De erfgenaam van Hornegg.
en krachtig in zijn tuin. Hij was voltigeur bij
de garde tijdens het eerste keizerrijk, en ridder
van het Legioen van Eer. Op de dagen der
groote inspectie van het garnizoen kleedde hij
zich altijd in zijne oude uniform, en toen hij den
dood voelde naderen, heeft hij verzocht, dat
men hem in zijn militair gewaad gekleed be- j
graven zou.
In het verkeer met de Nederlandsclie
koloniën en bezittingen in Oost en West-Indie
kan mede gebruik worden gemaakt van brief
kaarten met betaald antwoord. Het port van
een betaald antwoord is hetzelfde als dat van
de brielkaart zelve, namelijk
Eenigè dagen geledeu had een groenten-
boer te 's Hage het ongeluk zich bij ontbla
deren van bloemkool in de hand te snijden.
Zooals men wel meer doet, bond hij oin het
bloeden te doen ophouden, de wonde met een
draad dicht, doch schijnt dit zóó sterk te hebben
gedaan, dat hij een vinger zoogenaamd »dood
gebonden" heeft. Niet lang daarna kreeg hij
pijn in den arm, welke zoo toenam, dat hij het
bed moest houden en Zaterdagavond aan de
gevolgen van. de verwonding overleed.
De ongelukkige, een oppassend huisvader, zou
over een paar dagen zijn 3ie verjaardag vieren.
Hij laat een weduwe met 4 kinderen achter.
Donderdagavond had op den laatsten trein
uit Utrecht in de nabijheid van Amsterdam een
treurig ongeluk plaats. Omstreeks de Zuiderwe
teiing in de Watergraafsmeer stond een lichtsein
van een wisselspoor op onveiligheid en deed den
machinist den trein stilhouden. Om zich te ver
gewissen van hetgeen voorviel, steeg de hoofd
conducteur uit den trein. Ongelukkigerwijze stond
de bagage wagen, waarin deze beambte zich
bevond, juist op de brug over genoemde wetering
enkel bestaande uit een dubbel spoor, dat aan
beide zijden open is en waar tusschen de ruimte
evenmin is bevloerd
Uit den- goedverlichten bagagewagen meende
de conducteur op den weg te treden; ontwaarde
door de duisternis niet dat de wagen op de brug
stond en stortte door de opening tusschen de
beide sporen in de Wetering.
Ofschoon het angstgeschrei duidelijk bewees
dat er iemand verdronk, waren'de reizigers,|die
zich in de afgesloten wagens bevonden, niet in
staat eenige hulp te bieden. Noch in de bagage
wagen noch in het nabijgelegen wachtershuisje
was een dregge of een haak aanwezig, waai mee
de man had gered kunnen worden.
Men stelle zich de ontsteltenis voor van de
reizigers, die aldus getuigen waren van het hul
peloos -verdrinken van een -menseh. De Holl.
Spoorwegmaatschappij vferliest iri den ovèrledene
een goed ambtenaar,eene moeder en vijf
kinderen den echtgenoot en kostwinner.
Een eenvoudig middel om bloemen te drogen
bestaat hierin, dat inen ze tusschen twee vellen
watten onder de pers zet. Zij behouden dan allen
schijn van frischbeid.
Dr. W. T. Belfield is zoodanig overtuigd
dat het dierlijk lichaam van tijd tot tijd onge
hinderd trichinen in zich kan opnemen, dat hij
12 levende trichinen inslikte, waarvan hij tot
heden niet de minste uitwerking heeft waargeno
men. Een rat werd zes weken lang uilsluitend
gevoed met varkensvleesch vol trichinen; dit
dier ondervond daarvan evenmin hinder, hoewel
LX VII.
En daarop groette zij Max Ritter vluchtig en ging
lioen. Buiten zei zo tegen do hospita, die haar tot
aan do trap bracht: „Ik ga weer op reis naar buis
en zal den jongen menheer Kom van het ongeval
kennis geven. Ik twijfel niet of hij zal dadelijk her
waarts komen. Maar weest u zoo goed, totdat hij hier
is en zelf een beslissing neemt, hoe in de quaestie
van dien verdwenen brief het bost te handelen, deze
zaak geheel onder u te houden.
„U kunt van rajjne stilzwijgendheid volkomen ver
zekerd zijn, antwoordde juffiouw Millor. 't is bovendien
zulk een netelige, onaangename zaak
„Dat men beter doet daarover te zwijgen, als men
er niet onmiddelijk in betrokken is, daar hobt u
volkomen gelijk in, juffrouw Miller."
