A L E M E E v
I> V E II T E X T I E-
z
MARKTGELDEN.
IV S E IJ W S"
&L.\ A' DBOl' W B L A R.
gogo m mooB.
li
J. XVIAKEL,
VERGROOTGLAZEN.
2Sste Jaargang.
Bekendmakingen,
POLITIE.
r.«
- 6
LiV
Dit blad verschijnt tweemaal per week Jf'oens-
taq- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's
niddags 12 ure, worden Adverlcntièn in het
lerstuitkomend nummer geplaatst.
Inqezonden stukken één dag vroeger.
UITGEVER:
TE S O HAGEN,
Laak, Wijk T), No. 5.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.GO.
Afzonderlijke nummers 0.05.
Advertentie» van één t\»t vijf rog»«Vs ~f 0 75.
iedere regel meer f 0.15. Groote letters wor
den naar plaatsruimte berekend.
Gemeente Scha gen.
Ter Secretarie dezer gemeente zijn inlich
tingen te bekomen, omtrent een op Vrijdag
27 dezer, alhier gevonden g'OSHJoil ine*
taïllOIl, bevestigd aan een gewoon zwart
kettingje.
Burgemeester eo Wethouders van Schaden, brengen
er algemene kennis:
lo dit, ingevolge des Raads besluit dd. 7 Mei II.,
m<'t 1 Juli a. s. ia werking zal treden, dedoo den
R«ad dd 19 Maart dezesjaars vastgestelden, bij Kon
besluit No. 1 van don 20 April d. a v. goi dgtk. ui de
verordening op de heffing van Marktg.-lden van al
daar ter markt aangevoerd wordende Kouijnen en
gevogelte.
io. dat die marktgelden zullen bedragen
Voor iedere gewone mand met Konijnen, of kippen
en and ar gevogelte. 5 ets.
Voor ieder stuk los eovogelto of Konijnen 1 ets.
Sc ha gen 13 Juni 1884-
Burgemeester cn W: thouderg voornoemd.
LANGKNBKRG.
do Secretaris
DENIJS.
Burgemeester en Wethouders van Schagen;
Gelet op art. 89a van het pobtiereglemcut dezer
gouieoutu;
Brengen ter algemoene kennis:
Dat be: van af den 23en, tot en met den 26 m Juni,
m op den 29en Juni, a. sin bet belang der
apenbare veiligheid verooden is, in de kom dezer
geme-nte anders dan STAPVOr.TS, te rijden
Overtiediiig wo.dt gestraft met eene boete van
Roman van Excald August Koning.
(81 DERDE. HOOFDSTUK.
De bnrkier Ilansen werd nn niet meor gestoord,
bet middaguur had reeds lang geslagen, in het bureau
en op het kantoor was niemand meer, de bankier kon
vrij zijn wandeling voortzetten door de vertrekken,
die door glazen deuren met elkander in verbinding
stonden. Eindelijk steeg hij de trap op naar de huis
kamer, met opgeruimd gelaat tiad hij de fiaaie eetkamer
binnen, waarin Ellen hem reeds wachtte.
De so'p word zwijgend verorberd; toen het gebraad
binnen kwam bracht de bankier het gesprek op de
Amerikanen, t-rwijl Ellen met blijkbaar welbehagen
op dit thema doorging.
,H;j is een interessant man," zeide zij, „ik ver-
brug mij er in, hem nader tg leeron kennen en naar
hartelust met hem te mogen praten Het was zeker
wel de lust tot een avoutuurli|k leveu, dat hem be
woog naar Amerika te eaan
„Tocb niet," antwoordde Hansen, schouderophalende,
„oen ongelukkige liefde was de oorzaak."
„Ah, dat maakt hem nog interessanier!"
„Werkelijk?" schertste de bankier. „En weet gij,
wie he t voorwerp zijner ongelukkige liefde was
Uwe mama!"
Met stijgende verbazing hield Ellen de blauwe
oogeu gevestigd op het gelaat haars grootvaders; de
listige trek om ziju mond ontging haar aa .dachtzij
zou de oorzaak en de beteekenis daarvan ook wel
moeielijk geradeu hebben.
„Ei mama?" vroeg zij. „Beantwoordde zij zijne
liefde
„Hij geloofde het wel, doch dit was niet het geval,"
antwoordde hit onverschillig, en al had zij dit ged iao,
dan was deze liefde toch hopeloos geweest. Mami huwde
uw vader, en onmiddellijk na baar huwelijk vertrok
mijnheer Tauber naar Amerika en hij schijnt daar
giuds geen ander duifje gevonden te hebben."
vijf gnldoi.
