Tvvee pretendenten naar de
Engelsclie kroon.
c; vo n i; beu igten
tal jaren van zijn leven aan eene onvruchtbare
studie verloren. Hoeveel nuttiger zoude het ge
weest zijn zoo zij dien tijd in ecu vak dat zij
thans toch moeten kiezen hadden besteed. Al
les wat de begeerte r.aar ambten bij de bur
gerij aanprikkeitis dus ten hoogste» nadeelig
cn daarom moet tnenin het belang van het
algemeenzeer gestemd zijn tegen eene verhooging
der jaarwedden.
Evenwel moeten er ambtenaren zijn en is de
Staat Verpligt voor dezen te zorgen. Maar is
het dan alleen door goud of zilver dat men de
menschen te hulp kan komen Kan men alleen
door verhooging van tractementen het lot der
ambtenaren verbeteren? Wij gelooven het niet.
De Staat kou dit op velerlei wijzen doch maar
voornamentlijk door meerdere waarborgen voor
hunne onafhankelijkheid te schenken en door eene
betere verdeeling van den arbeid in het oog te
houden. In een later nummer hopen wij deze
meening nader te ontwikkelen. Thans willen wij
liier alleen bijvoegen dat het vrije Nederlandsche
volk alleen door vrije mannen moet wenschen be
stuurd te worden en dat het volstrekt niet aan
gaat zoo als men bij ons veelal doetBelgië tot
model te nemen.
De Belgische ambtenaren zijn en moeten veel
meer werktuigen van een minister zijn dan bij
ons het geval behoort te zijn. Belgie is gedu
rende meer dan 2è eeuw onderworpen geweest
aan eene vreemde regering. De volkstraditie ziet
van daar tegen de regering en de ambtena
ren nog altijd als iets vreemds op. Het is daar
nog de licogste werisch om door de regering de
ambtenaren zoo'n beetje onder den duim te krij
gen men kan in de ambtenaren dus bezwaarlijk
onafhankelijke mpgistraats-personeu zien. Maar
bij ons is dit anders.
Onze vrije natie, vooral in de landprovinciën
heeft altijd gaarne in hare ambtenaren magistraats-
in.
Monmouth vestigde zich in den Haag, waar
men alles deed om hem met zijne ballingschap 1c
verzoenen. De prins en prinses van Oranje be
schouwden hein nu met langer als een mededing r.
Zij ontvingen hein met de gro >tst mogelijke gast
vrijheid, want door hem met goedheid te heli in
delen hoopte» zij zich te verzekeren van de dank
baarheid zijns vaders. Zij wisten dat de vaderlij
ke genegenheid nog niet uit Karei was; d it brie
ven en geld in het geheim van \V hitehall wer
den gestuurd naar Monmouth 's afzondering en dat
Karei het kwalijk opnam wanneer men Item het
hof trachtte te inaken door kwaad te spreken van
zijn verbannen zoon.
Monmouth zelf had het niet ongegronde uitzigt
van spoedig in Engeland te worden ternggeroeppn
en herstelt in al zijne betrekkingen zoo hij maar
geene nieuwe oorzaak tot ontevredenheid gaf. En
kon hij daaraan denken bij het genoegelijk van
alle zorgen ontheven leven dat hem in het pret
tige den Haag van 1685 geopend was. De eer
die hij in Engeland had bezeten was toch wel be
schouwd eene lastige eer. Had het toeval van zijn
.geboorte, zijn persoonlijke moed en zijne opper
vlakkige innemendheid hem tot een aanzien geroe
pen ver boven zijn krachten toch vorderde het
zich laten aanleunen van die eer dikwijls meer
zelfbeheersching dan Monmouth er voor over had.
Hij wenschte wel iu aanmerking te komenwel
hoog te staan maar hij had de onaangename on
dervinding dat de onweders het schadelijkst zijn
personen gezien, dio des noods het hoofd konden
bieden aan het centraal gezag. En zelfs onze
burgerij, hoe weinig ambtenaars gezind zou bet
totli misprijzenals de ambtenaren zich gingen
beschouwen als bloote werktuigen van den Mi
nister. Men voege daarbij dat het gevoel van
onafhankelijkheid veel sterker bij ons is outwik-
kelddan bij de Belgen en men zal naar ons
voorkomt wel tot het besluit komen dat wij al
zeer slecht zouden doen om dat land tot model
te nemen.
