tijd zeer tevreden en daardoor betrekke
lijk gelukkig geweest. Maar ziet, de ruimere
levenswijze van anderen, zucht tot nabootsing
en wat al verder eene oorzaak zijn kan, ver
minderde ook hunne tevredenheid en de zucht
tot wenschen en begeeren, vroeger nooit bij
hen opgekomen, ontwaakte. Eerst fluisterde
die stem, steeds werd ze luider en luider en
ging eindelijk over tot een morren over hun
lot.
't Was nog in dien goeden ouden tijd, toen
de goden zich nog rechtstreeks met het lot
der stervelingen bemoeiden. Vader Jupijn,
zoo luidt het verhaal, hoorde de klachten var.
de vroeger zoo tevredene menschen eri 't speet
hem. Met zijne hoogere wijsheid betreurde hij
't, dat ze naar meer haakten, hij begreep, dat
vermeerdering hunner goederen alleen dienen
zon. om hen gedurig nog naar meer te doen
verlangen, dat ze op die wijze nooit hunne te
vredenheid zouden herkrijgen en hij besloot,
hen te straften, door hun datgene te geven,
wat ze zoo dwaas begeerden. Op die wijze
zonden ze zich zeiven straften en daardoor
genoopt worden, cm hunnen vorigen, nu ver
achten toestand terug te wenschen en 't dwaze
van hun gedrag in te zien.
Ilij gaf hun derhalve te verstaan, dat hij hune
bede had verhoord.
Ilij stond hun toe, om te wensrhen wat
ze wilden, maar beperkte het aantal wenschen
tot drie.
leder, die kan, stelle zich voor, welke ver
bazing die tijding veroorzaakte; veroorzaakte
zij gecno uitbundige, onvermengde vreugde?
Misschien in 't eerste oogenblik, maar daarop
volgde ook duidelijk eene niet te beschrijven
verlegenheid en daarbij ook een gevoel van
angst.
Zoo bedaard mogelijk sprak de manwe
zullen van dit groote voorrecht een uitmun
tend gebruik maken en niet zoo handelen
nis die dwazen, die vragen om dingen, die
hun meer ongeluk dan geluk aanbrengen. Laat
ons kalm overleggen, wat ons nu te doen staat.
Zijn wederhelft was 't. ten volle met hem
eens, en hopende, dat de slaap hen door
droomen den juisten weg zoude aanwijzen,
begaven ze zich te rusten.
Den volgenden morgen waren ze nog even
wijs. Nog altijd dezelfde onzekerheid en be-
sluitenloosheid, hoofdzakelijk daaruit voorko
mende, dat ze vreesden, niet genoeg te zullen
wenschen. Gelukkig of ongelukkig voor hen
was 't dien dag juist kermis en ze besloten
uit te gaan, ten einde zich een weinig te
verzetten, en wie weet, of hun niet eene geluk
kige gedachte inviel; zoo gingen ze dan uit
en passeerden de kramen, die vele schoone
<m begeerlijke voorwerpen uitstalden, maar
die, zooals van zelve spreekt te nietig waren
om aanleiding tot een wensch te kunnen
geven.
't Eenvoudige verhaal zegt verder: de vrouw
kwam voorbij eene kraam met houtwaren.
Hare gedachten waren werkelijk voor eenige
«ogenblikken van de hoofdzaak afgeleid en
onwillekeurig zcide zijkijk eens man M at
een stevige potlepel hangt daar! Zoo een zou
ik wel willen hebben, want ge weet, dat de
mijne bijna op is.
Dat goede menschWat vroeg ze weinig,
want.... ze had gevraagd en dusgewenscht!
Jupyn was iemand, die trouw woord hield;
nauwelijks was de wensch over hare lippen
of ze had den lepel in hare hand.
„Roman! - Wat bclcckcnt dut 1" kiouk het te-e-
Nu begreep ze, wat ze gedaan en hoe on-
ver/ichti" ze gehandeld had.
