DE RIDDER AN VENETIë.
Regen naar believen! De generaal
Ruggles heelt onlangs aan een commissie uit
den N. Atnertkaanschen Senaat een middel be
kend gemaakt, waardoor bij beweert in staat
te zijn, het.ad libituin te laten regenen. Hij
beeft dan ook octrooi genomen op zijne uitvinding.
Het procédé is zeer eenvoudig. Men brengt te
midden van de wolken ontploffingen te weeg
door middel van dynamiet of eenige andere
explosie makende stof. Onder aan een luchtballon
zou de stof opwaarts gevoerd en dan ontstoken
worden door tniddel van een electrische draad
of van een lont, die gedurende zekeren tijd kan
branden. De generaal zal op zijn denkbeeld zijn
gekomen door het feit, dat na sterke geschulsalvo's
het niet zelden begint te regenen.
De lieer Gualth. Kolff deelt in het Nieuws
blad v. d. boekhandel mede. dat een Chinees
te Batavia zich heelt gevestigd als boekdrukker.
Jap Goan Ho heeft er uitgegeven een Chineesche
almanak met het jaartal 1880. aan 't hoofd
geflankeerd door de onmisbare Chineesche draken
Het geheel is gesteendrukt inet Chineesche karak
ters, uitgezonderd de maanden Januari. Februari,
enz. met de dagcijfers, de eerste in het Hollandsch
aan de onzen gelijk. De Chineesch-Indische al
manak wordt van rechts naar links gelezen,
aanvangende met den eersten dag van het 6de
jaar van de regeering Kong Soe en eindigende
met den 354*ten dag of van 10 Januari 1880
tot 39 Januari 1881.
üp den rand prijken zeer kunstige figuren
in roode inkt gedrukt, voorstelleude li dieren,
een paaid, een geit, een aap, een veldmuis,
enz, welke ieder een tijdvak van vijl jaren
aanduiden, terwijl 0111 de zestig jaar niet het
teeken van de veldmuis, gelijk nu, een nieuw
tijdvak aanvangt. Tot zoover is alles Chineesch.
Boven in het middenvak van den almanak
echter staat een zeer leelijk geconterfeite lncomo
tief met daaronder in Chineesche karakters en
cijfers de vertrekuren van den spoortrein van
Batavia naar Buitenzorg. Iets lager een alleraardigst
plaatje, voorstellende een Chineesje met een
palmtak (der overwinning?) aan de hand
voorttrekkende een echt Indisch karbouw of
bufleh Misschien moet deze de drukpers symboli-
seeren. Daaronder staat wederom in Chineesche
karakters »dat de drukker-uitgever Jap Goan
Ho zich beleefdelijk aanbeveelt voor het leveren
van allerlei soort van drukwerk
In de Pruisische provincie Posen heerscht
op zeer veel scholen thans de granuleuse oog
ontsteking. lleeds vóór eenige weken waren op
liet seminarie te Evin 69 kweekelingen er door
aangetast. Men zond hen voor 4 weken naar
liuis. Nadat nu weder het onderwijs aan de
inrichting was aangevangen, kwam de ziekte
met hernieuwde kracht te voorschijn, zoodat er
nu weder ongeveer 5o leerlingen door aangetast
zijn. Op andere scholen is nauwelijks een enkel
leerling vrij gebleven.
Voor eenigen tijd zond zekere L te Parijs,
duizenden cirkulaires rond, waarin hij de aan
staande oprichting van een Fransch- Amerikaan,sch
kantoor berichtte. Hij vroeg korrespondentcn
tegen een maandelijksch salaris van iooaaoofr.
Ruim drie duizend personen meldden zich aan
L. antwoordde allen, dat zij waren benoemd
en dat de boekjes met de namen der klanten
hun weldra toegezonden zouden worden; voor
die boekjes moest ieder korrespondent fr. 10
per postwissel overzenden.
Natuurlijk voldeden velen aan die voorwaarde
XXIV.
Do veerman wachtte met zijn gondol op do bepaalde
plaatsBeatrice wisselde de afgesproken woorden mot
hem en ging met don Alvarez aan boord. De nacht
was donker, geen tochtje bewoog de lagune toen zij
door den zwijgenden schipper, die door haar gond
was gewon non, tusschen de booge paleizen door
werden weggcroeid.
