Yocrunuils en thans in land
bouwzaken.
Wenscht men nog meer voorbeelden5 W i
wij willen dan maar eens bij Noord-lUb.
sche toestanden blijven.
Buitcnlandsch Mcuws
Aan mijne geachte Lezers en Lezeressen.
Vijf-en-7wintig jaren telt de u welbeken
de Schager Courant, weekblad voor Land
bouw, Nieuws en Advertentif.n.
Voorzeker is door haar, onder de leiding
mijner voorgangers, veel gedaan tot ontwik
keling en belang der partijen, die haar ge
trouwe lezers zijn geweest.
En juist nu, als zij vijf-en-twintig jaren
bestaat, en daarom heden in een omkranst
feestnummer verschijnt, grijpt het plaats, dat
een nieuwe uitgever van dit blad is opgetre
den.
Deze mutatie van eigenaar is U, geachte
Jyezers en Lezeressen zeker reeds bekend uit
het nummer van Maandag, 3 October 1.1.,
doch nu met. de verschijning van het feest
nummer, reken ik het'mij totplicht, mij per
soonlijk bij u beleefdelijk aan te bevelen.
En wat zal mijn streven zijn?
Het zal mijn ernstig streven zijn, om dit
JLaddeze Schager Courantbevorderlijk te
maken aan Uwe Belangen, aan de belangen
dezer Gemeente, aan de belangen van Sc lag en
en Omstreken, aan de belangen van Landbouw,
Veeteelten NijverheidKunsten en Wetenschap-
gen. Ook zal er gezorgd worden voor de noodige
afwisseling in lectuur, door het geven van kern
achtige hoofdstukken, allerlei nieuws en een
goed feuilleton. Om dit te bereikenheb ik mijn
l>ost gedaanmij de hulp te verzekeren van
eene Redactie, die reeds lang haar sporen ver
diener heeft op dit gebied, terwijl er, met het
oog op den La?idbouwenden en Vcehoudenden
Stand dezer streken elke week geregeld een
hoofdartikel gewijd zal zijnaan de belangen
van Landbouw en Veeteelt.
Tevens kan ik aan hendie van een
aangenamen letterdruk houden berich
ten dat ik eenige nieuwe lettersoortenheb aan
geschaft, zoodat ik hoop, dat het uiterlijk
der Schager Courant ten deze opzichte ree Is
voomitg mt.
Maar om iets goeds, iets degelijks tot sta ld
te brengen, hebben wij wel degelijk, geachte
Lezers en Lezeressenuw hulp, uw steun
en uw samenwerking noodig!
Komaan dan, waarde Burgers en Burgeressen
van Noord-Holland's Westland, slaat met mij
de handen in een en helpt ons de
Schager Courant te brengen op zulk eenhoogte,
dat zij werkelijk voor deze streken worde, het
beeld dat zij in haar wapenschild voert
eene Boos het sieraad van Westland'stuin.
Met deze hartewensch en met het vertrou
wen op u, aanvaard ik deze, mijne nieuwe
werkkring en noem mij
Uw onderdanige Dienaar
J. WINKEL,
Firma Diderich.
Als wij onze tegenwoordige landbouwers
vergelijken tegenover den vooruitgang onzer
dagen op bijna elk gebied, dan kunnen wij
hen verdeelen in twee groote groepenwarme
vrienden van vooruitgang en lieden van ach
teruitgang, neen, toch niet, dat laatste juist
nietmaar tegenstribbelaarsmannen van
stilstand. Ik wil met niemand twisten over
dj vraag in welke getal verhouding die'twee
groepen tot elkander staan. Ik wijs alleen
maar op het feit dat in ons algemeen volks
leven nog zoo weinig voorkomt, dat er voor
pleit, dat onze landbouwers in 't algemeen
kunnen open zetten, inoest hij een porceleinen scho
tel met kunstbloemen op zydo zetten, een stofwolk
vloog er van op.
