Gemengde berichten.
DE SCHILDER VAN CHICAGO.
Men schrijft uit Callantsoog dd. 16 dezer"
Werd ous dorp vroeger slechts nu en dan
door eene enkele familie bezocht, ten einde eens
een mooijen zomernamiddag of avond aan he:
strand door te brengenthans hebben wij niet
over bezoek te klagen. De beharding der wegen
heeft liet den bezoekers gemakkelijk gemaakt te
komen; de geiegeuheid die alsnu hier bestaat
tot het gebruiken der baden lokt hen uit en
gister wemelde het dan ook langs het strand
en de duinen van nieuwsgierigen en badgasten.
Er waren meer dan 5o rijtuigen, die van uit
de omliggende gemeenten de bezoekeis hadden
aangevoerd, 't Is irouwensjvolstiekt geen wonder
dat van de Noordzee baden alhier zoo'n bijzonder
druk gebruik gemaakt wordt, want het strand
is er zeer voor geschikt, het water zuiver en
de golfslag uitmuntend.*
Eerlang zal door de Hollandsche Spoorweg
maatschappij een soort van waggons in gebruik
gesteld worden, gemaakt volgens het sedert tal
van j.iren beproefde Amerikaansclie systeeiu
daarin bestaande, dat de waggons geene deuren
aan de zijden hebben zooals bij ons, maar één
van voren en één van achteren, met een vast
trapje van 3 of 4 treden naar beide zijden, terwijl
in liet midden van den waggon de doorgang is,
welke dus de zitplaatsen in twee deelen snijdt-
Naar men verzekert, is de voorraad van
turf in Friesland, Drenthe en Overijssel zeer
groot eti laat het zich aanzien, dat de prijs in
het najaar niet hoog zal zijn.
Te wenschen is het echter, d^t er zonnige
dagen komen, want op dit oogenblik is de
veenwand nog niet droog
Men berekent, dat alleenDienlhe in liet najaar
op de markt kan brengen een honderd zestig
uiillioeu lange turven. Ook de voorraad bagger
of korte turven vertegenwoordigt een hoogst
aanzienlijke geldswaarde.
Op dit oogenblik vertoont de afsclieping van
turf in de veenen nog zeer weinig levendigheid.
Uit een menagerie te Parijs is dezer dagen
een luipaard ontsnapt Een oppasser, die het
hok was binnengekomen om liet schoon te maken
had verzuimd de deur te sluiten, en het luipaard
maakte van die gelegt nlieid gebruik, duwde de
deur open en liep zoo hard hij kon, heen. Buiten
stapte hij bedaard voorbij twee spelende kinderen,
zonder hen kwaad te doen, maar een hond die
hein aanblafte, slingerde hij woedend in de
lucht.
Daarop trad hij een naburige herberg binnen
waar iedereen, op het zien van den nieuwen
klant, ijlings de vlucht nam. Maar vóór hij de
vluchtenden kon achtervolgen, kwam zijn op
passer binnen, die hem met een tang bij den
kop pakte en zoo naar zijn hok terugbracht.
Uit Quebeck is geschrevendat men daar
een nieuwe manier heeft beproeld om verscb
rundvleesch naar Europa te verschepen. De tot
export bestemde runderen worden, nadat men
er den kop heeft afgesneden en de ingewanden
er uit genomen, in hun gehee! in met refigerators
voorziene schepen gelegd Eerst op de plaats der
bestemming wordt de huid er afgetrokken en
hel dier in stukken gehakt. Er wordt gemeld dat
aldus behandeld vleesch zich langer goed houdt
en er beter uitziet, dan op de tot heden gebrui-
lijke wijze verscheept vleesch.
VI.
„Een bedelaar mompelde hij. „Na al die jaren
van hopen en arbeiden niets dan een bedelaar!»
Niemand vroeg hem iets. Niemand scHeon uclit op
hem te slaan. Menschen zonder huis of dak zaten
in doffe vertwijfeling overal op de laatste resten der
in puin gestorte huizen, of op den naakte, door
kolenstof zwart gemaakten grond. Een man als Kossiter
was een te veelvuldig verschijning, om do nieuws
gierigheid op te wekken. Tegenover hem stond eene
kerk en toen do nacht viel en hij hoDger kreeg,
sloop hij de straat over en ging daar in de rjjen
staan van die minschen, welke op de christelijke
liefde tot den naaste en op de weldadigheid hunner
Datuurgenoolen een beroep deden.
