n n en la n dsch Nieuws.
en voorts een souper en een bal. liet feest
dat in pracht en luister alle vorigen moet over
treffen, gaat uit van de buitenlandsche com
missarissen der tentoonstelling en de kosten
worden geraamd op 20000 francs. Er worden
een 600-tal invitaties rondgezonden.
Schagea. Naar wij vernemen bestaat
bij de Gymnastiek- en Schermvereeniging
pLycurgus" alhier, het voornemen om Woens
dag den lOen October a. s. in het locaal
van den Heer Kos eene openbare les te geven
en tot bijwoning daarvan eenige ingezetenen
uittenoodigen, welke belangstellen in lichaams
oefening.
Vooral heeft zij hiermede op het oog ver
meerdering van het aantal werkende- doch ook
van kunstlievende leden.
En waarlijk wij wezen er reeds op bij de
jongste uitvoering dier vereeniginghet leden
talthans 14 a 15 bedragende, kan in eene
plaats als deze veel grooter zijn. En ook het
doel dat de gymnastiek beoogt en hetwelk
door de grootste mannen ten allen tijde is
bevorderdnamenlijkontwikkeling en bevor
dering van den welstandde kracht en gezond
heid van het menschelijk lichaambehoeft onze
volle sympathie.
Wij hopen dan ook dat velen deze open
bare lestot bijwoning waarvan ieder belang
stellende in gymnastiek vrijen toegang heeft,
zullen bijwonen, en daardoor opgewekt, velen
a's werkend lid zullen toetreden en der veree
niging ook den noodigen materieelen steun niet
mogen onthouden.
De teekenschool Maandagavond in de
Landbouw Sociëteit ,.Ceres" geopendwerd
begonnen met 25 leerlingen, waarvan de eene
helft uitsluitend hand- en ornament-, en de
andere rechtlijnig- en bouwkundig- onderwijs
zullen genieten.
Het is opmerkelijk, dat zich uit de kom
der gemeente Schngen, slechts vier leerlingen
voor het bouwkundig teekenen hebben aange
meld, terwijl de overige zich eene wandeling
van i uur, soms l1/* uur getroostenom van
het teekenonderwijs gebruik te kunnen maken.
Wel een bewijs, dat zij die zich zulk eene
wandeling, soms door sneeuw en wind, ge
troosten, overtuigd zijn van het nut, dat het
teekenen voor een handwerkman is. Het on
derwijs in het hand- en ornamentteekenen
werd jaarlijks beter bezocht dan dat in het
bouwkundig teekenen; doch het meest door
hen die het teekenen meer tot uitspanning en
tot oefening van oog en hand, dan voor hun
vak zullen noodig hebben. Er zijn er nog ve
len, zoo als schilders, smeden etc., die het
nut van het teekenonderwijs nog niet genoeg
inzien, en voor hen bestaat er toch gelegen-
„Gy hebt haast, zoo het schynt?" vroeg Wolfgang
na een vluchtige begroeting.
„Gy wel niet minder," antwoordde Börsum.
„Ja, ik ben bezorgd, dat men u inrekende," zeide
Wolfgang met een spotvol lachje.
„En u mg gezelschap deed houden," voegde Börsum
er by. „Gy hebt een goed spion."
„Dat was wel noodig," antwoordde Wolfgang. „Gy
zoudt u in uw gemoedsrust, schynt het, het net over
hot hoofd hebben laten werpen. Men heeft uwe voet
sporen ontdekt en de rechter zit u op de hielon."
Börsum streek zich met de hand over het gelaat.
„Zoo ver was het nog lang niet," antwoordde Börsum.
Het was wel zoo ver," meende Wolfgang. „Het hing
nog maar van een formaliteit af, en men had u, ouden
vos, spoedig in uw hol gevangen. Waar hebt gy het
testament?" vroeg Wolfgang.
„Hier!" antwoordde Börsum, op zyn borstzak wij
zende,
„Hoe luiden nu uwe voorwaarden?" vroeg Wolfgang
nu tamelijk onverschillig.
„Even als vroeger," antwoordde Börsum.
„Dan houdt gy het testament maar en krygtniets."
„Ik heb geld noodig," zeide nu Börsum.