't Berouw kwam te laat. Was zij verlegen
en ontsteld, haar ntan daarentegen was woe
dend en raasde en tierde. Tevergeefs smeekte
zij om vergeving. Hij was zich zelf niet- van
drift-, ja, hij vergat zich zoo zeer, dat lnj
eindelijk uitbarstte:
„Ik wou, dat dit verwenschte ding op jou
hoofd zat!"
De wijze, de bedaarde man, die alles zoo
moed zoude overleggen, toonde zich nu geen
zier wijzer dan zijne vrouw. Ook hij deed een
dwazen wensch 'die evenwel dadelijk werd
verhoord. Daar stond de arme vrouw. De lepel
sloot haar om 't hoofd en de steel stak als
een hoorn vooruit. Ieder stelle zich dit tooneel
voor. In een oogenblik waren ze door eene
lachende, spottende menigte omringd. De vrouw
weende bitter en de man trok, wat hij trek
ken kon, maar ja, de lepel zat zoo vast als
een muur! Zoo kon het toch ook niet blijven
maar slechts één wensch bleef hun nog over.
Zou ook die worden opgeofferd De goede en
kwade wil streden tegen elkander, totdat
ze eindelijk inzagen wat trouwens zeer duide
lijk was, dat hier gehandeld moest worden.
Daar moest een einde aan komen.
De eenige, oplossing was te wenschen, dat
de vrouw van dit hoofddeksel verlost werd.
En zoo geschiedde het. De wensch werd geuit
en vervuld. Niet rijker dan ze gekomen waren
maar met een hart vol wrok en bittere teleur
stelling en elkander met verwijtingen overla
dende, togen ze huiswaarts.
En nu de toepassing van 't zoo dood een
voudig verhaaltje:
Doetinchera. P. van de Velde Mz.
B i n n er la n ds ch 1i e ttws
Hieraan toegevoegd was eene tentoonstelling
van voorwerpen, vervaardigd op de „Huisvlijt-
school". Het gemiddeld aantal leerlingen van
den cursus voor handteekenen bedroeg 18, dat
van den Cursus voor bouwkundigteekenen 10.
Bij deze gelegenheid werden aan de volgende
prijzen toegekend:
Voor hand teekenen
Leerlingen die gedurende 1 jaar den cursus
bijwoonden
le prijs aan S. Blom v. d. Moerbeeke.
2e prijs T. Groot van Schagen.
Leerlingen die voor het 2e jaar den cursus
leerlingen
bijwoonden:
le prijs i
9
Schagen.
üe
ii ii
Leerlingen
o
volgden:
TT. Lucht v.
W. Vader,
die voor het 3e jaar den cursus
le prijs aan J. Bleek te
Voor bouwkundig teekenen:
Schagen.
Leerlingen
le
2e
prijs
prijs
C.
P.
over het lejaar.
Warnaar v. Eenigenburg.
Swaab, Barsingerhorn.
over het 2e jaar.
prijs KI. Zon v. Schagen.
prijs C. Koster v.
Meergevorderde Leerlingen
le prijs J. Keet Dz.
Leerlingen
le
2e
Schagen.
achtergelaten. deQ i^meniër hadden
2e prijs A. v. Nienes, Barsingerhorn
Hetgeen tentoongesteld was van de leerlij
van den teekencursus zoowel als van Hui-u"'
getuigt ruimschoots van studie en flinke leid.
Ter rechter plaatse vinden wij het, hierin'"'*'
leedwezen uit te drukken dat de „Huisvp8
school" in kwijnenden toestand verkeert A
dat de heer Schuitemaker van Barsingérlj^"
door zijne benoeming als zoodanig te B. en°K
niet verder de leiding van dezen cursus on« r
kan nemen en er geen opvolger schijnt o-ev0
den te kunnen worden.
Zeer waarschijnlijk komen wij hierop lla(j
nog eens terug.
