Algemeen Advertenti e- DOADERDAG L A A I) 15 O l W B L I), 4 OCTOBER. WWrIFEMT A l EU w s- 27stc Jaargang. J. YVIIVKEL, TE SCHAGEN. Bekendmakingen. Patenten. Dc Bntcrnationalc Tentoon stelling te Amsterdam. Roman van Biosentlial-Eionin, PT M 1 ~'2- "^tbkdverschijnt tweemaal per week Woens- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden Advertentién in het ^éfTtnitkomend nummer geplaatst. Ingezonden stukken ten dag vroeger. UITGEVER: Laan, "Wijk D, No. 5. Prijs per jaar ƒ3.Franco per post f 3.GO Afzonderlijke nummers f 0.05. Advertentién van één tot vijf regels f 0 75. iedere regel meer f 0.15. Groote letters wor den naar plaatsruimte berekend. POLITIE. Ter Secretarie der gemeente Schagen, zijn inlichtingen te bekomen omtrent een ti'Ol!- den ttïcdaalloneii een sleutel. Welke voorwerpen aldaar zijn gevonden, bij gelegen heid der festifiteiten op den 18en dezer. VERLOREN: tc Schagen in den avond van 18 September j.1, een oji'helletje, en een g'OlHleSl IWOChC. Zij die hieromtrent inlichtingen kunnen ge ven, worden verzocht, zich te vervoegen ter Secretarie dier gemeente. De Burgemeester der gemunte Schagen brengt ter algemeene kennis, di\ van af he den tot en met Dinsdag 9 October e. k. ter gemeente secretarie alhierdoor belangheb benden in persoon kunnen worden afgehaald, de patenten, aangevraagd in de maanden Mei Juni en Juli, dienstjaar 1883/84. Schagen, 3 October 1883. De Burgemeester voornoemd, G. Langenbkrg. XVII. 1 October 1883. Aan alle lofzangen komt een einde, dus ook onze tentoonstelling. Inderdaad we zijn aan het begin van het einde, en er is reeds sprake van sommiger vertrek nog vóór 31 October, welke datum thans als de definitive sluiting is vastgesteld. Het zal ons afvallen, wanneer de gezellige terreinen tot van vorige verlatenheid terugge- Vrij vertaald uil het Hoogduitsch. (13.) ZESDE HOOFDSTUK. Heinrich voiliet zijn bureau en volgdo zjjn vader de oude man snelde voor den zoon de trappen op, zoo dat deze hem zeer verbaasd volgdo. Toon zjj in de kamer waren aangekomen en neinrich ïjin vader in hot gelaat zag, voer hy ontzet terug voor de uitdrukking die er op verspreid lag. De oude Börsum was doodsbleek, de wangen van het groote gelaat schenen hoekig, om dien vast'opeenge sloten mond trilde het zenuwachtig en de scherpe bogen van den makelaar hadden iets van den stijven blik der slangen. „Gij hebt het testament, Heinrich," riep de oude Börsum zjjn zoon toe. „Welk testament vader?" vroeg Heinrich verwon derd. „Waarvan spreekt gij?" cVan het testament Möllenhof!" antwoordde de va der. „Verberg u maar niet," ging hij haastig voort, nkij hebt het gy hebt het in uw overdreven plichts betrachting genomen en ruineert daardoor uw vader on u zeiven." „De waanzin spreekt uit u, vader," riep Heinrich R'/j „Gij spreekt in de koorts, gij hebt u den laatsten bd te veel ingespannen." „Gekheid 1" riep de oude. „Geen uitvluchten, hot helpt rjer niets! Ik moet het testament terug hebben ik m°ot - Heinrich -." „Hebt gjj het dan gehad?" vroog daarop do zoon, zUn vader met wijd geopende oogen aanstarende. .Hinerk keek hierop een oogenblik zijn zoon door- biu ge?d in het gelaat. „Natuurlijk," riep hij toon er lachende uit, „en nu is het weg men heeft keerd zijn. Wij hooren dan het verrukkelijk klavierspel niet meer waarop wij in verschil lende afdeelingen dagelijks worden vergast. Een der fraaiste pianino-inzendingen is die van de firma Rud Ibach Salm te Keulen. Zelden hoorde men zulk een helderen en krachtigen toon. De fabriek werd reeds in 1794 opge richt, en leverde in 1879 haar 7000ste in strument, een prachtigen concert-vleugel, aan Richard