Zoo sleepte hij zijn leven dagen achtereen voort,
's Nachts sliep hij in de een of andere kerk op het
harde, steenen plaveisel; over dag liep hij doelloos
tusschen de puinhoopeii rond. Hij was te Chicago te
zeer een vreemdeling geworden om hekenden te
ontmoeten Somtijds sprak hem iemand aan, dien hij
niet kende, want in deze ontzettende uren verving
het gemeenschappe.ijk ongeluk een wederzijdsche
voorstelling.
„Hebt ge alles verloren?, werd htm door iemand
gevraagd.
Alles steunde hij, met een strakken blik in de
verte.
,Dat dkar, was mijn office,, hernam de andere,
terwijl bjj naar een hoop steenen, mot brokkeD verbrand
hout er tusschen, wees ,lk heb niets gered. Maar
Chicago zal weer worden opgebouwd. Ja, menheer,
eer we tien jaar vei der zijn, zal er geen spoor van
het grenzelooze ongeluk meer aanwezig zijn!.
Doch voor Rossiter betcekende dit altemaal niets-
Aan Cbicago's toekomst dacht hij niet. Zijn schilderstuk-
was al wat hij waaidocrdc. L'at stuk was verioien
Aan de »Ücnskoi Golos» ontleenen wii het
volgende: In de herberg te Nowotscherkosk in
Rusland zaten eenige fideele lut bij elkander,
waaronder ook de schoenmakers S. B. hoorden.
De zitting zal wel eenigen tijd qeduurd hebben,
toen S aan B. voorstelde diens laarzen op te
eten. Men jing een weddenschap aan en
bepaalde de som op 3 roebels. B. trok een laars
uit en S. bekeek haar eerst niet eenige nauw
keurigheid, waarop hij den maaltijd begon.
Het geheele bovenleder was spoedig door de in
elk geval benijdenswaardige kakebeenen van
den braven man vermeesterd; maar zolen en
achterlappen boezemden hem zulk een onweder-
staanbaren afkeer in, dat hij geen kans zag, ze
te verduwen. Dientengevolge weigerde B., ae 3
roebels te betalen, waartegen B. echter poogde
te beweeren, dat ook bij het gebruik van
vleesclisp ijzen billijkerwijze door geen sterveling
verlangd kon worden, dat hij de beenderen mede
opeten moest. Het kwam tot een moorddadig
gevecht, waarmet zich ten slotte de politie
moest bemoeien en de beide twistenden voor
eenigen tijd, -om tot bedaren te kómen, achter
slot zet te,f Foor de rest zij nog meégedeeld.dat
de buitengewone kost voor S. geen de minste
nadrelige gevolgen heeft gehadhif. is volkomen
gezond.
De mijnwerker Suber te Köninshütte heeft
zijn vrouw vermoord De moordenaar is gevangen
?enomcn. Zonder het onderzoek vooruit te
oopen, kan men wel gewag maken van de
verklaring, die Sêber voor ae bevoegde macht
aflegde en die ons een blik doet werpen in den
zedelijken toestand der arbeiderswijken in die
streken; want het gebeurde staat niet op zich
zelf. StWas niet noodigzoo ongeveer liet
Suber zich uit »mij te laten halen, mijnheer
de commissaris, ik was uit mij zelf wel
qekomen. Ik weetwat ik gedaan en welke
misdaad ik gepleegd heb. Maar denk aan mijn
toestand; ik ben spaarzaam, leid een ordelijk
leven, ben geen dronkaard, ben ijverig, tracht
steedsmijn gezin op eerlijke wijze te onder
houden, verwerk te dien einde bijna iederen
dag anderhalf daqwerken en werk dustot
mijn krachten bijna uitgeput zijn. En wat heb
ik daaraan? Als. ik doodmoede thuis kom, is
er geen "kopje aewasschen, de kamer niet
schoongemaakt, ae bedden zijn niet afgehaald
de kinderen niet gewasschen en lijden honger
en voor mij is geen eten klaar gemaakt;
want mijne vrouw is geregeld beschonken.
Niet alleen dat het grootste gedeelte, van mijn
verdienste in sterke drank verteerd wordt, neen,
alles, wat maar even verkoopbaar is, wordt
verzit erd en daarvoor jenever gekocht. De
kinderen krijgen geen opvoeding, integendeel,
worden geslagen, als ze weigeren drank te
halen, wat eiken dag meermalen gebeuren moet.