Den 3en dezer werden tot hoofdingcla
lerkc®
en gekozen de heer A.Ivaan Kz. in plaats van
den van den polder YVieringerwaard lierk
de heeren C. J. Blauboer Sr. en P. Schoorl
en gekozen de heer A.Kaan Kz. in nlaat.
den heer C. Kaan Rz.
-Dinsdagmiddag maakte H. M. de Koning,
in een rijtoer door de Betuwe. Op den He-
terschen dijk schrikten de paarden voor een
kruiwagen met zakken. H. M-, voorziende dat
het slingerende rijtuig zou kantelen, sprow»
uit het rijtuig, gevolgd door Hare hoklanie
Beiden kwamen er zonder eenig letsel hoege
naamd af. Het rijtuig viel inderdaad om °en
de achterop zittende lakei greep gelukkig de
door H. M. losgelaten teugels, waardoor de
paarden tot staan gebracht werden.
Nadat het rijtuig weder overeind was ge
bracht, namen H. M. en de hofdame er wed«
in plaats, en reden, terwijl de Koningin zelve we
der mende, over het Lexkesveer naar Oranje-
Nasau's-Oord terug.
Woensdagnacht werd aan den openbaren
weg te Amsterdam aangetroffen een muzikant van
Sonneman's kapel, luid weeklagende dat hij,
zijne liefde voor een dieustmeisje niet beant
woord ziende, uit wanhoop een snelwerkend
doodelijk vergif had ingenomen. Het bedoelde
meisje, daarbij tegenwoordig, kermde even
hard als haar afgewezen minnaar en de te hulp
geroepen politieagent meende niet beter te kun
nen doen dan den muziekant naar het Binnen
gasthuis te brengen. Hierkreeg dit tragische voor
val een vrij komisch einde. Schoorvoetend toch
beleed de oolijke muzikant, dat hij slechts
komedie gespeeld, en onder de oogen zijner
Dulcinea eenvoudig wat witte suiker ingeno
men had, om zoodoende haar hart te veroveren.
Bij een landbouwer onder Kni'/enhurg,
bracht eene geit dezer dagen twee jongen ter
wereld, waarvan het eene bezat 8 pooten, 2
rompen, alles goed gevormd, en maar 1 kop.
Slechts 2 uren heeft het geleefd.
Te Wondrichem is een kind geboren
met 6 vingers aan de rechterhand; daarbij wa
ren 2 duimen. Een dezer is afgezet.
Onder Wilsum is op den IJsel een stenr
gevangen, die het buitengewone gewicht van
ruim 150 halve kilo's had en een lengte van
zelfs 3.5 meter.
Muilenlan dsvh Ni e u ws
EGfYPTE-
De berichten blijven steeds ongunstig.
Nu is ook Merawek, het zuidelijkste punt,
waarmede de telegraphische gemeenschap nog
mogelijk was, door de opstandelingen bezet.
De geheele streek ten zuiden van Debbah is
in vollen opstand.
Een der bataljons van het Egyptische leger
onder bevel van Engelsche officieren, thans
te Assoean, heeft zich naar Wady-Halfa be
geven en zal over eenige dagen vervangen
worden door een detachement cavallerie van
Caïro Moudir-pacha, te Dongola, heeft zijn
verzoek om versterking van troepen herhaald,
onder verklaring dat, indien aan zij11 ver"
langen wordt voldaan, hij de uitbreiding van
den opstand zou kunnen bedwingen.
Volgens een later bericht van den Noudir
van Dongola is de toestand zeer hachelijk. Er
heerscht eenegeduchtepaniekonderde bewoners.
In de stad bevinden zich slechts 4 compagnieën
soldaten en 200 Bazi Bazoeks. De andere
troepen zijn in de provincie verspreid.