Ook in het huis daar tegenover stond een ven
ster open waarvoor een oudachtige vrouw zat te
breien. Haar muts zat vol gele en zwarte smalle zij
den lussen, zoodat het er wel wat van had alsof zy
een egel op haar hoofd had gezet.
By het leven, dat "Waldemar maakte, stond zy
dadelijk op, tuurde eens scherp naar de overzijde en
verdween achter in de kamer om weldra met een
tooneelkijker gewapend weder te voorschijn te komen.
„Loer dat je zwart wordt, oude draak vloekte
Freiberg; en wederom had hij medelijden met
zijn zuster. De nieuwsgierige tang legde den kijker
met een uitdrukking van teleurstelling-op haar gelaat
weder weg.
„Ja, ja, stel je maar gerust; 't is de broer maar,"
zei Waldemar toornig.
Tevens ging hij in de kamer terug, liet zjjn blikken
verstrooid over de verschillende voorwerpen gaan,
zette hier een stoel recht en raapte ginds een strik
van den grond op. Van een kastje, een prachtig m e u-
ble de Boule was de lade half dichtgeschoven. Wal
demar zag waaiers, handschoenen, kanten zakdoeken
bont .door elkander geworpen en daar tusschen in be
speurde hij een breeden, met juweelen bezetten arm
band.
Hij nam: het kleinood op en deed de steonenin het
zonlicht fonkelen.
hun tijd begrijpen en daardoor invloed uitoe
fenen cp den gang der openbare zaken
houd het er voor och, froeht mijne mec-
ning eene valschc zijn,dat nog zoovelen on ei
hen de zeer veranderde tijdsomstandigheden,
welke ook op hun bedrijf inwerken, gehec
voorbij zien en daardoor bij t verloopen wm
't tij de bakens niet meenen te moeten ver
zetten. Dan zijn er nog anderendie eigenlijk
tot eene derde groep gebracht zouden moeten
worden, namelijk diegenen, welke als t ware
gevoelen, dat het niet kan blijven gaan zooals
het tot dusverre is gegaanmaar w ien t
ontbreekt aan de wetenschap hotze hunne
bakens moeten verzetten. Ook bij hen ont
breekt het aan een helder inzicht van de zoo
zeer veranderde tijdsomstandigheden.
Ik hoopdat mijne geachle lezers het boven
staande goed zullen begrijpen en dus niet op
hunne personenmaar op de algemeene toe
standen zullen toepassen en het daarom ook
zullen billijken, dat ik voor mijn eersteland-
bouwartikel voor dit blad /ihet voormaals en
thans in landbouwzaken" ten onderwerp koos.
z/Hoe genoeg'lijk rolt het leven des genis
ten landmans heen", zoo zong eenmaal onze
dichter Poot, ten man die het weten kon,
om de eenvoudige redendat hij zelf een
z/koeboer" was. Maar als Cornelis Poot in
onze dagen leefde, en zoo iets, als was het
ook in het meest vloeiende en meest vleiende
vers, durfde beweren, hij zou uitgelachen
worden.
Onbezorgd kan geen buitenman, die het
vreedzame landbouwvak uitoefene, meer leven,
hij moet ook, zoo goed als anderen, zorgen
en soms niet weinig. Er is zoo veel in onze
dagen, dat hem het hoofd in werking houdt
en de handen doet reppen, want- en dat is
nummer één- de concurrentie, die groote
maatschappelijke drijfveer, drijft hem op heden
al even sterk als ieder ander. In den tijd,
toen alles per vrachtkar ert trekschuit ging,
toen een diligence en een jaagschuit voor de
snelste middelen van vervoer golden, toen was
dat zoo niet, maar in onzen tijd van spoor
wegen en stoombooten och, hemel wat is dat
nu anders geworden. Als in den zoogenaam-
den trekschuitentijd slecht weer den oogst
grootendeels deed mislukken, dan was dat wel
juist geen voordeel, maar het nadeel werd
toch zeer verminderd doordien de prijzen dan
verbazend stegen, alles peperduur werd. En
nu? Nu voert men uit lancjen, waar overvloed
is in zoo'n jaar, het overvloedige naar de stre
ken van gebrek en de prijzen gaan maar wei
nig of geheel niet naar boven. Hoe duidelijk
is ons dit hier te lande in 1879 met de aard
appelen gebleken. Dat was een door en door
slecht aardappeljaar en zij, die geene rekening
hielden met de veranderde, tijdsomstandighe
den, voorspelden wonder hboge prijzen. Ik
herinner mij o. a. dat een .berichtgever uit
de Betuwe in een onzer gröote bladen, het
i mislukken van de oogst in zijne streek mel-
dende, er doodleuk bijvoegde, dat dit voor de
boeren zoo heel erg niet was, want dat de
stijging in prijs wel zou vergoeden het verlies
in opbrengst.