„Dat kan ik my zoo voorstellen!" zeide Wolfgang
spottende.
„Ik zal u niet het pistool op de borst zotten," meende
Börsum.
„Dat is zeer vriendelijk van u," liet Wolfgang lachend
volger.
„Geef my eenvoudig het bedrag van mijn wissels."
„Dat zult gij hebbon," antwoordde Wolfgang." Ik zal
met myn ouden vriend niet rekenen," voegde hy er
bytend by.
„Laten wy nu in een restauratie gaan," sloeg Börsum
voor.
„Ik heb zulk een groote som niet by my," antwoordde
Wolfgang. „Ik heb vijftigduizend francs in bankbillet-
ten. Het andere krijgt gy in wissels, betaalbaar na
ontvangst der erfenis."
„Gy liadt het zeer goed by u kunnen hebben," riep
Börsum uit, „daar gy het zeer goed wist waarom ik
kom. Gy zet my echter het mes op de keel," ging
hy grimmig voort. „Wie weet, wanneer u de erfenis
wordt uitbetaald."
„Wanneer het testament verbrand is, en de asch
hier in zee gestrooid is, zou ik werkelijk wel eens
willen weten, wie de uitlevering der erfenis nog langer
zou kunnen weigeren, het proces valt dan van zeifin
duigen, ook wanneer men als zeker kan aannemen,
dat gy in de woning myner moeder zyt geweest,"
meende Wolfgang.
heid voor datgene, wat hun in hun ^ak
zou kunnen te pas komen, eenig onderricht te
bekomen.
De lessen zijn dus aangevangen. Zij die zich
nog willen bekwamen, kunnen er van pro
fiteer en.
Dinsdagavond heeft het onderwijs in de
Huisvlijtschool alhier wederom een aanvang
genomen met 20 leerlingen. Het wordt gegeven
door den heer Schuitemaker, onderwijzer te
Barsingerborn. Door vrijwillige bijdragen van
eenige ingezetenen konden reeds tien onbemid
delde leerlingen worden toegelaten.
Zondagmiddag tegen vier uur vermaakten
zich op de hoeve van den Heer Otto Schaap
in den Groetpolder Gemeente Winkel, terwijl
deze afwezig was, eenige kinderen met een
vuurtje te maken. Zij kozen daartoe de on
geschiktste plaats ter wereld nl. bij eene stroomijt
waartegen eene kleine scheepslading geperst
stroo stond. De gevolgen bleven niet uit. De
mijt vatte vlam, en eer hulp opdaagde was al
les eene vuurzee.
Nu stond er geen zes voet van het geper
ste stroo eene schuur die geheel daarmede ge
vuld was en deze schuur grensde oogenblik-
kelijk aan de groote schuur die vol geladen
was met tarw, haver, kanariezaad enz. Het
had dus eene ware ramp kunnen wordenhad
den eenige kloeke mannen alleen met emmers
gewapend de strooschuur niet beveiligd. Toen
na een klein vuurtje de brandspuit van Lutje
winkel arriveerde, bleek weldra dat men het
vuur meester kon worden. Een ieder bevreem
de het echter dat, niettegenstaande rook en
hooge vlammen, de spuit van Winkel zich liet
wachten.
De trekking der Amsterdamsche Ten-
toonstf.llinsloterij zal plaats hebben 10
November.
Volgens den regenmeter der Rijksland
bouwschool viel in den maand September 82
m. M. water, tegen 99 in dezelfde maand van
het vorige jaar.
Door bemiddeling der Ned. Handelmaat
schappij is weder f 25.000 overgemaakt aan
de plaatselijke commissie le Batavia voor de
ramp op Java. In het geheel derhalve! 263.000.
Het Utrechtsch studentenkorps is voor
nemens Z. M. den Koning een eerewacht aan
te bieden, bij gelegenheid van de plechtige
onthulling van het standbeeld van Graaf Jan
van Nassau, op 15 Oct. a. s
De Surinaamsche inboorlingen zullen
tot 14 October a. s. op de tentoonstelling ver
blijven en den daarop volgenden dag, over
Rotterdam en Southamptonen met de Engelsche
mail via St. Thomas en Demerary, naar hun
geboorteland terugkeeren.
