Algemeen Nieuws-, Advertentie Landbouwblad.
V. 419. Negende Jaargang. A°. 18#>.
Parlementaire Vormen.
De eed over het graf.
Wordt c iTtolgd.)
SCHAGER COÏÏRAWT.
ABONNEMENTSPRIJS VOOR DRIE MAANDEN
Voor Schagenf 1,00.
Franco per post door het geheele Rijk n 1,15.
Afzonderlijke Couranten#0,10.
Verschijnt iederen Donderdagmorgen.
Abonnementen op dit blad worden door alle
Die timmert aan den wegh,
Verwacht gezegh. (Cats.)
TJITG-EVEB 3?. CT. Gk DIDERIOH.
PRIJS DER ADVERTENTlëN
Van een tot vijf regels0,75.
Iedere regel meerderf 0,15,
De 35 cents zegelregt niet mede gerekend.
Groote letters naar de ruimte die rij beslaan.
Boekhandelaren en Postdirecteuren aangenomen.
f) V W A WOTMJML»
BRIEVEN FRANCO.
Over eenige weken zal bij ons in de Tweede
Kamer der Staten-Generaal weder een aan
vang worden gemaakt met de openbare be
raadslagingen over de Staats begrooting van
het volgende jaar. De oppositie heeft in de
laatste jaren steeds gebruik gemaakt van die
gelegenheid om met al hare grieven voor den
dag te komende regerings partij heeft ter
wijl zij in de bres sprong voor het tegen
woordige ministeriebij die beraadslagingen
hare tegenstanders menige harde waarheid
toegeduwd.
Wij willen dan ook niet beslissen bij wie
de voornaamste schuld lagmaar zeker is het
dat daarbij meer bittere woorden werden ge
hoord, meer venijn werdt verspild dan voegde
in de vergadering van afgevaardigden eener
christelijke natieverre van ons is het om
af te keuren dat de oppositie de regering wijst
op de feilendie men meentdat zij heeft
begaan en dat de liberale partij met warmte
die regering verdedigtmaar ons hindert het
iinmer als wij bemerkten, dat daar, bij den
aanval en de verdediging zoo menig woord
met geen ander doel werdt gesproken dan
om tc kwetsen, wij keuren het af, dat zoo
SCHETSEN LIT EEN DAGBOEK.
L
Hahahalachte Ewalddoch op
sulk eene gedwongene wijze, dat ik er van
huiverdenog naauwere vriendschap
aan deze zijde des grafsNeenneen
ik heb dit jaar afgewacht; het is mij niet
alleen te doen om het beeld van mijn vriend
dat ik mij zeer goed voorstellen kanmaar
om een langen strijd in mij zeivente be
vredigen. Het is mij onmogelijk eenen
vrijwillig gedanen en met den dood bezegelden
eed zijne verbindende kracht te ontnemen
ik sta op mijn regtDe vloek des meineeds
vervolge zijnen geestwaar hij ook zijzoo
hij geene kennis van zijn bestaan geefton
verschillig hoe
Schaam uEwald 1 Gij zijt al te zeer
opgewondenanders zoudt gij niet zoo spreken;
en daarom zal het u ook niet kwalijk
genomen wordenGij wilt misschien in
deze zaal nog wat vertoevendoch ik wil
naar huiszeide ik geërgerd terwijl ik mij
naar de deor wendde.
Opgewonden antwoordde hij bedaarder
Jaomdat het jaar nog eenige uren over heeft.
Doch ook ik verlang naar huisnaar een
zaamheid. Wij komen oogenblikkelijk zoo gij
nog wachten wilt, tot dat ik nog eenige
woorden met mijn vriend gesproken heb; een
onverbreekbaar stilzwijgennopens hetgeen, gij
van onsgehoord hebtbehoeven wij u im
mers niet op te leggen
vaak bij dezen gekrenkte eeizacht, bij genen
gekwetste ijdelheid, bij den eenen ons beperk
te zelfverheffingbij den anderen persoonlijke
afkeer zich al te veel lucht geeft.
Al te veel wordt uit het oog verloren dat
op regering en vertegenwoordiging naast
hare taak om wetten vast te stellen eu uit te
voeren ook nog de heilige pligt rust om zich
als voorbeelden van maatschappelijke deugden
voor het oog der natie te vertoonen.
Het lezen der beraadslagingen moest het
volk niet alleen inlichten omtrent de politieke
zienswijze der leden maar moest ook strekken
om het wijzer en beter te maken.
Maar hoe zal dit doel ooit kunnen bereikt
worden als de afgevaardigden zoo weinig zijn
doordrongen van de grootheid hunner roeping,
dat zij bij de beraadslagen over het heil des
vaderland hun eigen vaak zoo kleingeestigen
persoon niet kunnen vergeten. Wij weten
wel, dat het in onze wetgevende vergaderin
gen oneindig minder onstuimig toegaat dan
in die van andere rijkenwij weten weldat
bij het onstuimigst debat de parlementaire vor
men toch hoogst zelden uit het oog worden
verlorenwij weten weldat men zelf dan
als men zijn tegenstander op het hevigste aan
valt hem toch nog altijd in beleefde woorden
Daar kunt gij op rekenen 1 hernam ik
en snelde naar buitenhet belangrijke gesprek
had mij reeds lang verveeld.
