A L G E SI E E N
A D V E R T E X T I E>
ZONDAG
I 9
AUGUSTUS.
ris
DEGÏZELSCHAPSJDFVROÖW.
te sohagen,
iii.
Ao. 1S83.
27stc Jaargang.
SCIlUt
Ditblad verschijnt tweemaal per week Woens
dag en Zaterdagavond. Bij inzending tot
middags 12 ure, worden Advertcniicn in het
eerstuitkomend nummer geplaatst.
Ingezonden stuklcen één dag vroeger.
UITGEVER:
J. VVI1VKEL,
Laan, "Wijk D, No. 5.
1 EI W S-
L A X I> B O L' SS B L V I>.
Prijs per jaar jf3.-Franco per post f 3TG0
Afzonderlijke nummers f 0.05.
Adcertentiën van één tot vijf regels f 0 75.
iedere regel meer 0.15. Groote letters wor
den naar plaatsruimte berekend.
------ -~j*&
REIZEN.
In vroegere tijden was 't uitgaan van den
handwerksman en burgerman eene geheel andere
uitspanning dan tegenwoordig. Men verwijderde
zich zeer zeldzaam van de plaats zijner inwoning
cn de kosten die bij de uitspanning gemaakt
werden, waren niet zoo buitengewoon hoog.
Toen kwamen de ijzeren wegen. In den beginne
maakten ook zij daarvan geen gebruik. Voor
eerst was het te duur en daarbij kwam 't
denkbeeld, om zich te verwijderen, minder
bij hen op.
De administratie der spoorwegen verzon
daarop een middel, dat, even als de meeste
zaken in het levenvoor een tweeledige be
schouwing en beoordeeling vatbaar was en is.
Men organiseerde de zoogenaamde pleziertrei-
nen, waarvan de vracht, altijd in betrekke-
lijken zinzeer laag was. Die maatregelzoo
geheel nieuwzoo ongewoonzoo frischhad
natuurlijk de tooverkracht der nieuwheid en
werd overwogen en zoodra men eene zaak
een voorstelbegint te overwegen is dit een
stilzwijgend bewijs, dat men er niet afkeerig
van is, dat men er ooren naar heeft, en de
voorsteller kan nog wel geen victorie roepen,
maar heeft toch reeds hoop op aanneming.
En de pleziertreinen kwamen. Eerst liepen
zij op Zondag, zeer tot ergernis van velen,
die dit als eene ontheiliging van den Zondag
beschouwden, terwijl zij vergaten.dat die dag
sedert onheugelijke tijden als zoodanig werden
en nog worden gebezigdom de zeer een
voudige reden, dat vele menschen door hunne
bezigheden op de gewone werkdagen verhin
derd zijnom zich die uitspanning te veroor
loven die anderen op eiken willekeurigen dag
der week zich naar hartelust kunnen verschaffen.
Enfinmen ging en men vond dat men nooit
zoo goedkoop naar A of II kon komen, 't Was
maar één gulden ie had daar ooit van ge
hoord Men had een bloedverwant ot goede
kennis, die men in geen jaren had gezien,
omdat het zoo duur was. En nu voor zoo'n
bagatel! Dat was niet te laten. Maar nu vond
moeder de vrouw, dat zij dan ook wel eens
Novelle
van
Gustav Hoeker.
VII.
Eenige uren later bevond Georgine zich in gesprek
den notarisdie zich gehaast hadaan de roep
stem zijner cliënte gehoor te geveneri met de onver
anderbare objectiviteit van den jurist aanhoorde, hoe
•Hotrouw Haller's oudste neef en beproefde rentmees-
wiens huweljjk zooeven het geheele naburige
stadje op de been gebracht had, met een legaat
werd weggezonden en als erfgenaam geschrapt werd.
bog gedurende do verhandeling hoorde Georgine, hoe
temgkeerende wagens voor de poort van het park
stilhielden. Nu boezemde dit haar geen belang meer
in. Zij had geen oor voor de drukke beweging, die
lAar buiten jontstond. Zjj beval Fritz zijn neef te ver-
*aD te geven,dat tusschen hem en Georgine Haller
«iKe band verbroken was, en tegelijk verbood zij ie
mand tot haar te laten; zij was niet meer te spreken
oor Eghert, noch voor zijne nieuwe bloedverwanten.
*!!t7 bleef langer uit, dan de kortheid van zijn
ywdsckap deed vermoeden. Toen hij na geruimen tijd
D ('J t °rd°hoorde Georgine hem druk sprekende
et Luise. Hij wüdehaar den toegang beletten, doch
li iJ'ojig er op aan, met de tante te spreken.
Vii c rï°P Georgine, terwijl zü hevig sidderde.
-■ beheer de notaris, bescherm gij mij voor inoeicljjk-
u-ecwanneer mijn neef Let niet kan.1
meê mocht! Ze zat toch ook het gansche
jaar met de zorg voor kinderen en verdere huis
houding en vau uitgaan was nooit sprakeDe
man kon daartegen niet veel inbrengen en zoo
zullen ze dan samen gaanMaar nu volgt
daaruit weer, dat ze bij de familie, die ze
in zoo langen tijd niet gezien hebben, toch
fatsoenlijk en netjes voor den dag willen ko
men en daarom is 't eene bepaalde noodza
kelijkheid, dat man en vrouw nog 't een en
ander, natuurlijk maar weinig en zoo goed
koop mogelijk, aan kleeding moeten vernieu
wen. Men had nu eenmaal a gezegdmen
moest ook b zeggen.
En zooals het met dit echtpaar gingj dat
het dan nog wel kon doen, ging hot met eene
menigte anderen, die het minder goed kon
den doen en het toch dedenmaar door niet
contant te betalendat betalen kon later en
de vooruitzichten van verdiensten waren prachtig
en konden niet falen. Langzamerhand werden
die treinen in den volsten zin des woords ple
ziertreinen want wanneer ze des avonds terug
kwamen, walgde men vaak van die tooneeleu,
welke dronken mannen en vrouwen vertoonden.
't Noodzakelijk gevolg hiervan was, dat de
zoogenaamde goedkoope gelegenheid zeer duur
bleek te zijn. Men had toch dien dag voedsel
en drinken noodig, en, was bij ongeluk het
weer ongunstig, dan moest men een geruimen
tijd in herbergen doorbrengen't welk niet
dan tot groote schade voor de beurs strekte.
Maar er was nog meer. Hoe was de werk
man wanneer hij na zoo'n dag van uilspatting
geen uitspanning 's Maandagmorgens
wakker werd. Dan was hij natuurlijk geheel
onbekwaam voor zijn werk. Aan dien onge-
lukkigen Maandagmorgen knoopte zich, helaas
ook bij velen de Maandagmiddag vast en zoo
was de geheele dag verloren en daarbij de
verdienste, welke die dag had kunnen ople
veren.
Later werd er een maatregel genomen, die
zoo mogelijknog nadeeliger werkte. Er liepen
goedkoope treinen op een der dagen in de
week. Toen werden ze al zeer duur, want
de werkman miste een' werkdag en somtijds
nog de helft van den volgenden dag. Nu kan
men honderdmaal zeggenwie het niet kou
Ik moot u verzoeken, mevrouw
„Slechts één woord, Georgine, een enkel woord,"
zeide Luise volhoudend.
„Ik ben niet de echtgenoote van Borthold Stein en
ben het ook nooit geweest
Onmogelijkwilde Georgine antwoorden. Maar
de stem ontbrak haar, zoo vernietigend trof haar dit
woord, dat, wanneer het slechts een bedriegelijk red
dingsanker geweest was, zou dat wel dadelijk in het oog
zijn geloopen. Maar ook op Fritz had deze korte, belang
rijke verklaring eene vernietigende uitwerking. Hij
tuimelde achteruit als ware h\j door den bliksem ge
troffen terwijl een vaal bleek zijn gelaat overtoog.
Ongehinderd trad Egbert met zijne jonge vrouw bin
nen,'beiden nog onder den vernietigenden indruk van
de boodschap, die Fritz hen zooeven gebracht had,
dat zij door tante verstooten waren.
„Luise!" klonk het eindelijk van tante's lippen,
„Luise—gij niet Berthold's echtgnoote?"
„Neen Georgine." antwoordde Luise, „wanneer gij
dit van mij geloofd hebt, dan heeft men mijne brieven
onderschept
„Ik liet ze ongelezen verbranden
„Dan hebt gi) uwe Luise valsch beoordeeld en de
macht der vriendschap te klein geacht,"
„Waarom echter," riep Georgine nu beschaamd
uit, „waarom hebt gij dan mijne verblinding langer
laten duren dan noodig was, Luise? Waarom spoedet
gij u dan niet heden morgen tot mijom mi' uit mijn
dwaling te helpen, toen ik Eghert voor de harde keuze
steldevan het trouwen met Hertha af te zien of
„Van het trouwen af te zien?" viel Eghert do spreek
ster in de rede, „daarvan weet ik niets."
„Ik belastte Fritz met deze boodschap beweerde
noch mocht doen, had dood eenvoudig thuis
te blijven. Dat is hoogst verstandig gerede
neerd, maar daarbij wordt geene rekening
gehouden met de menschelijke zwakheiddie
voor een uitlokkend aanbod al zeer spoedig
bezwijkt.
Het zij verre van mijanderen geen genot
geene uitspanning te gunnenmaar ik wil
alleen aantoonendat hoe aangenaam, hoe
nuttig de invoering der spoorwegen uioge zijn
zij voor velen het middel is geweest, om den
lust naar uitgaan te doen ontwaken en sterk
aan te wakkeren en zoodoende eeniger mate
oorzaak is geweest dat meerdere behoeften
zijn ontstaandie gedurig aanvragen tot loons-
verhoogintr veroorzaakten en de bron werden
van achteruitgang, ontevredenheid met zijn lor.
Wanneer men het groot aantal menschen uit
den dienstbaren stand ziet, die Zondags do
treinen bevolkendan rijst onwillekeurig de
vraag op, of de meerdere loonen die tegen
woordig geëischt worden, niet hoofdzakelijk
tot uitgaan moeten dienen.
Baarn.
P. van de Velde Mz.
fói m nc m i a i k) sc S i i\icuws
De Jaarlijksche Harddraverij en Vuurwerk,
alhier te houdenzal niet zooals door eenige
bladen verkeerdelijk werd gemeld, den 18 Ats-
gustus gehouden worden, maar op Dinsdag 18
September e- k.
Op de harddraverij, den 15 11. gehouden
bij deu kastelein C.Schagen, aan deu Stompeu-
tóren in de Schei meer, werd de prijs2 bronzen
ornamenten, behaald door het paard Emma,
van den heer W. Glijnis, terwijl de eerste
premie, een goudvischkomwerd toegekend aan
het paard de Vrome, van den heer C. Visser,
en de tweede premie, een soezenbak met scho
teltjes, door het paard Mietje, vau den heer
P. Vader.
Te Ambt Harden berg trad een paar in
hot huwelijksbootje, waarvan de bruide
gom 80 eu do bruid jaren telt.
Aan den aannemer R. te Geertruidenberg
wer.1 nu twee maanden geleden eene porte
feuille ontfutseld, inhoudende voor f 1700
aan bankbilletten. Men kou den dief daarvan
niet ontdekken. De buitengewoon grove verte.
Georgine.
„Voor de trouwing?" vroeg Egbert, terwijl zijn blik
tevergeefs den neef zocht.
Voor do trouwing kwam Fritz b\j my en zeide,
dat gü u wel is waar wat beter gevoeldetdoch rust
noodig hadt. W(j moesten daarom zonder u rijden,
tante. Dat waren zijne eigene woorden. Eerst nu,
na onzen terugkeer, meldde hij mjj, da: ik door u
verstooteu was en dat gij den man, die Berthold
Stein's dochter tot zijn vrouw had gemaakt', voortaan
niet meer als uw neef kondet beschouwen. Daarop hadt
g(j een plechtigeneod gezworen. Daarom was ook reeds
de notaris bij u
Ik geloof, dat mijne diensten niet meer noodig zijn,"
zeide nu do notaris op zijn beurt, „en dus wil ik u
niet langer storen."
„Ik bid u, mijnheer de notaris, vertoef nog even,"
zeide tante Georgine met streng gelaat. „De dag van
heden schijnt bestemd to zijn mij vele ophelderin
gen te geveu, Fritz!''
„Fritz heeft zich verwijderd, tante," zeide Egbort.
Georgine beet zich op do lippen.
„Ik zal u later weder hij mij laten ontbieden", wenddo
zij zich nu tot deu notaris, waarop dezo hot vertrek
verliet.
„En nu, Luise," zeide do blinde, hare handen uit
strekkende „kom bij inij en onthul mij mpe dwaling."
Zij trok de vriendin, die Georgine'saangeboden han
den greep en hartelijk drukte, naast zich op den stoel,
en Luise verhaalde het volgende:
„Toen-ik die regelen van u ontving, welke mij zulk
een diepen blik in het karakter van mijn verloofde
Berthold Stein deed slaan, had ik met mij zei ven een
harden strijd te 3trüdeu. Het kostte rnjj eene bo.-en-