Zoo n sukkel, niet waar? En hoe treurig is
zijne voorspelling gelogenstraft door de dui
zenden en duizenden mudden aardappelen,
welke dat jaar uit Duitschland in ons land
zijn ingevoerdEn zoo gaat het in onzen tijd
met alle landbouwartikeleh,: wij arbeiden in
onzen tijd met zooals vroet/er alleen in concur
rentie met onze vakgenooten in eigen streek of
eigen land-, neenwij arbeiden in concurrentie
met geheel de landbouwende wereld,
„Welke gek zou haar dat ding wel hebben gegeven T'
dacht h\J.
Een vreeselyke gedachte kwam bij hem op. Doch
onmiddelyk onderdrukte hij die. „Is Thea niet bij haar
moeder? En waarom zou ze geen geschenken aanne
men. Een ieder huldigt de schoonheid op zyn eigen
manier. Op die wijze doet het iemand, die rijk is."
Het plan van op moedor en dochter te wachten gaf
hy weldra op. In huis heerschte een halve schemering
en toch was het er niet koel. Alle mogelijke gemak
ken vond men er en toch gevoelde men zich daar niet
op zyn gemak. Hy gaf de meid de boodschap te zeg
gen, dat hij er was geweest en ging naar het naastbiige-
legen station om naar buiten te sporen waarheen
kon hem niet schelen.
Een uur later was hy in het Beukenberger bosch,
een van de liefste toevluchtsoorden van de menschen
uit de stad. Wel leverde het landschap geen verras
sende tooneelen of veel afwisseling op, maar toch was
het liefelyk genoeg voor iemand, die het stof, het ge
raas en het schelle licht van de stad ontvlucht Het
mastbosch liep over niet al te hooge heuvels mi eens
bergop dan weer berg-afwaarts en ómsloot meerties
diepe, donkere watertjes met riet en waterlelies er om
neen. ,'m
Eenzaam en toch niet alleen, want honderde vroo-
lijke menschen bevolkten het bosch en vervulden het
nut hun juichkreten en gezang, wandelde Waldemar
ti sschen de boomen door. Waar slechts ce nl ilitsie
was, hadden zich gezelschappen gelegerdhior verborg
Er is een tijd geweest, waarin descW
houder een aanzienlijk deel van zijn wi
vond in de wolop wengst zijner dieren Se*!?
echter Zuid-Amerika en Australië hun 0v
vloed van dat artikel, 't welk hun niet
wat het in Noord-rlolland kosten moet
gens hoogere prijzen van land, arbeid,e?'
naar onze Kuropeesehe markten voeren, ']ev
de wol de hoofdwinst niet meer, maar is h
vleesch nummer één geworden. Het Engelsck!
schaap, meer vleesch- dan wolschaap, is l?
schaap van het tegenwoordig oogenblik.
