-*«L«
-'y m
DONDER II AG
24 AUGUSTUS.
Landgenooten
OP SYLT.
Ao 1882
I\o 1576
Bekendmaking.
JAGT.
Zonder zich te bewegen, bleef zij, met voor
overgebogen hoofd staan luisteren
'io*L*
Dit blad verschijnt drie maal per weekMaandag
Woensdag- en Zaterdagavond. Bij inzending lot
's middags 12 ure worden Adcertentièn in het
eerstuitkomende nummer geplaatst. Ingezonden
stukken een dag vroeger.
iiè-Mtw
Prijs per jaar f 3Franco per post ƒ3.60
Afzonderlijke nummers 0.05.
Adcertentièn van een tot vijf regels f 0.75;
iedere regel meer f 0.15. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend.
De Burgemeester der ge iiwnte Scliagi-n;
Brengt ter kennisss van belaugliebUeiiueii,
bet navolgende:
De Commissaris des Konings in Noord-Holland; landbouwbedrijf werden ingevoerd, maar voor-
Gezien liet besluit van Gedeputeerde Stalen „i „„u orn hem tof> fa hrenoen. die ver-
door eigen krachtsinspanningdoor degelijke
ontwikkeling
Dat zagen de verschillende landbouwmaat-
schappijen in ons land hoe langer zoo meer
in, vandaar hare telkens herhaalde pogingen
om den landbouwer bekend te m aken niet al
leen met de verbeteringen, «lie elders in liet
sputeer
dier provincie dd I Augustus II. No 6i.
Gelet op art- tt der wet van i3 Junij 18:17,
(Staatsblad no. 87);
Brengt ter kennis van belanghebbenden:
I. dat de jagt op kleinwild in Noord-Hol-
I.AND, zal worden geopend op Zaterdag 2 Sep
tember 1882, met zonsopgang;
al ook om er hem toe te brengen, die ver
beteringen over te nemen en in praktijk te
brengen, om de guldens les bij hem ingang
te doen vinden, dat bij het verlooper. van het
getij de bakens moeten worden verzet-
De Nederlandsche bodem is zoo rijk en het
Nederlandsch rundvee zoo goed dat onze land-
2. dat de korte jagt dagelijks, met uitzon- bouwers, Smits zij bezitten: gezond verstand,
dering van den Zondag, en de lanqe jaqt alleen
op Woensdag en Zaterdag zal mogen worden
uitgeoefend.
En zal deze in bet Provinciaal Blad worden
van elkanders bedrijf leeren kennen, en het
goede dat ieder heeft leeren wnardecren eri
overnemen.
En hij, die zijn bedrijf reeds zoo heeft
ontwikkeld, dat hij gerust de concurrentie
met den buitenlander onder de oogen durft
zien,* de Nederlandsche landbouwer, die op
internationale tentoonstellingen in den vreemde,
de eer van onzen Nederlandschen landbouw
wist te handhaven, hem wor le eindelijk ook
eens de gelegenheid gegeven om onder gun
stiger voorwaarden, binnen de grenzen van
zijn eigen land, zich te meten met den vreem
deling.
Jaar op jaar worden in naburige landen
internationale landbouwtentoonstellingen geor-
Maar de Nederlandsche landbouwer,
den goeden niet te na gesproken, moet wak-
geplaatst en voorts in e.ke gemeente der pro ker hufc wQrden den Quden
vincie worden aangeplakt. 1u:: „1 1» 1u.
goeden wil en goede trouw, de toekomst ganiseerd, waarheen de Nederlander niet veel
niet donker behoeven in te zien. (moeite en kosten zijn vee, zijn zuivel en
Haarlem, 7 Augustus 1882
Pe Commissaris des Koning» voorn,
bij afwezen,
het Lid van Gedeputeerde Staten,
(Get.) A. VAN STRALEN.
Schagen, 22 Augustus 1882.
De Burgemeester voorn.,
G. LANGEN BERG.
waaraan hij maar al te zeer is gehecht, en
die iedere verbetering tegenhoudt.
Het werk in dien zin door velen verricht,
bleef niet zonder vrucht, maar de arbeid mag
niet stilstaan, krachtiger dan ooit moet worden
voortgegaan op den ingeslagen weg.
Dat begrepen ook de besturen onzer Ne
derlandsche landbouwmaatschappijen, toen zij
besloten om te trachten met vereende krach
ten een algemeene landbouwtentoonstelling in
ons land tot stand te brengen.
Onze landbouwtentoonstellingen hebben al
tijd een te zeer locaal karakter gedragen, zij
hebben daardoor niet krachtig genoeg de ontwik
keling van onzen landbouw in de hand gewerkt.
Het wordt hoog tijd dat eindelijk eens op een
centraalpunt van ons land worde bijeenge
bracht, al w-at landbouw en veeteelt in heel
ons land vermogen, hoog tijd dat één groote
w-edstrijd tusschen landbouwers uit alle ge
westen van ons land, onzen landbouw en
veeteelt uit hun te zeer gelocaliseerden toe
Er werd in den laatsten tijd herhaaldelijk
gewezen op de gevaren welken onzen land-
lionw van alle zijden bedreigen, niet het minst
door de concurrentie, waarmede die hoofdbron
van ons volksbestaan te worstelen heeft.
