Yocrunuils en thans in land bouwzaken. Wenscht men nog meer voorbeelden5 W i wij willen dan maar eens bij Noord-lUb. sche toestanden blijven. Buitcnlandsch Mcuws Aan mijne geachte Lezers en Lezeressen. Vijf-en-7wintig jaren telt de u welbeken de Schager Courant, weekblad voor Land bouw, Nieuws en Advertentif.n. Voorzeker is door haar, onder de leiding mijner voorgangers, veel gedaan tot ontwik keling en belang der partijen, die haar ge trouwe lezers zijn geweest. En juist nu, als zij vijf-en-twintig jaren bestaat, en daarom heden in een omkranst feestnummer verschijnt, grijpt het plaats, dat een nieuwe uitgever van dit blad is opgetre den. Deze mutatie van eigenaar is U, geachte Jyezers en Lezeressen zeker reeds bekend uit het nummer van Maandag, 3 October 1.1., doch nu met. de verschijning van het feest nummer, reken ik het'mij totplicht, mij per soonlijk bij u beleefdelijk aan te bevelen. En wat zal mijn streven zijn? Het zal mijn ernstig streven zijn, om dit JLaddeze Schager Courantbevorderlijk te maken aan Uwe Belangen, aan de belangen dezer Gemeente, aan de belangen van Sc lag en en Omstreken, aan de belangen van Landbouw, Veeteelten NijverheidKunsten en Wetenschap- gen. Ook zal er gezorgd worden voor de noodige afwisseling in lectuur, door het geven van kern achtige hoofdstukken, allerlei nieuws en een goed feuilleton. Om dit te bereikenheb ik mijn l>ost gedaanmij de hulp te verzekeren van eene Redactie, die reeds lang haar sporen ver diener heeft op dit gebied, terwijl er, met het oog op den La?idbouwenden en Vcehoudenden Stand dezer streken elke week geregeld een hoofdartikel gewijd zal zijnaan de belangen van Landbouw en Veeteelt. Tevens kan ik aan hendie van een aangenamen letterdruk houden berich ten dat ik eenige nieuwe lettersoortenheb aan geschaft, zoodat ik hoop, dat het uiterlijk der Schager Courant ten deze opzichte ree Is voomitg mt. Maar om iets goeds, iets degelijks tot sta ld te brengen, hebben wij wel degelijk, geachte Lezers en Lezeressenuw hulp, uw steun en uw samenwerking noodig! Komaan dan, waarde Burgers en Burgeressen van Noord-Holland's Westland, slaat met mij de handen in een en helpt ons de Schager Courant te brengen op zulk eenhoogte, dat zij werkelijk voor deze streken worde, het beeld dat zij in haar wapenschild voert eene Boos het sieraad van Westland'stuin. Met deze hartewensch en met het vertrou wen op u, aanvaard ik deze, mijne nieuwe werkkring en noem mij Uw onderdanige Dienaar J. WINKEL, Firma Diderich. Als wij onze tegenwoordige landbouwers vergelijken tegenover den vooruitgang onzer dagen op bijna elk gebied, dan kunnen wij hen verdeelen in twee groote groepenwarme vrienden van vooruitgang en lieden van ach teruitgang, neen, toch niet, dat laatste juist nietmaar tegenstribbelaarsmannen van stilstand. Ik wil met niemand twisten over dj vraag in welke getal verhouding die'twee groepen tot elkander staan. Ik wijs alleen maar op het feit dat in ons algemeen volks leven nog zoo weinig voorkomt, dat er voor pleit, dat onze landbouwers in 't algemeen kunnen open zetten, inoest hij een porceleinen scho tel met kunstbloemen op zydo zetten, een stofwolk vloog er van op. Ook in het huis daar tegenover stond een ven ster open waarvoor een oudachtige vrouw zat te breien. Haar muts zat vol gele en zwarte smalle zij den lussen, zoodat het er wel wat van had alsof zy een egel op haar hoofd had gezet. By het leven, dat "Waldemar maakte, stond zy dadelijk op, tuurde eens scherp naar de overzijde en verdween achter in de kamer om weldra met een tooneelkijker gewapend weder te voorschijn te komen. „Loer dat je zwart wordt, oude draak vloekte Freiberg; en wederom had hij medelijden met zijn zuster. De nieuwsgierige tang legde den kijker met een uitdrukking van teleurstelling-op haar gelaat weder weg. „Ja, ja, stel je maar gerust; 't is de broer maar," zei Waldemar toornig. Tevens ging hij in de kamer terug, liet zjjn blikken verstrooid over de verschillende voorwerpen gaan, zette hier een stoel recht en raapte ginds een strik van den grond op. Van een kastje, een prachtig m e u- ble de Boule was de lade half dichtgeschoven. Wal demar zag waaiers, handschoenen, kanten zakdoeken bont .door elkander geworpen en daar tusschen in be speurde hij een breeden, met juweelen bezetten arm band. Hij nam: het kleinood op en deed de steonenin het zonlicht fonkelen. hun tijd begrijpen en daardoor invloed uitoe fenen cp den gang