Schapen 20 Juni 1881.
Durg.mecSier en Wethouders voornoemd:
G. LANüENKERG.
de Secretaris
DEN IJ i.
_[°i
Algemeen zijn in den teffemvoordige tijd
ons
de klachten over den achteruitgang van
gezichtsvermogen, 't Is waarlijk bedroevend, dat
zoovele jonge lieden reeds hun toevlucht moe
ten nemen tot de hulpmiddelen, die de kunst
aanbiedt, onwillekeurig komt men tot eene
vergelijking van de tegenwoordige oogen met
die onzer voorvaderen
Wanneer de jongelui tegenwoordig bij eene
vetkaars moesten arbeiden, zou dit voor zeer
velen ondoenlijk zijn. Van kaarsen, vroeger
toch zoo algemeen in gebruik, ging men over
tot lampen.
Daarop verscheen het gas, daarna de petro
leum en toen scheen alles in orde te zijn.
Maar neen de mensch verlangde nog meer,
nog sterker licht en het electrische
lcht, dat den nacht in dag verandert,
dringt hoe langer hoe meer door en er zijn
er, riie 't er voor houden, dat liet eindelijk
goedkooper zal worden, en in den tijd eindelijk
de overwinning zal behalen. De tijd zal leeron
in hoeverre dit waar is.
Maar welk licht er ook gebruikt werd en
wordt, 't gebruik van vergrootglazen was en
is daarvan niet afhankelijk. Wanneer ik 't
woord vergrootglazen gebruik, dan denk ik
niet aan die nuitige werktuigen, waardoor men
„Dat was een onbetamelijke scherts, grootpapa!" zehlo
zij ontevreden.
„Die toch te veel voor de band lag, dan d.it ik ze
onopgemerkt voorbjj kon laten eaanzeide hij. „Ik
wilde u alluen bewijzen, dat ook da ongelukkig min-
nenden zich weten te troosten, al verzekeren zjj ook
duizendmaal, dat hun hart zal breken. Overigens
pleegt gij ook onbetamelijke scherts, waarmeda ik mij in
geen geval tevreden kan stelleu!"
„Ik vroeg zij ge'roffen.
„Ja, gij!" bevestigde hij. „Zie mij eens aan, is nw
geweten geheel en al zuiver Verbergt pij mij niets
„Zij beproefde hem aan te zien, maar liet voor
zijn ernstigen, gestrengen blik. voiward de lange
blonde wimpers zakken, terwijl do blos der verlegen
heid haar schoon gelaat overtoog.
„Er zijn hartsgeheimen, grootpapa, die men geen
mensch kan toevertrouwen." zeide zij zacht.
„En er zijn wegen, mjjn kind, die met rozen bestrooid
zijn 6D toch onherroepelijk naar den afgrond voeren,"
antwoordde hij op ernstigen, waarschuwenden toon.
„Kind, kind, wat zjjn dat voor geschiedenissen I Van
een men-ch, die zelve niets heeft te verliezen, laat gij
u begoochelen, houdt briefwisseling met hem, gelooft
aan allerlei onzin, dien hij u uit een roman voorbabbclt,
en dat alles achter den rug van uw ervaren grootvader,
die er toch alleen aan denkt, hoe hij u gelukkig kan
m iken
Hjj had het pakje uit zijn zak gehaald eu vooraieh
nedergelegd, en EUen'sgelaat was doodsbleek geworden;
zij wist nu, dat hij was ingewijd in a! d i bijzonderheden
van haar zoet geheim. De dienstmaagd bracht juist
in dit oogenblis bet dessert, en li t duurde een geruime
poos, voor zij de overige schotels en borden had af
gedekt, waaiduor Elleu tijd won, haar kalmte te
herwinnen.
