Gemengde berichten.
UlfBIDDER VAN"VÈNETÏë.
Mandelen
Ik kon natuurlijk niet Yerwacliten een kunst
werk van den eersten rang te zien opvoeren en
vooral niet in deze dilettanten, geoefende kun
stenaars te zren optreden. Toch vervulde ook
hier, al was het dan wat minder schoon en
wat minder treffend het tooneel zijn groote
roeping van leeraar, die zoo alssommigen willen
hereikt wordt in de kunstvoorstellingen elders.
Wat het onderwerp was van het opgevoerde
stuk is mij ontschoten, maar natuurlijk zag
men ook hier, toen het scherm werd opgehaald
de ondeugd, wellicht voor eene poos zegevierend,
spoedig outmaskeid, eindelijk gestraft. Ook hier
werd op eene kleine ruimte eene reeks van
ervaringen, niet afgebeeld, maar naar het leven
voorgesteld en mochten enkele blijken geven,
dat zij noch voor moordenaars, of falsarissen,
noch voor een armen maar trotschen graaf in
de wieg waren gelegd; het ontbrak ook niet aan
goed gesproken woorden en aan juist teruggegeven
schoone momenten. Niet overdreven was dan ook
naar mij voorkwam de warme dank, die door
eeu der toeschouwers naar aloud gebruik als
tolk der vergadering gebracht werd, zoo wel, zoo
als hij zich uitdrukte, aan den wakkeren directeur
als aan de leden die gespeeld hadden en hun
die niet gespeeld hadden. Ik Len er zeker van
dat de kunst wel eens een weinig mishandeld
wordt op de planken.van «Ons Genoegen», maar
zou dit ook wel niet eens het geval »ijn onder de
schitterende voorstellingen van het Tliéatre Frao-
9ais?Er wordt ongetwijfeld beter komedie gespeeld
in het leven dan op het tooneel, maar het laatste
ziet men toch alleen voor zijn genoegen. Althans
ik was voldaan, zeer voldaan. Zelfs was er onder
de acteurs een, die door zijn buitengewoon goed
spel mijne bizondere aandacht had getrokken»
en dien ik, ijdel voorwerp, dat ik ben geroepen
achtte om mijne ingenomenheid te kennen te
geven, met de wijze, waarop hij zich van zijne
taak had "gekweten. Ik vermoedde toen niet,
dat ik door deze aanmatiging mij in betrekking
had gesteld tot een der acteurs uit het treurspel
dat voor mij is vastgeknoopt aan de reeks van
voorstellingen dien winter door mij bijgewoond
en dat zich ook voor uwe blikken ontvouwen
zul.
Wordt vervolgd.
Naar men verzekert zal binnenkort door
den'heer Pouwes Dekker (Multatuli) een voor
dracht worden gebonden in het lokaal van don
heer A. Knikker te Scha,«en. Volgens onze
meening kun een talrijk publiek worden ver
wacht
VL
Bar'arello bad de zaak terstond aan den Raad
medegrdceld. Maar hij kreeg ten antwoord, dat, bij
bet dwaze praten vqn het volk, 't ecdrag van Mar-
geritha Celsi eerder bevordelijk dan nadc-clig was
voor de belangen van den staat, want daaruit koo
wen zien, dat de staat er geen belang lij kon hebben
den geneesheer van den doge voor 't mislukken
zijner kunst bijzonder te belconen. Die aanteekeniug
welke Bertr-ccio in de boeken van den dokter gevon
den had. werd voor het ijlen van eenen stervende
verklaard. De Paad nam die in beslag ten ondersoek
dewijl let belang van den staat zulks eissbte. Hij
gaf tegelijk den nieuwen pioeurator streng bevel,
zich verder niet om de zaak te bekommeren. Bleek
van schrik had Barbarello geluisterd, maar daarom
de verdwenen 20000 lire van dokter Celsi niet ver
geten. Zij stoorden zijne spijsvertering en mengden
zich in zijne dreorofcn. Voor de eerste maal veroor
loofde hij zich over de bevelen van den Raad na te
denken en kwam bij tot het besluit, dat dit Iood
der zende aan den dokter «ithetaald, maar door
Margeritha verborgen was, cm de verdenking vau
den moord van haren echtgenoot af te wenden.