der openbare zaken houd het er voor och, froeht mijne mec- ning eene valschc zijn,dat nog zoovelen on ei hen de zeer veranderde tijdsomstandigheden, welke ook op hun bedrijf inwerken, gehec voorbij zien en daardoor bij t verloopen wm 't tij de bakens niet meenen te moeten ver zetten. Dan zijn er nog anderendie eigenlijk tot eene derde groep gebracht zouden moeten worden, namelijk diegenen, welke als t ware gevoelen, dat het niet kan blijven gaan zooals het tot dusverre is gegaanmaar w ien t ontbreekt aan de wetenschap hotze hunne bakens moeten verzetten. Ook bij hen ont breekt het aan een helder inzicht van de zoo zeer veranderde tijdsomstandigheden. Ik hoopdat mijne geachle lezers het boven staande goed zullen begrijpen en dus niet op hunne personenmaar op de algemeene toe standen zullen toepassen en het daarom ook zullen billijken, dat ik voor mijn eersteland- bouwartikel voor dit blad /ihet voormaals en thans in landbouwzaken" ten onderwerp koos. z/Hoe genoeg'lijk rolt het leven des genis ten landmans heen", zoo zong eenmaal onze dichter Poot, ten man die het weten kon, om de eenvoudige redendat hij zelf een z/koeboer" was. Maar als Cornelis Poot in onze dagen leefde, en zoo iets, als was het ook in het meest vloeiende en meest vleiende vers, durfde beweren, hij zou uitgelachen worden. Onbezorgd kan geen buitenman, die het vreedzame landbouwvak uitoefene, meer leven, hij moet ook, zoo goed als anderen, zorgen en soms niet weinig. Er is zoo veel in onze dagen, dat hem het hoofd in werking houdt en de handen doet reppen, want- en dat is nummer één- de concurrentie, die groote maatschappelijke drijfveer, drijft hem op heden al even sterk als ieder ander. In den tijd, toen alles per vrachtkar ert trekschuit ging, toen een diligence en een jaagschuit voor de snelste middelen van vervoer golden, toen was dat zoo niet, maar in onzen tijd van spoor wegen en stoombooten och, hemel wat is dat nu anders geworden. Als in den zoogenaam- den trekschuitentijd slecht weer den oogst grootendeels deed mislukken, dan was dat wel juist geen voordeel, maar het nadeel werd toch zeer verminderd doordien de prijzen dan verbazend stegen, alles peperduur werd. En nu? Nu voert men uit lancjen, waar overvloed is in zoo'n jaar, het overvloedige naar de stre ken van gebrek en de prijzen gaan maar wei nig of geheel niet naar boven. Hoe duidelijk is ons dit hier te lande in 1879 met de aard appelen gebleken. Dat was een door en door slecht aardappeljaar en zij, die geene rekening hielden met de veranderde, tijdsomstandighe den, voorspelden wonder hboge prijzen. Ik herinner mij o. a. dat een .berichtgever uit de Betuwe in een onzer gröote bladen, het i mislukken van de oogst in zijne streek mel- dende, er doodleuk bijvoegde, dat dit voor de boeren zoo heel erg niet was, want dat de stijging in prijs wel zou vergoeden het verlies in opbrengst. Zoo n sukkel, niet waar? En hoe treurig is zijne voorspelling gelogenstraft door de dui zenden en duizenden mudden aardappelen, welke dat jaar uit Duitschland in ons land zijn ingevoerdEn zoo gaat het in onzen tijd met alle landbouwartikeleh,: wij arbeiden in onzen tijd met zooals vroet/er alleen in concur rentie met onze vakgenooten in eigen streek of eigen land-, neenwij arbeiden in concurrentie met geheel de landbouwende wereld, „Welke gek zou haar dat ding wel hebben gegeven T' dacht h\J. Een vreeselyke gedachte kwam bij hem op. Doch onmiddelyk onderdrukte hij die. „Is Thea niet bij haar moeder? En waarom zou ze geen geschenken aanne men. Een ieder huldigt de schoonheid op zyn eigen manier. Op die wijze doet het iemand, die rijk is." Het plan van op moedor en dochter te wachten gaf hy weldra op. In huis heerschte een halve schemering en toch was het er niet koel. Alle mogelijke gemak ken vond men er en toch gevoelde men zich daar niet op zyn gemak. Hy gaf de meid de boodschap te zeg gen, dat hij er was geweest en ging naar het naastbiige- legen station om naar buiten te sporen waarheen kon hem niet schelen. Een uur later was hy in het Beukenberger bosch, een van de liefste toevluchtsoorden van de menschen uit de stad. Wel leverde het landschap geen verras sende tooneelen of veel afwisseling op, maar toch was het liefelyk genoeg voor iemand, die het stof, het ge raas en het schelle licht van de stad ontvlucht Het mastbosch liep over niet al te hooge heuvels mi eens bergop dan weer berg-afwaarts en ómsloot meerties diepe, donkere