Nubar-Pacha ontving een telegram uit Ko-
rosko, waarin werd gemeld, dat de telegra
phische gemeenschap tusschen Korosko en Abu-
Hamed is verbroken. Vluchtelingen kunnen
niet meer door de woestijn ontsnappen,
Gemengd Nieuws.
gewerden militaire stramme houding- aangenomen en
zcide trotseti„Uwe wet is sterk bewapend, jammer
voor de moeite, want ik was juist op weg naar u".
'loud van zekerheid in alle dingen," antwoordde
l.iüsi diMg, „en nu Ier zakeik zou hot recht hebben,
dadelijk gerechtelijk te behandelen en te laten
tpnan en.
olgciisMnpyaarsche rechtsbegrippen zekerlijk, ook
verwachtte ik niets anders," merkte R. man ironisch op.
„üij schijnt niet te wet»n, dat gij bij uw sluipmoord
door getuigen zijt gezien," antwoordde Erösi scherp
1 oman kruiste de ai men.
„Kr zijd vele schurken op de wereld," antwoordde
tnj, docli nc zal mij tegenover dezulken en hunne
bor.rigei-ooten niet verwaardigen te verdedigen
„\cnuctele boef!" schreeuwde Eiösi woedend, ter-
wyl hy naar zyn sabel greep.
„Vergeet toch vooral uw aangenomen recbtersrol
BltjV ?vlerP Roman hem verachtelijk toe.
Erusi boet zich de lippen tot 'bloeden, de fiere
trots van dezen man bracht hem geheel buiten ziiu
gewone listige rust en slagvaardigheid.
mhn t'li aüo'.dat 'k °P de voorbed° van deze dame
aan den .ut gieren, uw 1 estralfiug over te laten
den uitspraak van een geregeld gerecht" zei. e
terwijl hij zich herstelde g
i"?,rc,"r ik" autwooidde Roman met een
recht V fj ralachje' rdüch deze dame Leeft het
tot zulk eene voorbede verbeurd."
Schagen. Van wege de Vereeuiging tot Be
vordering der Bouwkunst, had er Zondag 1. 1.
in het lokaal vCeres", eene tentoonstelling
plaats van teekeningen, vervaardigd door de
leerlingen van den teeken-cursus, welke door
bovengenoemde vereeuiging ieder jaar wordt
gehouden.
lijk smartelijk en toornig.
„Zij heeft het in bet oogenblik verspeeld," ging
Roman met duidelijke stem voort, „waarin zij zich
verlaagde tot handlangster van een plunderaar en
vrouwen-onteerder."
„Voort met don onwaardige!" schreeuwde Erösi
wotdend, maar kon toch niet verhinderen, dat Illona
door de koenheid der laatste woorden meer verrast dan'
beleedigd, den gevangene met een blik van bewondering
volgde, als deze trotsch gelijk een ovei winnaar met bet
geleide het vertrek verliet.
Inderdaad had de berekenende edelman dimaal met
zi)u overval juist het tegendeel bereikt van hetgeen,
hU bcduo doErösi wilde Illona's echtgenoot in bare
tegenwoordigheid zooveel mogelijk vernederen en daar
door ook hem al zijn trots ontnemen, - en nu was
hij zelve degeeD, die vernederd, beschuldigd en gehoond
lengovolge van dit bewustzijn verliet Erösi het
vertrek onder voorwendsel, dat hij de noodige be
schikkingen nog moest maken voor den afreis
,i° J°"ge "ouw was het moede als Petrus, toen
deze zijn Heer en Meester verloochend had; aarwe-
fjt .f0o0nr ,een onbeschrijfelijk smartelijk berouw,
zonk zij op d.n grond, ter plaatso waar Roman zoo
even had gestaan onbevreesd, edel en goed als altijd
bet stof'T 7" *Ia8yaarschen ed-lman ku'stó
WORDT VERVOLGD.
- - Senoi
wi nuuuutlgl
Een zonderlinge weddenschap werd
langs aangegaan docr den eigenaar van den Ueut-