Er is een tijd geweest waarin geen enkel
keester bij de kaastobbe zich behoefde te ver*
ontrusten met de gedachte of er misschien
elders in de wereld aan gedacht werd 0m
met haar heerlijk product in concurrentie te
treden. Oud- Holland's zuivel, zoowel boter
als kaas, golden voor onovertrefbaar. En hoe
is het daarmede nu gesteld? Wie heeft nje{
gehoord van het vele, dat men voor znive)
gedaan heeft in Zweden, Denemarken, Pj„
land, Noord- Duitschland, Frankrijk, Zwitser,
land, enz? En al heeft men ons in al die
landen nu juist nog niet in alles overtroffen,
al kunnen wij nog nummer een blijven, als
wij 't ernstig willen, niemand kan daarom
beweren, dat wij ook hierbij met geene ern
stige concurrentie te strijden hebben. Eere
daarom aan u, wakkere mannen der Vereeni-
ging tot ontwikkeling van den landbouw jn
Holland's Noorderkwartier, die zoo vvèl heb;
begrepen hoe er tusschen het voormaals en
thans ook in zuivelzaken een hemelsbreed
verschil bestaat en die zoo ernstig onderzoekt
wat wij kunnen doen om ons met eere staande
te houden.
Ik hoop genoeg gezegd te hebben om del
onderstreepte woorden van hierboven doot|
ieder te doen begrijpen.
Welke gevolgen daaruit voortvloeien, zienI
wij in een volgend artikel.
HA. F. M.
BELGIE-
Dezer dagen liep het gerucht, dat de Bel
gische minister Frère Orban naar Spanje ra
gegaan, om een der Philippijnsche eilanden (Oost-J
Indische archipel) aan te koopen.
Dadelijk heeft men van uit Madrid dit weer|
sproken, met de bijvoeging, dat wel geen Spaans
Minister aan zulk een voorstel het oor zou dm|
ven leenen.
Wel gaat de kunst ver. Volgens een Belgkl
blad, heeft er te Luik een zeer belangrijk
operatie plaats gehad in een gasthuis aldaar!
waar namelijk door zekeren professorWinniwatel
een ziekedie een kropgezwel hadzijn str j
tenhoofd is uitgesneden. Ware dit niet gebeui
dan had de patiënt moeten stikken. Nu is J
gelukkig herstellende. Doch het kunststigstej
zeker ookdat de man nu in het leven worj
gehouden, doordat men hem het voedsel!
een buis ingiet, hetgeen zoolang moet dm
tot men een kunstmatig strottenhoofd heeft?)
reedgemaaktdat men hem dan weder in"
strot zal plaatsen. Waarlijk, de menschheiM
het algemeen, heeft wel veel te danken j
die energieke mannen, die zooveel doen totb|
van het menschdom.
ZEÏOHSTO^AIRICriE
Volgens het D. v, Z. hebben er j.L
dagavond te Presburg (Hongarije), wedergr j
ongeregeldheden plaats gehad in Anti-SemiWj
richting, even als de-Russische-Joden-vervol"
een bonte kring van kinderen en volwassenen
gillenden vluchteling voor den stoutmoediger t
ger; daar ginds walsten een dozyn paren om een
met een lier; hier werd gesmuld, ginds werd g®
Menigmaal bleef Waldemar voor de een ot
groep staan, doch langer dan een p :ar minuten
dat niet. De pret trok hem aan en dreef ne®
weêr heen. Waarom dwaalde hij zoo alleen, zoo
deloos en zonder vrienden rond? Waarom vrwt
mand hem of hy nu in den kring komen en J
vroolijken vroolyk wezen wilde. In die wereld t j
hij zich een vreemdeling en tevens gevoelde "'J
onmiddelyk tot meêdoen bereid. Hij sr?aej; j,ul
het oogenblik waarop hy een heldendaad zo y
verrichten, iemand uit het water halen,
wenschte den man uit de volksklasse de ver
te drukken en keek een aristocratische wou
aan den arm haars vaders over het grastapj^
met smachtende blikken na. In één wooru
sentimenteel.
Aldus kwam hy op een open ruimte, aie^
gezelschap tot speelplaats had gekozen ri^ec
er van allen byeen, zoowel ouders als
vrienden. Ryke menschen moesten het Ai
derop onder de boomen stonden rytuig
bedienden. 9 M
Wordt verv°r