Het carnaval, de tijd van dwaasheid en overmoed
was begonnen; uit menig verlicht schip, dat hen met
muziek en maskers tegenkwam, werd de zwarte,
zwjjgende gondel aangeroepen en schertsend riep men
hun die er in zaten, toe, «lat zo zich eens moesten
Tertoonen. Don Alvarez verschrikte bij elko plagerij
van dien aard, zoodat door het onstuimig kloppen
van zijn hart, Beatrice's hoofd, dat daartegen rustte,
telkens op on uecr ging. En bevend verborgen zich
beiden' in den achtersten hoek van het gondelkamertje.
Daar kwam het Beatrice plotseling voor, alsof ze
niet in de richting naar het vasteland voeren. Maar
eer zij nog de zwarte jalousiën kon openen, lag de
gondel stil. De Spanjaard kroop angstig in de kussens
en Beatrice ging opstaan.
„Het vasteland is nog uren ver af. Ik wil zien,
waarom hg stil houdt.
Zij boog zich ver uit het gondel venster, toen deinsde
zij met een zachten kreet achteruit.
„Wij zijn verraden! Laat ons met elkander sterven..
Zinneloos van angst drong don Alvarez zijne vriendin
op zijde en stiet de deor van het gondelkamertje
open, om le ontvluchten. Zij waren in het beruchte
kanaal Orfano, aan den achter gang van het Doge
paleis en hoog boven hunne hoofden teekende zich
de Brng der Zuchten tegen den sterrenhemel af.
Zwijgend en onbewegelijk stond de voerman, die
hem hier gebracht had, achter ia de gondel en aan de
en toen hij 30,000 fr. bijeen had verdweeu hij
er mee. De nasporingen der politie waren tol
nog toe vruchteloos.
Een aanzienlijke familie te Riga begaf
zich den 39 Maart 11. van een trouwpartij huis
waarts, om de balkleederen aan te trekken,
voor de nu vólgende danspartij. Toen men dit
gedaan had, reden man, vrouw en twee dochters
in een gesloten rijtuig, over het ijs van de nog
bevroren Duna, naar de feestzaal. (Het ijs wordt
in Rusland algemeen als weg gebruikt.) Doch
zeer dicht bij den oever brak het ijs. De koeisier
en een zoon sprongen nog van den bok, maar
paarden en rijtuig verdwenen in de diepte, waar
inenschen en beesten jammerlijk omkwamen.
In balgewaad kwamen de lijken den volgenden
dag te voorschijn De zoon is bijna krankzinnig
van droefheid en de koetsier verloor bijna geheel
de spraak.
Men schrijft ons uit Venloo:
De 16 jarige slachtersjongen H. Hendriks, die
op raadselachtige wijze verdwenen was en dien
men daarom vermoord waaudu, is teruggekeerd.
De knaap had een kijkje in de wereld willen
nemen en zijne reis tot in Frankrijk voortgezet,
doch door honger gedreven keerde li ij van daar
weder huiswaarts, en kwam Vrijdag avond in
de ouderlijke woning terug.
Zijn verdwijnen had heel wat opschudding
teweeggebracht Iti het Suchteler boscb, waar
de moord zou zijn voorgevallen, werd voor zijn
zieleheid'gebeden en de goede naam van de
slachterij zijns meesters had heel wat geleden,
daar een bijgeloovige menigte elkander in het
oor fluisterde, dat deze zijn leerjongen geslacht
en worst van hem gemaakt had!
Heden is te Amsterdam een nagemaakte
rijksdaalder in beslag genomen.
Een uitstekend product voor scheepsgehruik
enz. werd onlangs uitgedacht, n. I. de zooge
naamde vleeschbeschuiteii.»
Volgens de vervaardiger wordt het in Engeland
op de volgende wijze gemaakt: Men neemt 3oo
gram versch, fijn gehakt vleesch zonder vet
55o a 575 gr. gist en maakt van het geheel,
door toevoeging van een weinig water, een deeg.
Nadat een en ander ongeveer drie uur aan een
gistingsproces onderworpen is geweest, worden
er beschuiten van gebakken. l)e vleeschvezel
wordt gedurende de gisting in een volkomen
opgesloten toestand gebracht en verliest de neiging
0111 in bederf over te gaan. Slechts zeer weinig
keukenzout behoort hij het mengsel gevoegd te
worden, terwijl een kleine hoeveelheid dubbel
koolzure soda wordt aauhevolen om den zwak
zuurachtigen smaak van het gebak te verdrijven.
