NIEUWS'
iDYERTENTO
20 OCTOBED.
DONDERDAG
I
Ao. 18S1
25stc Jaargang.
No. WiG.
EVA."
Bekendmakingen.
Iets over de telephoon.
6
Dit blad verschijnt drie maal per weekmaandag-
Woensdag- en Zaturdagavond. Bij inzending lot
's middags 12 ure worden Advertentiën in het
eerstuitkomende nummer geplaatst. Ingezonden
stukken een dag vroeger.
Prijs per jaar 3.Franco per post /8.60
Afzonderlijke nummers 0.05.
Advertentiën van een tot vijf regels f 0.75
iedere regel meer f 0.15. Groote let'-crs wordeu
naar plaatsruimte berekend.
POLITIE.
GEVONDEN:
te SCHAGEN,
te in het begin der maand October j.l.
een GOUDEN RING.
ae in den nacht van Dingsdag I 1 —op Woens
dag I 2 October dezes jaars:
een GOUDEN RROGHE;
Inlichtingen omtrent genoemJe voorwerpen
zijn te bekomen 4ter Secretarie der gemeente
Schagen.
VERLOREN:
op Dingsdag den 4«-'n October op het stati
onsplein te Schagen of langs den weg naar het
Buurtje (gem: zijpe):
Een kankbillet van I 25.
Zij die hieromtrent inlichtingen kunnen geven,
worden verzocht zich daartoe aan te meiden ter
Secretarie der gemeente Schagen.
II.
Na in een voorgaand nummer de inrichting
dar Gower- Bel telephoon voor zoo veel ons
doenlijk in "losse trekken getracht te hebben
uit een te zetten, zoo willen wij nu het ant
woord geven op de vraag. Hoe zal men vragen,
spreken en waarin
Niets is eenvoudiger, er komt niets buiten
gewoons bij te pas. Men spreekt (met de
buizen nog voor de ooren om dadelijk het
antwoord te kunnen vernemen) op gewonen
vooral niet te luiden toon, duidelijk en kalm.
met het gezicht boven het houten deksel van
den telephoon op ongeveer 20 centimeters af-
stands met den mond naar het deksel gekeerd
Doet men dit dan hoort op het zelfde oogen-
blik de aangeroepene duidelijk alles wat men
zegt. Ja hij herkent zelfs den eigenaardigen
DOOR
GOLO IIAIUIAD
Verlies volgde op verlies," ging hij opge
wonden verder. „Hoe diep ongelukkig was ik."
Hij was te ontroerd om voort te gaan en liet
het hoofd moedeloos in beide handen zinken.
„Grootvader." sprak Eva zacht, „God gebiedt
over zee en storm, gij zijt niet onder gegaan."
„Spreek niet," riep hij driftig, „spreek niet.
nu niet, het doet pijn zelfs'uog na al die lange
jaren! Neen, k ben niet onder gegaan
maar als een ander mensch kwam ik uit een
zwaren strijd terug. Hoe het was, hoe het in
mijn binnenste gesteld is, kunt ge niet be
grijpen. Ik was geheel vernietigd en levens
moe. Den volgenden dag wilde ik mij failliet
geven. Maar ik moest den beker tot aan den
bodem toe ledigen. Dien nacht had ik ruste
loos in mijn kamer, die aan het kantoor grensde,
doorgebracht. Ik zou u niet kunnen zeggen
wat mij daar deed vertoeven. Ik gevoelde mij
als de commandant, die een vesting niet wil
klank der stem, en daardoor somtijds den
persoon zelf, indien hij niet vooraf wist wie
aan den toestel stond. Hij hoortantwoordt
gij oj) uw beurt hoort terstond al wat hij zegt,
antwoordt terug, en zoo gaat het gesprek voort
even als of twee personen in twee naast el
kander gelegen kamers zich bevinden door de
geopende deur een praatje hielden; alleen met
dit geringe verschil, dat men zich hierover
het kleine mahonie houten kastje buigt, een
paar gehooorbuizen aan de ooren houdt en
dat er een elektrischen draad loopt van uw
vertrek naar gindsch.
Men ziet, alles gaat zoo eenvoudig en ge
makkelijk mogelijk in zijn werk.
Vraagt men nu: hoe dit mogelijk is, door
welke verborgen werktuigen dit verkregen
wordt, en wat er dan toch binnen in dat kastje
is: dan zoude het antwoord ons tot een
verklaring leiden, veel te, ver, veel te inge
wikkeld, veel te droog voor een blad artikel,
en zien wij het ware nut voor het groote pu
bhek daar van niet in. De maatschappij in
het algemeen heeft daar even min belang bij,
als bij de kennis van de technische inrichting
in haar geheelen omvang van de telegraaph
of locomotief waar aan zij haar berichten of
haar persoon toevertrouwt, zij heeft minder
belang bij de kwestie waarom of waardoor het
zoo is, dan wel bij de overtuiging dat het zoo
is, en zij er zich van kan bedienen.
Thans komt een ander punt in aanmerking.
De vraag rijst ophoe gaat het wanneer een
groot aantal personen in de gelegenheid willen
gesteld worden om zoo dikwijls zij verkiezen
mete'lkander tespreken met andere woorden,
hoe werkt een publieke telephoon dienst.
