ZONDAG
4I.S8I88H- MgmfS-»WRTKNTIS- UHBBSUmU.
n
10 DKCEfllBEK.
Ac 18&2
26ste Jaar:: in 2
V> 1022
Bekend makingen.
POLITIE.
Gevonden:
te Schagen op den 5en December j. 1.
een portemonnaie, waarin eenig geld.
Inlichtingen zijn te bekomen ter Secretarie
der gemeente Schagen.
Het. hoofd van het plaatselijk bestuur der
Gemeente Schagen, brengt bij deze ter kennisse
van de ingezetenen dier gemeente, dat het kohier
van het Patentregt over het tweede kwartaal
van het dienstjaar 1882[S3, op den Ben dezer
door den Heer Provincialen inspecteur in de
Provincie Noordholland is executoir verklaard
en op heden aan den Heer Ontvanger der di
recte belastingen binnen deze gemeente ter in
vordering is overgegeven.
Ieder ingezeten, welke daarbij belang heeft
wordt alzoo vermaand op de voldoening van
zijnen aanslag behoorlijk acht te geven, ten einde
allo gerechtelijke vervolgingen welke uit nala
tigheid zouden voortvloeijen, te ontgaan,
Schagen, den 8 December 1882.
Het hoofd van het Plaatselijk'Bestuur voornoemd,
G. LANGEtfBERG.
Eenige opmerkingen betref
fende lastige gasten, enz.
THÏA.
EINDE.
HAGER ('OIRWI
Dit blad verschijnt drie maal per week. Maandag
Woensdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot
's middags 12 ure worden Advertentiên in het
eerstuitkomende nummer geplaatst. Ingezonden
stukken een dag vroeger.
Prijs per jaar f 3Franco per post f ,'i.iL)
Afzonderlijke nummers 0.05.
Advertentiên van een tot vijf regels f 0.75.
iedere regel meer f 0.15. Groote letters worden
naar plaatsruijnto berekend.
wij heerlijkheden noemden en waarbij wij op
getogen waren van verrukking. Maar dat is
de vooruitgang, en daarover mag dus niet
worden geklaagd
Men zal, dit lezende, mij zeker houden voor
een vijand van kinderpret en alle andere feesten
Niets is minder waar dan dit. Gaarne zie
ik kinderen verheugd en gelukkig, maar juist
daarom kan ik het betreuren, als ik mensche-
lijke wezens ontmoet, die volgens leeftijd en
voorkomen, den naam van kinderen dragen,
maar in hunne woorden en wenschen dit niet
zijn en door de vele. groote geschenken zoo
overzadigd of met een vreemd woord zoo blasé
zijn, dat gewone geschenken bijna gccue at
tentie waardig worden gekeurd,
Zoo overgaande van kleine of
go won e
op
't Sint Niklaas-feest is weer voorbij. Jong
en oud hebben zich vermaakt; menige beurs
is vrij wat lichter geworden en menige gulden
is onbetaald gebleven en is misschien nog
onbetaald, wanneer de cadeaux, waarvoor ze
hadden moeten worden uitgegeven, reeds half
of geheel versleten zijn.
Er is nogal eeuige verandering gekomen in
de viering van dat feest. Jaren geleden was
een kind al zeer blijde, wanneer hij, nog le
vende in de overtuiging, dat er werkelijk een
Sinterklaas bestond, hooi in een klomp of
schoen deed en 's morgens ging zien, wat de
goede man hem had gebracht. Fn verder werd
elke kamer, elke stoel nagezien, en wat een
pret, wanneer er dan een kleinigheid en som
tijds een turf weid gevonden. Toen ging men
nog uit van 't denkbeeldween kinderhand
is spoedig gevuld" maar de kinderjaren zijn
tegenwoordig veel korter van duur en menig
kind zou den neus optrekken voor zaken, die
Roman
(41) van KARL IIEIGEL.
„Hoera, leve Thea!" riep Wohlgemut terwijl h\j mot
zijn hoed zwaaide. „Hoera!" riepen vjjftig mannen met
een stemgeluid alsof er wel honderd waren.