De plotselinge dood van hem, wiens plaats
ik ingenomen had! de eed! die vermetele
uitdagingdie laatste oogenblikken van het
door den eed verbonden jaar 1 Dat alles te
zamendeed mij zelfs huiveren.
Eerst na laog wegblijven verscheen Ewald
weder aan de deur en noodigde mij door een
wenknaar de stad terug te keeren.
Ik gingen daar ik bemerktedat Ewald
nog met Leithold in ernstig gesprek was, liet
ik hem vooruitgaan en bleef eenige passen
achter, om niet op nieuw in het zoo onaan
gename onderhond gewikkeld te worden. Ewald
had mijom der waarheid hulde te doen
schrik aangejaagd.
Wij kwamen in #de drie kroooen* waar
het nog zeer levendig toeging, daar de meeste
terugkeerenden hier waren afgestapt en zich
met muzijk en dans onderhielden. De
kamers waren vol met gasten men speelde
billard en kaartat en dronk. Ik herinnerde
Ewald aan zijne belofte om spoedig verder te
gaanhij scheen echter geheel dezelfdevro
lijke Ewald als vroeger. Hij verzocht mij,
nog eenigen tijd onder de bekenden te blijven
en een klein sonper te nemen, hij zon in
dien tijd bet rijtuig weder doen inspannen.
Natuurlijk kon ik hem zijn verzoek niet
weigerenik mengde mij zoo goed mogelijk
in bet gezelschapten einde aan mijne gedach
ten eene ander* rigting te geven, doch dit
wilde niet gelukken j met groot verlangen zag
als den geachten afgevaardigde blijft aanspre
ken maar wie het bijblad met opmerkzaam-
beid leestzal toch bevinden dat er bij al de
iuachtneming der parlementaire vormen toch
menige pijl wordt afgeschotendie diep in het
hart moet doordringen. Waar een woord wordt
gesproken om te wonden daar maakt de in
achtneming van beleefdheid en parlementaire
vorm de zaaknaar ons gevoelen eerder erger
dan beter.
Het beleedigendste is de hoon die ons on
der beleefde vormen wordt aangedaan die
hardheid is het hardstewelke ons met zoet
sappigheid wordt toegediend. Bij zoo menige
onder beleefde parlementaire vormen in de
Tweede Kamer uitgesproken hartelijkheid kwa
men ons onwillekeurig in gedachtenenkele
tooneelenvan Molières meesterstukken, waarin
die groote menschenkennerdie zoetsappige
hartelijkheid in het ware daglicht stelt b. v.
het tooneel nit den Tartuffewaarin de deur
waarder Loyal onder de zachtzinnigste be
woordingen en niet de fleemendste taalden
ongelukkigen Orgon wil noodzaken om zijne
woning met al zijn hekben en houden op
s taanden voet te ontruimen of het tooneel uit
het gedwongen huwelijk, waarin een
brutale duellist een armen sukkel met de
ik derhalve zijne uitnoodiging om te vertrekken
te geraoetom zoo spoedig mogelijk vaji Ewalds
gezelschap ontslagen te worden.
Daar ik Ewald uit het oog verloren had
ging ik hem bij het rijtuig opzoeken doch
vond hem niet, van het inspauuen der paarden
was geen spoor te zien.
Ook Leithold was verdwenen.
Om de zeer onaangename stemming waarin
ik verkeerde te verdrijvennam ik de uit
noodiging van eenige het'ren om een glas
pnnsch met hen te drinkenaanik begon
weer opgeruimd te wordentot dat ik
na langer dan een nnr, Ewald eindelijk zag
binnenkomenen de bleeke kleur van zijn
gelaat mij weder aan het vroeger gebeurde
herinnerde.
Toen ik hem te gemoet tradvroeg hij mij
zeer hartelijk verschooning, voor dat hij mij zoo
lang had laten wachtenhij had, zoo vertelde
hijeene groote schuld sfgedsau door met
Leithold een bezoek bij het graf en ver
volgens bij de weduwe van Freisin te bren
gen.
Het was als of ik weder door een elec-
trieken slag getroffen werd, en gaf aan
zijne uitnoodigingom nog eenigen tijd in
het vrolijke gezelschap te vertoevendes te
gereeder toe te meer daar it met huivering
aan den eenzamen nachtelijken terugkeer dacht,
dien ik hoopte door eene of andere toevallige
omstandigheid geheel te kannen ontgaan. Ewald
scheen opzettelijk deze terugreis te willen uit
stellen.