Met deze woorden nam Clotilde afsche:d van dc
hospita en ijlde naar bare kamers terug, terwijl ze
onder weg het haar tegenstroomende raenschengewool
met scherpe blikken monsterde, uit bezorgdheid, dat
een noodlottig toeval baar baren broeder zou doeu
tegenkomen.
Toen ze eindelijk weer gelukkig thuis was en nu
aan mevrouw Harris verklaarde, dat zij de boodschap,
waarvoor zij in de stad was gekomen, had verricht
en nu met den eerstvolgendcu trein dadelijk naar
huis keeren wilde, maakte mevrouw Harris, die er
opvallend bleek uitzag en naar haar ontstoken oog
leden te oordeelen, scheen te hebben geweend, bij die
woorden een opvallendo beweging van sebrik.
„O Wilt u op reis gaan, gravin nu al Dat
spijt mij ik had een dame. zooals n, gaarne nog
>at langer onder mijn dak gehouden. U hebt door
bet jonge mensch, dat u beden morgen kwam bezoeken
mevrouw Harris wendde bij het uitspreken dier
vraag haar gelaat af „u liebt door hem mogelijk
toch geen aanleiding gekregen om uwe terugreis to
het gedood zijnde niet minder dan 100,000 van
die wormen bleek ie bevatten.
Van Wieringen wordt bericht omtrent den
toestand van de te veld staande gewassen dat liet
graan een goed beschot belooft. Minder gunstig
is bet met de aarJappelenbouw gesteld. De vroe
gen leden al zeer spoedig aan de gevreesde ziekte
en moesten gerooid worden eer ze rijp waren.
De herfst aardappelen zullen ook niet gespaard
blijven; op verscheidene akkers vertoonen zich de
sporen der ziekte. De schapenfokkers treffen 't
ook slecht; zij kunnen slechts 8a4 cent voor
huune wol maken, bij f 1.25 in het afgeloopen
jaar.
Te Arnhem Wil men de proef nog eens
wagen met een bal champêtre. Het zal nu echter
geen volksbal zijn, maar uitgaan van de sociëteit
»de Arnhemsche Burgervereeniging" en in den
tuin van het hotel Kernheim op den 17 dezer
gegeven worden.
In de gevangenis te Odessa is door een
socialist, SoinofF genaamd, een zonderlinge zelf
moord gepleegd. Nadat op zekeren avond alle
gevangenen in hunne cellen waren opgesloten,
zag de cipier uit de cel van Somoffrook dwar
relen. Binnentredende vond hij den gevangene
in zittende houding over een brandende petro
leumlamp gebogen en bezig zich zelf langzaam
te verbranden, liet vleesch der vingers was reeds
verteerd tot op het gebeente, en ook de rug was
tot aan den hals vreeselijk gebrand. SomofTs
wilskracht was zoo groot, dat hij nog gedurende
de behandeling noch in het hospitaal, waarheen
hij werd over gebracht en waar hij spoedig stierf,
door iets het vieeselijk lijden, dat hij verduurde,
verried.
Het dagblad .,1a France" deelt de volgende
eigenaardige statistiek mede omtrent den invloed
van de kleur van het haar op de waarschijn
lijkheid van een huwelijk der Engelschedames
Terwijl er van de blonden slechts 55 pet tot
een huwelijk komen, bedraagt dit pet bij de
zwarten 79, bij de lichtkastanjebruinen 60 en de
donkerkastanjebruineii 69. Hoe verder dus de
kleur van liet haar der Engelsche dames van
het blond is verwijderd, hoe dichter die het
zwarte nadert, des te grooter is haar kans op
een hu we lijk.
3(>o personen uit den deftigen stand, waar
onder omstreeks .100 datnes, verschillende offi
cieren, ambtenaren enz., stonden oi.langs te
Karlsruhe terecht. Op een buitenpartij had het
gezelschap ee1» terrein betreden, waarop vruchten
geplant waren, en- welk terrein door strooyvis-
schen afgepaald was. Zonder hierop, acht te gevee
hadden zij zich op dit terrein nedergevleid en
braambeziën gezocht, toen een boschwachter hen
bemerkte, en dus meer dan driehonderd bekeu
ringen te gelijk deed.
Met een geldboete werden de schuldigen
huiswaarts gezonden.