Met water gedurende ao minuten gekookt, ver
krijgt men vau de beschuiten een zeer wel
smakende soep.
Woensdagmorgen ging Jan Groot Pz. van
Andijk met paard en kar n.air Kokhuizen, met
een 9 |arig jongetje en een volwassen passagier
D. Hooiveld. Gelijk meer, kreeg het paard weer
een aanval van kolderigheid. Zij waren toen op
den Zeedijk bewesten den kathoek, Groot gaf het
paard een tik met de zweep, wat vroeger altijd
hielp, maar nu ten gevolge had, dal alles den
dijk afging, behalve de twee mannen, die uit
den wagen sprongen. Het paard kwam met zijn
kop door den wand van een huis in een pottekas
terecht en was terstond dood. De 9 jarige jongen,
die was blijven zitten, kwam inut den schrik
Vlij.
trap wacktteu twee mannen. Een trok de gondel dicht
aan den wal, de andere hield eene lantaren omhoog,
wier schijnsel de donkere vloed bloedrood eti trillend
weerkaatste.
Geschiedde het door het wiegelen van het schip
of door zijne vrees, don Alvarez viel op zijne knieën
en onder zijn masker hoorde men zijne tanden klap
peren. Beatrice plaatste zich met opgeheven handen
voor don geliefde en declameerde:
„Dood mij! Ik heb hem tot de vlucht verleid!*
„Zwijgt en volgt,* antwoordde de man met het
licht on ging vooruit. Door een gestrengen wenk van
den tweede tot spoed aangedreven, stapten de vluch
telingen aan wal. Don Alvarez kon zich ternauwer
nood op de been houden, terwjjl Beatrice steeds
declameerende met de handen in de lucht zwaaide.
Eindelijk stonden ze in de kamer, waar het tribunaal
heden zijn verhoor wilde houden. Gedurig geschiedde
dit op cene andere plaats, om eiken verraderlijken
aanslag te verijdelenook konden de medeleden in
enkele bijzonder gewichtige gevallen al hunne macht
en bevoegdheid om te straffen aan één hunner op
dragen. Zoo vereenigde in de aangelegenheid van
Savina thans Nicolo Sagredo alle macht in zijn eigen
persoon.
Hij stond, achter eene gordijn verborgennevens
den Doge, die het niet gewaagd bad, tegen het bevel
van zijnen Raad, zich verwijderd te honden bij de
behandeling dezer zaak..„
Met eene liciite beving zag Donato Venier naar de
▼ermomden, alsof hij vreesde de toon der em lieve
welbekende stem te hooren.._ Daar rukten de gerechts
dienaars den gevangenen de maskers af en in komi-
schen wanhoop staarden de twee meest allodaagsche
gezichten van Venetië naar hen heen.
Toen voelde Nicolo Sagrodo eene hand op zijnen
arm en hoorde hij het stille maar hartelijke lachen
van den Doge.
Een gevangene in het huis van arrest te
Beauvais is op een bijzondere manier 'uit zijn
gevangenis Ontsnapt. Hij klom uit het venster
van zijn cel en klauterde langs het dak naar
den klokketoren van het gebouw.
Daar maakte hij het touw van de (klok los,
verlengde dat met zijn aan reepen gescheurde
kleederen, liet zich daarlangs naar beneden glijden
en ontkwam, zonder dat de schildwachten "iets
van zijn vlucht bemerkten.
Men heeft nog geen spoor van hem knnnen
ontdekken.
Dezer dagen heeft men te Guines (Fransch
Belgische grenzen) een snoek gevangen, die 17
kilo woog en verscheidene eeuwen oud moet
zijn, naar men zon opmaken uit een ring dien
hü aan den staart droeg en waarop in het
Spaanscb gegraveerd stond »Ik ben het eigendom
van mijn heer, den Koning van Spanje
Die snoek zou dus reeds te Guines hebben
geleefd ten tijde van de Spaansche heerschappij
Twee inwoners van Rotterdam, A. Koster
en echtgenoote, herdachten Woensdag 1.1. hunne
65jarige huwelijksvereeniging. Beiden hebben
den slag van Waterloo bijgewoond, de vrouw
als mat ketentster.
De Belgische bladen bevatten nog tal van
bijzonderheden omtrent de verschrikkelijke ont
ploffing in de kolenmijn du Bois de la llaie.