,En opdat gij allen - gij, menheer Wohlgemut, en
gij, mijn broeder en gij, mannen, liet allen moogt we
ten: Thea Freiberg is Swan Jbnszons bruid!" ging Swan
voort
Dat gaf een vreugde in 't roode huis als daar nog
nimmer had geheersclit. Wohlgemut kwam met zijn
kinderen en gasten, de beambten en de arbeiders met
vrouw en kind om den geredde en de redster, om
bruid en bruidegom geluk te wenschen. Tante Lund-
quist omhelsde Thea, die, reeds langen tjjd haar lie
veling, thans haar afgod was, herhaalde malen. Doch
in Waldemar's hart kreeg zjjn zustor dien dag weder
een plaats en als hjj op het mooie, teedere bruidspaar
een blik sloeg, moest hij zelf bekennen, dat het con
flict op die wijze toch noch de gelukkigste oplossing
had gevonden.
Eu toen kwam vier maanden later op een zuchten
groote kinderen, staat men verbaasd, over den
omvang, dien het geven van geschenken zoo
langzamerhand heeft aangenomen. Dit is van
algenieene bekendheid. Vandaar dan ook, dat
na half November een ware annonce regen
i zich in groote en kleine bladen als uitstort.
Niet alleen verbaast men zich over do bereid
willigheid en goedhartigheid, die Koster en
Bolle jegens het publiek betonnen, door let
terlijk volgens annonce weg to geven,
wat anders verkocht wordt, maar men bewon
dert tevens de vindingrijkheid waarmede men
koopers tracht te lokken. Iedereen vertelt ot
beweert het schoonste, nuttigste, beste, goed
koopste cadeau voor Sint Niklaas te kunnen
leveren.
Onder die vele annonces was er eene, die
mijne aandacht trok. Iemand maakte bekend,
dat hij het allerbeste cadeau verkocht en
wat was het
Een middel om lastige gasten te verdrijven.
Men denke hierbij niet aan muizen of rat
ten neendieren waren het niet. Eu toch
noem ik ze lastige gasten!
De koopman bood voor 50 cent een tinc
tuur aanom likdoorns tc verdrijven.
't Is in den vollen zin des woords een
lastige gast, die zich niet gemakkelijk buiten
de deur laat zetten. Mij dunktdat deze zaak
i eenige overweging verdient.
Vooreerst vraag ikhoe komt men aan
dien gast? Het antwoord moet helaas zijn:
i Meestal door eigen schuld.
Sommige menschen zijn wat trotsch, wat
fatterig van aard. Al noodzaken ze hunne
najaarsdag een oogonblik, waarop Wohlgemut in dien
genoeglijken tijd de vergenoegdste als vader tegenover
Waldemar den zoon kwam te staan. De klokken van
het kerkje op het eiland riepen bruid en bruidegom
over het meer naar het altaar. Door het openstaande
venster drong het vroolijke leven dat de bruilofts
stoet maakte naar binnen en vervulde liet vertrek ge
heel.
Waldemar had zjjn weldoener, den man, die Thea
had gered, met gloeiende woorden dank gezegd.
„En heb je nu voor je zeiven niets te vragen?" riep
Wohlgemut met stralende blikken uit.
De andere keek hem verlegen aan: eon rilling voer
hem door de leden; eindelijk sprak hij het woord uit,
dat voor hem de hemel op aarde beteekendo: „Sara".
„Halt!" viel Wohlgemut hem lachend in de rede.
Aan dat hoofdstuk zijn wij nog niet gekomen. Eerst
komt het beste, de kunst! - Ik ken je smart; ik
weet hoe je worstelt'dwaas die je bentZoo lang
er op aarde tusschen de braven een band bestaatzijn
de muzen geen wezen, vindt ook de dichter nog zijn
glorie, erkenning, zijn prijs! Laat de prijs voor u Sara
heoten. Maar opdat de gevoeligste van het zooals al
gemeen bekend is zoo gevoelige dichterengeslacht mij
niet verkeerd zou verstaan voeg ik er bij, dat ik on
der „onze gunst" geen almoes versta en dat ik de
taak, die ge op u neemt'in den besten zin als ar beid,
voeten niet op de wijze der Chineezen, om
zoo klein mogelijk te blijven, toch doen ze
hun best, om hunne voeten in de oogenvan
anderen zoo klein mogelijk te doen schijnen.
