A L G E SI E E N A D V E R T E X T I E> ZONDAG I 9 AUGUSTUS. ris DEGÏZELSCHAPSJDFVROÖW. te sohagen, iii. Ao. 1S83. 27stc Jaargang. SCIlUt Ditblad verschijnt tweemaal per week Woens dag en Zaterdagavond. Bij inzending tot middags 12 ure, worden Advertcniicn in het eerstuitkomend nummer geplaatst. Ingezonden stuklcen één dag vroeger. UITGEVER: J. VVI1VKEL, Laan, "Wijk D, No. 5. 1 EI W S- L A X I> B O L' SS B L V I>. Prijs per jaar jf3.-Franco per post f 3TG0 Afzonderlijke nummers f 0.05. Adcertentiën van één tot vijf regels f 0 75. iedere regel meer 0.15. Groote letters wor den naar plaatsruimte berekend. ------ -~j*& REIZEN. In vroegere tijden was 't uitgaan van den handwerksman en burgerman eene geheel andere uitspanning dan tegenwoordig. Men verwijderde zich zeer zeldzaam van de plaats zijner inwoning cn de kosten die bij de uitspanning gemaakt werden, waren niet zoo buitengewoon hoog. Toen kwamen de ijzeren wegen. In den beginne maakten ook zij daarvan geen gebruik. Voor eerst was het te duur en daarbij kwam 't denkbeeld, om zich te verwijderen, minder bij hen op. De administratie der spoorwegen verzon daarop een middel, dat, even als de meeste zaken in het levenvoor een tweeledige be schouwing en beoordeeling vatbaar was en is. Men organiseerde de zoogenaamde pleziertrei- nen, waarvan de vracht, altijd in betrekke- lijken zinzeer laag was. Die maatregelzoo geheel nieuwzoo ongewoonzoo frischhad natuurlijk de tooverkracht der nieuwheid en werd overwogen en zoodra men eene zaak een voorstelbegint te overwegen is dit een stilzwijgend bewijs, dat men er niet afkeerig van is, dat men er ooren naar heeft, en de voorsteller kan nog wel geen victorie roepen, maar heeft toch reeds hoop op aanneming. En de pleziertreinen kwamen. Eerst liepen zij op Zondag, zeer tot ergernis van velen, die dit als eene ontheiliging van den Zondag beschouwden, terwijl zij vergaten.dat die dag sedert onheugelijke tijden als zoodanig werden en nog worden gebezigdom de zeer een voudige reden, dat vele menschen door hunne bezigheden op de gewone werkdagen verhin derd zijnom zich die uitspanning te veroor loven die anderen op eiken willekeurigen dag der week zich naar hartelust kunnen verschaffen. Enfinmen ging en men vond dat men nooit zoo goedkoop naar A of II kon komen, 't Was maar één gulden ie had daar ooit van ge hoord Men had een bloedverwant ot goede kennis, die men in geen jaren had gezien, omdat het zoo duur was. En nu voor zoo'n bagatel! Dat was niet te laten. Maar nu vond moeder de vrouw, dat zij dan ook wel eens Novelle van Gustav Hoeker. VII. Eenige uren later bevond Georgine zich in gesprek den notarisdie zich gehaast hadaan de roep stem zijner cliënte gehoor te geveneri met de onver anderbare objectiviteit van den jurist aanhoorde, hoe •Hotrouw Haller's oudste neef en beproefde rentmees- wiens huweljjk zooeven het geheele naburige stadje op de been gebracht had, met een legaat werd weggezonden en als erfgenaam geschrapt werd. bog gedurende do verhandeling hoorde Georgine, hoe temgkeerende wagens voor de poort van het park stilhielden. Nu boezemde dit haar geen belang meer in. Zij had geen oor voor de drukke beweging, die lAar buiten jontstond. Zjj beval Fritz zijn neef te ver- *aD te geven,dat tusschen hem en Georgine Haller «iKe band verbroken was, en tegelijk verbood zij ie mand tot haar te laten; zij was niet meer te spreken oor Eghert, noch voor zijne nieuwe bloedverwanten. *!!t7 bleef langer uit, dan de kortheid van zijn ywdsckap deed vermoeden. Toen hij na geruimen tijd D ('J t °rd°hoorde Georgine hem druk sprekende et Luise. Hij wüdehaar den toegang beletten, doch li