Misschien liep er bij de weduwe, die altijd voor gierig
gehouden was, ook eenige vrekkigheid tusscbeu. dacht
Barbarello, die zelf gierig was. Hoe langer tijd er
over verliep, des te zwakker werd zijne vrees en des
te levendker de wei>6ch. de 20,000 lire te ontdekken
en zich toe te eigenen. Want als Margeritha hem,
den gevreeeden procurator, waagde aan te klagen,
kon niemand aan hare woorden geloof slaan, nadat
zij sedert lsng rich tot oen bedelares verklaard bad
en aan de kerkdeuren cm voedsel voor haar liclaam
smeekte Dit was de gedachte, die Bertuccïo Barbarello
over alle Vicgren. door «I de ïauwe straatjes dnef
die lusscben bet Maicosplein en Let tanaal St. Peter
Zondag a5 Januari jl. waagden xich
eenige schaatsenrijders op de haven te Kolhorn,
de vreugde was echter van geen langen duur
daar al zeer spoedig een jonkman door het
zwakke ijs zakte. Met veel moeite werd het
jonge mensch wederom gered, maar den overigen
schaatsenrijders was ac lust tot rijden toch
benomen, ieder spoedde zich om van 't ijs af
te komen.
Zondag 25 Januarij jl. moest er in de
doopsgezinde kerk te\Wieringertuaard, bij stem
ming worden uitgemaakt
I. of men voortaan leden van andere kerk
genootschappen, zonder toediening van den doop
als leden der doopsgezinde gemeente zal aanne
men, ja of neen
a. Of tweede feestdagen langer kerkelijk
zullen blijven gevierd, tevens moesten worden
gekozen twee diakenen, in plaats der a/tredenden
zijnde de heeren D. JKaan en J. Hoekstra
benevens twee leden om de gemeente te verte
genwoordigen, bij gewone jaarlijksche rekening
en verantwoording van den kerkeraad.
De gemeente verklaarde zich met bijna al-
gemeene stemmen, voor het behoud der dooptoe-
diening en met overgroote meerderheid voor het
kerkelijk blijven vieren der tweede christelijke
Jecstdagen, terwijl tot diakenen werden gekozen
de heeren N. Loder en A. Blaaubocrtot
vertegenwoordigers der gemeente, bij jaarlijksche
rekening en verantwoording, de heeren L. Rog
geveen en K Blaaubocr.
Aangezien het meermalen gebeurt Hat ver
zoeken van militairen rechtstreeks aan den Mi
nister van Oorlog of aan andere Ministers worden
toegezonden, is dezer dagen niet den meesten
nadruk aan den troep' hekend gemaakt, dat
alle verzoeken van militairen langs den militairen
hiërarchische!) weg moeten worden ingediend.
Tevens is hierbij in herinnering gebracht, «dat
een militair zich alleen rechtstreeks tot Z* M.
den Koning mag wenden, doch dat ook in bedoeld
geval het indienen van zijn verzoek langs den
militairen hiërarchisch en weg in zijn belang
is en daarom aan bevel ;ng verdient.»
Ter vervangig van den ri/tuigverhehting
door olie of kaarsen, die altijd veel te wenschen
moet overlaten, heeft de Hollandsche Spoor
wegmaatschappij besloten om in 'al hare rij
tuigen gasverlichting aan te brengen.
Uit de Rijp meldt men ons:
Als bewijs dat het land in deze streek niet
zeer in prijs daalt, kan dienen, dat eenige per
ceeltjes land. ter gezamelijko grootte van 2 I1A.,
70 CA., (volgens 't kadaster) gelegen in den
Eilandspolder, hij publieke veiling de som! van
ruim f790 hebben opgericht, terwijl de kosten
van het transporteeren nog daarbij komen.
Een restaurateur te Dortmund had onlangs
een brief ontvangen, waarin hij met den dood
bedreigd werd, als hij niet binnen vier en
twintig uren op een bepaalde plaats 2000 mark
bezorgde. De man hield de zaak voor een grap,
maar 's avonds, voor hij zich ter ruste begaf,
doorzocht hij toch zijn huis en stond in een
klein vertrekje plotseling voor eeu man met
een zwart gemaakt gelaat.
