Algemeen
Advertenti e-
DOADERDAG
L A A I) 15 O l W B L I),
4 OCTOBER.
WWrIFEMT
A l EU w s-
27stc Jaargang.
J. YVIIVKEL,
TE SCHAGEN.
Bekendmakingen.
Patenten.
Dc Bntcrnationalc Tentoon
stelling te Amsterdam.
Roman van Biosentlial-Eionin,
PT
M 1 ~'2-
"^tbkdverschijnt tweemaal per week Woens-
en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's
middags 12 ure, worden Advertentién in het
^éfTtnitkomend nummer geplaatst.
Ingezonden stukken ten dag vroeger.
UITGEVER:
Laan, "Wijk D, No. 5.
Prijs per jaar ƒ3.Franco per post f 3.GO
Afzonderlijke nummers f 0.05.
Advertentién van één tot vijf regels f 0 75.
iedere regel meer f 0.15. Groote letters wor
den naar plaatsruimte berekend.
POLITIE.
Ter Secretarie der gemeente Schagen, zijn
inlichtingen te bekomen omtrent een ti'Ol!-
den ttïcdaalloneii een sleutel. Welke
voorwerpen aldaar zijn gevonden, bij gelegen
heid der festifiteiten op den 18en dezer.
VERLOREN:
tc Schagen in den avond van 18 September j.1,
een oji'helletje,
en een g'OlHleSl IWOChC.
Zij die hieromtrent inlichtingen kunnen ge
ven, worden verzocht, zich te vervoegen ter
Secretarie dier gemeente.
De Burgemeester der gemunte Schagen
brengt ter algemeene kennis, di\ van af he
den tot en met Dinsdag 9 October e. k.
ter gemeente secretarie alhierdoor belangheb
benden in persoon kunnen worden afgehaald,
de patenten, aangevraagd in de maanden Mei
Juni en Juli, dienstjaar 1883/84.
Schagen, 3 October 1883.
De Burgemeester voornoemd,
G. Langenbkrg.
XVII.
1 October 1883.
Aan alle lofzangen komt een einde, dus
ook onze tentoonstelling. Inderdaad we zijn
aan het begin van het einde, en er is reeds
sprake van sommiger vertrek nog vóór 31
October, welke datum thans als de definitive
sluiting is vastgesteld.
Het zal ons afvallen, wanneer de gezellige
terreinen tot van vorige verlatenheid terugge-
Vrij vertaald uil het Hoogduitsch.
(13.) ZESDE HOOFDSTUK.
Heinrich voiliet zijn bureau en volgdo zjjn vader
de oude man snelde voor den zoon de trappen op, zoo
dat deze hem zeer verbaasd volgdo.
Toon zjj in de kamer waren aangekomen en neinrich
ïjin vader in hot gelaat zag, voer hy ontzet terug
voor de uitdrukking die er op verspreid lag. De
oude Börsum was doodsbleek, de wangen van het
groote gelaat schenen hoekig, om dien vast'opeenge
sloten mond trilde het zenuwachtig en de scherpe
bogen van den makelaar hadden iets van den stijven
blik der slangen.
„Gij hebt het testament, Heinrich," riep de oude
Börsum zjjn zoon toe.
„Welk testament vader?" vroeg Heinrich verwon
derd. „Waarvan spreekt gij?"
cVan het testament Möllenhof!" antwoordde de va
der. „Verberg u maar niet," ging hij haastig voort,
nkij hebt het gy hebt het in uw overdreven plichts
betrachting genomen en ruineert daardoor uw vader
on u zeiven."
„De waanzin spreekt uit u, vader," riep Heinrich
R'/j „Gij spreekt in de koorts, gij hebt u den laatsten
bd te veel ingespannen."
„Gekheid 1" riep de oude. „Geen uitvluchten, hot helpt
rjer niets! Ik moet het testament terug hebben ik
m°ot - Heinrich -."
„Hebt gjj het dan gehad?" vroog daarop do zoon,
zUn vader met wijd geopende oogen aanstarende.
.Hinerk keek hierop een oogenblik zijn zoon door-
biu ge?d in het gelaat. „Natuurlijk," riep hij toon
er lachende uit, „en nu is het weg men heeft
keerd zijn. Wij hooren dan het verrukkelijk
klavierspel niet meer waarop wij in verschil
lende afdeelingen dagelijks worden vergast. Een
der fraaiste pianino-inzendingen is die van de
firma Rud Ibach Salm te Keulen. Zelden
hoorde men zulk een helderen en krachtigen
toon. De fabriek werd reeds in 1794 opge
richt, en leverde in 1879 haar 7000ste in
strument, een prachtigen concert-vleugel, aan
Richard Wagner, die deze piano op zijne Villa
d'Angrie bij Napels bespeelde, zijn beroemde
toonwerk Parsifall er op voltooide en getuigde
dat dit klavier bizonder voor hem geschikt
was.
