m juNiJ.
Z0NDA6
Algemeen Nieuws-, Advertentie Landbouwblad.
Ao. 1878.
22ste Jaargang.
No. 1092.
Bekendmakingen
twee witte Lammeren
een lam,
Gemengde Berichten.
A tg E f I
Dit blad verschijnt twee maal per week: JVoent-
dag- en Zaturdaq avond. Bij inzending tot 's mid
dags 12 lire worden advertentiën in het eerstuitko-
mend No. geplaatstingezonden stukken een dag vroeger.
Abonnementen op dit blad worden door alle
Prijs per jaar 3.Franco per post f 3.6o.
Afzonderlijke nummers f 0.07I.
Advertentiën van een tot vijf regels iedere
regel meer f o. 15. Groote letters naar plaatsruimte.
Naar volksheil zonder deugd te dingen.
Is arbeid aan een rots te biên.
Postdirecteuren en Boekbandelaren aangenomen
POLITIE.
V E B M I S T:
het eene gemerkt met een halven zwarten bril
over de reg terzij de van den neus; bet andere met
een kenmerk op het regter oor.
met twee zwarte strepen over den kop en een
roode stip op bet schoft.
Inlichtingen worden verzocht ter gemeente
secretarie.
De Burgemeester van Schagen;
Gezien de artt. 23 en 29 van bet politiere-
glement voor deze gemeente
Verleent vergunning:
aan de tappers, om gedurende de kermis, te
mogen tappen, muziek te laten maken en dans
partijen te doen plaats hebben, na bezetten tijd.
Schagen i3 Junij 1878.
De Burgemeester voornoemd,
C. DE PATER, Weth.
panorama, een kunstbroeijerij, een velocipède-
caroussel, benevens een groot aantal kleinere
spellen van allerlei soort.
Men zal dus, als de beurs goed gevuld is
gedurende de Schager kermis, met zijn tijd niet
behoeven verlegen te zijn.
De boter van den beer J. Hoogstraten te
Sassenheiin, waaraan ter tentoonstelling te Apel
doorn den eersten prijs werd toegekend, is naar
men berigt, vervaardigd volgens de leerwijze van
den beer Sluis te Beeinster.
Dezer dagen werd gemeld, dat de trein
van Barcelona naar de fransche grenzen, door
Bij onderzoek bleek, dat de roovers den sein-
wachter hadden overvallen en daarop het nood
sein geheschen, zoodat de machinist den trein
stopte.
De roovers waren een 5o tal manschappen
sterk en allen goed gewapend.
Spanje is toch waarlijk een merkwaardig land.
De iniddeleeuwsche zeden en gewoonten zijn er
nog altijd in eere.
--Een jong meisje uit Veendam, dat onlangs
de kermis te Groningen bezocht, vond dat het
kunstenaarsleven pleizieriger was dan dat van
dienstbode; zij vatte daarom het plan op, zich
maar dadelijk bij een troep aan te sluiten en
vertrok er mede naar Zwolle. Hare familie werd
spoedig gewaar en liet haar van daar terug-
roovers was aangehouden, en geplunderd. Ken j"'cn zegt heeft zij tot aandenken
correspondent van de République Francaise, die aa? u,tslaPle wn 6ebreken arnl 'nee terug
zich op den trein bevond, deelt het volgende
dienaangaande mede. Woensdagavond, niet lang
nadat wij Barcelona verlaten hadden, hield de
trein midden op den weg stil. De passagiers
staken de hoofden uit de portieren om te zien
wat er gaande was. Weldra bleek dit door het
De Schager kermis belooft dit jaar, zoo
wat spellen en kramen betreft, veel verschei
denheid, behalve de schouwburgtent van de
Heeren Judels en Bouwmeester, die zoo goed als
voltooid is, ziet men er nog verrijzen, bet hon
den en apenspel van den heer Werij, het thé-
ütre tableaux vivants van den heer Mullens, een
gebracht.
Bij de te Groningen gehouden barddraverij
met paard en eliais is de prijs van f200 gewon
nen door de «Wilhelmina», van den heer 11. van
Haren, te Amsterdam, pikeur F, Kooptnar.s; de
..- j i- 1 1 Ie premie van f 75 door «den Wilhelm», van
verschijnen van gewapende lieden aan de por-1 j i.„„_ 1 w c. 1 1 n 1
1 den lieer J. Wassenaar, te St.-.lacnhi Pa roem.
tieren; z.j bevolen alles over te geven wat depit,lir W. <le de 2e premie van f 25 dooi'
reizigers aan geldswaarde, versierselen enz. bi, „de Snel> v.,n den ,)ee|. w
zich hadden, als horloges, ringen, portefeuilles,
portemonnaies enz. De roovers stegen in de
coupé's en, evenals de conducteur die de plaats
kaartjes ophaalt, gingen zij, zonder bijzonderen
baast te maken, van reiziger tot reiziger en
plunderden hein letterlijk uit.
Enkelen poogden weerstand te bieden, maar
pikeur S. Ilettinga.
is, te Tj
iiiiiiuarum,
De moorderaar Jut is gisteren in het tucht"
huis te Leeuwarden overleden. Van 10 Mei af
werd hij in de ziekenzaal verpleegd.
De windhoos, waarvan uit Louteren is mel
de loopen van de revolvers kwamen dan in zoo ding gemaakt, heeft zich ook onder Barneveld
onmiddelijke nabijheid van de hoofden der we- j vertoond. Volgens sommigen was »de zuiger"
derstrevenden, dat zij bet beter vonden zich in j donker van kleur, volgens anderen wit. Boo-
het overmijdelijke te schikken. I men werden er door ontworteld of door midden
Nadat de roovers zich verzekerd hadden dat J gedraaid, water uit de beken opgehaald en brand
er niets meer van de reizigers te balen was, zoden mede in de lucht gevoerd. Vele menschen
openden zij den bagagewagen, namen er uit wat gingen verschrikt uit hunne huizen, daar de hoos
van hunne gading scheen en veroorloofden toen een geluid gaf als een vreemdsoortig onweder,
den machinist naar Barcelona terug te koeren. Enkelen, die op het veld waren, hebben zich
Eene peruviaansche geschiedenis
VII.
En zal ik u dan nimmer weder zien zeide het
meisje, hare van tranen vochtige oogen naar hem
opslaande. De arme Rosita zal dan hier alleen, ver
laten achterblijven.
Verlaten, herhaalde don Patricio, en uwe familie
dan, en don Gregorio die, over u waakt
Rosita schudde treurig haar hoofd, en zeide
Veertien jaren lang heb ik gelukkig bij mijne
moeder geleefd, zoo rustig en vrolijk als de papegaai,
die zich op het blad van den palmboom wiegt
maar die tijd is voorbijl Gij, don Patricio, gij kunt
niet treurig zijn; zult gij hen niet wederzien, die gij
bemint
Kind, zeide don Patricio, hare hand vattende,
ik heb deze wandeling slechts met u gewaagd, om u
raad te geven. Luister naar mij hot is de laatste
maal dat ik tot u spreek, de laatste maal
O, zeg dat niet, viel het meisje hem in deiede:
«eg dat niet!
Ik kon slechts weinige weken hier doorbrengen
en zij zijn vervlogen. Gij wist het
Ik wist het, maar ik wilde het vergeten, hernam
Rositaen gij, don Patricio, als ik u eens op een
ochtend was komen zeggen: Ik ben rijk; ik heb een
Rchat gevondener is mij onverwachts eene groote
erfenis ten deel gevallen, ik leg die aan uwe voeten
neder; gij zelf, don Patricio zoudt gij dan niet ver
geten hebben, dat gij zoo spoedig vertrekken moest
Kind hervatto luitenant Patrick, waartoe u die
erseu8chimmen in bet hoofd gezet Het toeval heeft
ons voor een oogenblik vereenigd en nu moeten wij
weder scheiden. Ik heb mjjzelven meer dan eens ver
k Vi' Lt Sestreng voor u was maar misschien
a ik nog gestrenger moeten zijn
j a' aa! 1,adt gij ook moeten zijn, hernam Rosita
/"•Te.n '3- 'li badt mij openhartig moeten afwijzen, en
miJ Ule* mot uw blik moeten vrijspreken, na
dat gij mij met een woord berispt hadt. Als ik een
kind ben, zooals gij mij noemt, dan ha lt gij medelijden
met mij moeten hebben cn over mijne dwaasheid moeten
lagchenMaar, neen, waartoe zou het dienen u
verwijten te doen Ik alleen beu de schuldige, don
Patricio; ik ben u reeds hartstogtelijk gaan beminnen,
voordat ik wist wie gij waart, zonder te voorzien
datEn gij, hebt gij nooit een weinig genegen
heid voor de arme Rosita gevoeld? Leg de hand op
uw hart en antwoord mij.
Toen het meisjo deze vraag tot dou Patricio rigtte,
trok zij hare hand, die hij in de zijne genomen had terug
en plaatste zich voor hem in de houding van Oedipus
als hij het raadsel van de sphinx tracht te raden. Zij
was klein, even als de meeste vrouwen van haar land
even als deze, was zij ook bevallig en begaafd met
die erfelijke bekoorlijkheid, die aan de Limanescbe
vrouwen, tot welken stand zij ook behooren, eigen
schijnt te zijn. Don Patricio, een weinig verrast door
dezen plotselingen aanval, vestigde zijn blik op Rosita's
gelaat, dat door de bleeke stralen der maan beschenen
werd en door een onwederstaanbaar gevoel gedreven
drukte hij een kus op haar voorhoofd. Dit antwoord
was wel zoo go. d als een anderhet meisje vloog
don Patricio zegepralend om den hals, met een ver
voering van vreugde, welke aan buitenspoorighcid
grensde.
Nu, zeide zij. nadat zij deze onstuimigheid on
derdrukt had, heb ik u eene gunst te verzoeken.
En welke is dat antwoordde de iersche luite
nant, die zich verder meêgesleopt zag, dan hij wel
gewenscht had, met eenige onrust.
Om mij van uw vertrek te waarschuwen op den
dag dat het fregat het anker in de haven uitwerkt.
Ik beloof het u. zeide don Patricio, en God geve
dat het spoedig mog^ zijn, voegde hij er in zich zei
ven bij, want men wordt krankziuuig in dit zonder
linge land
Den volgende ochtend ging don Patricio niet uit,
hetzij om lat hij vreesde dat nalve meisjo, w aaraan
hij het regt niet meer had een antwoord te weigeren,
op zijn weg te ontmoeten, hetzij omdat hij onder
scheidene teekeningen, die hij op zjjne vorige wande
lingen geschetst had, wilde afwerken, hij bleef te huis"
Toen doa Gregorio hem kwam bezoeken, vond dezo
hem met zjjne potlooden in de hand over de tafel
heen gebogen. liet gezigt van den kanunnik bragt
hem aanvankelijk cenigzins in gelegenheid; deze be
merkte het, en maakte zich gereed om wéér hoen te
gaan, maar dou Patricio hield hem tegon.
Padre(l), zeide hij, blijf nog een weinig bid ik,
u, Ik zal nog maar weinige dagen in Lima vertoeven
en ik zou u niet gaarne met eene onwaarheid op het
hart willen verlaten. Gij hebt my uitmuntenden, vader
lijken raad gegeven; gj hebt vertrouwen in mij gesteld
en ik heb u bedrogen. Vervolgens, zonder de vrag -n
van den kanunnik af te wacbteu, die hem met mind >r
verwondering dan wel met droefheid aanzag, verhaalde
hij hem in één adem het gedrag dat hij jegens Rosita
gevolgd had; hoe hij zonder haar terug te stooten,
noch haar aan te moedigen, er behagen in geschept
had, eene hartstogt in haar te onderhouden, welke
hij misschien ten laatste gedeeld zou hebben.
Gij vertelt mij niets nieuws, vriend, antwoordde
don Gregorio ernstig. Sedert eene maand houd ik op
lettend het oog op dat grilziekte kind: zij vermijdt
mij. zjj schudt het hoofd a!s ik tot haar spreekhaar
gelaat is verhelderd door een vreugd, welke niet meer
die der jeugd is Het zou mij veel waard zijn, als
gij reeds vertrokken waart.
Don Patricio bad misschien verzuimd, zijn wat al
te welsprekend antwoord op zekere vraag van Rosita
in zijn verhaal te vermeldenmaar toch deed zijne
bekentenis hem goed Het gesprek w^rd natuurlijker
wijze voorgezet over do onderwerpen, die door do
gedachte aan hunne op banden zijnde scheiding wer
den in het leven geroepen Toen zij afscheid namen
i beloofden zij elkander, den volgenden ochtend te paard
buiten de stad-poort, bijeen te komen en to zamen
een uitstapje naar Callao te doen Don Patricio be
steedde het overige van den dag om zijne grove goe
deren gereed te maken; den volgenden dag trok hij
zijne kleeding als peruviaansch ruiter aan en ging
ter bestemder plaatse den kanunnik opzoeken, dio reeds
(1) Pater.