Men schrijft uit Londen:
In de vorige week werd zekere Edtnund El-
ridge en zijn huisvrouw gearresteerd, beschuldigd
dat zij hun vier kinderen wilden doen verhongeren.
Een agent van polieie verhaalde, dat hij door
de huren aangeroepen was 0111 in 37 Coinpton
Street een onderzoek intestellen. Hij ging en
vond een klein tienjarig meisje, Emma, met een
Stervend zusje in de armen. De agent riep de
verhaasten?
„Niet juist door hem hij kwam mij alleen maar
zeggen, dat menheer Kom ziek was geworden."
„Och menheer Kom ziek ge wordon die goedo
menheer 1 En is die jonge man eeii kennis, een
vriend van hem mogelijk?
„Dat niet, voor zoover ik weet. Hij logeert alleon
in hetzelfde huis bij een vriend en had ton gevalle
van deze laatste, die boodschap op zich genomen."
„O, ik dank u wel! Ik dank u wel!" zei mevrouw
Harris en wendde zich af om Clotilde haar reistasclije,
waarnaar deze de band uitstrekte, met sidderende hand
Daderbq te schuiven. Daarop ging ze de kleino door
Clotilde gevraagde rekening schrijven. De jonge
gravin koek haar, over haar ontroering verwonderd,
na doch zij vermoedde volstrekt niet hoe geweldig
mevrouw Harris was geschrokken, toen haar Clotilde
door de mededeeling, dat zij op reis ging, allo hoop
op ceno nieuwe ontmoeting van dien jongen man
benomen had, en hoeveel het haar waard was, al
was het dan ook maar in haar gedachten, te weten,
waar zij Hagen in de stad moest zoeken
Terwijl Clotilde haar vertrek aldus bespoedigde,
had Max Ritter zijn ziyk geworden huisgenoot even
eens verlaten. Hij had reeds des morgens bij mevrouw
von Schels laten belet vragen eu daar hij, waarschijnlijk
uithoofde van het vroege uur, niet was ontvangen,
had hij zijn kaartje bonevens den brief van den ambt
man Hage 11 aan het dienstmeisje overgegeven. Zij
had hem doen weten, dat het haar speet, dat zij hem
niet kou ontvangen, doch tevens verzocht ze hem,
naar dokter Spengler te gaan en met dezen over de
quaestie te spreken Doch dokter Spengler had hem
zooals wij reeds boven hoorden, niet kunnen ontvangen
en derhalve moest Max Ritter er toe besluiten den
weg nog eens te maken, ofschoon het hem niet heel
duidelijk was wat die jeugdige dokter eigonlijk met
de zaak te maken had. Daaromtrent ontving hij eerst
opheldering in het ouderlijke huis, werwaarts hij zich
daar het tegen den middag liep, met zijn reisgezel
hulp van een dokter in, die het kind met inelk
voedde en nog twee jongens vond, die reeds
niet den hongerdood kampten. Zij werden op
zijn bevel onmidnelijk naar hel gasthuis gebracht.
De woning was onbewoonbaar en walgelijk vuil;
daar was geen licht, en men had een kaars
moeten vragen oin de stervende kinderen te
vinden. Een van de jongens lag onder liet bed
Een kind van bijna drie jaar oud, woog niet
meer dan... 3| kilo!! De geneeskundigen ver
klaarden eenparig, dat er weinig hoop bestond
0111 het wichtje in liet leven te behouden. Buur
vrouwen legden de verklaring af dat zij wan
neer de ouders uil waren in hei geheim de
kinderen wat eten brachten. Eindelijk dorsten
zij niet langer te zwijgen en zij hadden de po
licie ingeroepen. Wanneer iemand van de bo
venbewoners in het zelfde huis naar beneden
kwain 0111 water te halen dan werden de kin
deren verstopt. Een hunner verklaarde brood
en spek op tafel gezien te hebben, maar de
kinderen zeiden dat vader hen doodslaan zou
zoo dreigde hij wanneer zij het voedsel
dorsten aanraken; dat was voor de ouders zelf
bestemd. Eindelijk werd bewezen, dat het waar
dig echtpaar geen gebrek kende; man en vrouw
hadden volop werk voor een kleedermaker, maar
waren aan den drank verslaafd en kwamen avond
aan avond in beschonken toestand thuis.
Het volgende moge velen tot waarschuwing
verstrekken.