Beroemde meesters, als Jaëll Liszt, Abt. e.
a. lieten zich in denzelfden gunstigen zin over
het fabrikaat uit. De firma ibach is hofleran-
cier van den keizer van Duitschlanden was
dit van wijlen onzen prins Frederik. Opmer
king verdient, dat de firma zich bizonder op
kunstige bewerking toelegt, hetgeen blijkt uit
het feitdat zij een prijsvraag uitschreef voor
de fraaiste piano-kast, waarvan de prijs den
fabrikant niet hooger dan 250 mark zou ko
men te staan. Geen der inzenders werd echter
den eersten prijs waardig gekeurd, maar het
beste der ingekomen modellen niettemin aan
genomen en met eenige wijziging uitgevoerd.
Wij citeeren dit geval, als een voorbeeld
hoe men elders de kunst weet te huldigen,
en tevens het publiek te gerieven.
Het is niet aangenaam in de kast gestopt
te worden, maar het maakt een onderscheid,
wanneer men zich vrijwillig in arrest begeeft.
Dit was onlangs het geval met een mijner
collega's, die mij kwam vertellen, dat hij win
de kast" gezeten had. Ik keek hem met ver
baasde blikken aan en nam hem ter zijde, om
achter het fijne van de zaak te komen. Wat heb
je in vredesnaam uitgevoerd vroeg ik op be
langstellenden toon, en hoe kwam je er zoo
toe je aan te geven wat is er gebeurd?
Wat er gebeurd was? Onze vriend had een
voudig gedejeuneerd in een brandkast van Chad-
het mij weder ontnomen!"
„Mollenhof's testament?" stiet Heinrich uit.
„Ja, ja!" riep de vader ongeduldig en gejaagd.
„Het testament, dat ik opgesteld heb
„In duivels naam, ja!" wierp de oude hem tegen.
„Het is weg, het is mjj ontstolen, op onverklaarbare,
onbegrypeljjke wijze. Ik dacht, dat gij lont gerooken
hadt en mij zoo wildet redden, door het ergens te
voorschijn te laten komen wat weet ik—"gromde
de vader verder.
„O, had ik het!" riep de zoon nu uit.
„O, had ik hot!" herhaalde hjj, bedekte het gelaat
met beide handen en weende.
Met diepen smart zag de vader zijn zoon aan. Toen
wendde hy zich naar de deur.
„Adieu, Heinrich!" riep hjj beslist.
„Waar wilt gjj heen?" vroeg deze angstig.
„Naar Wolfgang, om bjj hem nog te redden, wat
mogelijk is het is immers alleen voor u, Heinrich!"
„Waar is die Wolfgang?" vroeg Heinrich vertwij
feld, zich naar zjjn vader keerende.
„Laat mij, zoon!" riep de vader haastig, terwijl hij
zich losmaakte van Heinrich's omarming, die hem
wilde tegenhouden. „Ik heb geen oogenblik tjjd,u te
woord te staan nu staat alles op het spel en
de oude Börsum snelde heen, voor nog Heinrich recht
wist, wat hy doen zou; de oude man begaf zich naar
het station.
De weg daarheen maakte den ovalen Börsum rusti
ger menige bekende, dien hij ontmoette, zag hem
vriendelijk groetend aan, evenals gewoonlijk. Hjj
kwam op het station aan, juist als de trein naar Rot
terdam zou vertrekken; hjj nam oen biljet, steeg in
de coupé, en weinige minuten later vlogen de uitge
strekte velden en de kanalen hem voorbij. Het was,
alsof het rusteloos klepperen der wielen den takt tot
zjjn denken aangaf. In zjjn geest trachtte hij de moeie-
ljjke vraag op te lossen, wie het testament bij hem
ontdekt had, wie het kon hebben weggenomen - die
raadselachtigo persoon zou hem oneindig veel schade
kunnen doen. Men zou den diefstal kunnen verraden.
tvoodEr waren zeven gasten aan tafelen de
oude Chateau La-Tour van 't jaar 1873 uit do
kelders van het Grand-hotel vond goeden af
trek. Het is in Engeland de gewoonte dat
men begint met de Champagne en eindigt
met den rooden Wijn.
't Is zeker heel curieus. Maar wat is dit
niet in diezelfde machinegalerij? De drukpers
van Narinoni werpt nog steeds 18000 couran
ten per uur uit. Het is een rotatie-toestel
d. w. z. op een cilinder zijn de letters gezet,
en elke omwenteling van die rol of wals druk
ken een paar kranten.
Alles komt kant en klaar, zelfs in vieren
gevouwen, er uit te voorschijn. Het papier
is eveneens op een rol gewikkeldhet is z. g.
papier sans fin", en heeft eene lengte van
circa een paar uur gaans.
Er heeft eigenlijk eene schromelijk'» vergis
sing plaats gehad betreffende de inzending van
de fi-ma Nering Bögol. Een der patroons was
lid van de jury, en bij gevolg kon of mocht
de inzending van of van wege dezen indus
trieel niet voor bekroning in aanmerking komen.
De berichtgever was dus slrght.iugrlichttoen
hij in^fieï feit der niet-bckrornng oen*voorfnj-
garg meende te moeten zien. Z. M.' de Koning
was zeer met het fabrikaat der firma ingeno
men, en omtrent de machineiieën van Nering
Bögel goed ingelicht. Dit laatste vond wellicht
zijn grond hierin.dat de firma voor het paleis
het Loo eene kleine leverantie had gedaan.
Dit reeds geschiedde blijkbaar op gunstige
adviesen nopens de firmaen zoo wijdde Z. M.
zijne hooge aandacht gaande weg aan haar
fabrikaat.
Nu het uur van scheiden nadert (waarnaar
vele exposanten vuiig verlangen) houden ook
de samenkomsten en feesten op. Tot sluiting
van den rij der recepties hoopt men een luis
terrijk feest te geven, waarschijnlijk den 12n
dezer in den park-schouwburg. liet zal bestaan
uit een dramatische soirée, waarop do eerste
artisten van Parijs zich zullen doen hooren
Wat moest hij nu doen, wanneer Wolfgang hem korj
en honend afwees? Zyn eenige wapen togen dezen
mensch had een raadselachtig wezen hem uit de liari l
genomen. Zyn zoon was dit niet dat had hij tot
zyn grooten spjjt op diens open gelaat, duidelijk genoe
gelezen, dus wie was kon tiet testament genome i
hebben wie had daar voordeel belang bjj?
En dan Wolfgang zjjn macht tegenover hom was
weg het testament kon ieder oogenblik te voorschjju
komen hjj moest zich haasten van den zoon der wedu
we zoo spoedig mogelijk te redden, wat er van heri
nog te redden was. Deze gedachten martelden hem
zooals hij nog nooit door eenige zaak in zjjn leven
gekweld was geworden- Hij kwam in den na^ht in
Rotterdam aan, telegrafeerde naar Brussel aan Wol"-
gang, dat hjj reeds ingevolge zjjn brief op reis was,
en reisde verder naar Ostende.
Hinerk Börsum had geen alres opgegeven, maar
alleen het uur van zjjn aankomst in Ostende gemold,
en hem voorgeslagen, dat zij elkander op den djjk aan de
zee zouden ontmoetten. Hjj was een voorzichtig man,
in het hotel, zoo bedacht hij, kon hjj den oen o'
anderen bekende niet ontwjjken, hier op deze nach
telijke promenade had hij honderdvoudig gelegenheid,
wanneer hjj niet gezien wilde worden, zich onzichtbaar
te maken.
Börsum was nu reeds een uur op den djjk en keek
naar de onrustig voortrollende golven.
Het had des nachts goönweerd en gestormd. De
hemel was bewolkt, de wind woei sterk on de zee
toonde zich onstuirmg. Booten met natte zeiion s hom-
melden op den vloed, en stoomdooten sneden in de
verte nu eens zichtbaar, dan weder sehjjnhaar in de i
stroom verzinkende, hunne koersljjnen in het gewe'-
dige element.
„Ik wenschte wel, dat ik m»t mjjn geld op zulk een
vaartuig zat, dat mjj veiiig voortbracht," mompelde
hjj, keek nu eens op zjjn horloge en dan weder naar
de schepen. Daar hoorde hjj sne'le voetstappen achter
zich, die naar hem schenen toe te komen; hjj keerdo
zich om on Wolfgang stond voor hem.