Wagner, die deze piano op zijne Villa d'Angrie bij Napels bespeelde, zijn beroemde toonwerk Parsifall er op voltooide en getuigde dat dit klavier bizonder voor hem geschikt was. Beroemde meesters, als Jaëll Liszt, Abt. e. a. lieten zich in denzelfden gunstigen zin over het fabrikaat uit. De firma ibach is hofleran- cier van den keizer van Duitschlanden was dit van wijlen onzen prins Frederik. Opmer king verdient, dat de firma zich bizonder op kunstige bewerking toelegt, hetgeen blijkt uit het feitdat zij een prijsvraag uitschreef voor de fraaiste piano-kast, waarvan de prijs den fabrikant niet hooger dan 250 mark zou ko men te staan. Geen der inzenders werd echter den eersten prijs waardig gekeurd, maar het beste der ingekomen modellen niettemin aan genomen en met eenige wijziging uitgevoerd. Wij citeeren dit geval, als een voorbeeld hoe men elders de kunst weet te huldigen, en tevens het publiek te gerieven. Het is niet aangenaam in de kast gestopt te worden, maar het maakt een onderscheid, wanneer men zich vrijwillig in arrest begeeft. Dit was onlangs het geval met een mijner collega's, die mij kwam vertellen, dat hij win de kast" gezeten had. Ik keek hem met ver baasde blikken aan en nam hem ter zijde, om achter het fijne van de zaak te komen. Wat heb je in vredesnaam uitgevoerd vroeg ik op be langstellenden toon, en hoe kwam je er zoo toe je aan te geven wat is er gebeurd? Wat er gebeurd was? Onze vriend had een voudig gedejeuneerd in een brandkast van Chad- het mij weder ontnomen!" „Mollenhof's testament?" stiet Heinrich uit. „Ja, ja!" riep de vader ongeduldig en gejaagd. „Het testament, dat ik opgesteld heb „In duivels naam, ja!" wierp de oude hem tegen. „Het is weg, het is mjj ontstolen, op onverklaarbare, onbegrypeljjke wijze. Ik dacht, dat gij lont gerooken hadt en mij zoo wildet redden, door het ergens te voorschijn te laten komen wat weet ik—"gromde de vader verder. „O, had ik het!" riep de zoon nu uit. „O, had ik hot!" herhaalde hjj, bedekte het gelaat met beide handen en weende. Met diepen smart zag de vader zijn zoon aan. Toen wendde hy zich naar de deur. „Adieu, Heinrich!" riep hjj beslist. „Waar wilt gjj heen?" vroeg deze angstig. „Naar Wolfgang, om bjj hem nog te redden, wat mogelijk is het is immers alleen voor u, Heinrich!" „Waar is die Wolfgang?" vroeg Heinrich vertwij feld, zich naar zjjn vader keerende. „Laat mij, zoon!" riep de vader haastig, terwijl hij zich losmaakte van Heinrich's omarming, die hem wilde tegenhouden. „Ik heb geen oogenblik tjjd,u te woord te staan nu staat alles op het spel en de oude Börsum snelde heen, voor nog Heinrich recht wist, wat hy doen zou; de oude man begaf zich naar het station. De weg daarheen maakte den ovalen Börsum rusti ger menige bekende, dien hij ontmoette, zag hem vriendelijk groetend aan, evenals gewoonlijk. Hjj kwam op het station aan, juist als de trein naar Rot terdam zou vertrekken; hjj nam oen biljet, steeg in de coupé, en weinige minuten later vlogen de uitge strekte velden en de kanalen hem voorbij. Het was, alsof het rusteloos klepperen der wielen den takt tot zjjn denken aangaf. In zjjn geest trachtte hij de moeie- ljjke vraag op te lossen, wie het testament bij hem ontdekt had, wie het kon hebben weggenomen - die raadselachtigo persoon zou hem oneindig veel schade kunnen doen. Men zou den diefstal kunnen verraden. tvoodEr waren zeven gasten aan tafelen de oude Chateau La-Tour van 't jaar 1873 uit do kelders van het Grand-hotel vond goeden af trek. Het is in Engeland de gewoonte dat men begint met de Champagne en eindigt met den rooden Wijn. 