V i c r
ALGEMEEN NIEUWS-, ADVER-
de Jaargang.)
TENTIE- EN LANDBOUWBLAD.
N°. 158.
DONDERDAG 4 OCTOBER.
UITGEVER P. J. G. DIDERICH.
BE REA DMAIi INC
KENNISGEVING.
AJA AltS-KOEM AII liT IvV
Eene ijsselijke geschiedenis.
PUBLICATIE.
SCHAKER
ÜStnB3U13n?3?3t233 'T tit/2 D333 tDAüB3)3tl:
Voor SchagenJ l.OO.
Franco per poat door hel geheele Rijk. 1.15.
Afzonderlijke Couranten0.10.
Verachijnt iedcren Donderdagmorgen.
Urleven Franco.
I?a339 3)3a ttromimiTOt
Van een tol vijf regelsf O 75-
Iedere regel meerder0 15
(ïcboortc-, Huwelijks- en Doodberigten 0 50.
I)c 35 cents zegclregt niet medegerekend.
Urootc Letters naar do ruimte die zij beslaan.
Burgemeester co Wethouders der gemeente Schagen
Gelet hebbende op art. 261 der Wet van 29 Junij 1851
[Staatsblad Jfö 85);
Brengen ter openbare kennis, dat de door hen voorloopig
vastgestelde Supletoirc kohieren van den Iloofdclijken Om
slag en van de belasting op de Ilonden voor het loopende
dienstjaar, gedurende veertien dagen, en wel van Dingsdag
den 2den October tot en met Donderdag den 18den October
aanstaande, ter Secretarie dezer Gemeentevoor een ieder
ter lezing zullen nederliggen.
En is deze afgekondigd en aangeplaktwaar zulks te doen
gebruikelijk is.
Schagen den 1 October 1860.
Burgemeester en Wethouders voornd.
Be Burgemeester
II. R. DE MEER.
Be Secretaris
A. J. van CANTFORT.
Burgemeester en Wethouders van Schagen en Burghorn,
maken bij deze bekend dat de gewone Najaarsmarktenin
CtiKisTOPtiER Hodgsox te Bristol geeft verslag van eene
aller ontzettendste gebeurtenis hem zeiven bejegendwelks mede-
deeling wij ,uit meer dan één oogpunt beschouwdniet ondienstig
achten. Van der jeugd af aan, dus spreekt opgemelde Hodgsod,
was ik aan vallende ziekte onderhevig, welker aanvallen ge-
meenlijk omstreeks volle maan zich openbaarden. Mijne geliefde
vrouw Martua (mijne eerste vrouw namelijk, nu voor 40 jaren
overleden) zeide mij meermalendat mijne anders roode kleur,
een of twee dagen te voren, in een doodelyk bleek verwisselde;
en zij verloor mij alsdanals het wareniet meer uit het oog,
terwijl zij, door lange ervaring geleerd, de toevallen zelve wist
te matigen. Na haar afsterven zocht ik spoedig wederom eene
andere vrouwwijl ik het eenzame om mij hcenen niet konde
verduren; een gevoel, dat, mtjns achtens, slechts een' weduwe
naar in die mate eigen is. Mijne tweede vrouwthans ook reeds
overleden, was geene zoo scherpzinnige waarneemster maar
eene voortreffelijke huishoudster, en aan hare spaarzaamheid
dank ik, naast God, mijne redding bij de verschrikkelijke ge
beurtenis welke ik thans ga beschrijven. In de kerk te Bristol,
waar ons familiegraf zich bevindt, is een groot gewelf, waar elk,
die zulks kan bekostigen, wordt bij gezet, en wel in eene looden
kist. Hier verblijft hijtot dat zijne betrekkingen hem ver
geten hebben, hetwelk in eene handelstad veelligt spoediger,
dan elders plaats grijpt. Waarschijnlijk moet alsdan, gelijk
ie Londen het geval is, de doode in het einde zijr.e verblijf
plaats rnimenen wordt het oude lood voor de kerk en door
de doodgravers gebruikt, waardoor tevens plaats voor nieuw
aankomenden wordt gemaakt, met welke men daarna even
zoo te werk gaat. Dochom tot mijne huishoudelijke echt-
genoote terug te keerenuit zuinigheid had zij mijn vermeend
lijk in eene ruime kist van dennenhout doen begravenwelker
zwaarte [om voor het publiek de ware toedragt der zaak te
verbloemen) door een paar honderd pond gewigt, ter helfte
aan het hoofd- en voeteneinde verdeeldwerd vergroot. Het
zij verredat ik haar die karigheid omtrent mij zou ten kwade
duiden, vermits juist deze mijn herleven bewerkte. Ik had
[dit herinner ik mij nog zeer goed] des middags regt smake
lijk gegeten; doch ook niets anders, dan dit kan ik mij te
dit jaar aanvang zullen nemen op Donderdag 4 October-
dat op Donderdag den le. November degroote vette- en
magere- Koemarkt, en op Donderdag den 29e. November,
Paarden- en Yeulenmarkt zullen worden gehouden.