Een jongmensch, vol levenslust en in blaken
den welstand, slapt te Parijs in den trein 0111
zich naar Lyon te begeven. Hij wil een cigarettc
aansteken en volgt zijne slechte gewoonte om
een phosphorus lucifer te doen ontvlammenj door
daarover met den nagel van zijn vinger te krab
ben. Een deeltje gloeiend phosphorus komt hier
door onder den nage', zonder dat hij het zoo
gaauw bemerkt. Binnen het uur wordt de pijn
onverdragelijk; vinger, hand, voorarm zwellen
schrikkelijk op en noodzaken hem uittestappen
en een geneesheer te ontbieden, die terstond tot
het afzetten der arm beveelt.
De ongelukkige, door een brandende koorts
aangetast, wil nog eenige uren wachten om eerst
zijn vader te spreken, dien men terstond had
getelegrafeerd overtekotnen. Deze kwam echter
te laat; bovenarm en schouder waren reeds
aangetast en de operatie niet meer mogelijk.
Na 27 uren van verschrikkelijk lijden bezweek
de ongelukkige tengevolge zijner onvoorzichtig
heid.
De zee is door kleine insekten bevolkt, die
de onderzeesche kabels langzaam verteren en tot
het gutta perclia omhulsel opvreten. De Teredos
en de Immaiüaterbrans hebben eene ongelooflijke
vernieliiigskracht, Maar niet alle vijanden van
den kabel zijn microskopische dieren. Het is
alsof alle zeemonsters zich hebben verbonden
0111 onderaardsche kabels den oorlog aantedoen.
De onderzeesche lijn van Cayenne naar Para
werd door groote vissclien vernield, daar zij den
indruk van hun scherpe tanden duidelijk op de
geïsoleerde laag achterlieten. De zaagvisschen
beproefden hun wapens op den kabel in de
nabijheid der Antillen. Ue schildpadden hebben
de lijn van Key West naar Havanna vernield.
De kabel in de Perzische golf is door een wal-
visch doorgebroken; hij zwom echter te snel
om den kaliel optemerken, want zijn vaart was
van dien aard, dat hij met zulk een hevigheid
tegeu het kabeltouw aanbotste, dat hij zelf on-
Ludwig begeven had om dezen ald lar te presontccron
en het middagmaal tc gebruiken.
an zijno familio boorde hij, dat mevrouw von
Schels, volgens gerucht, met dokter Spengler was
geëngageerd.
Dos namiddags begaf Max zich derhalve weder
met zijn vriend op wog om to trachten het vorlangdo
onderhoud roet den dokter te hebben. Toen zo aan
het gesticht, waarover deze geneesheer was, waren
gekomen, werden zij naar het kleine, kcurigo afzon
derlijk staande woonhuis verwezen, waartegen Ada
aanvankelijk haar antipathie zoo sterk had uitgespro
ken en dat toch werkelijke een, midden tusschen
welig groen liggend, zeer vriendelijk uitlokkend ver
blijf met witto door wijngaardranken, bedekte murou
en groene jaloezieën bleek te zijn
De beide jonge lieden werden in een vrij schraal
gemeubeld salon op do verdieping gelijkvloers gelaten
welk salon door de elegante wijze, waarop raovrouw
von Schels het meubelen wilde, eigenlijk eerst tot
zijn recht komen zou. Op den achtergrond van dat
vertrek stond dokter Spengler in de lectuur van een
handschrift verdiept, bij het raam. Met groote
breedsprakigheid, waar toch een zweem van ergernis
of wantrouwen, of wat het ook wezen mocht, in
doorschemerde, kwam hij de heeren tegemoet.
„Heb ik de eer dokter Max Ritter te zien?" vroeg
hij. „Mijn aanstaande, mevrouw von Schels, was zoo
goed, mij heden morgen den brief van uw oom, dien
u bebt meegebracht, toe te zenden, tevens wees hij
op den brief, die, zocals Max thans opmerkte, op de
schrijftafel opengebroken in een hoek lag. U moet
namcnlijk weten, dat mevrouw von Schels dc geza-
mculijkc, schriftelijko nalatenschap baars vaders reeds
een tijd lang geleden aan mij afstond, omdat zij
meende dat het jammer was als al de daarin opge-
teekende wetenschappelijke opmerkingen, beschouwin
gen en aanteekeningen van allerlei aard, geheel en
al ongebruikt onder haar berusting bleven en daardoor
de praktische toepassing er van voor zijn collega