„Ah, dat is a'schuwclijk van u, grootpapa." zeide
zij v. rtoornd, „de brieven laren in mijn schrijftafel
„In i en scliuifl ide, die ik gisteren geopend vond," viel
hij haar in de rede, „ik zag het handschrift en hersende
Let oogcnblikkel.jk; toen werd ik natuurlijk nieuwsgierig,
wat mjn kassier u we! zoo te schrijven had. Maak
mij cr nu geen verwijt vau, want ik heb eenvoudig mjjn
in staat werd gesteld, om datgene te ziei;
wat zich op een zeer grooien afstand bevond, uit-
zooveel diensten bewezen reeds ten tijde vai.
den gooten krijgsheld 1'rins Mamits, en later
meeren meer tof volkomenheid werden gebracht,
dan denk ik niet aan de nog nutti, er instru
menten, waarmede men de voor 'i bloote
oog onzichtbare diertjes gadeslaat en in staa
wordt gesteld om aller belangrijkste waarne
mingen dien aangaande te doen; dan denk ik
niet aan die heerlijke werktuigen, die den astro
noom in staat stellen omtrent de hemellichamen
voor ons meer licht te verspreiden, door zc
in 't nachtelijk uur waar te nemen, hunnen
ltop na te gaan en zoodoende in die hooge
gewesten door te dringen o neen zoo ver gaan
mijne gedachten niet. Deze zijn zeer alledaagsch,
bijna kinderachtig, want ik denk aan een vertel
seltje uit mijne kinderjaren, aan den jongen, die
zijn vader mededeelde dat hij een houd ha.l
gezien zoo groot als een kalf, en die toen over
het bruggetje moest gaan, dat inzakte, wam eer
't betreden werd door iemand die gejukt had
en die, hoe meer h i dat bruggetje naderde,
meer en meer de opgegevene grootte van den
reuzenhond deed inkrimpen en wel zoo, d it
de fameuse viervoeter zoo groot werd als elk
fatsoenlijke en behoorlijk g 'proportioneerde
hond behoort te zijn.
Die arme jongen had willens of niet willens
door een vergrootglas gekeken en daardoor had
hij zich in de ware grootte vergist. Gelukkig
had hij een verstandiger» v ider, die dir dadelijk
begreep en daarom zijn verhaal niet voor goe Je
munt aan nam; maar hoe groot de t.'gen-
zij, en op welken
woordige verlichting ook
plicht gedaan, en ik ben er van overtuigd, dat gij j "j
mij luter daarvoor zult dank -n. Lieve h.mol, die senti-
menteele verso» en die anilere klinkklare onzin in
de'0 brieven zijn te bospottel jk, maar ik weet wvl,
dat die helaas ook zeer geschikt zjjn, een jong, oner- j
varen meisje het hoofd op hol te brengen. Ik verwijt ,a
u dit nie', Ellen, maar gjj moet mij nu beloven
dergelijke geschiedenissen, niet moer aan te halen,
oi aan al dien onzin niet meor te denkon!"
„Onzin, grootpapa!" vroeg zij verontrust, maarzij
had den moed niet, hem in de oogen te zien.
„Ja, w 1 onzin of gelooft gij werkelijk dat ik ooit
zal toestemmen in uw huwelijk met dien mijuhour
van Haberuicht8? D.it ontbrak mjj nop!"
„Miar wanneer gij mij dairdior gelukkig, onuit-
sprekclijk gelukkig kunt mak-n?'' vroeg zij, terwijl j
zij de hand op haar ontstuimig kloppend hart drukie.
„Bah, ik hoor daar weer een phraze, die hij z"lve u 5
heelt voorgcpreveldOnuitsprekelijk gelukkig? IJdel "j
gezwets, lief kind, er is geen onversto-jr i geluk, eu Ij
ik beweer dat een vrouw zich nimmer gelukkig kan S
gevoelen aan de zij le van den man, dien zij met haar F.
peld moet voeden! Den zooo der arme hotel houdster ;-j
kan natuurlijk niets gewenschter zijn, dan deze ver-Js
bindteuis, en daarom k^mt liet hem dan ook op een
paar phrazm meer of tnir.der niet aan. Reeds J
diarin, dat hij het gew lagd heeft, achter mijn rug in A
briefwisseling te treiden, reeds daarin ligt eene onb;- -<j
schaamdheid, die van zijn karakter een zeer slechte ge-
tui.enis geeft, voor zulke knapen kan men een joaj
meisje niet ernstig genoeg waarschuw ju."
.Maar mijn God, is bemin beui toch zoo teer, dat K
ik
„Verbeelding, mijn kind ging hij gestreng voort ffc
„Wat weet gij van liefd Immers niets! Dan mors
er toch eerst een man kom-n die uwe lie:do waardig
is! Hebt g j dezo brieven beantwooid
„Niet allen!"
„Dus toch!" mompelde bij, terwijl hij aandachtig
een peer schilde. „Ja. ja, het is wel gemakkelijk, de
onervarenheid van een jong meisje te overvleuge eu!
Dat doet geen e rlijk man, hij wendt zich opeu en
roud tot dj ouders van het meisje en maakt Lo:
