LAPPENWBEK
M n rkttoeri ch ten
Advertenties!.
te Schagen.
I)c gewone jaarlijkselic lap-
penweek zal gehouden wor
den van af ZONDAG 5 JA-
NIIAKIJ tot en met ZONDAG
12 J.IMJAKIJ
Door den groofen voorraad
LAfPBN zullen dezelve in die
week tot buitengewone lage
prijzen worden opgeruimd.
II. MICKL1NGHOFF.
J. KEET Cz..
makelaar te Schagen.
-zijn leven do eigenaardi(?e aandoening ondervon
den die verlionden is aan het scheiden?Toen
we. als kind nog, voor 't eerst »uit lagecren"
gingen hoe klonten onze jeugdige hartje»
terwijl moeder ons den alscheidku» op de lippen
drukteen een traan uit het vochtige oog pinkte?
Ja, we gir^en gaarne eens uit doch liet af
scheid nemen, neen, we wisten niet dat het
7.00 slecht gaan zou.
Als jongeling geroepen om elders ver van
het ouderlijke dak, onze bestemming op te
volgen, onze intree in de wereld te doen
hoe zagen we op tegen het uur dat 'thans zoo
gewichtig voor ons zou zijn: lfet uur van liet
vertrek.
Met eigenaardig angstigen blilt bespiedden we
de wijzers der pendule die onverbiddelijk voort
gingen en al meer en meer liet zoogevreesdc
cijfer naderden. Eindelijk sloeg het vastgestelde
uur en wij namen afscheid van vader en moeder.
I^ewr, weet ge wat het zegt voor 't eerst
voor een otibepaalden tijd afscheid te nemen
van een braven vader, van eene dierbare en
liefhebbende moeder? 't Was een hang «ogen
blik niet waar? toen ge wellicht voor de laatste
maal, een feimen handdruk van vader gc-
voeldet en zijn ernstig en toch zijn liefhebbend
gemoed zich uitstortte in een zoo diep gevoelde
vermaning cn aansporing 0111 toch steeds het
pad der deugd en der ware godsvrucht te blijven
licwandèlen. Brak 11 het harte niet toen,;e
in de armen van moeder vluehttet als waart
ge hang om heen te gaan? toen ge die tranen
zaagt biggelen langs dat van zoo oneindige liefde
getuigend gelaat? o, toen gevueldet ge, wat het
eenvoudige woordje scheiden beteekent
F.n hoeveel te meer gij treurende vriend, die
eens stond aan het ziek- eu sterfbed vat» uwe
dierbare ouders of aan dat eener innig lieflieb-
betide «11 geliefde gade zekcy, dat bange uur
zult ge nooit vergeten. Nog voelt ge in uwe
verlK-elding die hleeke reeds bijna koude hand
de uwe drukken, dat brekend oog, dien glans
van zielen vrede die u zeide dat het ontslapen
slechts een overgang is naar heter gewesten Iloe
gaatne zoudt ge ze nog lang zeer lang hij u en
naast u hebben gehouden die dierbare ontsla
penen maar helaas anders was het beslo
ten in den llaad der Voorzienigheidge inoest
.scheiden.
Ziet, onwilekturig dringt zich de gedachte
tian heengaan, aan scheiden bij tons op wanneer
het hooft! van dit blad ons herinnert dat
weder een jaar achter ons ligt, dat we
spoedig afscheid hebben genomen van het
jaar 1878. Nog slechts enkele uren en we
der heeft zich een jaarkring voor ons gesloten.
--Lezer, van harte hopen wij dat het afgeloo-
pen jaar veel aangename herinneringen voor 11
zal heblien. Ilehbeu we onzen tijd goed en nuttig
1 tesieed. hebben we getracht zooveel ons mogelijk
was mede te werken tot ontwikkeling en bevor
dering van het qeluk onzer medeinensehen, heb
ben we waar het nootlig was ons getrouw ge
toond aan het vaandel waarop met gulden lezers
het recht voor allen" geschreven staat, hebben
we, zonder naar inblazingen van eigen bejang
zoekende te luisteren bij het uitoefenen onzer
rechten en plichten als burgers van den Staat,
Steeds naar eigen geweten gehandeld, door woord
en daad getoond dat we onzen plicht als niensrh
en burger kenden, ieder in zijn kring, zoowel
op het gebied van het huisgezin als op dat der
grootere maatschappij, gedaan wat onze hand
vond te doen; zijn we zoo in één woord, nader
gekomen tol hel doel: waarlijk mensch te zijn
dan, maar ook dan alléén kan het jaar
aangename herinneringen voor ons achterlaten
en blijmoedig nemen wij afscheid; hebben mis
schien rampen ons getroffen bezochten ziekte
cn dood onze woning, gingen de zaken niet zoo
als we zouden hebben gewenscht ziet dan zyn
aan het jaar waarvan we straks afscheid zullen
nemen, treurige herinneringen verhonden, en
wanneer we ons die allen weder it» den (jeest
terug roepen dan valt ons het scheiden hang.
overmand wellicht door de vrees dat ook hei
nieuwe jaar een jaar vaD beproeving voor ons
zal wotden.
Wij weten'wat het n zaF kosten, liefhebbende
inoedcr. afscheid te nemen van het jaar waarin
oen uwer lievelingen aan iiw hart werdontrnkt.
Met 11 gevoelen wij de diepe smart die uw hart
vervult, nu het jaar ten einde spoedt waarin
ge een zorgdragende echtgenoot door den onver-
biddclykeu dood van uwe zijde zaagt wegge
nouien oinzelf tot hooger werkkring ge
roepen, de zorg voor uw kroost aan 11 en den
weezen-vader, over te laten. Wij eerbiedigende
tranen die ge thans wijdt aan de nagedachte
nis uwer dierbare ontslapenen. Treurt echter
niet al ie zeer maar treedt met vertrouwen en
moed het nieuwe jaar te gemoet, wie weet welk
een schonue toekomst het nieuwe jaar in zijn
schoot verborgen houdt: 11a lijden komt verblij
den.
Ouder gewoonte zal straks het klokgelui u
en mij oproepen om in 't Godshuis gemeen
schappelijk onze offers te brengen op liet altaar
der ihmkliaarheld en met elkander plechtig af
scheid te nemen van het jaar.
Bedenkt het iutusschen wel dat gij die overi
gens 111 .kerkgann" geen heil ziet; geen behoefte
er aan gevoelt om in gewone tijden naai; het
huis des gebeds op te gaan groot gevaar loopt
11 zelf te bedriegen en u schuldig te maken aan
huichelarij en veinzerij. Meent toch niet lezer
dat ge door de .oudcjaarsavoiidpreck" hij te
wonen kimt goed maken wat ge wellicht gedu
rende het geheele jaar verzuimd licht. Iloe kunt
gij die het geheele jaar geen hoek hebt gelion
den op den oudejaarsavond uwe rekening afslui
ten
Intusschen meent niet dat het in onze bedoc-
ling ligt 11 of van de kerk af te houden of we'
tot de zoogenaamde «kerkbezoekers" over te
halen in geen geval we laten deze, even
als alle zaken tan dien aard, liefst aan eigen
gemoed ter lieslissing over Alleen het ongerij-
de, het beginsellooze meenden wij te mogen
brandmerken.
En nu lezer ook voor ons is thans het tuir
van scheiden aangebroken. Wij wenschen 11 toe
een gezegend oude jaar. Viert dien avond met
de uwen 111 den stillen huiselijken kring op een
wijze die u noopt te zeggen: och dat we ui 111 -
iner behoefden te scheiden
Alkmaar 28 Dec. Aangev. 2 Paarden f 80 a 105
5 Koeien f 20 a 210, 20 nueht. Kalveren f 12 a 16
106 Schapen f 15 a 28, Lammeren af 64
magere Varkens? 10 a 18, 222 Bigden f4.a 6 -
7 Bokken en Geiten f 3 a 9, k. Bokjes ct., Botor
por kop 0.70 a 80 ets.