Ik heb mijn vrouw omtrent dit alles zeer
dikwijls onderhouden en wijl dat niei baatte,
ook geslagen Tóen ik gisteren van mijn werk
tehuis kwam, vónd ik ouder gewoonte alles in
wanrode en mijtte vrouw in totaal beschonken
tuestaml voor den drempel mijner woning
liggen, nauwi lijks eeniqzins gekleed en met
loshangend haar. Ik werd door een grootc
woede overvallen, ik greep mijn vrouw bi/ de'
haren, sleepte haar de kamer binnen en in
mijn toorn sloeg- ik haar op zulk een wijze,
dat ze levenloos bleef liggen.» Behalve een
zeven- en een vijfjarig knaapje heeft nog een
zuigeling zijne moeder verloren.
Do rost ging hem niet aan.
Het kwam geen enkele keer in zijn gedachten op,
dat ook zijn vrouw en kinderen mogelijk iu dealgemoene
ramp waren begrepen Hij gaf zich niet eens de
moeite om eon zijner vrienden van voorheen te gaau
opzoeken.
Zonder doel. zonder plan dwaalde bij in zijn
namelooze ellende zwijgend rond.
Toch dacht zijne vrouw aan hem. Hare woning was
gelukkigerwijze door het vuur gespaard. Dag en nacht
was haar phantasie bezig met zich de wijze, waarop
hij den dood had gevonden, af te schilderen, of zich
een voorstelling te maken van de ellende, die hij
moest te dragen hebben als hij nog leefde. Toen de
eerste dagbladen in zeer klein formaat w> der uitkwamen,
bevatte een daarvan een bericht over hem; doch
Rossiter las het niet, omdat hij de vijftig cents niet
had, die zulk een blaadje toenmaals kostte.
Voor het raam van het nieuwe postkantoor hing
later, te mid-len van honderd anderen, een aan hem
gerichte oproeping. M ar Rossiter kwam dien kant
niet uit- Te vergeefs werd in een pas opgericht bureau
van informatie naar liem navraag gedaan. Elk spoor
van hem scbeoo eindelijk verloren en nadat er weken
waren verloopen, geloofden Mrs. Basset en zjjne
vrouw eindelijk, dat l ij i p de een of andere plaats
in de vlammen omgekomen en dus, 't zij op straat
of in een gebouw, dun dood gevonden had.
TegeD het einde van November maakten du dagbladen
van een zeker fonds gewag dat te New-York ten
behoeve van de kunstenaars van Chicago was bijeenge
bracht. Ook verscheen een kort bericht over deAca-
dtmij of Design en over de schildesstukkenwelke
uit de kunstgalerij werden gered. De portier had
daarin door een in de academie wonenden schilder
bijgestaan, verscheiden schilderijen e:i daaronder ook
Rothermels Sfog bij Gettijsburijuit hun lijsten
gesneden. Voort schonk de berichtgever eenige mede-
deelingen betreffende kunstenaars, die door den brand
in verEcfcileudc richtingen verstrooid waren, evenals
TToensdag werd in den Jardin des
Plantes te Parijsonder zeer zonderlinge
omstandigheden, een diefstal ontdekt. Een
stil agent, die daar surveilleerdesnapte een
jongen van l5 jaar, die bezig was, in een
vooraf door hem aan den voet van een boom
gegraven gat eenblikken geldtrommel te verbergen.
De agent nam den jongen met zijn schat mede
naar het politiebureau, waar de jeugdige
communist al aanstonds bekende, den trommel
welke bij nader onderzoek 85o francs bleek te
bevatten bij zijn meester een wijnhandelaar
in de rue des Martyrs, wiens dienst hij twee
dagen geleden verlaten had, te hebben ontvreemd.
De patroon legde een bevestigende verklaring
af, waarop de jonge deugniet in arrest is
gehouden.
Jaarlijks wordt het reizen op de Europeesche
spoorwegen gemakkelijker. In de Ringhoffersche
IPagonfabriek te Smichow nabij Praag werd
nu onlangs een familietrein afgeleverd, bestemd
voor de Russische Libau-Romny-spoorwegmaat
schappij. Deze trein heeft talie gemakken van
eene moderne woning, en is bestemd om hooqe
personages, die verre reizen ondernemen of die
genoodzaakt zijn soms op kleene stations te
overnachten, alle comfort van een hotel te
verschaffen
De trein bestaat uit twee, blaasbalgsqewtjzc
met elkander verbonden wagons. De eene wagon
bevat een balkon met galerij een voorkamert
schrijfvertrek, slaapkamer, salon, kinderkamer,
badvertrek met douche, toiletkabinet en closet.
De andere wagon bevat een eetzaal, een coupé
voor de bedienden, een keuken met slaapvertrek
voor den kok, en noq meerdere noodige
vertrekken. De kamers zijn alle met de meeste
zorg afgewerkt envan soliede meubelen voorzien.
In het salon ontbreekt zelfs de pianino niet.
De waggons worden door stoom of heet water
verwarmd; de verlichting geschiedt of met gas
óf met kaarsen.
De kanten sluijer, door de stad Brussel
aan Prinses Stéphame ter gelegenheid van haar
huwelijk aangeboden, is in het stadhuis tentoon
gesteld Dat kunstwerk, waaraan vier maanden
lang honderd kantwerksters gearbeid hebben,
is zoo groot, dat het als een slepende mantel
de koninklijke bruid van het hoofd tot de
voeten overdekken zal, In het midden ziet men
het Oostenrijksche wapen, met reliefslichten
en schaduwen op ongekend kunstige wijze
aangebragt. Daarnevens bevinden zich de wapens
van Belgie en Brussel. Lager, te midden van
ongemeen fraai geschaduwde rozen, de wapens
der negen Belgische provinciën' regts en
die der negen voornaamste stedtn van Oosten
rijk links, alles zoo sierlijk met bloemen van
allerlei aard omgeven, dat het anders welligt
al te zware en deftige der vele wapens er
geheel door weggenomen wordt. De teekemng
van het fraaije geheel, hetwelk uit duizenden
deelen en onderdeelen bestaat, door daarin
bijzonder bedreven wérksters afzonderlijk ver
vaardigd, is ontworpen door den heer Sacré.
Dezer dagen werd op den Pont d' Jena
te Parijs door de politie een man gevat die
bezig was een qaslantaarn uit den grond te
halen
Hij verklaarde voor den commissaris van
politie, dat hij eigenaar was van een huis in
de passage Daudin. en niet inzag dat hij
zangvogels, die de winterkoude verjaagt. O.ider anderen
werd daarin gezegd
„Karei Ro-siter. die voor de tentoonstelling van
zijne schilderij ,11 et ontvluchten van de zielwas
herwaarts gekomen, ligt in No. Superiorsiraat ge
vaarlijk ziek. Hut is nog niet met zekerheid bekend
of zijne prachtige schilderij werd gered."
Mevrouw Rossiter, die elkeu morgen en avond een
couraut kocht, om toch maar geen enkel bericht te
missen, dat mogelijk tjding van de verlorene kon
brengi n, kocht ook dit blad in een omnibus van den
„tram
Nauwelijks hadden haar oogen het bericht als ver
slonden, of zij trok aan de schel van den wagen, nam
den kleinen Frank bii de band en was het volgende
oogenblik naar den ongelukkigen echtgenoot op weg.
't Was in het korten der dagen en reeds was de
avond gevallen, toen zij het buis eindelijk voor zich
had, waarin zij haar Karei vinden zou. Ten gevolge
van den ontzettenden brand, was er op dat oogenblik
zoo min in die straat als in vele anderen, gasver
lichting en in plaats van de anders steeds zoo
hel verlichte straten en woningen, zag men hier en
daar slechts een enkel lichtje schemeren De nommera
der huizen lezen, was eene onmogelijkheid dus moest
zij aan heel wat deuren aankloppen, voor dat zij was
waar zij wezen moest.
De deur van hot lang gezochte huis werd door een
knappe, jongevrouw met een kind op dc arm geopend.
„Woont Mr. Rossiter hier?" stamelde Minette.
De vrouw aarzelde en gaf eindelijk teu antwoord
„Jawilt u maar binnen komen
In de kamer, die Minette thans binnentrad, bood
de vrouw haar een stoel aan daarop haalde zij uit
de kamer daar naast een andere voor Frank.
„Zou ik Mr. Rossiter eens kunnen zien
„Ja, ziet u dat weet ik niet; hij is hard ziek.
Een bnis of wat van hier woont een dokter, die hem
behandelt. Gisteren zei die, dat wij niemand bij dep
zieke tnoQb feu toelaten."
f