Tn de vorige week bad te Utrecht een aller-
noodlottigst voorval plaats dnt niet nalaat een
sombere tint op He kermisvrengde te werpen. Een
dienstmeisje namelijk dat sedert drie dagen buiten
was, stoitte zich tusscheu He VYillemsbiug en de
Sineesteeg in de Singelgraclit om zich van het le
ven te berooven. Een reeds bejaard werkman
van dpr Heijden geheelen aarzelde niet haar ter
stond na het springen en een poging tot redding
te doen. Werkelnk had hij het geluk het meisje te grij
pen doch deze omvatte hem zoo stevig dat beiden
j in de diepte wegzonken en niet dan als lijken nit
i het water konden worden opgehaald.
Dezer dagen werd in Velp een zeldzaam feest
(gevierd, daar Jan Stevenwaartoud 85 jaren en
zijne huisvrouw Maria K ra meer, oud 82 jaren,
hr.n zestigjarig huwelijk herdachten. De man wien
het zilveren en het metalen kruis benevens de
medaille voor trouwe diensten op de borst prijken,
is in 1X00 als fuselier in dienst getreden bij het
He. regement van linie heeft eerst als jager-
korporaal later als sergeant, in IH05 en 1X06
de veldtogteu in Oostenrijk en Pillissen, 1815
die in Frankrijk en in 1830 tot 1832 die in Belgie
bijgewoond en is in 1833 met f 102 gepaspor
leerd terwijl zijne vrouw hem steeds als marke-
tensler heelt vergezeld.
Deze entjes veiheugen zich nog in het bezit
hunner gezondheid.
Te Antwerpen heeft een zonderlinge welding
schap plaats gehad. Er moesten namelijk door
twee personen 2800 mosselen gegeten worden. Na
dat dezelve gekookt waren begon de maaltijd.
De eersie ketel die er 1000 bevatte ging ving
op doch men zag reeds den uitslag der wedden-
t voor hoog gelegen punten en hij gevoelde zich
per slot van rekening zeer gelukkig te 'sllage,
waar hij genoegen kun hebben zonder zorgen. In
derdaad dit leven beviel hem.
i Een prettigen winter bragt hij te 's flnge door.
Hij was de schitterendste fijuur bij eene reeks van
li-ils in de prachtige Oranj zuil van het huis ten
15 isch gegeven. Hij had Eng. Nche dansen g. leerd
aan llullm Ische da nes en van hun had hij ge
leerd schaatsen te rijden op de vijvers en te arren
deur de straten. D- prime* van Oranje deelde
al z'j ie ijsvermaken e t zij gekleed in rokken
korter dr.ti gewoonlijk gedingen werden door zoo
deftige da nes. beentje over rijdende „„-t haren
vrolijken en knappen neef, gif aanleiding tot eeni-
ge opspraak aan de vreemde gezanten waarvan
den Haag toen vol was.
De sombere ernst die over liet hof van den
stadhouder vroeger als verspreid lag werd omge
trokken door de zonnige ziel van Monmouth. Zijne
overwinning was zoo volkomen, dat zelfs V\ illein
de lil in goed humeur werd gebiagt en zijne
kenmerkende stilheid en ingetrokkenheid week
wa rneer zijn schitterende gast zich om hein be
woog. Zeker was de gril van het lot allerdolst
die deze twee mannen naast elkander bragt. In
eene quadrille maakte Willem III tegenover Mon
mouth een dwaas figuur, maar het was niet twij
felachtig dat hunne verhouding als pretendenten
naar de Engelsche kioon omgekeerd zijn zon.
De staatkundige vrienden van Monmouth, of
liever de drijvers der oppositiedie voor het
oogenhlik hunne uitzigteu zagen vernietigd zoch
ten voor nieuwe plannen zijne medewerking en
Heten hem ook in 's Hage geen rust. Doch hij
wilde volstrekt niet hooren van eeoig plan om zich
schap, want de eene at 802, zijn legrmfrever
198 mosselen. Rij het tweede g< regt gaf de eene
wedder het op, doch He ander at er nog &00
Uns te zamen 1302 mosseten. De man beweerde
dat hij den gansclien nacht zou gegeten bebben
indien hij met een ernstige tegenpartij had te doen
gehad en wilde om 53 fr. wedden dat hij er
nog 301 0 zou binnen slokken. Niemand der tal
rijke toeschouwers durfde He weddingschap aanne
men. Eenige ter plaatse aanwezige personen tertelden
ongeloofelijke feiten omtrent dezen alverslinder. Zoo
moe9t hit o. a. voor eenigen tijd eenen brief be
zorgen bij eenen pachter in de omstreken van Thtiin
en werd door dezen uitgenoodigd wat te rusten.