Dat ten gevolge van de overgroote hoeveelheid te ver
wachten Vee, de op Donderdag den lc. November te hou
den Koemarkt een aanvang zal nemen des Woensdags
bevorens des namiddags ten 3 ure.
En noodigen de Kooplieden uit zich daarnaar te willen
reguleren, en dezelve Markten met hunne tegenwoordigheid
te vereeren, zullende gedurende deze Herfstmarkten ook Var-
kensmarkt, enz. worden gehouden.
Schagen den 19 September 1860.
Burgemeester en Wethouders voornoemd.
Be Burgemeester
H. R. de MEER.
Be Secretaris,
A. J. van CANTFORT.
Burgemeester en Wethouders van Schagen
brengen hiermedenaar aanleiding cener bij hun ontvange-
ne missive van den Heer Commissaris des Konings in de
provincie Noord-Hollandter kennisse van een iegelijkdat,
ter voorziening in het bestaande incompleet aan vrijwilligers,
binnen brengen, tot op het oogenblik, dat ik uit mijn gewoon
toeval weder tot mij zeiven kwam[dal dit het geval geweest
was, bemerkte ik weldra aan zeker gevoel bij mijn ontwa
ken] en mij verwonderde, dat ik mij geheel in het donker
en als gekluisterd vond. Ik konde mij naauwelijks bewegen;
zoo als ik ontwaarde, toen ik het dek, waarin ik zeer stijf
gewikkeld was, wilde opslaan. Mijne hand konde ik, wat ik
ook deedniet aan mijn hoofd brengen; want mijn elleboog
stuitte op een' harden bodem, en mijne hand op een voor
werp boven mij, dat mij besloten hield. Uit dit vruchteloos
pogen, en dewijl ik gevoelde dat ik met uitzondering van
het mij omwikkelend bedeksel, naakt was, besloot ik leveud
begraven te zijn. Deze gedachte overviel mij plotseling. Mijn
eerste gevoel daarbij was verwonderingen gelijk aan dat van
een kind, uit diepen slaap gewekt, en nog niet genoeg ont
waakt, om hetger.e hem omringt te onderscheiden. Maar, toen
nu de ontzettende wezenlijkheid met al hare ijzingwekkende
kracht op mij indrong, God! hoe beschrijf ik het gevoel, dat
mij thans aangreep?Het was, als of een kogel mij
het hart doorboorde. Neen, geene hel kan verschrikkelijker
zijn, dan dit gevoel op dat oogenblik! Een tijdlang lag ik
bewegingloosvan schrik als versteend. Vervolgens brak het
angstzweet uit alle poriën van mijn ligchaam door. De in
druk was zoo geweldig, dat ten laatste deze onbeschrijfelijke
gewaarwording in eene ijskoudeverdovende wanhoop overging.
Naardien geen straal van hoop door de duisternis, welke mij
nen geest gelijk mijn ligchaam, omringde, konde dringenzoo
volgde nu een stil berusten in mijn lot. Ik begon meer be
daard aan den dood te denkeD, en te berekenen, hoe lang ik
wel zou kunnen leveneer de honger aan mijn bestaan werke
lijk een einde maakte. Ik bad God, dat ik zonder morren en
zoo kalmals ik mij thans gevoeldesterven mogt. Ik poogde
in mijn geheugen terug te roepen de voorbeelden van menschen
dieen hoelang zijzonder voedsel te nuttigengeleefd had
den. Dus deed mij de rust der vertwijfeling, betrekkelijk te
vreden zijnin vergelijking met den toestandin welken ik mij
vervolgens bevond, toen mij weêr eene schemering van hoop
opging. Mijne dagen toch waren geteldik moest toch ein
delijk eenmaal sterven dus thans slechts een weinig vroeger
dan anders het geval zou geweest zijn. Deze gedachte, zij ver.'
A". 1860.
COURANT.