Inderdaad zij zijn niet ligt te tellen en het
is een vraag die van zelf zich opdringt aan
allen, wien de belangen van ons volk ter harte
gaan, hoe door ons aan die gevaren het hoofd
kan worden geboden.
Het antwoord kan daarop niet twijfelachtig stand opheffe. Niet alleen van den buitenlander,
wezen, het luidt voor allen, ook zelfs voor maar vooral ook van elkander kunnen onze
hen, die van bescherming heil verwachten het j landbouwers leeren, maar daartoe moeten zij
zelfdein de eerste plaats door eigen energie1 tot elkaar gebracht worden, de voortbrengselen
NOVELLE
v19)
VAN
E) YO\ PAS€llHOW§Hl
Donker blauw, met tallooze sterren bezaaid,
welfde de nachtelijke hemel zich over de
sluimerende aarde. Duizend zalige gewaarwor
dingen bewogen Hélène's hart. Het oogen-
blik heerschte met onweerstaanbare macht
over zijn zwak kind!
Plotseling werd het gerol van een rijtuig
hoorbaar.' Het kwam al nader en nader en
hield voor de tuindeur stil. Een angstig voor
gevoel deed Hélène's hart ineenkrimpen. Een
ijskoude rilling doorliep haar leden.
O zij niet, nu niet! God, geef dat zij
het niet zijn!
J in den gang te gemoet.
1 Is freule Vollmar te huis? vroeg de da
me.
Hélène was verschrikt opgesprongen, toen
zij de beide donkere gestalten meende te her
kennen. Maar in het volgende oogenblik troost
te zij zich met de mogelijkheid dat zij zich
vergist had. Deze welbekende stem maakte
aan haar onzekerheid een einde.
Willen mijnheer en mevrouw maar bin
nen gaan?" verzocht de moeder op haar een
voudige, vriendelijke wijze, terwijl zij de deur
van Hélène's kamer opende.
Mijn dierbaar, ontrouw kind!
Mijn allerliefste nichtje!
Met teedere verwijten, met uitroepen van
onuitsprekelijke vreugde, begroetten mevrouw
Weber en haar zoon Edgar de «wedergevon
dene." Hélène bezat weinig menscheukennis,
en gevoelde zich getroffen en tegelijk beschaamd
door deze hartelijke omhelzingen, deze onmis-
landbouwproducten heen zendt, maar nog nooit
noodigde Nederland, het landbouwlaud bij
uitnemendheid, den vreemdeling tot een edelen
wedstrijd op landbouwgebied binnen eigen
grenzen uit. En dat men in het buitenland
er prijs op stelt, den Nederlandschen Innd-
bouw te leeren kennen, dat bewijzen de com-'
missiën, die Amerika en Engeland met dat
doel reeds tot ons afzond.
Die kennismaking van het buitenland met
wat wij op landbouwgebied vermogen, die
voor onzen handel de beste vruchten zal af
werpen, zij wordt door niets krachtiger in de
hand gewerkt dan door een goed geslaagde'
internationale tentoonstelling, die door dat
internationale karakter leerrijk kan zijn in-
hooge mate voor den Nederlander.
Ook dat overwogen de besturen onzer land-
bouwmaatschappijen toen zij tot het honden
eener internationale landbouwtentoonstelling;
zich vereenigden.
Groote nationale belangen, de ontwikkeling,
van onzen vaderlandschen landbouw, en de
uirbreiding van onzen landbouwhandel, staan
dus in nauw verband tot het tot stand komen-
en het welslagen dezer tentoonstelling.
Nederlanders! ook de eer van ons volk is
er bij betrokken. Ik vraag het tt, zou het
geen schande wezen als het landbouwende-
kwam natuurlijk niets. Edlef ging alleen naar
het wrak, in droevige stemming en' van ban
ge voorgevoelens vervuld.
De «teedere bloedverwanten," waren een
half uur te vroeg gekomen. Hij had gehoopt,
heden avond het recht te verkrijgen, het meisje
zijner liefde in zijn sterke armen te nemen
en haar te verdedigen tegen alles en ieder
een, ook tegen deze menschen, die gekomen
waren om hem zijn schat te betwisten en te
ontrukken. Nu moest Hélène toonen of haar
liefde tegén deze proef bestand was. Als zijn
verloofde zou hij daaraan niet hebben ge
twijfeld maar nu?
A\ ie is die «Ridder van de Droevige
Figuur," die daar zoo neerslachtig en alleen
voor ons uitloopt? vroeg een der jonge offi
cieren in burgerkleeding, die wij reeds op
den dijk van Hoger en op de stoomboot heb-
ben ontmoet. Zij hadden eenigen tijd te Wes-
kenbare blijdschap harer bloedverwanten. Zij be- terland doorgebracht, hadden alles «affreus"
gevonden, het eten «ongenietbaar" het hotel
Daar gingen twee donkere gestalten voor-groette hen dan ook hartelijker dan zij "een
b'j haar venster, een heer en een dame. Zij oogenblik geleden, voor mogelijk had gehou- ,t
treden het huis binnen. De moeder kwam hen den. Van de wandeling in den maneschijn «armzalig en kaal," en de zee «onuitstaan-
«voor halve wilden ingericht," het eiland