Het aantal lijken dat terug is gevonden, bedraagt
48. Men vreest echter dat dit aantal nog met
9 vermeerderd wordt, 57 mijnwerkers ontbraken
bij het appél. De slachtoffers zijn om zoo te
zeggen doodgebliksemd, Sommigen hebben ver
schrikkelijke brandwonden in het aangezicht
en het lichaam bekomen eenigen zijn door den
slag der ontploffing op verscheidene meters
ajstand geworpen en afgrijselijk verminktandere
hebben noch wonde noch kneuzing gekregen en
zijn door het koolgas gestikt Onder de dooden
zijn slechts 3 meisjes en of 5 vaders van
huisgezinnende anderen zijn bijna alten
jongelingen
De begrafenis der slachtoffers is Vrijdag
morgen gedeeltelijk geschied. Een zeker aantal
lijken waren door de ouders der slachtoffers,
die in naburige gemeenten wonen, opgeóischt en
meégevoerd.
3t slachtofferswaaronder een meisje van 18
jaarwerden Vrijdag begraven. De kisten waren
vervaardigd van wit hout, in 'f geel geschilderd
en met gekleurd papier bedekt en voorzien van
een zwart kruis. Op elke kist stond de naam
van hei slachtoffer. De begrafenisstoet was in
drukwekkend. Bijna al de inwoners der gemeente
woonde in rouwgewaad den lijkdienst 1 bij, die
met de meest mogelijke plechtigheid gevierd
werd. Op het kerkhof wachtte een gapende
kuil van 10 meters lengte bij 4 breedte ae 3t
doodkisten. Deze werden een voor een in het
graf neergelaten. Hartverscheurende tooneelen
hadden aldaar plaats: hier hielp een grijze
vader het lijk van zijn zoon tot aan den gapenden
kuil dragen, daar hielden twee meisjes de
doodkist van hun vader omkneld, en wilden ze
niet loslaten, zoodat men ze haar met geweld
moest ontrukken. Een meisje volgde het lijk
van haren verloojde, de hand op de doodkist
houdende eene moeder drukte een vurigen kus
op de kist van haren zoon, vooraleer men ze in
het graf neérliet.
De laatste kist, die op het kerkhof gebracht
werd, was gevolgd door zeven kinderen, zeven
weezen, waarvan de oudste, een meisje nauwelijks
l4 jaren was...
„Een armzalig verliefd paartje, dat het knorren
van eene strenge moeder ontvlucht. Is dat do afgrond
waarin ik moet zieu, Sagrcdo
Bijna lichamelijk voelbaar was voor den Doge de
vreesolijko blik, dien Sagredo op hem richtte. Hij
wist van dit oogenblik af, dat ook deze stijve onver
biddelijke vertegenwoordiger der staatsgedachto een
mensch was en even ijdel als de geringste dergenen
die hij bebeorechte en dat Sagredo heui eerder" alle
andere dingen vergaf, dan dat lachen.
„Gij spot te vroeg, doorluchtige Doge! zeide Sagredo
veelbeteekenend. „Het is waar, deze beide verwachtte
ik niet. Toch brengen ook zij ons nader aan de
oplossing van ons vraagstuk. Dat is de Spanjaard
dien Bembo in het palazzo Pesaro gewoud heeft en
eene van Savina's vrouwen, welke de staat niet in
dienst waagde te nemen, wegens hire dwaasheid en
babbelzucht. Misschien bewijst hare tong ons thans
betere diensten.*
Hij boog zich voor den Doge en ongemerkt ging
hij nevens Alvarez staan en zeide bedaard
„Ieder buitenlander, die zonder door zgnon
gezant of in persoon aan de regeering daarvan me-
dedeeling te doen, Venetië verlaat, moet als staafs-
misdadiger beschouwd, weer binnengebracht en
genoodzaakt worden, zich over de redenen van zijne
vlucht te verantwoorden. Als hg het antwoord weigert,
moet de pijnbank het afdwingen en blijft bij ook dan
nog verstokt, dan moet men aannemen dat hij iets
ten nadcele van den staat heeft willen ondernemen
en hem terechtstellen.... Zoo luidt de wet, waarom
zjjt ge gevlucht, don Alvarez?*
De stem bleef den Spanjaard in de keel steken.
Tevergeefs arbeidde zijne tong, geen verstaanbare
toon kwam uit zijn mond te voorschijn. Toen wierp
Beatrice zich op de knieën voor den Vice doge en
kermde:
Hij vluchtte uit lielde....*
