
hoger hoe mooier. En dan is er dit voor
deel aan verbonden, dat ze er allemaal
aandeel in kunnen hebben.
Iets nieuws waren de Ladder-groepen,
een combinatie van grondgymnastiek en
standen. Het sloeg geweldig in, maar de
vrije oefeningen van Janny Koeman,
Dieuw MolenaarUbbels en Bets Pauw
hadden niet minder succes. Gewaardeerd
in cijfers zouden wij Janny Koeman het
hoogste aanslaan.
Het werk van Aagt Eggers aan de toe
stellen viel over de gehele lijn niet mee,
aan afwerking, houding en beheersing
ontbreekt nog veel. Wij zeggen dit, om
dat het „Hercules"-bestuur deze jonge
turnster nogal eens op de voorgrond
schuift. Wij vinden dat hiermede een te
zware last op haar schouders wordt ge
legd. Want onwillekeurig gaat het pu
bliek dan iets eisen van zo'n turnster, met
als gevolg dat de oefenstof te zwaar
wordt gekozen, met bovengenoemde ge
volgen. Het „Hercules"-bestuur en de
-leiding begrijpen zeker dat deze en an
dere opmerkingen, in dit verslag gemaakt,
niet zijn gemaakt in afbrekende, maar in
opbouwende zinZoals gezegd, niet al
le nummers kunnen wij bespreken, maar
het geheel wel samenvatten als een ge
slaagde demonstratie. Wij kunnen zelfs zo
ver gaan, om te zeggen, dat er in Noord-
Holland ten plattelanle niet spoedig een
gymnastiekvereniging is te vinden als.
„Hercules" te Beemster, ten eerste wat
ledenaantal (de opmars naar de 400 is
begonnen) en ten tweede wat innerlijke
kracht betreft. Een prachtige kern van
harde werkers en werksters, en door de
jeugdafdelingen een verzekerde toekomst.
Nu rest ons nog te vermelden dat de
conference werd verzorgd door een „stads
juffer" (Annie Zijp) en een „landelijke
schone" (Dieuw MolenaarUbbels). Wij
vrezen alleen dat achter in de zaal het
publiek het slecht heeft kunnen volgen.
Voor het muzikale gedeelte waren als
vanouds Janny, Lob en Gré weer de aan
gewezen krachten. Als altijd veel succes.
Er was nog iets op muzikaal gebied. Dat
was de begeleiding der nummers met gra-
mofoonmuziek. Je kon best begrijpen dat
„Hercules" al bijna 65 jaar bestaat, en dat
is natuurlijk mooi, maar een gramofoon
van 65 jaar is niet mooi. Jammer dat Sin
terklaas voorbij is. Afijn, het Kerstman
netje moet nog komen, en dat is maar ge
lukkig, vanwege het jubileum wat ko
mende is.
Bij de sluiting dankte de voorzitter di
recteur Oly, mevr. Oly, Kees Jongens en
de heren A. Jansen en Henk Tol, waarbij
aan de heer Oly een foto werd overhan
digd. De directeur dankte de voorzitter en
schonk hem eveneens een foto. Dan was
er een oproep van de voorzitter om vrij-
willigers-veteranen voor het a.s. jubileum
feest. Als eerste gaf zich op de ere-voor-
zitter, de heer R. Middelburg, die tevens
in een korte rede bestuur, directeur en
vereniging feliciteerde met de succesvolle
avond.
Hierna een geslaagde verloting en een
gezellig bal, onder leiding van Wim Stee
vers, tot slot.