Van een droevig bewijs hoe somtijds het
algemeen belang wordt opgofferd aan het
Börsum haalde moeielijk adem.
„Gy moet meer geld hebben!" stiet hy uit.
„ik heb weder hier een menagerie gekocht," ant
woordde Wolfgang, „en bezit geen baargeld meer.
Wilt gij?" -
„Ja!" antwoordde Börsum, en do twee begaven zich
in de restauratie, bestelden een maal en lieten zich
een bijzonder vertrek aanwijzen.
Börsum nam de wissels uit zyn borstzak en legde
ze op tafel.
Wolfgang nam zyn portefeuille ter hand.
„En het testament?" vroeg hy.
„Geef my eerst het geld!" riep Börsum uit.
„Geen duit, voor ik hot testament hier niet tusschen
ons op tafel zie liggen."
„Zoo dat zal bezwaarlijk gaan," lachte nu Börsum
honend, „het testament is mij eergisteren nacht ont
stolen."
Wolfgang's neusvleugels beefden een weinig, zyne
oogen verkleinden zich een oogenblik en hy zag er uit
als of hy zich op zyn schuldeischer wilde werpen.
„Schoft! Leugenaar!" siste hij.
„Die schoone titels schenk ik u," zeide Börsum dub
belzinnig. „Ik zou niet hier zyn, wanneer dat niet
waar was."
„Gy wilt my in uw macht houden," stiet Wolfgang
toornig uit.
„Ware dat zoo. Dat zou mij honderdduizend waard
zyn."
„Wie heeft het genomen?" vroeg Wolfgang, terwijl
hy een blik vol haat op den ouden man wierp.
„Ik weet het niet!"
„Uw zoon?" en een verachtelijke trek plooide zich
om Wolfgang's lippen.
„Helaas neen!"
„Waarom helaas?"
„Omdat, ik er dan zeker van zou zijn, dat het tes
tament onschuldig te voorschijn zou komen, dan zou
het wel toevallig in de een of andere kast van het
sterfhuis gevonden- worden," meende Börsum bijna
weemoedig.
„Dan is onze zaak afgeloopen?" antwoordde Wolf
gang, met zyn eigenaardigen styven blik voor zich
uitziende.
„Gij betaalt de wissels niet, gy geeft ook niet, wat
gy by u hebt?" vroeg Börsum op doffen, bovenden toon.
„Natuurlijk niet. Laat de erfgenamen u betalen,"
hoonde Wolfgang, stond op en verliet het vertek.
„Börsum zag hem na met een blik, die duidelijk
genoeg zeidezal ik hem nagaan en hem nederschie-
ten en dan mij Een oogenblik boog hij zijn li
chaam, alsof hij deze gedachten ten uitvoer wilde
eigene, maakt een voetreiziger meldinn
het Bataviaaseh Handelsblad:
„Op een mijner wandelingen door de de?*
zag ik een heer op mij afkomen, gekleed
een donker geruit tricot-pak, een stroohoed'11
op en een pince-nez aan een zijden lint
den neus. Naderbij gekomen bleek deze danï
een inlander te zijn. Hij verzocht mij Vn
om zijn manilla aan te steken, vau welke
legenheid ik gebruik maakte om te informf'
ren wie hij was.
„„Mantri pipès" (lees veepest) en zwaoP
van den kandjeng toewan controleur", l„j|d*r
het antwoord. Ik poogde deze familierelaj
niet te doorgronden, maar liet het jonge mensG
een en ander vertellen omtrent zijn werkkrip»
Na de overtuiging bekomen te hebben da- v
geen ambtenaar maar slechts een particulier
was, onderrichtte hij mij met blijkbare zelf.
voldoening in de kunst om de veepest op een
gegeven punt te doen uitbreken. Inderdaad
zeer eenvoudig en vernietigend voor de tre.
leerde hypothesen, welke nu en dan door des»
kundigen als de vermoedelijke oorzaken
"an het opnieuw uitbreken der epidemi worden
aangenomen.