watertjes met riet en waterlelies er om neen. ,'m Eenzaam en toch niet alleen, want honderde vroo- lijke menschen bevolkten het bosch en vervulden het nut hun juichkreten en gezang, wandelde Waldemar ti sschen de boomen door. Waar slechts ce nl ilitsie was, hadden zich gezelschappen gelegerdhior verborg Er is een tijd geweest, waarin descW houder een aanzienlijk deel van zijn wi vond in de wolop wengst zijner dieren Se*!? echter Zuid-Amerika en Australië hun 0v vloed van dat artikel, 't welk hun niet wat het in Noord-rlolland kosten moet gens hoogere prijzen van land, arbeid,e?' naar onze Kuropeesehe markten voeren, ']ev de wol de hoofdwinst niet meer, maar is h vleesch nummer één geworden. Het Engelsck! schaap, meer vleesch- dan wolschaap, is l? schaap van het tegenwoordig oogenblik. Er is een tijd geweest waarin geen enkel keester bij de kaastobbe zich behoefde te ver* ontrusten met de gedachte of er misschien elders in de wereld aan gedacht werd 0m met haar heerlijk product in concurrentie te treden. Oud- Holland's zuivel, zoowel boter als kaas, golden voor onovertrefbaar. En hoe is het daarmede nu gesteld? Wie heeft nje{ gehoord van het vele, dat men voor znive) gedaan heeft in Zweden, Denemarken, Pj„ land, Noord- Duitschland, Frankrijk, Zwitser, land, enz? En al heeft men ons in al die landen nu juist nog niet in alles overtroffen, al kunnen wij nog nummer een blijven, als wij 't ernstig willen, niemand kan daarom beweren, dat wij ook hierbij met geene ern stige concurrentie te strijden hebben. Eere daarom aan u, wakkere mannen der Vereeni- ging tot ontwikkeling van den landbouw jn Holland's Noorderkwartier, die zoo vvèl heb; begrepen hoe er tusschen het voormaals en thans ook in zuivelzaken een hemelsbreed verschil bestaat en die zoo ernstig onderzoekt wat wij kunnen doen om ons met eere staande te houden. Ik hoop genoeg gezegd te hebben om del onderstreepte woorden van hierboven doot| ieder te doen begrijpen. Welke gevolgen daaruit voortvloeien, zienI wij in een volgend artikel. HA. F. M. BELGIE- Dezer dagen liep het gerucht, dat de Bel gische minister Frère Orban naar Spanje ra gegaan, om een der Philippijnsche eilanden (Oost-J Indische archipel) aan te koopen. Dadelijk heeft men van uit Madrid dit weer| sproken, met de bijvoeging, dat wel geen Spaans Minister aan zulk een voorstel het oor zou dm| ven leenen. Wel gaat de kunst ver. Volgens een Belgkl blad, heeft er te Luik een zeer belangrijk operatie plaats gehad in een gasthuis aldaar! waar namelijk door zekeren professorWinniwatel een ziekedie een kropgezwel hadzijn str j tenhoofd is uitgesneden. Ware dit niet gebeui dan had de patiënt moeten stikken. Nu is J gelukkig herstellende. Doch het kunststigstej zeker ookdat de man nu in het leven worj gehouden, doordat men hem het voedsel! een buis ingiet, hetgeen zoolang moet dm tot men een kunstmatig strottenhoofd heeft?) reedgemaaktdat men hem dan weder in" strot zal plaatsen. Waarlijk, de menschheiM het algemeen, heeft wel veel te danken j die energieke mannen, die zooveel doen totb| van het menschdom. ZEÏOHSTO^AIRICriE Volgens het D. v, Z. hebben er j.L dagavond te Presburg (Hongarije), wedergr j ongeregeldheden plaats gehad in Anti-SemiWj richting, even als de-Russische-Joden-vervol" een bonte kring van kinderen en volwassenen gillenden vluchteling voor den stoutmoediger t ger; daar ginds walsten een dozyn paren om een met een lier; hier werd gesmuld, ginds werd g® Menigmaal bleef Waldemar voor de een ot groep staan, doch langer dan een p :ar minuten dat niet. De pret trok hem aan en dreef ne® weêr heen. Waarom dwaalde hij zoo alleen, zoo deloos en zonder vrienden rond? Waarom vrwt mand hem of hy nu in den kring komen en J vroolijken vroolyk wezen wilde. In die wereld t j hij zich een vreemdeling en tevens gevoelde "'J onmiddelyk tot meêdoen bereid. Hij sr?aej; j,ul het oogenblik waarop hy een heldendaad zo y verrichten, iemand uit het water halen, wenschte den man uit de volksklasse de ver te drukken en keek een aristocratische wou aan den arm haars vaders over het grastapj^ met smachtende blikken na. In één wooru sentimenteel. Aldus kwam hy op een open ruimte, aie^ gezelschap tot speelplaats had gekozen ri^ec er van allen byeen, zoowel ouders als vrienden. Ryke menschen moesten het Ai derop onder de boomen stonden rytuig bedienden. 9 M Wordt verv°r

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1882 | | pagina 2