't Is zeker heel curieus. Maar wat is dit niet in diezelfde machinegalerij? De drukpers van Narinoni werpt nog steeds 18000 couran ten per uur uit. Het is een rotatie-toestel d. w. z. op een cilinder zijn de letters gezet, en elke omwenteling van die rol of wals druk ken een paar kranten. Alles komt kant en klaar, zelfs in vieren gevouwen, er uit te voorschijn. Het papier is eveneens op een rol gewikkeldhet is z. g. papier sans fin", en heeft eene lengte van circa een paar uur gaans. Er heeft eigenlijk eene schromelijk'» vergis sing plaats gehad betreffende de inzending van de fi-ma Nering Bögol. Een der patroons was lid van de jury, en bij gevolg kon of mocht de inzending van of van wege dezen indus trieel niet voor bekroning in aanmerking komen. De berichtgever was dus slrght.iugrlichttoen hij in^fieï feit der niet-bckrornng oen*voorfnj- garg meende te moeten zien. Z. M.' de Koning was zeer met het fabrikaat der firma ingeno men, en omtrent de machineiieën van Nering Bögel goed ingelicht. Dit laatste vond wellicht zijn grond hierin.dat de firma voor het paleis het Loo eene kleine leverantie had gedaan. Dit reeds geschiedde blijkbaar op gunstige adviesen nopens de firmaen zoo wijdde Z. M. zijne hooge aandacht gaande weg aan haar fabrikaat. Nu het uur van scheiden nadert (waarnaar vele exposanten vuiig verlangen) houden ook de samenkomsten en feesten op. Tot sluiting van den rij der recepties hoopt men een luis terrijk feest te geven, waarschijnlijk den 12n dezer in den park-schouwburg. liet zal bestaan uit een dramatische soirée, waarop do eerste artisten van Parijs zich zullen doen hooren Wat moest hij nu doen, wanneer Wolfgang hem korj en honend afwees? Zyn eenige wapen togen dezen mensch had een raadselachtig wezen hem uit de liari l genomen. Zyn zoon was dit niet dat had hij tot zyn grooten spjjt op diens open gelaat, duidelijk genoe gelezen, dus wie was kon tiet testament genome i hebben wie had daar voordeel belang bjj? En dan Wolfgang zjjn macht tegenover hom was weg het testament kon ieder oogenblik te voorschjju komen hjj moest zich haasten van den zoon der wedu we zoo spoedig mogelijk te redden, wat er van heri nog te redden was. Deze gedachten martelden hem zooals hij nog nooit door eenige zaak in zjjn leven gekweld was geworden- Hij kwam in den na^ht in Rotterdam aan, telegrafeerde naar Brussel aan Wol"- gang, dat hjj reeds ingevolge zjjn brief op reis was, en reisde verder naar Ostende. Hinerk Börsum had geen alres opgegeven, maar alleen het uur van zjjn aankomst in Ostende gemold, en hem voorgeslagen, dat zij elkander op den djjk aan de zee zouden ontmoetten. Hjj was een voorzichtig man, in het hotel, zoo bedacht hij, kon hjj den oen o' anderen bekende niet ontwjjken, hier op deze nach telijke promenade had hij honderdvoudig gelegenheid, wanneer hjj niet gezien wilde worden, zich onzichtbaar te maken. Börsum was nu reeds een uur op den djjk en keek naar de onrustig voortrollende golven. Het had des nachts goönweerd en gestormd. De hemel was bewolkt, de wind woei sterk on de zee toonde zich onstuirmg. Booten met natte zeiion s hom- melden op den vloed, en stoomdooten sneden in de verte nu eens zichtbaar, dan weder sehjjnhaar in de i stroom verzinkende, hunne koersljjnen in het gewe'- dige element. „Ik wenschte wel, dat ik m»t mjjn geld op zulk een vaartuig zat, dat mjj veiiig voortbracht," mompelde hjj, keek nu eens op zjjn horloge en dan weder naar de schepen. Daar hoorde hjj sne'le voetstappen achter zich, die naar hem schenen toe te komen; hjj keerdo zich om on Wolfgang stond voor hem.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1883 | | pagina 1