„Zoolang er residenten zijndie twintigen
controleurs die tien gulden daags boven"hun
traktement genieten, en zoolang de gewone
gecommitteerden f 300 's maands krijgen, ter
wijl al deze heeren om het hardst delven uit
de goidmijn „Declaratie" met andere woor
den zoolang er bondgenooten in plaats van
vijanden der veeziekte bestaan, is haar uitroeiing
een hersenschim. En dit te meer, terwijl de
mantries, dat zijn gewone inlanders, die schrij
ven kunnenmaar een nooit gedroomde weelde
van zestig gulden 's maands genietenuit den
aard der zaak tegen de beteugeling der ziekte
ten strengste waken. Het gekit hier immers:
„de buffel z'n dood is de gecommitteerde z'n
brood."
li uitenlandsch Nieu ies.
Parijs, 1 October. Op het feestmaal
op het Elysee zat de koning van Spanje tusschen
mevrouw Greyy en mevrouw Wilson. Alle
ministers, behalve Thibaudin, waren aanwezig
Grevy droeg de versierselen van het Gulden
Vlies en alle Fransche genoodigden droegen
hunne Spaansche decoratiën.
De bladen gaan voort de manifestatie van
Zaterdag scherp af te keuren.
De Rep. fr. zegt, dat die manifestatie een
groote misslag is geweestwant wij hebben
te kort gedaan aan de plichten der gastvrij
heid en wij zijn in den val geloopen, dien
men ons had gespannen.
De Parlement hoopt, dat Spanje^ zal be
grijpen, dat aan de beleediging, zijn Koning
aangedaan, Frankrijk niet medeplichtig in
brengen daarna richtte hyzich evenwel in zijne ge
wone houding op pakte zyne wissels bijeen en stak
ze weder in de zak.
„Dwaas dat ik iets anders verwacht heb - aeze
geschiedenis is uit het geld verloren bet was
goed, dat ik mij voorzien heb. Myn baargeld o
draagt noch tachtigduizend mark in ponden is <r
weinig maar het zal mij een tijd lang boven wa
houden, en het geluk kan mij nog dienen."
Deze gedachtengang werd verbroken door ne,;
non tredon van den kellner, die meldde dat er Pü
diend was. ni„t
„De andere heer is niet wel geworden, ik we0
of hy terug komt," gaf Börsum ten antwoord,
het couvert hier en dien hier op ik betaal net
couvert. Wanneer gaat de eerste boot naar hou i
vroeg hy.
„Over twee uur," was het antwoord. r
Hij at en dronk haastig; toen begaf hy rac
een bankier, waar hy eenige staatspapieren
engelsch geld inwisselde, begaf zich daarna
haven, nam een plaatsbillet op een schip en .iferend«1
in het eenzame Leopoldspark, rekenende en cy
tot het tijdstip, waarop het schip zee zou Kie ent
uren later dobberde hij reeds op het onrustig wj[te
en keek nadenkend naar het noord-westen,waa
krijtrotsen van Engeland en de vuurtoren
Theemsmonding op moesten duiken.
„Het is in ieder geval heter," IPonlPe ®.nfieri. Mie
neer ik van daar aanzie, hoe de dingen ver het
schien is het wel niet eens noodig, dat
groote water ga, het is onaangenaam opJ0fander0
dag mogelijk, dat het document op de ei waar hot
onverklaarbare wijze, zonder dat men y< u r geval
eerst is geweest, te voorschyn komt. r zeker heb.
zal het goed zijn, wanneer ik het geld
ingeval het daar ginds met mij tot e ken m»
komen ofschoon dat nog wol eenG Londo*
duren, en wie weet, wat ik in dien - mün°
uitvoer; de tyd is nu gunstig, en wa - guB»^
geluk, dat my steeds in den hoogste goeds'1'**
was, ditmaal getrouw blijft, kan alles ,enveih°
pen, doch geld en leven zyn hiei 'y toch 1 -
dan in Ernden, - zoo heeft die schurk mu
een dienst bewezen." „..„„inzingen vaI]jöl
Dit waren de gedachten en ovei p - vervelf
ouden Börsum, terwijl het ®ch'p ^Ljen koer* j
trots wind on golven naar hot n.,r ygEngel
en de passagiers en den vluchtelu 0
kust bracht. WorM verV0Jfl