iJ'ojig er op aan, met de tante te spreken. Vii c rï°P Georgine, terwijl zü hevig sidderde. -■ beheer de notaris, bescherm gij mij voor inoeicljjk- u-ecwanneer mijn neef Let niet kan.1 meê mocht! Ze zat toch ook het gansche jaar met de zorg voor kinderen en verdere huis houding en vau uitgaan was nooit sprakeDe man kon daartegen niet veel inbrengen en zoo zullen ze dan samen gaanMaar nu volgt daaruit weer, dat ze bij de familie, die ze in zoo langen tijd niet gezien hebben, toch fatsoenlijk en netjes voor den dag willen ko men en daarom is 't eene bepaalde noodza kelijkheid, dat man en vrouw nog 't een en ander, natuurlijk maar weinig en zoo goed koop mogelijk, aan kleeding moeten vernieu wen. Men had nu eenmaal a gezegdmen moest ook b zeggen. En zooals het met dit echtpaar gingj dat het dan nog wel kon doen, ging hot met eene menigte anderen, die het minder goed kon den doen en het toch dedenmaar door niet contant te betalendat betalen kon later en de vooruitzichten van verdiensten waren prachtig en konden niet falen. Langzamerhand werden die treinen in den volsten zin des woords ple ziertreinen want wanneer ze des avonds terug kwamen, walgde men vaak van die tooneeleu, welke dronken mannen en vrouwen vertoonden. 't Noodzakelijk gevolg hiervan was, dat de zoogenaamde goedkoope gelegenheid zeer duur bleek te zijn. Men had toch dien dag voedsel en drinken noodig, en, was bij ongeluk het weer ongunstig, dan moest men een geruimen tijd in herbergen doorbrengen't welk niet dan tot groote schade voor de beurs strekte. Maar er was nog meer. Hoe was de werk man wanneer hij na zoo'n dag van uilspatting geen uitspanning 's Maandagmorgens wakker werd. Dan was hij natuurlijk geheel onbekwaam voor zijn werk. Aan dien onge- lukkigen Maandagmorgen knoopte zich, helaas ook bij velen de Maandagmiddag vast en zoo was de geheele dag verloren en daarbij de verdienste, welke die dag had kunnen ople veren. Later werd er een maatregel genomen, die zoo mogelijknog nadeeliger werkte. Er liepen goedkoope treinen op een der dagen in de week. Toen werden ze al zeer duur, want de werkman miste een' werkdag en somtijds nog de helft van den volgenden dag. Nu kan men honderdmaal zeggenwie het niet kou Ik moot u verzoeken, mevrouw „Slechts één woord, Georgine, een enkel woord," zeide Luise volhoudend. „Ik ben niet de echtgenoote van Borthold Stein en ben het ook nooit geweest Onmogelijkwilde Georgine antwoorden. Maar de stem ontbrak haar, zoo vernietigend trof haar dit woord, dat, wanneer het slechts een bedriegelijk red dingsanker geweest was, zou dat wel dadelijk in het oog zijn geloopen. Maar ook op Fritz had deze korte, belang rijke verklaring eene vernietigende uitwerking. Hij tuimelde achteruit als ware h\j door den bliksem ge troffen terwijl een vaal bleek zijn gelaat overtoog. Ongehinderd trad Egbert met zijne jonge vrouw bin nen,'beiden nog onder den vernietigenden indruk van de boodschap, die Fritz hen zooeven gebracht had, dat zij door tante verstooten waren. „Luise!" klonk het eindelijk van tante's lippen, „Luise—gij niet Berthold's echtgnoote?" „Neen Georgine." antwoordde Luise, „wanneer gij dit van mij geloofd hebt, dan heeft men mijne brieven onderschept „Ik liet ze ongelezen verbranden „Dan hebt gi) uwe Luise valsch beoordeeld en de macht der vriendschap te klein geacht," „Waarom echter," riep Georgine nu beschaamd uit, „waarom hebt gij dan mijne verblinding langer laten duren dan noodig was, Luise? Waarom spoedet gij u dan niet heden morgen tot mijom mi' uit mijn dwaling te helpen, toen ik Eghert voor de harde keuze steldevan het trouwen met Hertha af te zien of „Van het trouwen af te zien?" viel Eghert do spreek ster in de rede, „daarvan weet ik niets." „Ik belastte Fritz met deze boodschap beweerde noch mocht doen, had dood eenvoudig thuis te blijven. Dat is hoogst verstandig gerede neerd, maar daarbij wordt geene rekening gehouden met de menschelijke zwakheiddie voor een uitlokkend aanbod al zeer spoedig bezwijkt. Het zij verre van mijanderen geen genot geene uitspanning te gunnenmaar ik wil alleen aantoonendat hoe aangenaam, hoe nuttig de invoering der spoorwegen uioge zijn zij voor velen het middel is geweest, om den lust naar uitgaan te doen ontwaken en sterk aan te wakkeren en zoodoende eeniger mate oorzaak is geweest dat meerdere behoeften zijn ontstaandie gedurig aanvragen tot loons- verhoogintr veroorzaakten en de bron werden van achteruitgang, ontevredenheid met zijn lor. Wanneer men het groot aantal menschen uit den dienstbaren stand ziet, die Zondags do treinen bevolkendan rijst onwillekeurig de vraag op, of de meerdere loonen die tegen woordig geëischt worden, niet hoofdzakelijk tot uitgaan moeten dienen. Baarn. P. van de Velde Mz. fói m nc m i a i k) sc S i i\icuws De Jaarlijksche Harddraverij en Vuurwerk, alhier te houdenzal niet zooals door eenige bladen verkeerdelijk werd gemeld, den 18 Ats- gustus gehouden worden, maar op Dinsdag 18 September e- k. Op de harddraverij, den 15 11. gehouden bij deu kastelein C.Schagen, aan deu Stompeu- tóren in de Schei meer, werd de prijs2 bronzen ornamenten, behaald door het paard Emma, van den heer W. Glijnis, terwijl de eerste premie, een goudvischkomwerd toegekend aan het paard de Vrome, van den heer C. Visser, en de tweede premie, een soezenbak met scho teltjes, door het paard Mietje, vau den heer P. Vader. Te Ambt Harden berg trad een paar in hot huwelijksbootje, waarvan de bruide gom 80 eu do bruid jaren telt. Aan den aannemer R. te Geertruidenberg wer.1 nu twee maanden geleden eene porte feuille ontfutseld, inhoudende voor f 1700 aan bankbilletten. Men kou den dief daarvan niet ontdekken. De buitengewoon grove verte. Georgine. „Voor de trouwing?" vroeg Egbert, terwijl zijn blik tevergeefs den neef zocht. Voor do trouwing kwam Fritz b\j my en zeide, dat gü u wel is waar wat beter gevoeldetdoch rust noodig hadt. W(j moesten daarom zonder u rijden, tante. Dat waren zijne eigene woorden. Eerst nu, na onzen terugkeer, meldde hij mjj, da: ik door u verstooteu was en dat gij den man, die Berthold Stein's dochter tot zijn vrouw had gemaakt', voortaan niet meer als uw neef kondet beschouwen. Daarop hadt g(j een plechtigeneod gezworen. Daarom was ook reeds de notaris bij u Ik geloof, dat mijne diensten niet meer noodig zijn," zeide nu do notaris op zijn beurt, „en dus wil ik u niet langer storen." „Ik bid u, mijnheer de notaris, vertoef nog even," zeide tante Georgine met streng gelaat. „De dag van heden schijnt bestemd to zijn mij vele ophelderin gen te geveu, Fritz!'' „Fritz heeft zich verwijderd, tante," zeide Egbort. Georgine beet zich op do lippen. „Ik zal u later weder hij mij laten ontbieden", wenddo zij zich nu tot deu notaris, waarop dezo hot vertrek verliet. „En nu, Luise," zeide do blinde, hare handen uit strekkende „kom bij inij en onthul mij mpe dwaling." Zij trok de vriendin, die Georgine'saangeboden han den greep en hartelijk drukte, naast zich op den stoel, en Luise verhaalde het volgende: „Toen-ik die regelen van u ontving, welke mij zulk een diepen blik in het karakter van mijn verloofde Berthold Stein deed slaan, had ik met mij zei ven een harden strijd te 3trüdeu. Het kostte rnjj eene bo.-en-

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1883 | | pagina 1