Hij verloor echter zijn tegenwoordigheid van
geest niet. maar gaf den indringer zulk een schop,
dat hij oinver viel, haalde uit de aangrenzende
keuken een kolenschep, en gaf den kerel, die
juist door het venster ontvluchtte, daarmee een
de lagunen kruisen. Hoo langzaam Margeritha ook
ging toeh had hij, daar hij 't loopen niet gewoon
was, moeite om haar te volgen. Daar dook eene in
lompen gehulde gestalte voor hen op, eene groenash-
tige tint lag op het bleeke gelaat eu den witten
baard, door de schemering van het daglicht, dal zich
in do trage lagune spiegelde. De vooruitgestoken hoed
en arm van den oaden man versperden bijna de brug
waarbij hij stond. Eeno zeldzame vertooning, do
bedelaar met uitgedoofde oogen, aalmoezen smekende
van de bedelares. En Margeritha gaf en snelde haastig
om den hook der straat, als vreesde zij dat debede
laar het geschenk voor hare oogeu in de golven zou
werpen. Maar hjj was bljnd en zng het niet eens,
omdat Margeritha geen woord vau zegen bij hare
gift had ge»oegd. Eindelijk maakte de r waai te van
zijnen hoed hem opmerkzaam en met de acdere baod
tastte hij er in. De hoed was ledig. Het was de
procurator der Republiek, dio de gift zich haastig
toegeëigend had om te zien, wat de bedelares aan
den bedelaar Bcbouk.
,200 Lire aan goud!* bromde de proenrafor en
hield zich waggelend aan de leuning der brugtrap,
„het geschenk eener koningin in eene beurs van
goudbrocaat
Het was dezelfde som en dezelfde beurs, die Mar
geritha zoo even Tan Savina ontvangen had.
,200 Lire!* Den procurator, van wien nog geen
arme zich beroemen kon eene gazetta ontvangen te
hebben, was de schrik over zulk eene verspilling tot
in de knieën geslageD, zoodat hij, ziah zeiven niet
meer meester, beurs en inhoud bij zich stak.
„200 Lire!' zuchtte bij, bij de gedachte hoe weinig
bg zulk een levenswandel, van de 20,000 lire zou
over zij».
Maar er kwam weer licht in zijne oogen. Wie 200
lire aan eenen arme op de straat schonk, bad er
weer dan 20,000 in bezit! Wie kon weten hoeveel
patriciërs Abire Celsi op bevel van den Raad had
tmgebrtcht! Ecrtuecio telde op de vingers al de
Hinken slag in het aangezicht. In het steegje
naast zijn huis hoorde hij daarop verscheidene
stemmen, ongetwijfeld de makkers van den in
dringer, die buiten hadden staan wachten, maar
vóór de komst der politie waren allen spoorloos
verdwenen.
Den volgenden dag ontving een lid van den
gemeenteraad aldaar een dreigenden brief, waarin
5ooo mark werd geëisebt.
Eenige aauzienlijke Zeeuwsche grondbe
zitters hebben het voornemen opgevat een
Maatschappij op te richten, om land en tuin
bouwproducten van Zeeland aan de markt te
I.ondon te brengen. De nabijheid van deze pro
vincie tot Engeland, de rijkdom harer gewassen,
de goede gelegenheid tot vervoer met de inail-
booten maken het plan tot een veelbelovende
onderneming.
Zondag a. s. zal de Commissie, benoemd
tot het ontwerpen van plannen voor een op te
richten pensioenen weduwenfonds voor gemeente
ambtenaren, hare eerste vergadering houden.
Men meldt ons uit Utrecht:
De heer C„ van Jutphaas, heden middag eene
dame uit het Ziekenhuis alhier gehaald hebbende
had bij het huiswaarts keeren het ongeluk, door
het schrikken van zijn paard met het rijtuig le
water te geraken, nabij de Jeremieburg. De koetsier
brak heide beenen; de heer C, en de bij hein
gezeten dame werden gered door een schippersknecht,
die zich te water begaf.
De echtelieden C., wonende te Parijs op den
houlevard Diderot, zijn dood in hun bed gevondeD.