Dat doen niet alleen dames, maar ook wel
heeren. Do groote, wijde, gemakkelijke schoe
nen zouden waarlijk doen denken aan groote,
lompe voeten cn dat mag, dat kan niet. Eu
wanneer nu later dc straf volgt en de likdoorn
zich vertoont, cn ze hunne voeten in allerlei
bochten plooien en voegen, en ze somtijds
de pijn niet kunnen uitstaan, wanneer die
gevoelige plek met een steen in aanraking
komt, of een lomp mensch natuurlijk juist
op die gevoelige plek trapt, dan kunnen ze
hunne eigene dwaasheid vcroordcelen en naar
allerlei soort van middelen omzien, om van
dio zoo lastige gasten verlost te worden.
Als men zoo alle verzuchtingen en uitroepen
kon liooren, die likdoorns kunnen uiten, dan
zou men nu en dan de woorden opvangen
wat ben ik toch gek geweest! Do schoenen
waren me niet al te wijdIk had wijzer
moeten zijn
Wanneer men nadenkt, zou er dan niet
eenige overeenkomst zijn tusschen likdoorns,
die men aan zich zeiven tc wijten heeft en
de wederwaardigheden en zoogenaamde lam
pen in het leven, die onze eigene schuld zijn
Mij dunkt, dat menig lezer zal zeggen:
Al die middeltjes helpen niet. Die gasten
komen gedurig terug.
En mijn antwoord isOmdat gij ze niet
met wortel en tak hebt uitgeroeid. Gij hebt
halve maatregelen genomen. Die likdoorns
kunnen ons alweer leerendat zakendie
ons hinderen, niet half maar ferm moeten
worden aangepakt. Die gast komt telkens
weer, de likdoorn groeit weer aan. Waarom?
Omdat men den moed, de kracht niet heeft,
|Oiu zc radikaal uit tc roeien.
Wat zou er in ons zeiven, in onze huis»
jhouding, in den staat niet meer orde, niet
meer rust zijnwanneer men die ongelukkige
tijd en geld kostende, halve maatregelen eens
voor goed verbande
(Misschien was dit zelfs nog wel op de
Atjeh-zaak toepasselijk, maar dit is maar een
veronderstelling
Wanneer die koopman voor 50 cent een
middel aan de hand geeft, om die gasten
voor altijd de deur uit te jagendan verdient
als werk opvat. Wie even als gij een blik in do al-
gemeene wetten, die voor den arbeid den grondslag
krijgen, heeft mogen slaan, heeft zich van het „geloo-
ven" van voorhoon tot het „weten" van het boden
gekeerd. Doch gisteren nog las ik weder in een boek
van een onzer geestverwanten, dat de kunst in een
eeuw waarin het onderzoek der natuur tot zulk een
quaestie van mechaniek geworden is, een verloren post
is. Dat woordt geldt je leven, Wolden ar! Lever dus
het bewijs, dat, ook het schoono woord do waai -
heid dienen kan! Donk eorst en schrijf dan. Holo den
h u ic h e 1 a a r. uit het veld slaan, maar laat
ook het tooneel, hot beste strijdperk, waarin ge u kunt
bewogen, den dwazen met hun narrenkap ovenmm
over. Als nu woorden daden zijn, zal men u gaarne
liet woord laten behouden. In dien strijd dien gij voor
het bestaan voort, dus Glück auf!
Waldemar wierp zich in do armen van dien besten
aller goede menschen. en dienzelfden avond nog, te',
wijlde tonen der muziek van het eiland over het mot r*
tot „het roode huis" doordrongen, stond hij eenzaam
en alleen, doch thans als een man, dio weet waar zjjn
plaats.iu het rumoer en het worstelen der wereld is
aan zijn lessonaar en schreef op een schoon blaadje
papier.
Eerste bedrijf. Eerste tooneel