HOORN, 28 Dec. 9 hl Tarwo f 10 25; 1 hl Rogge
f 6.—; 27 hl. Gerst f 5 50; 65 hl Ilare* f 4 50; op
monster verkocht: Mostordz f—a Karwijzaad
a f—
Boouen: Witte f16 a Bruine f 13.—Paarden f8
Duiven faangevoerd 27 heet, Erwten Grauwe
13; Groene f10.Witte groote f 10 a Val» f 14.
aangevoerdhl. Aardappelen?a 4.per heet
1435 Kop boter, per kg. f 0.60 a 0 65; 100 Kippen
van f 60 tot 2.— 1200 Kipeieren 5 50 n 7.per 100
stuks. 200 Eenden f .75 a —.90 dito Eieren f
per 100 st ks
Vee 39 Paarden 50 fa 230;Koeijen fa
15 Kalveren f 14 a 28 100 Schapen f 24 a 32.
Lammeren f a 60 Varkens? 10 a 15
doet men altijd wat waar is, wanneer men bij zijne
berekeningen of vooronderstellingen de waarschijn
lijkheid tot punt van uitgang neemt.*
,Gij gelooft dus niet aan mijne vermoedens?* 1
,fk stem de mogelijkheid daarvan toe.*
„Hebt gij dan eene betere verklaring voor iet», dat
•toch in elk geval raadselachtig is?
„Dat tene levenslustige jonge weduwe bare vrijheid
niet opofferen wil voor een armen drommel van «en
muzikant, vind ik volstrekt niet raadselachtig.*
„Wanneer zij hem bemint?*
De inspecteur nam eene nieuwe sigaar, die de graaf
hem aanbood, en ledigde zwijgend bet voor hem op
den schoorsteenmantel staande glas punch.
„Het egoïsme der vrouwen,* antwoordde hij toen,
Tia gewoonlijk krachtiger dan bare liefde zoo al»
gij die noemt, mijnheer de graaf!*
„Gij zijt een vrouwenhater, inspecteur!*
„Ik ben twee malen gehuwd geweest.*
De graaf glimlachte en zweeg.
„Om het even,* zeide hij eindelijk, „ik moet dat
kleine mevrouwtje nog eens spieken. Ik zal haar
morgen hezwken en het zal mij ten minste gelukken,
zoo veel uit haar te kregen, dat ik wei t of ik met
mijne vermoedens op den rechten weg ben of niet!*
„Goed,* antwoordde de inspecteur, „dce dat. Ik
zal morgen weder voor onze zaak laten weïken. Ik
heb den meest gesohikten mijner agenten de zaak
opgedragen. Hij zal oude collega's van dien muzikant
Korn opzoeken en vrotgere huisgenooten, oude be
kenden Tan h« m, die er toch zijn moeten en er zou
toch wel heksenwerk onder moeten loepen, wanneer
mee met hunne hulp niet kon te weten komen, hoe
die oode violist aan een zoon is gekomen en wie van
dien zoon de moedor is. Maar gij moet ons tijd gnnnen,
graaf.*
„Voorzeker, dat doe ik,* antwooidde graaf Berns-
wttld. „Maar zeg eens, mijn waarde inspecteur, zult
gij er aan denkcu dat die menschcn zelve, vader en
zoon niets van onze nasporineen mogen ve-moeden
zij rongen niet achterdochtig en schuw worden
gemaakt.
„Heb daarvoor peeno vrcos ik weet zelf te gord
dat <mze taak daardoor, in ons nadeel, zou bemoekiijkt
worden! En nu wel te rus'en, mijnheer dp graaf, het
is laat en mjjne dienst is van dien aard dat mij des
avords het hoofd moedo woidt. Goeden nacht!
Hij was opgestaan en de graaf reikte hem de hand
tot afscheid en deed hem uitgeleide tot aan de deur.
De inspecteur beloofde bij het heengaan, terug te
komen, zoodra hij eenig resultaat bad gekregen.
Tofd hij vertrokken was ging de graaf Bemswald
weder iu den fauteuil voor den haard zitten ca staarde
nog lang in den steeds meer uitdoovenden kolrngloed.
Vervloekt,fluisterde hij eindelijk ;n zich zelve,
„het is alles ni< ts dan een kaartenhuis! En toch kan
ik do overtuiging niet laten varen, dat ik mij niet
Vergis. Maar zullen wij ooit zoo ver komen, dat wij
de kaarti'" van dit kaartenhuis open op dé tafel kunnen
leggen? "Wij moeten zien wat wij morgen van die
mevrouw von Schels kunnen vrnnemeu; welke lokto
nen wij bij haar nu eten aanslaan om do waarheid,
of ten minste een gedeelte daarvan, uvt haar tc
haten!*
Het was nog vroeg op ifen dig, toen graaf Bems
wald den volgenden morgen zich bij mevrouw von
5 Zengen f 25 a 40; 250 Biggen f 3.a T<—
Bokken f a Geiten f a j
Handel stug.