Alweder dood eenvoudig, door middel van
een centraal kantoor. Dat kantoor is door
middel van electrische draden verbonden met
al de deelnemers of abonné's en in dat bureau
bevindt zich een met het gebruik der toestellen
vertrouwd emploijé met een of twee oppassers
voor kleine handreikingen. Elk der abonné's
heeft zijn eigen nomnier en heeft tevens een
naamlijst der overige abonné's met derzelver
opgeven al ziet hij zijn ondergang duidelijk
voor oogen; misschien ongeveer als iemand
die de lijkbaar met het liefste wat hij op aarde
heeft ziet wegdragen
„Ik zocht eerst laat mijn legerstede op, rust
vondt ik nergens. Tegen den morgen werd
ik opgeschrikt door brandalarm, het was in mijn
bureau.
„Hoe geweldig mijn schrik ook was, en hoe
duidelijk de gevolgen van dit nieuwe ongeluk
voor mij ook voor oogeu stonden, behield ik
toch mijn tegenwoordigheid van geest en was
een der eersten op de plaats des onheils. Mijn
tafel en lessenaar stonden reeds in vlam, want
het oude droge vertrek leverde brandbare stof
feu genoeg op. Met moeite, ja, ik kan wel
zeggen met doodsgevaar, redde ik de gewich
tigste boeken, het andere moest ik zien ver
branden.
„Men werd het vuur spoedig meester, want
het huis bleef gespaard. De verdenking, die
eerst flauw, maar hoe langer hoe harder uit
gesproken werd, dat dit ongeluk geen toeval
was, rustte op mij, en al de volgende jaren
hebben het verdriet, dat ik hierdoor onder
vond, niet kunnen uitwisschen.
nommers. Nu wil A spreken niet D, A heeft
no. 9 en zoekt op welk no. D heeft. Deze laatste
heeft b.v. no. 13. A gaat voor zijn kastje staan
en drukt op den genoemden witten knop. De
electrische schel klinkt in het centraal kantoor
en op een groot daar hangend lx>rd waarop
even zooveel knopjes als abonné's zijnspringt
een knop open en toont het no. 9. De em-
ploijée brengt daarop het toestel waaraan hij
zelf zit, door een hoogst eenvoudige draad
verbinding of ander middel (dat is bij ver
schillende sijsteemen verschillend) in commu
nicatie met den electrischen draad van no. 9
en vraagt wat d.'ze begeert, No 9 ant
woordt dat hij met no 13 wenscht to
spreken. De emploijée brengt daarop de com
municatie van zijn eigen toestel niet den draad
van 110. 9 weer af, verbindt den laatsten met
no. 13 en laat de beide personen aan hun
gesprek over, waarvan hij natuurlijk en
dit is van gewicht niets verstaan kandaar
ieder der sprekers zich in zijn eigen woning
of kantoor bevindt.
Is de conversatie geëindigd dan wordt door
een sein met de schel daarvan bericht gegeven
de enip'oijé haakt de verb'.iding weer af e.i
alles is uit.
Wordt vervolgd.
HuiI villalidseli Nieuws.
PARIJS, 17 Oei. Uil Tunis is liet berigt
ontvalleen, dal de kolonne-Sabattier Donderdag
jl. door een groote menigte opstandelingen is
aangevallen. Na zes uren strijd>os, versloeg hij
ben. Er werden 800 lij keu van Arabit ren opliet
slagveld gevonden.
WEENEN, 17 Oet. De teis van den
Koning van Italië is definitief bepaald. Zr. Ms.
bijeenkomst met den Keizer van Oostenrijk zou
der. 5n November plaats liebLen,
Uit Ierland schrijft men dal de toestand
aldaar nog zeer ernstig en verontrustend is, den
17e II. bad er te Liuierik weder een hevig
oproer plaats, bij gelegenheid van het arresteren
van den Penningmeester van de plaatselijke
afdeelinj der Liga, waarbij de politie herhaal.
„Den volgenden middag gaf ik mij failliet
en een dag later wertl ik als brandstichter
gevangen genomen."
Een ademloozc stilte heerschte in het ver
trek, alleen het regelmatige tikken der klok
werd vernomen.
„Als brandstichter," herhaalde hij met hee-
sche stem, „ik Jonathan Roland!"
„Ik wilde afscheid nemen van mijn vrouw
zij hield haar kamer gesloten en ik ver
trok zonder groet, zonder troost. In de een
zaamheid keerden mijn overleg en gezond ver
stand terug. De schijn was tegen mij, een
bankroet en tegelijkertijd een brand zoo
iets moest onderzocht worden, de justitie deed
slechts haar plicht.
„Maar dat zouden ook mijn familie, mijn
vrienden doende openbare opiuie kon slechts
medelijden met mij hebben, onteeren kon zij
mij niet. Ik schreef aan mijne vrouw en ver
zocht haar mij te willen bezoeken. Zij kwam
niet, doch zond mij een brief, Nog heden
ken ik die woordelijk van buiten, nog heden
na al die jaren „Gij h< b; mij gewetenloos prijs
gegeven aan de ellende," schreef zij, „en ik
moet dat dragen, maar nu wilt ge, dat ik de