»Ik moet een oogenblik nitgaan" zeide de
pachter „ziehier een ham eet er intusechen
van en spaar ze niet" Toen de pachter terug
kwam was er van de ham die omtrent 15 pond
woog niets dan been over.
Te Wateringen hadden van wege het gemeente
bestuur de jaarlijksche harddraverijen plaats. Des
ochtends waren 10 paarden ingeschreven. De prijs
eene marmeren pendule werd behaald door de
zwarte merrie van den heer Ton, van Moordrecht;
de premie 12 zilveren tafelmes.-eii door den brui-
r.en ruin van den hier Bosvan Zevenhuizen.
Voor de namiddag harddraverij waren 8 bekende
harddravers ingeschreven. De prijs een bank biIlet
van f 106, werd behaald door den zwarten min
Matador toebehoorende aan den tner D. Vermaat,
van Cbarlois piqneur Ftombergde premie een zil
veren saladelepel en vork door de zwarte merrie
de Dikke, toebehoorende aan den heer burgemeester
Hoek van Wateringen piqneur de Roer. Opge
luisterd door de muziek van de veld artillerie, in
garnizoen te Delft zijn deze druk bezochte hard
draverijen in de beste orde afgeloopen.
Men meldt nit Charleroi
In den koolpot de la Rlanchisserie van Sacré-
Madame is een betreurenswaardig teit gebeurd. T«ee
werklieden zaten nog in den «flaatbak toen er eene
inzakking plaats had en zij tot beneden werden
geworpen. Een hunner werd dadelijk gedood;
hij laat zes kinderen Bchter. De andere is gek west,
doch niet gevaarlijk. Negen personen zijn nog in
den pot doch loopen hoegenaamd geen gevaar.
Van alle zijden begint men de kansen van
den naderenden graanoogst te betekenen. Uit de vele
berigten deswege ontlepnen wij het volgende:
Hier te lande schijnt de oogst uiteenloopende
uitkomsten te zullen hebben er zijn stteken die
door de langdurige droogte hebben geleden er zijn
ook andere bijv. Zeeland, waar men een gunstig
beschot heeft vooral wat de hoedanigheid van den
langs gewelddadigen weg in het bezit zijner vroe
gere heerlijkheid te doen herstellen. Iedere poging
daartoe mislukte. Hij rekende op eene terugroe
ping door zijn vader en besloot inmiddels niets
te doen dan zich te vermaken.
Iels anders wns er echter over hem besloten.
Eene plotselinge ongesteldheid overviel den Eng. 1-
schen koning. Op 6 Eebtuarij 11585 blies hij
den laatsMi adem uit. Aan zijn sterf'el weid
Monmouth g. mist diens naam werd niet door
den vader uitgesprokenandere zorgen hielden
hein lie/ig. Hulpeloos bleet' Mniinoulh achter,
toen Jacobus II de koningskroon aanvaardde. On
verwacht kwam er een einde aan het vermakelijke
leven, dat hij te 'sllage had geleid.
Zijne uiizigien waren vernietigd. Gedurende
nen giuscben nacht na <le doodstijding hoorde
men lie.n weenen en snikkenwaarschijnlijk niet
alleen omdat hij zijn vader verloren had. Hij ver
liet den Haag; hij moest den Haag verlaten. Zij
ne bloedverwanten aldaar hadden hem voorzeker
gaarne bij zich gehouden maar zij konden hem
openlijk niet langer steunen zonder ernstig gevaar
van onemigheid tusschen Engeland en Holland-
Willem III gaf hem den raad om zich te voege"
bij den Duitschen keizertoen in oorlog met de
Turken en verzekerde hemdat hem niets s°°
ontbreken om zijn rang als Engelscli edelman °P
te houden wanneer hij dezen raad volgde.
Doch Monmouth kon zich met dit voorstel n,e
vereenigen. Het ging boven zijne magt zich re^®
nieuwe stelling te verzekeren. Hij vertroawd®
zich beter toe om alle eerzucht vaarwel te
en zich te verbergen voor de wereld om s'c
in lieftle zalig te zijn.
Henriette Wentworth, eeoe dame