ROTTERDtM, 31 Dec. Vlas: Op het land werd
le. vorige wrek bij vrij levendige Traag veel verkocht
tot onv.-randerde prijzen, heden 28000 steen aange
vóerd ruimde goed op tot volle vorige prijzen. Lijn
zand m t matiger» aanvoer, iets meer Traag en prijzen
nagenoeg onvciaad tJ, eerste soort 115 a 120 stuivers.
Tarwe, Winter eu Zomergerst 10, Paarden boenen 20
ct. lager, overigen* onveranderd. Meel stil, onveranderd
Buit.nl.vndsche Granen flauw met weinig handel.
HOORN, 27 Dec. Kaas: Ter waag gewogen 239
stapels, wegenlo 73601 kifo. Hoogste prijs; klein»
Hooi-f 35.id Gras-f Commissie i<L f 39.
per 50 kilo.
Uitgeest 27 Dee. De aanvoer en boeteede prijzen
ter marktvin heden waren als volgt: Koeien f
a f Paarden f a nuchter Kalf f
a 27 Schapen f 21.a 33; Lammeren
a per stuk; 1 vette Varken» ct. per halve kg
9 Biggen f 4a 6.213 koppen Botor van f 0.65
kilo] 70 a 0.90; 75 Kipeieron 8.a per 100 st.
Enkele visschen zijn er,dieeen zeer hoo-
gen ouderdom kunnen hereiken. Zoo beweert
men iu Saksen karpers te kennen welke twee
eeuwen leefden. Buffon, de groote Fransehe na
tuuronderzoeker,'"spreekt van een snoek, die i5o
jaar in een vijver te Pnncehartrein bleef. Van
nlgemeune bekendheid is de snoek, die in 126a
door Keizer Barharossa in een meer bij Mun-
ehen gebracht werd en welke in 1497» dus op
s3.rijarigen leeftijd, eenezwaarte bleek te hebben
van 3f><> pond. Even lang kunnen karpers leven.
Zoo beweert men er te kennen, die eeuw
oud werden. In de vijvers van Fontainehlean
vindt men er, die insgelijks blijken dragen van
zeer hoogeis ouderdom.
houdt zich aanbevolen voor den verkoop en
inkoop van EFFECTEN en COUPONS, van
BOERENDE en ONROERENDE GOEDEREN
en het geven van gelden ondef hypothecair
verband op LANDERIJEN cn HUIZEN.,
Schels liet aandencn Zij ontving hem in hare mu
zieksalon, in oen licht negligé en met rosé linten
opgemaakt mutsje waarin zij er zeer jeugdig en ver
leidelijk uitzeg. Bornswald zag dat zij volstrekt het
avondlicht niet noodig had, om er zeer liet, eoer ge-
zond en bovenal zoor jeugdig uitte zien; hij begreep
echter ook hij vernieuwing, wat hij reeds denvorigeu
avond had gezegd, dat deze vrouw, met hare oogeu
vol uitdrukking, die tevens een uitdagenden indruk
mavkten, zeer gevaarlijk kon worden, wanneer zij
neiging had tot coquetterie.
„Gij moet mjj verontschuldigen, movrouw, zeide bij
„dat ik zoo vroeg op den dag mijne opwachting kom
maken eu n mijn dank kom betuigen voorde rrfendelijko
ontvangst Tan gisteren maar ik ben reizende, dus
een onbestendig man, die geen meester over zijn tijd
is."
„Met uw verlof, mijnheer de graaf," hernam zij,
torwjjl ij hem een fauteuil toeschoof, „dat klin :t a)a
of uw cm prrssement eeno verontschuldiging behrefto
terwijl ik integendeel mij verheug maar waarom
zjjt gij een onbestendig man Ik zou dat zoo
haastig niet verklaren."
Kn waarom zou ik da* niet verklaren
„Gelooft gij dat het eene aanbeveling is bij da
mes
Wordt tervolyd.