Bij het geneeskundig onderzoek is gebleken dat zij
door het inademen van kolendamp een einde aan
hun leven gemaakt hadden, zonder dat er eenig
vermoeden bestaat wat hen tot die treurige daad
gedreven heeft. Wel is er een brief bij hen gevon
den, maar deze bevat niets anders dan de meede-
deeling dat zij aan den maire van het arrondissement
Seine et Marne een voldoende som hadden doen
toekomen voor de overbrenging en ter aardebestelling
van hunne lijken binnen diens rechtsgebied.
Te Hensbroek zijn vijf kinderen door het
ijs gezakt waarvan 1 verdronken is.
Benoemd tot pastoor te Wognum de heer W.
Zeegers te Oude Schild op Texel.
In 1879 werden te Gotha 15 lijken ver-
brand: gemiddeld duurde elke operatie 2 uren.
Gisteren avond zijn te Kampen, tijdeus de*
voorstelling in het paardenspel van den Heer H.
Blanus, de bankeu van den 2en en 3en rang, die
allen goed bezet waren, plotseling ineengevallen,
hetgeen een groote ontsteltenis onder de menigte
tengevolge had. Persoonlijke ongelukken hadden
daarbij gelukkig niet plaats.
Zaterdag nacht werd aan de politiewacht aan
de Bovenbeek te Arnhem eene vrouw gebracht,
die in bijna naakten toestand, liggende op een der
trottoirs iu de Rijnstraat, werd gevonden. Bij
onderzoek bleek het, dat deze persoon, die zich
in de hoogste mate aan dronkenschap schuldig maakt,
gedurende 6 dagen zonder voedsel en in ziekelijken
toestand onder de pannen van een zolderkamertje
had door gebracht. De medelijden de huisjesmelker,
die zelf het vette der aarde gen et, vond het feit,
dat die vrouw daar eene ligplaats zonder betaling v
Venetiaansche edelen, die binnen don laatsten men-
schenleeftijd gestorven waren en zag hunne gezichten
blauw van vergift en Celsi's zakkon tot boveu toe
vol van dukaten
Maar welke reden kon Margeritha hebben om zulke
groote sommen weg te schenken? Alle mogelijkheden
die Barbarello's vruchtbare verbeeldingskracht doorijlde
worden door zijne gierigheid weêr weggecijferd.
Slechts zijn eigon laaghartigheid gaf hem een aan-
knoopingspunt. Margeritha koestorde vrees voor gene
zijde des grafs, voor de hel; niet de Raad, zij zelf
had haren echtgenoot omgebracht, en deed nu boete.
Barbarello, die reeds zoo ver gekomen was, dat hij
't vermogen der weduwe voor zijn eigen hield, werd
in zijn geest toornig op den priester, die haar eene
zoo onredelijke boete had opgelegd. Barbarello, anders
zoo vroom, als de Raad en diens nu en dan veran
derde verhouding tot den heiligen stoel veroorloofde,
en stipt bij communie en biecht, besloot, de weduwe
deze dwaasheid uit het hoofd te praten. Want hij zag
nu in, dat hij den schat niet zonder hare hulp mach
tig zou kunnen worden. Eu daar hij geen priester
was en zij hem wellicht niet gelooven zou, wanneer
hij haar de vergiffenis des hemels boloofde, moest
hij haar met eenen anderen prijs lokken. Doch
waarmede P
Margeritha was den peinzenden sedert lang uit
het gezigt verdwenen en hij zag over de leuning
der brug gebogen, in de groen-grauwe golven neder.
Daar bemerkte hij plotseling zijn eigen beeld diep
onder in den zwijgenden vloed. En wat bij het bleeke
gezicht van den bedelaar eene doodskleur gaf, het
groene licht, stond bij zijne roede tronie goed. Hij
had zich dikwijls genoeg geërgerd over zijne geheel
plebejische gezondheid, daar beneden zag hij er uit
als een fijne nobile, met smal bleek aangezicht
Bertuccio kwam tot het besluit, dat een zoo natuurlijke
spiegel, niet zoo ver mis kon zijn, dat zijne trekken
in den grond toch voornaam en edel warenDe
overgang tot verdere gedachten kwam vau zelf. Wat
